BOUW UW HUIS ZELF
EEN AVONTUUR IN DE LAGUNEN
Amersfoort
H
0
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
E
ES
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
BBBBBBBBBBBBMBBBBBBBBBBBBBBBBB
RADIONIEUWS
s
BRIEVEN UIT HET HOOGE NOORDEN
Stockholm do stad van de huurkazer
nes en do flats. Op Söder- in Zuid, zou je
op zijn Hollandsck zeggen verdwijnen de
laatste lage houten huizen, die vuil en don
ker en oud zijn, om plaats te maken voor
moderne huurkazernes met zes, zeven ver
diepingen en ruimte voor honderden men
schen, en over een jaar of wat zal de „rnll-
lionnairsstad" met zijn anderhalf dozijn
binnen tuinmuurtjes staande villa's de
eenige wijk zijn, waar de Stockholmers nog
in eigen huizen wonen.
Maar buiten de stad, in de bosschen of de
met sparren en dennen begroeide rotsen
aan het Malarmeer, liggen langs de tram-
en buslijnen de reeksen tuinsteden met hun
honderden bruine en roode, gele en witte
houten villa's, met hun pleinen en parken,
hun in den zomer zoo bonte tuinen en hun
ongerept bewaarde stukken bosch en veld.
Deze tuinsteden zijn pas van den laatstcn
tijd, ik meen van na 1920, maar ze groeien
inet Amerikaansche vaart en de hecren op
liet .Stadhuis, die alles leidei* zitten cp het
oogenblik wol een beetje te piekeren, waar
ze de nieuwe tuinsteden het volgende jaar
uit den grond zullen stampen. Het wonen
daarbuiten is goedkooper dan in de stad, al
zijn de villa's voor Ilollandschc begrippen
ook vrij duur. Een huisje van twee kamers,
badkamer en keuken, komt op een goede
10,000 gulden zonder den grond, dien men
van de gemeente pacht en een villa van
zes kamers, hal. keuken, dieustbodenkamer-
tje, badkamer en met een garage in den
kelder kost al gauw ongeveer 35.000 gulden.
Toch wonen er behalve zakenlui en rente
niers vele ambtenaren, kantoormenschen.
middenstanders. Maar die kunnen zich daar
ook een grootere of kleinere villa aanschaf
fen. omdat de gemeente en het rijk samen
voor tachtig procent van de waarde van elke
villa hypotheek geven, welke in den loop
van veertig jaren met gelijke annuïteiten
afgelost moet worden. Op deze wijze heeft
de gemeente reeds meer dan honderd mil-
lioen gulden in huizen belegd en daardoor
tevens zeer krachtig bijgedragen tol de ver
betering van de woningtoestanden.
Het is met die woningtoestanden hier over
*t algemeen vrij droevig gesteld. Zeven
achtste deel van de bevolking der Zweed-
sche hoofdstad woont in dc stad zelf. dus in
huurkazernes. Bijna elke woning heeft een
badkamer, maar in vele woningen vervangt
een kast met gascomfoor dc keuken
160.000 Stockholmers huizon in woningen
van een kamer plus een kleiner kamertje,
slechts een achtste deel der bevolking be
schikt over woningen van meer dan twee
kamers en een keuken. Slaapkamers vindt
men alleen in de grootere woningen, zoodat
vele Stockholmers hun nachtrust genieten
in een huiskamer, waar den gehcclcn avond
gerookt is of in een halletje achter de voor
deur. Dat er van gezellig, huiselijk leven
op zoo'n manier weinig terecht komt, dat dit
wonen ongezond is, dat het tal van ongo-
wenschto toestanden schopt, is to begrijpen.
De kosten van het wonen worden bepaald
door do loonon der bouwvakarbeiders die,
vooral wat do metselaars betreft, hier zeer
hoog zün door de grondprijzen, door dc
prijzen van de bouwmaterialen en door de
kosten van het leggen der fundamenten. Dat
laatste is zeer duur, omdat de heele stad
direct op do massieve granietrotscn ligt, en
dynamiet en.pneumatische boren or aan te
pas moeten komen, als men ruimte voor een
kolder of voor betonfundeeringen zal ma
ken.
In 1926 is een lid van den gemeenteraad
van Stockholm op bet idee gekomen be
halve dc gewone tuinsteden ook tuinsteden
te bouwen met woningen, die zóó goedkoop
zouden zijn, dat arbeiders, en vooral arbei
ders met grootc gezinnen, hun kleine, dure,
ongezonde woningen in de stad zouden
kunnen verruilen voor villatjes inet flinke
tuinen, buiten, in do nabijheid van do bos
schen en do velden. Om die villatjes goed
koop te kunnen bouwen, moesten dus de
arbeidskosten, de prijzen van het materiaal,
de grondprijzen on dc kosten van het grond
werk aanmerkelijk verlaagd worden. En dat
bleek tc kunnen. De gemeente stelde flinke
lappen grond, zonder rotsen of stoenon, be
schikbaar bij Enskedc ten zuiden en bij
Aengbv ten westen van do stad, bepaalde
de pacht op ongeveer honderd gulden per
achthonderd vierkante meter, sloot contrac
ten af voor dc levering van d* bouwmate
rialen voor honderden villatjes tegelijk en
stelde een apart bureau in, dat iu 192S
reeds met het werk begon.
Eerst zouden achthonderd villatjes ge
bouwd worden, maar in twee dagen tijds
hadden ieh al een goede vijftienhonderd
liefhebbers aangemeld, zoodat spoedig'
nieuwe grond aangewezen moest worden
en men nu al aan het zestien-honderdste
villatjc toe is.
Het aardigste van dezen woningbouw is
dat dc aanstaande bewoners zelf hun vil
latjes moeten bouwen, omdat alleen op deze
wijze de hoogc arbeidskosten ontweken
kunnen worden. Men zou verwachten, dat
er zoo weinig van den bouw terecht zou
komen, omdat een kantoorbediende over 't
algemeen niet zal weten, hoe hij een troffel
moet hanteeren. en een metselaar met zijn
handen in 't haar zal zitten, als hij een dak
moet beschieten. Maar ook deze bezwaren
heeft men weten te overwinnen, en al zal
het eene huis wat beter zijn afgewerkt dan
het andere, ze zijn toch ..winterhard" en
stevig genoeg, om de felste kou en den
hardsten storm tc kunnen weii i.:ii,
Toen we luilf-Mei de eerste anemonen
gingen plukken in de .prachtige bosschen
achter Acngby, was men daar op den pas-
ontdooiden grond al hard aan het werk.
Vaders spitten dc zware leem los. keurig
binnen de lijntjes die door oen architect
van dc gemeente waren uitgezet, moeders
en zonen en dochteren en ook wel wat
familieleden zwoegden met kruiwagens,
brachten den grond naar de plaatsen, waar
een rotstuintje zou moeten komen of waar
men een zitje wilde maken. Een paar weken
later waren van verscheidene villa's dc
fundamenten al klaar on aan die van an-
dei*b werd den heelen Zondag gewerkt.
Menschen. die wat verstand van metselen
hadden, hielpen hun aanstaande buurtge-
nootcn, dio eigenlijk niet eens wisten, hoe
je de steenon moest leggen. En zoo, in
trouwe samenwerking, bouwden de twee
honderd families op eiken vrijen middag en
eiken Zondag voort- Hier en daar kam
peerde men zelfs om de lango zomerdagen
maar zoo goed mogelijk te kunnen gebrui
ken, men kookte het eten, brouwde de kof
fie op gonzende primussen, picnicte op den
nog onbewerkten grond naast de geleidelijk
aangroeiende villatjes. De houten muren,
de deuren, do balken voor het dak en voor
de vloeren kwamen kant en klaar cn geheel
op maat bij dozijnen tegelijk aan, alles voor
alle villa's natuurlijk even groot, omdat
men alleen door standaardisatie to betrach
ten de kosten omlaag kon brengen. De muren
werden zoo maar op de fundamenten gezet,
aan elkaar gespijkerd, met balken verbon
den, dc zolderbalken kwamen cr boven op,
de vloeren werden gelegd, en toen het eindo
van den korten zomer naderde, lagen do
pannen al op clc daken, was de centrale
verwarming al gemontoerd, en kon men
an het afwerken, het behangen, het schil
deren beginnen.
Dc autobus die Aengby met de stad ver
bindt. trekt nog diepe voren in den grond
als hij op het marktplein draait en in
de meeste tuinen is het pad nog niet van
dc toekomstige grasvelden en bloeracn-
bedjes to onderscheiden, maar in die hon
derden roode cn bruine villatjes brandt de
verwarming lekker, heeft de radio zijn
plaatsje gevonden in het halletje op dc
bovenverdieping, richten de dames Pettcrs-
son, Svcnsson. Xilsson, Karlsson en hoe zij
meer mogen hceten, de eerste koffic-visites
aan om hun „stuga" in tc wijden. Zij kun
nen met trots hun villatjes laten zien, dc
greote. lichte huiskamer met de aangebouw
de serre, de keuken met den bakoven in het
fraaie gasfornuis, den kelder met de bad
kamer en het waschhok, de groote slaap
kamer boven, het kleinere kamertje daar
naast. En alles zelf gebouwd, zelf getim
merd en gemetseld, zelf geschilderd en ge
beitst. Is het te verwonderen, dat men
trotsch is op zoo'n villa, dat men besloten
is. er zijn heele leven te blijven wonen
Stockholm. BERTIL J.
HET VERHAAL VAN DE WEEK
Iloe de wijn precies heette, dien ik, in
een groot buiten-restaurant van Venetië
met diverse prieeltjes dronk, weet ik
niet meer; ik geloof het was GiacomuzzL
liet is trouwens ook al ettelijke jaren ge
leden, het was echter een verrukkelijk
rood wijntje, dat ik savoureerde en, dat
ik er wat heel veel van dronk, kwam door
een Vcnetiaanschc schoone in een ander
prieeltje, waar ik juist het oog op had.
Niet met héér in mijn prieeltje tc kunnen
zitten, deed mij hiervoor troost zoeken in
mijn wijntje.
Ora elf uur ongeveer verliet dc meneer,
'die bij de dame zat. kennelijk na een he
vige woordenwisseling, 'naar prieel.
Nu zocht haar blik den mijnen cn na
enkele minuten gaf ze mij een tceken en
verliet het restaurant. De straten in de
buurt waren toen-tcr-tijd ik weet niet
of het heden nog zoo is buitengewoon
nauw cn tamelijk duister.
„Wilt u mij helpen?'' fluisterde de dame
en vatte mijn arrn.
Natuurlijk wiidc ik en zij vertelde mij
een roman, die mij heden zeer on
waarschijnlijk, zou voorkomen, maar mij
toen zeer aandoenlijk voorkwam.
„Iicbt u ccnig wapen bij u?" vroeg de
'dame en toen ik ontkende, reikte zij mij
een dolk, die rnij buitengewoon imponeer
de. Ik zag haar vragend aan cn zij lei
alléén maar haar zeer mooie vingertop
pen tegen haar lippen cn glimlachte.
Toen wij bij een der smalle kanalen
kwamen riep zij een gondoliere aan, die
haastig zijn gondola naar de trappen
stuurde, welke van dc straat omlaag leid
den.
De onbekende dame sprak met den gon
doliere in een mij volkomen onverstaan
baar dialect, maar dc uitwerking van het
gesprokene was zeer groot, want de boot
schoot met een vaart, die duizelingwek
kend was, den nacht in, dc hoeken der
kanalen voorbij.
Het kwam mc voor, als verlieten wij Ve
netië en alsof we uitmondden in een nau
welijks sterk omgrensde lagune buiten dc
stad.
Ik had geen gelegenheid gehad dc dame
direct goed op te nemen, maar ik ltcnde
baar van het restaurant cn wist boe mooi
zo was, wat mc voorJöopig bevredigde.
Opeens hoor ik haar naar mijn hotel in-
formeeren; ik zcide don naam, waarvoor
zij met een knikje bedankte. Bij een lan-
dingspiek stegen wc uit, dichtbij ons niet
anders dan wat onaanzienlijke huisjes.
„Wacht, even hier,. wilt u, ik ben direct
weer Kfj u", zei zij en trad een der hutten
binnen.
Ik probeerde met den gondoliere een ge
sprek te beginnen maar mijn Italiaansch
scheen te mooi geweest te zijn, of hij deed.
met opzet, alsof hij mij niet verstond. Ik
liep den oever toon maar wat op en neer.
Plotseling luid geschreeuw. De onbeken-
"dc dame rent het huisje uit, op de hielen
gezel en door ccn donkern .schaduw, dio
haar grijpt en wil - worgen. Mijn gondo
liere met zijn boot neemt de vlucht.
,.Is dit alles een droom?" flitst het door
rnijn geest cn meteen ris ik den dolk uit
de schèc, werp mc op clc schaduw en
steek toe
De vreemdelinge zinkt mc in de armen,
dc schaduw verdwijnt al vloekende, de
gondoliere is weer terug, wij stappen in:
ik draag de onbekende schoone, meer dan
dat zij zelf loopt. Zij fluistert me iets liefs
toe, een kus streelt mijn wang en wij va
ren in een andere richting verder.
„Wat was dat allemaal?" vraag ik,
maar zij glimlacht slechts, legt opnieuw
twee schoone vingertoppen tegen dc lip
pen.
Opeens herken in de omgeving. Wij be
vinden ons in de wijk van hot abattoir
en varen nu in de vrije lagune voorbij het
bassin der marine.
Mijn compagnonnc zwijgt; af en toe kijkt
zij angstig om zich heen.
Wij buigen ergens opnieuw een zij-ka
naal in en bereiken na korten tijd dc
Canal-Grande.
„U zult uit Venetië moeten vluchten",
zegt zij tegen mij.?,*,Vaar naar uw hotel,
probeer snel uw rekening te betalen en
breng, als het u mogelijk is, uw bagage
zelf de gondel in. Ik wacht hier op u."
„Maar, als het u belieft leg me toch
eerst eens even uit, wat dit alles tc be
duiden liecft'*, zeg ik.
„Er bestaat groot gevaar voor uw leven,
haast u!'' Dit was alles wat zij mij zei.
Het gelukte mij buitengewoon gauw al
les in het hotel tc regelen en met mijn toe
vallig niet grooten handkoffer cle gondel
te bereiken.
„God zij geprezen!" zuchtte mijn schoone
Vcnetiaanschc. „Wilt u mij nu nog een
heel bijzonderen dienst bewijzen?
Als door een buitengewoon mooie vrouw
zoo iots gevraagd wordt cn men zelf een
jongeman nog is, zonder eenige ervaring,
dan zegt men vol geestdrift: „ja". En dit
zei ik dan ook, meer dan enthousiast.
„Ilicr, neem dit", fluistert zij nu en over
handigt mij een gevulde portefeuille met
banknoten en, als ik ccnigszin6 onthutst
afweer, zegt ze haastig:
„Dit moét het zou aandacht trek
ken, als ik zelf alles zou betalen."
Ik werd steeds doffer in mijn hoofd.
Wij komen aan het station.
„Slaapwagen Parijs'', zegt de schoone en
ik gehoorzaam.
De slaapwagen-controleur wordt door
een hooge lire-banknoot tot onzen privé-
bediende omgevormd en een kwartier na
onze aankomst aan het station reizen wij
naar het Westen.
Ik was razend benieuwd hoe dit avon
tuur verder zou vèrloopen.
De schoone vrouw is naast me komen
zitten
„Is u heel erg boos op mc?" vraagt zc.
„In het geheel niet. ik ben blij u van
dienst te kunnen zijn."
...Alléén, omdat ju mij mooi vindt, denk
ik."
Ik wierp tegen: „omdat ik meen onrecht,
dat u had kunnen overkomen, verhinderd
te hebben."
Zij zweeg hierna gcruimen tijd.
Toen begon zij opnieuw:
„Ook als ik b.v., ccn heele oude dame
was geweest hadt u mij geholpen?"
„Stellig!" antwoordde ik. mij in men-
schenmin builend als in een fijne pels.
„U hadt het in het algemeen gedaan, ah
u hierdoor onrecht hadt kunnen verhin
deren afgescheiden van wie ik hen?''
Ik gaf met dc meest overtuigende woor
den mijn bekoorlijke reisgenoote hiervan
dc verzekering.
„De meneer, met wien ik in het restau
rant zat daar straks, was een lafaard. Hij
wilde niet doen wat u, zonder aarzeling,
direct gedaan hebt", zei zij weer.
Ik wilde wel heel graag weten wat ik
gedaan had, maar ik kon het niet uit haar
krijgen.
„Wij moeten nu gaan slapen", sprak zij;
..ik ben na al het gebeurde zeer moe. Maar
het is veiliger om gekleed op de bedden te
gaan liggen. Het is mogelijk, dat wij den
trein aan een of ander slation zullen moe
ten verlaten."
Zij keek rnij héél lief aan en hief haar
mooie handen met een stil verzoek om
hoog.
Ik kwam rnij zeldzaam correct en rid
derlijk voor, toen ik, zonder tegenstribbe
len. in alles toestemde.
Ik sliep onmiddellijk in.
In den morgen wekte mij ccn hand, die
mij heen en weer schudde.
Ik deed dc oogen open en zag vóór rao
ccn zeer knappen, keurig-geklceden jon
geman, die mij vriendelijk toelachte.
„Drommels, wat is er?" riep ik uit cn
sprong zoo vlug als het ging, uit het bo
venste bed omlaag.
Dc jongeman was cenigszins verlegen.
„Waar is mijn reisgenoote?" riep ik.
„Zij is uitgestegen", antwoordde de an
der, „cn zij laat u hartelijk bedanken. liet
is de handigste van onze detectives, die
wij bezitten. En zij heeft een meesterstuk
jes geleverd Briljanten van ccn waarde
van drie millioen dollar zijn door een Ita-
Iiaansche bende vier weken geleden in
Chicago gestolen. Wij zijn dc knapen na
op dc hielen gebleven, maar kondon hen
niet te pakken krijgen. Als wij juffroun
Lolita niet in dienst van onze internatio
nale afdecling gehad hadden, hadden wij
ons lcelijk geblameerd."
„En u hebt dc briljanten terug?" riep Ik
uit.
„Natuurlijk, Lolita heeft zc dien meneer
afhandig gemaakt, die rnet haar in het
restaurant zat. Hij was wanhopig op haar
verliefd. Dat moeten bandieten nooit zijn;
dat is een niet te excuseeren zwakheid."
„En daarginds, in de wijk van het
abattoir?" weg ik, mij draaierig voelend.
„Daar bevond zich de reè't der briljanten.
Zij heeft dat in het gesprek met dien me
neer eruit weten te krijgen en zij kont
Venetië op haar duim."
Ik tastte naar mijn hoofd
„Dc maatschappij Smith, Witteliard cn
Co., Limited," ging de. jongeman verder
..veroorlooft zich u, voor de groote lasten,
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
a
m
m
m
m
m
m
s
m
m
m
m
m
m
m
m
m
tl oor GROEGROE.
Nou ben ik heusch geweest op omen ouden toren!
M'n duim schoot er tc kort, bleek leeg hoe of ik zoog
En 'k denk: het moet dan maar in vredesnaam gebeuren
En 'k klom met mannenmoed bij „Lange Jan'' omhoog!
tttiz' stadschc klokkenist, welwillend en deskundig
Hij was deez' dag m'n gids met groote vriond'lljkhoid
En maakte dezo reis me tot een waar genoegen
lil dubb'len zin des woords: tot een verheven feit
Ik hecsch me trappen op, m'n adem deserteerde
M'n boenen namen mij, toen ik de boenen nam!
En k snap nog niet hoe ik met m'n t« zware iiotiaam
Met dat, waarmee 'k vertrok ook r.og bovenkwam,
We waren nauw'lijks daar; do klokkenist ging spelen
t Was tijd voor 't klokkenspel; ik tobde naar den trans
Al was ik ook maar net ter nauwernood bij kennis
k Noteerde wat ik zag en 'k dacht: „Dit is mijn kans
Ik tuurde naar omlaag en zag ons stadje leven
Ken rusteloos verkeer, vertier naar alle kar.it
En onderwijl zong Jan met z'n metalen tonen
Van 't haasje dat stil zat in 't groene knollenland!
Wanneer do uurslag sloeg, sloeg ik haast van de sokken
De schrik sloeg me om 't hart! Dc toren dreund'er van!
En 'k snap niet hoe een mcnsch, als „Jan" z'n klok laat bonken
Zich hier in onze stad ook nog verslapen kar..!
En dat komt toch nog voor. W.it van den schrik bekomen
Keek ik eens in het rond en blikte naar beneo
En 't eerste wat ik zag dat was een luxe auto
Die inet een snelheid reed, die mij echt huiv'ron dcc,
't Was in de Snouckaertlaau, cn net op 't laatsto sprong ei
ken dame aan den kant. Precies en juist van pas.
En onze klokkenist speeldo gedragen, stemmig
Van 't hijgend hert wat juist der jacht ontkomen was!
De zelfde richting uit; 't station met al zijr. drukte
liet machtig groot bedrijf met wijdsch emplacement
Dat uitgebreid terrein vol slingerende slingers
Tc weinig hier aanschouwd, bewonderd of bekend.
Nog voor op het perron liep er een heer te loopen
De trein stond halfweg Baarn: do stakker die had pech
Want toen hij ademloos bij t tremtjo arriveerde:
De „pannekoek" omhoog en 't spoortjo rolde weg!
't Is makk'lijk ons perron voor wie er nooit hoeft komen
't Is niet tc veel gezegd, wanneer er wondt beweerd
Dat menigeen daar door een vaak té grooten afstand
Er voor do tweede maal in 't leven loopen leort!
Wat verder nam ik waar: Een man als 't waar belegerd
Door jubelend publiek zoo midden op den weg
En zie als zeldzaamheid; een zak vol met rijksdaalders
Die gaf hij zoo het bleek maar doodgowoontjes weg!
Alleen voor even maar onder een schoen (e kijken
Betaalde hij royaal, doch eind'lijk kwam het end
Hij trok er lusschen uit.cn gezien al (lat zilver
En roof, tot z'n geluk: Bestemming onbekend!
Een aardige rcclaam voor rubbcr-hakken-zolcn
Een drager van liet merk werd door dc man betaald
Maar toen men schijnbaar veel kwam vragen nét als elders:
„Betalingen gestaakt! Kassier niet achterhaald!"
Ondanks liet gure weer was Soesterfierg in actie
En ineen'gc vlieger vloog om en langs „Lange Jan"
Nog eenige jaren maar: dan legt zoon groote vogel
Daar boven in de lucht op onze toren an!
Dat opent voor de sdad prachtige perspectieven
Wc maken 't een café!! Zeg, is 't ie goed of niet
En onze achtb're Raad kan fijn weer debateeren
Of op dat stadsgebied dan bier mag zijn of niet!
Besluit de Raad van wel, dan komt dc drankbestrijding
Er. zegt hij: ..'t Zal niet gaan. ook flan is 't narigheid!
Dan zegt natuurli]k de bezuinigings-commissie
Dat men door 't niet doen met dure duiten smijt!
1" ziet het valt niet mee t elk naar den zin tc maken
Hoe of men 't ook beziet, gemopperd wordt cr vast
En 't is een raar besluii, wat elk als 't ware goed vindt
En in het raam van elk der samenleving pastf
Een ergerlijk feit vind ik ik kon het goed bekijken
Dat men liier nog zoo graag, vuil in lint water gooit!
En 'k dacht zoo bij me zelf: „Als ik dat zoo eens aankijk
Blijft er een deel publiek, dat leert liet. wcrk'lijk nooit
Wanneer men uit do lucht eens ziet in 't grachtenwater
Dan lijkt het hier cn daar wel op een vuilnisbelt
't Is met gevoel voor t „schoon van ons zoo mooie stadje
Bij velen af en toe nog wonderlijk gesteld!
Ten slofte merkt' ik op: verscheiden flinke mannen
Bij onze Arbeidsbeurs, geknecht door werk'loosheid
Waarvan do meesten 't liefst door arbeid willen leven
Doch nu zijn gedupeerd. Gevolg van slechten tijd!
\l zijn er moog'lijk wel, die liever lui dar., moe zijn
Het allergrootst gedcelt' vraagt slechts voor arbeid looit
En voor dezulken is de steun dae uitbetaald wordt
Slechts een noodzaak'lijk kwaad. Een grief, een smaad,een hoon!
Wie arbeid geven kan: Hij denkc aan deez' tobbers
11ij zorge dat zulk werk niet worde uitgesteld!
Wie nn arbeid verstrekt, verzacht daardoor ellende
En maakt wel eens zoo groot de waarde van zn geld!'
U'r. tijd was er voorbij. Het klokkenspel geëindigd
Het hoogste lied verstomd. Ons siadsciie beiaardier
Die ons zoo vaak vergast op mooie klokketoonen
Ver klinkend boven 't al en over t stadsvertier.
Kwam bij me op den trans en lui is mn getuige
't Was „Lange Jan" die mij heel duid lijk vragen dee:
„Wanneer U straks bedaard dc trap bent afgesparteld
Doe dan voor mij als 't kar. een boodschap eens bencé.
Z 'g dat ik 'k zielig vind. aldoor te moeten hooren
Dat 'savonds er m'n klok nog steeds niet is verlicht!
Herhaald lijk komt het voor dat men mij gaat verwijlen
Dat ik daardoor verzaak m'n eerste toren-plicht!"
Ik heb het graag beloofd, 'k neem i „Dagblad" als m'n tolk cn
Elk weet dat trouwe „Jan" zeer op z'n plicht-doen staat!
Vandaar dus zijn verzoek, gesteund d.oor 't gansclio stadje
Verlicht met grooten spoed des torens wijzerplaat!!
(Alle rechten voorbehouden.)
m
m
die u hebt ondervonden, hierbij 1000 dol
lar aan te bieden. Het was noodzakelijk,
dat u gedwongen werd Vonotië te verlaten,
daar de bandieten, die u wol gezien hebt.
stellig volop wraak op u genomen had
den."
•Dusrnoct ik (en slotte u nog voor
alles bedanken-', zei ik geërgerd.
„U hebt Lolita geholpen, meneer, cn dat
hebt u graag gedaan, nietwaar? U hebt dat
nadrukkelijk tegen haar gezegd. Hot was
ook niet weinig interessant. Ten slotte:
mag ik tl het verzoek doen, als Italiaansch
directeur van het Internationaal Bureau
bij ons in dienst te treden, zoo u daartoe
lust gevoelt? U bezit moed en bent reso
luut
HOE LANG SPEELT UW RADIO?
Door een uitvoerige enquête heeft de Co
lumbia Omroepmaatschappij ojn. vastge
6teld, hoe lang de luisteraars gemiddeld
hun radiotoestel laten spelen. Het bleek, dat
het gemiddeldo iots meer dan 4 uur per dag
i. De vcrdeeling in percentages is als
volgt1 uur per dag 8.9 2 uur per dag
11.2 3 uur per dag 17,1 1 uur per dag
18,2 ijN uur per dag 13.8 G uur per
tng 11.3 meer dan tï uur 16,"'
EEN NAAM IN KLANKEN.
Zooals men weet, noemen de Duitschers
de Bes-noot B en de B-noot II. Daarom is
het in Duitschland mogelijk een naam als
dio van Bach met tonen te spellen, n.l
B-A-C-H. Nu hoeft men te Stuttgart einde
lijk besloten als pauzctecken deze naam in
(e voeren. Het regelmatige likken zal thans
onderbroken worden door het pauzeteeken
Bacil. Overigens wel een origineel teeken.
EEN NIEUW RADIOGEBOUW TE
LONDEN.
Londen zal binnenkort uitzenden uit het
nieuwe radiogebouw aan Portland Place in
liet hartje van bet West-End. Hooge witte
muren trekken tiaar reeds de aandacht van
den voorbijganger. In dit gebouw zal do
British Broadcasting Company haar kanto
ren, 22 studio's cn oen complete zendinstal-
latie onderbrengen. Het gebouw telt acht
verdiepingen boven en drie onder dei:
grond. De vorm lijkt op dien van een strijk
ijzer, waarvan de scherpe kant afgerond is.
De grootste studio zal zoö groot zijn als
een gewone schouwburgzaal én plaats bie
den aan 1000 perêouen. De studio's worden
voorzien van lucht, die kunstmatig gerei
nigd en op temperatuur gehouden wOrdt.
Het merkwaardigste van het gebouw is de
rechthoekige toren, die van boven tot be
neden doorloopt, geheel geluidsdicht is c:i
volkomen is afgesloten van de buitenlucht
en liet daglicht.
