AMEOSFOOKTSCH DAGBIAÖ
Zaterdag 18 Januari 1930
..DE EEMLANDER'
28e Jaargang No. 170
DERDE BLAD.
6UITENLAN0SCH OVERZICHT
DE
UITSPRAKEN VAN
MINISTER BENESJ
Overhaasting zal
reactie wekken
VAN EUROPA
MOBILISATIEKWESTIE
OPGELOST
DE VOORSTELLEN VAN
MACDONALD
14 DAGEN GEPRAAT
De oostelijke kwesties
PALESTINA DOOR
STORM BEZOCHT
Het treinverkeer
ontredderd
Zachte Wolvlokmatrassen
Ï1F FAAM langestraat 6
FEUILLETON.
EEN ZOMERZOTHEID
'OS -
De aanstaonde vlooteonlerentle.
Nog geen Fransch-Italiaonsche
overeenstemming.
Te Genève, waar de Volkenbondsraad op
feet oogenblik bijeen is, hebben Briand, de
Fransche minister van buitenlandsche za
ken en diens Italiaansche ambtgenoot,
Grandi, voeling met elkaar gezocht- Van
een ontmoeting der beide staatslieden ver
wachtte men in sommige kringen wel het
een en ander, doch uit de schaarsche berich
ten, die ons omtrent het onderhoud berei
ken. schijnt opgemaakt te moeten worden,
dal het resultaat der onderhandelingen niet
bijster bemoedigend is. In de mededeelingen
.van de Fransche pers kan men tusschen de
regels door lezen, dat in het gesprek tus
schen Briand en Grandi noch de tegenstel
lingen op vlootgebied konden worden over
brugd. noch vorderingen konden worden ge
maakt. wat betreft de besprekingen ovor de
politieke meeningsverschillen tusschen bei
de landen, die al maanden geleden vruchte
loos zijn afgebroken. Hot geheele complex
der Italiaansch-Franscbo geschillen is wel-
is-waar aangeroerd, maar een vergelijk
bleef achterwege.
Grandi moet, gelijk de Italiaansche regee
ring reeds weken geleden heeft gedaan bij 't
wisselen van nota's in verband met de voor
bereiding der Londensche conferentie, on
langs zeer ondubbelzinnig erop gezinspeeld
hebben, dat de Italiaansche regeering bereid
zou zijn zoowel den eisch inzake de vloot-
pariteit te laten vallen, als zich het Fran
sche standpunt inzake de duikbootcn eigen
te maken, wanneer Frankrijk aan de Itali
aansche territoriale aspiraties in Afrika te
gemoet kwam. Trouwens: hierop heeft Ro
me bij voortduring aangedrongen.
Zooals men zich herinnert, gaat het hier-
bij om een grenswijziging in Tunis ten
gunste van het Italiaansche Cyrenaika even
als om het afstaan van het achterland van
Tunis tot aan het Tsaad-meer. Wanneer
men afgaat op de houding van do Quai
d'Orsay, moet Briand ook ditmaal de Itali
aansche voorstellen zeer nadrukkelijk van
de hand hebben gewezen, hetgeen echter
geenszins uitsluit, dat het onderwerp eerst
daags op de Londensche conferentie op
nieuw door de Italiaansche rogeering ter
sprake zal worden gebracht.
De \ooruitzichtcn met betrekking tot de
maritieme conferentie zijn dan ook niet
bijster gunstig. Ten eerste zijn er ernstige
Fransch-Italiaansche tegenstellingen, ter
wijl Frankrijk evenmin het standpunt der
beide Angelsaksische mogendheden aan
vaardt, zoodat het feitelijk een geïsoleerde
positie inneemt en voor het sluiten eener
algemeene ovoreenkomst een groot beletsel
kan vormen.
In Den Haag hebben de geallieerde mo
gendheden een eenheidsfront gevormd,
maar het is te vreezen, dat te Londen de
politieke opvattingen ten zeerste uiteen zul-
Jep loopen. Men zal dan ook reeds tevreden
mogen zijn. wanneer een eenigszins schap
pelijk vergelijk tot stand komt. Zooals mer>
weet, heeft Frankrijk aan Engeland voor
gesteld als garant op te treden, wat betreft
het sluiten van een pact voor de Middel-
landsche zee, een soort Locarno, dat behalve
Frankrijk en Italië misschien ook Spanje
zou omvatten. Engeland voelt hier ochter
niet voor; het wil, nadat het bij Jiet Rijn-
pact. de Fransche Oostgrens reeds heeft ge
waarborgd, geen verdere verplichtingen
van dien aard op zich nemen. Engeland
heeft het dan ook aan Italië en Frankrijk
zelf overgelaten het onderling eens te wor
den. Sinds Macdonald aan 't bewind is ge
komen is de houding van Engeland tegen
over Frankrijk radicaal veranderd. Terwijl
Chamberlain zich ertoe liet verleiden da
Fransche hegemonie te land te gedoogen,
wanneer Frankrijk zich bij het Engelsche
vlootstandpunt aansloot, ziet do Labour-
premier meer heil in het samengaan tus
schen Londen en Washington. Italië sluit
zich hierbij aan om eventueel profijt te kun
nen trekken van Franknjks vereenzaamde
positie.
Nauwere samenwerking der
Europeesche staten
De minister van buitenlandschö zaken
van Tsjecho-Slowaklje. dr. Benesj, heeft een
redacteur van het persbureau Vaz Dia^ een
speciaal onderhoud toegestaan, waarhij hij
zich als volgt heeft uitgelaten over de toe
komst van Europa.
Het is de taak van de conferentie, die
op het oogenblik te Den Haag wordt ge
houden. de laatste groote vraagstukken op
te lossen, die verband houden met de liqui
datie van den wereldoorlog. Het is wellicht
geen fout, dat men hiertoe eerst elf jaar
na den oorlog komt Een vroegere overeen
komst zou in verband met de geheele ont
wikkeling van Europa na den oorlog
slechts een voorloopig karakter hebben
kunnen dragen. Doch het is goed, dat het
thans tot een definitieve regeling der fi-
nancieole kwesties komt, daar de gevolgen
daarvan zeker van grooten invloed zullen
zijn op de verdere ontwikkeling van het
economische leven en do politiek in
Europa.
Van den aard en de wijze, waarop men
hier tot overeenstemming zal konion, zal
ook het. lot van de kwestie der Vereenigde
Staten van Europa afhangen. Een positief
resultaat van de Haagsche conferentie zou
een goede voorwaarde zijn voor het denk
beeld van een nauwere samenwerking in
Europa. Zeker kan men niet verwachten,
dat voorloopig in Europa oen politieke
organisatie zal kunnen worden gevormd als
de Vereenigde Staten van Noörd-Amerika.
Deze zijn onder geheel andere omstandig
heden ontstaan en liet is niet mogelijk de
zelfde methode toe te passen op de gecom
pliceerde verhoudingen in Europa, waar
kwesties van psychologie, cultuur, ras en
historie een voorzichtige organisatie noodig
maken en waarbij rekening gehouden moet
worden met de individueele nationale be
langen. Elke overhaasting en niet-organi
sche ontwikkeling zou slechts -een scherpe
en gerechtvaardigde reactie veroorzaken.
Daarom zou het een fout zijn, wanneer men
thans een bepaald juridisch en politiek
schema zou ontwerpen, volgens hetwelk
Europa zich in do toekomst moet ontwik
kelen.
Desondanks behoeft er geen twijfel over
te bestaan, dat de wereld zich geleidelijk
ontwikkelt tot een gecoördineerde gemeen
schap der menschheid. Het is hier geen
Pax Romana, toen de wereld be.heerscht
werd door een enkelen wil, die op militair
geweld steunde, het gaat ook niet om de
schepping van een of andere middelceuw-
scho autoriteit, zijn macht dankende aan
de gratie Gods, doch het gaat oin de stich
ting van een democratische organisatie van
vrije volken, die zich onderwerpen aan een
gemeenschappelijk internationaal recht.
Dit i9 de weg, die naar den vrede leidt.
Er is thans geen verantwoordelijk mensch
meer, die zich niet bewust is van de ab
surditeit van een met zoo volmaakte tech
niek gevoerden oorlog, zooals wij dien thans
kennen. Nog versch in het geheugen liggen
de economische, moreole en cultureels ge
volgen van den oorlog en ijverig, moeilijk
tastend, zoekt men den weg hoe de oorlog
onmogelijk gemaakt kan worden of althans
kan worden beperkt. De wereld is thans
reeds zoo gecompliceerd, dat zelfs de over
winnaars niet met een rustig geweten kun
nen zeggen, dat zij den oorlog hebben ge
wonnen, omdat de ellende van de overwon
nenen onafwendbaar terugslaat op de over
winnaars.
Het is zoowel voor den grooten als voor
den kleinen staat een levensbelang den
vrede te handhaven. IJvert de kleine staat
voor het handhaven van den vrede om te
kunnen blijven bestaan, bedacht moet wor
den, dat de groote staten een grootere mo-
reele verantwoordelijkheid dragen. Ik ge
loof, dat de geest van democratische sa
menwerking en goeden wil zonder egoïsti
sche tendonzen tenslotte zal zegevieren.
De Tsjecho-Slowakischc staat werkt
gaarne mede aan het handhaven van den
wereldvrede, zoowel om reëele als om tra
ditioneel ideêcle redenen. Onze koning
George heeft zich reeds in de vijftiende
eeuw bezig gehouden met de vorming van
een alliantie van christelijke monarchen
om den oorlog te verhinderen en onze Jan
Amos Komensky Comcniüs die hier
in Nederland zoo goed bekend Is, heeft
reeds in de zeventiende eeuw, in den tijd
van den dertigjarigen oorlog, de bijlegging
van politieke en godsdienstige conflicten
langs vreedzamen weg ontworpen in een
vorm, die in wezen niet veel vsrschilt van
den tegenwoordigen Volkenbond. Wij
Tsjecho-Slowaken gedenken dankbaar de
gastvrijheid van do familie Van Geer, waar
onze Comenius eens een toevlucht vond en
onze sympathie gaat voortdurend uit raar
Nederland, waar Comenius ook na zijn
dood een rustplaats gevonden heeft. Daar
om is het voor ons een mooi symbool, wan
neer een gunstig resultaat van de Ilaag-
sche conferentie ons allen nieuwe pers
pectieven zal openen voor den vrede en een
nieuwe economische en politieke samen
werking in Europa.
Eerste tranche der Her stelleening
voor 1 October
Dmtsch'and krijgt een derde
's-G ravenhage, 17 Jan. In de
Fransche persconferentie is hedenavond
medegedeeld dot een oplossing van de mo-
bilisatiekwestie gevonden is in dezen vorm,
dat de Internationale Bank voor 1 October
1930 de eerste tranche der Herstellcening
zal uitgeven, welke 300 milliocn dollar zal
bedragen. Daarvan zullen de crediteursta-
ten V-. -en Duitschland V.ontvangen. Laatst
genoemd bedrag komt overeen met het
door Duitschland voor zijn Spoorwegen en
Posterijen noodig geachte bedrag. Tardieu
heeft verklaard, dat deze oplossing het be
gin van een nieuwe samenwerking tusschen
Frankrijk en Duitschland beteekent Con
currentie van andere'leéningen zal niet te
vreezen zijn, daar Duitschland zich ver
plicht heeft aan de IlerstelleeniDg den
voorrang te geven.
De leider van de Zweedsche Lucifertrusl,
de heer Krueger heeft, aan Tardieu schrif
telijk medegedeeld, dat de leening van 500
miliioen Mark door Duitschland bij de
Trust gesloten, zal achterstaan bij de Her-
stelleening in dien zin, dat de rentebeta
ling der ITei stelleening voor zal gaan.
MASSA-VERGIFTIGING IN SPANJE.
Het gevolg van worstgebnilk.
Parijs. 16 Jan. (V. D.) In een dorp bij
Sevilla zijn 24 personen na het eten van
worst ziek geworden. Acht personen zijn
reeds overleden.
DE CAMPAGNE TEGEN DE
EEREDIENSTEN.
Twee pastoors verbannen.
IC 6 f ii o, 10 Jan. (V.D.) Naar uii Moskou
gemeld wordt, heeft het personeel \an do
groote Russische munitie- cn wapenfabriek
der Putilow-fabrieken te Leningrad aan de
sovjet-regeering voorgesteld alle kerken,
synagogen cn moskeeën te Leningrad en
Moskou te 6luiten. Het ligt in de bedoeling
een campagne tegen de kerken t% gaan
voeren en men hoopt, dat de sovjet-regee
ring zich tegenover de eerediensten niet
meer toegevend zal betoonen.
Te Leningrad werden twee pastoors ge
arresteerd, die geweigerd hadden het ver
bod, geen klokken meer te luiden, na te ko
men. Beiden werden naar Siberië verban
nen
DE INTERNAT. BANK
GEREGELD
Er worden twee verdragen
gemaakt
's G ravenhage, 17 Jan. Heden heb
ben do Zwitsersche vertegenwoordigers
met de juristen en met het organisatie
comité voor de Bank besprekingen gevoerd
over de te treffen regeling in verband met
de vestiging van de Bank te Bazel.
Van beide zijden werden de discussies
met een zekere hardnekkigheid gevoerd,
doch tenslotte is er op alle punten over
eenstemming boreikt, zoodat morgen de
overeenkomst tusschen Zwitserland en de
zes uitnoodlgcnde mogendheden geteekend
kan worden.
Het reeds gemelde denkbeeld om twee
verdragen te maken wordt 'verwezenlijkt.
Het eene zal voor 15 jaren gelden, het an
dere verdrag voor zoolang als de Bank haar
zetel te Bazel zal hebben.
De Bank zal geen exterritorialiteit genie
ten. doch Zwitsersche rechtspersoonlijkheid
krijgen; bank en bankpersoneel zullen be
houdens ecnige speciaal in het verdrag
aan te geven uitzonderingen aan de Zwit
sersche wet en aan het gemeenerecht van
het kanton, waar de Bank haar zetel krijgt,
onderworpen zijn. De hierbcdoelde uitzon
deringen komen op het volgende neer:
Er zullen voor de Herstelbank de regels
van de bankcontróle gelden. Kapitaal en
rente van de Bank zijn vrij van belasting,
hetgeen ook geld voor de inkomsten
welke de bankfunctionarissen zullen genie
ten, echter uitsluitend voorzoover die in
komsten uit hun positie aan de bank voort
vloeien.
Men achtte het voldoende, dit alles in
het verdrag vast ta leggen en vorderde niet
meer een speciale Zwitsersche wet.
Washington toont zich verrast
Washington, 16 Jan. In officiee'.e
kringen is men verrast door het denkbeeld
van Macdonald de afschaffing van slag
schepen voor te stellen, maar men 6temt
geheel in met diens wensch alle catego
rieën oorlogsschepen te verminderen en
met zijn voorstel de vervanging van slag
schepen over een langeren termijn te doen
geschieden.
Belangstelling te Genève.
Genève, 16 Jan. De vertegenwoordigers
van de in den Volkenbondsraad vertegen
woordigde landen (hebben reeds heden Ge
nève verlaten. Enkele hunner nemen ook
deel aan de vlootconferentle, die de vol
gende week te Londen begint en welker
werkzaamheden men in Volkenbondskrin
gen met groote belangstelling tegemoet
ziet Volgens de algemeene opvatting zullen
de uitkomsten der vlootconferentie groo
ten invloed hebben op de langzaam vorde
rende werkzaamheden van den Bond op
het gebied der ontwapening.
Snozvden legt de zweep
erover
's-Gravenhage, 17 Jan. Heden
middag vond een bijeenkomst plaats van de
vijf uitnoodigende crediteur-mogendheden
met do bij do oostelijke vraagstukken be
trokken delegaties, ter bespreking van deze
vraagstukken.
In den loop eener lange discussie consta
teerde Snowden, dot de heeren van de
niet-Duitsche commissie blijkbaar weinig
anders gedaan hadden dan bijna 14 dagen
gepraat en geen resultaten hadden berekt
Als zij dicht bij overeenstemming gekomen
schenen te zijn, doken er plotseling nieuwe
eischen op, waardoor overeenstemming we
der uitbleef. Er stonden volgeps bem nu
nog maar twee wegen open: of wel de con
ferentie verdagen tot den dag des oordeels
of wel degenen die net niet eens konden
worden, zonder voedsel of drinken opsluiten
in één kamer, tot ze eindelijk een overeen
komst bereikt zouden hebben.
Alles wel beschouwd, kwam het hem voor
dat het tweede alternatief wellicht het beste
<vas en hij sloeg dan ook voor, dit laatste
maar te doen. Daarop verdwenon de afge
vaardigden van de betrokken oostelijke sta
ten, begonnen beraadslagingen in een af
zonderlijke kamer en kwamen overeen, net
zoolang door te gaan tot een definitief re
sultaat bereikt zou zijn.
Na een korte schorsing van de bijeen
komst der overige delegaties hervatten de
vertegenwoordigers van de vijf crediten-
mogendheden te zamen met Duitschland de
besprekingen over een ontwerp-protocol en
annexen.
Kort na zes uur verdaagde men de ver
gadering tot hedenavond half tien. terwijl
de Oostelijke staten nog steeds in hun ka
mer aan het vergaderen waren.
Een geweldige storm heeft sinds Woens
dag in Palestina gewoed en het geheele
spoorwegverkeer was gisteren ontredderd
Tusschen Jaffa en Jeruzalem zijn groote
rotsblokken op de rails gevallen en bij Gaza
is een stuk spoordijk ter lengte vaü twee
mijl door overstrooraingen weggespoeld,
zoodat geen enkele trein uit Jeruzalem naar
Egypte kan vertrekken. Men hoopt vandaag
een noodverbinding over Askalon tot stand
te kunnen brengen.
CHINEESCHE ZEEROOVERS
WEER AAN HET WERK.
Sjanghai, 16 Jan.. Gisteravond
maakten zeeroovers, die zich voor rivier
politie uitgaven, in de nabijheid van Tsjin-
kiang zich meester van een Chineesch
stoomschip, nadat ze het schip eerst met
machinegeweren hadden beschoten. Een
Chinees werd doodelijk gewond, een ander
werd over boord geworpen. Don roovers
viel 400 pond opium in handen. Buitenlan
ders werden niet lastig gevallen.
1 persoons vanaf f 15.50.
Ook deze matrassen kunnen wij
garandeeren.
EIGEN FABRIKAAT
Ut IHrllfl bij de Varkensmarfct
door
CISSY VAN MARXVELDT.
HOOFDSTUK I.
„Weet jij misschien wanneer fit komt?"
vroeg Lenie Marees, en ze schoof iiaar 6toel
wat dichter onder de tuinparasol, dio als
eer. uitdagende oranjo zonnebloem boven
het groene grasperk stond.
„Geen idee, zei Dot, die, buiten de scha
duw van de parasol gezeten haar zigeuner
gezicht onbekommerd aau de zon bloot
stelde.
„Pit komt altijd, als je haar het minst
verwacht," vond Mia van Langen. Ze legde
haar kleine, blanke handjes achter liaAr
hoofd, strekte haar beencn. „Kinderen, zalig
is het hier.''
„Ja, stel je nu voor de stad en de dam
pende grachten," zei Lcnic.
Dot grinnikte, ,,'t Lijken wel paarden. Die
vergelijkingen van jou altijd..."
Lenie glimlachte. „Och," zei ze vaag.
■Jullie snapt me wel."
Dat trok grashalmen uit, die ze bekauwde
pfl dan weggooide. Ze zat in hot gras en
baar lange witte beencn waren groenbe-
streept. Haar zwarte, korte kroeshaar was
van oen negerachtige overvloed, en haar
reede mond spleet in een grage grinnik
baar bruine gezicht bijna In tweeën. Ze
gomde zich op haar buik, steunde zich op
baar ellebogen. Ze keek eens naar Lena
en Mia,
„Zoo koel al9 jij er uitziet Mia,' zei ze
dan. „Bewonderenswaardig gewoonweg."
„Ga dan ook niet pal in de on zitten,
zot kind."
„Ik lief de zon," zei Dot. „Ik en een zon
aanbidster. In dc grijze oudheid heeft na
tuurlijk een tante van mij in een tempel
gezeten als priesteres van de zon en de
schoonheid. Dat heb ik overgeorven. En
daarom zie ik er ook zoo gek uit." besloot
ze laconiek.
„Nu gekaarzelde Lenie. die overal
op inging.
..Ja, gèk! Vreemd! Bespottelijk!" knikte
Dot weer. „Iemand met zoo'n mond als ik
heb kan zich wel gaan opbergen. O, zie je
die schattige kever."
Lenie trok haar beonen op. „Waar?" Ze
keek wat angstig.
„Onder jouw stoel," grinnikte Dot. „Hi)
kruipt nu bij een poot op. Ik denk, dat hij
op jouw knieën een nestje wil gaan bou
wen."
Lenie was al opgesprongen.
„Ik vind kevers zulke enge beesten."
klaagde ze. Haar kort, blond, heel sluik
haar viel langs hsar ooren. „Waar das.
Dot"*
„Zoet maar. Kijk, daar scharrelt de engel.
Wat een schattig glanzend lijfje. Je kunt er
je in spiegelen." Ze schoof zich op haar
ellebogen vooruit in de baan van de kever.
Mia schudde even haar hoofd„Zoo on
toonbaar als Dot er altijd uitzagLenie
ging weer zitten met een lichte zucht. On
rustig was Dot, en zoo heclemaaJ nooit moe.
Nu rolde ze zich om en om als een kwa
jongen, sprong dan vlug en lenig overeind
en kwam op haar teenspitsen weer nadcr-
bijdansen.
„Kinderen, ik ben dronken van zon en zo
mer en vacantaevreugd. Stel je voor, acht
weken vacanlieacht weken lang niets
anders doen dan luieren en pretraaken
het is ab-so-luut om stapel van te worden!
Mia, haar blanke, ronde gezichtje gevat
in de dichte, donkere helm van haar glan
zend korte haar, zei: „Och, ik vind het
niet zoo naar op school. Nee, werkelijk
„Nu ja, dat 's beslist abnormaal," consta
teerde Dot, die weer op het gras neerplofte.
„Welke rechtgeaarde H.B.S.'er vindt de
school nu leuk! Nee, ik vraag je..." Ze
kneep haar oogen half dicht. Dan zei ze
vergoelijkend: „Och, misschien als ik zoo'n
kraan was als jij MiaDot maakte haar
zin niet af, tuurde knipperend naar dc zon,
die vurig en stralend aan den hemel stond.
„Ik zou ik weet niet wat willen geven,"
zei Lenie zacht, „als ik na de vacantio weer
bij jullie, op dc oude schoolbanken zitten
kon."
„Zullen we ruilen?" bood Dot grif aan.
„Ik voel, dat. een jaar op kostschool in Lau
sanne roe een wereld van goed zou doen."
„Graag." Lenie zuchtte. „Zou jij vader
cn moeder kunnen overtuigen. Dot?"
„Makl.Jk,zei die. „Ze hebben mo alleen
maar goed te beschouwen ora te kunnen
constateeren, dat aan mijn opvoeding al
leen Lausanne nog ontbreekt." Ze duwde
met haar vinger een kuil in haar wang. „Hè
'k heb altijd gesnakt naar een kuiltje,"
zuchtte ze dan. „Zoo'n gat in je wang, als
je lacht Zalig. Ik slaap 's nachts altijd op
een vingernagel geleund. Zien jullie al
wat
„Zot kind," zei Mia weer. Ze lachte. Dot
grijnsde opeens.
„Ik zie in de verte jullie major-domus
aankomen. Lenie, plus de theetafel. Ik zit
al in de houding. Oef' Elke dag opnieuw
moet ik weer wennen aan jullie grandeur."
Ze vouwde haar handen om haar knieën,
trok haar gezicht strak.
De klok, die in de toren van het groote,
ouderwetsclic buitenhuis hing, sloeg vier
korte, dunne slagen. Een paar vlinders bui
telden om en over elkaar, en heel in de
verte klonk de schrille fluit van een trein.
Dot had zich wat afgewend. De drie dagen
dat ze nu hier was, betrapte zij er zichzelf
aldoor op, dat ze staarde. Staarde oaar de
huisknecht, naar het nuffige tweede meisje,
naar do schitterende ringen van Lenie's
moeder, naar de prachtige toren van fruit,
die elke middag op tafel kwam. En Mia
en Lenie schenen dit alles te aanvaarden
als zoo heel gewoon. Eigenlijk gemeen van
Pit om haar deze eerste dagen in de steek
to laten. 2Je hoorde Lewie zeggen: „Zoo is
Let in orde Albert. Dank je wel." Stappen,
die weggingen. Dot draaide zich weer om.
„Nu niet direct naar de theetafel kijken,"
dacht ze. Maar net was te verleidelijk.
Sandwiches, cake, bonbons, en een scho
teltje met onbekende heerlijkheden. Als
tante Mies dat stilleven eens zag... Zo zou
haar roode handen samenslaan, en zeggen:
„Och, wat verzinnen ze niet allemaal te
genwoordig." Gezellige, dikke tante Mies.
Vanavond eens een briefkaart schrijven.
Niet vergoten.
Lenie schonk thee. Ze was handig en aan
dachtig, ving de suikerklontjes tusschen de
zilveren tang. „Drie, hè Dot?"
Dot streek over haar niet aanwezige heu
pen. „Ja, graag."
„Kom nu gezellig bij ons zitten," zei Mia.
Dot heesch zich ook ln een stoel, greep
naar haar kopje Het lepeltje gleed op den
grond. Ze dook er naar. Gek, dat ze altijd
alles vallen en slingeren liet
„Je handen staan glad verkeerd, kind,"
zei tante Mies altijd, 't Zou wel zoo zijn.
Het was zoo stil. O, wat was het stil en
warm. En de lucht zoo blauw met een paar
fijne, witte wolkjes.
„Wat zal moeder het warm hebben in de
stad." Lenie knabbelde een beschuitje. „Ik
benijd haar niets."
„Komen je vader en moeder voor den
eten thuis?" vroeg Mia.
„Ja, gelukkig wel. We eten wat later. Om
half acht."
Dot dacht: „Ik sta toch eigenlijk mijlen
van Mia cn Lenio af. Mia is een hartsvrien
din en ik bungel er maar zoo'n beetje bij
Als 't niet om Pit was, zouden ze mij nooit
hebben gevraagd."
Haar vroolijko stemming zakte. Ze ver
viel meestal in uitersten. Tante Mies zei
altijd: „Zoo heet, zoo koud, net een blixke
pan." Dot 6loot haar oogen. Door haar wim
pers heon zag ze de zon als een vonkenuit-
sproeiende vurigo bol.
„Slaapt Dot?" vroeg Mia.
„Dood van slaap opeens," zei Dot
Ze hoorde het getinkel van een lepeltje
tegen porcelein, het geluid van een boeren
wagen, die langs den weg reed, en. ergens
in een land, zoo stil was het het wet
ten van een zeis. Zo dacht: „Ik zou wel
altijd buiten willen wonen. Ik griezel van
de stad." Maar ze wist toch tegelijkertijd,
dat dit niet zoo was. Ze hield van de stad,
van de concertavonden met Pit en dc dans
avondjes, en eens een enkele keer d«
schouwburg en de Jolige fuiven bij Pit
thuis,
fWordt vervolgd.)!
