^war^m
van
JJfoleum
UCM
VARIA
NIEUWSTE GRAM0F00NPLATEN o.a.
F, H. LOMANS - Utrechtschestraat 15 - Tel. 483
ELECTRO- EN RADIO-TECHNISCH BUREAU
F. H. LOMANS - Utr.str. 15 Tel. 483
Wij vertegenwoordigen de bekende
DUCRETET en PHILIPS toestellen
Betaling in overleg met den kooper
M
Zondag.
Hilversum en Huizen.
Ik geloof niet, dat „goede" muziek altijd
identiek is met „klassieke" en dat het om
gekeerde ook niet steeds waar is. Hebt u
wel eens de moeite genomen om onder de
klassieke componisten naar vervelende
raenschen te zoeken? Ze zijn niet zoo ge
makkelijk te vinden, omdat de Tijd zoo ver
standig is geweest, deze auteurs met ge-
zwinden spoed in het grijze niets van het
verleden te laten verdwijnen. Maar ze héb
ben bestaan, evengoed als er thans bij de
nieuwere componisten veel kaf onder het
koren schuilt. Het is dus gemakkelijk om
„klassieke" muziek mooi te vinden: het
geen wij op de programma's vinden is pro-
batum en dat kan natuurlijk niet van de
jonge muziek gezegd worden. Ook in dit
opzicht is dc tijd onze leermeester en latere
geslachten zullen uitmaken of Diepenbrock
Wagenaar, Pijper, Henrietta Bosnians, Ra
vel en Schoenberg ook voor de menschen
van 1980 waarde hebben. Vrijwel zeker kun
nen we zeggen, dat de een-dags-muziek op
de vuilnisbelten terecht zal komen. Zij
heeft haar plicht 'vorpoozing brengen) ge
daan en daarmee is bet afgeloopen.
Een uitgelezen programma klassieke mu
ziek brengt de A.V.R.O, 's middags. Dan
speelt een klein orkest van het concert
gebouw onder leiding van Pierre Monteux
werken van Boccherini, Bacil, Raincau en
Haydn. Beter kon het al niet.
De K.R.O. zorgt in den avond voor nieu
were muziek. We krijgen dus den kans
een zeer aantrekkelijke vergelijking te ma
ken tusschen de klassieke muziek van bet
Europeesche continent en dc neo-roman-
tisehe van Engeland door middel van onze
heide Nedcrlandsche zenders. Het B.B.C.-
orkest onder leiding van Adrian Boult staat
uitnemend aangeschreven. Over Boult heb
ik in een der vroegere radio-kronieken al
eens gesproken, doch over de Engelsche
muziek zoo goed als niet, Dc componisten,
van wie op dezen dag werken worden uit
gevoerd behooren allen reeds tot de gone-
ratic van Gisteren. Holst werd geboren in
1894, Ireland in 1879, Delius in 1863 en El-
gar in 1857. Men zegt, dat Elgar in Enge
land eenzelfde betcekenis heeft als Brahms
in Duitschland, Franck in Frankrijk, Be-
noit in Vlaandoren en Wagenaar in Ne
derland. Dat zal wel niet geheel juist zijn,
maar toth geeft dozc opmerking eenige
richting aan ons denken. Alle auteurs steu
nen óp Berlioz, Liszt, Wagner en Delius
gedeeltelijk ook op Brahms. Vinders van
niéuwe muziek zijn ze niet, waarom wé
hen tot dé neo-romantische groep mogen
rekenen. Zin voor naturalisme hebben de
Engelschen nooit getoond; een Richard
Strauss zal Albion nimmer kunnen voort
brengen. Engeland heeft muziek noodig,
die supra-naturaliscercn wil; zakenmen-
schen wonen er al genoeg en gaarne doolt
dc geest dan in het rijk der romantiek, der
verbeelding. Gustav Holst en Edward Elgar
worden in Engeland geëerd als dc uitver
koren dragers en beschermers der Britsche
muziek-cultuur. I-lun werken mogen iedere
aanspraak op degelijkheid en vakkundig
heid verdiscontoeron. Tegenwoordig toont
Holst veel belangstelling voor de stijl van
Strawinsky uit de dagen van diens „Sacre
du printemps". De Fugal Overture (contra-
puntischc ouverture) werd in 1922 geschre
ven en wil wat in de buurt der jongeren
komen. De Variaties van Elgar over een
eigen thema is het véél-gespeelde orkest
stuk van den Engelschen auteur. Hij was
twee cn veertig jaar oud, toon hij het werk
schreef en van af dat moment was zijn
naam gevestigd. John Ireland's pianocon
cert ken ik niet. Wel andere werken van
dezen componist, die er op duiden, dat hij
den expressionistische kant op wil gaan, als
hij maar wat los kon komen van zijn leer
meester Stanford en diens oer-conservatis-
me. Frederic Delius, tenslotte, heeft Neder-
Iandsch bloed in de aderen. Dat is mis
schien een klein nieuwtje, maar het heeft
geen invloed gehad op zijn muziek: er
staat geen noot Swcelinck of Orlando in!
Brigg Fair is een soort symphoni9ch ge
acht. Een jonge man wundelt op een
mooien zonnigen Zondagmorgen door do
akkers en weiden naar de kerk. Hij voelt
do vreugden van den stralendcn dag, ver
mengt deze met liefde-verlangens en komt
ten slotte in de kerk. Het oude Engelsche
Volksliedje, waarvan de eerste strophe is:
It was on the fift' of august
The weather fine and fair
Unto Brigg Fair I did repair
For Love I was inclined
ligt aan bet werk ten grondslag. De bedoe
ling van het koraal aan het slot van dit
muziekstuk is duidelijk evenals de voor
gaande „love-song" der violen. Elgar's va
riaties dragen het geheimzinnig motto:
Enigma (raadsel). Welke oplossing ge daar
aan moet geven interesseert mij even zeer,
als u, die het stuk nog hooren moet. De
variaties moeten het karakter van een
groep vrienden van den componist uit
drukken. „Dedicated to my friends pictured
within" schreef Elgar als opdracht.
Hilversum. Maandag.
Een paar weken geleden gewaagde ik
van do Turksche episodes (de zoogenaamde
Janitscharenmuziek) in do werken vaji
Ilaydn, Mozart en Beethoven. In het juan
concert van Ilaydn, dat Maurice van IJ7.er
vandaag zal spelen, kunt u een and,.', in
vloed bespeuren: Hongarije. Het slotrondo
draagt den naam „all" ongharesc", dat
vooral duidelijk betcekenis krijgt in het
middendeel van deze finale. Haydn schreef
20 pianoconcerten; dit werk in D is het
eenic overgeblevene. Het is een speelsch,
toccata-achtig stuk; als geheel geen mees
terstuk van de eerste grootte. De daarop
volgende sympkonie, dio het Vara-orkest
speelt draagt den bijnaam „mit deni Pau-
kenwirbcl" (paukenroffeJ). Het is de eerste
in dc serie van 12 zoogenaamde Londensche
symphonieèn, die de Meester in de jaren
17911794 schreef; dus na Mozarts dood. De
paukenrofiel leidt het adagio, waarmee de
symphonie begint, in. Deze en andere sym
phonieèn dirigeerde Haydn te Londen en
moest zich voegen naar den smaak der
Engelschen, die geen symphonie mooi kon
den vinden zonder cembalo. Alzoo kwam de
oude generaal-basp rak tijk nog even om den
hoek kijken, al had Haydn daarmee in be
ginsel reeds volkomen gebroken.
Kalundborg.
Jan Sibelius leeft nog in Finland. Hij is
een uitverkorene en bijna een nationale
held. De Finsche regeering gaf hem name
lijk, toen hij twee en dertig jaar oud was
een jaargeld. Van deze penningen kon hij
leven om te componeeren. Dat is hem vlot
afgegaan, want hij schreef wel negen sym-
phoniscbe gedichten, zeven symphonieèn,
een vioolconcert en een massa klein-goed.
Finland moet een landstreek zijn van een
barre en stoere schoonheid, omstuwd door
oeroude legendes. Een van (leze is „de
zwaan van Tuonela", dat u (gecamoufleerd
als „Svanen fra Tuonela") heden kunt boo-
hen. De muziek van Sibelius steunt op
volksliedachtige motieven, waardoor zij ge
makkelijk en lustig klinkt. Hij gaat njet
diep, tot den bodem, van gevoel en ver
beelding, noch ver van huis. Sibelius is
eenzelfde figuur als Grieg voor Scandina
vië, maar dan een paar trapjes lager in
rangorde.
Dinsdag.
Hilversum.
Een schoono droom, die zoogenaamde
Mondschein-sonate van Beethoven! Nog al
tijd doet het verhaal de ronde van het
blinde meisje of van hot open raam hij
Beethoven of van con iii maanlicht com-
poneeronde meester. Niets is van dit alles
overeenkomstig de waarheid. Beethoven
heeft geen andere titel aan dit opus gege
ven dan: „Sonata quasi una fantasia" (een
sonate, alsof het een fantasie ware.) Zij
wijkt dus in tempo en ook in harmonisch
opzicht af van het gebruikelijke vormsche
ma, méér niet. 't Is jammer, dat er niet eeD
romantisch gevalletje aan verbonden is;
gevoelige menschen willen cat graag. Maar
het is nu eenmaal niet zoo en we moeten
er dus maar van af stappen. Mij is het niet
duidelijk, wat de prachtige zielsmuziek vaD
het langzame eerste deel te maken heeft
niet het kille maanlicht. Egbert Veen heeft
de sonate dezen middag op zijn program
ma.
Woensdag.
Hilversum.
Dit programma van onze voortreffelijke
Bcrtke Scroen geeft in een half uur vele
eminente werken te beluisteren. Zij is met
zoo'n reks nieuwe vocale muziek in haar
elementEerst een serie Fransche kunst
liederen, daarna Mocssorgski en de Falla
Rus en Spanjaard, die toch in algemeene
richting van den geest een parallel gingen.
De Falla leeft nog, al hooren we weinig
nieuws van hem aankondigen. Maar Moes-
sorgski is bijkans een halve eeuw dood. Het
nationalisme in de muziek, dat is d e groote
strooming rond 1900. De wisseling in stijl
is misschien niet zoo groot al se het fameuse
jaar 1600, maar toch in 1900 hierom merk
waardig, omdai de scheiding tusschen ge
compliceerde en simpeler muziek hoogor
werd opgetrokken. Men vluchtte in de ar
men van het volkslied ook Berthe Seroen
zal u dit bewijzen.
Frankfurt.
De vindingrijkheid der omroepleiders
grenst aan hot bijna ongeloofelijkc. Nu je
overladen wordt met amusementsmuziek,
krijgt het groote publick ook hiervan ge
nocg. Daarom gaan we met een zoet lijntje
van leuke Offenbach, die zooveel „grappige"
muziek heeft geschreven (hoevelen zouden
de clou van zijn muziek" begrijpen?), naar
zijn „ernstige zijde." Wc krijgen in Frank
fort een duo voor twee celli te hooren. Offen
bach was van huis-uit "cellist; het zal dus
wel een degelijk stukje zijn. De Aquarelle
van Millöcker is natuurlijk oer-vervelend en
het trio voor piano, viool en cllo van Strauss
zult u misschien met een glimlach aanhoo-
ren. Die zoogenaamde „ernstige" zljdo van
operetten-componisten is foitelijk een non-
seus-uitdrukking. Offenbach was serieus in
zijn „Orphée aux eufers", zoo serieus als
Beethoven, toen hij zijn negende ontwierp.
Maar misschien is hij in zijn duo voor twee
celli niet eens auserieux te nemen, 't Is mél
in de kunst, vindt u niet
Dondordag.
Hilversum.
De componiste Henriette Bosnians speelt
haar piano-concertino in het Concertgebouw
en we zullen in Nederland naar dit Neder-
landscbe werk luisteren. Men hoort wel oens
zeggen, dat het compositorisch talent van
Henr. Bosnians sterk onder invloed staat
van Debussy. Dit i9 ook een waarheid; doch
er wordt vergeten, dat men als ocrlijk be-
oordeelaar óók moet gaan onderzoeken of
er een oigen bewegingscentrum aanwezig is.
Met aDdere woorden: wij mogen ons er niet
van af maken, door klakkeloos tc beweren,
dat een modern werk op voorgaando erva
ringen steunt. Waarom zou dit niet zoo
moeten zijn Dacht u. dat Beethoven niet
evenveel had overgenomon van Haydn als
van Mozart En lijkt het d-moll concert
van Torelli en dat van Bach niet als twee
druppels water op elkaar We weten dat
allen wel en het is een koud kunstje om
als u dan straks den moed hebt om het lapi
daire gewold van Sijpers symphonie te trot
seeren te beweren, dat er iets van De
bussy of Satie in staat en dat Strawinsky,
Schoenberg en Alban Berg niet voor niets
hun werken hebben laten drukken. Maar
zoowel Bosnians als Pijper hebben in hun
rhytmische krachten, hun melodischo vin
dingrijkheid en hun grandioos harmonieus
klankbewustzijn afdoende beleden in deze
beide werken. Praten we thans nog niet
over méér-waarde, aan welk werk wij onze
liefde meer zouden moeten geven. Deze com
posities vormn een verrijking van ons nati
onaal muziek-archief en de verdienste van
Pierre Monteux, die deze werken uitvoert,
kunnen we, ook hierom reeds, niet hoog ge
noeg schatten.
Ik zou willen zeggen als u deze stukken
gehoord bebt, verlustig u dan maar aan den
voortreffelijken Jack Pavue een beetje
ontspanning zal welkom zijn.
Over de programma's voor
Vrijdag en Zaterdag
zullen wij deze week geon beschouwingen
geven. Onze Zaterdagavondkrant is niet
alléén bestemd voor acthermuziek en gra-
mofoon, waarom wij de 6luizen der mede
deelzaamheid sluiten.
P. T.
HOE OUD IS UW HOND?
Do leeftijd van een bond kan men eenigs-
zins bcpalon naar het gebit, doch daarbij
kan men zich licht vorgisson, wanneer de
hond veel hard voedsol gehad hcoft, zooals
botten en harde hondenbeschuiton. De tan
den verslijten dan spoediger. Do eerste
melktanden verschijnen, wanneer een hond
je drie woken oud is. Als hot drie maan
den is, vallen doze tanden gedeeltelijk weer
uit. om door sterkere vervangen te worden.
Het wisselen der tanden is a-faoloopen in
dc negende maand; dan heeft de hond oen
volledig gebit, dat bij een normaal ontwik
keld dier 14 kiezen in dc onderkaak en
12 in de bovenkaak telt en bovendien in
elke kaak 6 snijtanden on 2 hoektanden.
Het gebit blijft blinkend wit. totdat hot
dier 15 maanden is; de snijtanden behou
den daarbij bun oorspronkelijke scherpte.
Op dezen leeftijd beginnen echter eerst de
hoektanden en dan de kiezen gele randen
te krijgen. In het begin zlin deze nog ge
makkelijk te verwijderen mot behulp van
poetsmiddelen. Als do hond tweo jaar is,
zijn de «scherpe kantjes der sniitanden meer
afgesleten; van nu af aan wordt het zeer
moeilijk, den leeftijd to benalen uit den
toestand van het gebit. Op vierjarigen leef
tijd is het gcheele gebit reeds ten zeerste
afgesleten en vergeeld; do hoektanden zijn
stomp en afgerond. Dc kiezen verliezen
door het gebruik hun breedte, zoodat de af
standen ertu6schcn grootcr schijnen to
worden. Als de hond acht jaar is, zijn do
tanden en kiezen zoozeer versleten, dat ve-
lo ervan nog slechts stompjes ziin; hot ge
bit is ook geheel en al vergeeld
DE DICHTHEID DER BEVOLKING IN DC
MEEST-BEVOLKTE LANDEN.
Zeer belangwekkend is het eens na to
gaan hoeveel menschen in de verschillende
dichtbevolkte Europcescho landen per
K.M.3 wonen. Onderstaande lijst geeft een
duidelijk beeld hiervan:
1. België
2. Nederland
3. Groot-Britt.
4. Duitschland
5. Italic
6. Tsjecho-SI.
7. Zwitserland
8. Hongarije
2. Oostenrijk
10. Frankrijk
11. Polen
Hieruit blijkt weer verschillende dingen,
dio wij niet verwacht zouden bobben. Dat
Nederland cn Belgié dicht bevolkt zijn,
weet iedereen wel te vertellen. Maar dat
b.v. Frankrijk 6lcchts 72 personen per vier
kante Kilometer telt. dat is wel verwon
derlijk! Wie dan ook wel eens in Frank
rijk gereisd beeft en de uitgebreide land
streken. moerassen en heidevelden gezien
heeft, waar geen men«?ch woont, kan het
zich indenken. Wie echter Frankrijk nooit
bezocht heeft en dit getal hoort noemen,
zou licht geneigd zijn er geen geloof aan
tn slaan.
RICHARD TAUBER, RICHARD CROOKS, WILLY DERBY, KEES PRUI8,
DUO HOFMANN, BOB SCHOLTE, LILIAN HARVEY UND WILLY FRITSCH,
WILLY FORST, ENZ. ENZ.
GROOTE SORTEERING HARMONICA-, ORGEL-, MARSCH- EN
HAWAII-MUZIEK
VRAAGT DE NIEUWSTE SORTEERING
257
porsonen
per
K.M.
210
n
162
s»
M
131
«1
n
ff
125
ft
IS
97
ft
91
t)
II
86
n
ff
78
ft
7°
70
H
1»
Odeon.
Het was een waro verrassing, toen bleek,
dat zich bij onze zending nieuwe platen
ook het Concerto in F van Mozart, voor
piano en orkest bevond. Want nu kon ik
deze tot in de puntjes verzorgde opname
nóg eens hooren. Maar in November heb
ik het werk in deze rubriek reeds bespro
ken. Je slaat anders weer opnieuw ver
bluft over dc techniek, die zóó volmaakt is,
dat het genre „gramofoonmuziek" een ge
heel eigen karakteristiek heeft gekregen.
Men bootst do muziekuitvoering in nature
niet na, doch de graniofoon geeft iets an
ders, evenals de radio. Men bewondert (ge
loof ik) zeer sterk de prachtige techniek
van bet geval; 't is een wonder, waarin
wij gaan gelooven. Een wonder, dat soms
niet racer menschelijk is. liet nummer van
dit wonder is AA 171115 tot en met '17. Een
andere plaat, waarin echter het subjcc-
tief-mcnschelijke wèl benaderd wordt is
O 8749, Hubermann speelt hier voor u bel
Ave Maria van Schubert'Wilhemj en (op
de keerzijde) Kol Nidrei van Max Brucb.
Ik behoor tot hen, die liever naar een or
kestwerk op de gramofoon luisteren, daD
naar een viool- of zangsolo. Het is waar
schijnlijk om die ééne reden, dat de gra
mofoon zich hier nog tracht te schuiven
tusschen toehoorder en uitvoerder. De gra
mofooii is dan minder „eigen", minder
zelfstandig in z'n genre en probeert beide
partijen tevreden te stellen; hetgeen niet
steeds succesvol gelukt. Men hoort Huber
mann, jawel! Maar niet in zijn grootheid,
niet met zijn warmte van toon, niet in do
voldragenheid van zijn voordracht. Men
weet, dat hij innig en hartstochtelijk
speelt, vurig en verrukkendde ebonie
ten schrijf geeft slechts bij benadering dit
temperamentvolle spel weer, al is de op
name ook in één woord af. Hubermann is
wellicht één der weinige grootcn. die zoo
geniaal spelen, dat ieder mechanisme wei
gert dc allerfijnste nuance's te registree-
ren. Een viool van Spiwahowsky klinkt
minstens even mooi, misschien nog mooier
dan die van Hubermann. En de eerste is
toch een koel en nuchter kunstenaar ver
geleken bij Hubermann. Richard Taubcr
zingt met orkestbegeleiding „Geschichten
aus dom Wiener Wald" en „Ballsirenon
Walzer", twee onweerstaanbare brokken
muziek, waarin het hart van Weenen klopt.
Strauss en Leharze zijn de begena
digde componisten, die de muziek vonden,
waarin ieder zich kan herkennen; muziek,
welke lacht en weent. Maar Lehar is een
mindere grootheid van Johann Strauss, de
zoon. Dat is in de instrumentatie goed te
merken. Tauber is hier op z*n best!Hij zingt:
„Wie schön ist diese Welt", buitengewoon
goed verstaanbaar en magnifique van toon.
E. W. Korngold arrangeerde de muziek
zeer bevredigend. Het nummer is O 4995.
Columbia.
De dubbelzijdige groote Columbiaplaat
L X 156 is een sublieme opname van Wag
ners Treurmarsch uit de Götterdamme-
rung. Bruno Walter dirigeerde in de studio
cn dit moet wel vermeld worden. De treur
marsch (de eenige treurmuziek, welke de
stemming van doffo verslagenheid eigen
lijk goed weergeeft), i3 namelijk een zeer
moeilijk orkeststuk. In deze marsch heeft
Wagner alle hoofdmotieven, die betrokking
hebben op het geslacht der Wiilsungen,
verecnigd. Na het aangrijpende „motief van
den dood" volgen in chronologische opvol
ging de motieven van Sigmund, van Sieg-
linde, van het zwaard (in C grooto terts),
van Siegfried beroemde hooru-fanfare van
het huwelijk en van het onheil. Men zou
dit werk van Wagner een muzikale rede
kunnen noemen, waarin het leven van den
betreurden doodc in herinnering wordt ge
bracht. Een begaafd en kundig dirigent als
Bruno Walter weet van het stuk een do
cument te maken van groote waarde, waar
in de climaxen aangrijpend zijn en de fan
fare's indrukwekkend. Ook" de hoorn-epi
sode klinkt hier zeer mooi cn dc hoorn
geeft de gramofoon-reproductie altijd de
grootste moeilijkheden. Een vroolijko
plaat is de ouverture. Tancrcdi van Ros
sini, gespeeld door de B. B. C. Wireless mi
litary Band onder leiding van O'Donncll.
Een harmonie-orkest d'u9. Maai gediscipli
neerd als de beste. Het is bekend, dat har
monie-orkesten heel wat te stellen hebben
met dc onderlinge zuiverheid. Twee klari
netten hebben al moeite om „bij elkaar"
te blijven; reken nu maar" uit, hoeveel
moeite men heeft om zes of acht toonzui-
vcr te houden! Maar het i3 hier vrijwel
geheel goed gelukt. De plaat is natuurlijk
kei-hard, maar mooi van klank. Ook de
articulatie der blazers dwingt bewondering
af: in snelle passage's kan men nog dui
delijk gebonden en gestooten tonen waarne
men. Een knappe prestatie! (D X 155). Een
aardige opname is ook de volgende: „Stea
ling thro' the classics" (D X 237). die men
eens moet laten draaien bij een of andere
feestelijke gelegenheid. Vele klassieke cn
romantische componisten zijn hier geplun-
O
derd zonder de namen te vermelden. 1-rag-
menten uit Beethoven, Berlioz, Tschai-
kowsky, Weber, Mendelssohn en anderen
zijn op de plaat vastgelegd, verbonden
door een moduleerende pianopartij. Geef
uw gasten te raden van welke componisten
deze „gestolen" fragmenten zijn, en go hebt
een kostelijk cn beschaafd amusement
méér.
P. T.
•&i
Amusementsmuziek.
Reginald Foort kent vrijwel iedereen,
althans zijn spel. Hij is met Mac Pherson
een van de meest beroemde bespelers van
het bioscoop-orgel, en hij heeft zooals zoo-
velcn, zijn naam voor een groot deel te
danken aan de radio. De B.B.C. zond hem
vroeger geregeld uit, al hij het orgel
in de New Gellery Ciname te Londen be
speelde, en ook thans treedt hij nog moor
dere malen voor de microfoon op. C o 1 u m
bia zond ons een plaat van hem: D.B. 612.
Hij speelt daarop „Whistling in the dark"
en „Thrill me" twee nummers waarvan
hij iets bijzonders maakt, en zich niet zou
den doen vermoeden, dat de gramofoon
techniek zooveel moeite heeft gehad met
de reproductie van orgelmuziek.
Eddie Saxon met zijn Columbia dansor-
kest brengt, althans voor zijn roportoire.
ook eenige nieuwe nummers, die hij mei
veel bravour en vooral dash ten gehoorc
brongt: „Ich hab dich einmal gekusst" en
Das Blumen miidchen von Neapel", op
D.W. 2094, en op D.W. 2101 twee bekende
foxtrots: Mach dein Fenstcr auf" en
„Mach mit mil* was du willst, mein
Schatz."
Columbia brengt voorts twee nieuwe
platen van de Fransche zangeres Luoienne
Boyer met eenige tango's in Franschen
stijl. Op de eene plaat wordt zij begeleid
door het orkest Iza Volpin (D.F. 337), en
op de andere (D.F. 60) door een baad on
der Codolban. Beide uitstekende platen
met een brillante begeleiding.
Een nouveauté is, meenen wij, het optre
den van twee Indische meisjes in samen
werking met het Hawaiian-orkcst van
Belloni. Op twee oud-Duitsclie volksme
lodieën zingen de meiskes in sappig Indo-
Hollandsch melancholieke liedjes, een
minnelied en een ander getiteld „Waar-<
om treurt gij?" Het zijn twee ongeschool
de stemmen, maar het geheel is alleraar
digst cn vooral ook het guitaar-accompag-
noment is voortreffelijk (Col. G. J. 109).
Ten slotte van Columbia een zeer mooio
hot plaat van Fletcher Henderson: „Sugar
Foot Stomp en Clarinet marmelade, van
welke twee het laatste nummer ongetwij
feld het beste is. De verwachtingen, die de
titel wekt, worden ten volle vervuld! Het
is C.B. 267.
Odeon gaat voort met Schlagers O
brengen uit de nieuwste films en operettes.
Thans ns Mma Lisa aan de beurt. Willi
For3t zingt de tweo bekendste liederen uifc
deze film op O. 11508. „Warum lëchelst
du? en „Du dummeer kleiner Iiorporal."
met het aardige marsoillaisse thema er
tusschen door gevlochten. Hij wordt bege
leid door het Odeon Kimsfler-Orkcst, onder
leiding van Peter Kreuder. Hetzelfde or
kest speelt onder Korngold op O. 11582 een
potpourri uit do oporrette „Das Lied der
Liebe". Een mooio gave record
De andere Willy, Eritech namolijk zingt
natuurlijk uit: „Ronny": Achtung klei
ner soldat" en Du bist das Liebste'.. Het is
Odeon O 11570. En van niemand minder
dan Dajos Bola komt c,on schitterende ver
tolking van Lilian Harvey's lied uit: Het
Congres danst: „Das gibt's nur einmal".
Die plaat (O. 11510) moet U beslist hooren.
Op de keerzijde staat do wals van Jozef
Strauss „Mein Ecbcnslauf ist Lieb und
Lust", eveneens gespeeld door Bela. Op 't
eerste gezicht zegt die titel U niets; mis
schien zelfs nooit van gehoord. Maar een
der thema's zal U w-el bekend voorkomen:
het beroemde Heurigenlied: „Das muss ein
ein stuck von Him mei sein." 't Zou ook
al heel gek zijn: een Weensche film zon
der een wals van een der Straussen!
Ten slotte een record van do „Jodter
Königin Mina Reverelli n.l. A. 161762.
Rr.
