MUSSOLINI, DE GROOTE VOLKSKENNER
HAAGSCHE BRIEF
RADIO-WEE
De zoon van een smid, die pre
mier wordt.
Niemand Ier wereld is wel zooveel maal
gephotogratecrd geworden als Benito Mus
solini. de opbouwer en voorvechter van
het Fascisme. Op iedere photo ziet men
hem in verschillende poses: en is het ver
wonderlijk Hij was immers steeds de
wildste knaap in zijn dorp, de beste sol
daat in zijn compagnie, een uitstekend
ruiter en schermer, hij bezit niet alleen
een buitengewonen persoonlijken moed,
maar bij is tevens een meester in de kunst
der redehij dwingt zijn luisteraars
hun aandacht op hem te concentreeren,
bij houdt hen in zijn ban gevangen.
Dat is het wat men steeds weer opnieuw
in dezen Italiaan bewonderen moet, bij ie
der deel van zijn redevoeringen, bij iedere
gelegenheid, waar bij zich vertoont, steeds
heeft bij zijn gebaar, zijn optreden klaar,
steads weet hij mot tact de juiste houding
te kiezen. In zekeren zin is hij een groot
acteur, grooter zelfs dan zijn landgenoo-
ten,' die toch ook de aanhangers van „de
posé" zijn'! Omdat bij geboren is onder het
sterrenbeeld leeuw, laat. hij zich in den
Dierentuin met glacé handschoenen en een
hoogen hoed fotografeeren bij dc leeuwen
kooi en doopt het dier „Italia". Als 120.000
Lombardijsche hoeren als teelten van hun
vereering den „duceeen fluit ten geschen
ke aanbieden, speelt hij daarop voor het
verzamelde volk een oud-Ltaliaansche
volksmelodie. Bij de inwijding der am
bachtschool te Florence verschijnt hij met
een hoefijzer in de hand cn sbreekt: „Ook
mijn' vader was een smid en ik heb hem
nog geholpen!" Voor dc weezen der natie
wilde hij een vader zijn, daarom laat hij
de weduwe van een bij een wedstrijd ver
ongelukten luitenant der vliegeniers bij
zich ontbieden, heft haar kindje omhoog
en kust het ten aanschouwe van al het
volk: daarna schenkt hij de rnocdcr een
medaille. De hoogste eer van Italië is te-
geuwoordig, als de duce, naar het gebruik
der Zuidelijke volken, iemand omarmt en
op beide' wangen kust.
Bij het bezoek aan een fabriek' spreekt
hij als vriend der arbeiders het volgende:
„De eenvoudigste Italiaan beteekent voor
rnij duizendmaal meer. dan duizend vreem
delingen!" Dan klimt hij op een land
bouwmachine en rijdt daarmede driemaal
in het rond. Bij den oogst neemt bij dik
wijls persoonlijk deel aan het werk. door
talrijke schoven af te maaien. „Wij heb
ben den honger verslagen!" riep hij bij
een dezer gelegenheden. Door 1000' boeren
laat hij 1000 ossen langs hem heen leiden,
brengt den fascist mgroct en zegt: „Wij
zijn een land met vee, wij zijn een rijk
land'"
Om de financiën van het land te verbe
teren en de standaard te redden, laat hij
van marmer op het Forum Romanurn een
Altaar des Vaderlands oprichten en ver
brandt daarop eigenhandig voor 147 rail-
lioen Lire schuldbrieven, die door de pa
triotten zonder' schadeloosstelling aan den
staat waren teruggegeven. Na den vijfden
aanslag, die er op hem was gepleegd, liet
hij een grootc pleister op zijn neus plak
ken en poseerde voor talrijke fotografen.
Dagelijks verkleedt bij zicli zeven maal.
's Morgens vroeg rijdt hij to paard uit, ge
kleed in zwart hemd cn rijbroek. Daarna
wordt er cenigen tijd geschermd in scherm-
toilet, waarna de meest uiteenloopende
ambtsklecdiugen aan de beurt komen.
Meestal draagt hij de'rijkelijk met goud
bestikte uniform met de groote steek, of
wel de khaki-uniform, waaronder bet
zwarte hemd der Fascisten. Ook echter
ziet men hem wel in een eleganten rok, in
een eenvoudig colbertcostuura, in geklee-
de jas met hoogen hoed, in Marine-uniform
of ook iu groot ornaat met het laag weg
gesneden vest der diplomaten. Maar alles
staat hem oven goed, steeds is hij elegant,
steeds weet hij de bij iedere kleeding pas
sende gebaren te.vinden.
Benito Mussolini is een kind van heel
eenvoudige ouders. Hij werd in 1S83 te
Predappio in dc Roman ca als zoon van
een smid, tegelijkertijd kastelein en burge
meester, geboren. Zijn moeder, Rosa, gaf
onderwijs aan de kinderen van bet dorp.
De vader, Alexandro, was een gevreesd re-
volutionnair en had geen onderwijs geno
ten; bij bracht zijn revolutionnaire ideeën
op zijn zoon over cn gaf hem den doop
naam Benito, naar den Mexieaanscben
vrijheidsheld Benito Juarez. In een zeer
sobere omgeving is de jongen opgegroeid,
hij zou leeraar op een volksschooltje
worden. Toen hij het met moeite en in
spanning zoover gebracht had, werd hij om
zijn revolutionnaire ideeën door zijn colle
ga's gemeden en tenslotte ontslagen. Hij
trok door het land, werd landlouper, door
kruiste zoo al bedelende Zwitserland, sliep
's nachts ouder den blooten hemel, en
haalde hier cn daar wat geld op als met
selaar of als loopjongen. In Genève deed
hij moeite relaties met studenten aan te
knoopen. Maar de autoriteiten waren reeds
voor hom gewaarschuwd en weigerden
hem toegang tot de stad. Tenslotte moest
hij naar Italië tcrugkeeren en begaf zich
naar Triest, waar hij als redacteur van het
weekblad „Awenirc del Javoratore" (De
Toekomst van den Arbeider) werd aange
steld en tegelijkertijd secretaris der directie
werd. In 1910 richtte hij het weekblad „De
Klassenstrijd" op, waarin hij echter reeds
scherp dc daden der „zich noemend Socia
listen" becritiseerde, en zichzelf aangaf als
aanstaand dictator. Hij was reeds in mili
tairen dienst geweest en maakte als sol
daat den Lybischen oorlog mede; aan het
front liet hij zich kennen als zoo'n wilde
socialist, dat de beroemde roode courant,
de „Avantibom tot hoofdredacteur aan
stelde. Gedurende den oorlog werd hij we
gens betoonde dapperheid tegenover den
vijand tot korporaal benoemd en verschei
dene malen zwaar gewond. Koning Victor
Emanuel bracht een bezoek aan het laza
ret waarin Mussolini lag en sprak enkele
woorden lot hern, zonder te vermoeden,
welke bcteekenis deze man eens in zijn
leven zou krijgen.
Na den oorlog had cr een totale omme
keer in Mussolini's gedachten en opvattin
gen plaats. Daar hij in 1914 pleitte vóór
het. deelnemen van Italië aan den oorlog,
waarmede hij toonde zijn eigen weg te
zullen volgen, had de arbeiderspartij hem
in dat jaar uitgesloten, zoodat hij de „A-
vanti" vaarwel moest zeggen en in 1918
de zoo beroemd geworden „Populo d'Ita-
lia" in het leven riep. Voor men het leven
van deze man verder beschouwt, moet men
eerst nagaan, wat het Fascisme eigenlijk
is en wil. Het woord komt van het La-
tijnsche „fasces", (in het Italiaansch „fas-
cio") zooals de. bundel roeden, de lictoren-
bundel heette, welke door een slaaf voor
iedcren legeraanvoerder of keizer van het
oude Rome werd uitgedragen, als toeken
van lit-.il waardigheid. Het woord op zicli-
zcU is dus louter een aanduiding, betee
kent dus niets moor, dan dut het Fascisme
de oogen gericht houdt op dc traditie, liet
glorierijke verleden (in dit geval van het
oude Rome) van den Staat, van de natie.
Het is dus een symbolisch woord, heeft,
een symbolische betcekenis. Dc heide oor
zaken, die het ontstaan van de fascistische
beweging (want van een „partij" is hij het
Fascisme feitelijk geen sprake) tengevol
ge hadden, was de teleurstelling van vele
oud-strijders, die bij het terugkomen uit
den oorlog hun plaatsen in den maatschap
pij vonden ingenomen. De eerste „partita di
combatlirncnto'' (oud-strijdersgroepj was de
kern van dc latere Fascistische beweging.
In de tweede plaats was het het streven
van de communisten, de internationalis
ten, die in 1920 gehecle fabrieken bezet
hielden en de staking proclameerden, aan
velen onwelgevallig. Zij hadden leven en
goed veil gehad voor het Vaderland, voor
Italië en nu zouden een aantal huurlin
gen van Moscou hun Vaderland willen op
lossen cn verbrokkelen? Nooit! Zoo sloten
de oudstrijders zich steeds hechter aaneen,
versterkt door hen, die hun ideeën toege
negen waren. Oorspronkelijk volbloed so
cialisten, in zooverre het liet betrof de
uiteenrukking van hun Vaderland, de
schending van hun Nationaliteit, kwamen
zij tengevolge van de wijzigingen, die
dc inwendige toestanden in Italië onder
gingen steeds dichter bij de principes,
die bet tegenwoordige fascisme in zijn vol
maakten, beproefden vorm aanhangt. Reeds
in '21 betrad Mussolini aan de spits van -il
afgevaardigden de Kamer en in October
19*22 bezette hij, ditmaal echter zonder
bloedvergieten, met zijn zwaarbewapende
„milizia" Rome, bracht het Kabinet Facta
ten val en trok de macht aan zich. Hij was
zoo tactisch niet direct in te grijpen, maar
naast iedereri ambtenaar een fascistische
kracht te plaatsen, zoodat via een over
gangsstadium door geleidelijke vervanging
de fascistische, de corporatieve staat werd
ingevoerd. Onder zijn bestuur, door zijn
schitterend organisatietalent, ontwikkelde
zich z'n aanhang tot 'n grootte, waartegen
over leger cn koning machteloos stonden.
Trouwens, de koning had tijdig de juiste
houding weten aan te nemen en o.a. gewei
gerd dc afkondiging van den staat van be
leg te Rome te onderteekenen, toen de ge
lederen der zwarthemdèn (nationalisten)
daar binnen trokken. In d3 eerste jaren
werden allo tegenstanders zonder veel
scrupules uit den weg geruimd. De moord
op Mateotti, die zooals lalloozen het zon
der eenig bewijs trachten voor te stellen,
niet van officieele zijde is bevolen, liecft
een leelijke klap toegebracht aan het ver
trouwen maar dank zij de energie en de
tact, die de duce toen ten toon spreidde,
wist het Fascisme in dien moeilijken tijd
stand tc houden. Een groot aantal profes
soren en hof'gleeraren werden verbannen.-
Op dringend verzoek der Generale Staf
heeft Mussolini den- koning gehandhaafd,
hoewel deze functie nog slechts een sym-
holiekc betcekenis in Italië bezit. Ter wille
van de traditie cn dat is een machtige
factor is echter dit besluit van Boni to
zeer toe te jmchcft geweest cn hij heeft
ook nooit spijt daarvan gehad. Hij ver
sterkte zijn organisatie en hief alle sociaal
democratische en communistische partijen
en organisaties op, -evenals de Vrijmetse
larij, welke verboden werd (evenals trou
wens alle andere geheime organisaties)
omdat men van een geheime organisatie
nooit weet, welke plannen de leiders heb
ben, hetgeen met het oog op de voorge
schreven blindelingsche gehoorzaamheid
aan een hoogere loge fataal zou kunnen
worden. Eveneens maakte hij een einde
aan het zelfbestuur van vele gemeenten en
universiteiten. Hij wist Albanië te verkrij
gen, maakte een einde aan den zestigjari
gen strijd tusschen Rome cn liet Vaticaan
door middel van de Lateraanvcrdragen cn
propageerde dc kindertoename der bevol
king. Hijzelf heeft zes kinderen. Dc
overbevolking van Italië, dat tegenwoor
dig reeds dichter bevolkt is dan Frankrijk,
geeft de richtlijnen aan van zijn buiten-
lan-lsehc expansiepolitiek. Zijn buiten-
landsclic jjolitick is trouwens zeer plooi
baar en hij weet zich bij elke toestand aan
tc passen.
Mussolini's rcgccring is ecu dictatuur on
der handhaving der monarchie, gesteund op
ingrijpende organisatorische wijzigingen,
vooral betrekking hebbende up het demo
cratische parlementarisme. In zijn buitcn-
landsclie politiek is Mussolini op en top
nationalist en imperialist. Hij onderscheidt
zich van Napoleon door zijn zorg voor het
land zelve, waar Napoleon door zijn ma-
tcloozc eerzucht steeds naar nieuwe ver
overingen zocht, door zijn werken, die in
betrekking tot den tijd veel en véél meer
beteekenis krijgen en door zijn persoon
lijkheid. Ilij hoeft het gehecle land een vol
komen verandering laten ondergaan. Italië
leeft niet. meer van bedelarij, maar Italië
Jeeft thans van den arbeid. Daarom be
vorderde Mussolini, waar hij slechts kon,
dc industrie, schreef groote werken uit,
verhief liet schoolonderwijs, liet nieuwe
spoorwegen aanleggen, zorgde ervoor, dat
het land werd voorzien van schitterende
straatwegen. Maar de industrie bloeit nog
slechts in schijn cn dc staat heeft nog
groote schulden! Daarom was liet tamelijk
verrassend, toen Mussolini do eerste was,
die zijn instemming betuigde met liet door
den Araerikaanschcn president Hoover
voorgestelde moratorium.
Maar dat teckcnt juist zijn grootheid. liet
grootsche gebaar gaat voer alles! Mensche-
lijkheid in dc eerste plaats! Als redenaar
is dc duce onovertrefbaar. Reeds op zijn
17de jaar hield liij in hel theater to Forli
oen herdenkingsrede over Guiseppc Verdi,
den grooten componist, en toen er een ge-
denkteeken voor Garibaldi moest worden
onthuld, en de officieele redenaar verhin
derd was, sprong uit de rij der toeschou
wers de hulponderwijzer Benito Mussolini
te voorschijn en sprak hij anderhalf uur,
totdat de menigte van enthousiasme niet
meer wist wat zij zou doen. Maar men
moet geen fijne diplomatieke rede van liem
verwachten. Hij is in dc eerste plaats de
fanaticus, de man die alles gelooft wat hij
zegt, die m extase gerakend het lichaam
voorover buigt, /.ich weer opricht met op
geheven arm,met dreigende vuist, met
zelfbewuste handbewegingen, die zijn vin
gers in d'-ri gloed zijner rede om de stok,
waaraan de 1 laiiaansche vlag wappert,
klemt cn woorden over de menschen slin
gert. die als vuur m hun hart branden.
Zijn succes heeft hij echter niet te danken
aan zijn redenaarstalent, aan zijn actcurs-
eigeiischappcn, maar de menschen weten,
dat hij de geboren leider is, de groote
volkskenner, een mensch van persoonlijken
moed, die geen gevaar vreest cn met
alles en iedereen den strijd wil aanbinden,
die zijn land tracht te benadeelcn. En Mus
solini weet, dat hij voor een goede zaak
strijdt, want een beweging, die is opge
bouwd op dc edelste eigenschappen in een
mensch, op eenheid cn offervaardigheid,
waar het betreft het algemeen belang, het
landsbelang, moet het winnen. En ge
sterkt door die overtuiging, kan Mus
solini ook «alles geven, wat er in hem
ts. En als men bedenkt wat deze man
reeds gewaagd heeft, wat hij reeds aan
gedurfd heeft en met volharding heeft
volbracht, dan begrijpt men eerst, waar
om men in Italic zoo'n onbegrensd
vertrouwen durft tc stollen in 'dezen
mensch. Heeft hij het niet aangedurfd
met een klein aantal getrouwen een marsch
naar Rome te ondernemen cn dc stad te
bezetten, terwijl hij de koning en het ge
hecle leger tegen zich had kunnen krijgen;
heeft hij het kabinet niet ten val gebracht
en den koning tot een zuiver decoratieve
figuur gedegradeerd; heeft hij niet ter
wijl dc roode soldaten en arbeidersraden
reeds klaar stondenalle socialistische en
communistische organisaties ontbonden en
de weerspannige» laten neerschieten, of
laten verbannen? Was hij niet dc man, die
te midden van een katholieken staat het
waagde katholieke jeugdorganisaties te
verbieden of in ieder geval minder bewe
gingsvrijheid te vergunnen? Heeft hij niet
een strijd met don Paus gevoerd en deze
tot een gelukkig einde gevoerd?
Thans is hij op cn top dc staatsman,
wiens politiek tegen Frankrijk cn tegen de
Balkanstaten is gericht on die zich, uls
beslc redenaar ter wereld, kan veroorloven
tc zeggen: „Woorden zijn goed, mitrailleurs
cn kanonnen soms beter!" I-lij zal steeds
zorg cr voor dragen dat de Italiaanschc
bewapening in verhouding tot de grootte
cn weerbaarheid van Ln,t land op peil
blijft en al is een groot deel der Italianen
het niet eens met dit standpunt, men gunt
hem tóch zijn macht cn zijn positie, die
eigenlijk slechts tc vergelijken is met die
van een Roineinschen triumphator. Zijn
grootste verdienste is Italië uit de klau
wen van het bolsjewisme to hebben be
vrijd en liet weer aanzien en nationaal be
wustzijn tc hebben teruggegeven.
Mijn overbuur heeft radio
Mijn linkerbuurman cvenzoo
In 't rechlsche buis, daar zijn er twee,
De huurder één cn één benèc,
Om één ding ben ik echter blij.
Van achteren ben 'k nog radio-vrij,
Doch neemt men daAr óók radio
Dan ben 'k gauw rijp voor Ermelo,
Want nauw'lijks ben ik uit mijn bed,
Of A heeft 't toestel aangezet.
En bij mijn eerste kopje thee.
Volgt buurman B, bij 't tweede C.
Dan is het zaakje voor mekaar
En ik? dan ben ik de sigaar.'
Buur A is een bezadigd man,
En vangt den dag heel ernstig ón.
Buur B voelt meer voor „Hup Cato",
Dus kiest dat voor zijn radio.
Buur C. die denkt „nou main 'n biet"
't Ding mot speulen! woar-of niet"?
En ik slik alles, onverstoord.!
Intusschen gaat de herrie voort.
Van links kraait iets als schorre haan
Ter rechter trillcrt een sopraan,
Van voren klinkt een diepe bas,
Of speelt een negerband een jasz,
Een spreker, met een stentorstem.
Vertelt iets van Jeruzalem,
Een saaie vent dreunt, als in draf.
Den laatsten koers der fondsen af.
Uit Huizen krijg ik les in 't Spaansch,
Uit Hilversum in 't Italiaansch,
Rechts hoor ik, hoe je kip moet braaien,
Links, hoe je een costuum moet naaien,
Bij A. draagt men gedichten voor,
Intusschen zingt 'n Kozakkcnkoor,
In 't toestel rechts bij één der twee.
Wurgt een tenor de hooge „C".
En zucht je: was het nu maar uit
Dan loeit er-ergens een geluid,
Gejank, gebrul, klinkt in net rond
Het is de Mexicaansche hond.
En van het Mengelberg-concert
Komt niets terecht het lijkt wel snert/
En tot besluit stemt buurman drie
Nog even af op „Daventry"?
Zoo gaat het door, den ganschen dag!
Nu vraag ik u, of zooïets mag?
Voorziet daarin de Hinderwet?
Of heeft men daarop niet gelet
Nu ben ik hcuscb geen nurksch mail,
Die alles afkamt, als hij kan,
Maar krijg je dag'lijks overvloed,
Dan raak je eindelijk doorvoed,
Je maag raakt leelijk van de wijs,
Zoo gaat het ook met radio-spijs!
De Radio, die pracht-invcntie
Wordt dan een echte pestilentie,
Had ik gelijk zeg ja of nee?
Toen 'k 't opschrift doopte „Radio-wee"?
(Overveluwsch Weekblad).
De koning van den lach in ons
midden. Tooneelplannen van
Cees Laseur. Zal Fritz Hirsch
ons verlaten. Een bokser
wordt ontvangen.
Lachen is gezond, vooral in dezen duis
teren tijd, waarin de zorgen dc menschen
zeer zwaar drukken, die angstig zijn voor
een dreigend noodlot, waarvan ze vorm cn
inhoud niet kennen. We henben behoefte
aan vroolijkheid, die ons even crisis en
malaise doen vergeten. De lach is een on
schuldig narcoticum onzer zinnen, het dooft
de pijn zonder schadelijke kwalen achter
te laten.
Niet iedereen is in staat de bezadigde
vreugde, de innerlijke lach tc genieten, die
een goed boek dikwijls verschaft, niet
iedereen kan door een of andere mop in
schaterlachen uitbarsten. Maar wie in staat
Js iedereen tot lachen te brengen, dat is
Grock, de beroemde Zwitserschc clown, de
koning van den lach. Grock is maar een
bescheiden en eenvoudig mensch, die uit
het kleine dagelijkschc gebeuren voor zich
zelf een vréugde-cocktail weet te bereiden.
Maar n/«t alleen voor zichzelf. Hij weet
ook vreugdedranken te bereiden voor een
theaterpubliek, dat in een zaal naar hem
zit tc luisteren. Grock heeft een drietal
voorstellingen in het Gebouw voor Kun
sten en Wetenschappen voor een meer dan
opgetogen publiek gegeven. Neen. het is
toch niet waar gebleken, dat Grock eenbze
jaren geleden voorgoed afscheid van de
planken heeft genomen. Misschien heeft hij
begrepen, dat juist thans de wereld behoef
te heeft aan zijn kunst. Want inderdaad,
op deze kwalificatie mogen zijn grappen
eu grollen aanspraak maken.
Zijn nummer is in die jaren niet gewij
zigd. Ook Grock zal wel gedacht hebben
met een variatie op een bekend gezegde:
a thing of beauty is a joy for ever, vreugde
is een ding van schoonheid, dat altijd blijft.
Onmiddellijk veroverde hij het hart zijner
toehoordoressen en toehoorders met zijn
brceden en verzaligenden grijnslach, met
zijn schijnbaar onhandig uitgevoerde trucs,
doch waarachter een jarenlange training
on een zorgvuldige studie verscholen ligt.
Nog steeds laat hij ons de truc zien met
het opvangen van den strijkstok, zooals wij
het. ook hij de bekende Grock-film hebben
gezien en die ook nu weer een lachstorm
ontketende. Nog steeds is er het gegoochel
met de grootc w itte manchetten en laat hij
ons genieten van zijn waarlijk verbluffen
de muzikaliteit, op de meest uiteenloopende
instrumenten.
Het publiek zoo te doen schateren en alle
narigheid tc doen vergeten met zoo weinige
en zoo gebrekkige middelen, dat is een
groote kunstenaarsgave, die hij slechts
met de allergrootste humoristen gemeen
heeft, Grock blijkt een uiterst fijnzinnig
mensch te zijn, die een buitengewoon ge
voel heeft om zijn publiek Ie peilen. Elk
détail gebeurt op het juiste oogenblik en
geen moment laat hij de aandacht van het
publick verslappen. Tegenwoordig worden
weer veel variété-programma's gebracht,
doch een voorstelling van het gehalte als
wij van Grock hebben gezien, komt maar
hoogst zelden voor.
Nu we het toch over variété hebben, wil
len we even een deur verder gaan en me-
morecrcn, dat er in de residentie een nieuw
tooneelgezelschap in wording is. In Den
Haag kennen we gelukkig niet dat gehar
rewar, dat de Amsterdarnsche tooneelwe
reld kenmerkt. Wij hebben hier het Ver-
eenigd Rotterdamsch Hofstadtooneel onder
leiding van Cor van der Lugt Mel-
sert, die den Koninklijken Schouwburg
bespeelt. En dan hebben wc clou Ilaag-
schen Wcener of Weenschcn Hagenaar
Fritz Hirscli, die het grootste gedeelte van
het jaar zijn steeds gewaardeerde voorstel
lingen in den Princesse-scliouwburg geeft
en met zijn operette-gezelschap dc nieuw
ste Weenscbe cn Duitschc operettes brengt.
Binnenkort zelfs zullen wij in den Princes
se-schouwburg een wereld-première bele
ven van den bekenden Weenschen operette-
componist Robert Stolz, die voor deze gele
genheid speciaal naar Den Haag komt.
Groote teleurstelling bracht echter het be
richt, dat Fritz Hirsch waarschijnlijk Den
Haag zal verlaten, omdat zijn benoeming te
wachten is als directeur van een groot
Bcrlijnseh operette-theater. Wèl een heele
eer voor Frit/ Hirsch. Doch de Hagenaars
zullen hem niet graag willen missen. Fritz
Hirsch hoort zoo geheel hij Den Haag. Mis
schien dat hij zich echter bedenkt of nog
een mogelijkheid ziet om met zijn gezel
schap in Den Haag te blijven spelen.
Doch wo zouden het hebben over een
nieuw tooneelgezelschap, dat in wording
is. Cees Laseur zal in het volgend seizoen
directeur van een nieuw op tc richten
Haagsch gezelschap worden cn als gevolg
daarvan IIet Nederlandsch Tooneel aan
het eind van dit seizoen verlaten.
Nu bezitten we in Den Haag nog een
klein theater, dat slechts zeer zelden be
speeld wordt, het Excelsior-theater aan de
Zeestraat. Het cachet van dit intieme
theater, dat hoogstwaarschijnlijk in ver
band met deze plannen gerestaureerd zal
worden, kan reeds een aanwijzing geven
over het karakter van het gezelschap en
de op te voeren tooneelspelen. Het gezel
schap van Laseur wordt niet- groot. Met
een kleine groep van omstreeks acht kun
stenaars hoopt dc nieuwe tooneelleider een
repertoire to brengen, aat men Kammer-
spiele noemt.
Den Haag zal de basis van zijn werk
worden, ofschoon hij ook reeds in onder
handeling is met Amsterdam en verschil
lende steden in de provincie. Met het noe
men van namen was dc heer Laseur wat
terughoudend, in verband met de ontwik
keling van zaken op tooneelgehied in Am
sterdam. Maar het ensemble zal gevormd
worden uit jongelieden, dip op het oogen
blik de sympathie van het publick heb
ben cn waarvan in de toekomst groote ver
wachtingen gekoesterd kunnen worden.
De groep heeft ook nog geen naam, maar
Laseur lioopt, dat het een goeden naam zal
worden, een reputatie binnen korten tijd.
Aldus wachten we met belangstelling dc
gebeurtenissen in het Haagschc tooncelle-
ven af.
Ondertusschen kunnen wij ons thans be
zig houden met de ontvangst van den in
dubbelen zin grooten Italiaan Primo Car-
nera, den bekenden bokser, die een lengte
heeft van niet minder dan 2.20 Meter. Het
grootc probleem was ook in Den Haag.
zooals ook in de andere steden, waar hij
boksdemonstralies gaf, zijn huisvesting. De
meeste hotelbedden zijn niet op zulke reu
zen berekend en om den Italiaan een rus
tige sjaap te laten genieten, moet er een
speciaal bed voor hem geconstrueerd wor
den, berekend op het formidabele lichaams
gewicht en de buitengewone lengte. Geluk
kig kan de fascistische bokser ongestoord
zijn slaap genieten, want de hoteïdirectic
van het hotel, dat dc eer geniet hem als
gast te mogen verzorgen, heeft liem een
extra lang bed laten aanmeten. Ook schijnt
Camera's 'maag een huitengewonen om
vang te bezitten cn hebben wij hoören ver-
luiden, dat om aan zijn gastronomische be
hoeften tegemoet Ie komen, extra groote
pannen moesten worden aangeschaft.
Bokslicvcnd Den Haag zal Carncra niet
met een slaperig en verhongerd gezicht in
den ring zien verschijnen. Hij krijgt een
goede stal en goed voerDoch wij zul
len ons maar verre houden van deze
bloedneuzenkrachtpatserij. We houden ons
liever bij edeler sporten. Wij hebben ge
hoord dat op den boksavond van Camera
alle Haagsche portier-uitsmijters vrijaf
krijgen. Een soort instructie-avond.
(Nadruk verboden).