DE DOKTER
HET WOORD
IK PROTESTEER
EEN HOLLANDER IN
NEW-YORK
OPPASSEN VOOR KOUVATTEN
door
Dr. N. REDELBERCER.
Dit jaar z«l ii/t koude jaargetijde naar
alle waarschijnlijkh«id Xroogcr inzetten dan
gewoonlijk. En nu kan m«n v/el door aller
lei wetenschappelijke prooven bewijzen, dat
het weerstandsvermogen van het menscho-
lijk lichaam in alle jaargetijden oven groot
is, dat verandert niets aan het feit. dat de
ongunstige invloeden, welke van buitenaf
op het organisme inwerken, steker zijn.
Onder die invloeden moet allereerst dc
koude genoemd worden.
Als het lichaam uitwendig voldoende
tegen de koude beschermd wordt, allereerst
door doelmatige klecding, zal het inwendig
ook wel genoeg weerstandsvermogen tegen
de koude hebben om verkoudheid en aller
lei ziekten niet te laten ontstaan. Het valt
daarom te betreuren, dat vele vrouwen de
eischen der mode voor laten gaan boven de
eischen der gezondheid.
Ontstaat een te groot verschil tusschen de
temperatuur van het lichaam en die van
de directe omgeving daarvan, dan zal het
organisme nog trachten, de noodige warmte
langs chemischen weg voort te brengen,
m.a.w. door verhoogde werkzaamheid der
organen.
Het is bekend, dat niet eerst bij een be
paalde lage temperatuur of bij een bepaal
de kracht van den guren wind gevaar voor
kouvatten optreedt. Als het lichaam in aan
raking komt met lucht, water, enz. van een
lagere temperatuur, dan hebben de bloed
vaten de neiging, zich samen te trekken
om dc natuurlijke warmte van het lichaam
vast te houden. Deze samentrekking heeft
ten gevolge, dat het bloed zich meer binnen
in het lichaam concentreert, terwijl tegelij
kertijd dergelijke storingen in de bloed
vaten ook kunnen optreden op gedeelten
Aan het lichaam, die niet door dc koudo
getroffen zijn.
Soms is een zeer lichte afkoeling reeds
voldoende om deze storingen teweeg te
brengen en het kouvatten voor te bereiden.
Zulke storingen in den bloedsomloop be
hoeven echter niet altijd kouvatten tenge
volge te hebben. Wordt de verdeeling van
het bloed nog tijdig gereguleerd, dan is
geen schade voor de gezondheid te vreezen.
Het aantal menschen. dat volkomen on
vatbaar is voor verkoudhcidsverschijnselen
is zeer klein, nauwelijks 10 Verreweg
de meeste menschen worden op hun tijd
verkouden, volgens de statistieken gemid
deld 3.7 maal per jaar.
Behalve de lage temperatuur is ook de
vochtigheid van de lucht van grooten in
vloed. De maatregelen, om het lichaam
tegen de koude tc beschermen, kunnen dan
ook niet geregeld worden naar den kalen
der, doch moeten afhankelijk worden ge
steld van het weer. dat toevallig heerscht.
Als een verkoudheid zich begint te ontwik
kelen, dan kan zij door tijdige behandeling
nog voorkomen worden. Het succes hangt
echter niet zooals velen denken, van het
zweeten af, maar van dc warmte.
Deze warmte kan zoowel in-als uitwendig
worden toegepast. Nadat men een warm
bad genomen heeft, begeeft men zich te bed
(het bed moet van tevoren aangewarmJ
zijn) en drinkt mA* niet te grootc tusschcn-
poozen heete thee of warme wijn. In de
thee kan men nog wat cognac of citroensap
doen. Goede diensten bewijzen ook Pricsz-
nitzverbanden om hals cn borst.
Hoe ongevaarlijk eerr verkoudheid ook
schijnt, het is aan te raden er dadelijk wat
tegen te doen. Sociale verplichtingen moe
ten dan voor een of twee dagen maar opzij
gezet worden; anders heeft men de kans
veel langer tijd noodig te hebben om do
gevolgen van de verkoudheid te over
winnen.
Oorzaak en gevolg worden maar al te
dikwijls met elkaar verwisseld. Zoo is de
winterlucht op zichzelf onschadelijk; ge-
vaarlijk zijn alleen do verkeerde levensge
woonten der menschen tijdens den winter,
waardoor zij het natuurlijke vermogen van
\hun lichaam, om ook aan de veranderde
weersinvloeden weerstand te bieden, onder
mijnen. Alleen al om de toevoer van zuur
stof is het noodig, dat men dagelijks in de
buitenlucht komt, ook al is het weer slecht.
Slechts zieken moeten thuisblijven.
Even verkeerd is het, de kamers angst
vallig af te sluiten van de buitenlucht.
Daardoor wordt meer gevaar aangehaald
dan door welk weer ook kan worden ver
oorzaakt. Zeer verkeerd is dc meening, dat
de kamers kouder worden, als er behoorlijk
gelucht wordt. Kouder wordt het in hot
geheel niet; wel wordt de lucht grondig ge
zuiverd. Men vergeet n.l., dat de kamer in
ieder geval zichzelf lucht, maar dan
door den vloer heen Dat is vooral het ge
val, wanneer in de kamer onder ons niet
gestookt wordt. Een dergelijke „luchtver-
versching" is uiterst ge vaarlijk,. omdat zich
in de reten tusschen de planken altijd vuil
verzamelt, waarin de noodige ziektekiemen
zitten.
De jarenlange ervaring in de sanatoria
voor longlijders, waar 's winters de resul
taten veel beter zijn dan in andere jaarge
tijden, bewijst wel dat de winterlucht niet
alleen ongevaarlijk, doch door haar zuiver
heid zelfs geneeskrachtig is. Als men goed
toegedekt is, kan zelfs in de slaapkamer
deze zuivere winterlucht geen kwaad doen.
Zwakke of gevoelige personen dienen dan
echter de kachel op de slaapkamr matig
hard te stoken, terwijl het raam slechts
een handbreed openstaat.
Mettertijd is ook door een geleidelijke
gewenning der huid aan koudeprikkels veel
tc bereiken. ITardingsmaatregelen moeten
door gevoelige personen echter met grooto
voorzichtigheid worden genomen. De een
voudigste middelen zijn koele of koude
afwasschingen, douches en luchtbaden,
d.w.z. in een kamer met open raam onge
kleed zitten. Als men met de kuur be
gint, neme men steeds een warm bad, ge
volgd door een koele afwassching, die voor
al niet te koud mag zijn. Eerst c e 11 i g c
dagen later wordt de temperatuur van
het water iets lager genomen, en eindelijk,
wanneer de huid reeds geheel aan de tem
peratuurswisseling gewend is, kan men het
warme bad achterwege laten.
Na dc koele of koude afwasschingen zijn
eenige gymnastische oefeningen bij open
venster aan te raden. Mocht na de afwas
selling het roodworden der huid en een ge
voel van warmte uitblijven, dan is dat een
bewijs, dat de temperatuur van het water
te laag is geweest, zoodat in het vervolg
minder koud water moet worden gebruikt.
In dit geval dient men ook met het geleide
lijk verlagen der temperaturen zeer voor
ziehtig te werk te gaan.
Nog e'en laatste waarschuwing tegen
zweetkuren. Personen met zwakke bloed
vaten en lijders aan tuberculose kunnen
daar dikwijls niet tegen. Ze worden toege
past om een beginnende verkoudheid tegen
tc gaan en ze worden den patient dikwijls
noodlottig. Zelfs geheel gezonde personen
kunnen van een zwotkuur onaangename
gevolgen ondervinden, doch personen met
zwakke bloedvaten en lijders aan tubercu
lose moeien des te voorzichtiger zijn, omdat
bij hen het weerstandsvermogen van het
organisme toch reeds verzwakt is.
Welke tanden zijn nog te
redden
Het is nog niet zoo lang geleden, dat elke
tand, die pijn deed, uitgetrokken werd. Bij
primitieve volkeren is dat nog steeds ge
bruikelijk. Doch ook bij ons zijn er nog
meer menschen dan men zou denken, die
hun tanden maar laten trekken en eindelijk
een valscli gebit laten maken. Het is mis
schien angst voor de boormachine, die men
toch onrecht doet, want zonder haar zou
den millioenen tanden reddeloos verloren
zijn gegaan. Het is ook weieens gemak
zucht of pessimisme „De plombes vallen
er toch weer uit Totdat ze dc pijn niet
langer kuni. verdragen, en dan is er dik
wijls ook niets meer aan te doen.
Wij moeten hun toegeven, dat inderdaad
weieens vullingen mislukken. Den besten
tandarts kan dat overkomen, hoe hij ook
erop let, alle aangetaste deelen to vovwijdc-
ren en de holte vóór liet opvullen grondig
tc desinfectecren. Hij kan niet meer doen,
dan die stukken weg tc nemen, welke ver
kleurd zijn. Doch er kunnen ook nog bacil
len aanwezig zijn in schijnbaar geheel ge
zonde stukken van de tand, zonder dat men
dit onder het werken kan const «stee re 11. Met
uitwasschen met dcsinfecteerende vloeistof
fen geeft geen volkomen waarborg, dat die
kiemen gedood worden en daarom behoeft
het niet dc schuld van den tandarts te zijn,
als onder de vulling weer de gc\ roesde
caries haar verwoestend werk begint om
dikwijls dc tand hopeloos aan te tasten.
De duurzaamheid van het gebit hangt in
hooge mate af van de hardheid ervan.
Sommige families hebben een hard gebit,
zonder tandarts en dikwijls zonder tanden
poetsen schrik niet. dot komt ook voor
houden zij geheel onverdiend tot op hoogen
leeftijd een goed gebit en uiten sceptische
opmerkingen over de tandheelkunde in het
bijzonder cn dc wetenschap in het alge
meen. Anderen echter verliezen de eene
tand 11a de andere en tandheelkundige be
handeling kan het verval slechts vertragen,
niet voorkomen. In dit verband willen wij
ook nog wijzen op de juistheid van het
oude spreekwoord„Elk kind kost een
tand.'' Dc zwangerschap is een slechte tijd
voor het gebit, want de vorming van het
geraamte van het kind gaat ten koste van
dat der moeder; het gebruik van kalkprepa-
raten, waarmee zoo vroeg mogelijk begon
nen dient te worden, is daarom ten zeerste
aan te bevelen. Als aan de tanden door
onverschillig welke oorzaak te veel kalk
wordt onttrokken, worden zij te bros en
komt een oorspronkehjk sterk gebit op het
zelfde plan te staan als een, dat reeds van
huis uit zwak was.
Even verkeerd als het is, tanden te laten
trekken, die geplombeerd behooren te wor
den, even verkeerd is het, tanden te laten
plombeeren, die bijv. van een kroon voor
zien moeten worden. Vooral bij brosse tan
den wordt die fout gemaakt. De patient is
ermee tevreden, dat de tand geplombeerd is
en hij er geen pijn aan heeft; hij vindt het.
een gewenschte en misschien wel noodzake
lijke besparing en kauwt er met de dun-
wandigc tand of kiss lustig op los. Op zek.»
ren dag moet die dan natuurlijk afbreken
en dan is het aanbrengen van een kroon
niet meer mogelijk.
Verder komen ons dagelijks gevallen
onder de oogen, waarbij tanden slechts
gered kunnen worden door een wortel-
behandeling, meer bekend onder de be
naming het dooden van de zenuw. Ook
bij deze behandeling kan succes niet altijd
gegarandeerd worden. Zoolang dc tand
nog pijn doet, wanneer er warme of koude
vloeistoffen aankomen, heeft men een goede
kans; dan is er nog een zenuw, die gedood
kan worden. Daarmee is dan meestal ook
de tand gered. Dikwijls heeft de patient
ook slechts gedurende eenigen tijd last van
de kies gehad; dan wordt zij ongevoelig.
Grootc vreugde, dat de kiespijn weg is en
..dus" ook geen behandeling meer noodig is.
Totdat de patient op zekeren dag een opge
zette wang heeft cn pijn „om er dol van te
worden." Ja, de kies was ook nog niet ge
nezen, al deed zij geen pijn meer. Als hij
na het ophouden der pijnen nog naar een
tandarts was gegaan, zou deze hern verteld
hebben, dat de holte in de kies een vreese-
lijke lucht verspreidde. (Misschien had de
patient dat zelf ook al gemerkt, maar er
geen verdere aandacht aan geschonken).
Die lucht is afkomstig van de uit zichzelf af
gestorven zenuw, die nu tot bederf over
gaat. Het ergste is echter, dat de zenuw ook
dan nog zich wreekt over de verwaarloozing
en wel door dc rijkelijk met zenuwen door
aderde, zeer gvoelige tandwortelhuid aan
ie steken, die niet zoo gemakkelijk door
den tandarts kan worden behandeld als de
zenuw. Er volgt dan dikwijls een zeer lang
durige behandeling. Telkens opnieuw moet
er gedesinfecteerd morden. Soms (als de
patient niet reeds tevoren zijn geduld ver
liest) duurt zoo'11 behandeling maanden en
dc resultaten ervan zijn nog steeds niet
voor 100 een succes. Als de tand los gaat
zitten of er citering optreedt, dreigt de tang
en het gebeurt niet zelden dat ondanks
wekenlang geduld de tand er toch uit moet.
Nog onaangenamer zijn dc gevallen, waar
in de tand al definitief gevuld is, weken of
maandenlang tot geen enkele klacht aan
leiding goeft en plotseling gewoonlijk
als gevolg van een algemecno verkoudheid,
een aanval van griep of rheumatick, enz.
door een waanzinnige pijn bewijst, dat mon
te vroeg gejuicht had. De wortel is cn
blijft ziek en van blijvende verlichting kan
geen sprake zijn. Sommigen willen ook dan
de tand nog niet uit laten trekken. Wordt
de vulling weggenomen, dan is dikwijls de
pijn meteen weg. Zij wordt slechts veroor
zaakt door gassen, die drukten op de tand
wortelhuid. (Dat is de ware oorzaak van de
pijn, niot „dat er lucht in den tand komt.")
Men kan dan den tand opnieuw behandelen,
nog voorzichtiger dan tevoren, doch ge
woonlijk met geen ander resultaat, dan dat
de pijn zich bij de eerstvolgende algcmcene
verkoudheid herhaalt. Dikwijls gaat de
tand, als hij niet reeds tevoren getrokken
moest worden, loszitten en valt hij vanzelf
uit.
En de moraal van dat alles Wacht niet
met de behandeling, tot het te laat is.
door C. JEVES.
Laten we eens aannemen dat u dc held
van een feuilleton bent. Het feuilleton staat
In een weekblad. Dc Prins of de Wereldkro
niek of Het Leven of zoo. Een boef schiet
op Li, of trekt zijn mes om u te dooden. Op
dat oogenblik eindigt bet feuilleton in dat
nummer, blijkbaar mei den kogel of het
mes in de lucht.
En daar staat u, tot bet volgende ver-
olg van bet feuilleton te wachten op den
uitslag van die schiet- of stcek-partij.
Op zij gaan? Neen, dat zou tegen de re
gels van de feuilleton-kunst strijden. Ner
gens heeft men ooit gelezen, dat de aan
staande doode of gewonde in dc week vóór
dat het vervolg kwam, voor bet moordend
lood of staal uitweek.
Het schot is b.v. op een Donderdag ge
vallen. (Wordt vervolgd) staat er onder. Dc
kogel zwerft dus eigens in de lucht, mis
schien wel op een paar decimeter afstand
van uw neus. Het verhaal is daar afgebro
ken, dus de kogel hangt daar in de lucht.
Voor de rest van den Donderdag moet u
dus tegen die kogel aankijken. Vrijdag blijft
u hem zien. Zaterdag cn Zondag gen ver
andering van panorama. Zoo gaan ook de
Maandag, Dinsdag cn Woensdag voorbij.
Een nieuwe Donderdag daagt. De kogel
volgt zijn weg en hij mist u. of hij ver
wondt of doodt.
Ik protesteer tegen de marteling van dat
wachten.
Of is liet geen marteling ont zeven dagen
lang te moeten staren naar een-kogel die
door den een of anderen boef bestemd is
om u tc raken'? Zeven dagen, een hccle
week, den dood in het aangezicht zien! En
verbeeldt u dan eens, dat het feuilleton in
een maandblad staat!
Is dat geen verschrikkelijk idee'? Ik pro
testeer nogmaals! Overal in dit land, overal
over de gchcelc wereld, op ditzelfde oogen
blik zijn er ontelbare helden cn heldinnen
die een dag, een week of een maand boven
een afgrond hangen, in vvoestc bergstroo-
men rondzwemmen, op bruggen staan die
onder hun voeten instorten, in liet huwelijk
treden, bewusteloos op spoorrails liggen,
een kopje thee drinken, verdwaald zijn in
de woestijn! Al dien tijd zijn die personen
aan hun soms vvrecdc lot overgeleverd en
wc zullen pas in het vervolg van het feuil
leton merken, wat of er van hen lerecht
komt.
Daar hebt U b.v. de feuilleton „Tegen
alles bestand." Bedoeld wordt hier „Dc
Liefde." Liefde wordt door beproeving
getoetst, zal rnen opmerken. Zeker. Maar
v.aaro wordt eerst zooveel moeite gedaan
om dc heldin Cecile in een zoo mooi dag
licht te stellen? Is het "niet wreed om dut
snoezige meisje een heelen dag op ant
woord tc laten wachten?
En in vervolgnummer zoo en zooveel (het
is, als ik me niet vergis, in dc zeventig)
opent zij juist haar rozenmondje om tc spre
ken. Men is gespannen om tc hooren welke
naïviteit haar lippen zal ontsnappen. Mis!
(Wordt vervolgd) staat er.
Wat beteokent dal, behalve dat de span
ning, hoe het zal afloopcn bijna ondragelijk
wordt? Dat die lieve juffrouw Cecile een
geheelen dag met open mond moet blijven
staan! Erger kan het niet.
Of wel, Cocilo vraagt haar armen, zieken
vader:
„Vader, houdt ti van mij
(Wordt vervolgd).
Een geheelen dag moet zij op antwoord
wachten. Toch moest zij op dal oogenblik
die ontroerende v raag stellen. Het was een
deel van haar kinderlijke plicht. Maar on
gelukkig voor haar, kweet zij zieh van dien
plicht aan het cindo van de vijfde kolom
onderaan. Ze moet nu 24 uur op het ant
ivoord wachten. En haar vader kan niet
eerder dan den volgenden dag, het liefheb-
hond „ja" stamelen, cn haar over de tcerc
vingeren strijken.
Maar véél erger is het in dc weekbladen.
Graaf Hans vraagt zijn beminde: „Wilt gij
de mijne zijn?"
Do schrijver heeft van te voren verteld,
dat hij dat deed met een angstige siddering
in zijn stemgeluid en met een zwakke po
ging tot glimlachen op zijn smcekend ge
zicht.
(Zie pagina 13 midden 3c kolom) staat er
plotseling.
Graaf Hans moet in angstige spanning en
met dien vermoeienden glimlach op zijn
verwrongen trekken wachten totdat we aan
geland zijn op de vermelde plaats, vóór dat
hij kan hooren: „Hoe dikwijls steldct gij
niet reeds anderen die vraag
Is dat een manier om een graaf op' ant
woord te doen wachten, om hem tc doen
struikelen over geadverteerde flesschen
Odol en Heinekens Pils. hem tc voeren door
een school (studeert per post): „Hoe word ik
morgen tol bedrijfsleider benoemd?" op zijn
tocht naar die wedervraag van de beminde
Rosalie?
En is de lijdensweg van graaf Hans dan
al afgeloopcn? Noen, het onverbiddelijke
(Wordt vervolgd) belet hem dc vcrlovings-
kus tc geven. Hij moet daarmee wachten tot
het Badnummer van de volgende week!
Het ergste zijn de vervolgverhalen van
maandbladen. „Dc Bruidegom zonder
bruid" die er eerst eenige maanden over
moest doen om een vrouw tc krijgen (Enfin,
men was tenminste al door den titel ge
waarschuwd) werd tenslotte genadiglijk be
handeld. Het (Wordt vervolgd) kwam na
den verlovingskus! In het volgende num
mer was niet tc lezen dat het verloofde paar
na dien kus van een maand adem te kort
kwam. Integendeel, de jongelui begonnen
direct over hun grootc vreugde te spreken
dat ze mekaar eindelijk hadden gevonden!
Jawel! Dat zal ze zijn tegengevallen. Het
duurde maanden, vóór en aleer dc huwe
lijksdag aanbrak. De bruid moet er snoezig
uitgezien hebben en de bruidegom zag bleek
weet do schrijver ons tc vertellen. Zij staan
voor het altaar en zullen in den echt wor
den verbonden. (Wordt vervolgd).
Blijkbaar duurt die huwelijks-inzegening
een maand. Genoeg om iemand echtschei
ding te doen vragen I)at zulks ook in het
84ste vervolg gebeurt, is niet te verwonde
ren.
Ik protesteer! Het is onnoodig, die men
schen zoo te doen lijden. Er zijn om ons
heen reeds pogingen op te merken, om het
lijden der helden en heldinnen te verkorten
en te verzachten. Er zijn bladen die in
eenige editie's per dag verschijnen.
Daar ligt de oplossing. Laat de editie's
sneller op elkaar volgen. Laat er slechts
eenige uren tijds liggen tusschen den knal
van de revolver cn het voorbijsuizen van
het moordend lood. Laat de hceren slechts
enkele uren op het antwoord der dames
wachten. Dat is het spel van de flirt.
IMPRESSIES UIT EEN WERELDSTAD.
Een klein Musenm.
Manhattan, Fort Washington Avenue.
Huizen die den hemel raken, stralen als
mijngangen, waardoor een waanzinnig ver
keer raast.
En dan plotseling. een eigenaardig,
klein museum. Het heet „The Cloisters".
De beeldhouwer George Bernard heeft ja
ren lang in alle deelen van Europa rniddel-
eeuwschc plastieken uit hout cn steen ver
zameld. Die heeft hij in zijn, van rood bak
steen opgetrokken gebouw, dat midden in
een heerlijken ouden tuin staat, van waar
uit men een prachtig uitzicht op New-York
heeft, ondergebracht. Zelfs de geheelc zui
lengang van een oud Italiaansch klooster
uit het jaar 1100 liceft hij steen voor steen
overgebracht en naast de kapel weer opge
bouwd. In het midden ervan groeien
zwaardlelies. In de kapel zelf vallen eeri
sclïoonc Piëta uit den Elzas, eenige betoo-
verende reine Madonna's uit de veertiende
en vijftiende eeuw, vensters met glasschil
deringen enz. op. Het mooiste i3 echter een
uit hout gesneden stervende Maria die le
vensgroot op een sarcophaag rust. Spaansch
werk uit de veertiende eeuw.
Deze verzameling heeft Rockefeller den
beeldhouwer afgekocht en aan dc stad ge
schonken. Een paar oude Amcriksansche
vrouwen spreken over de verschillende
Europeesche kunstschatten. In den tuin fo-
togrzfeeren eenige jongelui studenten
van do Yale universiteit niet de werken
van de oude Ufinster.aars, rnaar de zwaard
lelies. De museuïnwachter, 30 jnar in dienst
van de stad, heelt ons zonder entree tc hef
fen binaer gelalen. Hij is Hollander en vindt
het heerïijk Holiar.dsch niet ons te kunnen
spreken.
Oude kunstschatten zien wij in een oud
gebouw omgeven door een tuin waarin
zwaardlelies bloeien.
Eu buiten klopt het verkeer van de we
reldstad.
Vijf en twintig cent een dans.
In dc „Roseland Dancing zijn 60 hostes
ses geëngageerd, die voor 25 cent per dans
met iederen heer dansen moeten die een
biljet afgeeft Wij koopen aan de kassa twee
tickets it 83 cent. Dan gaan we een trap
op en komen boven, waar het propvol is;
en het is moeilijk ons tc oriènteeren. Wij
zijn in een vrij groote ruimte die stemmings
vol is belicht door roodc en blauwe schijn
werpers die achter palmen zijn opgesteld.
Tafeltjes en stoeltjes rond een dansvloer.
Links en rechts van dc plaats, waar een uit
muntende negerband speelt, zijn steenfon
teinen die eveneens door middel van lam
pen gekleurd zijn.
De hostess, die voor 25 cent met iedereen
danst
De zestig hostesses zijn ongelooflijk mooie
meisjes in „Dinner pyama's", die er uit zien
als balkleercn. De hceren koopen aan een
kassa danstickets voor 25 cent per stuk. Bij
het dansen geven ze éón coupon aan dc hos
tess en de andere aan een elegante in on
berispelijke smoking gestoken heer, die bij
den ingang van dc zaal staat.
Deze vertelt ons: Geen van deze meisjes
is uit New-York. Ze komen allemaal uit
andere staten van Amerika. In dc hoop hier
bij de film of het theater te komen als
girl bijvoorbeeld om daarna weer verder
te vechten om wat roem, wat geld. Ze ho
pen kennis te maken met een millionair
of een rijken graaf die met hen trouwt.
Daar dat echter zeer moeilijk is laten zo
zich eerst als „hostess" bij deze dansgele
genheid engagceren. Van onder af begin
nen altijd! Ze moeten! dat is een voor
waarde, beschikken over vijf verschillende
in goeden staat verkeerende baljurken of
zooals nu „Dinnerpyama's". Dc jurken, hun
schoonheid en hun goede dansen is hun
geheele bezit. En dat moet nu op de voor-
deeligste manier worden „belegd". Ieder
meisje rooet aan het eind van den avond
een zeker aantal coupons inleveren. Dik
wijls koopen de meisjes zelf een aantal
coupons als ze b.v. uitgenoodigd zijn door
een heer om aan een tafeltje te komen zit
ten. Als ze mee moeten dineeren kost dal
den gullen uitnoodiger wel 10 dollar. Dat
is „hard werk" zegt onze verteller. Do gas
ten brengen hun eigen dranken mede en
de meisjes hebben het zwaar te verduren
bij die ellendige gesmokkelde likeur. Want
het is zulk een smeerboel dat ze er hun ge
zondheid veelal mee naar den kelder hel
pen.
Gevallen van blindheid b.v. tengevolge
van al deze voor de gozóndheid zoo schade
lijke dranken komen maar al te veel voor.
Velen vertrekken dan ook omdat ze het be
drijf op den duur niet vol kunnen houden.
Er zijn er hij die aan wat geld welen te
komen, hier cn daar wordt er werkelijk een
„aan de film' geholpen, zooals b.v. Clar.a
Bow of Joan Crawford die ook gedurende
langen tljcl „hostesses" waren.
Ik zelf, zegt dc heer in smoking, spaar
voor California. Ik heb veertig jaar Broad
way achter m'n rug cn afgezien nog van liet
feit, dat het hier niet meer dat is wat het
was, hen ik rijkelijk moe van al dit „ver
maak" en van die centenjacht. De laatste
jaren van mijn leven wil ik in California
doorbrengen. Bij lucht en zon en bloemen
wil ik sterven.
Hij zegt dit geheel en al in ernst cn
eenige oogcnblikken later is hij weer druk
bozig met zijn werk.
Nachtzitting
Om 11 uur 's nachts „nightcoiirl Nacht
rechtzitting in de óie straat. Hier worden
de kleine vergrijpen van den dag behan
deld. De rechter is een sympathieke heer
van 43 jaren. Hij heeft een goedgevormd,
rond gezicht en goedige oogen, die. als hij
zijn bril afneemt, er vermoeid uitzien.
Ik ga zitten op een van de voorste ban
ken. De niet zeer groote zaal is overvol, de
lucht die er hangt ontzettend, het publiek
gemengd. Goed gekleodo en in lompen ge
hulde mannen cn vrouwen zitten nauw
legen elkaar aangedrukt in de rijen ban
ken. Getuigen, reporters en eenige advo
caten maken het verdere publiek uit.
Een oude nian krijgt drie dagen celstraf.
Het is een bekende „Tramp", een vagebond,
waarmee mon eigenlijk niet goed raad weet
Vroolljk stapt hij de cel binnen.
De volgende een geweldige neger, zwart
als kool cn zijn aanklager een politieagent.
Getuigen komen naderbij.
„Was U dronken?"
„Ja, gisteren. Hij heeft me „zwarte hond"
genoemd en nog erger. Nu, toen ik hem op
den hoek waar ik schoenen poetste weer
zag, ben ik naar hom toegegaan en heb ik
gevraagd „Waarom ben ik een zwarte
bond Dc politieagent was over deze
New-Yorksche workeloozen.
vraag boos geworden cn was neer begon
nen met schelden."
„En toen. Uwe Genade, toen heb ik óók
gevloekt en gescholden. Wat zoudt U v/el
doen als een agent U „zwarte, hond" en nog
erger noemt
„Uwe Genade" lacht en als de getuigen
Jimmy's woorden hebben onderstreept, luidt
het„Drie dollar boete."
Jimmy heeft er maar één. De ai-.dero
twee worden door negers uit het publiek
bijgepast.
Volgende beklaagde, een zestienjarige
jongen, die men zwervend in het park heeft
gevonden.
„Waar woon je
„Weet ik niet."
„Werk
„Kan geen werk vinden."
En de vriendelijke rechter, die hier tot
één uur 's nachts zitting houdt, belooft dat
de politie zich ermee zal bemoeien dat dc
jongen werk krijgt
