MUSSOLINI, DE GROOTE VOLKSKENNER HAAGSCHE BRIEF RADIO-WEE De zoon van een smid, die pre mier wordt. Niemand Ier wereld is wel zooveel maal gephotogratecrd geworden als Benito Mus solini. de opbouwer en voorvechter van het Fascisme. Op iedere photo ziet men hem in verschillende poses: en is het ver wonderlijk Hij was immers steeds de wildste knaap in zijn dorp, de beste sol daat in zijn compagnie, een uitstekend ruiter en schermer, hij bezit niet alleen een buitengewonen persoonlijken moed, maar bij is tevens een meester in de kunst der redehij dwingt zijn luisteraars hun aandacht op hem te concentreeren, bij houdt hen in zijn ban gevangen. Dat is het wat men steeds weer opnieuw in dezen Italiaan bewonderen moet, bij ie der deel van zijn redevoeringen, bij iedere gelegenheid, waar bij zich vertoont, steeds heeft bij zijn gebaar, zijn optreden klaar, steads weet hij mot tact de juiste houding te kiezen. In zekeren zin is hij een groot acteur, grooter zelfs dan zijn landgenoo- ten,' die toch ook de aanhangers van „de posé" zijn'! Omdat bij geboren is onder het sterrenbeeld leeuw, laat. hij zich in den Dierentuin met glacé handschoenen en een hoogen hoed fotografeeren bij dc leeuwen kooi en doopt het dier „Italia". Als 120.000 Lombardijsche hoeren als teelten van hun vereering den „duceeen fluit ten geschen ke aanbieden, speelt hij daarop voor het verzamelde volk een oud-Ltaliaansche volksmelodie. Bij de inwijding der am bachtschool te Florence verschijnt hij met een hoefijzer in de hand cn sbreekt: „Ook mijn' vader was een smid en ik heb hem nog geholpen!" Voor dc weezen der natie wilde hij een vader zijn, daarom laat hij de weduwe van een bij een wedstrijd ver ongelukten luitenant der vliegeniers bij zich ontbieden, heft haar kindje omhoog en kust het ten aanschouwe van al het volk: daarna schenkt hij de rnocdcr een medaille. De hoogste eer van Italië is te- geuwoordig, als de duce, naar het gebruik der Zuidelijke volken, iemand omarmt en op beide' wangen kust. Bij het bezoek aan een fabriek' spreekt hij als vriend der arbeiders het volgende: „De eenvoudigste Italiaan beteekent voor rnij duizendmaal meer. dan duizend vreem delingen!" Dan klimt hij op een land bouwmachine en rijdt daarmede driemaal in het rond. Bij den oogst neemt bij dik wijls persoonlijk deel aan het werk. door talrijke schoven af te maaien. „Wij heb ben den honger verslagen!" riep hij bij een dezer gelegenheden. Door 1000' boeren laat hij 1000 ossen langs hem heen leiden, brengt den fascist mgroct en zegt: „Wij zijn een land met vee, wij zijn een rijk land'" Om de financiën van het land te verbe teren en de standaard te redden, laat hij van marmer op het Forum Romanurn een Altaar des Vaderlands oprichten en ver brandt daarop eigenhandig voor 147 rail- lioen Lire schuldbrieven, die door de pa triotten zonder' schadeloosstelling aan den staat waren teruggegeven. Na den vijfden aanslag, die er op hem was gepleegd, liet hij een grootc pleister op zijn neus plak ken en poseerde voor talrijke fotografen. Dagelijks verkleedt bij zicli zeven maal. 's Morgens vroeg rijdt hij to paard uit, ge kleed in zwart hemd cn rijbroek. Daarna wordt er cenigen tijd geschermd in scherm- toilet, waarna de meest uiteenloopende ambtsklecdiugen aan de beurt komen. Meestal draagt hij de'rijkelijk met goud bestikte uniform met de groote steek, of wel de khaki-uniform, waaronder bet zwarte hemd der Fascisten. Ook echter ziet men hem wel in een eleganten rok, in een eenvoudig colbertcostuura, in geklee- de jas met hoogen hoed, in Marine-uniform of ook iu groot ornaat met het laag weg gesneden vest der diplomaten. Maar alles staat hem oven goed, steeds is hij elegant, steeds weet hij de bij iedere kleeding pas sende gebaren te.vinden. Benito Mussolini is een kind van heel eenvoudige ouders. Hij werd in 1S83 te Predappio in dc Roman ca als zoon van een smid, tegelijkertijd kastelein en burge meester, geboren. Zijn moeder, Rosa, gaf onderwijs aan de kinderen van bet dorp. De vader, Alexandro, was een gevreesd re- volutionnair en had geen onderwijs geno ten; bij bracht zijn revolutionnaire ideeën op zijn zoon over cn gaf hem den doop naam Benito, naar den Mexieaanscben vrijheidsheld Benito Juarez. In een zeer sobere omgeving is de jongen opgegroeid, hij zou leeraar op een volksschooltje worden. Toen hij het met moeite en in spanning zoover gebracht had, werd hij om zijn revolutionnaire ideeën door zijn colle ga's gemeden en tenslotte ontslagen. Hij trok door het land, werd landlouper, door kruiste zoo al bedelende Zwitserland, sliep 's nachts ouder den blooten hemel, en haalde hier cn daar wat geld op als met selaar of als loopjongen. In Genève deed hij moeite relaties met studenten aan te knoopen. Maar de autoriteiten waren reeds voor hom gewaarschuwd en weigerden hem toegang tot de stad. Tenslotte moest hij naar Italië tcrugkeeren en begaf zich naar Triest, waar hij als redacteur van het weekblad „Awenirc del Javoratore" (De Toekomst van den Arbeider) werd aange steld en tegelijkertijd secretaris der directie werd. In 1910 richtte hij het weekblad „De Klassenstrijd" op, waarin hij echter reeds scherp dc daden der „zich noemend Socia listen" becritiseerde, en zichzelf aangaf als aanstaand dictator. Hij was reeds in mili tairen dienst geweest en maakte als sol daat den Lybischen oorlog mede; aan het front liet hij zich kennen als zoo'n wilde socialist, dat de beroemde roode courant, de „Avantibom tot hoofdredacteur aan stelde. Gedurende den oorlog werd hij we gens betoonde dapperheid tegenover den vijand tot korporaal benoemd en verschei dene malen zwaar gewond. Koning Victor Emanuel bracht een bezoek aan het laza ret waarin Mussolini lag en sprak enkele woorden lot hern, zonder te vermoeden, welke bcteekenis deze man eens in zijn leven zou krijgen. Na den oorlog had cr een totale omme keer in Mussolini's gedachten en opvattin gen plaats. Daar hij in 1914 pleitte vóór het. deelnemen van Italië aan den oorlog, waarmede hij toonde zijn eigen weg te zullen volgen, had de arbeiderspartij hem in dat jaar uitgesloten, zoodat hij de „A- vanti" vaarwel moest zeggen en in 1918 de zoo beroemd geworden „Populo d'Ita- lia" in het leven riep. Voor men het leven van deze man verder beschouwt, moet men eerst nagaan, wat het Fascisme eigenlijk is en wil. Het woord komt van het La- tijnsche „fasces", (in het Italiaansch „fas- cio") zooals de. bundel roeden, de lictoren- bundel heette, welke door een slaaf voor iedcren legeraanvoerder of keizer van het oude Rome werd uitgedragen, als toeken van lit-.il waardigheid. Het woord op zicli- zcU is dus louter een aanduiding, betee kent dus niets moor, dan dut het Fascisme de oogen gericht houdt op dc traditie, liet glorierijke verleden (in dit geval van het oude Rome) van den Staat, van de natie. Het is dus een symbolisch woord, heeft, een symbolische betcekenis. Dc heide oor zaken, die het ontstaan van de fascistische beweging (want van een „partij" is hij het Fascisme feitelijk geen sprake) tengevol ge hadden, was de teleurstelling van vele oud-strijders, die bij het terugkomen uit den oorlog hun plaatsen in den maatschap pij vonden ingenomen. De eerste „partita di combatlirncnto'' (oud-strijdersgroepj was de kern van dc latere Fascistische beweging. In de tweede plaats was het het streven van de communisten, de internationalis ten, die in 1920 gehecle fabrieken bezet hielden en de staking proclameerden, aan velen onwelgevallig. Zij hadden leven en goed veil gehad voor het Vaderland, voor Italië en nu zouden een aantal huurlin gen van Moscou hun Vaderland willen op lossen cn verbrokkelen? Nooit! Zoo sloten de oudstrijders zich steeds hechter aaneen, versterkt door hen, die hun ideeën toege negen waren. Oorspronkelijk volbloed so cialisten, in zooverre het liet betrof de uiteenrukking van hun Vaderland, de schending van hun Nationaliteit, kwamen zij tengevolge van de wijzigingen, die dc inwendige toestanden in Italië onder gingen steeds dichter bij de principes, die bet tegenwoordige fascisme in zijn vol maakten, beproefden vorm aanhangt. Reeds in '21 betrad Mussolini aan de spits van -il afgevaardigden de Kamer en in October 19*22 bezette hij, ditmaal echter zonder bloedvergieten, met zijn zwaarbewapende „milizia" Rome, bracht het Kabinet Facta ten val en trok de macht aan zich. Hij was zoo tactisch niet direct in te grijpen, maar naast iedereri ambtenaar een fascistische kracht te plaatsen, zoodat via een over gangsstadium door geleidelijke vervanging de fascistische, de corporatieve staat werd ingevoerd. Onder zijn bestuur, door zijn schitterend organisatietalent, ontwikkelde zich z'n aanhang tot 'n grootte, waartegen over leger cn koning machteloos stonden. Trouwens, de koning had tijdig de juiste houding weten aan te nemen en o.a. gewei gerd dc afkondiging van den staat van be leg te Rome te onderteekenen, toen de ge lederen der zwarthemdèn (nationalisten) daar binnen trokken. In d3 eerste jaren werden allo tegenstanders zonder veel scrupules uit den weg geruimd. De moord op Mateotti, die zooals lalloozen het zon der eenig bewijs trachten voor te stellen, niet van officieele zijde is bevolen, liecft een leelijke klap toegebracht aan het ver trouwen maar dank zij de energie en de tact, die de duce toen ten toon spreidde, wist het Fascisme in dien moeilijken tijd stand tc houden. Een groot aantal profes soren en hof'gleeraren werden verbannen.- Op dringend verzoek der Generale Staf heeft Mussolini den- koning gehandhaafd, hoewel deze functie nog slechts een sym- holiekc betcekenis in Italië bezit. Ter wille van de traditie cn dat is een machtige factor is echter dit besluit van Boni to zeer toe te jmchcft geweest cn hij heeft ook nooit spijt daarvan gehad. Hij ver sterkte zijn organisatie en hief alle sociaal democratische en communistische partijen en organisaties op, -evenals de Vrijmetse larij, welke verboden werd (evenals trou wens alle andere geheime organisaties) omdat men van een geheime organisatie nooit weet, welke plannen de leiders heb ben, hetgeen met het oog op de voorge schreven blindelingsche gehoorzaamheid aan een hoogere loge fataal zou kunnen worden. Eveneens maakte hij een einde aan het zelfbestuur van vele gemeenten en universiteiten. Hij wist Albanië te verkrij gen, maakte een einde aan den zestigjari gen strijd tusschen Rome cn liet Vaticaan door middel van de Lateraanvcrdragen cn propageerde dc kindertoename der bevol king. Hijzelf heeft zes kinderen. Dc overbevolking van Italië, dat tegenwoor dig reeds dichter bevolkt is dan Frankrijk, geeft de richtlijnen aan van zijn buiten- lan-lsehc expansiepolitiek. Zijn buiten- landsclic jjolitick is trouwens zeer plooi baar en hij weet zich bij elke toestand aan tc passen. Mussolini's rcgccring is ecu dictatuur on der handhaving der monarchie, gesteund op ingrijpende organisatorische wijzigingen, vooral betrekking hebbende up het demo cratische parlementarisme. In zijn buitcn- landsclie politiek is Mussolini op en top nationalist en imperialist. Hij onderscheidt zich van Napoleon door zijn zorg voor het land zelve, waar Napoleon door zijn ma- tcloozc eerzucht steeds naar nieuwe ver overingen zocht, door zijn werken, die in betrekking tot den tijd veel en véél meer beteekenis krijgen en door zijn persoon lijkheid. Ilij hoeft het gehecle land een vol komen verandering laten ondergaan. Italië leeft niet. meer van bedelarij, maar Italië Jeeft thans van den arbeid. Daarom be vorderde Mussolini, waar hij slechts kon, dc industrie, schreef groote werken uit, verhief liet schoolonderwijs, liet nieuwe spoorwegen aanleggen, zorgde ervoor, dat het land werd voorzien van schitterende straatwegen. Maar de industrie bloeit nog slechts in schijn cn dc staat heeft nog groote schulden! Daarom was liet tamelijk verrassend, toen Mussolini do eerste was, die zijn instemming betuigde met liet door den Araerikaanschcn president Hoover voorgestelde moratorium. Maar dat teckcnt juist zijn grootheid. liet grootsche gebaar gaat voer alles! Mensche- lijkheid in dc eerste plaats! Als redenaar is dc duce onovertrefbaar. Reeds op zijn 17de jaar hield liij in hel theater to Forli oen herdenkingsrede over Guiseppc Verdi, den grooten componist, en toen er een ge- denkteeken voor Garibaldi moest worden onthuld, en de officieele redenaar verhin derd was, sprong uit de rij der toeschou wers de hulponderwijzer Benito Mussolini te voorschijn en sprak hij anderhalf uur, totdat de menigte van enthousiasme niet meer wist wat zij zou doen. Maar men moet geen fijne diplomatieke rede van liem verwachten. Hij is in dc eerste plaats de fanaticus, de man die alles gelooft wat hij zegt, die m extase gerakend het lichaam voorover buigt, /.ich weer opricht met op geheven arm,met dreigende vuist, met zelfbewuste handbewegingen, die zijn vin gers in d'-ri gloed zijner rede om de stok, waaraan de 1 laiiaansche vlag wappert, klemt cn woorden over de menschen slin gert. die als vuur m hun hart branden. Zijn succes heeft hij echter niet te danken aan zijn redenaarstalent, aan zijn actcurs- eigeiischappcn, maar de menschen weten, dat hij de geboren leider is, de groote volkskenner, een mensch van persoonlijken moed, die geen gevaar vreest cn met alles en iedereen den strijd wil aanbinden, die zijn land tracht te benadeelcn. En Mus solini weet, dat hij voor een goede zaak strijdt, want een beweging, die is opge bouwd op dc edelste eigenschappen in een mensch, op eenheid cn offervaardigheid, waar het betreft het algemeen belang, het landsbelang, moet het winnen. En ge sterkt door die overtuiging, kan Mus solini ook «alles geven, wat er in hem ts. En als men bedenkt wat deze man reeds gewaagd heeft, wat hij reeds aan gedurfd heeft en met volharding heeft volbracht, dan begrijpt men eerst, waar om men in Italic zoo'n onbegrensd vertrouwen durft tc stollen in 'dezen mensch. Heeft hij het niet aangedurfd met een klein aantal getrouwen een marsch naar Rome te ondernemen cn dc stad te bezetten, terwijl hij de koning en het ge hecle leger tegen zich had kunnen krijgen; heeft hij het kabinet niet ten val gebracht en den koning tot een zuiver decoratieve figuur gedegradeerd; heeft hij niet ter wijl dc roode soldaten en arbeidersraden reeds klaar stondenalle socialistische en communistische organisaties ontbonden en de weerspannige» laten neerschieten, of laten verbannen? Was hij niet dc man, die te midden van een katholieken staat het waagde katholieke jeugdorganisaties te verbieden of in ieder geval minder bewe gingsvrijheid te vergunnen? Heeft hij niet een strijd met don Paus gevoerd en deze tot een gelukkig einde gevoerd? Thans is hij op cn top dc staatsman, wiens politiek tegen Frankrijk cn tegen de Balkanstaten is gericht on die zich, uls beslc redenaar ter wereld, kan veroorloven tc zeggen: „Woorden zijn goed, mitrailleurs cn kanonnen soms beter!" I-lij zal steeds zorg cr voor dragen dat de Italiaanschc bewapening in verhouding tot de grootte cn weerbaarheid van Ln,t land op peil blijft en al is een groot deel der Italianen het niet eens met dit standpunt, men gunt hem tóch zijn macht cn zijn positie, die eigenlijk slechts tc vergelijken is met die van een Roineinschen triumphator. Zijn grootste verdienste is Italië uit de klau wen van het bolsjewisme to hebben be vrijd en liet weer aanzien en nationaal be wustzijn tc hebben teruggegeven. Mijn overbuur heeft radio Mijn linkerbuurman cvenzoo In 't rechlsche buis, daar zijn er twee, De huurder één cn één benèc, Om één ding ben ik echter blij. Van achteren ben 'k nog radio-vrij, Doch neemt men daAr óók radio Dan ben 'k gauw rijp voor Ermelo, Want nauw'lijks ben ik uit mijn bed, Of A heeft 't toestel aangezet. En bij mijn eerste kopje thee. Volgt buurman B, bij 't tweede C. Dan is het zaakje voor mekaar En ik? dan ben ik de sigaar.' Buur A is een bezadigd man, En vangt den dag heel ernstig ón. Buur B voelt meer voor „Hup Cato", Dus kiest dat voor zijn radio. Buur C. die denkt „nou main 'n biet" 't Ding mot speulen! woar-of niet"? En ik slik alles, onverstoord.! Intusschen gaat de herrie voort. Van links kraait iets als schorre haan Ter rechter trillcrt een sopraan, Van voren klinkt een diepe bas, Of speelt een negerband een jasz, Een spreker, met een stentorstem. Vertelt iets van Jeruzalem, Een saaie vent dreunt, als in draf. Den laatsten koers der fondsen af. Uit Huizen krijg ik les in 't Spaansch, Uit Hilversum in 't Italiaansch, Rechts hoor ik, hoe je kip moet braaien, Links, hoe je een costuum moet naaien, Bij A. draagt men gedichten voor, Intusschen zingt 'n Kozakkcnkoor, In 't toestel rechts bij één der twee. Wurgt een tenor de hooge „C". En zucht je: was het nu maar uit Dan loeit er-ergens een geluid, Gejank, gebrul, klinkt in net rond Het is de Mexicaansche hond. En van het Mengelberg-concert Komt niets terecht het lijkt wel snert/ En tot besluit stemt buurman drie Nog even af op „Daventry"? Zoo gaat het door, den ganschen dag! Nu vraag ik u, of zooïets mag? Voorziet daarin de Hinderwet? Of heeft men daarop niet gelet Nu ben ik hcuscb geen nurksch mail, Die alles afkamt, als hij kan, Maar krijg je dag'lijks overvloed, Dan raak je eindelijk doorvoed, Je maag raakt leelijk van de wijs, Zoo gaat het ook met radio-spijs! De Radio, die pracht-invcntie Wordt dan een echte pestilentie, Had ik gelijk zeg ja of nee? Toen 'k 't opschrift doopte „Radio-wee"? (Overveluwsch Weekblad). De koning van den lach in ons midden. Tooneelplannen van Cees Laseur. Zal Fritz Hirsch ons verlaten. Een bokser wordt ontvangen. Lachen is gezond, vooral in dezen duis teren tijd, waarin de zorgen dc menschen zeer zwaar drukken, die angstig zijn voor een dreigend noodlot, waarvan ze vorm cn inhoud niet kennen. We henben behoefte aan vroolijkheid, die ons even crisis en malaise doen vergeten. De lach is een on schuldig narcoticum onzer zinnen, het dooft de pijn zonder schadelijke kwalen achter te laten. Niet iedereen is in staat de bezadigde vreugde, de innerlijke lach tc genieten, die een goed boek dikwijls verschaft, niet iedereen kan door een of andere mop in schaterlachen uitbarsten. Maar wie in staat Js iedereen tot lachen te brengen, dat is Grock, de beroemde Zwitserschc clown, de koning van den lach. Grock is maar een bescheiden en eenvoudig mensch, die uit het kleine dagelijkschc gebeuren voor zich zelf een vréugde-cocktail weet te bereiden. Maar n/«t alleen voor zichzelf. Hij weet ook vreugdedranken te bereiden voor een theaterpubliek, dat in een zaal naar hem zit tc luisteren. Grock heeft een drietal voorstellingen in het Gebouw voor Kun sten en Wetenschappen voor een meer dan opgetogen publiek gegeven. Neen. het is toch niet waar gebleken, dat Grock eenbze jaren geleden voorgoed afscheid van de planken heeft genomen. Misschien heeft hij begrepen, dat juist thans de wereld behoef te heeft aan zijn kunst. Want inderdaad, op deze kwalificatie mogen zijn grappen eu grollen aanspraak maken. Zijn nummer is in die jaren niet gewij zigd. Ook Grock zal wel gedacht hebben met een variatie op een bekend gezegde: a thing of beauty is a joy for ever, vreugde is een ding van schoonheid, dat altijd blijft. Onmiddellijk veroverde hij het hart zijner toehoordoressen en toehoorders met zijn brceden en verzaligenden grijnslach, met zijn schijnbaar onhandig uitgevoerde trucs, doch waarachter een jarenlange training on een zorgvuldige studie verscholen ligt. Nog steeds laat hij ons de truc zien met het opvangen van den strijkstok, zooals wij het. ook hij de bekende Grock-film hebben gezien en die ook nu weer een lachstorm ontketende. Nog steeds is er het gegoochel met de grootc w itte manchetten en laat hij ons genieten van zijn waarlijk verbluffen de muzikaliteit, op de meest uiteenloopende instrumenten. Het publiek zoo te doen schateren en alle narigheid tc doen vergeten met zoo weinige en zoo gebrekkige middelen, dat is een groote kunstenaarsgave, die hij slechts met de allergrootste humoristen gemeen heeft, Grock blijkt een uiterst fijnzinnig mensch te zijn, die een buitengewoon ge voel heeft om zijn publiek Ie peilen. Elk détail gebeurt op het juiste oogenblik en geen moment laat hij de aandacht van het publick verslappen. Tegenwoordig worden weer veel variété-programma's gebracht, doch een voorstelling van het gehalte als wij van Grock hebben gezien, komt maar hoogst zelden voor. Nu we het toch over variété hebben, wil len we even een deur verder gaan en me- morecrcn, dat er in de residentie een nieuw tooneelgezelschap in wording is. In Den Haag kennen we gelukkig niet dat gehar rewar, dat de Amsterdarnsche tooneelwe reld kenmerkt. Wij hebben hier het Ver- eenigd Rotterdamsch Hofstadtooneel onder leiding van Cor van der Lugt Mel- sert, die den Koninklijken Schouwburg bespeelt. En dan hebben wc clou Ilaag- schen Wcener of Weenschcn Hagenaar Fritz Hirscli, die het grootste gedeelte van het jaar zijn steeds gewaardeerde voorstel lingen in den Princesse-scliouwburg geeft en met zijn operette-gezelschap dc nieuw ste Weenscbe cn Duitschc operettes brengt. Binnenkort zelfs zullen wij in den Princes se-schouwburg een wereld-première bele ven van den bekenden Weenschen operette- componist Robert Stolz, die voor deze gele genheid speciaal naar Den Haag komt. Groote teleurstelling bracht echter het be richt, dat Fritz Hirsch waarschijnlijk Den Haag zal verlaten, omdat zijn benoeming te wachten is als directeur van een groot Bcrlijnseh operette-theater. Wèl een heele eer voor Frit/ Hirsch. Doch de Hagenaars zullen hem niet graag willen missen. Fritz Hirsch hoort zoo geheel hij Den Haag. Mis schien dat hij zich echter bedenkt of nog een mogelijkheid ziet om met zijn gezel schap in Den Haag te blijven spelen. Doch wo zouden het hebben over een nieuw tooneelgezelschap, dat in wording is. Cees Laseur zal in het volgend seizoen directeur van een nieuw op tc richten Haagsch gezelschap worden cn als gevolg daarvan IIet Nederlandsch Tooneel aan het eind van dit seizoen verlaten. Nu bezitten we in Den Haag nog een klein theater, dat slechts zeer zelden be speeld wordt, het Excelsior-theater aan de Zeestraat. Het cachet van dit intieme theater, dat hoogstwaarschijnlijk in ver band met deze plannen gerestaureerd zal worden, kan reeds een aanwijzing geven over het karakter van het gezelschap en de op te voeren tooneelspelen. Het gezel schap van Laseur wordt niet- groot. Met een kleine groep van omstreeks acht kun stenaars hoopt dc nieuwe tooneelleider een repertoire to brengen, aat men Kammer- spiele noemt. Den Haag zal de basis van zijn werk worden, ofschoon hij ook reeds in onder handeling is met Amsterdam en verschil lende steden in de provincie. Met het noe men van namen was dc heer Laseur wat terughoudend, in verband met de ontwik keling van zaken op tooneelgehied in Am sterdam. Maar het ensemble zal gevormd worden uit jongelieden, dip op het oogen blik de sympathie van het publick heb ben cn waarvan in de toekomst groote ver wachtingen gekoesterd kunnen worden. De groep heeft ook nog geen naam, maar Laseur lioopt, dat het een goeden naam zal worden, een reputatie binnen korten tijd. Aldus wachten we met belangstelling dc gebeurtenissen in het Haagschc tooncelle- ven af. Ondertusschen kunnen wij ons thans be zig houden met de ontvangst van den in dubbelen zin grooten Italiaan Primo Car- nera, den bekenden bokser, die een lengte heeft van niet minder dan 2.20 Meter. Het grootc probleem was ook in Den Haag. zooals ook in de andere steden, waar hij boksdemonstralies gaf, zijn huisvesting. De meeste hotelbedden zijn niet op zulke reu zen berekend en om den Italiaan een rus tige sjaap te laten genieten, moet er een speciaal bed voor hem geconstrueerd wor den, berekend op het formidabele lichaams gewicht en de buitengewone lengte. Geluk kig kan de fascistische bokser ongestoord zijn slaap genieten, want de hoteïdirectic van het hotel, dat dc eer geniet hem als gast te mogen verzorgen, heeft liem een extra lang bed laten aanmeten. Ook schijnt Camera's 'maag een huitengewonen om vang te bezitten cn hebben wij hoören ver- luiden, dat om aan zijn gastronomische be hoeften tegemoet Ie komen, extra groote pannen moesten worden aangeschaft. Bokslicvcnd Den Haag zal Carncra niet met een slaperig en verhongerd gezicht in den ring zien verschijnen. Hij krijgt een goede stal en goed voerDoch wij zul len ons maar verre houden van deze bloedneuzenkrachtpatserij. We houden ons liever bij edeler sporten. Wij hebben ge hoord dat op den boksavond van Camera alle Haagsche portier-uitsmijters vrijaf krijgen. Een soort instructie-avond. (Nadruk verboden).

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1932 | | pagina 16