Vrouw enjVtode
i
DE MOF.
r Meer en meer worden pogingen
aangewend om de mof, een der be
koorlijkste attributen van het dames
toilet, weer in de mode te brengen.
Haar doel is tweeledig; ze dient om
de verkleumde vingertoppen te ver
warmen, maar is ook een heerlijke
bergplaats, indien ze tenminste groot
genoeg is.
Sedert haar ontstaan heeft de mof
al verscheidene veranderingen onder
gaan. Nu eens zag men ze in reusach
tige afmetingen, waarin de draagster
behalve hare handen, ook nog haar
schoothondje in mee kon dragen, dan
weer waren de gangbare modellen lang
en nauw als een kokertje of wèl rond
en wijd als een tonnetje.
Men verhaalt, dat men ten tijde van
de overdreven wijde japonnen in Pa
rijs pogingen in het werk stelde om
bonten moffen af te schaffen en ze te
maken van fluweel, brocaat, laken of
zijde.
Roodwollen japon met als eenige
garneering kleine in gestikte plooitjes
Ensemble van zwar: wollen stof met
Hermelijn kraag en manchetten.
Hieronder wordt en wit crêpe de
chine blouse gedragen
De wanhoop van de zijde der bont
handelaren was groot en zij belegden
een vergadering, waar zij besloten den
beul op het schavot te laten verschij
nen met zijn handen in een laken mof;
dit hielp en uit de gegoede kringen
verdween de mof.
De bonthandelaren behaalden de
overwinning en van dat oogenblik af
werden zeer kostbare bontsoorten als
hermelijn en sabel gekozen.
Tegen het einde der 18e eeuw viel
de mode in een ander uiterste en werd
de mof onpractisch klein, maar on
danks al de veranderingen, die ze on
derging, bleef ze steeds in overeen
stemming met de kleeding.
Vreemd genoeg, verviel de mof weer
in belachelijke uitersten. Ook werd ze
een tijd lang door mannen gedragen.
In vroegere eeuwen werden er zelfs
strenge wetten gesteld wat betreft het
dragen van moffen en waren de niet-
adelijken verplicht slechts een mof van
honden- of kattenvel te dragen, ter
wijl men de adellijken de vrije keus
in de bontsoorten liet.
DE BRILLANTEN RING.
Hij zat in een café van de groote
stad in het verre land, twee dagen
sporens verwijderd van Holland. Hel
was fel koud buiten. Vastgestampte en
bevroren sneeuw lag in de straten. De
pekelwagens van de electrische tram
reden onophoudelijk bellend door de,
ondanks 15 graden vorst, toch nog
drukke straten. Het was de gebruike
lijke drukte van de wereldstad des
avonds bij het uitgaan der kantoren.
Maar niets wees er op, dat het in Hol
land Sint Nicolaas-avond was. Dat
feest kende men hier niet. Wel be
merkte men in de winkel-étalages dat
't Kerstfeest spoedig te wachten stond.
Donkergroen en rood waren de uitstal
kasten getint. Maar nergens was ook
maar met ten woord van Sint Nicolaas
gerept.
Vreemd toch, dat gedrukte gevoel
van eenzaamheid, dat Frits van Dalen
dezen avond bekroop. Was het niet
een speling van het toeval, dat hij juist
dezen avond geen afspraak had met
zijn vele kennissen hier in de groote,
van leven bruisende stad. Juist dezen
avond, dat hem een gevoel van melan-
colie bekroop bij het peinzen over het
Sint Nicolaas-feest, dat hij vroeger,
toen hij nog een kind was en later toen
hij verloofd was, altijd met zooveel
opgewektheid had gevierd, moest hij
alleen zijn. Alleen zijn beteekende
denken aan voorbije dingen, en deze
voorbije dingen waren allerminst van
een vroolijk karakter.
Sint Nicolaas-avond van het vorige
jaar was het pijnlijke gebeurd. Hij was
bij Margot thuis. Er was een opgewekt
gezelschap bijeen. Vroolijke gesprek
ken in een wanordelijke kamer. Dam
pende punch-grocs en dichte, blauwe
rook van de tallooze sigaretten, die
werden weggepaft.
Het was een echt ouderwetsche
pakjes-avond. Woedend gebel aan de
deur. De gebruikelijke groote pakken
met meters touw, hectaren papier en
decimeters lange rijmen. Oprechte of
onoprechte bewondering over al dan
niet geslaagde surprises. Margot had
prachtige cadeaux gekregen. De mees
ten waren van hem zelf geweest. Maar
laat in den avond was er een klein
pakje gekomen, zonder hartstochtelijk
belgelui en zonder groote papier
verpakking, bezorgd door een juwelier.
Dat kleine pakje onthulde, nadat één
touwtje en een stukje papier verwij
derd was, dadelijk het geheim. In een
keurig doosje lag een ring met een
kostbaren brillant. „Voor Margot".
Verbazing bij het aanwezige gezel
schap. Wie zou dien ring, die minstens
vijf honderd gulden waard was, aan
Margot hebben cadeau gedaan? Want
Frits van Dalen kon, ofschoon hij een
goede positie had, zich deze luxe niet
veroorloven, dat wist iedereen. En de
verwondering, ook op zijn gezicht, wees
HARMONIE TUSSCHEN OUDE EN
NIEUWE MEUBELS.
L>ezelfde tegenstrijdigheid die wij in
de mode bespeuren vinden wij ook in
de meubels. Eenerzijds de vaak zeer
overdreven dracht der pyama's, an
derzijds de rokken met haar op een
volgende strookjes, die ons aan de cri
noline doen denken.
Bij de meubelkunst zien wij als
nieuwste ontwerp de stalen meubels,
terwijl de ouderwetsche nog evenzeer
in trek blijven.
Alle ouderwetsche dingen, kleeren
zoowel als meubels hebben in werke
lijkheid echter alleen waarde, als zij
een schakel vormen met het moderne
volksleven en zijn geschiedenis.
Hoe mooi wij b.v. Oud-Engelsche
meubelen vinden, stijl Queen Anne,
Jacobean, Chippendale e.a. aan onze
echte Oud-Hollandsche meubelen ken
nen wij voor ons zelf grootere waarde
toe, omdat zij met een stuk volksge
schiedenis nauw verwant zijn en geven
die oude stukken dan ook gaarne een
eereplaats in ons huis.
Typeerend zijn de meubels, die in
sommige streken van ons land nog
worden aangetroffen, wij noemen U
slechts de Hinloper meubelen en de
aan vele oude Friesche binnenhuizen,
hoewel er al veel van de mooie antieke
meubels en borden uit hun oorspron
kelijke omgeving naar elders ver
plaatst zijn.
Noemen wij hier slechts even die oude
slaapkamers, waarin een ledikant
stond met houten spijlen, aan de voor-
en zijkanten een heidér gesteven
strook en liefst aan de zijkanten nog
gesteven wit katoenen gordijnen en
zijn ouderwetsche heerenbed; kamers
waarin ook nooit de prachtige, mas
sieve oude kleerkast ontbrak, waaruit
bij het openen de lavendel lucht ons
nog tegemoet kwam.
AI deze oude meubels waren groot en
massief en gemaakt voor groote, hoo-
ge kamers en meer bestemd om t° die
nen, dan wel om te vr-sieren; er sprak
een stuk volksgeschiedenis uit en daar
om zullen wij met irotsch op hen neer
zien.
De moderne huizen, met hun lage
kleine kamers stellen echter andere
eischen aan de meubelen. De geluk
kige bezitters van mooie oude meube
len vragen zich nu af of er van oude
en moderne meubelen een harmonisch
geheel gevormd kan worden.
moderne kleerkast zou hierbij niet pas
sen, daarom worden de kleeren ach
ter een gordijn gehangen, in de muur
kast, waar de deur uit is genomen. De
lange staande spiegel is niet aan stijl
gebonden, dus kan in den hoek ge
plaatst worden. De met cretonne over
trokken leunstoel, waarvan de onder
kant een strook heeft is een nieuw
model, doch maakt geen moderne in
druk door het stemmige patroon, dat
wij kozen.
Te groot verschil mag er natuurlijk
niet zijn, men zal geen passend geheel
krijgen, wanneer men in een kamer
met antieke meubelstukken de hyper
moderne stalen meubels plaatst, maar
een meubileering, zooals onze schets
U laat zien, gaat heel goed samen. Het
ledikant en de tafel, waarop de spie
gel staat, zijn beiden ouderwetschj een
De moderne huisvrouw zal voor de
strook aan den bovenkant en de zij
gordijnen van het ledikant geen witte
gesteven katoen kiezen, maar hetzelf
de cretonne, waarmede de stoel werd
overtrokken.
Een combinatie als hier geschetst zal
oude en nieuwe meubels tot een har
monisch geheel kunnen vormen.
er wel duidelijk op, dat die ring niet
van hem afkomstig was.
Margot hulde zich in een geheim
zinnig stilzwijgen....
En heel laat dien avond, die na dat
pakje wel erg gedrukt was geworden,
toen de meesten naar huis waren ge
gaan, heeft Firts Margot alleen gespro
ken. Het gesprek kwam neer op een
biecht van haar kant. De gebruikelijke
biecht. Den laatsten tijd was de liefde
verminderd. Had zich verwaarloosd
gevoeld. De zoon van den directeur
der zaak, waar zij werkte, iemand, die
het sinds lang met haar meende, had
haar gevraagd. Ze had nog niet „ja"
gezegd. Maar ook niet neen. Doch nu
wist ze, dat het tusschen haar en Frits
moest uit zijn.
Enkele weken later was Frits van
Dalen naar het buitenland vertrokken,
om het groote verdriet, dat over hem
was gekomen, te vergeten. Ook in den
vreemde had hij zich spoedig een po
sitie weten te verwerven en langzaam
was het verdriet gesmoord.
Nu was 't weer Sint Nicolaas-avond.
Was het zoo verwonderlijk, dat zijn
gedachten teruggingen naar den 5de;:
December-avond van het vorige jaar.
Dat oude wonden weer open gingen bij
de gedachte aan den biecht van Mar
got? Frits liet zich een cognac-groc
brengen en nog een en nog een. Nu
doezelde het wat in zijn hoofd. De
scherpe, stekende pijn verdween ten
minste, maar de melancolische stem
ming bleef. Het was bij tienen nu. An
ders nog lang geen tijd om aan naar
bed gaan te denken. Maar nu wilde
hij slapen, slapen om te vergeten, om
zijn melancolie te verdrijven.
Op zijn kamer gekomen vond hij een
kennisgeving van de post, dat er een
aangeteekend expresse-stuk uit Hol
land op het hoofdpostkantoor lag.
„Een aangeteekende expresse uit
Holland, wat zou dat kunnen zijn?"
overdacht Frits van Dalen. „Ik ben
niets wachtende, en nog wel 'n ex
presse".
Hij ging weer naar beneden en nam
een taxi naar het hoofdpostkantoor,
dat dag en nacht, in gelukkige tegen
stelling met Holland, geopend was.
Zeer nieuwsgierig nam hij het aan
geteekende stuk, een klein paketje, in
ontvangst. Hoe groot was zijn ver
bazing, toen hij als adres van afzen
ding, den naam en woonplaats van
Margot zag vermeld. Wat had dat te
beduiden?
In uiterste nervositeit, maakte hij
het pakje open. Een ringendoosje. Hoe
nu? Angstig lichtte hij het dekseltje
op. „De ring met den brillant!" Een
duizeling beving hem. Hij moest steun
zoeken bij een der lessenaars. Met be
vende vingers scheurde hij den bege
leidenden brief open. Het oude, ver
trouwde handschrift; de steile, eenigs-
zins onregelmatige, doch zoo karakte
ristieke letters van Margot.
Jachtend vlogen zijn blikken langs
de regels. Wat had zij hem nu, juist
op Sint Nicolaas-avond, mee te deelen.
Wat beteekende dien ring, die grievend
pijnlijke surprise van het vorige jaar?
Na het lezen van den brief, lezen
kon men het nauwelijks noemen, ont
snapte hem als een juichkreet dat ééne
woord, dat een heel jaar lang een mar
teling voor hem had beteekend, een
marteling, die nu een blijde fanfare
was geworden: „Margot".
Dien avond laat nog schreef hij twee
brieven en verzond een telegram. Het
telegram luidde: „Verwacht je vol
gende week. Heden gelukkigste Sint-:
Nicolaas-avond mijns levens. Brief
volgt. Frits." Eén van de twee brieven
was slechts zeer kort: „In opdracht
van mej. M. S. zend ik U hierbij derf
ring terug, welken U haar een jaai]
geleden cadeau deed. Na hetgeen tus-j
schen U en haar is voorgevallen, zult
U wel begrijpen, dat op het bezit var
den ring door mej. M. geen prijs meer
wordt gesteld."
De andere brief, die eerst 's nachts
om drie uur ter verzending kwam, was
de langste, die Frits van Dalen ooit in
zijn leven had geschreven.
Thans is Frits van Dalen getrouwd,
met Margot. St. Nicolaas is de hoogtij
dag van hun leven. En ze lachen hun
vrienden en kennissen, die hen onge
neeselijk ouderwetsch noemen, harte
lijk uit, als ze elk jaar weer pakjes
avond houden.
KEUKENHOEKJE.
Menu van de week.
Zondag. Groentensoep, Runder rol-,
letjes, andijvie, aardappelen, griesmeel;
met vruchtensaus.
Maandag. Saucijsjes, Bloemkool,
Aardappelen, Wentelteefjes.
Dinsdag. Biefstuk, Spinazie, Aardap
pelen, Gestoofde peentjes.
Woensdag. Klapstuk. Hutspot, Wa
tergruwel.
Donderdag. Bruine boonensoep. Ge
stoofde Boulli, Wortelen, Aardappe
len.
Vrijdag. Gebakken visch. Bictensla,
gebakken Aardappelen.
Zaterdag. Koninginnesoep, Stamppot
van zoete en zure appels met aard. er
mager pekelspek.
SINTER-KLAAS-LEKKERS.
Sint Nicolaas-avond, avond van sur
prises, avond van snoeperijtjes ook.
En hoe heerlijk zijn deze snoeperijtjes
als ze door de huisvrouw zelf gemaakt
zijn! De lekkernijen zullen dubbel lek-!
ker smaken, als ze door de gastvrou
zelf gemaakt zijn.
Wij laten enkele recepten voor De
cembér-lekkernijen volgen:
Borstplaat.
K-:
Ingrediënten: 150 gr. suiker, 3 eet
lepels water, 1 theelepel borstplaat
essence (bij drogist of apotheker te
krijgen) of twee lepels koffie-extract of
y2 eetlepel cacao. Voor roomborstplaat
worden inplaats van 3 lepels water, 2
lepels room en 1 lepel water gebruikt.
Breng het water met de suiker aan de
kook, laat die doorkoken tot de laatste
druppel, die van de lepel valt, in een
draadje trekt. Voor koffie-borstplaat
wordt de massa nog iets meer inge
kookt. Voeg essence of koffie toe, nadat
het pannetje van het vuur af is. Laat
het stroopje onder goed roeren zoover
afkoelen, totdat de suikermassa on
doorschijnend is geworden. Giet ze
daarna vlug in de daarvoor bestemde
(heel goedkoope) borstplaatvormen, die
voor ongeveer de helft gevuld moeten
zijn, en op een steenen aanrecht moeten
staan. Laat de massa afkoelen, zet de
vormen daarna op hun kant, zoodaf de
onderkant kan drogen. Haal daarna de
borstplaat voorzichtig uit den vorm.
Voor chocolade-borstplaat moet de
cacao direct worden meegekook'
Marsepeinkoekjes.
Benoodigd zijn 3 ons zoete, ons
bittere amandelen. Als men ze even in
warm water legt, kan men ze makke
lijk pellen. Daarna drogen, enkele
druppels rozenwater toevoegen en dan
fijn stampen of malen. Drie ons suiker
er doorheen. Daarna op een matig
vuurtje roeren, totdat niets meer aan
pan of lepel blijft kleven. Vervolgens
uitstooten op een met meel bestrooide
deegplank en de massa tot dikke sta
ven rollen. Deze tot schijfjes snijden.
Op een met bloem bestrooid bakblik
een paar uur in den buitenlucht; daar
na in een zwak verwarmden oven ge
heel droog laten worden.
Appelbeignets.
Benoodigd zijn: 250 gr. bloem, een
half fleschje bier, 5 gr. zout, 10 zure
cppelen; van 250 gr. bloem en 2V£
d.L. bier een beslag maken, dan de
rest van 't bier en zout toevoegen. De
appels boren en aan plakjes snijden.
Deze in het beslag doopen en daarna
in een pannetje met heetc reuzel of
sla-olie. Licht bruin laten worden. De
beignets laten uitlekken op grauw pa
pier, ze op een verwarmden schotel
leggen en met poedersuiker bestrooien.
