HAWEKO
AMEEtSFÖÖEiSCH DAGBLAD
EED VAN TROUW OP HOUTRUST
|c.dejager|
Maandag 8 September 1930
-DE EEMLANDEft:
29e Jaargang No. 59
RUIM HONDERDDUIZEND
BETOOGERS
Onafzienbare files van aulo's
Lijstenmakerij en Kunsthandel
KOOPJES
er»en Dassen
Overhemd
lANGEST8AATl9
Souvenir-artikelen
Ansichtkaarten
FEUILLETON
De Louteringkuur
rA.V.R.O.'BETOOGING
Een zee van blauw en wille
vlaggen wapperden, in
den wind
De A.V.R.O. heeft wapenschouw gehouden,
en van heinde en verre zijn de enthousiasten
gekomen, om te getuigen van hun liefde
voor den algemeenen omroep, die geen po
litieke of godsdienstige voorkeur heeft. De
residentie heeft gedaverd van de auto's cn
bussen en marcheerde colonnes, die het
blauw cn het wit fier ophieven en in einde-
loozo drommen op Houtrust aantrokken.
Meer dan honderdduizend menschen!
De Haagsche politie had zich aan een
schatting gewaagd, en aan dr. Westerling
den voorzitter van het actie-comité, een
cijfer medegedeeld, dat boven de 100.000 uit
ging! En toen waren nog niet eens Amster
dam en Rotterdam heelemaal binnen. Want
uit deze beide steden was zulk een ontzag
lijke toevloed van auto's en bussen geko
men, dat de stoet, eenmaal binnen den
Haag gekomen, meermalen klem zat, zoo-
daLmen voor, noch achteruit kon. Vandaar,
dat de demonstranten uit Amsterdam en
Rotterdam slechts bij gedeelten Houtrust
konden bereiken en toen dr. Molhuysen zijn
rede had beëindigd, moest gepauzeerd wor
den, omdat anders de laatste betoogers het
terrein zouden betreden, als de meeting on
geveer zou zijn afgeloopen!
Maar toen dan eindelijk alles binnen was,
bood Houtrust een ontzaglijk imponeeren
den aanblik, die haast met woorden niet te
beschrijven is. Men stelle zich \oor: over de
honderdduizend menschen, schouder aan
schouder staande rondom de sprekerstribu
ne en om de luidsprekers cn daar bovenuit
duizenden blauwwitte A.V.R.O.-vlaggen, die
klepperend wapperden in den stijven bries.
Het was een onvergetelijk gezicht, als men
deze enorme massa zag reageeren op het
met overtuiging en gloed gesproken woord
Dan ging er een deining door de rnassa, een
golfbeweging rondom het veld, dan gingen
de vlaggen en vanen omhoog, dan klonk
uit tienduizenden kelen de bijval, die als
een storm tegen de duinen sloeg.
Menigeen zal het gemoed wel eens zijn
volgeschoten, als hij dio schare overzag cn
zich realiseerde, dat die allen waren opge
komen om te getuigen voor een gemeen
schappelijk ideaal; als hij zich realiseerde,
dat hier stond de „kleurloozc middenstof,
die zoo lang door de politiekers is terzijde
geschoven en met minachting behandeld
behalve als de stembus roept", die „midden
stof'", eindelijk wakker geschud en te velde
getrokken voor dit eene ideaal: een vrije,
onpolitieke omroep, die de vriend van ieder
een wil en kan zijn. En wie goed keek, zag.
dat het niet alleen de kapitalisten en geld
magnaten waren, maar dat alle rangen en
standen op Houtrust aanwezig waren. Dat
bleek ook a! in de treinen en in de auo-
busscn. Het was daar een algemccne ver
broedering, gesymboliseerd in de blauwe en
witte cirkels van de A.V.R.O.-vlag: ondanks
verschil van kleur concentrisch geschaard,
en onderling verbonden rondom den klau-
wenden Leeuw; de Eenheid der Natie.
Meer dan honderdduizend menschen!
Wij kunnen ons niet herinneren in onze
journalistieke loopbaan ooit een dergelijke
massa-demonstratie te hebben meegemaakt.
Een inspectie van de parkeerende auto's
leerde al gauw, dat alle provincies rijkelijk
vertegenwoordigd waren. Om een enkele
greep te doen: den Helder, Enkhuizen, Alk
maar met eenige groote bussen, het Gooi,
Hilversum, Zwolle. Deventer, Zutfen, En
schede, Arnhem, Nijmegen, Utrecht (cn in
flinken getale!) mei de Bilt en Zeist, en dan
natuurlijk do groote steden, die een gewei
dig contingent leverden. Er zijn meer dan
100.000 menschen naar den Haag gegaan,
maar er zijn er zeker nog evenveel door
wat voor oorzaak dan ook thuis gebleven.
En wie, zooals wij, den tocht per auto heb
ben gemaakt, hebben een alleraardigste her
innering behouden aan het enthousiasme,
waarmee de colonnes onderweg werden be
groet. Overal wapperde het wit en blauw,
overal klonk gejuich, en overal sloten zich
bussen cn particuliere auto's aan. En toen
de Utrechtscho stoet zich bij de Vink aan
sloot bij de Noordhollandsche groepen, trok
een onafzienbare rij auto's in gesloten gele
deren op de Residentie aan; cn de demon
stranten groetten elkaar cn juichten elkaar
toe, alsof zij elkaar al jaren kenden Maar
waren zij ook niet leden van een groot ge
zin? Vreemd voor elkaar, en toch oude be
kenden, „vereenigd in tegenspoed" cn allen
strijdende voor hetzelfde ideaal.
De uitgesproken redevoeringen hebben wij
reeds in ons avondblad van Zaterdag ver
meld. Wij behoeven daarop dus nu niet
meer terug te komen. Maar één oogenblik
mag niet onvermeid blijven, n.l. toen Mr.
\an Doorne zeide: „Zoo roepen ook wij van
daag uit, en bekrachtigen dat met een
plechtige belofte aan onszelf en aan al onze
medestrijders en medelijders: „Wij zullen
niet vergeten!'' Toen klonk een donderend
„Neen!" omhoog, en werden alle vlaggen in
den wind geheven, ter bezegeling an de
plechtige belofte. De eed van trouw aan dc
A.V.R.O. aan de eenheid des volks, aan de
handhaving van de Vrijheid. Een prachtig
moment, dat niet licht vergeten zal worden!
liet Wilhelmus, waarmee de bijeenkomst
werd besloten, was een treffend getuigenis
voor do nationale gedachte, cn de terug
tocht werd aanvaard met hetzelfde enthou
siasme, waarmee men naar den Haag was
gekomen, en in het vast voornemen om te
blijven strijden. En met den bekenden A.V.
R.O.-groet nam men afscheid: goeden nacht,
en welterusten!
Wij moeten nog vermelden, dat onder ge
weldig enthousiasme dc volgende motie
werd aangenomen, die aan H M. do Koningin
zal worden aangeboden:
„Meer dan 100.000 leden van dc A.V.R.O.,
vereenigd op den landdag op 6 September
1930 op Houtrust in den Haag, wenden zich
eerbiedig tot UweMajesteit, omdat hun
rechtsgevoel is gekrenkt door dc wijze,
waarop de wet op dc verdeeling van den
zendtijd is toegepast.
Naar hun mconing is het een eisch van
billijkheid, dat ieder Nederlander de ge-
hcele week een nationaal algemeen pro
gramma moet kunnen beluisteren, dat nie
mand kan kwetsen cn dat ons volk vereent.
Zij wenschen, dat geen zendtijd van dit al
gemeen programma zal worden afgenomen
ten bate van partij-uitzendingen, die ons
volk verdeelen.
Zij wenden zich daarom vol hoop en ver
trouwen tot Uwe Majesteit, die het sym
bool zijt van de eenheid van ons volk. in de
overtuiging, dat Uwe Majesteit wel aan
dacht zal willen schenken aan deze ver
langens van een zoo groot deel van Uw
volk".
Wat de organisatie betreft kan een enkel
woord volstaan: voortreffelijk. Alles klopte
als een bus, cn het dankwoord van Wcitzel
aan de Haagsche politie was ongetwijfeld
op zijn plaats. De buitengewoon moeilijke
verkeersregeling was prachtig in orde.
Arnh. weg 32
Tol. 1089
Omlijsten van platen en
portretten, passepartouts en
ovale lijsten.
Billijke prijzen
in
Utrechtschcstraat
fel. 333
in groote verscheidenheid
'ci-G ravcnhftge, Sept. Onder enorme
belangstelling heeft hedenmiddag op Hout
rust de demonstratie plaats gevonden van
.dc A.V.R.O. luistervinken, tegen het zend-
tijdbesluit van 13 Mei. .Na een inleidend
Woord van dr. Westerling sprak allereerst
dr. II. Molhuysen. voorzitter van dc A.V.R.O.
Rede van dr. E. Molhuysen.
©Ogenschijnlijk gaat het hier niet om
groote politieke vraagstukken of qm; zaken
van het opperste landsbelang Het leven
van de gemeenschap, noch dat van de in
dividuen is in figuurliikcn zin met het ra
dio-vraagstuk gemoeid. Dat er niettemin
een zoo intense belangstelling voor het ra-
dio-omroepviaagstuk bestaat, moet worden
toegeschreven aan be feit dat achter dc
uiterlijkheden \an da radio-zaak. waarde
volle eigendommen vaiï het volk gevaar
loopen te worden beschadigd.
Het is voor de onbe\ooroordeeldcn onder
dc Nederlanders niet noodig, dat wij een
kunstig opgebouwd pleidooi leveren voor
het goed recht van de A.V.R.O.
Waar uit haar uitzendingen over een
lange reeks van jaren toch zoo duidelijk is
gebleken, dat zij zich hieraan, volmaakt
houdt, vind ik het zoo ip-bedióevend als
men tracht de A V.H.O. en haar bestuurders
voor te stellen als politieke tegenstanders.
J UW ELI ER
Telc 852 - Gevestigd 1885
Vertroywenshuis
als zou notabene door middel van de
A.V.R.O. worden gestreefd naar politieke,
economische of materieele voordeelen.
Wat de A.V.R.O. wenscht en wat in Uw
harten leeft, is, dat het onrecht, dat haar.
volgens haar oordeel, is aangedaan, wordt
ongedaan gemaakt. Is dat nu oen misdaad?
Is liet de schuld van de A.V.R.O., dat het
haar aangedane onrecht heeft weerklank
gevonden van 10.000den Nederlanders?
Allerwegen is van den loden Mei 1930 af,
het geroep van afkeuring over de Regee-
ring's beslissing, die on dien datum geno
men is, niet van de lucht geweest. Zooals
de paddenstoelen in den Herfst uit den
grond oprijzen, zijn actie- en protestcomi-
té's overal in den lande opgericht cn een
voorbeeldige organisatie heeft zich als het
ware van nature gccrystallisocrd. Een be
kroning, een hoogtepunt van deze reeks ac
tiedaden is thans deze grootsch opgezette
cn grootssch geslaagde bijeenkomst op
Houlruèt. Van deze piaats op Houtrust, te
midden van het groote en sterke leger van
A. V. R. O.-aanhangers, A. V. R. O.-vrienden,
A.V.R.O.-strijders, durf ik uitroepen: „Be
schouw deze massabijeenkomst niet als een
glorieus slot van een heroïsch ge voerden
strijd!" Want hier op Houtrust wordt van
daag waarachtig niet de laatste actie op
gevoerd van het spel van Recht en On
recht.
Wij zullen Houtrust niet verlaten met de
gedachte „Dat is een pakkend slot geweest!"
Integendeel!!!! Het is de afsluiting van een
inleidend voorspel. Het is een apotheose,
maar tegelijkertijd een bcg'n.
Een poging, om onder deskundige voor
lichting van aanzienlijke buitenlanders het
Omroepvraagstuk tot een mogelijke oplos
sing te brengen, werd terstond verijdeld,
doordat het Departement van Posterijen
Telegrafie, de deur dicht wierp, zeggende:
„Wij willen U niet ontvangen". Tot op dit
oogenblik weten wij nog niet. welke ont
zettende redenen men daar wel meent tc
hebben om ons zoo onheusch te behande
len. En zoo is er meer! Er is ingesteld ge
werden een Algemeen Programma, met dc
hoop, dat dat Algemeen Programma een
maal zou evolucercn in een gemeenschap
pelijk programma. Men heeft daarbij mis
schien gedacht aan het optreden van een
kippenhouder, die twee toornen kippen
met elkander wil vermengen en die daarbij
van de overtuiging uitgaat: in don beginne
vechten die kippen wel een beetje niet el
kander, maar na korten lijd dan wennen
zij cn vormen een groep vreedzame hoen
ders.
Maar een dergelijk experiment moge dan
wellicht met kippen gelukken, luistervin
ken vormen tezamen een vogelstam van
anderen aard.
Wat men ons in de geschiedenis van de
Radio-Omroep verwijt, is. dat wij aan onze
latere tegenstanders niet voetstoots hun
zin hebben gegeven. Toen zii eenmaal van
ons het omroepen hadden geleerd, wcnsch-
ten zij de Omroep te stichten in Nederland
op een wijze, die alleen kans van slagen
kon hebben, wanneer de A.V.R.O. zelf
moord pleegde. En al mogen onze tegen
standers nu ontkennen, dat zii ons tegen
over het Buitenland dc echitn verlcenen
van de Chineezcn van Europa, het staat
vast, dat de A.V.R.O.-menschen niet willen
worden aangezien voor de Japanners uit
l.uropa Japanners, die naar men zegt, de
verschrikkelijke gewoonte hebben om. wan
neer hun iets in het leven tegcnslaat, hari-
kiri te plegen.
Staan wij hier nu als onverzocnlijken ten
aanzien van den Radiostrijd?
Hierop zou ik niet gaarne met „ja" ant
woorden
De A.V.R.O. wil wel degelijk streven naar
de totstandkoming van een harmonisehen
Nederlandschen Radio-Omroep, waarbij re
kening wordt gehouden met de belangen
der Volksgroepen, die een eigen Omroep
hebben meenen te moeten oprichten.
Maar even zeer als het billijk is en ver
standig. dat de A.V.R.O. rekening houdt
met degenen, die naast haar arbeiden, even
onvermijdelijk is het. dat deze laatsten re
kening houden met het bestaan van de
A.V.R.O.
VB1LIGHEID VOOR ALLES!
We worden nlst den dag steeds meer
Hier gemoderniseerd.
Als de „Centrale binnenkort
G'heel is geïnstalleerd.
Als haar bedrijf naar nieuwen trant
Deskundig daargesteld
Met spoed een brand of ongeluk
d'Autoriteitcn meldt.
Zoo breekt er ook op dit terrein
Een gansch nieuw tijdperk An
Wijs mij den man die nu van brand
Nog beter worden kan!
Want nauw'lijks ruik jc liier of daar
Een brandlucht cn reeds staat.
De „Brandweer" spuitend achter je
In d afgezette straat!
Wie door een brand wil „uit-den-brand"
Grijpt hier voorzeker mis
Want moog'lijk belt 't alarm al vóór
De brand begonnen is.
Toch eer ik graag dit Raadsbesluit
't Verhoogt de veiligheid
En daaraan dient toch d'aau^acht wel
Met nadruk steeds gewild
Dc Radio-Centrale bleek
Te staan steeds voor haai- taak
En ik verwacht nu, zij met kracht
Ook aanpakt deze zaak.
Dat al heel spoedig ieder blijkt
In onze oude stad
Dat hier de Raad door deze daad
Een „goéden-middag'' had!
Techniek ten toppunt opgevoerd
Gepaard aan wijs beleid
Brengt ons 't gevraagde ideaal:
„Voor ieder veiligheid"!!!!!
GROEGROF
(Alle rechten voorbehouden).
Het geroep van afkeuring over het ver
guizen van de A.V.R.O.-belangen ie aange
zwollen lot een machtig rommelend geluid,
een geluid, dat men nu mét een Keker ge-
forceerden rust op hot gelaat over zich
liccn schijnt te laten gaan. maar dat in
werkelijkheid een voor velen verontrvatend
symptöon is. Het is het svrnptoon van het
rijzend verzet in ons volk tegen vernioti-*
gende partij1 tyrannic. De meesten onder
ons voelen, dal met steeds grooter driest-,
lieid wordt gewrikt aan de grondslagen van
onze wettelijke vrijheid. Een schoon en
doeltreffend democratisch verbreidings-
iniddèl van schoone zaken moet den dom
per ontvangen van bekrompen partij doc
trines.
Het breukpunt \an de Xederlandsche
lijdzaamheid is met deze radio-beslissing
bereikt. Allerwege wordt geroepen: „Nu is
het genoeg'. Allerwege is het besef gerezen,
dat wanneer thans niet verzet tof het uiter-i
fite komt, de inperking van onze eeuwen
oude privileges met stijgende onbeschaamd
heid zal worden \oortgezet.
Wanneer de Minister van Waterstaat
hier aanwezig zou zijn geweest en hij had
zijn blik geslagen over deze enorme men-
schenmassa, die hier bijeen is ten koste van
offers van tijd. inspanning cn eigen geld,
dan zou zoo denk ik over hem geslo
pen zijn het gevoel van twijfel of zijn be
slissing op 13 Mei wel juist is geweest.
Zoo dikwijls komt het voor. dat zij. die
met verantwoording zijn bekleed, beslissin
gen moeten nemen binnen do muren van
goed gesJoten bureau's, waarbinnen het ge
luid van de levende, hopende, wenschende.
Grootmoedigheid vergeeft, lichtzinnigheid
vergeet.
SCHLEIERMACHER.
door
CISSY VAN MARXVELDT.
S3
„Wat kun je ver zien hiervandaan. Als
j© oven wacht krijgen wc de bobsleeheuvel
ook in 't visier. Nee, die schijnt toch aan
de andere kant te zijn."
Pieter Bron, met in elke arm een karaf
,,'t Lijkt wel of je een twoeling koestert,"
zei natuurlijk Trix hing onder het andere
raam door.
„Wat een prachtige wereld," zei hij.
„Wo zullen gauw kunnen scliaatsrijdcn
op de vijver," ontdekte Trix. „Rij jij, Suus?"
„Matig," zuchtte Suus.
„En jij Pieter?"
„Ik rij bij voorkeur alleen," zei die.
„Ik zal ma heusch niet opdringen. Jij
schildert zeker je naam is sierlijke achten
op het ijs."
„Precies."
..Wat zul jij lastig zijn. Je zweeft natuur
lijk iedereen in 't -vaarwater."
„Zal best meevallen."
„Lekker scherp is de lucht hè?" Trix
snoof. Een windvlaag streek langs haar
wangen.
„Mary, doe die deur toch dicht," riep
ze zonder om le zien. „Toe nou Mary, we
.waaien hier weg."
„Ik zou graag willen weten, wat u in
mijn kamer uitvoert?" Dat was de stem
van de K. V. S.
„O groote genade." schrok Trix. „Ik sloeg
haast naar beneden."
Zo trokken olie drie hun hoofden binnen
boord. Pieter Bron knelde de karaffen ste
viger.
Met eenige flinke stappen stond de K. V.
S. voor hen.
„Wat doét u hier?!!" zei ze. „Ik zal bij
juffrouw van de Berg mijn beklag indie
nen."
„Wij doen uw kamers," zei Trix onnoozel.
„En u hing onder het raam door."
„Nu ja, een dienstmeisje hangt ook wel
oens onder het raam door," verdedigde Trix
zich.
„Wij schepten een luchtje," verklaarde
Pieter Bron nader. „Voor het stof."
„En wat hebt u op uw hoofd?'
„O niets. Ee.i pet," zei Trix, het hoofd
deksel afrukkend. „En een mutsje."
„Ook voor het stof,'' zei Pieter Bron.
De K. V. S. ziedde.
Haar neusvleugels trilden.
„'t Is natuurlijk weer én van uw flauwe
aardigheden mevrouw Reynland. Maar
denkt u daar goed aan, ik hen er niet meer
van gediend."
„Och mevrouw Landerman. dat moei u
zoo niet. zeggen," hielp Pieter Bron. „AYe
deden het waarachtig om te helpen. Ik "neb
dat bed uitgelegd," wees hij, weer met
trots. De dekens slierden tot op den grond.
„Ah bah! En cigaretten in de waschkom.
Vandalen!'' toorde de K. V. S. „Ik heb
graag, dat u onmiddellijk mijn kamer ver
laat."
„Ik zou juist die karaffen vullen," zei
Pieter Bron. „Zal ik nog even doen. En die
cigaretten zal ik ook weer uit de wasch
kom visschen.
„Wilt u jnijn kamer verlaten?"
„Zooals u wilt, mevrouw Landerman." En
Pieter Bron verdween rnet de karaffen.
Trix had de pet opgehangen, 't Nacht
mutsje op de tafel gedeponeerd. De kimono
hing weer. De blauwvos rustte op zijn oude
plaats.
,,'t Ziet er toch al opgeruimd uit." zei ze
dan tevreden.
De K. V. S. stond in afwachtende hou
ding.
Suusjc was al weggeglipt.
Maar bij de deur draaide Trix zich om.
„Zal ik u eens wat zeggen?" zei ze. „U
moet nooit meer en-pension gaan. U moet
heel alleen een groot huis afhuren, waar
niemand u hinderen kan. U duldt geen
menschen om u heen."
De K. V. S. bedwong een stampvoet.
„Omdat ik dit vandalisme niet kan goed
keuren?"
„Juist. Omdat u absoluut geen scherts
verstaat. En dat is een jammerlijke tekort
koming," zei Trix.
Ziezoo, die zijn gevuld.Pieter kwam
met de slorigc karaffen weer birfnen, visch-
te haastig nog de cigarettenpeukjes uit de
waschkom. „Kom maar Trix. dan zullen
we ergens anders onze diensten aanbieden."
„Ik wensch n hier nooit meer tc zien,''
i aasde plotseling dc K. V. S.
„Dat genoegen zal niet alleen aan uw
kant zijn," zei Trix kalm.
De deur werd achter hen dichtgegooid.
Maar op de gang balde Trix haar handen
tot vuisten.
„Heb je ooit zoo'n waanzin meegemaakt?"
„Och, trek het je niet aan."
„Ik heb me beheerscht, maar ik had haar
kunnen bestormen, woedde Trix.
„Wind je niet zoo op, zeg."
„Ach jullie mannen!"
„Allemaal eender hè?"
Ze hoorde de K. V. S. bellen. Gijsje kwam
de trappen opvliegen. Ze hoorden, dat de
K. V. S. commandeerde:
„Gijsje ik heb graag, dat je direct mijn
kamer in orde maakt."
„O ja mevrouw," zei Gijsje.
„Zie je wel, zoo buit ze het eenige stuk-
personeel nog uit. Ik zou de schoenenbak
wel in haar bed willen stoppen vanavond
„Ik zou maar niet meer met haar be*
ginnen," kalmeerde Pieter Bron. „Ik ga
mijn eigen hok opruimen. Help jc me?
„Och. vlieg op," zei Tri. „Ik ga naar mijn
kamer."
Maar 's avonds zei Frank, toen zc gevie
ren op de van Sonkamer nog even na-
boomden: „En toch is het de aardigheid
wel wat te ver gevoerd. Vooral tegen
iemand als mevrouw Landerman."
„Och kerel, snap je. nou niet," zei Huib,
„dat dio kwajongen bij voorkeur die aar
digheden met menschen als de K. V. S. uit-
uaalt."
„Als je haar gezien had,' Mary proestte
nog. ,,'t Was lè zot. Maar mijn hart klopte
in mijn keel van akeligheid, dat ze in al
die klcercn zou worden verrast."
,,'t Had me niks kunnen schelen. knor
de Trix. „Hoe zou je hebben gekeken Huib,
als je mij in jouw jacquet overvallen had?"
„Ik had je afgerost," zei Iluib.
Frank beende norsch door (le kamer.
„Zeg, denk om Dolly," waarschuwde
Huib.
„En toch blijf ik volhouden, dat Trix
haar anti-Landerman-gezindheid le sterk
overdrijft. Je zult zien, we krijgen er hoo-
pen .gezanik mee."
„We zitten al midden in 't gezanik," zei
Huib bemoedigend.
„Brr, koud is t hier." Trix hulde zich in
de sprei van Huib's bed.
Mary wikkelde zich in de andere sprei.
„Hoor eens, Trix mag dan haar antipathie
wel wat te ver voeren, maar ik heb mo
vanmorgen toch ook niet weinig geërgerd
aan de houding van de dames Landerman.
Eerst mevrouw met haar ziekelijke arro
gantie, en dan dat kind, dat er maar genoe-
gelijk op uittrekt, in plaats van ons te hel
pen. Maar' Maiy haalde haar schouders
op „je kunt niet anders verwachten van
zoon leeg vat." Trix applaudisseerde.
„Kom, kom. dat. is overdreven!" Frank
stak een cigaret op. „Ik heb het natuurlijk
ook niet goedgevonden, dat zc jullie van
morgen niet geholpen heeft. En dat heb ik
haar ronduit gezegd. Maar after all, ze is
nog maar een kind
„Nou, Huib viel hem in de rede. „Daar
ben ik wel wat van teruggekomen."
(Wordt vervolgd).
VROOM DREESMANN
Langestraat.
'n Zeer groot assortiment in
OUD-HOLLANDSCHE EN
MODERNE KAPSTOKKEN
met en zonder spiegel tegen zeer
lage prijzen
6.50, 4.90, 3.50, 2.90
