MIJNHARDT'S KINDERZALF
IN MEMORIAM MR. TH. HEEMSKERK
UITVOER VAN SCHAPEN
NAAR FRANKRIJK
Bestaande handelsrelaties
moeten behouden blijven
Onze Postvliegers
onderweg
ft X
A. H. VAN N8EUWKERK N.V. - TEL 543 - AMERSFOORT
HUMORHOEKJE
Een herinnering aan het glorie-tijdperk van rijn Am*
sterdamsche jaren, toen hij als wethouder voor de be:
bedrijven in zn opkomende kracht reeds een sieraad
was en een figuur van «roote beminnelijkheid.
Een van onze medewerkers schreef ons
Zondag
Heemskerk dood
Iiij, de laalsle van drie groolc mannen,
die indertijd als wethouders in het Amsier-
damschc College van Burgemeeestcr en
Wethouders zitting hadden.
Mijn herinneringen gaan 'n twee-cn-dertig
jaar terug. Ilct was omstreeks den tijd van
1900. Veiling Meinesz was als burgemees
ter van Amsterdam kort te voren afgetrtden.
Tot de wethouders van die dagen behoor
den mr, I N. van Hall, die onderwijs voor
z'n rekening had, mr. M. W. F. Treub, die
finanicn beheerde en mr. Th. Heemskerk,
die do zorg voor de bedrijven droeg. Men
mocht hen alle drie eminente mannen noe
men
Van Hall, den Gids-redacteur, den fijnen
letterkundige, den, in vergelijking met de
twee andere wethouders, spaarzaam-spre-
kenden regeerder, maar die, wanneer hij
aan het woord kwam, de lianteerder bleek
van fijne argumenten, aangeboden in uiterst
hoffelijke» vorm. een geestige nauw-merk
bare glimlach op het innemende gelaat, de
mensch die geen ander zou wonden, maar
hem wèl wist te doen gevoelen, dat uien
goed toegerust met hem in het strijdperk
moest treden. De stille man, die in den
Raad z'n stukken keurig gerangschikt vóór
zich neerlegde en gedachteloos een pot
loodje in de kleine, tengere handen kon zit
ten ronddraaien, als ging hem die gansche
groote vergadering niet veel aan, maar met
'n vriendelijk-spottend trekje om de op-
elkaar genepen lippen den tegenstander kon
voorspellen „ik zal U het weder-woord niet
sehuldig blijven." Dat weder-woord was
dan kort-saamgebonden, keurig geformu
leerd; de stem dio het vóórdroeg, niet. groot
van omvang, als was er iets van schroom,
om te véél aandacht tot zich te trekken.
Treub, die met de zwierigheid van z'n
heele doen ook een sfeer van bewegelijkheid
met zich medebracht, zoodra hij binnen
kwam, al sprekende als hij do groote deur
doorschreed die de burgemeesterskamer
scheidde van de raadszaal. Men hoorde
z'n nadering. En hij was nog niet gezeten,
of hij vormde reeds het centrum van ge
sprek. Een cn al levendigheid bij alle debat,
onverschillig, of het a 1 dan niet zijn de
partement betrof. Treub overal midden
i n. En als het z ij n beurt was geworden
om öp te staan cn hij links cn rechts zocht
naar papieren, die bedolven lagen onder
vele andere, dan was z'n antwoord aan de
sprekers reeds in vollen gang, nog vóór
uit den berg vóór zich, het stuk met ge
Sevens dat hij hebben wilde, was te voor
schijn gebracht. En dat stuk bleef bij slot
van rekening ook maar onopgediept, Treub
had het zoeken er naar gestaakt, had zich
bij z'n weerleggingen al zóó ganschclijk in
de materie ingedacht, dat hij geen stuk of
aanteekening meer noodig had. Dan schoot
de eene treffer na den andere door de zaal,
dan volgden de zéér scherpzinnige opmer
kingen elkander in snel tempo öp, staats
rechtelijk werd het een betoog van den eer
sten rang, en het raadslid dat zich aan een
gedachten wisseling met hèm had gewaagd,
zal wel nooit van z'n leven hebben kunnen
beweren, dat het wethouderlijke bescheid
hem het gebruikelijke riet. had ingestuurd.
Het werd met Treub een ontmoeting in
open vaarwater en de schipper die naar den
wal tcrugzeilde, betreurde gewoonlijk zware
averij aan boord. Treub had in den regel
den vlag in top cn keerde weer rustig in den
wethouderlijken zetel terug, in onmiddellijk
levendig discours met buurtgenooten, over
gansch andere dingen. Van Hall hoorde je
niet meer, die was diep gekeerd in zich zelf
maar Trcub's geluid bleef den gan-
schen middag, zoemend op een afstand, of
scherp opklinkend van nabij, als hij kort
interrumpcerend, critiseerend of instem
mend, merken deed, dat zelfs een debat in
de verte, hem volstrekt niet achteloos voorbij
ging.
Heemskerk, de joviaal-gernocdelijke, die
met de handen in de zak binnenstapte en 'n
aardigheid verkocht links en een vriende
lijkheid lanceerde rechts, het overvloedige,
golvende haar met breede handzwaai weg
strijkend en den gouden lorgnet zóó opzet
tend, dat hij méér er overheen keek dan
er door, wachtende op een geestighcidje
\an 'n ander, dat hij met een grap en een
guitige toesjjeling wist te pareeren, zoodat
over en weer 'n aanstekelijke vroolijkhcid
werd gaande gemaakt.
Heemskerk, die bij discussie altoos be
schermd werd door z'n zeldzame gevat
heid, door z'n benijdenswaardige gave om
goed-gchumeurd te blijven bij 't stekeligst
debat en als iedereen van den wethouder
oen woord verwachtte van gelijke hoekig
hcid, als hem somwijlen was toegebeten,
den Raad te verrassen rnet een beschou
wing, die al dadelijk bij liet eerste begin
een on tspanning bracht, door de volmaak
te kalmte en de onverstoorbaar-vriendelij
ke gelaatsuitdrukking bij den spreker, waar
door de opstuwing der gemoederen aan
stonds vergleed tot gezellige kabbeling, en
cle wethouder een des te gunstiger kans
kreeg om z'n aanvallers stevig aan te pak
ken, maar altoos zóó, dat ze bij de pijn
lijke greep, die zeer évident was, toch ge
drongen werden zich af tc stommen op den
man, die zóóveel afstraffends aan hun
adres wist te zeggen, in zóó eharmantcn
vorm, en uit hun ernstige bedenkingen
met verbijsterende handigheid zóóveel wa
pens wist te smeden voor z'n eigen verde
diging. Maar alles in zulk een mate ge
rnoedelijk, en rnet zóó volkomen behecr-
se.hing van geprikkelde gevoelens, dat al
naar hij verder sprak, de toon al warmer
werd cn méér en méér de mentaliteit van
dezen heminnelijkén regent het debat door
gloeide. En als z'n beurt geweest was, kon
men hem bezig zien aan het teekenen van
•tukken, waar de bode achter 'm oj> wacht
te, cn al leckenende luisterde hij glunde
rend naar gesprekken rondom 'm, met nu
en dan 'n ondeugende lach over die lorgnet,
ais hij keek naar degenen, die thans in
de vuurlinie stonden. Maar dat debat be
roerde hem niet. Heemskerk zou niet als
Treub opeens de onverwachte „tusschcn-
werper" zijn cn daardoor aanleiding geven
lot een plolselingen uitbouw van bet debat
in bewogener vorm binnen eigen grenzen
de partij uil Treub streed even graag
rncc in andere sectoren.
Van Hall bleef teruggetrokken m de stil
te, waarin bij zich ingeweven had; hij was
de geduchte, wiens deskundigheid op eigen
terrein licrn in debat reeds bij voorbaat vei
lig stelde; maar niet de man, die zich ge
trokken voelde tot het politieke tournooi
en allerminst de man om wapens te
kruisen buiten z'n departementale domein.
Treub attaqueerde iedereen die iets ver
kondigde. waarvan hij afkcerig was cn tot
welk onderwerp zulk een ketterij behoorde,
dat deed er niet toe, Treub bleef op wacht
post hij ieder punt van de agenda, al was
1 iij ook oogenschijnlijk verwijlend op kilo
meters afstand.
Heemskerk als het derde lid in liet col
lege, die geen moment stilte om zich heen
kon verdragen, die gelukkig was wanneer
bij deel had aan alle discours. Heems
kerk zou niet plotseling tot een onverwach-
ten aanval overgaan, gelijk Treub En tot
den uitslaande» vlam, die bet woord van
Treub nog wel eens in felle gloed kon zet
ten en den omtrok onheilspellend verlich
ten, zou het bij Heemskerk nooit komen.
Tusschen de twee groote contrasten, Van
Hall en Treub, stonds Heemskerk in, als
le derde, met méér vei ve dan aan Van
Hall was toebedeeld en met minder vuur
dan bij Treub lag opgestapeld. Zoo vorm
den zij met hun drieën een formidabel bol-
.verk, waarbinnen het college zich sterk
wist.
Er werd van Heemskerk verteld dat hij,
beginnende met een debat, wel eens een
enkelen keer niet precies wist boe hij het
zou draaien, omdat hij van de stukken, die
in geding waren, zoó vluchtig bad kennis
genomen, dat een cn ander er wel eens
nauwkeuriger van op de hoogte bleek dan
hij, de wethouder. De discussie moet hem
méér dan eens au fait hebben gebracht van
do voornaamste punten waar hij, in den
Raad komende, eigenlijk nog maar ten
declc notie van droeg. Maar wee den te
genstander die in z'n beloog foutief was in
'n detail, dat dc wethouder toevallig bij
zonder goed wist: dan werd die fout met
bet weergaloos talent \an den knappen
debater door Heemskerk aangegrepen als
Cen eerste sport van den ladder, waarlangs
hij verder wist op tc klimmen, omdat hij, al
strijdende in een allergezelligst dispuut,
zich intusschen zélf inwerkte in de zaak
waarin hij bij den aanvang lang niet voor
honderd procent thuis was.
Ik herinner mij, hoe aan Heemskerk bij
de behandeling van de gemccnle-bcgrooting
door een der raadsleden eens gevraagd
werd, inhoever het gemotiveerd was, een
iong beambte bij een der bedrijven in aan
merking te doen komen voor buitengewone
salarisverhooging, waarvoor op de bedrijfs-
begrooting een post stond uitgetrokken. De
wethouder, op die vraag allerminst bedacht
cn wel vergeeflijk -- op geen stukken na
wetende waarvoor deze extra verhooging
stond aangevraagd, verdedigde de begroo
tingspost rriet een tuitende lofrede op de
ambtelijke hoedanigheden van het jeugdige
jongmensch in kwestie, wiens zéér bijzon
dere verdiensten van dc beirokken afdee-
ling door Heemskerk met elegantie en wel
bespraaktheid werden naar voren gebracht,
met welke toelichting dc wethouder de zaak
als afgedaan beschouwde. Een modcl-bc-
ambte wat wilde men méér?
Maar het vragende raadslid vroeg weder
om het woord. En zei ongeveer dit: „Ik
lank den wethouder buitengewoon voor
z'n breede motiveering, maar ik mag er
misschien wel even op attent maken, dat
de bewuste cxcclleerendc beambte al reeds
verscheidene maanden terug overleden is.'
Wie nu denken mocht dat Heemskerk de
man er naar was, om zich, door deze min
of meer pijnlijke surprise geslagen te too
non. die vergiste zich wel zéér. De wethou
der stond onder diepe stilte van den Raad
heel plechtig op, en sprak in toon van die
pen ernst deze woorden: „Dan ruste zijn
assche in vrede!"
Waarop uit een anderen hock van den
Raad even plechtig klonk: „Amen!"
Burgemeester Van Leeuwen maakte van
deze oogenblikkcn handig gebruik door on
middellijk de aandacht af tc leiden cn de
begrootingspostcn verder door tc hameren:
278, 279, 280 niemand het woord?
Dan is ook deze begrooting goedgekeurd.
Ik releveerde zoo straks bet wel zeer per
soonlijke talent van Heemskerk, om tijdens
een debat zich zelf op de hoogte van het
onderwerp te stellen. Vermoedelijk is er wel
nooit een wethouder in het college gewekt,
die kans zag om zich binnen een half uur
Le orienteeren in een probleem, waarvoor
een ander op z'n minst een bal ven dag en
nog langer noodig had. In die dagen wa;
de heer Van der Horst de directeur' van
de Amsterdamsche gasfabrieken: Van der
Horst was eerst directeur in Utrecht, en
kwam vandaar naar Amsterdam. Van zéér
nabij heb ik het volgende meegemaakt: op
zekeren ochtend, 11 uur, krijgt de direc
teur van dc gasfabriek het telefonisch ver
zoek, om op het stadhuis te willen komen,
z'n wethouder Heemskerk. Van der
Horst komt bij den wethouder binnen en
Jcze noodigt hem uit, 'm een en ander tc
ertellcn van een belangrijk punt, dat
s middags in den Raad aan de orde zou
komen, liet gasbedrijf betreffende. Van dei-
Horst maakt de opmerking: „dan mag U
wel eens rustig gaan zitten, met cte stuk
ken voor U". Maar dat acht Heemskerk
beclcmaal niet noodig: „Steekt U maar eens
van wal cn vertel me eens hoc- U over die
zaak denkt. Stel IJ voor, dat U dc wethou
der is cn dat ik dc Raad ben. Gaat. U gang
maar."
Van der Horst begon tc praten. Van pra
ten werd het betogen, werd het redeneeren
in raadsstijl.
Heemskerk liep dc kamer op cn neer, z'n
handen op z'n rug, onder z'n colbert. En
luisterde. Deed nu en dan 'n vraag cn
wandelde verder maar op cn neer. Noteer
de geen letter; zag geen enkele teekening
in; geen stuk, gedrukt of geschreven, kon
'in schelen. Van der Horst redeneerde maa;
door, als stond hij in den Raad met wet
houderlijke bevoegdheid. En Heemskerk
deed acht stappen links en acht stappen
rechts. En als Van der Horst even onder
brak met- „Begrijpt U het?" maakte dc wet
houder 'n gebaar van: „Vooruit maar! Wat
ik niet snap zal 'k wel vragen".
Zoo was men 'n klein kwartier bezig.
Plotseling draafden twee paarden den
Binnenhof op. onder de ramen van Hecms-
kerk's kamer. Een bruiloftsstoet. Dc coupé
van bruid cn bruidegon getrokken door
twee mooie vospaarden. Heemskerk haastte
zich naar de ramen, het venster schoof
open het magnifiek span paarden had
al z'n aandacht. Van der Horst werd er bij
geroepen, aan 't raam. Het waren inder
daad schitterende dieren, die daar te trap
pelen stonden.
„Zullen wc verder gaan?" waagde Van
der Horst. Die nog minstens een uur voor
den boeg zag.
„Neen", besliste de wethouder. „Die paar
den vind ik wel zoo interessant".
Tot het raam weer dicht ging. Maar Van
der Horst hoefde niet door tc praten. Det
wethouder zette z'n hoed op, deed nog 'n
hoogst-enkelc vraag, terwijl hij z'n jas aan
trok, bedankte den directeur van de gasfa
briek voor het gegeven college cn vertrok:
„U is wel in de antichambre, niet waar,
van middag?' Daarmee doelende op de gc-
wenschtc aanwezigheid van den bedrijfs
directeur in het aan de raadszaal grenzende
vertrek.
De heer Van dor Horst was in de anti
chambre dien middag van de raadsverga
dering, om als hulp-bron bij dc hand te
zijn. Hij hield z'n hart vast voor de wethou
derlijke verdediging, want de heer Heems
kerk had 's morgens geen streep op papier
gezet, had naar mooie paarden gekeken toen
dc gasfabriek-directeur z'n betoog op het
cardinalc punt dacht gekomen. Wat moest
er bij den wethouder van terecht komen?
Dc heer Heemskerk sprak dien middag.
En dc lieer v. d. Horst stond geslagen
achter dc deur van dc antichambre te luis
teren. Wat de wethouder zei was mees
terlijk. Wat de directeur van het bedrijf
s morgens nog had w i 11 e n zeggen, maar
waar hij niet aan toe was gekomen omdat
dé wethouder geen tijd meer had, dat hoor
de hij nu uit den mond van den heer Heems
kerk, die met beschouwingen cn conclusies
voor den dag kwam. als had hij dc zaak
dagen tevoren gewikt en gewogen met des
kundigheid.
„Ik had er eenvoudig geen woord meer
aan toe kunnen voegen, en of hij er nu
stond, of i k, dat was precies hetzelfde"
heeft van der Horst mij later verteld. „Die
wethouderlijke speech was onverbeterlijk".
En Heemskerk won dien middag het pleit
spelenderwijs. En algeheel.
Een andere raadszitting.
't Ging over een maatregel voor liet tram
personeel. In den Raad werd gezegd, dat het
personeel van dien maatregel afkcerig was
en de organisatie er niet veel van moest
hebben. Heemskerk liet de oppositie rustig
uitpraten tot liet bij half zes geworden was.
Om en nabij einde der middagzitting. Hij
vroeg en kreeg natuurlijk verlof om
's avonds liet debat tc beantwoorden. En
kwam te acht uur in den Raad terug met
het resultaat van een door hem zelf inge
steld onderzoek, bij bet personeel van de
tram, o p dc w agens. Heemskerk had den
tijd van half zes tot acht uur 's avonds be
nut. voor een enquête; hij had getramd op
zoowat alle lijnen, had bestuurders gespro
ken cn conducteurs, ook organisatie-leiders
en verscheen des avonds in den Raad met
een stapel gegevens, niet uit een ambtelijk
rapport, maar persoonlijk ingewonnen, ge
gevens die w ij d verschilden met de voor
stelling, die men 's middags had gegeven.
En toen men hem vroeg hoe hij al dat ma
teriaal in zoo korten tijd liad bijeengekre
gen, antwoordde dc wethouder, terwijl hij
lachend over z'n lorgnet heenkeek:"„Terwijl
gij, mijne hoeren, thuis, of misschien bij
Krasnapolsky, zat te eten tusschen middag
en avondzitting in, heeft uw wethouder half
zoo niet heel Amsterdam, afgetramd, omdat
hij nu eens haarfijn wilde weten hoe dat
nu eigenlijk zat met die personeelsbezwa-
ren. Maar die bezwaren bleken er niet te
zijn. Dat heb ik niet van hooren zeggen
van anderen, maar dat heb ik van het per
soneel zélf".
En de Raad ging met de wethouderlijke
verdediging aceoord.
Groot bewonderaar van tooneelspel-kunst.
Kundig beoefenaar van billartspel. Wat
hebben wij hem menigen avond in „Park
zicht" te Amsterdam zien spelen als het 'm
na zware dagtaak, een ontspanning was, no;
enkele uren tc biljarten cn hij ons jonge
Amsterdammers die het in diezelfde zaal
probeerden te loeren, voorspeelde... „zie,
zoo moet je stooten"
Hij, dc volop-beminnelijke mensch, de zon
nige, vroolijkc man, zooals ik hem gekend
heb in de jaren van z'n Amsterdamsch wet
houderschap, hij. die voorwaarden in zich
vereenigde als weinig anderen, ook li ij nu
is heengegaan. Voor altoos.
Tn gedachte verwijlde ik bij liet hooren
van zijn dood eenige oogenblikkcn in de
raadszaal van ons Amsterdam waar hij om
geneest het huidje van Uw kindje. Doos 25, Tube 40 ct. Bij Uw Drogist
streeks 1900 liet jonge, opkomende geslacht,
ook van anderen geestelijken huize, enthou
siasmeerde cn boeide, liet eerste door z'n
geestdrift, liet tweede door z'n volkomen
gentleman-blijven bij ieder mceningsverschil
hoe diepgaand dat ook mocht worden uit
gepraat. In die zaal is Heemskerk gebouwd
tot den man, die hij later in nog rijpere
kracht geworden is voor den lande!
De regeling van cle verdee-
ling der certificaten
Op dc vroeger door ins gemelde vragen
van den lieer van den Heuvel in verband
met dc toewijzing van consenten voor den
uitvoer van schapen naar Frankrijk, heeft
de minister van economische zaken en ar
beid bet volgende geantwoord:
Het percentage van het totaal der certi
ficaten voor den uitvoer van schapen-
vleesch naar Frankrijk, hetwelk overeen
komstig de voor die verdeeling geldende
regeling aan de leden der commissie voor
den uitvoer naar Frankrijk van vleesch en
vlecschwaren en de aan dio leden gelieerde
belangen toekomt, bedraagt op dit oogen-
blik nog niet 1 pet. De ondergcteckcnde
voegt hieraan toe, dat alle twijfel omtrent
een juiste verdeeling der certificaten uit
gesloten is.
De in deze vraag bedoelde aangelegen
heid heeft de volle aandacht van den on-
dergeteekonde; do mogelijkheid van een
andere regeling en dc daaraan verbonden
voor- en nadeelen wordt onderzocht.
De ondergetoekende erkent het bezwaar,
gelegen in de bevriezing van den handel,
hetwelk de genomen uitvoermaatregelen
met zich brengen. Ilct is echter niet
mogelijk daarin verandering te brengen,
daar onder dc voorwaarden, waarop
door Frankrijk aan Nederland de ver
deeling van liet. toegésUne contingent
is toegestaan, ook valt de cisch, dat be
staande handelsrelaties behouden moeten
blijven. Hieruit volgt, dat ook i.e. de certi
ficaten slechts kunnen worden toegewezen
alleen aan die exporteurs, welke zich ook
vroeger met den uitvoer Aan schapen-
vleésch naar Frankrijk bezighielden en tot
een zeker percentage van hun vroegeren
uitvoer.
ROOFOVERVAL OP TWEE OUDJES.
Friezenveen, 11 Juni. in den afgc-
loopen nacht heeft een drietal bandieten een
bezoek gebracht aan het echtpaar G. Zij
hebben den hond een stuk leverworst ge
voerd, teneinde hem stil te krijgen cn daarna
hebben zij beide oudjes neergeslagen en
bloedend verwond. Een geldkistje, inhou
dende 500, is meegenomen. De politie stelt
een onderzoek in. Tot nu toe ontbreekt elk
spoor van do daders.
HET GEBEURDE TE BOSKOOP.
Vragen van den heer Wijn
koop.
De lieer Wijnkoop heelt aan dc Ministers
van Binncnlandschc Zaken cn van Justitie
de volgende vragen gericht:
Is liet dc Rcgcering bekend dat de Bos-
Uoopschc politie op Woensdag S Juni j.l.
een groep arbeiders cn tuinders die op vol
komen ordelijke wijze een op een verga
dering ter plaatse aangenomen motie aan
den Burgemeester van Boskoop had aan
geboden, plotseling heeft overvallen, en dat
wel zonder eenige voorafgaande waar
schuwing, cn dat het zoodoende tot het
neerslaan van verscheidene ongewapende
burgers cn lot den dood van een der werk-
looze arbeiders is gekomen'?
Welke bestraffing is de Rcgeering Van
plan dc politie en bet hoofd der politie,
den Burgemeester, voor dit optreden met
blocdigen afloop tc doen toekomen?
DE KONINGIN NAAR FINLAND?
Uit Ilelsingfors wordt aan de Weser Zei-
tung gemeld, dat de Koningin van Neder
land dezen zomer een bezoek aan Finland
zal brengen. (N.R.Ct.)
Duif
Ekster
Ijsvogf
9—6
Amsterdam
11-6
Budapest
Weenen
of
Amsterdam
Parijs
Marseille
Rome
Brindisi
10—6
9—6
Athene
Mersamtruh
96
O
Cairo
Chaza
Rutbawells
8—6
11—6
Bagdad
Basra
12—6
Boeshir
Djask
7—6
Karachi
.Todpoer
6—6
Allahabad
Calcutta
5—6
12—6
Akvab
Rangoon
4—
Bangkok
11—6
Kohlak
Pcnang
Medan
3-6
10—6
Palembang
Batavia
3—6
10—6
Bandoeng
1
In Europa kan thans uit twee routes
gekozen worden. Beide zijn achtereen
volgens in bovenstaand staaltje opgeno
men.
Vertrek van 't ecrsl\ olgende postvlieg
tuig van Amsterdam 16 Juni 1932.
Wij stoffeeren zelf onze meubelen, zoodat wij primo werk kunnen garandecren!
SALON AMEUBLEMENT
2 Crapauds en Stoelen. Prima stoffeering f 86.—
MODERN SALONAMEUBLEMENT
2 Crapauds en 4 Stoelen. Geheel veerend. Prima Moquette f 122.50
Laat U eens onze collectie bekleedingstoffen voorleggen, wij hebh°n groote keuzo en
aparto dessins!
K. BEEKSTRAAT 6 BEEKENST.LAAN 10
UW ADRES VOOR COMPLETE MEUBILEERING!
Dagverpleegster, verslag uitbrengend aan de direc
trice „HIJ moet een ot andere zonderlinge kwaal
hebben, directrice, want hl) slaapt den heelen dag en
de nachtverpleegster zegt me dat hij, zoo gauw als mijn
dienst om is, wakker wordt." (Humorist).
