Kindercourant
rie i\)<2fne Muzikantjes
De rubriek van Oom Pim
In den Kerseboomgaard
door C.C.aejidle focjerWaaró.
Boste Nichten én Neven,
De ...Ilivzreizigcr"
is doze week wear met nieuwen moed en
veel plezier achter z'n schrijftafel gaan zit
ten om jullie verder to vertellen van zijn
vacantic-uitstapje. fk zal juilie dus niet te
lang laten wachten voor je zijn reisverhaal
onder do oogen krijgt, doch maar direct de
plaatsruimte aan dc# vricndelijkon vertel
ler afstaan om vérder to verhalen over
HET MOOIE HARZ-GEBERGTE.
II.
Vorige week heb ik Oom Pirn's vriendjes
en vriendinnetjes verteld hoe o^is gezel
schap Hnrzburg heeft, bereikt, nu zal ik jul
lie. volgens afspraak, wat vertellen over
Harzoitstapjes.
Jullie weten allemaal al, dat wij Maan
dag 23 Juni in het centrum van de Harz.
zooals Harzburg heet, te zijn, aankwamen
We zijn direct don volgenden ochtend een
mooien autotocht gaan maken door het dal
van do rivier de Oker. Reeds in ons hotel
hadden wij gehoord, dat dit dal heel erg
mooi moest zijn en jullie begrijpt dus wel,
dat wij er 's morgens maar gauw op uit
trokken. Wc tuften eerst naar Braunlage
en vandaar kwamen we al spoedig op de
wegen, die zoo beroemd waren door hun
natuurschoon. Nu, ik mag wel zeggen, dat
onze reeds hoog gespannen verwachtingen
nog ver overtroffen werden. Och, wat was
dat fijn! Temidden van de heerlijke groene
hoornen cn struiken, die zoo warmpjes dooi
de zon beschenen werden, wandelden co
reden wij om beurten. Aan de eene zijde
hadden we voortdurend de rivier de Oker
naast ons, die rustig over de grootste rots
gesteenten voortkabbelde. Aan do andere
zijde zagen we vaak hoog, heel hoog ge
bergte met dikke zware rotsblokken. Ge
lukkig was het. niet al te druk langs de
wegen, waai door wij volop genieten konden
van deze natuurpracht. Dat zou wat voor
een schilder zijn! Die kon oni de vijf minu
ten wol halt hou »en om een prachtig sch5!-
derij te gaan maken.
Op onzen tocht kwamen wij ook in Boni-
kehalle. dat bekend is om den lioogen wa
terval, die je daar maar zoo langs den weg
van oen hoogen berg af naar beneden ziet
komen. Ben berg. die zeker nog hoocer is
dan onze „Lange Jan". Je begrijpt wel. dat
wij niet konden nalaten die berg zijdelings
te beklimmen; verder dan de helft kwamen
wij echter niet, dat zou te vermoeiend on
te gevaarlijk zijn geweest. Op een uitloopjc
te midden van den waterval zijn we toen
gaan staan en. wonder hoven wonder, ble
ven wc daar zoo goed als droog! Met groo-
te moeite (en angst) zijn we weer naar
heneden gegaan om onzen terugtocht te
aanvaarden. Wij haddon allemaal buiten
gewoon genoten cn als jullie later groot
bent. moet je beslist daar eens een kijkje
gym nemen; het snreekt natnnrüik van
zelf, dat jullie eerst het mooie van ons
eigen land moet kennen, want dat is ook
in ruime mate te vinden.
Een eigenaardig Harz-uitslapje hebben wc
's middags in Harzburg gemaakt. Daar is
de Buckeburg, die men wandelend, maar
ook met een zweefspoor bereiken kan.
Ons gezelschap besloot er per spoor heen
te gaan en terug te loopen. Die heenreis
heeft vóór dat de tocht aanvaard werd, heel
wat hoofdbrekens gekost. Want jullie moet
w-eten. dat het ook al weer een beetje ang
stig idee was. Je zag daar zoon bakje,
waar IS personen in vervoerd konden wor
den, aan een lijn naar boven zweven, lei -
wijl je onder jc de bosschen cn het stadje
zag. I Was zo<A"i i-'^e van een vhe'-nchi'-e
aan een touwtje. Wo hebben de angst ge
lukkig overwonnen en stapten in. Dat was
3iog eens echt fijn! Je had een prachtig uit
zicht. dat PO? *oe nrdrvl (!"<->•• rX
mooie, heldere weer. Onderweg, precies
in liet. midden, kwamen we het „zusje" van
ens vcvnermi teecn dit
schen naar beneden bracht. Toch waren we
allen blij goed en wel boven te zijn en
daar te kunnen rond wandelen op de Bucke
burg.
We dachten met. een meer gerust hart
later don terugtocht te kunnen aanvaarden,
maar oh, wat zijn wc daarin bedrogen uil-
gekomen. De wandelweg had zoon sterke
boiling, dat we vaak meer naar beneden
gleden dan liepen. Onze bergstokken wa
len toen goud waard, want wij voelden
ons als locomotieven, die steeds vlugger
gaan en van geen remmen weten.
Eindelijk henerlen gekomen, waren wij
wel echt vermoeid on zochten daarom maar
gauw het hotel op om te rusten.
De volgende week zal ik jullie wat ver
tellen over andere lochten on over eon
schuttersoptocht
„HARZ-REIZIGER".
DE CORRESPONDENTIE.
I asm ij n. Je briefje was verleden
week te laat om nog beantwoord te kunnen
worden. Die plaatsen vind ik echter niet te
mo* lijk: juist omdat je zo nog niet gehad
hebt is het. leerzaam, want aan ga je in je
atlas zoeken waar zo liggen. Zoo'n uitstapje
is altijd jrg aardig, vooral als het mooi
weer Is. Weet je wel dat er nog steeds
plaatjes voor je klaar liggen? Had je dlu
hcelemaal vergeten of wil je ze niet meer
hebben Nog wel gefeliciteerd mot den ver
jaardag van je zusje. Heb je veel piet ge
had?
C1 y v i a. Ik behoef zeker niet te vra
gen of je voel plezier hebt gehad op hot
schoolreisje. Jloe was het in Zandvoort,
vind je het een mooie badplaats, of geef
je de voorkeur aan Schevcningen?
Mustang. Wat voor otarnen moei
je doen, of heb je vacantie omdat de leera
ren anderen moeten examineeven?
Molenaar. Ik zal een paar padden
stoelenbonnon voor je klaar loggen. Dc pe
likanen en kwattïwoldaatjes kun ie me
rust sturen, want daar is me al eens eerder
om gevraagd. Wil je ze volgende keer bij
je briefje insluiten?
Nachtegaaltje. Een prettig voor
uitzicht zeg, als je al zoo gauw vacantie
krijgt. Ga je nog uit logeeren. of maak je
alleen maar uitstapjes in de omgeving van
Amersfoort? Ik kan je den naam van die
bloemen ook niet zeggen, want ik weet niet
hoe ze eruit zien. Je wordt bedankt voor
je plaatjes.
Iris. Wil je Waterlelie m'n groeten
overbrengen cn haar beterschap toe wen-
schen want als zc zich i;'ct lekker :'-?voo't
is ze toch niet hoelemaal gezond. Hoever
hen je al opgeschoten met je piano-lessen,
speel je al aardige stukken, of doe je alleen
nog maar aan ótudies?
Woudlooper. Wat heb je een eigen
aardig briefje geschreven; het is nèt alsof
je last van de warmte hebt gehad. Nog wel
bedankt voor jo Pleincs plaatjes.
Wodan. Ja, dat is een eigenaardige
vergissing, maar je kunt je misschien in
denken, dat ik uiot uit, m'n hoofd weet van
wie ik al die postzegels, plaatjes en bonnen
krijg toegezonden. Ik heb nu echter weer
postzegels voor je klaar gelegd, maar nu
niet dezelfde die jij me zélf hebt gestuurd!
Je moet maar goed blijven oefenen met het
zwemmon, je bent nu al op den goeden weg.
Speurde r. Gefeliciteerd met je over
gang; had je een móói rapport, Daar vertel
je mé zeker nog wol eens iels van hé. want
in jullie rapportcijfers stel ik altijd, veel
belang.
Achilles. Ie bent \nn b.vte wol
kom en vooralnu je zooveel bonnen
stuurt voor do andere nichten en neven-
Ik zal je maar vast bedanken namens de
genen die ze zullen krijgen. Ik heb nog maar
twee Ilag-bonncn, die je Maandagmiddag
aan ons bureau kunt komen lialcn.
Cupido. Bedankt voor je mooie an
sicht. Aan zoo n schoolreisje heb je nog
eens wat! Ben mooie omgeving daar, vind-
je niet?
Kerstroos. Heb ie het zóó druk,
dat je geen tijd licht om iets te schrijven?
Enfin, dan krijg ik volgende week zeker
een oxtra lange brief van je!
Kampioen. Dan hebben jullie een
mooie vondst ve.iaan; zonm-druw \jnd je
nu maar niet dire-i zoo overal. Ze slc-nd
zokcr op een moerassige plaats hè?
Bellazoontje. Je bent natuurlijk
van harte welkom. Verte! je me volgende
week eens hoe jc aan dien mooien schuil
naam bent gekomen?
Madeliefje. Ook jij bent welkom.
Blijf jc nu trouw de raadsels inzenden?
Z o n Ti e r o o s j e. Ja, wij hebben nog
al aardig wat onweer gehad; gelukkig zijn
in onze omgeving nogal geen ernstig? on
gelukken gebeurd. Ik heb op 't oogenblik
nog geen sigaretten wapent Help j - me nog
eens herinneren? Bedankt voor je giften.
Rozenkno p. Dat i<s nu nó-l zoo mooi
zeg, een verbrande vinger. Hoe gaat het
er nu mee, zeker alweer wat heter hè?
Dwerg. Ja, als je wat wilt doen moet
je het nooit tot het laatste oogenblik uit
stellen, want dan komt er in den re.>l
nie«.s meer van, dat zio jo nu ook weer!
Uitstellen is niet goed al-'- jo gelees ■nheid
h,ebt. om iets direct te da m
Bruin oog. Mc wejVsch je vas( veel
plezier op het schoolreisje liet is erg leuk
vooral op Marken en in Yolendam.
Condor Hoe is het reisje je beval
len? Ik vermoed dat jc wel veel pi ei gehad
zult hebben cn \eel nieuws zuit hebben
gezien.
Luidspreker. Ik heb f opstel ont
vangen waar geen naam onder sto^d. Het
.aat over „Mijn liefste vacarnio bezigheid"
en r Vader, jrr. icr, Rie <'io on 2e Pink
sterdag met de tram naar Soesterberg zijn
gegaan. Is dat soms jou opstel
DE OPSTELLENWEDSTRIJD.
Eindelijk heb ik de vijftien opstellen, wel
ke ik ontvangen heb, doorgewerkt. Ik moet
eerlijk zeggen dat er bij waren die me bij
zonder zijn meegevallen en moer speciaal
die van de jongeren. Bij de opstellen van
de ouderen heb ik er enkele aangetroffen
dio me hebben doen schrikken. Slordig cn
onsamenhangend. Enfin, ik heb- na lang
zooken O opstellen overgehouden die voor
een bekroning me" working kwamen. Hier
onder volgen de prijzen;
1. Bobby, die Maandag „Jim de Voet
baller" in ontvangst kan nemen.
3. Nachtegaaltje: „Truclie als
Huishoudster".
3. Kampioen: „De Vlierkamp".
'i. Clyvia: „De nichtjes Jet en Ine
5. I r i s: „Ted van Bergen'
G. Rozenknop (extra prijs) „De Bubo-
club".
Indien de prijswinnaars een dezer hoeken
reeds bezitten, kunnen zo geruild worden.
Zoodr* de llavz-reiziger. z'n verhaal heeft
beëindigd zal ik ccn paar opstellen in dc
krant plaatsen.
De oplossingen.
I. Kat; egel: rnot of tor- spin; specht;
of eend: koolmees; kalf cn koe.
II. Z IV O L 1. E
Wee r t
«1st
E i p
li a
E
D prijs is deze week voor Mustang,
die hem Maandag aan ons bureau kan ko
men afhalen.
Nieuwe gaadsels.
I.
(Van Mustang).
Mijii geheel i* een spreekwoord dat ge
vormd wordt door 5 woorden cn bostaat
uit 2i letters.
1. I. 10. 23. 2i is een plaats in Utrecht.
2. 8. G. i. is een licht vaartuig.
3. 5. 21. 11. 13. 22. G.. is een plaats in
Zuid-Limburg.
li. 20 is een lengtemaat.
16. 17 is een insect.
12. 5. 10. 9. 18. 19. is een kleine beek.
20. s. Ij is niet dapper.
II.
X X X X X X
X M a
X
X
X -
X
Op de krulsjealijncn komt dc naam van
ccn groote Engelsche stad.
Op de le rij: het gevraagde woord.
Op de 2e rij: een plaats in Overijssel.
Op de 3e rij: eon familielid.
Op dc 4e rij: een deel* van een huis.
Op de 5e rij: ccn lengtemaat.
Op do 6e rij: ccn medeklinker.
ONZE RUILHANDEL.
Nachtegaaltje heelt'me nog twee
paddcnstoelcnplaatjes gezonden.
Van Woudlooper heb ik drie plaat
jes voor Pleines album no IV gekregen, wie
kan ze gebruiken?
Achilles (een nieuwo neef?) zond me
eenige paddenstoolcnbonncn; wie ze kan
gebruiken schrijft het me maar.
De voorraadschuur.
Ik heb nog postzegels, 1 Droste-plaatjc,
Verkadc's bonnen voor kamerplantonalbum,
plantjes voor het vogelalbum van do Kar-
nemo azcep, 2 plaiu.es voor liet vogelden i -
mineerbockje, eenige plaatjes van het al
bum der waseholinefabriek, eonige plaatjes
van Bussink's album „Mijn land", enkele
plaatje- van Verkade's ïlbum ..Bloemen in
onzen tuin en ii n aquarium" benevens
eenige vlaggcn-sluitzegels van Droste.
Zij, die hiervan iets kunnen gebruiken,
schrijven het mij maar even, dan zal Ik het
gevraagde opzoeken.
Zomerroos je zond me nog 2 Erdal-
puntcn en 2 pelikanen. Wie is de liefhebber?
OOM PIM.
door
C. 1. DE LILLE HOGERWAARD.
't Was in den kersentijd. Dc boomgaard
van boer Krelis had schitterend gebloeid,
nachtvorsten en stormen waren uitgebleven
cn zoo kwam het, dat er heel wat kersen
tusschcn de bladeren bloosden. Het zou niet
lang meer duren, of do sappige, roodc
vruchten konden geplukt worden. Dc boer
had reeds ccnigo plukkers voor dit werk
aangenomen en zijn heide zoontjes, Mans en
Jaap, hadden zich vrijwillig aangemeld om
in alle vrije oogenblikkcn kersen le pluk
ken.
„Ja, ja. had Vader lachend geantwoord,
„maar niet voor spreeuwen spelen en de
kersen voor eigen gebruik wegpikken. Jul
lie neemt ieder een lecge mand en voor
elke gevulde mand zal Moeder je een portie
kersen geven."
Dat vonden de jongens een prachtig plan.
Zij waren zeer ingenomen met deze regeling
en verlangden reeds naar het oogenblik,
waarop Vader zeggen zou, dat cle „kersen
pluk" beginnen kon.
Hoe rooder en rijper do kersen werden,
des te talrijker ook de spreeuwen, die zich
aan dezo sappige lekkernij te goed deden,
alsof cle vader van boer Krelis indertijd
daar de kerseboomen voor hen, maar dan
ook voor hen alleen, geplant had!
„Ze krijgen een portie kersen zonder er
ook maar ééntje in de mand af to leveren!"
zei Mans en Jaap schold ze voor „echte ker
sendieven" uit.
De boer vond ook, dat het gevederde4
volkje nu toch al te brutaal werd. Hij had
'over één enkelen boom wel een net kunnen
spannen, doch begin daarmee maar eens in
een boomgaard van misschien wel tweehon
derd hoornen! Dat behoorde natuurlijk tot
de onmogelijkheden.
Maar wat dan? Hij kon dc rakkers hun
gang toch niet laten gaan! En natuurlijk
pikten ze er do allermooiste uit. Zóó slim
waren ze wel. Zoo erg als dit jaar hadden
ze nog nooit huisgehouden of waren de
kersen misschien ook nog nooit zóó talrijk,
sappig en groot van stuk geweest?
Dc boer werd er wanhopend onder. Op
verschillende plaatsen in den boomgaard
had hij belletjes aangebracht, die bij het
minste windje rinkinkêlden, ja, hij had zelfs
in één dor grootste boomen een vogelver
schrikker opgesteld. Een waar prachtstuk
was het geworden: een knaapje in een oud
pakje van den boer met een hoed van de
boerin op, waaraan dc bloemen gele, voo-
de en blauwe! niet gespaard waren. Ver
der had de sinjeur een ouden lap als sjaal
om den bals, niet om hem voor kou vatten
tc behoeden, doch om met zijn fici gewapper
de dieven op de vlucht te jagen.
Maar ook dit mocht niet baten. Wel waven
dc spreeuwen eerst wat meer op een af
stand gebleven, maartoen dio grap
pige baas niet van zijn plaats kwam, wer
den ze biutaler. Zo kwamen dichterbij cn
pikten de kersen uit de omringenaè boomen.
Jaap had zelfs gezien, clat oen belhamel
boven op den blocmetjeshoed zat en deze
als een soort uitkijktoren beschouwde, van
waar hij bij naderend gevaar dc anderen
kon waarschuwen.
Dat bogon den boer echter le vervelen en
hij kocht een buks, die hij met los kruit
laadde. IIet was niet zijn bedoeling dc ker
sendieven dood te schieten, doch wel: hun
angst aan te jagen cn op dc vlucht le drij
ven.
Dat hielp! Nauwelijks had het: pang
pang pang! door do lucht geklonken, of
de heelo zwerm spreeuwen fladderde op om
in geruimen tijd niet weer te keeren. Ook
een spreeuw kunnen dc mcnschen ten slotte
e slim af zijn!
Drio klcinu muzikantjes,
Die maken mooi muziek:
Hans fluit cn Pietjo trommelt,
Harmonika speelt Nick.
Zo zijn eerst met hun drieën
Naar Vaders kast gegaan.
Zc trokken lange broeken
En lange jassen aan
Mans haalde Vaders hoed vlug
To voorschijn, Niek de pot.
Intussclicn hoeft klein Pietje
Do ijsmuts opgezet!
Nu fluiten, tromm'Ien, spelen
Die drie met veel kabaal,
Tot Vader plots'ling thuis komt,
Roept: Zeg eens, allemaal!
Als je jc wilt verklecden,
Neemt dan mijn oudste goed
En niet mijn allerbeste:
Mijn nieuwen, hoogen hoed!
Ik zal jc leeren, bengels!
Doet gauw die spullen af,
Of jullie krijgt - 'i is ernst, hoor!
Van mij geduchte straf! -
Het drietal muzikantjes
Bergt Vaders goed vlug weg
'L Zijn weer gewono jongens,
Die spelen bij de heg.
Hans cn Jaap vonden het prachtig cn
lachten luid, als een spreeuwenzwerm zich
plotseling als bij tooverslag verplaatste.
Ze zouden niets liever gedaan hebben dan
ook eens even to schieten en angst onder
hot gevleugelde volkje te verspreiden. Maar
dat had Vader streng verboden. „Een buks
is geen kinderspeelgoed," had hij gezegd cn
Hans en Jaap kenden Vader genoeg om te
weten, dat wanneer Vader éénmaal zoo iels
gezegd had, hij niet met zich spotten liet.
De jongens durfden dus alleen maai- naai
de buks kijken cn haai niet aanraken. Op
ccn middag echter 't was juist Woensdag
cn zij hadden dus geen school was Vader
naar dc naburige stad gegaan en zou niet-
vóór een uur of vijf thuis komen.
Ilans en Jaap zwaaiden met ratels in den
boomgaard, maar 't was alsof de spreeuwen
wisten, dat de boas van honk was cn zij
niets te vreezen hadden. Zij kwamen bij
massa's opzetten en pikten in de lekkerste
kersen.
Wat moesten do jóngens (och doen om
die brutale rakkers op dc vlucht te drijven?
Plotseling bedacht Jaap iets. Mij had nog
slingers papier, een heelen voorraad zelfs,
dien hij onlangs op do kermis gekocht had.
Die slingers zou lnj in de boomen hangen.
Het dunne papier zou natuurlijk in den
wind wapperen en de kersendieven doen
vluchten.
Onmiddellijk ging Jaap het huis in om
de slingers te halen. Weer huiten gekomen
klom hij op een ladder om er goed bij te
kunnen. Het duurde niet lang, of hij had
zooals hij liet noemde een kerseboom
versierd.
,,'t Lijkt wol een Kerstboom in plaats van
een kerseboom," zei I-Ians, die 't. van bene
den vol bewondering aanzag. Dat had Jaap
toch maar slim bedacht! Maar wat zou hij
Hans nu eens kunnen doen om den
schrik onder 't gevleugeld volkje te versprei
den? Zijn broertje nadoen wildo hij niet.
Ha! Hij wist het al! Ilij zou de buks ter
hand nemen 't Mocht wel nietmaar
het kon toch geen kwaad cn Vader
was er immers niet om de kersendieven op
een afstand te houdendus moest hij
als oudste
Ja, Ilans verstond meesterlijk cle kunst
zichzelf wijs tc maken, dat het niet meer
clan een staaltje van zijn plicht was de buks
ter hand te nemen. Vader kwam bovendien
vooreerst nog niet thuis en Moeder zou 'l
niet merken, denken, dat boer Grijzen van
't Merelhof dc boerderij, welke aan dc
liunne grensde, aan het schieten was. Dat
deed hij immers wel nicer!
Hans besloot cr Jaap ook maar niets van
te zeggen. Die zou misschien met vervelen
de waarschuwingen aankomen. Ilij Ilans
zou natuurlijk wel voorzichtig zijn. „Laat
Jaap maar slingertjes ophangen," dacht hij
nog.
Pang pang pang! klonk plotseling
een schol!
Bijna op hetzelfde oogenblik gebeurde er
iets vreeselijks: Jaap, die juist boven op cle
ladder stond cn in het minst niet verdacht
was op een schot, gaf een gil en tuimelde
van schrik op den grond, waar hij onbe
weeglijk liggen bleef.
Hans lette niet op do wegvluchtende vo
gels, iets wat hem anders zeker van trots
vervuld zou hebben.
In het eerste oogenblik was hij als ver
stijfd van schrik, maar toen snelde hij naar
zijn broertje toe.
„Jaap! Ja aap!" riep hij.
Geen antwoord.
„Ja pief"
Nog steeds geen antwoord.
Hans was radeloos. Wat moest hij doen?
Al ïls„O nee, dat niet!" zei
hij op eens met een snik.
Daar kwam Moeder, die het schieten toch
gehoord had, aan. Eij was een vrouw van
weinig woorden, nam Jaap met Anna, één.
der melkmeisjes, stilzwijgend op en droeg
hem het huis in.
Hans durfde niet volgen. Liever, veel lie
ver zou hij gehad hebben, dat Moeder tegen
hem uitgevaren was clan deze stilzwijgend
heid. Jaap Jaap zou toch niet1
Hans durfde het huis niet binnengaan en
zocht een schuilplaats in den hooiberg.
lloe lang hij daar gelegen had, wist hij
niet, maar 't leek hein wel oen paar uur,
vóór de dokier kwam. Wat wat zou er
daar binnen nu gebeuren? Zou Jaap
O, wat bleef de dokter lang! Zou hij dan
nooit weggaan? Zou Jaap zóó ernstig zijn?
Iiad hij clic ongelukkige buks maar in een
hoek der schuur laten staan! Wat wat
konden hem nu alle kersen van de wereld
schelen, als Jaap maar weer beter werd!
Vader was ook al lang thuis, maar nie
mand scheen Jiem te missen. Hij zou van
nacht maar in clcn hooiberg blijven liggen.
Hij durfde niet naar binneft gaan. Stil! wat
was dat? Riep daar iemand? Riep iemand:
„Hans!" Ja, uu verstond hij het duidelijk.
Het was Vaders stem' Zou hij maar doen,
alsof hij 't niet hoorde?
Daar klonk het weer: „Ilans!" Ditmaal
was cle stem veel dichterbij;' Eens even kij
ken! Ja, 't was Vader, Vader die hem riep!
O, wal zou lnj graag willen weten, hoe 't met
Jaap was
Even later was H&ns beneden. Vader zag
aan het gezicht van zijn oudsten jongen wel,
wat er in diens harl omging en zei:
„Het v.ilt gelukkig nogal mee met Jaap!"
„M - mag ik naar hem toe gaan, Vader?"
vroeg Hans bedeesd.
„Zeker, ik kom jc juist zoeken; hij heeft
naar je gevraagd," luidde het antwoord.
Even later stond Iiaus vóór het bed van
Jaap, die vroolijk uitriep:
,,'t Is niets hoor! Ik heb alleen mijn voet
verzwikt, maar tlat zal wel gauw weer
overgaan, heeft de dokter gezegd."
Binneii-in 1-Ians jubelde het nu plotseling:
„Jaap worclt heter! Jaap wordt heter!"
O, wat was hij nu toch blij! Ernstig ging
hij naar zijn vader toe en zei:
„Vader, ik zal dc buks heusch nooit meer
aanraken.'
„Dat geloof ik. jongen," was alles wat do
hoer hierop antwoordde. „Ik zal hem op cle
oude plaats laten staan, als tccken, clat ik je
vertrouw."
Hans vond, dat hij Vaders goedheid niet
waard was, nog niet; maar clat hij toonen
zou haar waarcl tc worden, stond bij hem
vast cn hij heeft woorcl gchoudc.ii: dc buks'
heeft hij niet meer aangeraakt!
DE BABY.
Wjj hebben hier in huis een yovstf
Ja, dat, geloof je niet!
Jc zult het /elf ook zeggen gaan,
als jc ou/ baby ziet!
Daar zit hij op zijn eigen troon.
Dut is zijn Moeders schoot,
die troon is wel ccn beetje klein,
maar Broer is ook niet groot.
Gaat er soms iets niet naar zijn zin,
'clan stampt hij met zijn voel.
Hij zet een dwing'rig keeltje op,
als hij iets hebben moet.
Ilij wil terstond geholpen zijn
en eischt, dat men hem draagt,
hij deelt welwillend lachjes uit,
als jc om zijn gunsten vraagt.
Maar Moeder stopt hem in de wieg,
Zij zegl: „Wordt Broertje groot,
dan moet hij heel wat anders zijn,
clan lastige despoot.
C. de V. M. in O. F.. T.
