DE KAPOTTE SCHOENTJES
DE KOEKEBAKKER
OJ
Mientjc bad haar kapotte schoentjes toch
klaargezet, maarwat moeder had ge
zegd, bleek waar te zijn. Er was tenminste
niets in toen ze ging kijken.
Op Sinterklaas-avond zat ze bij moeder
in de huiskamer. Het was buiten ijzig koud
en binnen was liet nu ook niet bepaald
warm. Toch was er een klein beetje gezel
ligheid. Moeder had ter cere van het Sin
terklaasfeest ecti pot chocolademelk gezet.
En er waren ook speculaasjes. Voor Mien
tje was dat al een heel feest
Plotseling - het was ongeveer half negen
werd er gebeld.
„Wie zou dat nou zijn/" zei moeder \er-
baasd.
Mientjc zei heelemaal niets. Maar haar
hartje klopte. Zou Sinterklaas dan toch
Samen moeder en dochter gingen
zo naar de buitendeur, .opende deze en
niemand was er te zien. Ja niemand..,,
maar er moest toch wel iemand geweest
zijnwant die iemand had een vrij
groot pak achtergelaten, dat op de sloep
stond.
Er hing een kaart aan waarop stond ge
schreven:
„Voor de familie Van der Loo. Van'Sin'
terkluas."
Het pak werd natuurlijk dadelijk nanr
binnengebracht en opengemaakt. En daar
zat allereerst: een paar prachtige stevige
schoenen voor Mientjc in. En dat niet al
leen: van alles haalde moeder er uit. War
me kleeren voor do wintermaanden, een
paar niuoie boeken, twee mooi<- spelletjes,
een kleurig wollen manteltje en wat nl
niet meer!
..Mammie." zei Mientjc, toen al die heer
lijkheden op tafel lagen, „ziel IJ nu wel,
dat Sinterklaas ons niet vergelen beeft?"
Moeder knikte lachend.
Hoe Betty een lastig geval trachtte op te lossen
„Juffrouw" vroeg Jansjo Bakker op vier
December: „Vertelt U nu 'ns waf over Sin
terklaas." En alle kinderen riepen: „Ja, ja,
dat is fijn". Juffrouw Van V.lde schudde
glimlachend het hoofd. „Maar lieve kin
Iers' zei ze „ik heb toch al een verhaal
verteld over Sinterklaas. Wat moet ik clan
mt vertellen?"
...Mogen wij dan wat vertellen?" stelde
Hans dc Brec voor.
„Ja, dat is een goed idee!" zei dc juffrouw.
„Ik zul maar op het rijtje afgaan he? Jullie
weet allemaal wel wat te vertellen over
het Sinterklaasfeest. Zeg bijvoorbeeld maar
wat je wenschen zijn." En toen ging het op
liet rijtje af. liet was leuk, maar bijna alle
meisjes hadden een naaidoos op hun ver
langlijst staan. Behalve Geertje van Die
ken. Die zei, dat ze om een vliegmachine
had gevraagd. En toen dc juffrouw haar
vroeg wat voor een vliegmachine} dat dan
wel was zei ze trotsch: „Een echte natuur
lijk!"
Daar rnoesi de hccle klas om lachen. Een
echte vliegmachine. Ta, Sinterklaas was
niet lekker! Die gaf daar echte vliegmachi
nes weg! Trouwens zoo meenden dc jon
gens dat was toch zéker niets voor een
meisje. Als een jongen dat nou nog vroeg,,
dan zou Sinterklaas er misschien nog over
denken. Maar een meisje mol een echte
vliegmachinehet wps te. raar om
over tc denken!
„Mams", vroeg Bcttie. „Morgen is 't
Sinterklaas hé
„Ja kindje, morgen komt Sinterklaas"
zcf mevrouw van Maanen. „Hij, of liever
zwarte Piet kruipt doop do schoorsteen om
dc geschenken te brengen."
Bettie knikte.
„Fijn" zei ze. „Mams, ik wou dat liet al
morgen was."
Met was den avond van vijf December.
Met gghcele huis was in ruste. Neen toch
nicfBoven ging héél, héél zachtjes een
deur open en Bettic sloop op haar tecncn
door dc gang. Tip, tip, lip, liep zc met haar
j blootc voetjes dc trap af. liet was héél:
stil in huis. want het was ook al half één.
Dan sliepen alle menschen natuurlijk! Alle
monschen, behalve Sinterklaas, want die
reed nu juist met zijn knecht Piet over de
-daken.om dc geschenken aan dc zoete kin
deren t.- brengen. Piet zou wel aan het
klauteren zijn door de schoorsteenpijpen.
Geen wonder dat hij zoo zwart was!
Ja, dat klauteren door dc schoorsteen
pijpen, dat was nu juist de oorzaak van
Bet tie's nachtelijke wandeling.
Want' ze had er den geheclen dag al over
nagedacht. Waarover? Wel; Zwarte Piet
zou door dc schoorsteen In dc kamer komen
om de cadeautjes te brengen. Maar, zoo
I dacht Bcttie, dc kachel stond in dc kamer.
I Als zwart» Piet dus door dc schoorsteen
gleed, zou hij pardoes midden in do kachel
terecht komen. Nu zou hij vannacht heusch
niet verbranden, want de kachel was uit!
Maar toch het was zoo n rommel in die
kachel. Neen, dat was niet prettig voor
j Piet.
Dus, meende Bettie, dié kachel moest weg.
Ep nu had ze dan maar het plan opgevat
om d:iL y.èlf eventjes op te. knappen. Aan
jVHdei' o( moeder durfdv ze .het nk»t te- vra
gen. Die zouden het immers toch niet goed
vinden! Daarom wilde Bettic hot maar al-
Jeen docnL
Zc ging dus op haar teentjes naar de
j huiskamer, waar dc kachel stond. Ja, dat
wegzetten was geen gemakkelijk werkje.
Bcttie j.inboorde eraan tc trekken, maar
dc kachel week geen centimeter.
„Wat nu?" dacht Bcttie. Zc keek de ka
mer eens rofid. Was daar nergens een stok,
die als breekijzer dienst, zou kunnen doen?
Neen in dc kamer was niets. Dan even in
dc keuken kijken. Ja. daar was een oude
mo>»
Zij begon te rukken
ijzeren gordijnenroe. Dal was een goed
hulpmiddel! Gauw.ging Bcttie er mee naai
de. kamer. Nu weer eens probeeren. Bcttie
zette de gordijnroe dapper onder dc
kachel en duwde. Het eenig resultaat van
haar dappere pogingen was, dat de aschla
van do kachel plotseling opensprong. D»-
uscb lag. zoo maar .oyer het kleed. Dat
moest natuurlijk- gauw \vordcn opgeruimd!
Bettic snelde weer naar .de keuken om een
stoffer n blik-te halen. Toen ze .terug
kwam in de kamer gjng'zé op haar knie-
en voor de kachel liggen om liet 'vuil op t»v
vegen.
Bettic voegde langzaam, liéééé, wat had
ze een slaap. Weer een paar halen met de
borsteltoeni „Bettie", klonk het zachl-
Op het hoekje van dc straat stond juf
frouwr Van Velde mot een tiental kinderen
uit dc klas. „Zagen jullie wel hoe blij - ze
waren, tpqn /.c het pak vonden7 zei jJcjuf
trouw.
De kinderen knikten.
„Het is prettig pm wat te krijgen kin
ders. Maai .om w at te gevendat is nog
veel heerlijker
Dc kinderen vonden dat ook en Geertje
Dickcn zei zacht:
„Dat is tenminste mijn fijnste Sinter
klaas, die ik ooit heb meegemaakt.
Ook al heb ik die echte vliegmachine dan
niet gehad
Bcttie keek om cn wie stond daar mid
den in de kamer?
Sinterklaas!
Bettie kon haar oogen bijna niet gelooven.
Verlegen stamelde zij:
„Dag Sinterklaas!"
„Dag Betteke" zei de Sint en Bettie vond
het een leuk gehoor, dat Betteke- zoo noem
de moeder haar soms ook.-
„Wat ben je hier nog zoo krat aan hei
doen
„D< kachel, ziet U Sinterklaas..." wilde
Bcttio gaan vertellen, maar plotseling hield
ze op. Ze merkte namelijk dat Sinterklaas
niet alleen in de kamer was, Zwarte Piot
was er óók! Hoe kwam die daar nu zoo in
eens
Maar Tangen tijd om na ie denken was
er niet Want de Sint pakte een grootc
zak, die Piet op zijn rug droeg uil! Daar
zaten ccn groot aantal pakjes van allerlei
verschillende afmetingen in!
„Allemaal voor jou Bettie" lachte Sinter
klaas. Bcttie wilde naar de pakjes grijpen,
toen plotseling moeders stem weerklonk:
„Maar kind hoe kom je in vredesnaam
hier bij dc kachel. Heb je hier den gelice
len nacht geslapen?"
„Ik hen geloof ik in slaap gevallen" zei
Bettie suffig cn toen deed ze moeder haar
gehcelc verhaal!
En tevens beloofde ze, dat zc nooit meer
's nachts uit eigen beweging uit bed zou
gaan.
Dat beloofde Bettie natuurlijk dadelijk,
nu ze zelf wol inzag, dat het een beetje
stout van haar was geweest om, zonder er
met vader of moeder over te spreken, uit
bed tc gaan!
Het mooiste van deze geschiedenis komt
echter nog. Bettie had gedroomd dat Sin
terklaas bij haar kwam en zijn geschenken
op tafel legde.
Maartoen ze in dc kamer rond
'£ccklagen daar op tafel een hcele
itapel pakjes!
Begrijpen jullie daar nu iets van!?
Op dc achterste bank zat Mientjc Van
der Loo. Bij haar kwam de juffrouw het
laatste vragen.
„En Micntje," zei ze, „wat zijn jou wen
schen? licb jij je schoentjes al klaar ge
zet?"
Micntje, ccn klein bleek, armelijk kindje
keek schuw op. Dc moeder van Micntje
moest hard werken als wasehvromv om liet
hoofd boven water tc houden, dat wist ie
dereen. Ecu. vader had Mientjc niet. Die
was al jaren geleden gestorven.
Toen dc juffrouw dan ook vroeg ol Micn-
tje haar schoenen al klaar gezet had, keek
ieder vol spanning toe. Wat zou Micntje
wenschen?
Het kleine meisje zweeg eerst even.
..Nou....?" vroeg dc juffrouw glim
lachend.
„Ik zet m'n schoentjes niet klaar" zei
Micntje met trillende stem.
„En waarom dan wel niet m'n kind?"
vroeg de juffrouw verbaasd.
„Moeder zegt, dat Sinterklaas er toch
niets in doet".
„Waarom zou Sinterklaas dat niet doen?
Je bent toch het geheelc jaar zoet ge
weest. En je hebt altijd zoo goed opgelet'
Als iemand ccn prachtig cadeau verdient,
dan ben jij dat wel."
Mientjc glimlachte nu even. Ja, ze had
coed opgelet het geheelc jaar door.
Maar
„Mijn moeder zegt", verklaarde ze, „dat
sinterklaas er noch niks indoet. M'n schoen-
Ijcs zijn kapot, ziet 17. En Sinterklaas doet
niks in kapotte schoentjes...'
Het was even stil in dc klas.
En net toén do juffrouw wat over die
schoentjes van Mientjc wilde gaan vertel
len ging dc hel, ten tecken dat do les was
afgeloopon.
Daar woont een hakker op den hoek
die bakt oen lekkere St. Niklaaskoek
Hij bakt ze groot, hij hakt ook kleintje,
met suiker, cn ook tierlatijntjes.
Toe beste bakker op den hoek,
laat ons eens proeven van je koek!
Zo keek om en daar slond.Sinterklaas!
