^biidaoshh
FRANS MOLLE'S
Aniersfoorisch Dagblad
„HELP! EEN KIND ONTVOERD!"
VAN VOGELS EN PARKEN
KLEEDING NAAR MAAT
NIEUWSTE STOFFEN
B. Ruitenberg Hzn.
Utrechtsche straat 26, Tel. 243
ENGELSCHE
HEERENCONFECTIE
MODE-ARTIKELEN
MAGIE
DE ZON SCHIJNT LANGER
VanAei
BEDDEN- en
TAPIJTHANDEL
LANGESTRAAT 5, TEL. 639
Het adres, waar
elke rang en
stand, tegen lage
prijzen, prima
goederen koopt.
door
11. G. CANNEGIETER
In het Oosten der oudheid hebben, naar
de legonden vertellen, toovenaars geleefd,
die over een diepere kennis van de natuur
beschikten dan allcdaagsche stervelingen.
Zij maakten gebruik van geheimzinnige
krachten en kunsten, waarmee zij een
wonderdadige werking op andere wezens
uitoefenden. Niet alleen liun medemen
schen konden zij ermee in hun macht krij
gen, maar zelfs de geesten der afgeslorvc
nen waren van hun formules afhankelijk
cn zoowel de natuurkrachten, de wind en
de zon, als de .ziekten en ongevallen ston
den in dienst van hun tooverij.
Men kan een dergelijk verschijnsel naai
het rijk der verbeelding verwijzen en toch
gelooven, dat er iets als magie bestaat.
Wonderbaarlijk is de werking, welke men
schen onderling op elkaar hebben. Laten
wij zeggen, dat zij voorloopig althans on
verklaarbaar is. De groote en snelle vorde
ringen, welke dc wetenschap bij het door
vorschen van het gevoelsleven maakt, doen
vermoeden, dat men eenmaal dc wetten
zal lecrcn kennen, waaraan onze gemoeds
bewegingen gehoorzamen. Dan zullen do
deskundigen ook den gang kunnen nare
kenen, waarlangs genegenheid, haat, liefde
en afkeer van het ééne hart naar het an
dere vloeien. Maar voorloopig is de weg en
de wijze, waarop dit gebeurt, onnaspeurlijk.
Zoolang dit het geval is, blijven wij spre
ken van geheimzinnige invloeden, van hc-
toovcring en van magie.
Magisch is de uitwerking, welke de aan
blik, het woord, de aanraking van den
cenen mcnsch op den ander heeft. Deze
toovermacht heeft soms vat op de menigte,
soms slechts op een enkele persoon. Het is,
of er een bepaalde uitstraling uitgaat, of
onzichtbare vonken overspringen van ge
moed op gemoed. In het eenc geval zijn
deze stralen doodelijk, in liet andere wek
ken zij leven.
1-Iet merkvvaarige is, dat magische in
vloed nooit met het redelijk verstand is te
vechtvaardigen. Deze invloed strijdt inte
gendeel met dc uitspraken van het ver
sland, hij maakt op clc buitenstaanders
steeds weer den indruk van ongerijmdheid
en dwaasheid. Men vindt de slachtoffers
van een dergelijke betoovering belachelijk
cn noemt ze waanzinnig. Maar dc verstan
digste raadgevingen cn clc. scherpste ontle
dingen stuiten op de ban van deze betoo
vering af.
Deze magie komt zelfs onder dieren
voor. Iemand heeft een hond, een rustig en
goedig beest, dat nooit ecnig schepsel las
tig valt. Maar er is in dc buurt één klein
keffertje, cn als hij dit beest maar van ver-
j'o ontwaart, maakt een dolle woede zich
van den lobbes meester. En toch heeft dit
keffertje hem nooit iets gedaan. Wat is de
reden van deze onverklaarbare gemoeds
beweging?
Nemen wij hetzelfde verschijnsel onder
ïenscheu niet waar? Sommige overigens
gezond reagcercndc naturen zijn ten op
zichte van een bepaald persoon zoo fijnge
voelig, dat zijn nabijheid hem tot het ui
terste prikkelt. Toch heeft die persoon hun
nooit een stroobreed in den weg gelegd; ja
soms kent lnj zijn slachtoffer niet eens.
Omgekeerd vragen wij ons dikwijls af,
hoe hot toch mogelijk is, dat een onzer
kennissen zoo met een bepaald iemand
kan dvveepen, in vvien wij niets aantrek
kelijks ontdekken. Is dit niet de telkens
zich uitende verwondering, wanneer twee
menschen liefde voor elkaar hebben opge
vat? Dan fluisteren do omstanders: „Wat
beeft dat meisje toch in dien jongen, of
die jongen in dat meisje gezien?"
De onnaspeurlijke invloed van de magie
openbaart zich ook in dc bekoring, die van
sommige menschen op de menigte uit
gaat. Twee sprekers kunnen als druppels
water op elkaar lijken en dezelfde rede
voering houden en toch zal naar den cén
niemand luisteren en het gehoor zich om
den ander verdringen. De populariteit van
den partijleider en liet. succes van den kun
stenaar zijn niet met verstandelijke argu
menten te verklaren; de factoren, die dit
bewerkstelligen, liggen op liet geheimzin
nige terrein van de magie.
Wie zich tusschcn de menschen beweegt,
wordt omgeven door stroomingen van
sympathie en antipathie. Ook van hemzelf
stralen afkeer en genegenheid uit.
Wij verbeelden ons, dot allerlei zwaar
wichtige gebeurtenissen en verstandelijke
overleggingen het wel cn wee van onze da
gen bepalen. Maar inderdaad wordt ons be
staan overheerscht door het magisch con
tact met onze medemenschcn. Zelfs het
vluchtig voorbijstrijken van een sympathi
sche of antipathieke golf bij een toevallige
ontmoeting kan voor ons bet noodlot be-
teekenen.
Het is de vvïssclw erking van deze ge
heimzinnige invloeden, welke het leven
zijn betooverende bekorinsr verschaft.
Menscheoroof, chantage en „rackets" in de
Vercenigdc Staten van
Noord-Amerika,
door onzen Correspondent lu
New York, U.S.A.
Alle politictroepen van den staat New
York haast dertig maal zoo groot als
heel Nederland zijn gealarmeerd, alle
grenswegen zijn bezet, alle bruggen worden
scherp bewaakt, het New Yorkschc auto-
verkoer is radicaal stopgezet cn rnoct zich
tevreden stellen met na langen tijd lang
zaam te kunnen oprijden. Iedere auto wordt
doorzocht. Op deze wijze verzuimen beurs
speculanten dc gewichtigste oogcnblikken
van liet zakenleven, vervallen er de meest
urgente termijnen, zonder dat men mag in
grijpen. Maar niemand beklaagt zich, ieder
een grijpt naar het extrablad der couran
ten; want er is iets ontzettends gebeurd:
er is een kind gestolen!
Het is geen gewoon kind, dat ontvoerd is.
Het is liet meest beroemde kind van Ame
rika, Charles Augustus Lindbergh, het 19
maanden oude zoontje van don occaanvlie-
ger Lindbergh, die in Amerika wordt ver
eerd als een nationale held. Zonder dat liet
kind het zelf wist, genoot liet reeds in den
kinderwagen de liefde cn belangstelling
van al zijn landgcnootcn en werd het. met
geschenken overstroomd. Uit zijn bedje
ontvoerd 's avonds om zeven uur! Door het
open raam weggedragen. Wie heeft het ge
daan? Een hysterische vrouw, die dc ver
zoeking niet kon weerstaan, liet beroemd
ste kind van Amerika in de armen te hou
den? Of, wat meer waarschijnlijk is, een
georganiseerde misdadigersbende?
Het geval slaat niet op zichzelf. Een half
jaar geleden verdween op raadselachtige
wijze, het drie maanden oude zoontje van
de familie L. om zoo te zeggen onder de
o.ogen .van dc ouders uit. zijn .kinderwagen,
in een park en op klaarlichten dag. In den
kinderwagen lag slechts de ochtend-editie
van een der grootste kranten van New-
York, dc krant, waaraan de lieer. L. verbon
den was als crimineel reporter. In die och-
.entl-cditic stond juist '-en artikel van zijn
hand, waarin lnj liet doorschemeren, dat
hij 1111 eindelijk de beruchte bende van X.
op het spoor was. Toen het kind verdwenen
was, wilden de wanhopige ouders wel alles
doen oin het terug te bekomen. Geheel ge
broken gaf L. toe, dat hij uit vrees, zijn be
trekking, te verliezen, die optimistische be
wering in zijn artikel had geplaatst, hoewel
zij op niets gegrond was. Het kind werd
ongeveer gelijktijdig teruggevonden.., ver
moord.
„In normale tijden", meldt de crimineelc
politie van New York, „verdwijnen er jaar
lijks ongeveer 100 kinderen". Dat wil zeg
gen, 400 gevallen van kinderroof worden
aangegovon. Het aantal, dut uit vrees voor
verdere wraakneming niet wordt aangege
ven, moet nog veel grooter zijn. Het doel
van die ontvoeringen is altijd afpersing.
Kinderroof beteckenf, wanneer zij gelukt,
een zekere bron van inkomsten. Ouders, die
hun kleinen in dc handen van gewetenloozc
misdadigers weten en niet. alles doen, om
hen te bevrijden, bestaan er eenvoudig niet.
Welk een duivelsch systeem!
Het zijn trouwens niet alleen kinderen,
die verdwijnen. Het aantal volwassenen,
dat ontvoerd wordt, is bijna even groot.
Nog slechts enkele woken geleden ver
dween een gepensionnccrd generaal,
iemand, die zeer in aanzien stond cn in het
bestuur van verscheidene vcrecnigingen
zitting had. Het was een sensatie van den
eersten rang, veel belangrijker dan de
Japansch-Chinceschc gevechten of de con
ferenties van den Volkenbond, tenminste, te
oordcelcn naar de wijze, waarop dc eerste
pagina's van dc dagbladen waren opge
maakt. Na enkele dagen keerde dc oude
heer terug. Dc couranten vermeldden dit
feit slechts als een kort berichtje: een mis
verstand... een uitstapje van enkele
dagen... Doch ondershands vernam New
York, dat de generaal voor zijn terugkeer
50.000 dollar had moeten betalen en zelfs,
naar er gemompeld wordt, een vaste jaar-
lijkschc bijdrage.
De Europeaan schudt er zijn hoofd over
of vindt het onbegrijpelijk. Doch Amerika
is een land, dat een eeuw geleden in den
grond der zaak geen „openbaar gezag"
kende, liet is het land, waar iedereen op
zichzelf aangewezen is. Brengt hij het tot
iets, des te beter. Wordt hij dood op straat
gevonden, dan onderzoekt men de zaak
niet, doch laat hem netjes „van de armen"
begraven. De Amerikanen moeten het dus
geheel en al hebben van zichzelf ofvan
hun eigen organisaties. En die hebben ook
alweer in vele gcvallön ooiT'. eigenaardig
karakter.
Dc streng gedisciplineerde organisaties
in de groote steden maken hun geld voor
namelijk door afpersing of, zooals men in
Amerika deze tyranniekc uitzuigerij noemt,
racket. Zelfs dc echte Amerikanen kunnen
dit woord niet goecl verklaren, doch de be-
teekenis ervan is des te beter bekend: het
is de onontkoombare belasting, die de niel-
w erkende machthebbers der onderwereld
heffen van datgene, wat dc Amcrikaansche
burgers verdienen door hun werk, hun han
del of hoe dan ook. Men kan de „racket"
vergelijken met de tienden, die dc roofrid
ders en struikroovers opcischten van dc
weerlooze reizigers.
IIoc ontstaat zoon „racket"? Laten wij
b.v. aannemen, dat de wusscherijen van
New-York nog niet in banden van de ban
dietenbenden zijn (dat zijn zij echter al-
lang!j, dan beginnen de agenten der bende
hun actie. Die agenten zijn slecht betaalde
en behandelde ondergeschikten, die hun
chef dikwijls nooit van aangezicht tot aan
gezicht hebben gezien cn blootgesteld zijn
aan dc gevaren, waar de werkelijke leiders
nooit voor behoeven te vreezen. Nu begin
nen de agenten der kleine handwasschc-
rijen, die zich door dc concurrentie van
een nieuwe wasclifabriek benadeeld voelen,
nanoen te sluiten. Zij beloven alle betrok
kenen het grootste succes maar er moot
natuurlijk voor betaald worden! Al naar
dc grootte van het bedrijf. En dan vliegt
op zekeren dag een gebouw van de nieuwe
fabriek in de lucht, of een groot aantal
rondbrengauto's wordt met zuren begooid,
of alle motoren weigeren te loopen kort
om, de fabriek heeft de keus om den agent,
die dadelijk een bezoek komt brengen, een
hoog zeer hoog bedrag te betalen,
waarna zij zich „mag" aansluiten bij het
concern, of anders kan dc eigenaar wel
binnen veertien dagen zijn faillissement
aanvragen, liet is duidelijk, dat door de
aansluiting van zoo'n groote fabriek liet
concern des te machtiger wordt, zoodat het
gaandeweg alle wasclifabrieken van de gc-
hcele stad opslokt. De enkele, die ondanks
alles weigeren zich aan te sluiten, wordt
het bestaan onmogelijk gemaakt. Dc winst,
die aan dc henden betaald moet worden
door dc aangesloten wassclierijen, is
slechts bij benadering te schatten. En de
klanten merken natuurlijk niets, alleen
worden de tarieven lioogcr.
Er is thans bijna geen tak van handel
of industrie meer in Amerika, die niet door
„racketeers" is georganiseerd, van de melk-
leverantie tot het transportwezen, van dc
theaters tot de reisbureaux. Dc inkomsten
der „racketeers" worden geschat nauw
keurige gegevens zijn natuurlijk niemand
bekend op 500 rnillioen dollar per jaar.
Voor die inkomsten behoeven dc „organi
sators" zich slechts weinig uitgaven te ge
troosten: de salarissen der agenten cn an
dere helpers vormen geen groot bedrag cn
loopen niet zoo op als dc onkosten voor de
„hookup", d. w. 'idc relaties van dc mis-
dadigcrsvyercld -met verschillende autori
teiten, dc justitie cn de polilie in dc eerste
plaats. De „rackets" omvat een buitenge
woon systeem, een voorbeeldige organisa
tie, die werkt met het geld van de burgers
zelf, doch meestal achter hun rug, onge
zien en geruisehloos, niet uitzondering van
die enkele koeren, dat men hot wenschclijk
acht om door een ontvoering of een paar
welgemikte revolverschoten wat sensatie te
maken.
Dc zon schijnt langer, ja! en al jaagt een
ijzige vrieswind fel en grimmig uit het
Oosten over de landen cn de wateren bij
den overgang van Louwmaand in Lente
maand, toch is er in dc gouden uren van
den dag sterk cn heerlijk dc koestcrcndo
zonnegloed, die als een weldaad uit den
hoogen schijnt in de kamers, dio op straat
den lichtkant doet zoeken, die gezondheid
cn kracht wil geven cn een bode van do
lente wil zijn.
Nog zijn de velden dor au dc boomen
kaal. Maar hier en daar in beschutte hoek
jes roert zich het jonge leven toch al, het
sterke, onsterfelijke leven, dat in de. velo
zachte winterdagen die achter ons liggen
trouwens nooit hoelcmaal verdween, maar
dat nu in elk géval de onweerstaanbare
drang heeft zich krachtiger cn menigvul
dige!* to ontplooien.
Blauw is dc hemel nu, diep cn stralend
blauw! Ik zie hoe do wind dc toppen van
de boomen buigt en striemt en hoe dc
voorbijgangers dc kraag dichthouden en
zich wapenen, zoo goed mogelijk, tegen do
kou. Mij is, na weken van gedwongen rust
het gaan naar buiten nog ontzegd. Dc kille
wind kun mij bier op mijn zonnige kamer
niet deren, maar wel kan bet kostelijke
licht mij met glans en warmte verkwik
ken cn hot uitzicht op tuin cn plantsoen
mij natuurindrukken geven.
En ik peins over dc weken die ons te
wachten staan, nu Maart is begonnen, nu
Lentemaand weer is aangebroken. Wat
zullen zij brengen, dio komende weken?
Gure kou, zegt gc cn striemende vlagen,
mistige uren cn hagelbuien, wind en vries
kou, sneeuw misschien nog on stormen,
griep en verkoudheid, allerlei narigheid
en verdriet? Ja, dat ook misschien. Maar
toch, we willen het andere niet vergeten
cn op het andere hopen.
Ziet gc wel hoe aan de seringen de knop
pen al zwellen, hoe dc iepen bruin en pur
per staan te bloeien langs wegen en grach
ten, hoe de tulpen hun eerste groeischeu-
tcu heffen boven den grond? Hoort ge de
meczen wel twinkelen in 't hout cn weet
ge dat dc lijsters zingen in bet morgen
licht? Dat is er toch ook, dat alles en het
zal winnen cn sterker worden en uitgebrei
der, het zal toenemen week op week en
dag op dag.
Nog enkele weken cn dc lenteteekenen,
die er nu al zijn in katjesbloei, in gras dat
groent, in 't praeludium van 't volle voor-
juurskoor, in schuchter wakker wordend
leven, die enkele teekenen zij zullen vele,
steeds meerdere, straks ontzaglijk vele
worden. Over het water vleugt oen zachte
wind en spannen straks de wachtende zei
len. Over dc weiden klinkt een schollo kie-
vitskreet als heraut van spel en roep der
Icrugkcerende vogels. liet parkhek gaat
open en de oude menschen op het bankje
zullen weer het wonder van liet jonge le
ven zien. Nog even geduld in dc vorstige
dagen, nu do Noord-ooster over de velden
blaast Morgen, overmorgen, een dag, een
week misschien, en zoele wind zal komen.
Het wonder staat te wachten achter de
deuren die Maart nog even dicht wil hou:
den. Dc zon schijnt langer on zal straks
hot mysterie van de lente binnenlaten
door wijd open poorten! A. L. B.
HAAGSCHE BRIEVEN
•5Bij laat komende winterdagen, zooals we
nu beleven, als de temperatuur op vries
punt is en de zon reeds kracht heeft en
op de beschutte plaatsen van onze parken
en plantsoenen de crocusjes de brutale kop
jes opsteken om te wedijveren met de
sneeuwklokjes, wie feitelijk nog de alleen
heerschappij zou toekomen, dan vereenigt
Den Haag de charmes in zich van de prik
kelende Zwitsersche winterlucht en de blij
de schoonheid van een plaatsje aan de
Riviera.
't Is waar, om dit alles naar waarde to
kunnen schatten en geniéten moet je im
muun zijn voor den venijnigen oostenwind,
die een groot deel van je plezier verloren
doet gaan. Maar zonder dien oostenwind
zouden we waarschijnlijk deze tweeslach
tige geneugten missen. En wc kunnen ons
troosten met dc overweging, dat een stevige
noordwester in dezen tijd van het jaar aan
uurheid en vermogen om onbehaaglijk
heid te wekken ook slechts zeer weinig te
wenschen overlaat.
De zon cn de strakblauwe lucht en de
ijzige temperatuur geven de volledige illu
sie van een wintel-plaats. En daartoe dragen
de meeuwen ook nog het hunne bij, de
meeuwen, die wel een speciale attractie zijn
van onze stad, zooals ze daar over en langs
den Vijverberg zwerven, over het water
zwaaien in zwierige vluchten van wit en
grijs en luid krijschond hun aandeel eischen
van het brood, dat de wandelaars in over
vloedige hoeveelheid voor hen neerwerpen.
Het is een bezienswaardigheid van het win-
terschc Den Haag, ook al om den mooien
achtergrond, die de Vijverberg geeft aan de
decoratieve witte vogels.
Toch, wie de meeuwen minder als deco
ratief' element dan wel om huns zelfs wil
verlangt te zien, kan beter den wind trotsee-
ren en een wandeling langs het strand on
dernemen. Daar loven ze hun eigen leven
tje, daar vechten cn tieren en vliegen ze
op eigen gelegenheid en geheel naar eigen
lust en hegeeren. Soms'komf een witte wolk
van over de duinen aanzetten, die, het
strand naderend, uiteengaat en zich ver
spreidt als in een regen van witte, fladde
rende, warrelende stukjes papier, die door
een spcclsche reuzenhand van omhoog
worden geworpen. Ze strijken neer op de
golven, wiegen zich even en dan is er op
nieuw liet gekrijsch cn het vechten om
voedsel, dat zc hier zelf moeten zoeken,
want de. wandelaars aan het strand zijn
schaarsch. Dat weten zo ook wel, dc rak
kers, en dra drijven ze weg op hun wijdgc-
spreidc wieken, landwaarts in cn gaan be
delen op het Vervcrschingskanaal en in het
wijduit gebouwde kwartier van dc vogel-
buurt. Die begint langzamerhand haar
naam te verdienen niet om de namen van
de lanen, welke bepaald een niet onbelang
rijke bijdrage moeten zijn tot de ornitholo
gische ontwikkeling van den Hagenaar,
maar ook om de voorkeur, die vele van onze
gevederde vrienden er voor toonen.
Nu in deze koude dagen zwermt het er
van de meeuwen, zooals het er anders in de
eerste maanden van het jaar zwermde van
de spreeuwen. Voor de bewoners van deze
wijk was dc lente-overval van de spreeuwen,
die met luid gejuich in lallooze zwermen
bezit kwamen nemen van hun gebied cn
die overtuigd schenen, dat de huizen er
speciaal gebouwd waren met dc bedoeling
om hun dakrichels te verschaffen ten einde
er op neer te strijken, een ware plaag. Voor
de toeschouw ci s, die er graag tegen het
vallen van den avond een wandelingetje
voor over hadden, was het een lust.
De vurigste dieren- cn vogelliefhebber,
die het in zijn hoofd zou krijgen in de vo-
golbuurt te gaan wonen, liep kans zijn hu
meur te verliezen bij de overdadige bewij
zen van aanhankelijkheid en genegenheid,
waarmede de spreeuwen hem cn zijn lruis-
genooten overstelpten. Dat jc 's avonds, hij
het mooiste weer van dc wereld, in dc vo
gelwijk menschen tegenkwam met opgesto
ken parapluics, zonder welke ze zich eenvou
dig niet buiten waagden, had zijn zeer gron
dige redenen. Dc spreeuwen maakten zich
gehaat en hun rustplaatsen in de Boschjcs
van Poot werden verwcnscht Er werd ge
klaagd, eerst piano, daarna forto-fortissi
mo.
En wat er toen gebeurd is weet ik niet.
Maar dc spreeuwen zijn weg. Hebben zo
met de zeldzame intuïtie, waarvan dieren
soms blijk geven, gevaar bespeurd en uit
eigen beweging andere rustplaatsen ge
zocht? Of is zc, stickum, zonder dat iemand
er iets van merkte, maar daarom toch zeer
afdoende, het leven in do wijk, die ze naai
den naam de hunne rekenden, zoo ondraag
lijk gemaakt, dat zc dc vlucht hebben ge
nomen? Op welke wijze is hun aan het ver
stand gebracht, dat ze behoorden tot dc on-
gewcnschle vreemdelingen? En waarheen
zijn ze gegaan? Wc weten het niet, maal
ais we tegen hot ondergaan van de zon
uitkijken in dc wijde lucht, die boven cn
achter Houtrust zich spant, dan missen wc
de zwermen vogels, die een sierlijke V
schreven tegen het bleekende blauw van
den hemel, wc luisteren tevergeefs naar
hun vroolijk getjottcr, hun drukke conver
satie, die ze hielden bij het naai- bed gaan,
cn die je kon beluisteren als je de moeite
wilde nemen te klimmen tot hoven liun ver
blijf, daar boven, licel hoog op het Konings
duin. Maar *t is waar, die hen missen en
betreuren, wonen niet in de vogelw ijk.
Als het nog wat koud blijft komen de
blanke meeuwen nog verder landwaarts
in; dan vertoonen ze zich ook boven Zorg
vliet, dat te midden van de kou daar ligt
in de veilige ommuring cn zich koestert in
dc zon als een klein Paradijsje. Buiten de
wind en in dc zon, met een blauwe lucht
boven je. Dat is voor iemand met een klein
beetje fantasie, waardoor hij die paar gra
den temperatuur er gemakkelijk bij denkt,
do illusie van het Zuiden. Vlak tegen de
muren, waar zc alleen dc koesterende
warmte voelen van de zon cn niet den snii
denden wind, die niet alleen de menschen,
maar ook dieren en planten allen moed
beneemt, gaan de heesters rustig voort hun
blaadjes te ontplooien, katjes, als dikko
rupsen aan dc takjes bengelend, rekken
zich cn maken zich tot ontwaken gereed,
en op den grond is het al oen kleurenweel
de van wit cn paars, oi'anjo en geel, niet
bescheiden en op een enkel plekje, maar
in overvloed, alsof er geen kou bestond.
Het is opmerkelijk, dat er van het park
Sorghvliet, liet park binnen de muren wel
te verstaan en niet dc villawijk, veel min
der gebruik wordt gemaakt dan men zou
rnogen verwachten. Wel in het gunstige
seizoen cn op mooie herfstdagen, maar zelfs
dan nog is het percentage bezoekers voor
een bevolking als Den ITaag heeft maar
klein. Heel anders was het, toen Marlot
werd opengesteld. Dat had onmiddellijk don
trek, maar naar Sorghvliet schijnen alleen
de fijnproevers te komen, terwijl het toch
veel meer binnen het bereik ligt. 't Is waar,
bij Marlot is er een tramhalte bij wijze, van
spreken vlak voor de deur, on Sorghvliet
vraagt een paar minuten loopen. Misschien
zijn er dan ook velen, die niet weten hoe
mooi liet park is of die meenen, dat om er
te komen vole en lastige formaliteiten to
vervullen zijn. Wel zie je aan den buiten
kant langs d'n Zuidelijken muur in de koes
tering van het zonnetje op do beste gedeel
ten van den dag wandelaars van die spe
ciale categorie, die wat warmte, wat koes
tering, wat illusie zoo noodig heeft. Moe
ders rnet kleine kinderen, invaliden met
wandelwagens, oude heertjes, steunend op
hun stok, met wankelende bevende passen,
soms een stel oudjes, arm in arm, in roe
rende verknochtheid cri samengaan, clic
niet zijn van dezen modernen tijd. Ze zoe
ken samen dc spaarzame warmte van de
zon en trachten den wind te ontvluchten, zc
gaan langzaam langs 't pad tot het einde
van den beschermenden muur en dan weer
terug, op en neer.
Het is een stukje rust tc midden van het
haastende, jachtende leven, een stukje il
lusie op den openbaren weg, onder de be
schutting van een hoogen muur.
WILLY PETILLON.
