AMÊRSFOOKTSCH dagblad
EXCURSIE NAAR ANTWERPEN
Dinsdag 26 Augustus 1930
29e Jaargang No. 49
DE PLATTEGROND
DER EXPOSITIE
Indrukken in vogelvlucht
EEN KRANIGE REDDING
MILITAIRE EERBETUIGIN
GEN GEWEIGERD
FEUILLETON
De LouterSngkuur
Fantasie Kussens
-DE EEMLANDER'
Een vraagteeken achter
„ridderlijkheid"
ii.
even wat over de hoofd-entrée. Die
is waarlijk „brillant". Dat is nog niet het
zelfde als „goed De architectuur, die hier
is toegepast in de triomfpoort, is misschien
eer het tegendeel van goed. Het is typisch
tcntoonstcllingswerk en voornamelijk aan
gelegd om te épateeren. Zij is louter decora
tief bedoeld, want de eigenlijke ingangen
zijn links en rechts geprojecteerd. Het pu
bliek loopt niet eens onder de triomfbogen
door; de poort staat er trotsch en overmoe
dig, maar verweesd. Het is kijkmateriaal
zonder eenige verdere functie.
Boven de bogen leest ge de woorden „rid
derlijkheid", „welvaart", „wijsheid" en men
krijgt den indruk, dat elk van die woorden
cén van de perioden moet typeeren, waarin
de jongste geschiedenis van Belgic kan wor
den onderscheiden.
Als ik me goed herinner wordt dan
de periode van Leopold I gekenschetst door
„wijsheid", hit tijdperk van zijn opvolger
door „welvaart", en de jongste tijd door
„ridderlijkheid". Immers onder elk van
de drie bogen prijkt een ruiterstandbeeld
van de achtereenvolgens regeerendc vorsten.
ITet ruiterstandbeeld van Koning Albert
lijkt hetzelfde als dat van het beschreven
oorlogsmonument op een der boulevards,
is dus even schijn-mooi, dat van Leopold II
wekt van terzij de illusie van een profeet
of priester. Wie daarbij terugdenkt aan
Leopolds reputatie van volleerd wercldling,
moet onwillekeurig glimlachen
En „ridderlijkheid" is dat het juiste
kort begrip van Belgié's jongste historie?
Wie blijft staan bij Koning Alberts gestie
in Augustus 'li als antwoord .op Duitsch-
lands brutalen cisch, kan het er wellicht
mee eens zijn. Maar hij die iets verder ziet
en zich herinnert wat men in Vlamingen
heeft aangedaan?
Maar laten wc verder gaan en nog eens
weer genieten van dc heerlijke ruimte, die
do inrichters in deze hoofdontrée zoowel
als in de aansluitende tentoonstellings-alléc
geschapen hebben. Ik heb de tentoonstel
ling niet bij avond gezien, maar kan me
begrijpen, dat zij die dit wel gedaan heb
ben, enthousiast zijn over de verlichting.
Vóór en achter de triomfpoort staan bat
terijen van schijnwerpers, die het blanke
bouwwerk in den donkeren avond tot een
fantoom van licht zullen herscheppen. Dc
vergulde weelde van de poortgewelven, die
overdag v\el wat erg „bourgeois"' aandoen,
zullen 's avonds het éclatante licht-cffect
versterken.
De hoofd-allée is byzet met clazen zóilen,
die bekoorlijk licht zullen uitstralen waarbij
dan in dit lichtconcert zich voegen dc
schijnsels die opgloeien uit de vensters der
gebouwen, de illuminatie van de café-ter
rassen cn de delicate verlichting, die moet
toegepast zijn op 'ie springende fonteinen.
Ik neem gra. aan dat bij a\ond de ten
toonstelling doet denken aan een sprook
je....
Minder geestdriftig kan ik zijn o\er de
ordening der gebouwen, dc indeeling en
plattegrond van het terrein. In dat opzicht
is dc Parijsche tentoonstelling van '25 heel
wat beter voorgegaan, cn zelfs de Prcssa,
die volgens een minder systematisch plan
was opgebouwd, had meer overzichtelijke
orde cn een duidelijker plattegrond dan
deze wereldtentoonstelling, waar de toeval
ligheid een groote rol in do ordening schijnt
gespeeld te hebben.
Het is verstandig zich vooraf een platte
grond aan (e schaffen van het eenpositic-
terrein, cn hier heeft men dan nog alleen
iets aan, als do kooper ook een beetje ver
stand heeft van „kaart-lezen" en zich met
den Lilliputter eerst heeft laten rondtoeren
Do indicaties op het terrein zelf geven
uiterst onvoldoende aanwijzingen. Dc groot
ste blunder is wel dat de inrichters van
de tentoonstelling do gebouwen, waar de
Vlaamsche kunst is ondergebracht, een
kerk en een nieuw schoolgebouw in een
hoek van het terrein hebben gestopt, waar
\ele argeloozc bezoekers ze niet zullen vin
den. Ik heb van ons gezelschap, dat zich
in groepen over het terrein verdeeld had,
terwijl vcrscheidenen individueel do ten
toonstelling bekeken, meer dan één gespro
ken, die de beide gebouwen n f e t gezien
had. llei lijkt er op, of dc organisatie niet
eens begrepen heeft, dat do Vlaamsche
kunst toch altijd nog het allerbelangrijkste
is. waarop „Belgic" bogen kan. Het is im
mers ondenkbaar, hier ccnigcn opzet te
moeten aannemen
De situatie van enkele onderdeeicn maakt
op dit gebrek aan ordening een gelukkige
exceptie. Speciaal Engeland, dat ik al noem
de. ligt chic en voornaam. Ook is er in het
midden een stervormig plein opengehouden,
rondom bezet met café s. In de muziektent
het middenpunt van dit plein, zijn luid
sprekers aangebracht, waaruit men twee
talig wordt toegesproken. De officieele me
dedelingen geschieden eerst in liet
Viaamsch, dan in het Fransch Ook in dc
opschriften bij de tentoongestelde objecten
;s die tweetaaliglieid tocgepasta, maar hier
staat lang niet altijd het Viaamsch voorop
Niettemin is het percentage bezoekers dat
Vlaarnscli of HoUandsch spreekt, verreweg
het grootst. Zouden de Walen deze tentoon
stelling mijden? Het heeft er waarlijk wel
iets van. Men hoort Spaansch en Engelsch
haast evenveel als Fransch. Maar de Hol-
landschc bezoekers vormen van do cata-
gorie buitenlanders verreweg de mecrdcr-
h«.id. Het is niet te veel gezegd, wanneer
men beweert dat de exploitatie van deze
tentoonstelling voor een goed deel door IIol-
landsch geld wordt goedgemaakt
Toch beleeft ge nu en dan verrassingen
Ik moest erg op mijn tijd letten, had zelf
geen horloge, en merkte op, dat op het heele
tentoonstellingsterrein geen klok hangt.
Onvergeeflijke slordigheid! Nu en dan vroeg
ik eens aan bezoekers. Ik pikte er de Vla
mingen tusschcn uit. althans zij, die ik
voor Vlamingen versleet. Een paar maal
was de keus raak. Dan werden er geweldi
ge bommen van ouderwetschc horloges uit
den zak gehaald, die mij uiterst vriendelijk
werden getoond. Maar twee keer ving ik
bot. De eerste maal kreeg ik op mijn be
leefde vraag een stug schouderophalen ten
antwoord, ila ik begreep. Dat is dc ge
bruikelijke vorm bij Walen, die niet ten on
rechte te hoek staan als het onbeleefdste
volk ter aarde. De man deed geen moeite
om te weten te komen wat ik wilde en ik
liep haastig door. Bij een tweede ging 't ge
lukkig wat anders. Hij ook verslond me
niet, maar begreep toch al gauw wat ik
bedoelde en liet me zijn horloge zien.
„Kwart na drie", zei ik.
„Yes", zei hij lachend, „quarter after
three'
Hij had mijn Ilollandsch voor Engelsch
versleten, en was blij zijn schijnbare onbe
leefdheid met dit zinnetje goed te maken
De man kan Franschman geweest zijn, ze
kerheid heb ik niet. maar toch had ik een
zwaar vermoeden een Belg voor mij te licb- i
ben.
Ik weet wel, dit is niets nieuws. De Wa
len doen nu eenmaal in "t generale geen
moeite iets van dc Vlaamsche taal te loeren,
ze bekommeren er zich niet om daardoor
ten zeerste vervreemd te blijven van eigen
landgenooten; maar een dergelijke onder
vinding treft cn steekt toch al lijd weer, om
dat zij den schrijncndcn toestand ten dui
delijkste illustreert.
Wat nu van de verschillende inzendin
gen? Ik kan alleen dc indrukken neerschrij
ven van een vogel vluchtig bezoek, maar dc
eerste impressies zijn vaak het meest blij
vend, cn dikwijls ook 't meest juist.
Belgic dan komt uitstekend voor den dag
Dc groote hallen, waarin verkeers- cn ban-
dclsaangelegcnhedcn zijn ondergebracht,
zijn fameus van lengte cn ruimtewerking,
en tusschen de exposities zijn breedc paden
uitgespaard, die in dit tumult van beziens
waardigheden rust brengen. Ook is het prac-
tisch geweest aan de buitenzijde een vvan-
delgalerij te maken, met groote spiegelra
men aan de binnenzijde cn étalages erach
ter.
Belgic's industrie op verkeersgebied heeft
een internationale allure. Kijk naar dc ge
weldige Jumbo's, dc gloednieuwe restaura
tierijtuigen, de prachtige vliegtuigen. Het
geurt cn terecht met zijn diamant
industrie. Groote diorama's geven een in
druk van de eigenaardige diamant-winning
cn in een afgesloten, sterk door politie be
waakte ruimte, waar het publiek één voor
één binnen mag, bewondert men in helver
lichte vitrines de gloeiende edeïstccnen cn
juwcclen
Met Con.go-paleis is een vreesdijke decep
tie. Deze opzichtige cn uitdagende uitstal
ling lijkt meer op een grooten vliegenden
winkel dan op een moderne tentoonstelling.
Er is veel te zien, en dc indruk blijft dat
België in 't algemeen, cn de R.-Ivalh. missie
in 't bizonder machtig veel voor dc Afri-
kaansche kolonie doet. maar deze zwoele
overvulde vertrekken lokken niet lot langer
verblijf, cn waar is de eerbied voor de in-
landsche negerkunsl, die toch wat méér ver
diende dan die paar armzalige vitrines.
Brazilië is even volgepropt, maar toch wat
rustiger, en het geurt er heerlijk naar hout
cn specerijen, terwijl men, wanneer men
het heele gebouw langs dc voorgeschreven
slingerpaden is doorgewandeld, beneden be
landt aan buffetten, waar gratis' geurige
mocca geschonken wordt! Dc tentoonstel
lingsbezoekers verdringen zich hier. cn
transpireeren liever een poosje dan zich de
ze tractatic te laten ontgaan. Het Belgische
„Roode Kruis" spint er zijde bii. Want ieder
die koffie gedronken heeft, wordt verzocht
23 centimes in een busje te stoppen ten bate
van deze instelling.
Hamburg en Bremen komen monumen
taal naar voren Maar deze monumentaliteit
lijkt buiten van carton, en van binnen ruikt
de jute zoo ontzettend straf... Toch: groot-
scheepsch blijft deze scheepvaart-expositie
zeker.
Van Nederland sprak ik al. Rotterdam is
indrukwekkend vertegenwoordigd. Groot cn
overzichtelijk. Ook de Zuiderzeewerken
naast verschillende industrieën en scheep
vaart-ondernemingen zullen niet nalaten in
druk te maken. En dan: dc koloniën. De
wijze waarop hier met maquettes on plasti
sche voorstellingen, met afbeeldingen en
monsters een helder beeld gegeven wordt
van ons koloniaal werk, van de Javaansche
cn andere inlandsche cultuur daarnaast, is
precies en ad rem, réakt wat er geraakt
moet worden. Misschien is dc geste iets
te sober cn puriteinsch
Engeland doet zoo iets zorgeloozer en
hautainer. Dat kan het Britschc wereldrijk
zich veroorloven. Zie op de groote wereld
kaart in de verdiepte rotonde, waar rood
licht gaat gloeien achter de stukken van dc
aarde, waar dc Union Jack geheel of ten
deele waait; nietwaar: „der Fnchmann
staunt, der Laie wundert sich". Dat blijft
niet uit. De Engclschman weet dat, en doet
verder niet eens zoo heel veel moeite meer.
Toch gaat er bekoring uit van de donkere
cabines, waarin de diorama'^ als filmbeel
den de aandacht trekken
Ik heb gepoogd de Fransche kolonies te
benaderen, rnaar toen ik Marokko gezien
had met zijn kermisachtige drukte, met zijn
slangenbezweerders cn parfumtentjes, waar
do gcfezte sloome kooplui den wandelaar
als vrouwen lokken, had ik eerlijk gezegd
al genoeg
Er zijn natuurlijk nog heel veel inzendin
gen meer. Vooral Canada en Italië mogen
nog genoemd. En Polen is niet onaardig,
evenals Zweden (met zijn al te stemmige
wit-blauw). Indo-China heeft een typische
barokke sfeer. En veel tè veel moest
ik overslaan.
Maar grondiger heb ik do afdeelingen
Vlaamsche kunst gezien Daarover in een
slót-artikel.
Moecligc en doortastende
schippers
Dezer dagen passeerde op de Maas te
Roermond de sleepboot „Gordie" met vier
schepen. De parlevinker Hubcr Zormar was
juist bezig met aan de vrouw van het twee-
de schip, schipper M. II. Vossen, groenten
te verkoopen, toen het tien-jarig dochtertje
ran dien schipper overboord viel. In het vol-
spoeldc het kind ondci de motorboot van
gende oogenblik, aldus meldt „Scliuttevacr",
den parlevinker door en werd door do zui
ging van 't schip naar beneden getrokken.
Zormar bedacht zich geen oogenblik, sprong
gekleed te water en wist liet kind op zij
onder het. schip uit te halen.
De vader van het kind, door het gegil van
zijn vrouw opmerkzaam gemaakt, liet zijn
roer los. sprong in een oogwenk in zijn
roeiboot en wist nog net bijtijds bij den red
der te komen, die met den dood worstelen
de liet kind boven zich hield cn uit de zui
ging van dc snelvarende schepen trachtte te
komen.
Ondertusschcn had kapitein Piet van
Tliuil van dc sleepboot „Gordie" de boot los
gegooid. voer met een prachtige manoeuvre
terug cn terwijl hij op ongeveer drie meter
van liet tweede stuurloozc schip was. sprong
dc machinist op het stuurlooze schip „Ca-
tharina', cn wist nog juist te voorkomen
dat er ook matericele ongelukken gebeur
den.
Twee uur daarna, toen alles goed was
afgeloopen, werd den redder, door de in
Roermond liggende schippers cn vele bur
gers hulde gebracht voor zijn onverschrok
ken daad.
Vragen van Mevrouw Van
Itallievan Embden
Wat méér is dan de gevoe'ens
vao een minister
Mevrouw Van Itallievan Embden, lid van
dc Tweede Kamer, heeft den minister van
defensie gevraagd:
lo. Is het juist, dat onlangs bij de cre
matie van een ridder in Me Militaire Wil
lemsorde militaire eerbetuigingen zijn ge
weigerd? Zoo ja, wil de minister dan mede-
deelen, om welke reden die weigering plaats
had?
2o. Indien deze weigering geschiedde,
omdat een crematie streed met de gevoelens
van den minister, is Zijn Excellentie dan
niet van oordeel, dat deze laatste wcnsch
van een overledene, die zich daarenboven
blijkens het hem toegekende eerbewijs op
meer dan gewone wijze heeft onderscheiden,
van meer gewicht behoorde tc zijn dan de
gevoelens van den minister?
TO2
DE MODERNE MELKBOER.
Vroeger helde aan mijn huisdeur
's Morgens om oen uur of acht,
'li Trouwe klont, die om z'n brood;'
Ons do koe-producten bracht.
Helder wit geschuurde klompjes
Kondigden z'n komst al an
Van z'n zwaar beladen wagen
Paktï hij oen blanke kan
En mat in 't schier zilv'ren maatje
Dat wat Betjo noodig bod
En zoo zeulde hij z'n waren
Klompen-klossend door de stad.
Zomer, winter, weer of geen weer,
Onze melkboer kwam per se
Met z'n onontbeerlijk „lekkers'
's Morgens bij ons vóór de thee.
Tegenwoordig is t geen melkboer
Maar een melk-chauffeur, die fijn
Met een auto, vol met kannen,
Toch de melkboer nog w il zijn.
Tuffend, zonder witte klompen,
Lourt hij melk rond met benzicn!
'I Gaat natuurlijk vluggar,' daarom
Komt hij 's morgens reeds vóór 1icnü
Ronkend, toet rend of per claxon
Lokt hij 't keukenmeisje dan
„Uit-haar-tcnt." naar zijn vehikel
Waar ze koemelk koopen lean.
Als de koe wist t' onderscheiden
Hoe per hoogst modem gerij
Haar product werd afgeleverd
Werd ze grootsch vast in de wei.
l'n ze loeide van puur blijdsohap:
„Nou 's mijn boer geen melkboer meer,
Ik als koe blijf koe, mijn koeboer
Noem ik voortaan „melkmijnhccr".
GROEGROE.
(Alle rechten voorbehouden).
Dr. J. C. Th. UPHOF.
Onze landgenoot Dr. J. C. Th. U'phof werd
onlangs gekozen tot correspondent-lid der
Deutsche Dcndi ologische Gesellschaft. De
heer Uphof is hoofd der ufdccling biologio
cn professor in dc plantkunde aan Rollins
Collcgo in den Staat Florida. Hij vertoeft
op het oogenblik in Nederland cn woonde
\oor korten tijd geleden liet Internationaal
Botanisch Congres te Cambridge bij
Dc heer Uphof is dc ccnigc Nederlander,
welke medewerker is van den tweeden druk
van het groote Duit. che werk Engler und
PraiiU. „Dio natiirlichen Pflangenfarailicn".
EEN KLEIN KIND MEEGELOKT.
Dc dader gearresteerd.
Tc Sittard heeft Vrijdagmiddag een man
het 3M-jarig dochtertje van den heer 1'.
Bouckart in de Putstraat, meegelokt naai
den WehrerwegJ die naar Duitschland leidt
cn waar slechts weinig verkeer is. Op dezen
weg heeft hij getracht niet tc noemen han
delingen mot het kind <c plegen. Toevallig
passeerden (wee vrouwen. De man is toen
aan'den hual gegaan maar werd achter-
\olgd door een inmiddels gewaarschuwd
persoon, die hem heeft weten tc arrcstecren.
üe dader is voorloopig naar het politiebu
reau overgebracht.
DOOR DEN ELECTRISCHEN STROOM
GEDOOD.
G c 1 d o p, 21 Aug. Zaterdagavond te on
geveer 10.13 was de dienstbode A. M. B. van
den slager van Z. bezig met het schoonma
ken van den winkel. Bij het poetsen van de
electrischc vlccs'chsn ij machine kwam zij tot
Dp heden onverklaarbare wijze in aanraking
met den clectrischen stroom.
Op haar noodkreten kwamen de slager
en zijn cchtgenoote toegesneld en vonden
ze haar over de machine hangen. Van Z.
trok haar ervan af en kreeg eveneens een
hevigen schok, doch kwam met den schrik
vrij. Met meisje is vrijwel oumiddelijk daar
na aan dc gevolgen overleden.
Waak in de ccpzaamheid over uw ge
dachten.
door
CISSY VAN MARXVELDT.
„Nu ja, jij overdrijft natuurlijk. Domme
Puck", zei Mary. „Kom eens bij me zitten."
Onwillig viel Trix naast Mary neer.
„Toe kind. haal je toch geen muizenissen
in je hoofd. Gisteravond ook inplaals
van met een boek in,een hoekje tc kruipen,
had je met sjoelbakken méc moeten doen.
Ik heb nog alle moeite gedaan om je erbij tc
halen."
„Dank je feestelijk", zei Trix. „Om Jacquc-
entje bij elke steen, die ze er in keilt, te
ivoren jubelen, gaat mijn vv cersrandsvermo-
gen te boven: „Ach, meneer Reyland, waar
moet ik die steen nu raken? Toe, u bent
zoo'n matador!" Ze bootste Jacquclienv.jes
stem na. „Bit, om dól te worden."
„Maar je raakt zelf ook altijd opgewon
den als je speelt", zei Mary zacht.
„Ja, maar niet zoo berekenend opgewon
den". zei Trix heftig. „Dat spook \indl niks
aan 't heele joclbakkcn. Maar omdat Frank
meedoet cn van Arnperen cn Huib, doet ze
als een losgelaten wicht en springt rond
alsof ze dol is van plezier. Dat maakt me
giftig, zie je."
„Ja, dat merk ik."
,,'k Wou Frank ook wijzer hebben", mokte
!zc dan.
„Kom, kom. Frank slooft zich uit om cr
hier wat stemming in te brengen."
„O ja!" deed Trix sarcastisch.
„Je moet je een beetje beheerschcn Puck.
Trix gooide haar schouders naar achte
ren.
„Gisteravond" zei ze, „toen kwam ze
even naast me zitten. O aanbiddelijk. En
ze kweelde: „Zegt u astublieft Jacquc-
lienljc tegen me. Iedereen doet het."
„Nu, waarom zou je niet?' zei Mary.
„Beschouw haar toch ook als een kind. Ze
is niets anders."
„Al zou ik tien jaar met haar op een on
bewoond eiland worden opgesloten", Trix
gebaarde heftig, „dan zou ik nog na die
tien jaar Juffrouw Landerman zeggen." Ze
keek uitdagend naar Mary.
Maar die lachte. ..In die tien jaar had je
haar al lang afgemaakt. O, 't Is tc zot om
los te loopen. Ik moést je eigenlijk een
standje geven Puck. Nu zijn wc hier neg
maar vier dagen hoe zul jc dat drie
weken bolwerken?"
„Ja, dat vraag ik ine zeil ook af." Trix
staarde somber naar de grond. Mary le?de
een hand op haar arm.
„Jc suggereert je maar wat kind. Kom,
wees jezelf, overdrijf do dingen niet. Laten
we maar naar dc hall gaan, wc lunchen
over een kwartier,"
„Dank je. Ik hoor hier de lunchbel wel."
Mary zuchtte even. Zoo was er niets met
Trix te beginnen. Dan zei ze: „Weet je wel,
dat het over drie dagen Kerstmis is. Waar
blijft jc screenc stemming. Puck?"
„Die heb ik met al mijn illusies begra
ven."
„Als een ander jo hoorde, zou die heusch
denken, dat jc aan de rand van dc wan
hoop staat."
„Sta ik ook.'
„Ga nu maar mee Doe 't dan alleen om
mij een plcizier te doen."
Trix keek naar buiten, 't Sneeuwde, met
dikke, zwaarmoedige vlokken.
„Kom je Trix?"
„Goed. Maar ik speel niet mee.
„Dat moet je zelf weten."
Torn ze de hall binnenkwair.cn, zc-i
Frank:
„Nee Jacquelientjc, je richt heclcmaal
niet. Kijk, die steen vooraan moet je raken,
dan vliegen dc anderen er van zelf in."
„Nee Pap, da's gemeen", riep Kees, dc
opgewekte. „U helpt juffrouw Landerman
aldoor. Dan is 'l niks geen kunst om tc
winnen."
Frank streek over zijn haar. „Och vent,
jc kunt 't al zoó goed."
„En ik moet 't nog loeren. Ben ik een
goede leerling meneer Reyland?"
„Jc bent een charmante leerling, Jacquc-
lientje'zei Frank.
„Nee heusch mevrouw Reyland, begon
de oudste juffrouw Mandersloot.
„Och, zeg toch Trix,'' verzocht ze.
„Nu Trix dan. Wat wilde ik ook zeggen?
O ja, wij vinden ook die meneer van Rees
zoo'n eigenaardig mcnsch."
„Ik zie niets eigenaardigs in die goeie
man."
„Ilij heeft een schuwe blik in zijn oogen,
vindt u niet?''
„Een afvvézige blik ja, maar schuw, nee,
dat is 't niet."
Trix zat met juffrouw Mandersloot in dc
salon. Het was de avond van de vierde dag.
Reinier van Amperen speelde een slepende
tango. Ilij speelde uitstekend piano, maar
was er bijna nooit voor te vinden, omdat
hij 't_li§fst altijd meedanste. Doch de poly;
phoon bezat geen tangomuziek, cn Jacque-
licntje had om een tango gevleid. De deur
naar de hall stond open. Trix zag ze steeds
weer voorboij dansen: Mary en Pieter Bron,
Frank cn Jacquelientje. Natuurlijk! 't Lor
kon niet anders dan met halfdichte oogen
voorbij wiegen alsof ze wég was door het
kwijnende rythme. Trix kneep haar handen
samen. Ze zag niet het lieve gezicht van
juffrouw Mandersloot naar zich toegebo
gen. ze zag zelfs niet de welgevulde ge
stalte van dc Koningin van Sheba oprijzen
en in de hall verdwijnen, gevolgd door dc
timide slapjes van Pa Landerman. Ze zag
alleen dat pikzwarte haar en dc smachten
de houding en de rose jurk. Ze schrok op.
„Pardon, wat zei u? Ik verstond u niet.'*
„Ik zei, dat mevrouw Landerman ook
vindt, dat meneer van Rees zich wel een
weinig merkwaardig gedraagt."
„O dié,'* zei Trix scherp.
„Hoe bedoelt u?" Natuurlijk schrok die
lieve, oude schat.
„Nu ja, ik bedoel, dat mevrouw Lander
man ook vinden kan, dat ik me merkwaar
dig gedraag, en ik ben heusch geen ver
dacht individu.
Juffrouw Mandersloot schoof haar stoel
nog wat dichterbij.
„Mevrouw Reyland ach ja, Trix, is 't
een afkorting van Beatrice? Ja? luister
eens. Dat waren mevrouw Landermans
eigen woorden: Ze vindt meneer van Rees
een beetje 'n verdacht individu."
„Ziet u wel, ik kan in de ziel van die
forsche vrouw lezen," bekende Trix.
„Vindt u mevrouw Landerman niet sym
pathiek?" lichtelijk angstig.
„Buitengewoon sympathiek. Daarom juist
is_ haar ziel mij een open boek."
Juffrouw Mandersloot keek wat weife
lend.
„Maar u spreekt nooit met mevrouw Lan
derman."
„Nep, wij aanbidden mekaar op een af
stand. Maar gaat u door met uw van Rees-
beschouwing juffrouw Mandersloot.'
„Och, daar valt verder weinig van te zeg
gen. 't Maakt alleen Fipno en mij wel eens
wat' angstig, nu mevrouw Landerman cr
ons op attent liceft gemaakt."
„Hebt u uw juweelcn achter slot cn gron
del?" schertste Trix.
„Neen, u mag er niet dc spot mee drij
ven. Je hoort van de gekste dingen tegen
woordig. 't Zou heelemual niet onmogelijk
zijn, dat meneer van Rees misschien een
e nu, een donker verleden heeft ge
had."
„De meeste mannen hebben een donker
verleden," zuchtte Trix.
(Wordt, vervolgd)'.
VROOM DREESMANN
Langestraat.
Bijzonder .nooie collectie
Fluweelen Kussens in moderne
patronen f 2.40, f 2.10
Cretonne Kussens f 0.89, f 0.69
1—H ■IWIIIHII IIIIHIBi IHM
