AM01SF0ÖÏÖ3CR DAGBLAD
BINNENLAND
HET MEA CULPA
VAN WIJNKOOP
INT. CONGRES
MEDICI-HISTORICI
Prof. Dr. H. Burger
gehuldigd
Zaterdag 4 October 1930
1 JDE EEMLANOER"
29e Jaargang No. 82
DE EERSTE DAG
TE ROME
Receptie van den gouverneur
van Rome
DERDE BLAD.
En de waarheidserkenning
van den Katholiek
PENSIOEN CENTRALE
160 aangesloten instellingen
Ontvangst van de congressisten
door den Paus.
Rome, 59 September 1930.
De wetenschap van het Congres.
Zooals uw correspondent al in zijn eerste
schrijven opmerkte, was door den Paus de
beteeken is van het congres en de waten
schap, die het diende, op merkwaardige
wijze klaar en duidelijk aangevoeld en uit
gesproken. Met een enkel woord gaf ik
reeds aan wat Z. IT. ten dezen aside. Z. II.,
die oud-bibliothecaris is der Bibliotneca
Ambrosiana to Milaan cn historicus, be
grijpt volkomen wat voor een wetenschap
haar geschiedenis beteekent.
Omdat dit waarschijnlijk niet voor ieder
een duidelijk is, moge daarover hier in de
eerste plaats nog iets gezegd worden.
Op elk gegeven oogenblik is een weten
schap een complex van voorstellingen, in
den loop cler tijden opgebouwd. Of die voor
stellingen berusten op experiment of tlieo
d etisch denken of op de combinatie van bei
de, is hierbij betrekkelijk ondergeschikt.
Maar dat men zoodoende in een weten
schap zonder haar geschiedenis niet wer
kelijk doordringen kan, is toch wel duide
lijk.
Meer nog, ik denk aan liet woord van
den bekenden bioloog von Hexküll: „die
Wissenschaft is der Irrtum von hcute".
Kennis van wetenschapsgeschiedenis stelt
tot juiste teoordeeling van de waarde, van
een wetenschap tot gezonde kritiek in staat.
Hij, die de geschiedenis zijner wetenschap
niet kent, hij vermag niets anders dan
„iurare in verba magistricn verkeert
veelal in den waan dat ieis hoogers dan
zijn „wetenschap'' niet denkbaar is.
Onkunde in wetenschapsgeschiedenis sluit
dc mogelijkheid van zelfstandige weten
schappelijke vorming uit.
Wip de waarde van wetenschappelijke re
sultaten cn methodes, respectievelijk van
daarop gebaseerde practijken zelfstandig
wil kunnen'bcoonleelcn, moet hun wording
cn aritecedenten kennen, moet weten of 't
hier al of niet-reprises geldt van wat.het
verleden misschien reeds bracht.-
Overigcns, de kunst geldt liet „Tart. pour
l art".- In dc wetenschap zou men daarop
kunnen varieeren: „La science pour la
scicncs". De onderzoeker wil weten; weten
zonder meer, zoeken, zoeken zonder meer.
De drang, eenmaal geboren, drijft voort.
Utiliteitsbeginsel geldt niet, of eerst in de
laatste plaats. Niettemin liet ik die rede
neering vooropgaan, die in zekeren zin nog
een utiliteitsbeginsel raakt.
Het is zeker geeli wonder dat Prof. Szu-
inowski (Polen) in welsprekende woorden
een betoog hield over de noodzakelijkheid
om de studie der historia medfeinae voor
de studenten in do geneeskunde verplicht
te stellen. Hij wees op de overgangsperiode,
waarin do medische wetenschap verkeert.
Materialisms en liet daarmee samenhan
gende dogmatisme hebben afgedaan. Men
krijgt weer oog voor dc geestelijke factoren
in Duitschland vooral is die strooming
merkbaar* cn w il daarom te meer terug
grijp on naar voorbijgegane tijden, waarin
de erkenning dier geestelijke factoren tot
liaar vecht kwam. In dit tijdperk van on
zekerheid is de geschiedenis meer dan ooit
öls .jMagistra Vitaeals gids noodi j.
De gang van het congres.
Dikwijls laat men over congressen scep
tisch zich uit. „Waar voor dienen ze? Men
komt bijeen, er wordt wat „gepraat" cn
verder verliest men zich in diners, recep
ties cn andere vermakelijkheden."
Nu, aan gelegenheden om op prettige
wijze buiten du officieelc vergaderingen el
kaar to ontmoeten of samen uit te gaan
ontbrak het, dank zij de alleraardigste or
ganisatie der Italianen, niet. En toch le
verde het congres ook veel essentieels op.
In het voor een half jaar reeds rondgezon
den voorloopig program waren drie thema's
hekend gemaakt, die bij voorkeur op het
congres zouden behandeld worden: de
lepra-bestiijding in de middeleeuwen, de
cultureele betrekkingen tusschen Italië en
dc andere landen \an Europa inzake Ge
neeskunde cn natuurwetenschappen tijdens
de Renaissance en da verpliclitstelling van
de Geschiedenis der geneeskunde als stu
dievak.
In drie parallele secties werden in over
eenstemming daarmede de zich om deze
hoofdthema's groepeerende voordrachten
.gehouden, terwijl de „rapuorlcn" daarover
in plenaire zitting werden voorgedragen.
Zoo begon de Dinsdagmorgen na den ope
ningsdag al dadelijk met een door aanwij
zing der groote lijnen magistraal „rapport"
over de lepra-bestrijding van Prof. Jean-
selmo uit PaJ ijs. Zeer sterk liet Prof. Jean-
selme uitkomen hoe de middeleeuwen wei
nig anders wisten ie doen dan den onge-
lukkigen lijder uii ie sluiten van de samen
leving, veelal op de onharmhartigste me
slier.
En de Woensdagmorgen begon met een
vurige, meeslepende redevoering van den
weisprekenden Castiglioni. Vol enthousias
me „gztuigde" deze zoon van het land der
Renaissance bij uitnemendheid over het
grootflch. .verschijnsel der wedergeboorte
van wetenschap un kunst in de IG© cn 17e
eeuw als vrucht van Ituliaanschcn bodem.
Zeker speelt Italic in de Renaissance de
eerste rol, maar niet geheel zonder groncl
eischtcn de Spaansche geneesheer De Fer
nandez de Alcalde cn de Portugeesche Da
Silva Carvallio ook voor hun landen dc er
kenning op van een zelfstandig aandeel ïn
den geestelijken arbeid van dien ommekeer.
Immers het waren de Portugeezen die door
hun ontdekkingsreizen de eerste stoot ga
ven voor de ontwikkeling dei nieuwe denk
beelden.
Zoo gaf ik de drie rapporteurs- aan cn
huil „rapporten". Over do zich daarom groe
peerende reeksen van voordrachten, voor
elk waarvan de tijd van een kwartier was
vastgesteld, kan ik niet al te zeer uitwei
den. Welk een arbeid, studie cn onderzoek
vertegenwoordigen echter die referaten.
Het „liber memorial is", hel gedenkboek
van het congres, zal de resultaten van zoo
veel werkzaamheid voor de toekomst bewa
ren.
Om één voorbeeld te gaven: Om Prof.
Jeanselme's rapport over de lepra-bestrij
ding groepeerden zich b.v. voordrachten
door de vertegenwoordigers van verschil
lende landen over de lepra in Roemenië,
België, Portugal, Armenië, Rome en Limou
sin. Voor ons, Nederlanders' is zeker merk
waardig, dat do voorzitter van het con-
ÖTes, Prof. Capparoni, hoogleeraar in do ge
schiedenis cler geneeskunde te Pisa, een
voordracht hield over den (Zuid-) Neder
lander Adriaan van den Spicgliel, die pro
fessor was aan hol voormalige Atheneaum
van Padua, en Prof. Gabrieli over den IIol-
londschen geneesheer Johannes Kudus Lin-
C2U6. Hoogst merkwaardig is zeker, dat de
naam van dezen Hollander nog voortleeft
in dien van de wetenschappelijke „Realo
Accademia dei Lincei'* (Koninklijke Acade
mie der Lincei), die zetelt in het gebouw,
liet Palazzo Corsini, waar het congres zijn
vergaderingen liield. (En een derde voor
ons Nederlanders treffende merkwaardig
heid is, dat in datzelfde pa bis der Corsini
zich een collectie van schilderijen van de
groote Hollandsche meesters bevindt, die
met de voornaamste verzamelingen kan
wedijveren).
Eén voordracht van die der buitenlan
ders moge nog afzonderlijk vermelding
vinden. Een der groote malariabestrijders
in Italic was wijlen Prof. Colli. Zijn wedu
we, die den practischcn arbeid van haar
overleden och!genoot voorzet cn ook in ons
land wolbekend is, bracht oen fijne, gedis
tingeerde voordracht ton gchooro over
„La febbre palustra nci pocti cocvi da Vcr-
gilis a Carducci" i'.,De Muiaria bij de dicli-,
tors van Vergilius tot Carducci"), Naast
Mevrouw Colli mqgo uw correspondent
toch ook nog noemen do Grickschc vrou
welijke artsPaiiavotatou, die over do pest
van 1837 op liet eiland Poros sprak.
Van de ten congrcsso aanwezige Hol
landers hield Dr. de Lint een voordracht,
over do anatomische afbeeldingen van
Bartholo Schocnboin uit Wittenberg (1573)
cn Dr. Uneer over de cultureele betrekkin
gen inzake de geneeskunde tusschen Italic
cn de andere Europoescbc staten tijdens de
wetenschappelijke renaissance van de lGe
cn 17e eeuw. bezien van uit het oogpunt
der grooto Ilippocrates-uitgavcn.
De leden van het Congres.
Op enkele uitzonderingen na zijn het al
len geneeskundigen. Geneeskundigen uit
allo doelen der wereld. Paraguay is even
zeer vertegenwoordigd (door den diplomaat
geneesheer Dr. Gubelich, die zich vooral
met do studie der sociale geneeskunde oc
cupeert. cn tevens ,ais chargé d'affaires
voor zijn vaderland aan het Romcinsche
Hof optreedt) als Armenië, Zweden even
zeer als Marocco (in den persoon van een
bekend Franse li koloniaal geneesheer).
Voor liet mecrendeel zijn het specialis
ten, o.a. ettelijke chirurgen cn gynaecolo
gen. Zonder andere interessante figuren te
kort te doen moge hier Dr. Gomcriu uit Ru-
menië neg vermeld zijn, dirigecrend chirurg
van een groot ziekenhuis, een vooruitstre
vend energiek man, dio tevens in belang
rijke- staatsfuncties, op dc meest bclange-
looze wijze, zijn vaderland dient.
Maar vooral vallen in het oog de Itali-
aansche gasthccren. In do eerste plaats de
elegante, joyeuze figuur van den voorzit
ter, Prof. Capparoni (Pisa), die steeds over
al aanwezig is, aan alles denkt cn met sym
pathiek, karakteristiek sterngeluid de ver
gadering. behecrsclït cn do mooie uitgan
gen, in zijn auto vooraan rijdend, dirigeert.
Naast hem de nobele verschijning van den
laryngoloog van Rome's Universiteit, Prof.
Bilancióni cn de in alle op het congres ge
sproken talen even welsprekende Prof. Cas
tiglioni (Padua).
De hulpvaardigheid van den secretaris
generaal Dr. I'. Rochhi cn zijn adjuncten
Dr. G. Capparoni. cn Dr Pazziui, alsmede
van den penningmeester Prof. Rocclii zijn
boven alle lof verheven.
In hut oog vallend is ook dc verschijning
van den Modocnschen hooglceraar in dc
Ontleedkunde, Prof. Favaro. Deze vriende
lijke guleerde, met zijn rijzige gestalte,
het type van den fijnbesnaarden Iialiaan,
pleitto voor do wederinvoering van liet La
tijn als .wetnschappelijke taal voor de ge
neeskunde cn bediende zicli dan ook van
dio taal, toen hij een der sectie-vergaderin
gen presideerde. a) Dan denk ik ook nog
aan den vermaarden Venetiaansclien chi
rurg Giordano, mede een donïineorendo fi
guur.
Merkwaardig is in dit verband ook dat
nog gepleit werd, met name door den Frank
fortschen hoogieeraar in de geneeskunde
Koch voor dc klassieke opleiding van den
medicus.
Nederland is .vertegenwoordigd door Dr.
J. B. 1. van ülh 'Dón ll'aüg), Dr. J. van
der Hoeven (Eefde), Dr. T. W. T. Hunger
(Amsterdam), Dr. J. E. Ivi'ooii (Leiden), Dr.
j. G. de Lint (Den Haag); regeeringsgede-
legeerde. Dr. B. W. Th. Nuyens (Amsterd.)
cn Dr. F. C. Unger (Amersfoort), plaatsver
vangend i ogccringsgedelegeerdc.
Dé waarde van het congres.
Eerder liet ik al de sceptici aan liet woord
komen, die aan congressen geen waarde
toekennen.
Ze hebben ongelijk. Een dergelijk congres
brcng't mede prikkel lot arbeid, nadere wrij
ving en zoó verruiming van gezichtspunt,
informatie, beter verstand. Prikkel tot ar
beid, zouden de referentjm. tol dc studie
voor hun voordrachten on liet neerschrij
ven gekomen zijn zondciv.het vooruitzicht
in een kring van gelijk-geïntercssccrde»
eens hun gedachten te. kunnen uitspreken?
Prikkel tot arbeid, ook door do voor liet
congres aangegeven hoofd thema's. Verrui
ming van inzicht dooi wat men van mede
congressisten hoort in voordrachten, maar
ook aan gedachten uitwisselt tijdens pau
zes, op recepties, enz. Dc.nadere wrijving,
die het Congres geeft, mannen en vrouwen
van wetenschap uit de ganschc beschaafde
wereld samenbrengend, leert elkaar béter
verstaan en breng* ïnfitffiiatic mede, die
veelal zaad cn kiem iu zich draagt voor
nieuwen en verderen w'etunscliappelijkcn
aibeid.
1) Op liet vorigo internationaal congres
hield dc Duitschc apotheker Schmidt een
voordracht in het Latijn, die toen in zeer
goede aarde viel. Het Latijn is dan thans
ook, naast de Spaansche, als een dei offi-
cieulo congrcstalen 'aanvaard.
25 jaar hoogleevaor
A m sterda m, 2 Ook Prof. Dr. H. Burger,
die thans 55 jaar hooglceraar is, .werd he
denmiddag gehuldigd in het Paviljoen, Von
delpark. Zoor velen kwamen daar uit alle
groepen der Maatschappij bijeen om den be
kenden lioogLeeraar geluk, te wenschcn. Al
lereerst word de hoogieeraar toegesproken,
door den rcctor-magnificus, Prof. J. D v. d.
Waals jr., namens den Senaat der Universi
teit.Deze. herinnerde in zijn toespraak aan de
fcrootc openhartigheid van den jubilaris cn
roemde zijn energie afs medicus. Ook hul
digde prol. v. d. Waals den jubilaris namens
het Genootschap voor Genees- en' Natuur
kunde.
PROF. DR. H. BURGER.
Van vrienden cn vereerders in algcmcc-
ncn zin, van geneeskundige ambgenooten cn
leerlingen in engeren zin vertolkte Prof. B.
Brouwer dc gevoelens.Een herdruk van do
werken van den, jubilpris zoover deze niet
op wetenschappelijk gebied liggen, werd als
blijvende herinnering aangeboden. Hot hoek
is meer dan 500'bladzijden groot cn zal aan
velen worden aaiigebocien. Vervolgens sprak
de voorzitter van du Maatschappij voor Ge
neeskunde. Spr. ■bracht prol'. Burger dank
voor hetgeen hij.rtoor de Maatschappij heeft
gedaan in hot. algemeen, en voor dc afdcc-
ling Amsterdam in het bijzonder. Hulde
werd den jubikms nog, gebracht, namens de
Ver. van Keel-, Neus- cn Oogartsen, namens
het personeel van de Kliniek en dé polikli
niek cn vele patienteri' in liet Binncn-gasl-
luiiv, namens liet Doofstommen Onderwijs,
namens de Ylarihische^Ioogcschool, en na
mens dc Afrilufhnsche 'studenten.
Dc jubilaris dankte daarop in een geesti
ge rede. j et. i£tic
EEji AANRANDING.
Donderdagmiddag isneen 15-jarig meisje
uit Huizen, doA'Op weg»was.naar dc school
voor M.U.L-.0.-(jte Busspm, in het villaperk
bij den rijksstraatweg-goor een persoon, die
een eindje met haai was opgereden, van
haar fiets geworpen. Hét meisje wist na een
lievige worsteling te ontkomen.
PERSOVERZICHT
Een uitlating der Maasbode
die verwarring zou
kunnen wekken"
Verstikking van eigen
overtuiging
lil cun katholiek blad (du Maasbode) is,
naar aanleiding van Wijnkoop's raea culpa
in dc Tweede Kamer, „respect" betuigd
„voor een internationale organisatie, die er
in slaagt op zulk een verren afstand haar
volgelingen te bewegen tol dergelijke zelf
vernederingen'. En liet blad vervolgt:
„Rome zou nooit, zelfs niet van mcnschen
die besliste dwalingen van godsdienstigen
aard verkondigen, een onderwerping ei6Clicn
in zulke •'bewoordingen als aan den heer
Wijnkoop klaarblijkelijk gedicteerd waren
door Moskou. Dc Kerk is met eenvoudiger
onderwerping tevreden dan Moskou eischt.
„Maar wij die d?el uitmaken van een in
ternationale gemeenschap, begrijpen dat on
derwerping aan liet gezag een wezenlijke
noodzakelijkheid is om rle oenheid te be
waren. Herhaaldelijk zien wij iu eigen
kring voorbeelden van miuiscliön, die van
eigen mccning of althans van het uiten
daarvan afstand doen als liet gezag in
de Kerk dit vraagt. Lu wij zien in zulke
onderwerping geen karakterloosheid maar
een mannelijk offer, dat ten bate der ge
meenschap wordt gebracht
„Wij kennen de innerlijke gesteltenis van
den heer Wijnkoop niet. Maar dat liet de-
zon nerveuze» intellectueclon en weerbar
stiger! revolutionnair, héél wat gekost moet
hebben zoo publiek zijn onderwerping be
kend te maken, lijdt toch geen twijfel. Hoe
long deze onderwerping duren zal, moeten
wij afwachten. Of zij zal blijven als Mos
kou eens besluit den boeteling niet meer
op do lijst te plaatsen of hem althans geen
zekere, plaats te geven, is een andere zaak.
..Maar dat liet feit. \an do onderwerping
zelf meer beteekent dan oen „karakterloozc
knieval' en dat het voor de S.D.A.P. van
ernstiger beteekenis zal kunnen zijn dan do
vjoolijkheid van mi;. Duys doet veronder
stellen. staat voor ons vast. Moskou
hcerscht.'óók in Xè'dêiiarttb"
Deze uitlating - zoo toekent een ander
Katholiek blad. De Tijd.'bij liet, boven
staand aan - zou verwarring kunnen wek
ken en blijkt deze reeds in da liberale pens
te hebben teweeg gébracht
..Ecu vergelijking van het Wijnkoopiaan-
sclio ine a culpa cn de waarheidserkenning
van den katholiek is weinig passend. Nu
zij eenmaal gemaakt werd, moet worden
opgemerkt, dat de eerste niets meer is dan
het buigen van een mensch voor de ijzeren
discipline cener organisatie van andere
mensclien, dio om mcnschelijke dwalingen
door tc drijven, do leden dier organisatie
en anderen terroriseert - men denke aan
Trotzky c.a. Daarentegen is de tweede een
onderwerping aan liet door God gesteld
leergezag van do Kerk als onfeilbare pand-
houdster der waarheid Van een respect
jegens de terrorisecrende organisatie pp do
gronden van den eerbied, verschuldigd aan
de heiligende cn verlichtende waarheid kan
derhalve niet de minste sprake zijn.
Orn nu nog maar te zwijgen van hel on
metelijk verschil tusschen dc logische ge
volgen. de maatschappelijke cn ethisch©
uitwerkselen welke de onderwerping aan
deze of die aan gena zijde hebben moei!'
Tot de Liberale organen, waaronder, naar
de terminologie van De Tijd, de uitlating
dor Maasbode verwarring blijkt tc hebben
teweeggebracht, behoort ook het Han
delsblad. Uit een artikel „Roode cn
Zwarte ultramontanen" citeeren wij dan
ook ht verband met de rechtzetting van
De Tijd, alleen de volgende, meer alge-
mecne, passages:
„De heer Wijnkoop heeft zijn boetcgang
besloten met zijn verklaring van berouw cn
belofte van beterschap voor hot. forum van
liet door hem principieel verachte Neder-
landsche parlement. Zoo begecrig is hij
naar de vruchten van de Moskousche „nieu
we zaligheid", dat hij de eiscTicn van hot
West-Europeesche Bureau van den inquisi-
lorialcn Komintern slikt on herslikt, in do
hoop om op het Binnenhof nu verder als
schaduw cii dubbelganger van den triom
feerenden 100% bolsjewistische» zetbaas
van Moskou, den heer L: de Visser, te mo
gen optreden.
Of hem dit geluk nu zul worden bescho
ren, ligt; zooals alles wat het heil der com
munistische gelederen betreft, in den schoot
dei afgoden van liet West-Europees ch-a Bu
reau, wier blauwzure manifest van Juni j.l.
waarin zij blijk gaven van dwars door de
zielen van berouwvolle Wijnkoopianen te
kunnen heenkijken, nog niet vergelen is.
Zoodal dan ook de commuviistisch-ortho-
doxe „Tribune", cliu destijds ook een klein
louteringsproceeje onderging, al is komen
verklaren dat in do Haagsclie boetedoening
van Wijnkoop nog steeds niet voldoende
duidelijk zijn aangegeven de aard en do oor
zaken die hem tot dc verkeerde» oolitiek
leidden, wier funeste (alias fatab om
Visseriaansch te spreken) gevolgen hij
thans erkent. Zoodat Wijnkoop, volgens het
Moskousche advertentieblad, zijn .verkla-
ring nader zul moeten prcciseerch. En zoo
dat zijn opnaming in de partij dan ook nog
geen feit is geworden.
Dit. alles is niet onverwacht gekomen
voor wie verleden zomer den tocht der
Wijnkoopianen cn hun leider naar het roo
de Cano&sa hebben gadegeslagen. Dat Ne
derlanders als Wijnkoop tot dezen graad
van zelfvernedering voor een dictatoriaal
maatschappelijk muchtsconcern buiten onze
grenzen in slaat waren, heeft ons destijds
gehinderd en verwonderd. Thans, nu wij
hot proces tol de Ilaagsche consequentie
toe hebben gadegeslagen, vragen wij ons
alleen nog af wat de aantrekkelijkheid kan
zijn van een stelsel, waarbij een vvould-ne-
bider zich zoo moei laten ringeloorcn. En
als het den leiders ulzoo vergaat, waarop
kunnen dan de „gemeono soldalen" van dit
„voodc front" nog hopen!
Onderwerping tot verstikking van indivi
dueel© overtuiging toe. Willooze gehoor
zaamheid als basis van bestaansrecht. Dic
tatuur van over do grenzen van do histo
risch gegroeide eigen volksgroep. Gedwon
gen inenting van denkbeelden, uit vroemde
mentaliteit cn onder geheel andere omstan
digheden ontstaan. Dat offer brengen Wijn
koop cn zijn vrienden aan hun machtsbe
geerte. De begeerte van een pion.
En nu is het. merkwaardig, dat dit trieste
schouwspel do onweerstaanbare bawoudo-
ring opwekt van een der voornaamste voom-
sche bladen in Nederland, de „Maasbode".
Bewondering die bijna naar afgunst
zweemt, maar die verklaarbaar is, wanneer
men bedenkt, dflt liet in don laatstcn tijd
met de discipline, de onderwerping en de
gehoorzaamheid in do R.K. Staatspartij niet
zoo best gesteld is."
Een jonge organisatie voor Maat
schappelijke 1 Verkers. die in
het laatste verslagjaar
weer sterk is
gegroeid
Verschenen is het jaarverslag 'ovei 1959
van dc Nederlandsche Centrale Verecniging
voor Pensipciiverzckering van "Maatschap-
pclijko Werkers (..Pensioen-Centrale"), Am
sterdam.
Uit liet jaarverslag blijkt, dat deze nog
jongo organisatie in het verslagjaar sterk
is gegroeid. Op 31 December 1959 bedroeg
het aantal aangesloten Instellingen voor
Maatschappelijk Hulpbetoon en Algemeen
Nut, welke door middel van dc „Pensioen-
Centrale" een pensioenregeling voor hun
personeel hadden tot stand gebracht, 99 (op
31 December 195S 75), welk aantal op den
datum van het uitbrengen van het verslag
reeds tot 1G0 was gestegen. De organisatie
treedt met succes op als adviseur der In
stellingen. In hel verslagjaar werd aan 500
Instellingen advies in verzekerings-annge-
legcnhedcn gegeven. Meer en meer blijkt,
dat dc Instellingen dc bezwaren gaan voe
len van liet ontbreken van regelingen, of
het vormen van eigen kleine fondsjes voor
dit doel. ITct jaarverslag maakt melding van
de nuttige samenwerking der „Pensioen-
Centrale'' met de zustcr-verecniging „De In-»
validiteits-Cooperatie'', welke in samenwer
king tusschen do „Pensioen-Centrale", do
Nederlandsche Centrale Verecniging lol Be-,
strijding der t.b.c. cn dc Nederlandsche Ver
ecniging „Het Groene Kruis" werd gesticht.
Het bedrag der door de aangeslotiyi Instel*
lingen verzekerde renten bedroeg gckapitahi
seerd ruirn 3 millioen gulden, terwijl het be
drag der premie bedroeg 128,512.61.
Biz'ondere aandacht verdient stijging van
het. bedrag dat door de maatschappij, bij
welke dc „Pensioen-Centrale" de vcrzokcrin-
gen liecft ondergebracht, is gestort als pand
voor de richtigc nakoming der verplichtin*
gen der Maatschappij, tegenover do „Pen
sioen-Centrale" en liare verzekerden. Dit
pand vertegenwoordigt thans een waarde
van 288,138. In de vergadering, waarin het
jaarverslag werd vastgesteld, werd tevens
besloten, dat dit jaar de verceniging voor
hot eerst zal gebruik maken van haar reclit
om door een deskundige te doen constatcc-
ren, dat het bedrag der als pand gestorto
fondsen overeenstemt met de wiskundige
reserve voor de door bemiddeling der „Pen*
siocn-Centralc" gesloten verzekeringen.
In dezelfde vergadering werd besloten tot
aanstelling van een administratrice; als zoo
danig werd benoemd mevr. S. EvertsPal
stra. Tot lid van liet. algemeen bestuur werd
benoemd prof. mr. G. Bussel, directeur van
liet. Amsterdamsch Trusteekan tooi. Tot 1c*
den van het dagelijksch bestuui» werden bc-^
noemd de lieer Russel voornoemd en do neer
dr. M. R. Hcynsius van den Berg, directeur
der Ainsterdamsclic Verecniging tot Bestrij
ding der t.b.c. In plaats van mr. .1. Everts,
die zijn functie als voorzitter had neerge
legd in velband met dc benoeming van zijn
echtgenoote tot administratrice, werd geko
zen de heer D. W. h. Patijn. Mr. Everts zal
als gedelegeerd lid aan de „Pensioen-Cen
trale" verbonden blijven. Zoodat bet dage
lijksch bestuur thans is samengesteld als
volgt: D. W. II. Paiijn, voorzitter, mr. II. A.
Hartogh, penningmeester; mr. J. Everts, ge
delegeerd lid; A. J. da Costa, mevr. A. M.
KoekMulder, dr. M. R. Hcynsius van den
Berg; prof. mr. G. Russel cn mr. A. M. baron
van Tuyll van Scrooskerken.
