Langs Glibberige Wegen
Maandag 12 November 1928
.DE EEMlANDEft"
27e Jaargang No. 114
TWEEDE BLAD.
BINNENLAND.
N.V. COMPAGNIE LYONNAISE
Wij ontvingen de laatste modellen in Mantels
Morgenjaponnen
Middagjaponnen
Avondjaponnen
ONOVERTROFFEN SORTEERING
NA TIEN JAAR VAN
VREDE
Ds. Banning contra de
Chr. kerk
FEULLETON.
A
UIT DE STAATSCOURANT
Benoemd bij het centraal bureau van voor
bereiding voor ambtelijke zaken tot directeur,
W. M. Palm, thans onder-directeur van ge
meld bureaulot hoofdsommies W. Muus-
se, thans commies;
benoemd tot officier in de Cranje Nassou
orde, Mr. J. W. v. d. Vcgt te 's-Gravenhage,
presidcnt-commisaris van de Rotterdomsche
1 remweg Mij
benoemd bij het reserve personeel der
landmacht, bij het wapen der artillerie, tot
reservekapitein bij zijn tegenwoordig korps,
de res. eerste luit. E. G. O. Onnen, van het
8e Reg. V. A.;
ben. .aid bij het personeel van den Genees
kundigen dienst, tot res. offi van gezondheid
2e klasse, A. J, van Ravonswaay en C. A.
Schocmaker
Op verzoek eervol ontslagen uit den mili
tairen dienst de res. Ie Luit. J. C. Hagemon,
van het 15e Reg. Infanterie.
DEKEN BROM f.
Te Groenloo is heden overleden deken B. M.
Brom, pastoor aldaar, vroeger o.a. kapelaan te
Ankcvecn.
HOOIBERG AFGEBRAND.
Een 4-jarig knaapje als brand
stichter.
Zaterdagmorgen heeft het 4-jarig zoontje
van den heer D. dc Jong, eigenaar van een
boerderij te Ameide, een hooiberg in brand
gestoken. Het jongetje was zoo naicf om de
lucifers aan zijn moeder terug tc geven, nadat
hij zijn overigens niet met kwade bedoelingen
gepleegde daad had verricht. Toen de moeder
naar buiten snelde, zag zij de hooiberg in
lichte laaie staan.
De burgemeester van Ameide liet on
middellijk met een motorspuit een aanval op
het vuur doen, doch daar hij vreesde, dat de
naastbij gelegen boerderijen, waarvan er een
nog gloednieuw is, een prooi van het vuur zou
den worden, riep hij de assistentie in van 't ge
meentebestuur van Groot-Ammers, dat een
tweede motorspuit naar den brand dirigeerde.
Door deze hulp wist men de beide boerderijen,
zij het dan dat zij min of meer door het vuur
schade leden, tc behouden. De hooiberg brand
de tot den grond toe af. Het kleine brand
stichtten je kwam er voor dezen keer met een
pok slaag af.
ONTVREEMDING VAN EEN AUTO.
De dader vermoedelijk naar België
gevlucht.
Het Volk vertelt:
Dc eigenaar van een restaurant aan den Sin
gel te Amsterdam de heer S., stalde zijn auto,
een Amerikeanschen wagen, ter waarde van
4600 in een garage in de buurt. De heer S.
wflde op een Zaterdagmiddag gaan rijden, bel
de garage op en gaf opdracht,- zijn auto ge
reed te maken, opdat hij hem na een uur zou
kunnen halen. Men kon zich zijn verbazing
voorstellen, toen de goragebcdiende hem ten
antwoord gaf, dat hij toch dien morgen om
streeks tien uur al opdracht gegeven had zijn
auto vcor tc rijden, hetgeen ook geschied was
•Uit het onderzoek bleek, dat de garage
's morgens inderdaad was opgebeld door ie
mand, dié zeide, dat hij S. was cn dat hij
wenschte dat zijn auto dadelijk zou worden
voorgereden aan een adres op dc Keizers
gracht.
„Zet den wagen maar voor de deur, ik ben
daar binnen en moet daarvandaan direct weg,"
zei S. door de telefoon.
Het garage-personeel voldeed aan deze op
dracht. zonder er zich van te vergswissen of
het inderdaad de heer S. was geweest die op
gebeld had.
Toen men zich naar het opgegeven adres
aan de Keizersgracht spoedde, was dc auto
natuurlijk verdwenen.
De politie van het bureau Singel, bii wie van
dezen diefstal aangifte werd gedaan, ving het
onderzoek dadelijk aan. Na een paar dagen
speuren slaagden de rechtercheurs er in den
auto cp te sporen. Deze bevond zich in Haar
lem en reeds in de tweede hand. De persoon
die zich eigenaar waande, had het voertuig nl.
Zondag, volgende op den dag van den diefstal,
van een autohandelaar in Den Dolder (ge
meente Zeist) gekocht, on deze had den auto
Zaterdagmiddag voor den prijs van J 1800
van een onbekende gekocht. Toen was mede
gedeeld, dat de wogen verkocht werd ten be
hoeve van een kennis, dde reeds naar Indic
was afgereisd.
Thans voorzien van een signalement van den
vermocdelijken autodief zetten de rechercheurs
hun onderzoek voort.
Een paar maanden tevoren was namelijk van
den openbaren weg aan het Rokin een luxe
auto ter waarde van plm. 15,000. die daar
uren lang onbeheerd had gestaan, gestolen.
Het bleek, dat deze wagen in Alkmaar was
verkocht voor 4300 en dat dc verkooper
dezelfde moest zijn als degene, die den gesto
len auto in Den Dolder van dc hand hed ge
daan.
In verband hiermee is thans tc zijner opspo
ring en aanhouding in het algemeen politie
blad gesignaleerd de 29-jarige A W. P., van
beroep chauffeur, zonder vaste woonplaats
Waarschijnlijk Jieeft hij dc wijk naar Bcligö
genomen
ROTTERDAM'S NIEUWE BRUG.
Onze Rotterdomsche correspondent meldt
ons
De nieuwe Koninginnebrug over dc Konings
haven, die een belangrijke verbetering zal ge
ven in het verkeer met den onderen (Zuidelij
ken) Maasoever, nadert haar voltooiing. Zater»
dog is de tweede klep, dc Zuidelijke, op den
grooten stoompeiler geplaatst. Dit werk is, even
als de vorige maal, zonder incidenten verloo%
pen. Voor de plaatsing bestond veel belang,
stelling. In den loop van den dag zijn verschil
lende autoriteiten een kijkje komen nemen, ter
wijl na afloop, toen twee laurierboompjes bo
ven op den hoogen klep werden geplaatst, de
omliggende booten en schepen een fluitconcert
hebben gegeven. In Februari 1929 zal de brug
klaar zijn.
GEWORGD.
Zaterdag was de 16-jarige Geert ten Hoeve
in de Florabuurt te Leeuwarden bezig turf op
den zolder te brengen. Toen, naar het oerdeel
van den patroon die de korven vylde, dc jon
gen lang wegbleef, ging hij eens kijken cn
bemc-rkte dat Geert met zijn hoofd door een
lus hing van een touw, dat de bewoner ge
bruikte bij het stappen van do trap op den
zolder. Vermoedelijk heeft de knaap uit
speelschhc-id het hoofd door de lus gestoken
en daarbij dc steun onder dc voeten verloren
De dood was onmiddellijk ingetreden.
UTRECHTSCHEWEQ 10. - TEL. 179. - AMERSFOORT
Bijeenkomst van de federatie
Amsterdam der S. D. A. P.
Door de Federatie Amsterdam der SD.A.P.
werd gistermorgen in het Concertjgebouw al
daar een bijeer komst gehouden ter herdenking
van 11 November 1918. De grooto zaal was
geheel gevuld toen de heer S. R. de Mironde
de vergadering opende. Dc eerste spreker Ds.
W. Banning begon met enkele grepen wit de
laalste maanden van den oorlog. Hij wees op
dc revolutionaire spanning, die door het in
elkaar storten van Keizer- en Koninkrijken ont
stond. Het proletariaat meende toen. dat het
in steat zou zijn den oorlog in de toekomst te
vei hinderen. Die jaren van spanning zijn
spoedig gevolgd door een inzinking. Men dacht
dat het kapitalisme op zijn laatste bcenen liep,
maar het heeft zich zeer spoedig hersteld.
Ook heeft de revolutionaire beweging om
trent 1918 aangetoond dat men zoo maar niet
een maatschappij bouwt. Een onder gevolg is
ook geweest scheuringen in het proletariaat.
Aan het slot vun zijn rede komt spr. tot
de christelijke kerk. Spr. meent, dot de grooto
gedachte „Ecro zij God en Vrede op Aarde,
in menschen een welbehagen" door de Kerk
in den oorlog tot een schande en een aanflui
ting zijn gemaakt Het „Eere zij God" kan
alleen in een daad omgezet worden door do
sociaal-democraten.
De tweede spreker was de heer J. W. Al-
barda, lid der Tweede Kamer, die er aan her
innerde, dat er nu tien jaar geleden vreugde
was. De overwinning, die het proletariaat
meende behaald te hebben, bleek slechts een
voorbode van die overwinning. Nu dc eeiste
10 jaren achter ons liggen mag men vragen of
men op den weg naar den vrede en 'net socia
lisme vorderingen heeft gemaakt Op den weg
naar den vrede gaat het slechts langzaam.
Op de grondslagen van den Volkenbond moet
dc vrede gebouwd worden. Wanneer dan ook
regceringen weigerachtig blijven de besluiten
van den Volkenbond uit te voeren, moeten do
soc.-democraten met al hun macht op die re
geeringen invloed uitoefenen, om tc gaan inde
richting, die de Volkenbond wil Wat de ont
wapening betreft moet alles in het werk wor
den gesteld om deze beweging te doen sla
gen. De kleine volken moeten voorgaan. Bij
de aanstaande verkiezingen zal „ontwapening"
een der leuzen moeten zijn.
Ik zei dat hij dat gerust mocht doen. En wat
kreeg ik toen te hooren, denkt gij Dit„Do
minee 1c Roy, die man die zoo bedroefd was
in de kerk, is hier zeker zoo long nog niet
Ik zei, dot ik dat niet wist. „O", zei toen mijn
vriend cn dacht even na. En toen „ziet u
eens, hier heb ik een vaas bloemen van mijn
moeder en hier een van mijn meisje. Nu wil
de ik u vragen of u deze bloemen noar dien
zoo bedroefden vriend zou willen brengen,
dan heeft hij tenminste ook iets om tegen aan
te kijken."
Ik nam sprakeloos de bloemen aan en
ging heen. Toen ik weer bij mijn vorigen
vriend gekomen was, zette ik dc bloemen op
zijn tafeltje neer en sprak „Vriend, dez'
hibt gij van een van die godeloozen uit dit
huis, van een man, die je niet kent cn nooit
zag, maar die je verdriet zooeven hoorde.
Als goddelooze menschen nu al zoo lief kun
nen zijn voor menschen, die ze niet kennen,
hoe lief, hoe goed, toe trouw zal dan onze
God wel wezen voor die Hem kennen
Nog een seconde zag ik hem in de oogen
en ging heen. Op hetzelfde oogenblik, dat ik
de deur dicht sloeg spatten en sprongen alle
lichten aan en mijn hart droeg een lied."
IETS UIT DEN ARBEID VAN EEN GEVAN
GENISPREDIKANT.
„Het was Zondagmiddag, dat ik, schrijft ds.
J. W. P. 1c Roy, Ned. Hen'. Prcd. tc Sloter-
rijk in Ons Lampje, uls gewoanlijk in 't
Huis van Bewaring het evangelie mocht bren
gen. Onder allen, die onder het gehoor woren,
was ook een vriend, die uitermate bedroefd
was, zóó zelfs dat hc-t moeite kostte hem de
godsdienstoefening tc doen bijwonen. Na af
loop ging ik hem even bezoeken en kwam bij
een vriend van middelbaren leeftijd, bij een
die alle dingen des geestelijken levens wist,
veel beter misschic-n dan ik, maar die toch
heel groot kwaa had gedaan, over welk
kwaad hij nu groolelijks berouw had. Hij ver
telde mij slechts enkele dingen en wel, dat
zijn predikant hem bezocht hod, dut de men
schen zoo goed voor hem woren, dat hij zeer
zeker straf hed verdiend. O, 't was alles even
vrecselijk, maar het allervreselijkste was,
dat hij verkeeren moest met zooveel godde-
loozen. Ik hoorde mijn vriend geduldig aan
en vertrok ten slotte met een enkel woord.
De middag was haast vergleden, toen ik stond
voor een kamertje vol avondschemering, te
genover een jonge man van even twintig jaar.
Hij kwam nooit in de kerk. vertelde hij mij.
Van iTOomc dingen had hij zoo geen ver
stand, alleen maar: hij wilde mij iets vragen.
OP. VOOR DE VRFDE.
i
CREMATIE KOOLEMANS ÖELNEN.
Een gencraul-propagandist.
'Zaterdagmiddag werd op Westerveld het stof
felijk overschot von den luit.-generaol b.d. G.
J. W. Koolemans Beyncn vcrascht
Tot de aanwezigen behoorden o.a. dc oud
gouverneur-generaal Fock cn dc oud-vice-ad-
miraal Fock, inspecteur van het loodswezen.
Gesproken heeft allereerst een broeder van
den overledene, oud-gencranl der genie Koole
mans Beynen. Deze zeide, dat zijn broer in zijn
lange leven den hechten band, door onze on-
ergeli-lijke ouders gelegd, heeft vastgehouden
Hij zocht zijn kracht in het onderwijs, in de
studie van het recht en vooral in de studie der
geschiedenis. Als hij conclusies trok waren die
zijn eerlijke overtuiging. Deze overtuiging slin-
geide hij in dc wereld, wetende dat niet ieder*
:en het altijd met hem eens zou zijn, maar 1 ij
kon geer onrecht zien cn ook niet die vreese-
lijke ongelijkheden. Hij was een man van den
rede. Als de internationale verhoudingen eens
anders worden heeft hij daartoe krachtig mee
gewerkt.
Daarna sprak nog een zwager, dc heer J.
Fock, waarna prof. mr. J. E. Hecres getuigenis
gaf van zijn grootc sympathie cn respect voo!
Koolemans Beynen. Spr. ontmoette hem vóót
25 jaar tc Leiden in het historisch gezelschap
van de Mij. von Ned. Letterkunde. Daarin was
Kooiemans Beynen een der meest geziene le
den, omdat men hem kende als 'n man van on
derzoek cn diepe studie. Hij heeft in de vredes
beweging een eigenaardige plaats ingenomen,
en wel zóó, dot velen tegen hem opzogen als
hun leider. Men heeft wel gezegd dat hij een
idealist was, maar men vergat, dot hij dit niet
was zonder meer, maar dat hij steunde op ge
degen studie en op stcvigen grondslag Zijn ide-
olcn hielden hem jong cn tot het laatst dacht
hij aan de vredesbeweging. Spr. herdacht don
overledene ook als voorzitter van de Democra
tische partij. Toen spr. in 1921 het program
moest opstellen heeft Kooiemans Bcvnen hem
krachtig geholpen vooral bij de militaire para
graaf. Hij is steeds een voorbeeld geweest van
plichtsbetrachting en van humaniteit Zijn werk
leeft voort in hen die noar hem op zien.
De heer J. A. van Sijn uit Rotterdam sprak
namens de vredesbeweging waarna de oudste
zoon dankte voor dc groote belangstelling. On
der het spelen van een fantasie over Vrede op
Aarde daalde dc kist.
OPPERRABBIJN A. S. ONDERWIJZER.
In een ziekeninrichting opgenomen
tot het ondergaan van een operatie.
Naar wij vernemen is de heer A. S. Onder
wijzer, opperrabbijn van het ressort Noord-
Holland van de Ned. Isr. Hoofdsynagoge, heden
in de Centraal Isr. Ziekenveiplcging tc Am
sterdam opgenomen tot het ondergaan van een
lichto keeloperatie.
Oorlog den oorlog! En voort in oen strijd!
Voortaan het zwaard in dc schee.
Toon hier Uw moed, ieder wordo een held, 1
In dit gevecht voor dc vree!
Meld U vrijwillig hij duizenden aan, f I
Maak de ontwap'ning tot feit,
Verhr als een leeuw voor Volkerenvrce. jj
Joea er naar roem in deez' strijdl!
Hoog de banicri Volg de dappere bent,
Alles aan kant! Jn 't geweer!
Volg liet commando van geest en van hart,
Duld geen bewapening meer.
Bied door Uw actie daodwerk'lijken steun,
Aon hen die sproken Uw woord.
Zorg dat een kreet voor het oorlogsgevaar
Reeds in den kiem wordt gesmoordl
Maok dat een oorlog onmogelijk wordt 13T'
Door een gezamenlijk verdrag.
Vloek eiken oorlog! Vraag blijvende viee, f'
Maak van Uw oischen gewagl
„Voor de ontwapening", zij het devies,
Vrede door recht, niet door mocht.
Op voor de vrede! Vooruit in den strijd.
Denk er om: Eendracht moakt mocht'!
Toon U actief in deez' heiligen strijd,
Kom, alle lnkschheid aan kantf
Hijsch eens voor altijd de vlag voor de vree,
Voorwaarts! Niet tulmen! Hou stand!
Nimmer versagen. Met mannenmoed voort.
Naar 't heerlijk vree-ideaal.
Scherp tot dat doel don het zwaard van hun
geest.
Strijd voor de vree! Allemaal!
Op voor ontwapeningT Op voor de vree!
Mannen vooruit! Nog is 't tijd
Voort in den krijg tegen 't oorlogsge vaar.
Kom, pacifisten, ten strijd!
Help ons bevord'rcn een blijvende vree,
't Monster, den orlog, verslaan!
Maak waar het woord: Wie het zwaaTd trekt
ric zal
Eens door het zwaard ook vergaan!"
GROEGROE
(Alle rechten voorbehouden).
VERDUISTERING VAN SUIKERBIETEN
Het was den laatsten tijd verschillende land
bouwers opgcvollcn, dot het gewicht van hun
karren bicten, die zij afleverden aan de suiker
fabriek te Stonddaardbuiten, gaandeweg min
der en minder werd. Dikwijls verschilde het
gewicht van twee zelfde ladingen zeer aan
merkelijk. Reclames aan de fabriek hadden
geen resultaat. Nu is het een bekend feit, dat
bij het wegen van de bieten aan de suikerfa
brieken al heel dikwijls fraude voorkwam. De
gedupeerde boeren vertrouwden het zaakje
niet erg en deden mededeeling aan de maré
chaussee te Oudenbosch. Deze hielden daarop
een oogje in het zeil cn het gelukte hun al heel
spoedig opheldering te brengen. Toen dezer
dogen een patrouille op het fabrieksterrein
rondneusde, zag zij in den vroegen morgen een
kleine kar bieten op de weegbrug staan, die
daarop snel werd weggereden. De marechaus
see hielden echter de wagen aan cn deden deze
opnieuw wegen. Nu bleek, dat het gewicht heel
wat minder was dnn bij de eerste weging. Uit
het register van. den weger bleek tevens, dat
dit boertje dien morgen al meer karren zou
hebben gebracht, wat, gezien het zeer vroege
uur, niet mogelijk was. Een verder ingesteld
onderzoek bracht aan het licht, dat de weger
sommige landbouwers bedroog en voor her»
minder gewicht noteerde en voor onderen weet
veel hooger gewicht invulde. Zoodoende werd
in deze campagne al voor ruim 4000 ver
kwanseld. Dit geld deelde dc weger met eenigc
boeren.
In verband hiermee zijn nu aangehouden de
weger C. dc M. en de landbouwers J. K., J. G.
en C. L., uit Gastel, D. O., uit Oudenbosch en
C. S., uit Fijnaart. De moesten hebben al be
kend en verklaard, dat het aldus „gewonnen"
geld gelijkelijk tusschen hen gedeeld werd
De treurende ziel heeft fijne voelhorens
Door R. L. de W.
7
HOOFDSTUK III.
„y. Verloren dogen en de doktci.
Hoe dwaas, om te trachten een groot stuk
vleesch door zoo'n smalle deur te krijgen; maar
was het wel een stuk vleesch? Neen, het was
een bed. Je kon er wel een veer uittrekken.
,\Vas het werkelijk een vecren bed? Waarom
zou een veeren bed een katoenen japon dragen
cn een witte schort voor hebben, met manchet
ten cn een muts? Och, natuurlijk, 't was een
vrouw. Onafgebroken staarde Beresford naar
de cecmanle in de deurpost. O ja. t was onge
twijfeld een vrouw, maar wot deed ze daar;
waarom stond ze met zulke critischc blikken
naar hem te staren, terwijl hij in bed lag? Wil
de ze, dat hij zou opstaan? Moe sloot hij zijn
oogen. Zijn hoofd voelde zoo vreemd.
Éven later deed hij zijn oogen weer open.
Ja, 't was bepaold een vrouw cn zc stond naast
hem cn keek maar steeds.
„Wie is u? Waar ben ik mompelde hij, ter
wij! zijn blik door de kamer waaide. „Wat is
er gebeurd?"
„Ssst! u moogt niet praten", luidde het ant
woord.
Toen hij weer opkeek zag hij op de plaats,
waar de vrouw in de katoenen japon had ge
staan, niets dan een witte deur met gele ver
molmde plekken. Zij zelf was verdwenen. Dom,
om weg te loopen uls er tegen haar gesproken
werd net iets voor een vrouw, om heel na
tuurlijke nieuwsgierigheid niet tc willen bevre
digen. Wat had dut toch te betcekenen? Waar
om had hij die vrouw eerst aangezien voor een
stuk vleesch en toon voor een veeren bed? Wat
deed zij cr? Waarom was alles zoo ijl om hem
heen? Waarom was hij eerst zoo verkleumd
geweest en tintelde nu alles aan hem?
Op eens herinnerde hij zich alles, wat er den
vorigen dag was gebeurd, het meisje, het diner.
Pon en dc harmonica. Hij mocht wel direct
opstaan, anders wus zij misschien weg en hij
wilde haar beslist nog eens terugzien. Hij pro
beerde overeind te komen, maar viel weer ach
terover. Hij miste de kracht. Wot beteekende
dol toch alles
De deur ging open en op den drempel ver
scheen weer dc vrouw in de katoenen japon.
,.Wanr is het meisje?" vroeg hij, voor ze
lijd had dc deur achter zich te sluiten, en hoo
laat is V
„Het is elf uur, maar u moet stil blijven lig
gen, anders wordt u weer erger."
De vrouw sprak op sussenden, kalmeerenden
toon.
Even dacht hij ernstig na ever het ondoor
grondelijke geheim van hnor woorden. „Erger!
Was hij dan ziek geweest? Och. onzin; maar
hoe kwam hij dan zoo zwak? Elf uurl Waar
was zijn scheerwater?
„Welken datum hebben wc?" vroeg hij op
eens.
„U moet stil blijven liggen en niet praten*,
luidde het antwoord.
./t Is vandaag de achtste Mei en u is ziek
geweest en moet rust hebben. U is heel zwak."
De verpleegster boog zich over hem heen en
schudde de kussens op.
De achtste Mei I „Waar was het meisje. Pan,
de harmonica?" informeerde hij vermoeid:.
„SsstIk krijg het met den dokter aan don
stok, als ik u toesta te praten", zeide ze. „U
moet nu gaan slapen en als u weer sterker is,
kunnen we praten."
.Nutuur spot met excentriciteit; hebt u dat
ooit gehoord?" mompelde hij, lusteloos zijn
oogen sluitend.
De verpleegster keek hem onderzoekend aan.
Zrj geloofde niet, dat hij ijlde, maar wat hij be
praatte Ziekenverpleging heeft evenwel
haar eigen wijsbegeerte en zij ging op haar
gemak zitten lezen, totdat de dokter kwam.
Een poosje zwegen beiden, toen opeens be
gon Beresford weer.
„Zoudt u het heel erg vinden om uw boek
neer te leggen en een paar vragen te beant
woorden vroeg hij met zwakke stem.
Met kalme gelatenheid, haar beroep eigen,
liet zij het boek op haar schoot rusten.
„U moogt werkelijk niet praten, anders
noodzaakt u mij de kamer uit te gaan. U wi!t
mij toch niet in moeilijkheden brengen, wel
Zij sprak op beschermenden toon.
Beresford bleef stil liggen en trachtte tc den
ken, maar zijn hersens weigerden dienst. De
verpleegster had haar boek weer opgenomen
cn las gestadig door, blijkbaar vast besloten
geen notitie te nemen van dc herhaalde pogin
gen van haar patiënt om haar attentie te trek
ken. Zijn stem was heel zwak cn zij deed alsof
zij niets hoorde. De dokter had gezegd, dat
hij niet mocht praten en zij was een veel te
goede verpleegster dan dot zij dat bevel niet
letterlijk op zou volgen.
Toen de dokter een uur later kwam, vond hij
zijn patiënt onrustig en prikkelbaar; dit met
één oogopslag gewaar wordend, ging hij naast
het bed zitten en legde hem zijn koele, ste
vige hand op het voorhoofd en begon te ver
tellen. Het had oogenblikkelijk uitwerking.
Beresford bleef rustig liggen en de zenuwach
tige trekken op zijn gezicht ontspanden zich.
„U hebt het leelijk tc pakken gehad. Long
ontsteking, veroorzaakt of althans verergerd
door dat natte pok, dat u gehad hebt. U ijlde
toen men u den volgenden morgen vond. We
hebben hord moeten vechten en nu na acht
dagen wordt u weer beter. Dot was het, wat
u weten wilde, niet
Beresford dankte hem glimlachend.
„En dat meisje informeerde hij, „het
meisje, dat hier logeerde en op de harmonica
speelde. Is ze weg
De dokter glimlachte.
„Ja. Ik weet wie u bedoelt, ik heb haar ge
zien. Grijze oogen en haar houding half zedig,
half brutaal, maar het geheel bijzonder aan
trekkelijk. Ja, ik ben hoar onderweg tegen
gekomen."
Bij dc beschrijving van den dokter knikte
Beresford goedkeurend.
„U is de beste dokter, dien ik ooit ontmoet
heb", zeide hij. „Houden dc dames van u
De dokter wierp zijn hoofd achterover en
lachte hardop, waardoor de verpleegster, die
juist dé kamer verliet, in twijfel geraakte of
hij wel bij zijn verstand was.
„Ik ben feitelijk een vrouwenarts", antwoord
de hij.
„Nu dan wacht u een prachtige toekomst",
zeide Beresford. „Hoe is uw naam
„Ja, maar hoor nu eens, u moet mij laten
praten. Ik ben James Tallis cn ik practiseer in
Trint, als de eerste schrede naar Wimpole oi
Harley Streets. Het meisje is weg, dus tob daar
nu ^maar niet meer over. In het parlement
moesten ze er voor zorgen, dat zulke oogen
uitgeroeid werden. Ze doen een massa kwaad
En nu ga ik weg. Wint u over niets op en doe
geen vragen aan de zuster. Op zijn tijd zal ik
u alles vertellen. Morgen loop ik weer even
oan en dan praten we wat langer. Tot weer*
ziens."
Beresford stak zijn hond uit. die Tallis greep,
hem tevens den pols voelend.
„Geef me geen drankjes, maar kom, als o
kunt, af en toe wat praten"_ zei hij zwakjes.
„U is natuurlijk maar een droomdoktcr en an*
ders is u krankzinnig 'Toen viel Juj achter
over, moe van dc insponning van het prater.,
de dokter begon weer te lochen en verliet de
kamer, fluisterde in de gang even iets tegen de
zuster en vloog toen het hotel uit.
Stond de heelc wereld don op haar hoofd?
In Beresford's hersens was een chaos van on
gerijmdheden. Hij was gevlucht voor het alle-
daogsche cn beland in een werkelijke hel van
belangrijkheden. Binnen dertig uren na den
aanvang van zijn tocht had hij, als een moder
ne Don Quixote, met temperament meer aan
genaams en onaangenaams beleefd dan den
meesten menschen in een tiental jaren be
schoren was. Het was dwaas, beinchelijk en
krankzinnig om iemands maag op die manier
met avonturen te overladen. Het was gelijk e«r.
zwaren schotel een armen drommel^ die
indigestie lijdende was, voor te zetten. Mis
schien zou hij toch nog wel naar Londen terug
moeten gaan, om rust te vinden. Buiten scheen
alles zoo vol geladen met avonturen, die hij
niet verdragen kon. Hij viel weer in slaap a'.s
protest tegen dc onhandige wijze, waarop he*,
noodlot zijn zeken behandelde.
Den volgenden morgen kwam de dokter
weer; hij praatte een kwartiertje cn verdween
daarop, als een koeltje op een heeten zomer
dag. De zuster was negatiefonsympathiek,
ongezellig, on-alles.
(Wordt vervolgd).
