ELECTRO- EN RADIO-TECHNISCH BUREAU
F. H. LOMANS - Utr.str. 15 Tel. 843
Wij vertegenwoordigen de bekende
DUCRETET en PHILIPS toestellen
Betaling in overleg met den kooper
NIEUWE UITGAVEN
r VAN 8 TOT 15 NOVEMBER.
Zondag.
Hilversum.
Onze lezen* zullen wellicht opgemerkt
hebben, dat dit wekclijkscho overzicht niet
beoogt dc officieelc dagelijksche program
ma's te vervangen. Het is meer een radio
praatje over de muziek, welke door dc na
tionale en buitenlandeclie stations geboden
wordt. Een praatje rondom dc programma's
dus dat echter dikwijls niet al te oppervlak
kig wil zijn
Wie van Russische muziek houdt of
"daarin belang stelt, wordt vandaag zoo
wel door do A. V. R. O. als door dc
V. A. R. A. danig verwend. Alexander
Glazunow (geb. 18G5), komt in het Con
certgebouw te Amsterdam eigen werken
dirigecren; wc krijgen twee Russische viool
concerten te liooren, werken van Tschai-
kowsky, van Rimsky-Korsakow, van Glin
ka, dc Ural (Oeral) Kozakken zingen een
kwartiertje en zclf6 Jordaan spreekt over.
Slavische film-regisseurs.
Het zou, op 't eerste gezicht, schrikaan
jagend genoemd kunnen worden, deze Rus-
Jfeische Zondag-zondvloed. Maar Nederland
heeft altijd, zijn concertpodium als vrije
tribune beschouwd voor alles, wat er in
de wereld aan muziek geproduceerd wordt.
Voor Rusland heeft het nooit een uitzon
dering gemaakt, noch een voorkeur be
toond. Weinigen van de tegenwoordige jon
gere generatie weten bijvoorbeeld, dat Gla-
zunow's zevende symphonic reeds in 1903
door Mengelberg in Amsterdam gedirigeerd
werd. Diens vierde symphonic (welke van
daag uitgezonden wordt) is geen noviteit
voor de Nedcrlandsche ooren. Vóór 25 ja
ren had men dus al belangstelling voor
Rusland. Tschaikowsky was al rond 1900
beroemd en bemind bij de muziekliefheb
bers, evenals (doch in een geringer mate)
A ren sky, César Cui on Borodino,
j, Dc radio geeft vandaag nu wel geen
volledig overzicht van „de" Russische mu-
,'ziek, maar met een deel daarvan komen
fwe toch uitvoeriger in aanraking,
f Alexander Glazunow dan i3 do laatste
I vertegenwoordiger van een groep neo-clas-
1' sieke Russische componisten. Een nieuw
lichter is hij nimmer geweest, geen origi-
neele muziek vinder, geen avant-gardist.
Zijn twintig jaar jongere landgenoot ,en
kunstbroeder Strawinsky was daarin geluk
kiger. Strawinsky is in den grond der zaak
óók een neo-classicus, maar hij drukte
deze geestelijke houding uit door gebruik
making van nieuwe middelen. Glazunow
componeerde naar verouderde vormprin
cipes, die wel voortreffelijk zijn, doch voor
don nieuwen tijd stellig niet kenmerkend
zijn. In beginsel mogen we wel vaststel
len, dat allo nco-classicistischc stroomin
gen in dc 19e en 20ste eeuw een teruggang
boteckcncn: de Beothoveii-symphonie bleef
onovertroffen, ondanks liet eminente werk
van Bruckner, van Brahms, van Tschai
kowsky. van Glazunow. Dc componisten
van het heden moeten hun eigen taal zelf
smeden; het is een gebod van den lijd.
Want academische vormen besnoeien de
vrijheid der gedachten-uitingen, academi
sche vormen werken op dc fantasie en op
dc spontane bewogenheid van den compo
nist belemmerend. Oudere collega's van
GlazurK v, als Rimsky-Korsakow (zijn leer
meester;, Moussorgskv, Eorodine en Cui
hielden zich hij voorkeur meer aan het
symphonisch gedicht, den meest vrijen vorm
der instrumentale muziek. Glazunow en
Mcdtner waren meer den absoluten muziek
toegedaan, méér nog dan Tschaikowsky,
die eigenlijk tussclien heide principes bleef
zweven.
Tot de stukken, die internationaal re
pertoire houden, behoort het Vioolconcert
van Glazunow ongetwijfeld en het is daar
om zeer. interessant, te beluisteren. Ook
Wieniawsky's vioolconcert in d is een der
gelijk repertoire-stuk van grootc waarde.
ITet violistick dezer concerten loopt natuur
lijk aanzienlijk uiteen. Wieniavvsky com
poneerde meer als gevoelig viool-virtuoos;
zijn concert werd een solostuk met orkest
begeleiding. Glazunow workto van nature
moer als symphonicus: zijn vioolconcert
lijkt dan ook veel op een stuk voor groot
orkest met obligaat-solo-viool.
Een belangwekkende dag dus voor den
Nedcrlandschcn radio-luisteraar, ook voor
hen, die minder „geschoold" willen luiste-
ren. Want voor hen brengen de program
ma's vlotte Russische melodieën (dc ge
zusters von Wcrefkin en de Ocral-kozak-
ken), het capricio italien van Tsckaikowskv
de levendige en belangwekkende suite
jj „Shchorazadc" van Rimsky Korsakow, etc.
S etc.
k 's Avonds make men kennis met de ge-
v zelligo éénacter van Léo Délibes (1836—1891)
„Twee oude Zieken verpleegsters" les deux
vieilles Gardes), die al in 1856 haar eerste
opvoering beleefde. Van Délibes kent men
de balletten „Coppéiia" en „Sylvia" en wij
waardecron deze stukken als uitnemende
Fransclie muziek. Deze eenacter zal wel 'net
I cachet „Délibes" dragon, daaraan behoeft
men niet te twijfelen.
Dc beide Ililversumsche omroepbedrijven
«orgen dus vandaag voor een bclangrijko
uitzending.
Bach-cantates (Berlijn e.a.; Da-
Ven try).
Wij kunnen den dag niet voorbij laten
gaan, zonder een korte beschouwing te ge
ven over dc uitzending van de Bach-cantate
uit Leipzig en uit Daventry. Dit mag in ons
overzicht niet gemist worden.
De Duilsclic zenders kozen ..Wohl rh-\m
der sich auf seinen GoU vecht kindlich
kann verlassen" (No. 139), bestemd voor den
23stcn Zondag na Trinitatis (dot is heden).
Het werk is een mooi voorbeeld van het
geen wij verstaan onder koraal-cantate. Het
eerste koor is geheel opgebouwd op het
kerklied „Wohl dem" enz. (te vinden in
Bach's „Choralgesange"). Ook in de orkest
begeleiding der aria's zal men motieven van
dit koraal kunnen ontdekken. ITet orkest
bestaat uit strijkinstrumenten met soloviool
en twee oboè d'amore (hier waarschijnlijk
door althobo's vervangen).
Daventry komt feitelijk een week te laat
rncl de cantate voor liet feest der Reforma
tie ,,cin' feste Burg »st unscr Gott". Het or
kest is, zooals Bach dit in zijn hymnische
muziek doorgaans gebruikt, uitgebreid met
trompetten en pauken. Zooals wij In ons vo
rig overzicht reeds vermeld hebben, is deze
cantate een samenstel van vroeger en later
werk. Dc stukken voor solostern uit deze
cantate vormden vroeger Ic samen (in 1716)
de cantate „Alles was von Gott geboren".
Bach schreef er twee grootc koren bij,
bouwde ze in dezö*oude jeugdcantatc en
„Ein' fcslc Burg" was gereed. Inmiddels is
het werk een der groötsche scheppingen der
Protestantsche kerkmuziek. In het gefigu
reerde koraal is de cantus firmus (dc be
kende kerkmelodic „ein' -feste Burg") steeds
duidelijk to hooren; Bach schreef geen
schooner en sterker koorsluk. Maar hot on
derling verhand der verschillende, elkaar
afwisselende nummers is niet altijd
duidelijk. Vooral door het gemis aan
stijlccnhcid. Hel op zich zelf mooie duet
voor alt en tenor is niet van dezelfde ge
stemdheid als de andere doelen. En dit is
maar één voorbeeld.
Maandag.
II i 1 v e r s u m.
Het vierde halfuur van de A.V.RO. ge
wijd aan do Nedcrlandsche muziek brengt
het publiek in kennis met een trio voor
viool, cello en piano van Henriëtte Bos
nians. Dit betrekkelijk oude werk (is tien
jaar niet véél in den groei van een men-
schenleven?) ontstond in 1921. HcnriiUle
Bo&mans hoeft den gesloten cyclischcn
vorm voor dit trio gekozen. Dit wil zeggen,
dat een stuk, dat uit meerdere declen be
staat het verband met liet gevonden thema
tische materiaal van het eerste deel voort
durend bewaart. Hetzij duidelijk door let
terlijke herhaling van dc hoofdthema's, het
zij minder opvallend door bepaalde motief
verwantschap. Het slot van dit trio her
haalt het ihcma-cornplex van lie; eerste
deel geheel, waardoor een zekere doelbe
wuste eenheid in de compositie verkregen
kan worden. 'X'iet evenwel en hier ligt de
kern van de zaak het herhalen van reeds
eenmaal te berde gebrachte waarheden vo
zekert dc eenheid van een compositie. I)c
sich" behoort tot dc beste spccima der jong
Duitsclie school, maar ook zij troont en
spot ter dcgc. De „Kanoncn 6ong" is een
schrik voor brave generaals
Huizen.
De muzikale leiding der N.C.R.V. doet
binnen dc tamelijk beknopte begrenzing van
haar terrein veel goeds. Een zangeres, die
anderhalf uur moet vullen splitst haar pro
gramma zeer jui6t in tweeën: een klassiek
en een modern gedeelte. Dc moderne mu
ziek is goed gekozen en wel zóó, dat zij,
die nog ver van de nieuwe muziek staan,
toch in staat zullen zijn er iets van mee
te nemen. Wij moeten niet altijd geven, wat
„het" publick wil; er kan toch ook nog
wel een bepaalde leiding aan den publicken
smaak gegeven worden. Vanwaar anders dc
taak van een leider. De muziekindustrie en
-beoefening jaagt al tc lang, naar adein
snakkende, achter de schim van den open
baren smaak aan. Moet de muziek het pu
bliek dienen? Of is er een hooger cn schoo
ner doel? Deze vraag hebben wij ons 6leeds
weer opnieuw voor den geest te brengen,
bij den huidigen toestand van het openbare
muziekleven. Elke poging om daarin ccn
verandering te brengen, welke ten gunste
van ccn inniger cn een oprechter muziek-
genieting kan leiden moet aangemoedigd
worden. Of dc pers daarin ccn taak heeft
te bckleeden, die de muziekbeoefening be
ïnvloed, lijkt naar ons gevoelen dui
delijk genoeg.
Praag.
Joseph Bohuslav Foster is reeds een
grijsaard. Hij werd in 1859 in Bohemcn ge
boren. Vandaag (Woensdag) wordt een
cello-concert van hern ten doop gehouden;
we noemen dit een prestatieIlct com
positorisch talent van Förster beweegt zich
in rustig tempo tussclien Smetana (u weet
wel: „dc verkochte bruid en „de Moldau")
en Dvor&k (dc beroemde 5e symphonic).
Ik wil daarmee zeggen, dat deze beide ster
ke polen van het Tsjechische componisten-
dom afwisselend den ecclecticus Förster
aantrekken. Dvorak schreef een fameus
cello-concertFörster kon voor zijn dood
niet meer aan ontkomen er ook een te
schrijven. Maar toch... ronduit gezegd, de
componist Förster frappeert meer dan eens
door originaliteit. Er zit „muziek" in het
land van Bohcmen!
Donderdag.
Hilversum. De A.V.R.O. brengt don
genialen Russischcn zanger Dimitri Smir
noff voor haar microfoon, die een serie van
dc allerkostelijke oud-ltaliaan9chc opera
buffa zangen op zijn programma heeft ge-
j plaatst. Na de pauze komen de vertegen
woordigers der jongere Russische school
aan de beurt, waaronder het in Nederland
herhaling moet geheel psychologisch ver- j geheol onbekende duet uit de opera „Boris
anuvoord zijn, zij moet rechtstreeks groeten r.odounof van Moussorgski. Uit den aard
uit den natuurlijken loop van het innerlijke
bevrijdingsproces, waarvan de muziek een
openbaring i£. Dan eerst krijgt de gesloten
vorm kracht en beleekenis, doordat zij ont
stond uit het roersel der emotie cn niet uil
fprmcelc, uiterlijke overwegingen.
F r a n k f O r t.
Misschien herinnert u zich nog ons „hors
d'oeuvre" voor violisten, nu twee weken ge
leden. Daarin werd over Strawinsky gespro
ken en over diens vioolconcert. Wie het niet
mocht hebben gehoord, moet vandaag om
7.25 eens luisteren. Dushkin speelt weer het
vioolconcert en „Petrouchka"-suitc komt
ook weer in den aether. Strawinsky bewan
delt „den weg terug'" zullen de meeste voor
trekkers der nieuwe muziek zeggen. Wat is
uw oordeel?
Dinsdag.
II i 1 v e r s u m.
De cyclus moderne Fransclie Kamermu
ziek wijdt een half uur aan ecnige piano
stukken van Claude Debussy (18621918).
Er is een doeltreffende keuze gemaakt uit
het pianistische deel van Debussy's oeuvre.
Dc componist schreef Jardius sous la pluie
in 1903, Hommage Rameau in 1905, Voiles
cn la fillc au cheveux dc lin in 1910, dc
etudes in 1915. Hiermee besloot Debussy
zijn stukken voor piano; drie jaar hater
stierf hij. De muziekgevoelige luisteraar,
die nader wil komen lot de algemccne ge
stemdheid der nieuwere Fransclie piano
litoratuur zal van dit leerzame cn onder
houdend half uur geen spijt hebben.
V/oensdag.
De muziek van dezen tijd is ook bij de
V.A.R.A. wekelijks te gast. Vandaag staat
dc „kleine Dreigroschenmusik" van Kurl
Weill op het programma. Er is indertijd
heel wat te doen geweest, niet over deze
muziek alleen, maar ook over het oud-En-
gelschc libretto. Inderdaad breekt dezo
„opera" met de traditioneclc verheerlijking
van bevoorrechte standen. Dc opera als
kunstgenre is doorgaans iets romantisch:
het gant den mcnschon goed of slecht
maar zij verlangen steeds naar een levens
gebied, dat onwezenlijk is met hot ge-
zondo monschcn verstand gewoonlijk in
strijd is. In Kurt Weill's on Bert Brcchts
„Drcigroschenopor" hebben beide auteurs
getracht naai- voorbeeld van de oud-Engel
schc „The Beggars opera" (de opera dei
bedelaars) de huichelachtige moraal on de
corrupte toestanden van de tegenwoordige
samenleving te persifleeren. Feitelijk is
deze „opera" cerdér een revue of zangspel,
bestaande uit losse nummers („songs") die
door dialogen verbonden zijn. Dat zijn ove
rigens teksten van je welste Het morgen
koraal begint bijvoorbeeld: „Wach auf, dn
verrotteter Christ" enz. enz. Dc muziek „an
der zaak komt het hij deze recital aan op
dc persoonlijke kwaliteiten van Smirnoff
en diens cchtgenootc. Voor dc muziek, als
muziek wordt niets gedaan. En dat is ook
niet onder alle omstandigheden noodig:
voor brillanten en schoonen zang 6taan ooi
en hart gelukkig nog altijd open.
Vrijdag.
M o t a 1 a. Dit station zal zich wel ver
gist hebben in den titel. Dc „opera" van
Schumann moet waarschijnlijk zijn „muziek
bij Manfred", dramatisch gedicht van By
ron, door Robert Schumann (1810—1856). In
middels is hot. idee niet kwaad om Manfred
met den bijbehoorenden tekst uil tc voeren.
Er komen drie spreekstemmen in voor
Manfred, dc Elementargeist en dc Erzahlcr.
Gewoonlijk zegt de Elementargeist ook dc
rollen van Alpenfee, Astarte en Bosc Geist.
de Erzahlcr neemt ook dc Alpenjager, Ne
mesis en dc Abt voor zijn rekening. Verder
komen in het werk voor een dameskoor, een
dubbelrnannenkwartet, ccn gemengd kooi
en vele solo-stommen. Ilct is dus een hcele
onderneming om Manfred uit tc voeren; de
uit 13 nummers bestaande compositie duurt
ruim twee uur. De ouverture wordt nog
dikwijls uitgevoerd, doch dit is ongeveer
het eenige stuk, dat men heeft kunnen red
den. De radio diept het geheele werk echter
weer eens op. Wij hebben hot. werk ééns
gehoord in Amsterdam onder Mengelberg;
doch het liet geen sterke indrukken als ge
heel na. Wèl bevat bet werk fragmentarisch
muziek vol innige uitdrukking.
Zaterdag,
Als gewoonlijk.
P. T.
DE INTERNATIONALE KOLONIALE
TENTOONSTELLING.
Toen Brillat Savarin do laatste hand
legde aan zijn beroemd werk „Physiolo
gic du Goüt" zal hij weinig hebben ver
inoed, dat zijn naam nog eens geëerd cn
bewierookt zou worden onder de schadu
wen van de Tempel van Angkor Vath of
onder den rook van het geboortehuis van
Washington, al zijn het .dan ook slechts
copicën.
Eu toch geschiedde het, want Brillat
Savarin, die de gastronomie tot kunst
verhief, is ongetwijfeld dó aangeboden
godheid van al do lieerên en joffers, die
deelnemen aan het Congres de la Gastro
nomie, dat in de Cité des Informations
plaats vindt. Wij moeten daar niet scliam-
pertjes om lachen, we moeten zoo'n con
gres niet beschouwen als ccn misplaatste
grap van enkele lekkerbekken, die elkaar
het water in den mond trachten te bren
gen door verhaaltjes van dc geurige ge
rechten, die hun tong hebben gestreeld.
Het is een ernstig gebeuren geweest,
waarover dc kranten vol stonden en
waaraan heel wat meer aandacht i6 be
steed dan aan het Congres voor Ooster-
sclie talen, hetwelk enkele weken her
plaats vond. Wij armen, dio liet nog niet
zoo ver brachten, dat we een „andouilletto
dc la maison cuite èt la flammo du sar-
incnt de vigne" als een kunstwerk kun
nen beschouwen, wij armen voor wie „Bel
le Gatinai6e aux mousserons de forct"
Grioksch is, wij zien den ernst en do
gewichtigheid van het congres niet in. Wij
lachen eens hartelijk indien we met ernst
de beraadslagingen van de „Staten Gene
raal van de Gastronomie" volgen; wij
krijgen congestie als wo al de dikbuikigen
en rood-opgebiazenen zien vergadei'cn en
wo denken in stilte aan Muenchen, waar
een mensch onder de twee Zentncr een
voudig geen mensch is.
De Staten Generaal van de Gastronomie
hebben dagen aaneen op de Tentoonstel
ling vergaderd, evcnal6 liet „Congres do
la Vulgarisation Artistiquc", evenals do
„Fédération Régionale des Caisses Dépar-
tementales du Nord-Est" cn in etiltc den
ken wc, dat liet nu toch werkelijk tijd
wordt, dat de poorten van do „Koloniale
Tentoonstelling' dicht gaan.
Wij zullen de andere congressen laten
voor wat zij zijn. De „vulgarisation artisti
quc" ware beter gehouden in de ruime
zalen van het Grand Paleis, waar de Sa
lon d'Automno werd geopend, ofschoon
wc ons anderzijds weer afvragen, waar
om de Salon d'Automno niet in den Tem
pel van Angkhor Vath werd gehouden.
Het ware consequenter geweest. Het con
gres van „Les Etats Généraux de la
Gastronomie" in het Bosch van Vincennes,
zij het dan ook dat het weinig te maken
heeft met koloniaal beleid, bleef leerrijk, j
De Staten Generaal bestaan uit zeven
afdeelingen, die alle hun woordje te zeg
gen hadden, en uit een president, die er
zijn mag. Opper-Gastronoom is Z. E. Gaston
Gérard, minister van Openbare Werken,
een man, die jaarlijks zooveel keien ver
werkt dat het kinderwerk voor hem moet
zijn om de 41 diners on lunches van het
congres te verzeilen. Geloof niet. dat het
hoofddoel van het congres is. de 41 menu's
van zeven .of acht gangen to verwerken,
men hoeft een belangrijker programma
namelijk een „politique dc la gastrono
mie" vast te stellen, „politique d'entente
et d'étroite collaboration." Iels waaraan
men eigenlijk te Genève al jaren bezig
is
Er blijken in Frankrijk vier „keukens"
tc bestaan, de „cuisine richc", de „cuisine
bourgcoise", do „cuisine régionale" cn de
cuisine impromptu"; er zijn 2743 ver
schillende wijnen, zoodat het doel van
het congres, daaruit een „politique d'en
tente" samen te stellen, niet zoo eenvou
dig moet zijn. En dan komen de zeven
secties nog aan do beurt, dio weer iets ge
heel anders te vorhapstukken hebben.
Wij leeren dingen, waarvan wij nooit
gedroomd hebben In d© eerste sectie, dio
van dc „Gastronomie cn Hygiëne"; heb
ben vijf dokters, waaronder zelfs een pro
fessor. ons bewezen, dat wijn een genees
middel i6 cn liet meest probate middel te
gen alcoholisme. Dit waarschijnlijk in de
hoop, dat ccn klein telegrammetje aan
Pierre Laval dezen ertoe zou kunnen lei
den, één cn ander onder het oog van Hoo
ver te brengen cn dc Air.crikaaneche
grens open te krijgen voor wat wij hier
toch te veel hebben.
Do eerste sectie besprak middelen tor
bescherming van do levensmiddelen, die
door handelaren Werden uitgestald. Waar
dit alles open cn bloot op straat ligt, i6 dc
meest voor de hand liggende oplossing in
do ecmlc plaats: allo honden cn katten in
Frankrijk uit to roeien. Bovendien zou
aile verkeer in Parijs kunnen worden ver
boden, zoodat automobielen geen stof cn
modder meer over dc koopwaar zouden
kunnen uitstorten, tenzij men er dc voor
keur aan zou geven, do eetwaar in den
wdnkel zelf te bewaren cn tc verkoopen
doch dit laatste middel zal wel bij nie
mand van do congresleden als mogelijk
heid zijn opgekomen.
Dc tweede sectie, landbouw en gastro
nomie, heeft zich met Frankidjks jagertjes
en visschertjes bezig gehouden. Ik vrees
ovenwei, dat er meer jagertjes cn vis-
schertjes in dit bravo land z ij ia dan ern
stige gastronomen, zoodat ik de tweede
sectie niet veel kans geef hun wakkere be
sluiten practisch door to voeren.
De derde, cn vierde sectic blijven meer
in eigen kring. Zij bemoeien zich met liet
technische gedeelte van do Gastronomie,
de gastronomscho productie en do profes-
sioneole opvoeding. Ik vermoed, dat voor
al dc derde sectie in nauwe relatie zal
staan met dc medische j)rofessic cn com
missie zal cischcn voor eiken patiënt die
in handen van den dokter wordt gespeeld.
Van „gastronomique" tot „gastriquo", ja
zelfs „gastritc" lijken kleine stapjes
In do vijfde sectio zal het wol tot ruzie
komen. „Les Arts au Service dc la Table"
is de afdeeling, die wordt gepresideerd
door André Breton, een ingenieur van de
Gas-maatschappij, wiens hoofd-thema was,
dat een goed gerecht sleéhts op gas kón
w-órdén bereid, één thesis, die door een
collega van de Electriciteits-maatschappij
ten sterkste werd bestreden, daar ccn
houtvuur z.i. liet meest ideale keukenvuur
was cn dit slechts kon worden gerem
placeerd door clectricileit. Kunstcritici
hadden zich uit te spreken over de wen
schelijkheid van gekleurd kristal cn inea-
6en, die aan beide zijden te gebruiken wa-
rcn. Waarom voor het laatste kunstcritici
werden geraadpleegd lijkt ccn raadsel;be
ter war© het geweest enkele gastronomen
•te vragen, die dc nobele gewoonte hebben,
van hun mes tc eten.
Sectie F zal zich onledig houden met de
menu's van de restauratiewagens cn de
staticnsbuffettcn. Gelukt het hun, daarin,
ook maar de kleinste verbetering tc bren
gen, dan zal de geheele reizende wereld
lien prijzen cn loven en zal tenminste dit
congres niet voor niets hebben gediend.
Maar het zal wel vechten tegen do bier
kaai blijken. De president van deze afdee
ling, ccn oud-minister, die cr den vroollj-
ken naam van Anton Borrol op na houdt,
lijkt niet de man om de dingen nuchter
genoeg in te zien.
Maar wanneer ik de 41 menu's doorkijk*
die dc ongelukkige leden van het congres
te verwerken krijgen, heb ik medelijden cn
telkens zoek ik tussclien de opsomming
van de rijke spijzen, die alle wel als 6tee-
nen in de maag zullen komen te liggen,
of er niet ergens te vinden is „Entremets
Huile de Riciii". Doch vergeeft. En de na
men van de wijnen zouden in staat zijn
Tnij volslagen dronken te maken, indien
ik niet juist gelezen had, dat „vijf dokters,
waaronder één professor, hebben gede
creteerd, dat wijn het meest afdoende mid
del is tegen alcoholisme. Hetgeen een goed
ding is om tc weten
En ofschoon het vreemd lijkt, speelt dit
alios zich af op de Internationale Kolo
niale Tentoonstelling 1931...
Met het bezoek wil het niet meer goed
vlotten cn de Gedelegeerd Commissaris
voor Guadeloupe, die waarschijnlijk met
lecde oogen gezien heeft, dat de entree
kaartjes nu al voor minder dan een franc
t© krijgen zijn, heeft zich in een enthousi
ast scl3rijven gewend tot liet Hoofd-Comi*
tc, tot. den minister van Koloniën, die door
j het Verre Oosten dwaalt, en tot. den maar
schalk Lyautey, met een voorstel, direct
excursies naar de tentoonstelling te orga-
niseeren van allo burgemeesters en leden
van Kamers van Koophandel, alsmede de
leerlingen \an de normaalscholen teneind©
„het grootste gedeelte van het land te
doen profiteered van de merkwaardige les,
die de expositie biedt. Wat oppervlakkig
beschouwd voor de burgemeesters en de
Kamers van Koophandel geen compliment
je lijkt...
A. P.
Richtingslijnen door Nellie van
Kol. Uitg. N.V. Querido's Uitg.
M. Amsterdam.
Zij. die zich Ons Blaadje cn De Vrouw
herinneren, waarin Nellie van Kol haar vau
groot© frischheid getuigende artikelen
schreef, zullën het zéker betreurd hebben,
dht zoo vele gezonde opvoedingsideeën de
laatste jaren in de veigctelheid zijn ge
raakt. En zonder twijfel zullen zij het dan
ook toejuichen, dat thans vel© artikelen
van haar hand zijn gebundeld en gezamen
lijk een gids vormen in vele moeilijke op-
voedngsproblemen. Nellie van Kol was
geen Kamerpaedagogo en zij theoretiseert
dan ook niet maar geeft weer wat zij hij
kinderen heeft waargenomen. En wat zij
zegt, men mogo het cr me.c eens zijn of
niet, is immer het overdenken waard,
juist omdat uit alles de practi6che op
voedkundige spreekt. Voor oudci-s, wieu
liet belang hunner kinderen ter harte gaat,
bevat dit boek dan ook ccn schat van we
tenswaardigheden. waaruit zij voor het
welzijn hunner kinderen kunnen putten.
Maar ook voor de beroepspaedagogen be-
\at het een schat van zinrijke gedachten,
welke van invloed kunnen zijn op de op
valling hunner opvoedkundige taak, daar
het breedc inzicht, waarvan deze opstellen
getuigen, verdiepend moeten werken.
De man dien zij liet had door
Nina Arkina. Uitg. Bruna en
Zoon's U.M. Utrecht.
Sci'gei Konrad had een lading graan,
door zijn vader aan de hongerende Russen
geschonken, naar de Krim gebracht en op
de terugreis naar Amerika had hij een
vluchtelinge aan boord, die niet te ver
geefs zijn hulp had ingeroepen. Zij was
de jonge vorstin Keenia, een kleindochter
van Alexander II, dio door de Sovjetman
nen was gevangen genomen. Als dekjon
gen zou Konrad haar op zijn schip meene
men. In dc Zwarte zee kwamen nog eenige
vluchtelingen aan boord cn wel de admi
raal Tagin met vrouw cn zoon. Voor vor
stin Ksenia was dit een nieuwe beproe
ving daar dc Tagiriö haar vijanden waren»
Maar in den dekjongen Bob herkende nie
mand haar. Voor Konrad groeide in haar
een groote liefde, zoo groot, dat, toen hij
besloot nog eens i3aar Rusland terug te
gaan zij hem smeekte haar mee te nemen,
terwijl zij wist hoe groot de gevaren wa-
rcii. Want Konrad wilde dc dochter der
Tagins, die nog in Rusland was gaan ha
len, vooral toci3 liij uil dc verhalen van.
den admiraal opmaakte, dat dio dochter
hetzelfde meisje was, dat eens op hem t©
Biarritz een diepen indruk had gemaakt.
Als philoloog kreeg hij met zijn secretaris
verlof \oor een reis in Rusland. Maar vail
af de grens w erd hij reeds door sovjet-
spionnen gevolgd zoodat do auto waai-me-
de hij Katerina Tagina wilde ontvoeren
hem en Bob ter gevangenis bracht. Het
doodvonnis was bijna aan hen voltrokken,
op het laatste moment kwam er bericht
van uitstel. Een machtig Commissaris had
zijn naam in dc stukken gezien cn liet toe
val wilde, dat deze een oude liefdo voor
Konrads moeder koesterde, waarom hij
haai- zoon van den dood redde. Bob, die wel
gemerkt had ho© zeer Konrad Katerina
liefhad, bood zich nu aan haar te redden»
En werkelijk deed zij dat ook, inaar ten
koste van haar eigen leven'; zij offerde zich
voor het geluk van den man, dien zij lief
had.
Een verhaal, dat zich vlot laat lezen en
dat vooral door de beschrijving der Sovjet-
manieren weer eens een interessant kijkjd
jjvei'pt op het Rusland van heden.
