MIDDENSTANDSNUMMER
WARENKENNIS EN DE WARENWET
GEWIJD AAN DE BELANGEN VAN WINKELIER EN CONSUMENT
VERKOOP OP REKENING EN a CONTANT
NADEELEN VAN VERKOOP
OP CREDIET
de verkoop a contant moet
worden aangemoedigd
DE INVLOED VAN DEN
MIDDENSTAND
VERMINDERING VAN DE
VAKKENNIS
Wat winkelier en huisvrouw
moeten weten
Hei feit, dat dit onderwerp de fee--
langen van een breede schare
betreft, maakt de kwestie
moeilijk-
Deze beide wijzen van verkoopcn worden
in één adem genoemd, omdat wij in een
tijd leven, waarin de strijd over deze beide,
lijnrecht tegenover elkander staande syste
men nog in vollen gang en dé aandacht
van leveranciers derhalve dubbel waard is.
De verkoop op rekening is de verkoop
op crcdiel, een crediet, clat al naar mate
plaatselijke gebruiken en da aard van het
bedrijf dit medebrengen, van een week tot
een jaar loopt.
Het is genoegzaam bekend dat in .den
regel tot voor weinige jaren de kleermaker,
boekhandelaar, hoedenlcverancier, apothe
ker, kortom nagenoeg alle kleinhandelaars
en werkbazen een jaarrekening indienden
Al deze kleinhandelaars wachtten het
einde van het jaar af om dan half Januari
vóór dien tijd stond 't niet hunne re
kening over het afgeloopen jaar aan hunne
klanten te zenden, eene rekening die door
sommigen terstond, of althans in de eerste
maanden van het jaar werd voldaan, doch
door anderen maanden en maanden, ja zelfs
jaren lang, onbetaald werd gelaten.
Dit systeem telt onder handelaars en af
nemers nog altijd vele aanhangers.
De voorstanders ervan vindt men onder
'de winkeliers en kleinhandelaren, die blij-
Aén vasthouden aan het oude begrip van
„klant".
Ieder had zijne klanten, die jaar in jaar
uit, op gezette tijden hunne bestedingen
kwamen doen. Zulk een vaste klant loopt
niet "spoedig naar een ander: miste men
hem eens in een seizoen, waarin men zeker
was den klant bij zich te zien, dan werd
een bezoek gebracht of een briefje geschre
ven met beleefd verzoek om opheldering of
mededeeling van eventueele klachten.
En ook het publiek telde zijne voorstan
ders van dit systeem. Men ontving zelf in
de eerste maanden van het jaar betaling
van de uilgeschreven jaarrekeningen, kwam
zelf ruimer in het geld te zitten en kon dus
op zijn beurt gemakkelijker betalen, wat in
den loop van het jaar misschien zeer onge
legen zou gekomen zijn. In de laatste jaren
nu is in dit systeem, het verlcoopen op
jaarrekening althans, geducht bres gescho
ten. Volkomen terecht is men gaan inzien,
dat de narteeleri en gevaren die aan dit
systeem kleven, in geenen deele opwegen
tegen de voordeelcn, die het oplevert.
De na'deelen van den verkoop op crcdiet
zijn in hoofdzaak dc volgende:
In da eerste plaats het renteverlies.
Hoeveel rente derft de winkelier niet door
het uitstaan, gedurende jaar en dag van
zijn vordering?
In de tweede plaats het gevaar voor
kwade posten.
Geen gering euvel voorwaar! Hoeveel geld
laten de winkeliers en kleinhandelaars niet
zitten ten gevolge van wanbetaling? Dub
bel onaangenaam vooral is het doen oploo-
pen van jaarrekening op jaarrekening bij
oen aantal personen, die schulden makende,
niet willen gemaand worden, zelfs niet op
de meest bescheiden wijze. Van verschillen
de zijden zijn gevallen bekend van perso
nen, die jarenlang hunne rekeningen onbe
taald lieten en eindelijk hel beleefd verzoek
krijgende van hun leverancier om eenige
afbetaling te doen op de rekening, daar hij
zelf voor betalingen stond, de rekening ten
Mille betaalden met de mededeeling, dat
voortaan de klandisie aan een ander ge
gund zou worden.
In hoeveel gunstiger toestand zouden de
winkeliers cn kleinhandelaars niet komen,
indien dc verkoop op rekening als regel
aanmerkelijk zou verminderen? Wat zou dc
Middenstand niet in koopkracht winnen,
met hoeveel meer winst zou hij niet han
delen! Immers, de inkrimping van het door
w inkeliers en kleinhandelaars gegeven crc
diet bateekent ook, althans kan leiden, tot
inkrimping van het door hen genoten cre
diet cn 't behoeft wel geen beloog, dat in
de prijzen, die zij den grossier te betalen
hebben, rekening wordt gehouden met de
betalingstermijnen. Dc grossier kent tocli
ook rentevergoeding toe aan eigen of opge
nomen kapitaal!
En hoeveel angst en zorgen baren niet
dikwijls de laatste maanden van het jaar
aan den kleinhandelaar en winkelier, wan
neer de contante verkoop gering is cn de
posten in het boek maar steeds aangroeien!
Dan zou men den tijd wel een sprong wil
len doen maken tot einde Februari van het
volgende jaar. wanneer de betalingen der
eerste jaarrekeningen beginnen toe te
vloeien.
Onder de voordeelcn aan den contanten
verkoop verbonden, valt ook nog te reke
nen de veel geringer kans op geschillen
over dc rekening en op reclames. Kortom
het aantal voordeelcn van deze wijze van
verkoop, js veel grooter dan dat van den
verkoop op rekening, die dit valt niet
te miskennen ook weder niet uitsluitend
schaduwzijden heeft.
Het zou niet van voldoende studie van
het hier behandelde onderwerp getuigen,
indien de voordeelen van den verkoop op
rekening geheel voorbij werden gezien.
Het hier behandelde onderwérp toch, be
treft de belangen van een breede schaar
van leden onzer samenleving en het begrip
kleinhandel is hier in den minst uitgebrei-
den zin genomen. En daarin ligt nu de
moeilijkheid van het netelige vraagstuk, dat
hier wordt behandeld.
Wat voor het eene artikel geldt, geldt
niet voor het andere; wat voor den winke
lier op den ecnen stand juist geoordeeld is,
is daarentegen onjuist voor den winkelier
elders; wat voor de eene 6tad of provincie
van toepassing is, is dit weder niet voor de
andere stad of het andere gewest cn elke
conclusie, waartoe men komt, moet dcrhal
ve onder zeker voorbehoud worden aange
prezen en aanvaard dan wel bestreden cn
verworpen.
Een algemeene regel, een algemeen stel
sel kan niet worden aangenomen, omdat
dan met dc zooeven vermelde verschilpun
ten onvoldoende zou zijn rekening gehou
den.
De eigenaar van een bazaar of verkoop
huis zal alleen en uitsluitend a contant ver
koopen en wel strikt k contant, d.w.z. dat
de betaling geschiedt tegen overgave van
het goed. Geen weck, geen dag, ja geen uur
wordt crediet gegeven.
Dc eigenaar van zulk soort zaken kan dan
ook niet spreken van eene clientèle; de
groote massa, het geheele publick is zijn
clientèle en die groote massa bestormt he
den zijn magazijn, om dat morgen voorbij
te gaan voor dat van een ander, die een
nog aangenamer methode heeft om het groo
te publiek le trekken.
Hoe anders nu oordeelt de groote klcer
maker, de fijne modiste! Deze spreken van
hunne clintèle, noemen U de families in dc
stad, die zij bedienen. Zullen dezulken zich
sterke voorstanders van den verkoop k con
tant betonnen? Dit is zeer te betwijfelen.
Zij mwfennen daarmede niet de voordee
len van den contanten verkoop; integendeel
ook zij zouden wel gaarne, al ware 't slechts
half jaarlijks, ontvangen wat zij nu een vol
jaar of langer raoêt'eit laten uitstaan, doch
zij durven niet uit vrées om hunnen clien
lèle van zich te vervreemden!
En die kans is grooter dan men zich wel
oppervlakkig denkt.
Wat men de betere clientèle noemt-
(l.w.z. de personen, die met grootere inkom
sten, ook daaraan evenredige verteringen
maken, trekken de inkomsten vaak op bij
zondere wijze. De officier de ambtenaar, de
onderwijzer, die uitsluitend van zijn salaris
leeft, leeft bij de maand, gelijk de hand
werkman leeft bij de week en bij lien is
dus sprake van een geregeld inkomen, dat
hun aanleiding geeft om hunne uitgaven
in verband daarmede te regelen. Doch ste.'
nu. dat een ambtenaar, behalve het inko
men uit zijn beroep, ook nog ccn inkomen
uit vermogen heefl, dan zal dit allicht op
verschillende tijdstippen in den loop va:/
het jaar worden genoten. Het gevolg hier
van is, dat zulk een ambtenaar op som
;nige tijdstippen over meer geld heeft te be
schikken dan op andere en de betaling van
giootc bedragen in verband daarmede re
gelt.
Wat. nu in een dergelijk geval voor den
ambtenaar geldt, geldt nog in veel belang
rijker mate voor kooplieden en renteniers
cn zoo kan men zich de ontstemming den
ken bij iemand met een groot inkomen, in
dien hij zijne inkoopen met groote nauw
keurigheid zou moeten regelen naar o'c>
wijze, waarop zijn inkomen hem toevloeit
Die ontstemming bij bun clientèle teweeg
brengen op bet gevaar af van verlies der
clandisie. ziedaar, hetgeen waarvoor een
aantal winkeliers en kleinhandelaars met
reden terugschrikken.
Jammer genoeg, dat die schrik er zoo in
zit, dat in sommige provinciesteden zelfs
geen rekening uil handen van den winke
lier te krijgen is door personen, die contant
willen betalen. Toch acht ik dc vices om
door ontstemming de clientèle te verliezen
volkomen gerechtvaardigd cn daarom zou
een middel aan de Jiand zijn te doen, dat
ook de grootere winkeliers in toepaesina
kunnen brengen, om den verkoop k con
tant lc bevorderen, zonder dat zij hun toe
lucht nemen tot middelen, die zij of niet
kunnen toepassen, wegens den aard van
hun bedrijf en de samenstelling hunner
clientele, of niet willen toepassen, omdat
zij die middelen beschouwen als ziekelijke
en onzedelijke uitwassen van het bedrijf
Bedoeld wordt den verkoop met bons cn
cadeaux.
Moge aan het systeem van verkoop mei
bons oorspronkelijk geen verkeerde bedoe
iing ten grondslag hebben gelegen, omdat
de korting, waarop de houder van zooda-
mgen bon recht kreeg, in den regel slechts
hoogstens 3 pCt. van den besteeden koop
prijs beliep, tciwijl de korting gegeveD
werd eensdeels voor contante betaling, an
derdeels voor het doen afhalen van het ge
kochte, en de daaruit voortvloeiende ver
mindering van administratiekosten en be
sparing van bozorgloon. Nu die kortingen
zelfs tot 10 pCt. van den koopprijs zijn ge-
r~\Z; juiste bet eekenis ,te
-Lr schetsen van den Midden
stand in de samenleving is
niet gemakkelijkmaar zeker
is het, dat de invloeddie van
dezen stand kan uitgaan, op
alle lagen der maatschappij en
dus op de gemeente in haar
geheelgroot is en dat dus niet
alleen de vooraanstaande,
maar alle leden van die bevoU
kingsgroep van hunne groote
verantwoordelijkheid dienen
doordrongen te zijn
De middenstand kan een
stad eer aandoen, maar ook
schade. Onze Amersfoortsche
doet het eerste.
Hoe fier klonk van den
Amersfoortschen Beiaard hel
lied van den Middenstandss
hond, toen zijn congres ten
Stadhuize ontvangen werd:
„De Werkers, dat zijn wij":
Welnu, moge ook hun arbeid
Amersfoort schragen en steus
nen.
Burgemeester van
Amersfoort.
stegen en de bons vaak vecht geven op al
lerlei zaken (cadeaux), is dit stelsel onclei
dc ziekelijke uitwas'van den contanten
verkoop lc rangschikken. Dat ~is~ iropiers
geen gezonde coneüriVlttter waar" óm koo-
pers te trekken, allerlei cadeaux worden
gegeven, tegen inlevering van een aantal
bons, waaruit blijkt, dal men een zeker bc-
urag besteed heeft.
Alle hulde aan dc méii6clienkcnnis van
hem, die deze wijze van verkoop het eerst
in toepassing bracht. Hebzucht en domheid
laten het publiek er nog dagelijks inloopen
Alsof men. wat men nu als cadeaux tegen
zijne bons in ontvangst neemt, niet zelf
dubbel en dwars betaald heeft! Wat een
dwaasheid, zijn hui6 te vullen met allerlei
zaken, die men voor liet oogenblik niet
noodig heeft cn zich ook niet zou aanschaf
fen, indien men ze niet zoogenaamd ten ge
schenke ontving.
Gelijk hierboven reeds werd opgemerkt,
is tegen het toestaan van eene korting, bij
afwijking van dc normale voorwaarden
van verkoop, niet veel te zeggen en nu v;
door het toestaan van een extra korting
dc verkoop a contant wel aan le moedi
gen. Reeds thans wordt als regel a an elk
bedrag boven tien gulden, dat op rekening
Is gesteld, één procent korting toegestaan,
ook al geschiedt die betaling eerst na jaar
en dag. Wat is er nu tegen, om bij betaling
binnen eene maand na het indienen dei-
rekening een tweede procent toe te 6taan?
Teneinde nu niet vocrr goed en in alU
vakken met clcn verkoop op rekening te
breken, doch deze mogelijk te maken, zou
ter aanmoediging van den verkoop a con
tant het volgende stelsel in overweging
kunnen worden gegeven.
Bij elke, niet a contant gedane leve
ring, wordt de rekening ingediend, al zij
ook voorloopig „pro forma" met de daarop
gedrukte mededeeling, dat bij betaling bin
nen een maand na dc indiening der reke
ning, 2 procent korting wordt toegestaan
Die maatregel moet helpen.
Er is eenmaal een breede schaar van bur
gers, die geen onbetaalde rekening kunnen
dulden; dezculkcn zullen 6teeds terstond
betalen en voor zoover de toegestane kor
ting door hen gewaardeerd wordt, zullen
ook de overige afnemers binnen een maand
bptalen.
Doch alleen is van dezen maatregel al
weder heil te verwachten, wanneer de
kleinhandelaars dc handen ineenslaan en
eenstemmig blijken. Resumeercnde zou in
overweging kunnen worden gegeven:
1. Dc verkoop k contant behoort, als d'<
meest voordeelige voor den kleinhandelaar
met gepaste middelen te worden aange
rnoedigd.
2. De verkoop a contant, gepaard met
het verstrekken van cadeaux cn bons be
hoort als niet eerlijke concurrentie veroor
deeld te worden.
3. De indiening van een factuur van het
geleverde, bij elke levering, behoort regel
te worden, alsmede het toestaan van eeD
extra korting van één procent, boven de ge
bruikelijke korting van 1 pCt. bij betaling
van het gefactureerde bedrag, indien de
betaling geschiedt binnen een maand na
de indiening der rekening.
A. H. MARTENS,
Dir. Middenetandebank
De kleinhandelaar zorge ervoor
den vertrouwensman te zijn
van zijn clientèle
De Warenwet heeft ten doel de Volksge
zondheid te bevorderen cn de oneerlijkheid
m den handel te bestrijden. Daartoe kun
nen aan dc waren eischcn worden gesteld,
welke op hare samenstelling en toestand
betrekking hebben, terwijl voorts bepaalde
namen en andere aanduidingen kunnen
worden voorgeschreven, waaronder de wa
ren verkocht moeten worden. Strafbaar is
hij, die waren verkoopt en zich daarbij niet
houdt aan deze voorschriften. Het verweer
van een verkooper, dat hij meende met
deugdelijke waar te Toen te hebben of dat
hij geen voldoende kennis bezit om zijn ar
tikelen te beoordcelen, ontheft hem geene
zins van zijn verplichting. 1-Iij zal midde
len en wegen moeten vinden om te zorgen,
dat wat hij verkoopt aan dc gestelde
eischen voldoet.
De Wet verlangt dus, dat zij, die waren
verhandelen, de noodige vakkennis bezit
ten. Intusschen wordt aan clat verlangen
maar al te vaak niet in het minst vol
daan. Zelfs valt liclaa6 lc con6tatccren, dat
de vakkennis in verschillende takken van
den kleinhandel er in den loop der tijden
niet op verbeterd is. De vakkennis in den
handel in kruidenierswaren althans is ze
ker minder goed, dan dertig, veertig jaar
geleden. En dat, terwijl het aantal scholen
en vooral ook de vakscholen, zoo zeer is
toegenomen.
De aanzienlijke uitbreiding van den ver
koop van het verpakte artikel, waardoor de
kleinhandel niet veel anders meer heeft te
doen dan- een pak, een flesch of een doos
over te geven aan den klant, neemt bij
menigeen den prikkel weg, om door studie
of nauwlettende waarneming zijn vak
kennis le vergrooten. Dit is niet alleen le
bétfenflèfi voor den kleinhandelaar zelf, die
zijn beioep daardoor op lager peij brengt,
maar die handelaar houdt ook op de ver
trouwensman te zijn van zijn clientèle, om
dat hij niet meer clc garantie geeft, dat
zijn waren van die goede qualiteit zijn,
waarvoor de ouderwctsclic vakman door
zijn vakkennis kon instaan.
De toeneming van den verkoop van het
verpakte artikel niet alleen, ook de concen
tratie van de bereiding en verdere behan
deling van de waren vooral van de Voe-
dings- en genotmiddelen in farieken
heeft aan de vakkennis bij den kleinhandel
geen goed gedaan. Men verkoopt de waren
dikwijls voetstoots omdat men weet. dat zij
van een vertrouwd adres komen en geeft
zijn eigen zinnen daarom niet meer den
kost. Daar komt nog bij, dat de beoordee
ling van het gereode product dikwijle te
moeilijk is zonder wetenschappelijke hulp
middelen van laboratorium of proefstation.
De Regeering is aan dit laatste bezwaar
op aandringen uit de kringen van den Mid
denstand reeds een 25 jaar geleden tege
moet gekomen door le scheppen het Rijks
bureau tot onderzoek van handelswaren,
dat te Den Haag gevestigd is, en dat aan
vankelijk geheel gratis, thans tegen een
geringe vergoeding van kosten onderzoe
kingen voor den handel en het kleinbedrijf
verricht en adviezen geeft. Daar kan dus
elke winkelier terecht, die aan de deugde
lijkheid van het aan hem geleverde twijfelt.
In den melkhandel heeft de totstandko
ming van het Melkbcsluit, waarin aan do
melk en de vloeibare melkproducten tal van
eischen gesteld zijn, aanleiding gegeven tot
de oprichting van de zoogenaamde melk-
controlestations. Aanvankelijk geheel bekos
tigd door de aangeslotenen, later ook veel
al gesteund door de overheid, zijn deze
diensten de voortdurrende hulp cn steun
geworden voor den melkhandelaar, die melk
heeft af te leveren van goed gohalte, zin
delijk gewonnen en van gezond vee, zon
der in den regel over de kennis cn de hulp
middelen te beschikken om zulks na te
gaan.
Door geregeld monsters melk, zooals die
van dc melkveehouders wordt ontvangen,
ter onderzoek naar het melkcontrólestation
op te zenden, dat ook geregeld het vee en
de stallen controleert, is nu elke melkslij-
ter in staat overtredingen van de vastge
stelde bepalingen te voorkomen.
Het station voor de bakkerij en maalderij
tc Wageninge neemt een vrijwel overeen
komstige plaats in voor bet bakkersbedrijf.
Zoo is dan op voldoende wijze voorzien
in het gemis aan vakkennis, dat zich in den
kleinhandel liet gevoelen en kan zonder
veel moeite en kosten voldaan worden aan
de eischen, welke van overheidswege zoo
langzamerhand aan alle waren worden ge
steld. De tyd, dat ieder handelaar voedings
middelen en andere waren kon verkoopen,
zooals hem goed dacht, is voor goed voor
bij een ieder heeft zorg te dragen, dat het
verkochte deugdelijk is.
Ontbreekt hem daartoe de noodige vak-1
kennis, dan zal hij de middelen moeten aan-1
wenden, die hem thans geboden worden om)
in dat tekort te voorzien.
Behalve voor de handelaren is warenken
nis onmisbaar voor degenen, die voor dë
gezinnen de waren inkoopen, dus voor de
huisvrouwen. Vooral, als niet over een rui
me beurs beschikt kan worden, is het zaak
voor het beschikbare bedrag een zoo groot
mogelijk rendement aan voedzame en sma
kelijke waar te verkrijgen. De groote scha
re van huisvrouwen echter weet. in veel
gevallen niets af van de soorten, welke bij
de verschillende waren worden onderschei
den, nog minder van do eischen, wclko
daaraan gesteld zijn. En dan gaat het al
zeer moeilijk een goede keuze te doen en
een vergelijking tc maken tusschen de prij
zen voor dezelfde artikelén bij de verschil
lende handelaren.
Van deze gelegenheid kan worden ge
bruik gemaakt, om nog eens op nieuw-in-
gevoerde namen voor enkele waren en hurt
betcekenis de aandacht te vestigen.
Algemeen bekend is wel, dat wittebrood
in twee kwaliteiten, n.l. als molkbrood
en als waterbrood wordt verkocht. Het
eerste is bereid uit een deeg, dat met melk,
het tweede uit een deeg, dat met water aan
gemaakt is. Het mclkbrood is duurder, maar
ook voedzamer en te herkennen aan do
c.M. hooge hoofdletters M.B., die in elk
melk brood voorkomen. Men iweigcrc dus
brood, waarop die lettors niet voorkomen,
als molkbrood te ontvangen.
Vrij bekend is, dat bij de jams twee soor
ten worden onderscheiden, n.l. de gewone
vruchtenjams (aardbeienjam, kersen
jam, enz.) cn de huishoudjams. Dé
huisvrouw weet echter veelal het verschil
er tusschen niet. Dit bestaat hierin, dat de
jams uit vruchten en suiker zijn gefabriceerd
en behalve de vruchtensoort, waaraan zij
den naam ontlecncn, slechts in enkele go-
vallen een beperkt gehalte aan een gelee-
rende vruchtensoort mogen bevatten.
In de huishoudjams daarentegen is 'dé
suiker voor de grootste helft vervangen door
aardappelstroop, de vrucht, waarvan do
naam op dc flacon is vermeld, door appel
moes of perenmocs. Kleurstof en essence
moeten veelal de zinnen verder bevredigen.
Verder moet de winkelier zoowel als de
huisvrouw weten, dat van stroop voorname
lijk drie soorten worden onderscheiden, n.l-
kandijstroop met ruim 60 pet. suiker, huis-
houdslroop met 30 - -keukenstroop
met. 15 pet, suiker.
Bij de limonadesiropen heeft men even
eens drie kwaliteiten, n.l. de vruchtenllrao-
nadesiroop, de limonadesiroop en de limo-
nettesiroop. Eerstgenocihdo is bereid uit
vruchtensap, suiker en citroenzuur;In de
tweede soort is de vruchtensap geheel of
groot endeels vervangen door essence (eenige
vruchtenhestanddeelen zijn vaak aanwezig
om het oog te streel en); in de. derde soort
heeft ook de suiker grootendeels voor aard
appelstroop en het citroenzuur voor wijn
steenzuur plaats gemaakt.
Dat een kaas moet zijn voorzien van "dé
letters V.V., h«>t woord volvet of een der
getallen -40+30+, 20+ of het woord mager,
al naardat zij is-bereid uit volle melk of
uit mengsels van volle melk met steeds
grootere hoeveelheden afgeroomde melk, is
misschien wel bekend.
Minder bekend is, dat deze cijfers aan
duiden hoeveel procent vet in de droge stof
van de kaas voorhanden is en dat. volvette
kaas in den regel meer dan i8 pet. vet in
dc droge stof bevat.
Bij oliën en vetten moet elke kooper en
verkooper weten, dat dc naam van de plant
of van het dier, waarvan het product af
komstig is, in den naam moet zijn opgeno
men, wil rnen eenige zekerheid hebben, in
derdaad dit vetsoort to ontvangen.
Men acccpleere dus niet van den slager
een pakje, waarop alléén het woord „vet'1
staat vermeld, als men rundvet of reuzel
wcnscht te ontvangen.
Dat men boterolio of raapolie moet ver
langen cn geen genoegen nemen met „bak
olie", als men eerstgenoemde oliesoort be
doelt te koopen, spreekt wel van zelf.
Voorts nog een opmerking over onder
scheidingen bij andere waren dan voedings
middelen. Het is tc weinig bekend, dat zeep
poeder in een drietal soorten voorkomt, n.l.
die gemerkt als zeeppoeder 1 of No. 1, met
tenminste 35 pet. gemalen zeep. een tweede
soort, welke gewoon als zeeppoeder wordt
aangeduid en tenminste 30 pet. zeep bevat
en waschpoeder, dat minder dan 30 pet.,
in den regel slechts 10 a 11 pet. zeep bevat.
Voor de rest bestaan zij alle drie uit ge
malen kristalsoda.
Tenslotte zal nog te weinig zijn 'doorge
drongen, dat ook kussens, matrassen, bed
den en dekens gevuld met kapok, of met
mengsels van kapok met katoen- of kunst
zijdeaf val, al naar den aard van het vulsel*
voorzien moeten zijn van den naam. welke
dat vulsel beoort te dragen, zooals dat door
het „Kapokhesluit" is voorgeschreven.
Er moet dus opstaan „Kapok" of „Ver
mengde kapok" met daarachter het per
centage aan kapok in het voorwerp aanwe
zig, al naar gelang van de vulling.
Ook voor deze artikelen wordt aldus ge
tracht aan het gebrek aan warenkennis
van de koopers tegemoet te komem
DR. F. H. VAN DER LAAN,
Directeur van den Keuringsdienst
voor Waren voor het gebied Utrer-ht.
