„RADIO-
IS HOLLYWOOD IN VERVAL?
NEEMT ZONNEBADEN, DOCH HOEDT
U VOOR OVERDRIJVING
ZIJN LAATSTE ROEP
Close-up's uit het filmparadijs in Amerika.
Door onzen reizenden corresp.
ANTON E. ZIEGFIELD.
Hollywood, Juli 1932.
Up Vancouver had ik achter den rug
Ik wilde hier een paar kennissen op gaan
zoeken, die ik nog kende uit den tijd, dat
ik nog acht uur per dag op een scenario
bureau manuscripten uit enveloppen ritste,
die uit China en Duitschland, uit Japan
of Italic waren toegezonden en die ongele
zen teruggezonden werden
Nacht Buiten dc stad, boven den
Oceaan en boven de Sierra was de hemel
nog vol sterren: hier op den Boulevard
echter kan men er in dit duistere crisis
jaar evenmin iets van zien als in andere
jaren, drie jaar geleden bijvoorbeeld, ten
tijde van dc groote „Boom". Hollywood
geeft zélf to veel licht, om sterren te dulden
naast haar schijnwerpers! Ook thans
nog! Alsof er geen crisis, geen faillisse
menten bestonden, schieten dc ontelbare
lichtreclames van den Ilolly .vood-Boule-
vard en Wilshirc hun vonken en stralen
door bet luchtruim. Als glaspaleizcn, als
kristallen burchten of fccenwoningen zien
dc kantoorgebouwen er uit want men
.verlicht hier ook de onverhuurde lokalen;
men verbergt de catastrophe.
Hoog in de bergen, in de Sierra, in een
of andere donkere canon, grijpen dikwijls
schijnwerpers met hun stralen naar den
hemel blauw flikkert het licht dan bo
ven de uitloopers van de 6tad. Nachtopna
men in Universal City Tegenover dc
boortorens van Baldwynhill straalt een gi
gantisch cijfer, het cijfer 57, het symbool
van de bekendste Amerikaansche conscr-
yenfabriek.
Licht Licht, waarbij de 6terren ver
bleken
Voor het inslapen lees ik de bergen van
prospecti door, reclame-brochures en cou
ranten, die een zorgzame hand op mijn ho
teltafeltje heeft uitgespreid
„Nii is het tijd, filmaandeelen te kno
pen!!" schreeuwt in goud-lettere een bank-
annonce. En er volgt een 6tatistiek der koer
sen: Paramount-aandeelen kosten 1929: 75^
Dollar, 1932: 2%. Foxaandcelen 1929: 105,
1932: 21%. Warner Brothers 1929: 6V/s en
thans VA Dollar Op zekeren dag moe
ten zij toch weer stijgen, zegt het prospec
tus. En léger zakken kunnen zij óók niet.
Zijn deze cijfers, die men in ieder beurs-
blad kan vinden, niet typeerend voor Holly
wood 1932, meer dan alle interviews?
Dc donkere gedachten worden hij het ont
bijt door drie jonge dames weggevaagd. De
een of andere publicity-chef heeft hen hier
heen gestuurd Hun namen had ik nog
nooit gehoord en morgen zijn zij mis
schien beroemd. Veel nieuwe gezichten zijn
er in Hollywood, nog onbekend in Europa,
maar hier reeds vermaard of berucht
wat men wil
Men spreekt aan onze tafel van „Gag-pic-
tures', rcclamc-foto's Dc drie jongeda
mes, alle drie lichtend blond, liaddcn giste
ren hun vrijen dag gehad. Dat wil zeggen
ze hadden dien moeten hebben! Maar
toen heeft men reclamefoto's gemaakt.
Buch badcostuums speedboats
„En toen kwam Collies plotseling op de ge
dachte klaagt een van de drie gra
tiën, „dat ik nog nooit op een van de alli
gators was gefotografeerd. Dus een reisje
naar de farm! Twee volle uren in tricot op
een ouden krokodil zittenTanden
heeft het dier niet meer maar leuk
vond ik het niet, het pantser van het dier
is zoo bard als 6teen! En dan de foto met
de aap! Juist wil ik doen, of ik met
de nieuwe aap, die zij bij Harters hebben,
dikke vrienden ben en alsof hij mijn eenige
lieveling is, en daar bijt dat mormel me
in het oor midden onder een opname
alles moest weer van voren af aan
gedraaid worden en ik bloedde nogal he
vig En zij toont ons het lidteeken.
De twee anderen hebben geëmailleerde vin
gernagels met volgens een nieuw systeem
daarop gecopieerde foto's van hun partners.
Een nieuw idee van het Publicity-Depart
ment.
Drie weken duurt het, voordat de nagels
weer normaal geworden zijn. Zoolang dra
gen de dames handschoenen, want zij genee-
ren zich voor hun reclamenagels
Bradshow komt binnen Bradshow,
het statistiekfactotum van de „Tribune".
Hij vertelt ons van de geweldige moeite, die
alle Hollywoodsche firma's doen om hun
bioscopen kwijt tc raken, die zij drie jaar
geleden voor geweldige „chains" opkoch
ten
Begin 1932: de 5 groolc filmfirma's con-
trólcercn nog 3200 bioscopen. En nü zotten
zij hemel en hel in beweging om ze kwijt
tc raken en baar geld in handen te krijgen
voor hun films. Deze bioscopen werden des
tijds veel te duur gekocht; de groote firma's
wilden geen bioscoop-onderneming naast
zich dulden en gaven duizelingwekkende
sommen uit om alleenhccrscher te worden.
Dc „Publix-Theatre-Corporation Fox", dlc
tegenwoordig nog 1100 theaters contróleort,
Low and Warners, die nog 600 bioscopen
hebben, zien thans in, dat zij te veel bios
copen bezitten en dat Amerika's theaters
te luxueus zijn ingericht
Het onderhoud dezer paleizen kost meer
dan de inkomsten bedragen. Dus zoekt
men nieuwe koopers er voor. En men stelt
zich tevreden met een minimaal deel der
koopkosten. En deze verandering is voor de
film zelf nog van veel meer belang dan
voor dc maatschappijen. Toen deze theaters
nog eigendom der filmondernemingen wa
ren, was de kwaliteit en het gehalte van dc
daar gespoelde films feitelijk maar bijzaak.
Nu de onafhankelijko eigenaars weer tal
rijker worden, daar dc vrije concurrentie
door de crisis weer sterker is geworden,
komt er een beter genre films in deze thea
ters naar voren. Men moet strijden met
kwaliteit. Want hoe armer het publiek
wordt, hoe veeleischender het is
Stars, nieuwe en oude helden en heldin
nen van het Witte Doek?
Alles, wat in Hollywood een groote naam
heeft en dc kinderen van hen leeft
in een voortdurende angst. Sedert namelijk
de baby van Lindbergh gestolen en ver
moord werd, zijn talrijke misdadigersbon-
den er op uit langs dezen weg aan geld te
komen Amerika's beroemdste ontvoc-
ringsspecialistcn zijn naar Hollywood geko
men en wat ééns een goede reclametruc
was, is thans bittere ernst geworden. Dc
dreigbrieven zijn thans helaas cchtl Reeds
lang hebben de groote sterren golcerd voor
bun kinderen op te passen en veiligheids
maatregelen tc nemen. Zwaargewapende
chauffeurs, automatisch werkende scliijn-
werperverlichting, die alle villa's en tuinen,
strandhuizen en speelplaatsen der kinder-
bezittende stars beschermen, zijn aan dc
orde van den dag. Wallace Beery, die ver
schillende aangenomen kinderen heeft, liet
kort na hot Lindbergh-geval een zeven M.
hooge, volkomen onbeklimbare muur om
zijn huis te Beverley Hills bouwen. Mar
iene. Dietrich laat haar dochtertje geen
schrede doen zonder haar specialen bewa
ker Harry Wright, en die kan voor alle
gangsters gevaarlijk worden, als hij kwaad
wordt. Hij was jarenlang lijfwacht van Lord
Kitchener, scherpschutter der Engolsche
troepen aan het Westfront on was bekend
als cle snelste rcvolverschuttcr ter wereld.
Zijn laatste „betrekking" in Europa was die
van bewaker van koning Albert van België.
Tom Mix beeft drie oude cowboyvrienden
als bewakers aangenomen, terwijl hij zijn
dochtertje dagelijks les in schieten geeft.
Het 12-jarige meiske gaat nooit zonder haar
drio revolvers uit Thomasina is wét
trotsch daarop! Alle Starvilla's zijn door
de filmmaatschappijen voorzien van clec-
tri6che alarminrichtingen en wie 's nachts
ook maar één voet op dit grondgebied zet,
wordt onmiddellijk door het automatisch
ingeschakelde licht verblind. Ann Harding
heeft 12 reusachtige bloedhonden en bull
dogs in haar bezit en ook dc intiemste
vrienden worden door do drie bewakers
van baar dochtertje Ann in kruisverhoor
genomen, voordat zij mogen binnenkomen.
In Malibu Beach, waar Clivc Brooks met
zijn vrouw en zijn twee kinderen woont, zijn
in de „nursery" alarmschollen van de aller
nieuwste constructie aangebracht; Harold
Lloyds kinderen worden geregeld door twee
tot aan de tanden gewagende bewakers ver
gezeld en Chester Morris heeft zijn kinde
ren naar New-York gezonden, omdat het
daar schijnbaar veiliger is.
Dat alles bevalt de reclamechefs natuur
lijk reeds lang niet moor, doch alleen de
detectiveburcaux~te Hollywood, wier zaken
sedert de Lindberg-trngedic bloeien als
nooit tevoren
En de nieuwe stars? Zooeven ontmoette
ik miss Gwili André, een Noorscho blon
dine, waarvoor ccn goweldige reclame-cam
pagne op touw is gezet. Haar schoonheid is
iets bijzonders teer en vrouwelijk
en men beweert dat zij Mariene Dietrich
glansrijk zal overtreffen in haar genre
„Ik heb angst voor al die drukte", vertelt ze
mij. „Ik moet toch eeist toonen, dat ik wal
kan Do menscben van R.K.O. bewe
ren echter, dat zij in hooge mate „fotogé-
nique" is, prachtig uitkomt voor de lens...
en allen voorspellen deze kleine Noorwceg-
scfie, wier naïviteit betooverend is, een
enorm succes en een grootsche toekomst...
JOAN-CRAWFORD
Voorts staun Talullah Bankhead en na
tuurlijk Joan Crawford op den voorgrond.
Marleno Dietrich is stil geworden Zij
haakt niet naar glans zij weet wie zij
is en lacht over de pogingen van anderen
om reclame tc maken Nog steeds heeft
zij over haar eigen wenkbrauwen heen twee
fijne, Chineesche wenkbrauwen geschilderd,
nog steeds bestuift zij haar tamelijk don
ker haar mot goudpoeder on draagt zij in
haar huiselijk leven een dinnorjackot cn
homespuns in plaats van do romantische
met veeren versierde toiletten, die zij in
haar films pleegt tc dragen.
In dc scenario-bureaux jammeren alle di
recties, dat er slechts ..lemons" gevonden
werden Een „lemon" is in het Holly-
wood-jargon ccn filmmanuscript, dat niet
wil slagen, een futloos, saploos, uitgekne
pen ding, dat van den ccnen bewerker naai
den ander gaat, dat aangenomen cn weer
verworpen wordt, omgewerkt cn nóg eens
omgewerkt wordt cn dat tenslotte tóch
niets wordt „Geen goede 6tof" jammert
de chef van de sccnario-afdeeling van dc
Paramount en van de Warners hitte.
verlammende hitte achtduizend
werkloozen, figuranten en extra's
leege kantoorgebouwen en leege kassen der
filmmaatschappijen.
Twee jaar geleden stak AVallstreet mil-
liocnen en millioencn in alles, wat maar
in de verste verte met film te maken had.
Nü hebben de bankiers plotseling angst ge
kregen cn vallen zij in hot andere uiterste:
geen cent meer voor cclluloid-ondcrnemin-
gen
„Maar er is niet alleen gebrek aan geld",
zegt een beroemde regisseur hoofdschud
dend tot mij' „in de eerste plaats hebben
wij gebrek aan goede gegevens, aan nieuwe
acteurs cn actrices wij hebben gebrek
aan nieuwe i d e e c n!"
Zou dat alleen in Hollywood het geval
zijn
DE DOKTER AAN HET WOORD
door Dra. R. v. d. HEIJDEN.
Hoevele honderden mcnschen, die in de
groote stoden wonen, zien niet verlangend
naar don Zondag of naar de vacantio uit,
om zon cn licht op hun lichaam tc kunnen
laten inwerken.
Hoe vaak hoort men niet, dat zij dan gan-
scho dagen in de zon liggen en er aan hot
eind van den dag bijkans als negers uit
zien.
Zij verkecrcn in de veronderstelling, dat
zulks hun lichaam ten goede komt, maar
velen weten wellicht niet, dat zij zichzelvo
inderdaad groote schade aandoen.
Het gevaar van „zonnebrand" is zeer ze
ker niet te onderschatten, daar liet abso
luut niet zoo ongevaarlijk is als men wel
meent; daargelaten nog de hevige pijn, die
erdoor veroorzaakt wordt, kan het aanlei
ding geven tot levensgevaarlijke algcheele
en plaatselijke verbrandingen. Niet alleen
hartzwakte, maar tevens hooge koorts zijn
vaak de gevolgen van dit verbranden.
Het meercndeel der menscben is van meo-
ning, dat urenlang in dc zon liggen voor
gezonde alsook voor zioko en zwakke mcn
schen goed is.
Men hoorde vaak van de heilzame wer
king van kunstmatige zonnebaden cn ver
keerde daardoor in dc meening, dat natuur
lijke zonnebaden dan toch wel veel beter
zouden zijn.
Het laatste is echter slechts gedeelte
lijk waar.
Zonder twijfel zijn licht cn zonnebaden
goed, wanneer men zijn lichaam daaraan
langzamerhand went, doch men moet zich
hieraan icderen zomer weer opnieuw aan
passen. Men begint met een kwartier, dat
langzamerhand tot een vol uur kan aan
groeien. Men moet echter telkens van hou
ding veranderen en indien het niet mogelijk
is met het hoofd in dc schaduw tc liggen,
dit. met een doek te bedekken.
Vóór liet zonnebad moet men do huid
eerst met olie invetten.
Bij een verblijf gedurende langer tijd int
dc buitenlucht, is het zelfs noodig, dat men
afwisselend in de zon cn in do schaduw
gaat zitten.
Wanneer men met overleg zon, licht cn
schaduw op zich laat inwerken, zal dit zoer
zeker een gunstigen invloed op het lichaam
hebben, waardoor dc algcheclo lichamelijke
toestand verbeteren kan cn dc arbcidslust
grootcr wordt.
(Nadruk verboden).
DE IERSCHE ZENDER GEOPEND.
Op 20 Juni is de nieuwe nationale Ierscho
zender in gebruik genomen, die werkt op
een golflengte van 413.8 M. met een ener
gie van 60 k.W.
UIT DE NATUUR
Op «cn van do donkere, regenachtige
avonden in het midden van deze maand,
wandelend langs den Midlumerweg, heb
ben wij den sonoren roep van den kookock
nog oens gehoord, duidelijker, klaarder cn
welluidcndor, vaker achter elkaar ook dan
ooit in do achter ons liggende maanden
van den vroegen zomer. Want wc verbeel
den ons dat hij dezen keer wel wat stil
was geweest, in de boschjes rondom de
kweckcrijen tusschen het kronkelend
stroompjo en den zeedijk. Maar nu was de
roep er weer, de prachtige sterke roep van
dezen altijd min of meer geheimziunigen
vogel, die zoo'n kernachtige inleider is van
de lente en zoo'n forscho begeleider van het
vroego zomerlied in veld cn bosch en duin.
Als hij gemist wordt, heelcmaal niet. aan
wezig is in kale landouwen zonder bos
schage, of weer weg is, weer stil althans bij
't voortgaan dor zomerweken, dan wordt
er iets gemist in 't vollo koor der vele stom
men en klanken, liederen cn ruischingen,
fluiten cn schalmeien.
Maar ja, het zal voor dit jaar zijn laatste
roep wel zijn geweest. Deze week in elk ge
val geeft hij dc finale, het slotaccoord van
zijn maar kottdurendc repertoire. Half April
ongeveer komt hij terug, soms iets vroeger,
ook wel later. En half Juli sluit hij alweer,
na den twintigsten in elk geval wordt, zijn
geluid moestal niet moer gehoord.
Zijn latsto roep beteekent het einde van
den vroegen zomer. De vollo zomer komt,
de afgaondo tijd in zekeren zin al weer: een
maand immers al na den langsten dag
Sommigo cxomplarcn beginnen al met den
terugtrek, die ook tot half September, bij
enkelen, dc jonge vogels vooral en enkele
koeren nog wel tot in October duren kan.
Maar of zij blijven of niet, dc drukke roo-
pers zijn nu in elk geval stille vogols ge
worden, schuwe gestalten, soms in eens
voor u staande op een boomtak, soms ra
kelings voorbijschietend in rappe, goluid-
loozc vlucht.
Het zwijgen der koekoeken is het begin
van zwijgzamer tijd in 't algemeen. Augus
tus, vacantiemaand, is stille vogeltijd. Do
bosschen, kunnen er monotoon van zijn. do
bosschen cn de kleine bosschages, weergal
mend in vroeger weken in bevoorrechto
streken van druk geluid. Dc tijd, dio begint
en nadort is voor dc meeste vogels do tijd
van rust en rui. Ilct leven, de levensdrang
en levensbloei heeft in weken van terug
keer uit liet Zuiden, van broeden en zorg
voor de jongen op het hoogtepunt gestaan.
Nu komt de reactie, dc jonge vogels zijn
uitgevlogen, hot lied der ouderen vestomt.
Niet alleen do vogels trouwens, ook do
planten cn de insecten gaan den tijd van
de minste activiteit tegemoet. En do mcn
schen volgen hun voorbeeld in vacantio-
weken, maar hebben het nadeel dat de da
gen, die voor velen de tijd van hot meest
intiemo en geregelde contact mof 9e na
tuur zouden kunnen zijn, omdat, er nu tijd
voor is en omdat vreomtle 9(reken nieuwe
lust tot avontuur wekken en nieuwe beko
ring bezitten, dat dozo dagen juist do stil
ste en in menig opzicht dc minst intcros-
santo zijn.
Do boomen hebben nu weken aaneen het
zelfde eentonige groen cn zijn, voor mijn
gevoel tenminste, in Juli en Augustus het
minst mooi van liet hcele jaar. Wie schoon
heid zoekt van boscli cn geboomte, moet
die mijns inziens bij voorkeur in lente,
herfst en winter zoeken. Straks al3 't Sep
tember wordt cn herfst zijn stillen gouden
luister spreidt, wordt het weer, bij 't ijler
worden van het loof en 't rijker worden
van tinten en kleuren, ook drukker van
zang en velerlei geluid. Maar de koekoek
laat zich pas in April weer hooren, van
hem was en blijft het in deze dagen van
dit jaar de laatste roep.
A. L. B.
RADIO
door
ANT. R. DE BRUINE.
In de kringen der omroepmaatschappijen
iê men ongerust en niet zonder reden. De
gramofoonplatenindustne heeft een offen
sief geopend, dat zeer gevaarlijk kan wor
den, al ziet liet er zeer eenvoudig uil. Het
begon hiermedo, dat „Columbia" drio pla
ten uitgaf met liet pianoconcert van Mau
rice Ravel, waarop stond' „radio-uitzending
verboden". Sommigen meenen, dit bot doel
hjc-nan is, een proces uit tc lokkon om dui
delijk vast te stellen wat dc verhouding
is tussclien dc uitgevers van grarnofoon-
plalen en de omroepman-schappijen Doch
aen dergelijk opschrift heeft ook vroeger
v*el eens op gramofoonplaten geslaan en
tot dusverre is daar nog nooit een proces
u't voortgevloeid. De gramofoonplaten met
fien vollcdigen tekst van bekende opera's
als „Faustof „Carmen" dragen reeds lanc
zoo'n opschrift, ovenals die van vele opera's
met coupures of opera-potpourri's. Soms
wordt dc toestemming voor do opname
door de gramofoonfirma slechts verkregen
op voorwaard/?, dat do gramofoonplaten
niet voor radio-uitzendingen worden ge
bruikt of afgedraaid worden in een open
bare gelegenheid. Dc bedoeling is dus, dat
omrocpmaatschappijen cn orkestleiders zicii
tot de oorspronkelijke uitgevers van de
partituur moeten wenden.
Ditmaal is van iets dergelijks echter geen
sprake en het valt niet te ontkennen, dat
dc fabrikanten van gramofoonplaten ten
volle gerechtigd zijn tot liet zendverbod,
ook al staat er geen componist of uitgever
achter hen. Van liet begin af heeft n.l. bet
inzicht bestaan dat hij, die een gramofoon-
plaat opneemt, op het afgewerkte product
een soortgelijk recht uitoefent als de com
ponist, die het muziekstuk geschreven
99
heeft of nog beter, als de uitgever, die be
reid is gevonden, het te drukken. Het op
nemen van dc gramofoonplaat wordt dus
in zekeren zin als scheppend werk be
schouwd, dat aan zekere artistieke eischen
moet voldoen en deze opvatting is juist,
want de waarde van ccn gramofoonplaat
hangt voor een zeer groot gedeelte af van
de wijze, waarop zij is opgenomen. Evenals
dc uitgever van het gedrukte muziekstuk
heeft ook dc uilgever van gramofoonplaten
zekere, rechten op zijn product cn dc kwes
tie, of tot die rechten ook het uitzendings
verbod behoort, dreigt de omroepmaat
schappijen mee te 6lecpen in een conflict,
dat voor dc luisteraars niet anders dan on
aangenaam kan zijn, ook al hebben zij be
zwaar tegen het misbruik, dat veelal van
gramofoonplaten wordt gemaakt.
Is uitzending workelijk nadee-
lig voor den verkoop?
De gramofoonplaat was voor dc omrocp
maatschappijen het bezuinigingsmiddel bij
uitnemendheid. Sommige platen worden
meerdere malen per weck, andere zelfs
meerdere malen per dag door den ccn of
anderen Kuropeesclicn zender ten gelioorc
gebracht. Wie zal ze dan nog koopen? Van
dc zijde der omroepmantschappijen wor-
den daartegen twee argumenten ingebracht,
liet eerste is, dat dc radio niet voorgaat,
maar volgt: een stuk is reeds populair,
voordat het uit den treure door de radio
wordt herhaald en wat er te verkoopen
valt, is dan roed6 verkocht Het tweede
argument is juist gebleken, toen verleden
jaar een soortgelijk conflict maandenlang
de Duitschc zenders in moeilijkheden
bracht. De gang van zaken is hekend: de
Duitschc zenders vermeldden niet meer
den naam van den uitgever der gramofoon
platen en het gramofoonsyndicaat ant
woordde hierop met een verbod om gramo
foonplaten voor dc uitzendingen tc gebrui
ken. Dc Duitsche omroep knoopte dadelijk
onderhandelingen aan en willigde alle
eischen in. Merk cn catalogusnummer van
de platen zou worden vermeld cn wat liet
voornaamste was, per dag zou er hoogstens
twee uur lang gramofoonmuziek worden
uitgezonden. Hot gramofoonsyndicaat
wenschtc echter ook vast te stellen, welke
uren hiervoor mochten worden gebruikt en
deze inmenging in do samenstelling der
programma's werd begrijpelijkerwijze ge
weigerd. Het verbod bleef gehandhaafd en
de Duitsche omroep kon geen platen van
het syndicaat gebruiken, doch moest, haar
toevlucht nemen tot kleine, onafhankelijke
firma's, of tot liet buitenland. En nu het
merkwaardige: dc. omzet der firma's die
tot het syndicaat behoorden, ging achter
uit, terwijl de platen van niet-georganiscer-
dc firma's cn de buitenlandscho platen
meer verkocht werden dan tevoren. Ten
slotte gaf liet syndicaat dan ook toe en
liet zijn laatstgenoemden cisch vervallen.
In tal van andere landen zijn daarna soort
gelijke conflicten uitgebroken en weer bij
gelegd; gelukkig, want de omroep en de
gramofoonindustrie zijn erop aangewezen,
door samenwerking olkuar tc vervolmaken
cn maandcnlango conflicten kunnen voor
geen enkele partij voordeel opleveren.
Het is dan ook tc hopen, dat een dergelijk
conflict voorkomon wordt op de conferen
tie, welke de uitgevers van gramofoonpla
ten dezer dagen to Amsterdam houden.
Zooals het zich thans laat aanzien, stuurt
de conferentie echter aan op oen tegenge
steld doel, n.l. liet vormen van een een
heidsfront tegen den omroep. Dit gevaar is
inderdaad' grooter dan men zou denken.
De bovengenoemde uitgave van „Columbia"
moet gan ook niet beschouwd worden als
een op zichzelf staand geval, maar als een
eerste militaire operatic, die ton doel heeft,
het terrein te verkennen en de kracht van
den tegenstander op dc proef te stellen.
Zoo'n eerste kleine operatie wordt echter
steeds gevolgd door een offensief van groo
ter formaat. Dat is de vergadering te Am
sterdam, die bijeengeroepen is door de
groote internationale trusts en een alge
meen goedgekeurde gedragslijn tegenover
de omroepmaatschappijen in de verschillen
de landen zal vaststellen. De bctcckcnis
van deze conferentie blijkt reeds voldoendo
uit het feit dat mannen als Sterling van
„Columbia" cn Borchardt van „Polyplione"
eraan deelnomen. Zoo'n conferentie wordt
'gehouden om beslissingen te nemen cn
naar wat bekend is omtrent de opvattin
gen in dc kringen der gramofoonindustrie,
behoeft men niet lang in twijfel te vcrkce-
ren, wat dio beslissingen zullen zijn.
De crisis en de verkoop van
gramofoonplaten.
Een van do bekende figuren uit deze in
dustrie, wiens naam wij op zijn verzoek
niet vermelden, beeft ons een en ander me
degedeeld over de overwegingen, die ertoe
nopen om maatregelen tegen den omroep
te nemen. „Er bestaan geen principieclc be
zwaren tegen de uitzending van gramofoon
muziek", zoo vertelde hij, „doch deze kwes
tie is slechts een van de vele gevolgen
van dc hccrschendc wereldcrisis. Dc ver
koop van gramofoonplaten gaat steeds
meer achteruit cn dit ligt voor de hand,
want onze klanten komen grootendccls
uit don gegoeden middenstand. Dc intel-
lectucele jeugd, de jongens en meisjes van
welgestelde ouders, krijgt veel minder geld
en dan kunnen zij nog het beste bezuini
gen op hun gramofoonplaten. Zij koopen er
weinig of geen nieuwe bij. Dc minder wel
gestelde bevolkingsklassen zijn weliswaar
dc laatète jaren eveneens gewend geraakt
aan gramofoonmuziek, doch deze worden
eveneens door de crisis getroffen en koo
pen geen platen bij. Dc industrie ziet zich
dus geplaatst voor liet feit, dat het afzet
gebied sterk is verkleind. Wat kan zij daar
tegen doen?"
„Men zou de prijzen der platen kunnon
verlagen", ging hij voort. „Dit is reeds ge
beurd, doch oen goedkoopc plaat is onver
koopbaar, wanneer de kwaliteit niet de
zelfde is als van een dure plaat. Op orkes
ten en solisten, op de kwaliteit van de
weergave kunnen wij dus niet bezuinigen;
rationalisatie en centi alisatic van het be
drijf zijn de eenige hulpmiddelen. In alle
landen 6treven wij dan ook naar concen
tratie cn fusie In Amerika cn Duitschland
zijn het vorige jaar belangrijke fusies tot
stand gekomen: in Engeland zijn „Cri6tal-
lato" en „Vocalion" samongesmolten, ter
wijl „His master's voice", „Columbia" en
„Marconiplionc" gezamenlijk fabriceeren.
Deze beweging zal zich nog meer uitbrei
den en oen verdere prijsverlaging mogelijk
maken".
„Het verlagen der prijzen is echter niet
voldoendo. Het afzetgebied, dat wij nog
hebben, moet behouden worden en het
reeds verlorene zoo mogolijk herwonnen.
Dat is dan ook do reden waarom do verscher
ping der crisis cn de vermindering der
koopkracht dc belangen van onzo industrie
in conflict doon komen met den omroep".
Vervolgens zette onze zegsman uitvoerig
uiteen, dat er geen kwestie is van een
principieclc legenstelling tussclien die bei
de cn dat alles afhankelijk moet worden
gesteld van de omstandigheden van het
oogenblik. „Sommige firma's kunnen zich
terecht beklagen over de concurrentie, wel
ke hun door den omroep wordt aangedaan,
terwijl andere althans nu nog ten zeerste
profiteeren van de reclame, die de omroep
onwillekeurig voor hen maakt. Voor de
nieuwe firma's bestaat cr geen beter mid
del om bekend tc worden dan het organi-
secrcn van radioconcerten van gramofoon
muziek. Hetzelfde geldt van firma's, die de
kwaliteit van hun product belangrijk heb
ben verbeterd en nu dc slechte reputatie,
die zij vroeger hadden, willen doen ver
geten. En zelfs ccn firma als „Columbia"
te New-York heeft een spociule afdeeling
voor hot organisoeren van radioconcerten.
Daaruit blijkt wel voldoende, dat zij in die
radioconcerten hun voordcel zien. De weer
gave van de gramofoonmuziek door de zen
ders is in Amerika echter uitstekend be
kend. In Europa daarentegen cn met name
In Frankrijk, laat zij voel te wenschen over.
Sommigo zenders draaien een willekeurige
plaat af op een willckourige grampfoon,
soms in een slechten staat, letten niet op
de voorgeschreven snelheid, enz., kortom,
er wordt alles gedaan, wat liet. publiek af-
keerig maakt van gramofoonmuziek en dat
zonder dat de fabrikanten iets kunnen doen
om hun belangen te verdedigen.
