AH EDS FQORTS €H DAGBLAD
'T SCHEVENINGSCHE BADSEIZOEN
V/oensdag 24 Augustus 1932
31e Jaargang No. 47
TWEEDE BLAD
EEN RUSSISCHE DELEGATIE
HIER NIET TOEGELATEN?
PRINSES JULIANA TE
ROERMOND
UIT DE STAATSCOURANT
EEN GEVAAR VOOR ONZE
LANDBOUWBELANGEN
DE NOOD IN DEN
TUINBOUW
Fortinbras' Toovernsscht
-DE EEMIANDER"
HAAGSCHE BRIEVEN
OFFICIEELE EN ON-OFFICIEELE
BADGASTEN
In Schuricht heeft men een voor;
treffelijk dirigent der Kur-
haus'concerten
Jonah in den klapperboom
Eere wien cere toekoml! Toen in het voor
jaar, tijdens de gure dagen, toen niets nog
wees op zomerwarmte en zomerzon, de Deen-
sch'e helderziende Hanusscn met zijn jacht
op Scheveninge» kwam, heeft hij op de
vraag van een Haagschen persman wien het
wel en wee vun onze schoone badplaats
natuurlijk ter harte gaat, categorisch geant
woord, dat Schevcningcn een zeer gunsti"
seizoen tegemoet ging.
Wat do weersgesteldheid betreft, is deze
voorspelling wel zeer juist gebleken. Sedert
verscheidene jaren hebben we niet zoo'n
prachtig seizoen gehad en alles zou waar
schijnlijk „pour le mieux dans le meilleur
des mondes" 'wezen, als de financicele toe
stand nu ook maar wat gunstiger was. Als
de menschen wegblijven; omdat het regent
en de gure winden hen naar hun penaten
terugdrijven, dan is dat heel onplezierig
voor de badplaats-exploitanten, maar als de
badgasten zich laten wachten niettegen
staande het meest uitgezochte wt»er, dan is
dat evenmin prettig en de resultaten ko
men zoo wat op hetzelfde neer.
Intusschen is het wel heel vol aan het
Schevcningsche strand en in de verschillen
de tenten van vermaak schijnt het ook nogal
te willen vlotten, maar het spreekt van
zelf, dat een groot percentage van het pu
bliek, dat men daar vindt, niet tot de bad
gasten gerekend kan worden. Niet in enge
ren zin en ook niet in wat ruimere beteeke
nis. Ook niet al hebben ze nog zoo'n bad
gastachtigc allure en al trekken ze ook noj
zulke, exotische klecren aan of uit. Ge
durende de beide eerste maanden van he*
seizoen was de lijst van aangekomen vrcem
delingen, die we steeds in de Courrier dr
Schevcningue kunnen vinden slechts poo
vertjes, maar de maand Augustus, die toch
de vacantiémaand bij uitnemendheid is,
heeft wel iets goedgemaakt. Dat mocht dan
ook waarlijk wel.
Behalve een contingent Amerikanen en
Engelschen, een paar Franschen en Belgen
en enkele Duitsch sprekende vreemdelingen
zijn de meeste badgasten, voor zoover ze in
de hotels hun intrek hebben genomen, land
genoten, stadgenooten zelfs vaak. Iïct is im
mers zoo'n gemakkelijke oplossing, om, al?
het personeel met vacantie gaat, het huis to
sluiten en eenvoudig in een van de Sche
veningsche hotels introk te nemen! En de
leuze „blijf in eigen land!" schijnt niet
ganschelijk tevergeefs te zijn aangeheven.
Overigens zijn, zooals overal en immer, do
on-officieele badgasten, zooals ik ze zou wil
len noemen, aanzienlijk talrijker dan de of
ficieele. Men vindt ze op gemeubileerde ka
mers in alle hoeken en gaten van Schcvenin
gen, thans zelfs in huizen die daar op het
oog niet voor in aanmerking zouden komen.
Men vindt ze verder in de pensions, die
gansche straten en lanen en wegen beslaan
men vindt ze in geruilde woningen, een mo
derne method-- om met vacantie naar bui
ten te gaan, die meer en meer in zwang
komt en waar een heelebocl voor is te zeg
gen; vooral, wanneer het een kwestie wordt
van ,.zoo of in het'geheel niet."
Het is merkwaardig welk een behoefte
juist de Hagenaar, die toch wat natuur
schoon betreft, zoo buitengewoon mild be
deeld is, iederen zomer voelt om er uit en
weg te trekken en als het ecnigszins kan
zijn huis te sluiten. Dit laatste is misschien
«iog de belangrijkste factor. Het staaat goed.
het staat zelfs ietwat voornaam, zoo'n huis
midden in den zomer met hermetisch ge
sloten luiken. Met wekt illusies, fantasieën...
Alleen moet ik eerlijk bekennen, dat de fan
tasiecn, welke tegenwoordig bij me opko
men, als ik zoo'n gesloten, droomend huis
zie, dat daar stil staat te wachten, wel van
eengiszins anderen aard zijn dan toen ik
bijvoorbeeld een kind was.
Dat is ook een van do bezwaren van het
woningruilen. Als je op zoo'n manier naar
buiten gaat, kan je natuurlijk niet sluiten
en de helft van de aardigheid is er dan voor
velen af. Maar 't is natuurlijk toch altijd
nog beter dan hcelcmaal niet uit. Iets an
ders zien, iets anders beleven, er van kun
nen vertellen, al is het desnoods alleen maai
de verandering om de Noordzee te zien in
Noord wijk of Katwijk of Kijkduin of de Was-
«cnaarscho Slag in plaats van de Schevc
ningsche boulevard af. Dan zijn er die tal
looze anderen, die nu juist de boulevaid
en het Kurhausterras en het Gevers Doy-
nootplcinmet al zijn lokkende lichten zoo'n
attractie vinden.
Wie geen hevige emoties zoekt in zijn vr
cauties (al zou ik niet graag stoutweg wil
len beweren, dat ze hier niet te vinden zou
den zijn!) heeft het op Schevcningcn hee1
gcnoegelijk en er zijn genoeg attracties om
iederen avond wat anders te kunnen doen
alles in het kader der kalme genietingen
Bovendien cischt het Kurhaus de muziek
liefhebbers eenigc avonden per week op
De programma's onder leiding van Sclii'
richt zijn zoo verzorgd, de uitvoeringen
staan op zoo hoog peil, dat niemand graag
een concert wil missen, al is de verleiding
om buiten op het terras te zitten ook nog
zoo sterk.
Het is eenvoudig geweldig en fenomenaal
wat deze uiterlijk niet sterke dirigent, wiens
gezondheid immer te wenschen overlaat
met het Haagsche orkest weet te bereiken.
Daar gaat zulk een kracht van hem uit, hij
weet zoowel het geheele orkest als ensemble
als ieder der leden individueel zoo te door
dringen van zijn geest, dat telkens weer het
uiterste en beste gegeven wordt dat bereikt
kan worden. En avond aan avond klinken
luid de ovaties op, neemt de bleckc stille
man op het podium, met de diepe, als naar
binnen gekeerde oogen, de hulde in ont
vangst van in extase gebrachte toehoorders
En al is Schneevoigt, «lie een paar avonden
gastdirigent is geweest, heel warm en mei
dankbaar piëteit ontvangen, al heeft men
duidolijk blijk gegeven hem nog immer te
waardeeren, de Kurhaus-getrouwen zouden
Schuricht niet gaarne meer willen missen.
Daardoor komt het, dat de avonden zóó
warm niet kunnen zijn, of do. concertzaal is
vol en vaak méér dan vol, dit laatste bij
voorbeeld, als er een geliefde solist optreedt.
De bridgewoede is ook in dezen warmen
zomer niet geluwd. In het Kurhaus en in het
Palacehotel worden geregeld bridgc-mid
dagen gehouden en van tijd tot tijd is er een
drive. Dat lijkt een gelukkige greep van dp
directie geweest te zijn, want bridge bc-
neersebt r.u eenmaal het mondaine leven
en men zou het noode missen. Toch moet
het dunkt me bij zulk een tropische hitte
als we de laatste dagen beleven, zoo iet?
als e enoffer zijn om je een heelen middag
n een zaal op te sluiten, teneinde je op te
winden over groot of kléin slem en twee
down voor de tegenpartij, die een manche
od heeft willen forceeren. Als ik de toewij
ding zie, waarmee sommigen optrekken om
te bridgen, vrees ik toch, dat bet ware feu
sacré bij mij ontbreekt. Bij een moorddadige
kou, ja, dan graag, mits de lokaliteiten be
hoorlijk verwarmd zijn, maar bij een niet
minder moorddadige hitte, nee merci!
De Indische tentoonstelling vraagt ook zijn
deel van de menschen, die verstrooiing zoe
ken. Er is een Tanagra-thcatcr bijgekomen,
waarvoor luidkeels de aandacht gevraagd
wordt, evenals voor de slangenbezweerders,
en de negers of wat voor woestijnbewoner?
het mogen zijn, lokken onveromeid en met
veel bombarie de kijklustigcn naar hun
tent Het aantrekkelijkst echter vind ik de
krontjong in het Indische restaurant, die 's
avonds te hooren is. Op zoo'n warmen avond
als de hemel langzaam donker wordt en
het schijnsel der verlichting onwezenlijk
iangs de gebouwen naar boven kruipt, geeft
do krontjong muziek wel een heel eigen
aardige stemming en sfeer. De Indischp
menschen in Den Haag immers talrijk
als het zand der zee zijn er dol op en
het Indische restaurant heeft niet over ge
brek aan bezoek te klagen. En wie geen
tafeltje naar hun zin hebben kunnen krij
gen, of wie nog niet zitten willen, drentelen
heen en weer, op en neer, in een pantoffel
parade, die doet denken aan de grootS* plaat
?en van liet verre Insulinde. Oude bekenden
treffen soms elkaar op het alleronverwachtst
en .voor de pas gerepatriëerden moet zoo'n
avond op de Indische tentoonstelling, met do
krontjongzanger en de geur van de Indi-
?che keuken en al die bekende en half be
kende gezichten van ginds, in diverse af
.schaduwingen van bruin, de val uit de
wolken wel min of moer breken. Hoe het
zij, de Tndisch-gasten voelen er zich „senang"
en komen er graag. En op een gegeven
oogenblik bromt en neuriet of zingt uit volle
borst drie kwart van het gezelschop het
refrein van een liedje, dat ie zelfs uls Totok
die in Den Haag woont, min of meer be
hoort te kennen:
„Jonah, .Tonah, Jonah, Jonah
Ih den hoogen klapperboom
\V. P.
Het antUoorlogscongres
te Amsterdam
Een telegram uit Moskou over Kovno
meldt'
Naar hier ter stede officieel verluidt, is
aan de Russische delegatie voor het Anti-
Oorlogscongres te Amsterdam door de Nc-
terlandsche regeering geen toestemming
verleend Nederland te bezoeken.
Met betrekking tot de vraag of de rcgec-
ring in deze richting een beslissing heeft
genomen, was het ons gisteravond bij infor
matie te Den Haag niet mogelijk inlichtin
gen te verkrijgen.
LUCHTDIENST ROTTERDAM-
SCHOUWEN—DUIVELAND—
WALCHEREN.
Zeer gunstige verkeersuitkomstcn op de
Zeeuwsche luchtlijn hebben de K.L.M. doen
besluiten tot voortzetting van de exploita
tie gedurende de maand September, met
dien verstande, dat uitsluitend des Maan
dags en des Zaterdags twee diensten in
elke richting zullen worden uitgevoerd en
de diensten op Donderdag komen te ver-
allcn.
In afwijking van het bovenstaande wor
den op Donderdag 1 September de diensten
wel uitgevoerd, zulks geheel vol/ons de
hans geldende dienstregeling.
Bovendien is besloten om in October des
Zaterdags een dienst heen en weer naar
Haamstede en Vlissingón uit to voeren.
VERDRONKEN.
H u i s e li, bij Arnhem, 23 Augustus.
In de rivier de Rijn onder deze gemeente
is bij het zwemmen verdronken, de 19-jari-
go steenoven-arbeider W. Perfors uit Wes
tervoort. Het lijk is opgevischt.
Officieele opening van het
gemeentemuseum
Roermond, 23 Augustus. IIcdenmid
dag omstreeks één uur arriveerde H.K.H*.
Prinses Juliana van uit het Loo in deze
gemeente ter opening van het gemeente
museum aan den Maastrichterweg. Aan de
grens dor gemeente sverd H.K.H. vorwel
komd door burgemeester Waszink. Hierna
werd naar de woning van den burgenws-
ter gereden, waar in intiemen kring een
lunch plaats had. Tegen half drie werd
naar het museum gereden waar dc offi
cieele opening aanving. Aanwezig warren
o.m.: de commissaris der Koningin in Lim
burg, Dr. F. Schmidt Degener, hoofddirec
teur van het Rijksmuseum te A'dam, als
vertegenwoordigers van den minister van
onderwijs, kunsten en wetenschappen, de
gemeenteraad van Roermond, welks leden
door den burgemeester aan H.K.H. werden
voorgesteld en ccnige tientallen genoodig-
don.
De burgemeester hield een begroetings
rede. waarin hij o.m. een overzicht gaf vun
de bezoeken die sinds 1815 de achtereen
volgende Oranjevorsten aan Roermond heb
ben gebracht. Namens het gemeentebestuur
bood de burgemeester H.K.H. dc gouden
penning der stad Roermond aan.
Hierna geschiedde de opening met een
rede van de Prinses.
Aan den ingang van het museum stond
een eerpwacht opgesteld met vaandels ten
sterkte van 150 man uit het vrijwillige
landstormcorps Limburgsche jagers.
H.K.H. werd begroet door een deputatie
van de verecniging van Nederlanders in
Belgisch Limburg, die bloemen aanboden
Na deze plechtigheid reed de Prinses
naar do Munsterkerk waar H.K.H. werd
ontvangen door den bisschip van Roer
rnond Mgr. Dr. Lemmcns, die H.K.H. ver
volgens rondleidde door de otido kerk.
Hierna werd naar de Jubileumstcntoon-
slf-lling gereden, waar Prinses Juliana
werd begroot door Mgr. Ilöpperer, voorzit
ter van het centrale herdenkingscomité en
Mr. George Dahrnen, voorzitter van het
ten toonstellingscomité.
De Prinses maakte vervolgens een rond
gang door de expositie, waarna wederom
naar de woning van den burgemeester
werd gereden. Na een kort oponthoud al
daar verliet H.K.H. de stad.
Belastingdienst.
Bij beschikking van den minister van Fi
naneien is ingetrokken de verplaatsing van
den ontvanger der dir. bel. enz. C. P. Vink
van Hedel naar Kouduin en de verplaats^
van den ontvanger J. Bulthuis van Wor
kum naar Oosterwolde en is de ontvanger
C. P. Vink verplaatst van Hedel naar üos
terwoldc en de ontvanger J. Bulthuis van
Workum naar Koudurn.
FILMRONDREIS „NEDERL. FABRIKAAT"
De voorstellingen in Zuid-Limburg' had
den ccn buitengewoon succes, zoodat ge
rust van een record-week gesproken kan
worden. In Hocnsbroek werd vooraf op een
ander plein een muziekuitvoering gegeven
en na afloop hiervan stroomde de menigte
naar de filmvertoonmgsplaats. Te Kerk
rade waren ruim 2000 toeschouwers cn hier
werden door de filmvertooning de grond
slagen voor een winkelweek en tentoon
stelling gelegd in 1033. In Vaals, de zuide
lijkste plaats waar een voorstelling werd
gegeven, stond het Wilhclminaplcin stami»
vol en te Heerlen, met ongeveor 2500 aan
vezigon werden eveneens door de Midden-
dandsvereeniging plannen tot het houden
van een Ncdorlandsche week in 1933 ge
maakt.
Ook to Sittard was do belangstelling
jverweldigend, want meer dan 3000 perso
nen vulden hier het Marktplein, evenals
te Valkenswaard. waar ook een 3000 kijkers
en luisteraars tegenwoordig waren. Ook in
deze plaatsen werden do grondslagen voor
winkelweken en andere acties voor het Ne-
lerlandsch fabrikaat gelegd.
Deze week hebben vertooningen plaats
n Helmond, Roermond, Tegel en, Groesbeek
Roermond en Venray. To Roermond wor
den tweo voorstellingen gegeven ter gele
genheid van de herdenkingsmecsten cn te
Iroesbeek in verband met «le winkelweek.
Een gevolg der voorgestelde
handelsovereenkomst
met België
In het Algemeen Nederlandsch Land
bouwweekblad wijdt de welbekende land
bouweconoom, dc heer J. Smid uit Voor
burg, in een ingezonden stuk eenige be
schouwingen aan de agrarische beteekenis
Ier handelsovereenkomst met België.
Wc laten het artikeltjo van den heer
Smid hieronder volgen:
„Het dezer dagen gepubliceerde N'eder-
.andsch-Belgische Handelsverdrag mag m.i.
n landbouwkringen wel zeer ernstig wor
den bekeken. Niet alleen doordat het ieder
land, door zich bij dit verdrag aan te slui
ten, gelegenheid geeft, zich voor de toe
komst den vrijen invoer van zijne land
bouwproducten in Nederland te verzeke
ren, maar de verdragsluitende partijen
zelf6 bij de 2de alinea van artikel 1 over-
enkomen, ten aanzien van derden, behou
dens bepaalde uitzonderingen, van invoe
ring of verhooging van invoerrechten af te
zien. Als ik goed zie, komt practisch de
zaak dus hierop neer, dat Nederland voor
de vijf jaren, waarvoor het verdrag wordt
aangegaan, zich den weg afsnijdt, door in
voerrechten tot betere prijzen der land
bouwproducten te komen.
Is dit nu, zou ik willen vragen, onder de
regeven omstandigheden verdedigbaar?
Ondanks de steunmaatregelen staan wij,
als aanstonds dc reserve van onzen boe
renstand is opgeteerd, voor eene cataëiro-
phe, die hare wedergade niet zal hebben.
Tenzij er wonderen gebeuren, zullen do
mstandigheden ons dwingen, de prijzen
van alle landbouwproducten op een peil to
brengen, dat met de productiekosten in
overeenstemming is. Het meest afdoende cn
gemakkelijkst uit te voeren middel daartoe
is het heffen van invoerrechten, voor som
mige producten gecombineerd met uitvoer-
nremies. Door het aanhangige verdrag te
lanvaardcn, zouden wij van het gebruik
maken van dit middel voor de eerstkomen-
le vijf jaren reeds bij voorbaat afzien.
Ik verwacht, dat ook velen, die op het
ogenblik mijn standpunt nog niet deelen.
laarover binnen zeer korten tijd wel een6
nders zullen denken."
's-G raven li age, 23 Augustus. Naar
wij vernemen, heeft do zeer ernstige toe
stand in verschillende takken van tuin
bouw de Regeering gedurende den laatsten
lijd bezig gehouden. Nu zijn dezer dagen
alle benoodigdo adviezen heeft ontvangen,
zal zij zeer binnenkort haar eindoordeel in
dezen vormen.
Wie geluk brengt in de eerste levens
jaren van zijn kind is een bouwmeester,
die zijn werk een hechten grondslag geeft.
naar het F.ngelsch van Willian\ Locke
door J. E. d. B. K.
56
Haar kalme, lachende blik maakte hem
boos en deed zijn bloed naar zijn wangen
stijgen.
Je moet denken aan mijn positie in
Brantóme, zei hij afwerend.
Ze schonk melk in zijn kopje Ze zei, dat
ze naar Egypte ging. Suiker?
Miss Branditch begon weer te argumen
teerim; 't eind van het bezoek was aller
vervelendst. Zoodra hij zijn thee op had,
stond hij op. Corinna bracht hem tot aan de
deur van de flat.
Mijn beste, oude Martin, zei zij. een
arm om hem heen slaande en ziin schouder
vastgrijpende, ik ben een akelig wezen cn
ik vind alles even ellendig, maar ik wensch
je van harte veel succes.
Ze opende de deur, duwde hem zacht naar
buiten, sloot de deur tot op een kiertje en
door het reetje riep ze hem toe:
Groet Lucilla hartelijk van mij-
Dicht sloeg de deur en Martin daalde van
de vijfde verdieping naar beneden, zie
verwonderend over het Eeuwig Vrouwe
lijke.
HOOFDSTUK XIX.
Station Cairo. Bleek blauwe lichten. Een
horde mannen met bloote, bruine becnen, met
tulbanden op en met roode jerseys aan,
waarop in het wit de namen van de hotels
zijn aangebracht. Een beleefde officieele
beambte neemt op een stil plekje zijn met
goud gegalloncerde pet af en verzoekt Mar
tin uit naan> van het Semiramis-hotel om
alle bagage aan zijn zorg toe te vertrouwen,
en den stroom menschen te volgen door den
uitgang naar de motorb'us van het Semira-
mis-hotcl. 't Is een bonte mengeling van
Oost en West en de schaduwen, die dc hoo-
ge booglampen werpen, maken alles nog
fantastischer. Ilij had Fortinbras uit het
oog verloren, die met zijn weinige bagage
den palmboom, Waaronder hij den nacht
zou doorbrengen, was gaan zoeken. Toen
Martin uit het station kwam, stapte hij in
de auto, één uit een lange rij. en hij wacht
te met de medepassagiers, tot het dak vol
geladen was met koffers. Daarna het rij
den door Ruropeesch uitziende straten, die
aan Parijs deden denken en het plotselinge
stilstaan voor het hotel. Een vluchtige vi
sie van de conversatiezaal, een vlugge
reis naar boven in een lift, bediend door
een Nubicr in scharlaken rood en goud, een
wandeling door een corridor, een deur, die
snel geopend werd en Martin was in zijn
slaapkamer. Een Arabier bracht warm wa
ter en verdween.
Martio opende de gordijnen en keek naar
buiten, 't Was helle maneschijn. Onder zich
zag hij een breede streep water, waarop
de silhouetten van vreemde masten en
schepen, die langs den oever geankerd la
gen. Aan den overkant was een donkere
massa, waarschijnlijk bossen. Dat water
moest de Nijl zijn, de heilige rivier, de
eerste rivier, die zijn belangstelling had
opgewekt, door de verhalen van Mozes, de
Ark en Pharao's dochter; de machtige ri
vier, die het leven is van een uitgebreid
land, de meest beroemde mengeling van
eerbied en teleurstelling. Rechts was een
brug, waarover een lange rij karren met
lichten trok, nu en dan afgewisseld door
ccn auto. Dc Nijl zag er uit als een gewone
rivier, de Theems, de Seine, dc Rhóne bij
Genève. Hij had gedacht, dat hij zoo breed
was als de Amazonerivier.
Hij leunde over het ijzeren traliehek,
buiten zijn raam. Aan de linkerzijde zag
hij az!g, Is n "en droom, twee kleine
driehoeken zich dof afteekenen tegen den
hemel. Hij verwonderde zich er over wat
dat zijn kon. Opeens begreep hij het. Het
waren dc Pyramidcn. Hij wreef zich de
ïogcn uit <;n keert wee-. Een rilling joeg
hem door de leden. Hij had niet gedacht,
ze van zoo dichtbij te zullen zien. Hij had
zich voorgesteld, dat men een hal ven dag
op oen kameel moest rijden om deze we
reldwonderen te aanschouwen, en daar
stond hij ze aan te staren van uit een ho
telraam in een weelderige groote stad En
!ang bleef hij staan kijken. Ja. 't was zoo.
daar was de Nijl, daar waren de Pyrami
den: een klop op de deur en zijn bagage
werd binnengebracht. Hij bemerkte, dat hij
hongerig was en hij dacht aan Lucilla, die
betooverender was dan de Nijl en de Pyra-
miden bij maneschijn en al de pracht van
Egypte. De honger 't was half tien en
hij had na den luch aan boord niets ge
bruikt spoorde hem aan, zich gauw op
te frisschen en naar beneden te gaan om
voedsel te veroveren. Lucilla was gesteld
op een net voorkomen. Aan boord had hij
gezien, dat men aan het diner kwam in
smoking en zwarte das. Hij verkleedde zich
en ging naar beneden.
Een page deelde hem mede, dat miss
Merriton haar intrek in het hotel genomen
had. maar dat ze was gaan dansen in het
Savoyehotel. Wanneer ze terugkwam? Dt
page. een kind nog, maar oud voor zijn
jaren door wat het hotelleven hem geleerd
had, antwoordde, dat 't in Cairo zoo vroo-
lijk was, dat er altijd tot den morgen ge
danst werd en dat miss Merriton veel ple
zier maakte. Door de conversatiezaal ging
Martin naar het restaurant, waar zijn sou
per hem uitstekend smaakte Gedachtig
aan Fortinbras' raad om den grooten mijn
lieer te spelen, bestelde hij champagne. Hij
werd bediend door een keurige n knecht in
liverei met lila-revers cn koperen knoopen.
Met het oog van een deskundige monsterde
hij de liverei. 't Was tamelijk leeg in het
restaurant. Slechts aan een tafeltje zaten
onberispelijk geklecde heeren en dames.
Een paar tafeltjes waren ingenomen door
zijn reisgenooten, nog in reiscostuum. Mar
tin vond het een prettig gevoel, dat hij ge
kleed was, zooals het behoorde. Na 't sou
per ging hij in de conversatiekafner zitten,
mokte ren sigaret en bestelde' koffie en
iikeur. F.n, aldus weelderig gelogeerd en
gekleed, begon hij deze nieuwe levens
periode.
Zes maanden geleden had hij zijn fiets
tocht met Corinna door Frankrijk een ge
weldig avontuur gevonden.Hij lachto om
zijn eigen onnoozelheid. Een avontuur, dat
sukkeldrafje, 't Leek net zoo min op deze
reis als zijn reisgenoote van toen leek op
t mooie :o. dat h'j nu ging wederzien.
En 1111 had hij zijn schepen verbrand. De
enorme dwaasheid van zijn handelwijze
had zijn bloed wild door zijn aderen ge
jaagd, zijn hoofd doen warrelen. De laat
ste veertien dagen was er telkens iets
nieuws gebeurd. Het nauwe bed in de train
de luxe was iets onbekends geweest; ook
het aankomen in Marseille in warmte en
zonneschijn. Behalve de korte trajecten
over het Kanaal had hij nooit een zeereis
gemaakt. En nu had hij over het dek van
de groote mailboot gewandeld met kinder
lijke blijdschap. De fortuin was tyem gun
stig; hij lachte om zeeziekte. De maaltij
den, waar de meeste passagiers zoo over
klaagden, vond hij zeer smakelijk. Hij
maakte kennis met menschen, die niet
naar Egypte gingen, maar naar Pesjavvar,
naar Mandalav, en naar Singapore en der
gelijke plaatsen. En sommigen ergerden
hem door dio plaatsen voor akelige holen
uit te schelden. Maar anderen, voor het
rneerendeel dames, dachten er net «ver al3
hij. t Verbaasde hem, zoo goed als nij op
schoot met vreemde menschen. Dikwijls
kwam hij door een klein kind in aanra
king met de moeder. Of een dame, die
dicht bij hem op haar dekstocl lag, sprak
hem. aan. En dikwijls bracht Fortinbras
hem in kennis met menschen, met wie hij
stond te praten.
Hij verwonderde zich over de populari
teit, die zijn reisgezel genoot. Fortinbrat
droeg niet meer het cosluum, dat hem zoo
verschillend maakte van de andere men
schen.
(Wordt vervolgd).
