Nieuw Parijs
Gezelschapspelen
Dam-
Schaakspelen
Tric-Trac horden
SALON
WESTERMEIER
Langestraat 35. Tel. 308
Opgericht 1901
Korte Gracht 4 b
Tel. 1019
Onze coupe ondalation
en watergolf is
iets aparts
NEEF ALFRED
LEGKAART
ARME JONGENS!
Wat Olie Bolle Droomde
SNEEUW
Terwijl de familie Goemans aan de ont
bijttafel zat, vertelde mcvróuw aan baar
zoontje Karei, dat neef Alfred dien dag bij
ben zou komen om een week te blijven Io-
geeren.
„En ik moet naar de stad!" ging Moe
der voort. „Als ik geen tegenspoed heb,
kan ik nog precies op tijd terug aijn om
hern van den trein te balen. Ik mag echter
geen minuut verliezen en zal nog juist de
bus van Vader kunnen balen."
Vader en Móeder gingen dus samen naar
de stad: Vader naar zijn kantoor en Moe
der om allerlei dringende boodschappen te
doen.
Het was begin Januari en nog in de
Kerstvacaptie. Karei hoefde dus niet naar
school en nam zich voor na het ontbijt
eerst wat te lezen cn zich daarna met bel
len blazen bezig te houdèn, totdat Moeder
met Neef Alfred terugkwam.
Mina, het dienstmeisje, had hot druk en
was blij, dat Karei haar daarbij niet in den
weg liep en zoo rustig was.
Intusschen peinsde Karei over het feit,
wje neef Alfred wel zou zijn. Hij herinner
de zich niet ooit diens naam gehoord te
hebben. Hij had verscheiden neefjes: de
jongens van Oom Leo en Tante Mies. van
Oom Jan en Tante To en ook die van Oom
Hans en Tante Ans. Dan waren er nog de
Indische neefjes, vier vijf zes! waren
dat er, maar.... 'hij wist-Van allemaal de
namen en hoe hij zich ook bezon, er was
geen'enkele Alfred bij. Jannen wel twee en
Pieten zelfs drie, maar een neef Alfred?!
Nooit van gehoord! Wie zou 't zijn? Mis
schien een neef, dien hij nog niet kende,
maar waar kwam die nu plotseling van
daan?
Karei had het altijd jammer govonden.
dat bij geen broertjes of zusjes had. maar
zijn talrijke noven met wie hij het alle
maal best kon vinden hadden hem dit
gemis zooveel mogelijk vergoed.
En nu was hij plotseling nog een neefje
rijker dan hij zelf wist! Want dat het een
neef je moest zijn, stond vast bij Karei. Aan
een andere mogelijkheid werd zelfs niet
door hem gedacht.
Na wat gelezen te hebben, begon hij bel
len te blazen. Van Mina kreeg hij een kom
vol zeepsop. Hij ging nu naar de kast om
r zijn Goudsche pijp, zooals Vader die
noemde, uit te halen en was weldra bezig
do praohtigste bellen te blazen.
Alfred tou zeker ook van bellen blazen
houden. Er was heelemaal geen 6neeuw of
ijs in de Kerstvacantie en ze moesten zich
dus maar op de een of andere manier bin
nenshuis bezig houden, nu er geen winter
sport te beoefenen viel.
Karei kon zich niet voorstellen, dat
iemand niet van bellen blazen hield. Be
wonderend keek hij naar zijn „Goudsche
pijp", een heel lange, die zooals Moeder
zei, wel geschikt was voor een Grootvader
om uit te róoken.
Maar... hoe konden twee jongens bellen
blazen met één pijp? Dat ging natuurlijk
nietl
„Dan moet ik in het dorp nog een andere
koopen," dacht Karei. Onwillekeurig gleed
zijn hand in zijn broekzak en haalde hij er
een nieuw dubbeltje uit.
In het volgend oogenblik stok hij zijn
hoofd om de keukendeur en zei:
„Mina, ik ga even naar het dorp om wat
voor neef Alfred te koopen."
„Dat 's goed!" antwoordde Mina. „Maar
blijf niet lang weg, anders is je neef er nog
eerder dan jij.**
.Nee, ik kom dadelijk terug," beloofde
Kar-il.
Met het dubbeltje in zijn hand gek!emd(
ging Karei nu naar het winkeltje, waar
6tèenei pijpen verkocht werden.
Htj zoébt eon móóie uit, die dóór
keiier in een papior gewikkeld werd. Trots
liep Karei met zijn pijp naar buis-
Op den hoek der Dorpsstraat bonsde hij
echter tegen een kleinen jóngen aan.
pijp viel daardoor uit Kareis hand en...-
lag in stukken op den grond! Wat jammer,
o wat vreeselijk jammer was dat
.,0, intjn pijp' Mijn PÜP 6tuk'
KqrBl verschrikt nil- Hij bulcfc
stukken op te rapen. Ze pesten bM «M
aan elkaar, want er varen vereehe.den
scherfjes af!
„Het spl.lt me vreeselijk! zei
,r n;v\'k
Deze legkaart stelt voor: Een krokodil heeft zich in een schoenendoos ^rstopt. Een olifant duwt op het deksel.
Een aap lacht er óm en een vos cn oen schlidpad kijken er naar. (Nadruk verboden).
jongen. „Was was het een pijp voor je
vader?"
„Nee," antwoordde Karei. „Het was
een cadeautje voor iemand".
„Ik kan het heuscb niet helpen!'' ging de
jongen voort „Maar heb je geen geld om
een nieuwe te koopen?"
„Nee, dat is 't juist!" zei Karei.
„Ik ook niet!" moest dc ander bekennen.
Teleurgesteld liep Karei door. Zijn hcelo
plannetje was nu bedorven!
Landerig ging hij langs het station, toen
hij plotseling zag, dat er juist een trein aan
gekomen was.
Alsals hij eens een koffertje voor
iemand droeg, op die manier geld verdiende
en daarvoor een nieuwe pijp koebt?! 't Was
een prachtig plan, als het lukte.
Maar nu moest hij eerst uitkijken, of hij
iemand met een koffertje zag.
Ja, die oude meneer daar, die net door
den uitgang kwam!
Zonder zich ook maar één oogenblik te
bedenken, hoorde Karei zichzelf zeggen:
„Koffertje dragen, meneer?"
Dc oude heer bleef een oogenblik ver
baasd stilstaan en vroeg, terwijl hij den
keurig geklecdcn jongen van top tot teen
opnam:
„Waarom vraag je dat?"
„Om een dubbeltje te verdienen, meneer,"
luidde het antwoord en Karei keek den
vreemde bij deze woorden zóó smeekend
aan, dat deze niet nalaten kon te zeggen:
„Nu, vooruit dan! Loop maar met mij
mee!"
Karei nam het koffertje van den heer
over cn liep naast bem voort.
„Waarvoor heb je dat dubbeltje eigonlijk
noodig?" vroeg de oude heer, die nog steeds
niet begreep, waarom een jongen, die er
zóó netjes uitzag, een koffertje voor een
reiziger wilde dragen.
„Ja, ziet u, meneer," bekende Karei nu,
„Moeder heeft me vanmorgen verteld, dat
een neefje van me een week bij ons komt
logeeren. En nu wilde ik hem een cadeautje
geven: een „Goudsche pijp," zooals Vader
'm noemt. Dan kunnen we fijn bellen bla
zen. Ik beb wel één pijp, maar daarmêe
kunnen we toch met alleboi blazen. Nu
had ik juist éen nieuw dubbeltje en kocht
ik er een mooie pijp voor, maar
toen gebeurde er een ongeluk cn liep er bij
hot omslaan van een hoek een kleine jon
gen tegen mijn pijp aan. Die viel stuk op
den grond en ik dacht er juist over, hoe ik
aan geld voor 'n nieuwe zou kunnen ko
men, toeö de trein aankwam. Op eens wist
ik het: ik zou probeeren een koffertje vóór
ietóand te dragen, enne -*• daaróm
vroeg ik het u!"
De oude heer, die blijkbaar schik had in
den jongen, zei vroolijk:
„W'at een buitenkansje dus, dat je mij
zag! Maar vertel me eens, hoe liéet je?"
„Karei, meneer. Karei Goemans."
Even koek de oude heer hem verbaasd
aan cn er speelde een fijn lachje om zijn
lippen, terwijl hij vroeg:
„En hoe heet die neef van jc?"
„Alfred, meneer! Moeder zei, dat neef
Alfred kwam. Ik heb een hcelc massa
neven, maar een neef Alfred ken ik niet.
'k Hoop maar, dat het een aardige jongen
is!" ging hij vertrouwelijk voort.
„Zoo, zoo," zei de oude heer. „En vertol
me nu eens, hoe oud of je denkt, dat die
neef is."
Ja, daarop kon Karei niet dadelijk ant
woord geven. Het jongste neefje in de fami
lie was twee jaar en de oudste zestien. Daar
zou het dus wel tusschen zijn en op goed
geluk af raadde hij:
„Een jaar of tien, meneer."
De oude lieer beet zich op de lippen om
zijn vroolijkheid niet te verraden en Karei
was zóó blij, dat hij straks een nieuwe pijp
zou kunnen koopen, dat hij aan niets an
ders dacht.
't Eenige wat hem bezwaarde was, dat hij
misschien wel een klein beetje laat zou zijn
cn Moeder met neef Alfred zou thuiskomen,
als hij er nog niet was. Zoo heel erg was
dat echter ook weer niet: bij zijn thuis
komst zou hij immers alles dadelijk ver
tellen.
Maarwie kwam daar zoo hard
aanhollen in de richting naar het station?
Dat was Moeder! Stellig ging Moeder naar
den trein om neef Alfred af te balen.
„Jammer, dat ik nu niet met haar
mee kan!" schoot liet even door zijn bol.
„Waar zou die meneer heelemaal moeten
zijn?Maar straks kom ik met
de pijp tliujs!'"
Nu was Moeder vlak bij hem en riep zij
uit: „Neef Alfred!" terwijl zij den ouden heer
een hand gaf. „liet spijt mij vreeselijk, dat
ik niet op tijd aan den trein kon zijn. 'k Heb
rne al erg gehaast. Maar gelukkig zie ik,
dat Karei u afgehaald heeft. Dat was een
uitstekend idee van jc, johgen! al begrijp
ik niet goed, boe u elkaar gevonden bébt!"
Karei keek aandachtig naar eren ouden
heer. Was dat neef Alfred? En had hij
voor dien neef Alfred een pijp willen koo
pen om bellen te blazen?!
Hij kreeg er ccn kleur van.
Neef Alfred helderde nu het liccle geval
aan Moeder op cn toen hij en Moeder har
telijk lachten, werd Karei door hun vroo
lijkheid aangestoken.
Éindelijk zei neef Alfred:
„Ja Jongen, er is vercóhil tusschen een
heef en een neef. Je kunt vau te voren
nooit zeggen, hoe oud hij is. Je kunt een
neefje van een paar maanden hebben, maar
ook een neef van zeventig jaar. Ik behoor
tot de laatste soort Jo dubbeltje krijg je
natuurlijk toch, dat heb je eerlijk veidiendl
Maar wat ben je van plan er nu mee te
doen?"
„fk wil er een Goudsche pijp voor neef
Alfred voor koopen!" antwoordde Karei, die
plotseling ccn inval had.
„Om er bellen mee te blazen?" vroeg
neef Alfred lachend.
„Om uit to rooken!" luidde Kareis ern
stig antwoord.
Neef Alfred kreeg zijn Goudsche pijp en
heeft die wat zuinig bewaard. En Alfred
kwam weldra tot de ontdekking, dat zijn
zeventig-jarige neef de beste van alle nevon
was en de mooiste verhalen vertellen kon,
zelfs al was hij dan ook te oud om nog
bellen te blazen!
ANNIE O.
(Nadruk verboden).
Ergens in een aardig dorpje
Zouden jongens wand'len gaan.
Winter was het: Januari.
Moeder zei: Zeg, denk er aan,
Dat hot ijs nog niet zal boudon!
Wees voorzichtig!Ja hoor, Moe!
Zeiden ze en holden daad'lijk
Naar bun beste vriendjes toe.
En die hadden, moet je weten,
Met elkander in de buurt
Bij den timmerman een sleetje
Voor een dubbeltje gehuurd.
Heerlijk reden z' op do slooten
En ze vroegen: Doe je mee?
Och, zoo zaten onze jongens
Vóór ze 't wisten in de slee!
Toen, ze gleden lustig baantje.
Was het, dat de ijskórst brak
En die arme, kleine peuters
Lagen in het koude wak!
Moedertje zat maar te wachten,
Tot er eind'lijk iemand kwam,
Die haar snikkende vertelde.
Dat weer 't ijs ze van baar nam!
TRUUS VERDONER
SALOMONS.
(Nadruk verboden).
door
C. E. DE LÏLLE HOGERWAARD.
Olie Bolle was een bakker,
Oile Bolle bakte brood.
Olie Bólle bad van 't. bakken
Steeds de beide wangen rood.
Op een keer wou Olie Bollo
Eens niet langer bakker zijn-
In zijn droomen kreeg ons baasje
Dacht hij van het bakken pijn.
Olie Bolle koos wat anders,
Werd daarom tramconducteur
Maaraltijd dia kaartjes geven
Vond hij op den duur gezour.
Olie Bolle wou verand'ren.
Liever stratenmaker zijti.
Maar toen Ollo Bolle werkte,
Vond hij dèt toch ook niet fijn.
Kleermaker werd Ollo Bolle,
Klik, klik! zei do groote schaar.
Olie Bolle zuchtto daarbij:
Hoe kom 'k met mijn werk ooit
klaar?!
Olie Bolle ging toen timm'ren;
Hamerde den heelen dag.
Maar was blij, als 's avonds doodmoe
Hij weer in zijn bedje lag!
Olie Bolle werd nu tuinman.
Dat leek Olie Bolle best!
Maar heel gauw kreeg hij genoeg van
Spitten, wieden en de rest!
Olie Bolle wou chauffeercn.
Olie Bolle was te lui
En deed liever maar een dutje,
Had een slaperige bui.
Olie Bolle droomde steeds weer
Van het één of and're vak,
Tot, hij in zijn slaap zelfs uitriep:
O, dat kan ik met gemak!
Eind'lijk werd die Olie Bolle
Uit zijn droomen wakker en
Daad'lijk riep bij: Nu weet 'k zeker,
Dat ik 't liefste bakker ben!
Olie Bolle was weer bakker.
Olie Bolle bakte brood.
Olie Bolle had van 't bakken
Weer do beide wangen rood.
(Nadruk verboden).
De sneeuw ligt op de daken,
Ja, overal in 't rond:
Op boomen en op struiken
En op den kalen grond.
In één nacht viel die „suiker"
Plots uit de grijze lucht.
De vlokken stoeiden 6amen,
Maar zonder 't mipst gerucht.
De wereld is een witte,
Waar men ook henen kijkt!
Hoe alles nu heel anders
Dan kort geleden lijkt!
Wij gaan een sneeuwpop maken.
O, jongens wat eon pret!
Kom, fluks den witten snuiter
Eerst overeind gezet!
Daarna gaan w\j ravotten:
Sneeuwballen gooien. Fijn?
Zou 'n winter zonder sneeuw wel
Een echte winter zijn?
CARLA HÓÓG.
(Nadruk verboden).
