AMERSFÖ01BCE DAöBiAl
TWEEDE BLAD
Donderdag 23 Augustus1928
BINNENLAND.
UIT DE STAATSCOURANT
EEN SENSAT10NNEELE
ONTSNAPPING
Tralies doorgezaagd en
omgebogen
N.V. COMPAGNIE LYONNAISE
OntvangenNIEUWE HOEDEN.
FEULLETON.
Hef Geheimzinnige
Genootschap
27c JAARGANG -DE EEMLANDER? No. 46
Voornaamste Kon. besluiten enz. uit de
Staatscourant van hedenavond.
Aan K. J. D. G. Baron Col lot d'Escury,
Burgemeester der gemeento Hontcnissc, is
verlof verleend tot het aannemen van het
vreemde eereteeken: Commandeur in de Orde
van Leopold van België. z
aan mr. N. J. L. Brantjes met ingang van
2ijn vertrek uit Willemstad op 30 Aug. 1928
op verzoek eervol ontslag verleend als gou
verneur van Curasao, onder dankbetuiging voor
de goede diensten door hem in dot ambt den
lande bewezen
aangewezen als vervanger van den gouve-
neur van Curasao von den dag van vertrek"
uit Willemstad van Mr. Brantjes tdt oen dag
van optreden van den nieuw benoemden gou
verneur Mr. M. van Dijk, waarnemend gou
verneur-generaal bij het Hof van Justitie in
Curacao.
bij ministerieele beschikking is voor het
tijdvak van 1 Sept. 1928 tot 1 Sept. 1929
wederom benoemd tot lccraar aan de Rijks
tuinbouwschool te Boskoop G. Bleekcr te
Sant poort.
AVOND VAN HET A.N.V. IN KAAPSTAD.
Een rede van dr. Viljoen.
De Kaapsche correspondent van het Vad
schrijft ons d.d. 3 Augustus
Het Algemeen Nederlandsche Veibond te
Kaapstad heeft j.l. Vrijdagavond weer van
zich doen spreken, door een van die schitte
rende avonden, die het kenmerk zijn van zijn
verrichtingen. In de keurig versierde verga
derzaal, waar Kaapsche bloemen en fiere pal
men het oog weldadig aandeden, was een
grootc menigte, een uitgelezen gezelschap on
zer Kaapsche samenleving, bijeengekomen
ont dr. Viljoen te hooren over „Moeilijkheden
op den weg van overgang van Nedorlar.dsch
naar Afrikoansch". De verrichtingen werden
geopend met goede kamermuziek. Daarop
droeg mevrouw Engecs, met haar prachtige
uitspraak voor „Het Lied van de Zee", van
Helene LapidothSwarth, en „De Sterren",
van Adama van Schelteme, waarop de heer J.
L. Schoeler eenige inleidende woorden sprak,
het woord gevende aan dr. Viljoen, die in een
schitterend betoog zijn onderwerp verduide
lijkte, en daarop minzaam maar manmoedig
zijn beoordeelaars te woord stond Het ge-
hcele taalvraagstuk werd aan een geschied
kundig overzicht ondecworpen, op fouten
werd gewezen, inconsequenties deskundig aan
getoond en door dit alles was gevlochten
een vredelievend beroep op redelijkheid en
gematigdheid en op erkenning van de waarde
van Nederlandsch voor den opbouw van onze
taal. Met gloed wees spreker ten slotte op de
schatkamers der Nederlandsche letterkunde,
die geopend voor ons lagen en waarvan wij
en onze kinderen met vreugde gebruik dien
den te maken voor aanvulling en volmaking
van ons geliefd Afrikaansch. Mot gespannen
aandacht volgde het gehoor den redenaar
door de verschillende phasen van zijn heldeT
betoog, hem nu en dan onderbrekend met be
tuigingen van bijval. Het slot was voor den
spreker een triomf, die vele aanwezigen in
aangename herinnering zal blijven. Hem werd
een ware ovatie gebracht, en in de korte
pauze, die daarop volgde voor gezellig onder
ling verkeer, was men t er over eens, dat t
Verbond opnieuw, docr dezen avond, die in
alle opzichten een groot succes was, zijn be
staan en bedrijvigheid schitterend gerecht
vaardigd had.
W. SANDBERG-GORTER. 7
Mevrouw W. A. A. Sandberg—Gorter, schrijf
ster van een in den herfst van het vorig jaar
verschenen bundel „Uit het slop van Willem
Klein", is in den ouderdom van 41 jaar te
's Gravcnhage overleden.
Vier inbrekers uit de bijzondere
strafgevangenis te Schcveningcn
ontvlucht
Men meldt ons uit den Haag:
Dinsdagnacht hebben vier gedeti
neerden van de bijzondere strafgevangenis te
Schevcningen zij lagen als t.b c.-lijders in
een ziekenzaaltje in het gevangenisgebouw,
waar zij als veroordeelden wegens diefstal met
biank waren ingesloten tot het ondergaan van
straffen van één tot vijf jaar kans gezien,
daaruit te ontvluchten, welk feit uiteraard groo
te consternatie heeft veroorzaakt.
De bedoelde inbrekers-uitbrekers zijn de 25-
jarigc F. F v. d. M., do 25-jarige M. v. d B.,
de 26jarige J. K. en de 27-jarige J. G. Zij
lagen met hun vieren in het zickcnlokaal op
de tweede étage, waarvan de ramen met tralies
zijn afgesloten, doch zij hebben een dezer tra
lies weten door te zagen en een ander stuk,
dut hun toen nog in den weg zat, weten te
buigen, wat op zichzelf al een kras stukje mag
weiden genoemd, daar de tralies gevormd zijn
uit T-ijzer ter breedte van ongeveer 4 en ter
dikte in doorsnee van centimeter. Deze
treJics, beginnende ongeveer op manshoogte,
sluiten met een boog het valraam af, dat boven
in der. muur, tot aan het plafond, is aange
bracht om op de ziekenkamer behoorlijke venti-
laiie mogelijk te maken. De verticale stangen
ven dii traliewerk zijn op enkele plaatsen door
horizontale stangen verbonden om te verhin
deren, dat door verwringing een opening wordt
gemaakt, waardoor een ontvluchting zou kun
nen geschieden. Dot deze niettemin is gelukt, is
doereen te wijten of, van het standpunt der
uirbi ekers gezien: te danken dat zij de be
schikking over een ijzerzaag moeten hebben
gehad. Op twee plaatsen althans waren de tra
lies. n-1. juist bij een kruispunt van een horizon
talen en een verticalen stang doorgezaagd,
waern© de stangen tot het volgende kruispunt
waren doorgebogen, juist voldoende ruimte
latend voor iemand van weinig omvang en
dat waren de betrokkenen om er door te
kruipen. De ploatsen waar de stangen waren
doorgezaagd, waren vet gemaakt, hetgeen het
zoagwerk ongetwijfeld heeft vergemakkelijkt.
Dit vet was klaoblijkelijk overgebleven uit de
jus van het middagmaal, dat de heeren gisteren
hadden genuttigd.
Intusschen is het een hoogte vaa ongeveer
twee meter, waarop zich het gat bevindt, dat
de ontsnapping mogelijk heeft gemaaki. Om
dat te bereiken cn met name om het zegtn
te vergemakkelijken, hebben de uitbrekers ver
moedelijk een of twee ijzeren kribben, die tct
hun nachtverblijf behoorden. overeind ge
plaatst, om ze na de noodige ruimte te hebben
verkregen weer netjes neer te zetten.
Want dit is wel een van de meikwaardige
omstandigheden, waaronder de ontvluchting
werd ontdektde bedden zagen cr uit alsof
de patiënten er nog netjes in logen I
De bewakers, die 's nachts toezicht op de
ziekenkamers houden, waarbij zij zelf daar
buiten blijven, wisselen eikander om dc 2 a 5
uur af. De dien^.doendc bewaker moet dos
nachts elk kwartier longs de ziekenkamers gaan
om zich door het zijwaarts schuiven von een
gordijntje (aon de buitenzijde dus) te overtui
gen of alles daarbinnen in orde is. Er brandt
don ook doorloopend licht.
Of echter in den ofgclocpen nacht deze ron
de elk kwartier inderdaad volgens voorschrift
is geschied, valt, gezien de omstandigheden,
wel eenigermatc te betwijfelen. Intusschen zijn
de drie bewakers reeds aan een verhoor on
derworpen.
Utrechtscheweg 10 Tel 179 Amersfoort
Toen te zeven uur vanmorgen dc reveille
had plaats gehad en de vier verpleegden
oogenschijniijk nog te bed bleven, is de be
waker de kamer binnengegaan om hen wakker
te schudden. Dat zijn verbazing groot was,
toen hij bemerkte, dat geen van het viertal
meer aanwezig was, hoewel de dekens den
schijn er van aangaven, en dat de tralies wa
ren verbroken, loot zich begrijpen I
De man waarschuwde onmiddelijk den direc
teur der gevangenis, die nauwelijks uit zijn
nachtrust was ontwaokt, en deze liet een voor-
loopig onderzoek instellen, om direct daarop
('t was toen ruim acht uur) den commissaris
van politie Kramer te verwittigen van het ge
beurde.
De heer Kramer leidde verder met assisten
tie van eenige inspecteurs en agenten, waarbij
voorts gebruik werd gemaakt van eenige poli
tiehonden, het onderzoek. Daaruit is o.m. dui
delijk geworden hoe dc uitbrekers vervolgens,
na het ziekenzaaltje te hebben verloten, uit het
gevangeniscomplex moeten zijn ontsnapt. Wel
nu, van de ziekenkamer af konden dc uitbre
kers op een buitengong komen ter breedte van
I's M.. welke gang wordt afgesloten door den
gevangenismuur. Om o p dien muur te komen,
behoefden zij geen bijzondere moeite te doen.
Wel echter moeten zij acrobatische toeren heb
ben verricht om cr af te komen.
De muur zelf is ter plaatse wel 9 M. hoog
en vandaar een sprong naar den bcganen
grond te wogen zou levensgevaarlijk zijn. De
normale hoogte van den muur is echter niet
meer dan 4 M. cn dc plaats, waar de hoogc
muur op den lagere overgaat, is verbonden
door een boogvorm, waarvan het zich laten
afglijden wel zéér gewaagd, doch niet onmo
gelijk is.
Ongetwijfeld hebben de uitgrekers don ook
die glijpartij verricht, en dat glijden moet met
een aan vallen grenzende snelheid zijn gegaan
Ter toelichting zij hier medegedeeld, dat de
bovenkant van den muur een halve bolvormig
profiel heeft, dot bovendien smal en glad is,
zoodat men er niet op kan loopen. Het viertal
is dan ook eerst achterwaarts von den hoogen
muur naar den logen gegleden, om daarna
met bokkesprongen voorwaarts glijdend
deze sprongen zijn gebleken uit dc plaatsen
waar de hakken hun sporen op den muur heb
ben gelaten het overige deel van de reis
over den muur af te leggen, totdot zij op een
geschikt punt waren gekomen om den beganen
grond aan den buitenkant der gevangenis te
bereiken.
Wat overigens van dc uitbrekers nog werd
aangetroffen, was slechts eenig ondergoed
n.l. een onderbroek, een borstrok, een' hemd
en een paar sokken blijkbaar door één van
het viertal uitgetrokken cn dot was op het
dak achtergelaten.
Toen commissaris Kramer vanmorgen de
situatie in de ziekenkamer opnam, vond hij
van twee van de vier bedden de dekens door-
ccngehaald. Dit scheen echter de onthutste be
waker tc hebben gedaan bij zijn ontwaren van
het gebeurde Wdor cr drie bewakers den
nachtdienst om beurten verrichten valt het
moeilijk te vorschen tijdens wiens diensturen
de ontvluchting moet zijn geschied.
Omtrent de te Scheveningen ontsnapte ge
vangenen meldt men ons nog, dat cr in aan
merking moet genomen worden, dot de in de
bijzondere strafgevangenis opgeslotcnen een
ounta: faciliteiten genieten, die in andere ge
vangenissen niet worden verleend. Zoo ont
vangen zij b.v. les in lichamelijke oefening,
zooals springen enz.
Het onderzoek met politiehonden heeft tot op
dit oogenblik nog niet tot eenig resultaat ge
leid, doch hierbij bedenke men, dat het gister
nacht en ook gistermorgen verschillende molen
hoeft geregend, zoodat de sporen voor een
belangrijk deel zijn weggespoeld.
Dc overige genomen politiemaatregelen heb
ben o.a. hierin bestaan, dot signalementen en
foto's der ontsnapten zijn verspreid en dat de
toegangen, der omliggende gemeenten worden
gecontroleerd.
Reeds gisteren heeft de politie een onder
zoek ingesteld, ook onder het bewakingsperso
neel Eenige bewakers zijn aan een verhoor on
derworpen.
Uit den aard der zaak worden de nasporin-
gc.'i bemoeilijkt door Het feit, dat het bewakers-
personeel steeds rouleert, het onderzoek zou
heel wat gemakkelijker zijn, wanneer dc bewa
kers altijd voor dezelfde gedetineerden waren
aangewezen.
Daar het gebruikte zaagje niet toi de gc-
tcedschappcn der gevangenis behoort, kon als
vaststeande worden aengenomen, c^t het van
buiten af is ingevoerd, hetgeen zeer gemakke
lijk kon geschieden, bijv. in de voering van
een jas.
Van de ontvluchten was gisteravond nog
niets bekend.
In de ziekenkamer van het gebouw der bij
zondere strafgevangenis tc Schevcningen zijn
in den namiddag ten overstaan van den voor
zitter van het college van regenten, van den
curc-cteur der gevangenis en van commissaris
Kiamcr door den vertegenwoordiger der Lips-
febiiekpn te den Hung ccnigc zaag- cn gcluids-
piocvcn genomen, op hetzelfde traliewerk, dat
de uitbrekers op twee plaatsen hadden weten
door te zagen. De proeven hadden het doel uit
to maken in hoeverre het zangwerk in den
racht mogelijk kan zijn geweest zonder de aan
dacht van den bewaker tc trekken.
Hiei onder volgen de signalementen der ont
snapte gevangenen:
Fteacrik Ferdinand van der Meer, geboren
9 Nov. 1905 te 's Gravcnhage, wonende
Fankahofjc 41, Den Haag, lengte I M. 85
zwart haar, bruine oogen, smal en bleek aan
gezicht; zijn stiaftijd moest loopen van I Oc
tober 1926 tot 19 Mei 1951
Michael van de Brandc, geboren 28 Maart
T9C3 te 's Gravcnhage cn wonende Henkelnan
73 aldaar; lengte 1 M. 87, donker blond met
bruine oogen, smal ovaal gelaat, litteeken bo
ven het rechter oog. straftijd 26 November
1927 tot 10 November 1929.
Johannes Kraayenhof, geboren 22 Januari
1902 te Harderwijk en uldaar gedomicilieerd,
doch laatstelijk verblijfhoudcnd tc Arnhem
(familie-adres Harderwijk) lengte 1 M. 68, don-
ketblond, blauwe oogen, ovaal gelaat. Straftijd
27 Maart 1922 tot 12 October 1929.
Johan Gcndens, geboren 15 Januari te Turn
hout (België), wonende bij familie in dc Oost-
hovenstrnat aldaar; lengte 1 M. 76, lichtblond
met lichtblauwe oogen, ovaal gezicht cn cenigs-
z:ns bruine gelaatskleur. Tatoueeringcn op den
rechter arm. Straftijd 2 April 1928 tot 2 April
1929.
EEN WOORD VAN VERMAAN.
Voor bruid en bruidegom.
De kerkcraad der Geref. Kerk van 's-Gravcn-
hoge-West heeft, blijkens mededeelingen ter
zake in dc kerkelijke pers, besloten voortaan
eer. woord van vermaan uit te reiken aan hen
die kerkelijke bevestiging vun hun huwelijk
aanvragen.
Hot stuk betoogt dat bruidegom en bruid
blijde dagen tegemoet gaan.
Van ouds is de bruidstijd te recht bezongen
als een tijd van rijke weelde. Bij den schoonen
overgang van verloving naar huwelijk vonnl
het bruidspaar in den regel het middelpunt van
de belangstelling van familie cn vrienden.
Tegen eenige gevaren wil de kerkcraad dan
waarschuwen, zoo b.v. het gevaar dot men re
cepties, feesten enz. o! te zeer „naar de wijze
der wereld'' inricht. „Vandaar, dat we, om een
voorbeeld te noemen, nimmer op den dag des
Hoeren een feest of receptie houden en zoo
eenigszir.s mogelijk, ook niet op den Zaterdag
avond, met het oog op de voorbereiding voo
rechte sabbothsvicring; evenmin de feestelijk
heden in kostbaarheid boven onzen stand ol
vermogen verheffen."
Wat dc financiën betreft, woidt opgemerk-
dat de kerkeraad te 's-Grovenhagc geen vaste
som voor kerkelijke huwelijksbevestiging vor
dert, noch vergoeding voor onkosten. De ker
kcraad vraagt voor deze zaak dus volle be
langstelling.
Het „woord van vermaan" eindigt aldus
„Wanneer wij deze dingen onder uw welwil
lende aandacht brengen, geschiedt dit uit lief
de voor de Kerk des Heeren en voor u en gaa
dit gepaard met de bede, dat uw bruidsdagen
en huwelijkssluiting in alles het kenmerk mo
gen dragen van blijde erkenning van Hem, die
u als met eigen hand tot elkander voerde en
uit, door en tot Wien ook uw huwelijk zij."
HOLLAND OP Z'N SMALST
Miss Josephine Baker kwam.
Uit Frankrijk naar ons lond.
En heel het deftig Haagje sprong
Wanhopig uit den band.
Het huldgdc met veel lawaai
De zwart Joscficn,
Zoo'n charleston-mirakel had
Men eerder nooit gezien.
Men haalde haar als 't ware in
Het was een glorictocht.
En 's avonds wat 's theater da-ar
Natuurlijk uitverkocht I
Tc middernacht „werkt" Joseficn
In 't Schevcnlngsch' program.
Dc Hoofdstad roept al angstig uit
„Komt z ook in Amsterdam
En Josefientjc danst en zingt.
Maakt poppekasierij,
En lacht nog harder dan 't publick
Om al die fratscrij I
O, dierbaar, kleine Vaderland,
Ontworsteld aan de zee.
Ik kan wel grienen als ik zie
Wat Neêrlansch volk hier dec.
Men maakt een heibel cn kobo-al
Voor zoo een dansjuffrouw.
Men doet er dol-kronkzinnig cn
Men jubelt zich' haast blauw I
Is cat dus nu hot ideaal
Van deez' verlichten tijd
En is het volk van Nederland
Dnn echt z'n zinnen kwijt
Zet heurch een cobaret-ortist'
Ons land in vuur en vlam.
Als zo tcrwille von de „spie"
Naar Nederland toe kwam
Wanneer De Ruyter of Piet Hein,
Dit eens hadden gezien,
Die herrie cn die „huldiging"
Van zwarte Josefien,
Dan hadden ze tc zomen vast.
Al huilende verklaard
„Een volk, d it zóó „mesjogge" doet,
Was on2C daün niet woord 1"
GROEGROE
(Alle rechten voorbehouden).
DCOR DEN BLIKSEM GEDOOD.
Te Oostcrcnd op Texel is dc veehouder S.
Dijlspong nabij Oosterend tijdens het koeien-
melken in het land door den bliksem gedood.
CONGRES VAN DANSLEERAREN.
Pogingen om het dansen in goede
bonen te leiden.
In de huishoudelijke vergadering van de Ned.
Vereeniging van Dansleeraren, welke vergade
ring voorafging non het congres, dat de ver
eeniging op 21, 22 en 23 Aug. tc Rotterdam
houdt, werd o.a. verslag uitgebracht over de
vele werkzaamheden van de commissie van
samenwerking, die tot taak heeft contact te
zoeker met dc gemeentelijke autoriteiten, op
dat bij voorkomende gelegenheden ook het
oordeel der organisaties zal worden gevraagd.
Var velschillende burgemeesters zijn reeds toe
zeggingen ontvangen. Het bestuur kreeg op-
d.rcht, voor zoover zulks doenlijk is, samen te
wei ken met de autoriteiten om het dansen in
goede banen te leiden en excessen tc voor
komen. Voorts werd besloten dat het den leden
verboden zal zijn gelijktijdig lid van andere
Ncderl. dnnsorganisaties te zijn. Wat het bui
tenland betreft blijven dc leden vrij.
Op dc vergadering volgde een demonstratie
van moderne Engelsche cn Fransche dansen,
die. dezen winter onderwezen zullen weiden. Dit
zijn de Tango (Frnnsch cn Engelsch), le Fox
A.rg'uis, Twist, Vale Blues, Engelsche of Mo
derne Waltz, Slow Foxtrott, Quick-time fox-
tictl, Non stop tango en de Baltimore.
Met deze dansen zullen bovendien op het
propiamnia komen de dansen welke in dc te
houden wedstrijd bekroond worden.
Het doel van het leven is niet geluk, maar
plicht.
Naar het Engelsch van J. S. FLETCHER
jj i door Mej. A- T.
1
r-l" HOOFDSTUK I.
Het kruis van den tsaar.
Toen de markies van Scraye dien October-
ochtend zijn c-cgen opende en het bekende ge
zicht en figuur van zijn dienaar zag, die,
volgens onveranderlijke gewoonte, zijn heer
precies om zeven uur een trekpot met thee en
een paar beschuiten bracht, bemerkte hij da
delijk, dat de man er uit zog, zooals iedereen
doet, die nieuws te vertellen heeft; hij ging
o~TniddelJijk opzitten, wetend, dat er iets ge-
L Ard was.
„Nu, wat is cr, Beevers?" vroeg hij.
De dienaar kuchte en keek naar de deur.
„Mijnheer Viner, mylord, zou u graag zoo
spoedig mogelijk willen spreken", antwoord
de liij. „Hij ja, hij wacht buiten de deur,
mylord."
De markies kwam langzaam uit zijn bed
en trok de kamerjapon aan, die zijn knecht
voor hem klaar hield.
„Ik vermoed, dat dit beteckent, dot er van
nacht iets gebeurd is", mompelde hij.
„Ik weet het niet, mylord", zei Beevers.
„Ik heb van niets gehoord, mylord. Maar
„Nu vroeg de markies.
„Ik vond dat mijnheer Viner er wat ont
daan uitzag mylord", antwoordde Beevfcrs
kalm.
Hij ging naar dc ramen, trok de jalousieën
cp en wendde zich naar dc deur. Zal ik hem
nu binnen laten, mylord vroeg hij.
De markies trok zijn pantoffels aan en nam
eert Leschuit, terwijl hij toestemmend knikte
op de vraag von zijn dienoar; toen liep hij
dc kemer door, om te kijken welk weer het
was. Een oogenblik later keerde hij zich of
van dc beschouwing van een mooicn morgen,
om zijn butler voor zich tc zien, een zwaar
man van middelbaren leeftijd met een plech
tig gezicht, dat, nu de man eenmaal den
drempel over was, onmiskenbare teekenen van
schrik en zorg droeg. Hij wierp een snellen
blik op de deur, toen de knecht, die achter
zich sloot, en de oppervlakkigste opmerker
had er veilig een millioen onder kunnen ver
wedden, dat, als hij sprak, het fluisterend zou
zijn.
„Nu, Viner, wat is er aan de hand?" vroeg
de markies, zich rustig een kop thee inschen
kend. „Is er brand in huis geweest, of hebben
dieven ons een bezoek gebracht, of wat is cr?"
De butler kwam vlak bij zijn meester, en
schudde het hoofd. Zijn wangen en zijn stem
trilden.
Mylord heeft u gisterenavond niets uit
de Koninginntkamer weggenomen?" vroeg hij
zenuwachtig.
„Iets uit de Koninginnekamec? gisteren
avond?" 'riep de markies uit. „Ncc-n, zeker
niet, Viner".
De botler kreunde cn wrong zijn dikke han
den.
„Dan, mylord, vrees ik of eigenlijk ben
ik er zeker van, mylord, dat het Kruis vnn
den Tsaar verdwenen is zei hij. „Weg, my
lord verdwenen. Het Kruis van den Tsaar,
mylord!"
De markies zette het kopje neer, dat hij naar
zijn lippen bracht. Hij staarde zijn butler aan,
alsof die bediende hem gezegd had. dat bin
nen het uur dc wereld zeker vergaan zou.
„Het Kruis van den Tsaarl" riep hij uit,
„Het Kruis ik heb het zelf gisterenmiddag
nog gezien, Viner!"
Viner slaakte een diepe zucht en schudde
weer het hoofd.
„Ik zelf heb het ook gisterenavond laat nog
gezien, mylord", antwoordde hij somber.
„Peters cok. U weet het misschien niet. my
lord, maar Peters en ik we gaan altijd op
het laatst de Stnatskomers rond Alles was in
orde, mylord, om half elf gisterenavond. Maar
het Kruis van den Tsaar is er nu niet
meer".
De markies dronk zijn thee in gedachten
verdiept. Hij at ook de rest van de beschuit
waar hij mee bezig was, teen Viner binnen
kwam.
„ïnhrekers?" zei hij opeens.
„Dat geloof ik niet, mylord Omdat", ant
woordde dc butler, die kalmer werd onder den
invloed van de onverstoorbaarheid van zijn
heer, „als het inbrekers geweest waren, my
lord, zouden zij iets anders genomen hebben.
U weet, hoeveel kostbare voorwerpen in dat
kabinet in dc Koninginnekamer bewaard wor
den. Maar or ontbreekt mets dan het kruis".
De markies knikte. Hij dacht ernstig na.
Opeens wendde hij zich tot den butler met
een scherpe vraag.
„Je hebt toch aan niemand iets hiervan ge»
zegd, Viner?" vroeg hij.
„Geen woord, mylord ik ben dadelijk
naar u gegaan", antwoordde Viner. „Ik heb
het zelfs niet aan Peters gezegd ik heb
hem vanmorgen nog niet gezien."
„Dat is goed spreek er met niemand
over", zei de markias. „Kom nu mede - laat
ik het kabinet eens nazien".
Hij wenkte den butler, hem voor te gaan,
buiten de kamer riep hij den dienaar, die op
dc gang wachtte.
„Beevers", zei hij, „zeg aan niemand
niemand, dat mijnheer Viner zoo vroeg bij
me geweest is. Begrijp je
„Uitstekend, mylord", antwoordde Beevers.
De markies en de butler gingen stilzwijgend
door dc gang totdat zij aan een deur kwamen
die diep in den muur was geplaatst Viner haal
de een sleutel te voorschijn; toen de deur
oj>cngeworpon was, zag incn een oude, stee-
nen trap, die vochtig rook en er duister uit
zag. Dc markies ging die echter af met het
vortrouwen van iemand die cr wel aan ge
wend isaan den voet von dc twintig tre
den duwde hij een deur open, die met een
verkleurd tapijt behangen was, en bevond zich
in de voorkamer van dc beroemde staatsver-
trekken, waarin meer dan een van zijn voor
vaderen op verschillende tijden koningen en
koninginnengcianten cn prir.scn geherbergd
hadden. Een prachtige reeks van zeventiende
ccttwsche vertrekken, die één zijde van het
huis innamen cn neerkeken op den Holland-
schcn tuin, waardoor Scraye beroemd was,
stonden de stnatsvertrekken nu in der. catalo
gus van beroemde Engelsche bezienswaardig
heden en waren enkele dogen van de week
tc bezichtigen voor iedereen, die bereid was
een shilling te betalen voor dc liefdadige in
stellingen der naburige marktplaats. De men-
schen kwamen van heinde en ver, om ze te
zien, de oude meubelen te bewonderen, het
verkleurde behangsel, de schilderijen, het bric-
a-broc, de curiosa verzameld door de markie
zen van Scraye sedert de dagen der Tudors
voornamelijk kwamen zij om de Koningin
nekamer tc zien en te bewonderen, waar het
bed stond met zijn lakens en dekens onaan
geroerd, waarop Koningin Elisabeth eens haar
koninklijke leden had uitgestrekt, en van welks
kussens zij waarschijnlijk hoor dienstmaagden
had uitgescholden. Alles in die kamer bleef
precies zoools het geweest was. toen de groo-
te Koningin ze verliet; cn alles moest zoo
blijven tot het van ouderdom uiteenviel.
De markies en zijn butler gingen snel naar
dit beroemde vertrek cn zonder een blik op
eenig ander voorwerp liepen zij naar een ka
binet met glazen voorzijde, dat in den gepa-
ncelden muur naast dc groote gebeeldhouwde
schouw ingebouwd was. Dit kabinet bevatte
vier planken, bekleed met verschoten fluweel,
op iedere plank lagen Antiquiteiten van groote
waarde. Indertijd hadden de markiezen van
Scraye een groote rol gespeeld in de politieke
cn diplomatieke wereld, veel van hen waren
gezant geweest bij de voornaamste buitenland-
sche hoven; dit kabinet beschermde ternau
wernood de geschenken, die verschillende
vorsten cn potentaten hun gegeven hadden.
Hier lag een in juweelcn gevat reliquiënkestje
van de twaalfde eeuw, dat Paus Gemens XIV
aan den zesden markies geschonken had, daar
was een miniatuur van hemzelf, in diaman
ten gevat, door Louis Philippe aan den acht
ster. markies geschonken, uit dankbaarheid
voor een dienst die op kiesefte '.vijze bewezen
wos. Daar lagen ringen, diep ingesneden
steenen, urmbanden, ivoor snijwerk, kleine
schilderijen, zeldzame snuifdoozen aan dc fa
milie# geschonken door koningin en keizers,
groothertogen en keurvorsten niet in gering
aantal, maar in menigte. En daar had moeten
zijn, cn was er zeer zeker niet, het prachtige
diamanten kruis door Tsaar aller Russen ge
schonken aan den markies van Scraye, die
zich onderscheidde bij de diplomatieke on
derhandelingen, welke eindigden met den vre
de ven Tilsit in 1814.
(Wordt vervolgd.)
