't SMULHUIS
M. A. RAMSELAAR
Mahonie
Slaapkamer
BAKKERIJ
FIRMA
LEGKAART
Lit-jumeaux j
160 c.M. br. f aaa
spiegelkast .jJJN-
toilettafel
DAMES,
Koopt Uw brood en ge
bak in Amersfoortsch
meest hygiënisch en
modernst ingerichte
Tel. 890 Tel. 890
ONZE KWALITEIT
STAAT AAN DE SPITS
DP DENNENHEUVEL
POPULIEREN
VAN EEN MEISJE EN
EEN HONDJE
EEN WEDSTRIJD
TAFEL en 2 STOELEN
door C. E. DE LILLE IIOGERWAARD.
Hoofdstuk XV
Wat Loek voor haar vijf gulden kocht.
r Doelloos slenterde Lock op den dag na
ftien, waarop de drie oudste Tervorentjes
mazelen hadden gekregen, door den tuin.
[Voor haar vijf gulden had zij nog steeds
niets gekocht. Ze scheen er op eens geen
lusi meer in te hebben, 't Was of zc niets
leuks bedenken kon. Eerst had zij allerlei
plannen gehad het ééne nog aantrekke
lijker dan het andere! maar nu zij op
Diet gezelschap der kleintjes aangewezen
[was, kwam het oude duiveltje van onte
vredenheid weer om den hoek kijken. En
tlal was een ventje, dat zich maar niet één,
itwee, drie! wegblazen liet!
Tante wijdde zich aan de patiënten. Na
tuurlijk! Maar toch zij schoot er op
'die manier heelemaal bij in! Niemand
scheen zich om haar te bekommeren: Tan-
ite niet, Oom, die voor zaken op reis was,
[vanzelf niet, dc zieken niet en de klein
tjes al evenmin.
Niemand had haar noodig. Niemand?
fWas dat wel heelemaal waar? Ilad Beppic
Straks niet gebedeld om voorgelezen te
.worden en had zij, Loek, toen niet iets
gemompeld van „geen tijd" en „geen zin"?
Jaapjc had zich bij do booze bui van
pijn nichtje neergelegd en gezegd:
„Stil maar, Beppie! ikke zal wel voor
lezen. Loek is vervelend!"
En Jaapje had het dikke, bijna stuk ge
lezen sprookjesboek vóór zich genomen en
aan de hand van de bekende plaatjes de
erbij bchoorende verhalen op zijn manier
verteld. Hij kende ze allemaal op zijn
'duimpje en Beppie had gretig geluisterd,
hoogst tevreden met Jaapje's wijze van
.voorlezen. Neen, de kleintjes konden het
ook best buiten haar stellen!
Toch waren Jaapje's woorden: „Loek is
vervelend"! in haar ooren blijven hangen
enzc schenen haar niet met rust te
laten. „Loek is vervelend! Loek is verve
lend!" klonk hel steeds in haar verbeel
ding en liet allerergste was nog, dat zij
hot niet kon tegenspreken! Ze was verve
lend on ze verveelde zich, maar hoe
raakte zij die vervelende verveling kwijl?
'Als ze dat maar wist! Als zij zich eens in
Biaar kamertje opsloot? Och nee, 't zou er
hog maar erger door worden! Dat ze nu
'ook heelemaal niets prettigs of leuks be
denken kon!
Plotseling werd ze in haar overpein
zingen opgeschrikt door Beppie's stemrnc-
ilje en hoorde zij het kleine ding zeggen:
„Ikke gaat taartjes bakken voor Mick
|en voor Bob en voor Hans!"
En de daad bij het woord voegend, vulde
fcij al haar zandvormpjes met wit zand om
Diet gebak even later met groote edelmoe
digheid uit te doelen. Na de zieken kwa-
'ïnen ook nog de gezonden aan de beurt.
„Wat een kleine schat!" dacht Loek ver
loederd. „Voor iedereen bakt ze wat! Zelfs
J[voor mij en zij vergeet zichzelf!''
I En Beppie, die natuurlijk niets van
(Locks gedachtcngang afwist, keek wel
lieven verwonderd, toen haar nichtje vrien-
j (delijk naar haar toekwam en vroeg:
„Zullen wij de zieken eens verrassen,
iBcppie?"
„Ja, ja!" juichte het kleine ding en ook
'Jaapje wilde niets liever dan van de partij
pijn.
Drie hoofden werden nu dicht bij elkaar
j Igestokcn en 't was daar bij den zandhoop
"weldra" een gefluister met geheimzinnige
gezichten, dat Tante Truus, die juist vóór
Qict raam van Mieks kamer stond, niet na
palen kon te zoggen:
„Wat houdt Lock de kleintjes aardig
bezig
En het slot der gewichtige bespreking
ijvas, dat Loek dien middag tusechcn dc
itwee kleintjes in en met liaar vijf gulden
i gewapend, naar het dorp ging om allerlei
inkoopen voor de zieken te doen.
Tante Truus was natuurlijk in het ge-
pieim en 't was maar goed, dat zij haar
poodschappcntasch meegekregen hadden,
j.want anders zouden ze handen te kort zijn
gekomen om alles te dragen. In de tasch
verdwenen alle verrassingen. Het beden
ken cn uitzoeken op zichzelf was al een
genot. Loek stelde zich dc verheugde ge
zichten der anderen voor cn dacht er geen
oogenblik aan, dat zij nu haar twee rijks-
j 'daalders heelemaal voor hen besteedde en
niets voor zichzelf overhield. Toen dit
I liaar eindelijk inviel, glimlachte zij cn
dacht:
„Wat geeft liet? Ik mag het geld immers
naar eigen goedvinden besteden en dus
uitgeven voor dingen, die ik er liet liefste
voor koop!"
IVat er al zoo in dc tasch verdween?
Deze legkaart stelt voorEen neushoorn ïnet twee aapjes op den rug staat voor een plas cn durft er niet over. Een aapje
liecft een touwtje aan zijir hoorn vastgeknoopt.
(Nadruk verboden).
Een reuzentros druiven, door de winkel
juffrouw zorgvuldig in een doosje verpakt,
pruimen, die zoo groot als eieren waren er:
waarin Lock en dc kleintjes wel zoo had
den willen bijten! Verder een mondhar-
monika voor Bof, een fluit voor Hans cn
een pennchouder met een glaasje, waarin
je de dorpskerk heel duidelijk kon zien,
voor Mick. Ten slotte hadden zc na veel
overleggen nog een houten paddenstoel
ïnet een vingerhoed en een naaldenkoker
tje cr in voor Tante Truus uitgezocht.
En nu had Loek nog één dubbeltje over.
Dit werd omgezet in twee recpcn chocola,
één vooi' Jaapje en één voor Beppic.
„Maar nou heb je nog heelemaal niks
voor Loek-zelf!" riep Beppie. op eens ver
schrikt uit. toen ze zag, dat Lock het laat
ste dubbéllje uit haar beursje schudde.
„Hoeft ook niet!" zei Loek opgewekt
Wat was het toch heerlijk anderen wat te
geven! 't Was een reuzeplan van Vader en
Moeder geweest, liaar die vijf gulden te
sturen en zc zou in haar volgdnden brief
nauwkeurig verslag doen van hetgeen zij
er mee gedaan had.
Met dc tasch tusschen Jaapje en zicli-
zelve in sloeg Loek nu den weg naar huis
in. Maar dat viel niet mee, met zoo'n zwa
re tascli! IT.et blijde vooruitzicht van de
verraste gezichten, die zij straks bij het
uitdeden der geschenken zouden zien.
scheen hun voeten echter nieuwe krachten
te geven. Zoo kwam het. dat ze eindelijk
wel rnoe en warm. maar toch stralend!
het hek van Dennenheuvel inkwanren.
Maar tante wist nog niet eens, wat er al
lemaal uit de tasch zou komen.
Tante kwam het drietal op dc trap te
gemoet cn zei:
„Jullie raoogt wel bij de zieken komen,
heeft de dokter gezegd"
Dat was een vreugde! 't Kon immers
niet mooier! En de drie- patiënten werden
in de ziekenkamer verrast.
,,'t Lijkt wel Sinterklaas!" riep Mick ui!
Bob en Hans gaven onmiddellijk een
concert op liun mondharmónika en fluit,
dat wel niet heel zuiver klonk, zoodat
Tante lachend de handen naar de ooren
bracht, maar dc zieken hadden allen tijd
om zich te oefenen.
Mick, bewonderde de pennchouder er.
beloofde, zoodra zc mocht opstaan, hem le
zullen gebruiken.
Tante Truus wijdde den paddenstoel da
delijk in door hem ais maasbal te gebrui
ken.
Dc druiven worden geproefd en eenstem
mig geroemd, terwijl de pruimen op een
tafeltje gelegd werden, zóó dat dc patiën
ten in de inéenloopendc kamers, waarvan
de tusschondcur openstond, er alle drie
een veelbelovend gezicht op hadden.
Tante Truus knikte Loek eens vriende
lijk toe.-, Wat had zij toch veel voor ande
ren over, als het. er op aankwam!
En Look voelde zich minstens zoo ge
lukkig als op het oogenblik, waarin zij in
het postkantoor de twee rijksdaalders
voor zich neergelegd zag.
Triomfantelijk lieten de kleintjes nu hun
reep chocola zien, waarvan ieder zich
haastte al was het dan ook onder
lachend protest een stuk in Loeks mond
le stoppen. Zij zelf had immers niets!
,,'k Geloof, dat ik al veel beter word
door het eten van die druiven!" beweerde
Bob ooi ijk.
Maar Moeder zei lachend:
„Dan zullen wc de rest maar voor mor
gen bewaren! Tc \cel medicijnen op eens
is niet goed!"
(Slot volgt).
(Nadruk verboden)
door
C. E. DE LILLE IIOGERWAARD.
Een rijtje populieren
Stond eenzaam op het land.
Ilct was wel heel eentonig
Daar aan den weiderand.
Zij gingen zich vervelen.
Tot allen spitsten 't oor
En dachten: Hè, wat is het,
Dat ik daar plots'ling hoor?
Een populieren Opa
Nam 't woord heel onverwacht,
Zei: 'k heb tegen verveling
Een middeltje bedacht.
Ik zal je eens vertollen
Een mooi en lang verhaal.
Ja, ja! juichten de and'rcn,
Nu vroolijk allemaal.
De wind blies door de takken
En 't regende geducht.
Verdwenen was de zon zelfs
En grauw was steeds de lucht.
liet populieren-rijtje
Gaf echter niets cr om.
Maar lacht' om cLc verhalen
Van Opa zich haast krom.
Daarna was 't een gesuizel.
Ze praatten allemaal!
En zeiden: Lieve Opa.
Vertel nog een verhaal!
En wie eens stil gaat luist'ren,
Daar aan den weiderand,
Hoort, populieren babb'lcn.
Zacht fluist'ren op liet land.
't Is jammer, dal wij mensclien
Hun taaltje niet verstaan,
Al is cr één, die 't wel kan:
De oude, trouwe maan!
(Nadruk verboden).
VOOR DE KLEINTJES.
door C. E. DE LILLE IIOGERWAARD.
1
Trippel, trippel, trippel!
Stapte 't kleine ding,
In haar nopjes, dat ze
Weer naar Oma ging.
't Was een heel eind loopen.
Daarom gaf ze niet!
Met haar korte beentjes
Stapte stevig Riet.
3
Maar op eens, wat schrik! Oh!
Kwam een jonge hond.
Die 't parmantig meisje
Stellig aardig vond.
4
't Hondje blafte vriend'lijk:
Goeicndag! Waf Waf!
'Angstig zette Rietje
't Plots'ling op een draf.
Toen is 't hondje blaffend
Met haar meegegaan
't Meisje kwam bij Oma
Heel luid schreiend aan.
6
Maar mijn lieve Rietje
Zei toen Oma zacht,
Dat is Oma's hondje.
Had je dat gedacht'
- Tom wou kennis maken
Met mijn kleine Riet.
- 't Is een heel lief hondje:
Bijten doet hij niet.
- Kijk, daar is hij juist weer.
Aai liem maar eens zacht
- Op zijn rug, 'k Houd 't bekje
Daarbij dicht. niot la-«*-ht.
En nog even snikkend,
Zogt zij: Kom eens hier!
Zul je hcu6ch niet bijten?
Ben j'een lief, zoet dier?
10
Tommy kwispelt vroolijk,
Kijkt daarbij heel trouw.
Zeker denkt hij: Rietje
Is een lieve vrouw!
11
Rietje-kind en Tommy
Kennen elkaar goed.
'k Denk, dat geen van beiden
Nu rnccr leclijk doet.
12
Voortaan zijn ze vrienden,
't Meisje cn de hond.
Vroolijk stoeien samen
Zij vaak op den grond.
13
En krijgt Riet een koekje,
Dan deelt zij 't in twee.
Steeds geeft zij het hondje
'n Lekker stukje mee.
14
Zij kan niet begrijpen,
Hoe het toch zoo kwam.
Dat ze voor vriend Tommy
Eens de beenen nam!
(Nadruk verboden)
Verhaaltje op rijm.
1
In Dierenland werd op een keer
Een wedstrijd uitgeschreven
Door Koning Leeuw. Dc dikke beer
Riep: Heb ik van mijn leven!
Veel loopen doe 'k voor mijn plezier.
Ik win den prijs dus vast!
En ieder, die graag mee wil doen,
Verliest het! Opgepast!
3
't Ging alle6 heel, heel deftig toe.
Lid van de jury waren:
Een dromedaris, olifant,
Een aap met lange Innen.
4
Het varken cn de hond Caro,
Die riepen boos cn luid:
Ik win het! Ik! Nee, ik! Ik-ik!
Zc scholden elkaar uit.
5
De vos, om sluwheid zeer bekend,
Die lachte in zijn pootje
En mompelde: Wacht jullie maar!
Ik neem j"c toch in 't ootje!
0
Mijn vrouwtje moet mij helpen cn
Wij foppen jullie 6amen!
Wie had gedacht, dat wij jelui
Er netjes tusschen namen?
7
Ik ren naar 't and're eind, blijf daar!
Zij blijft hier bij 't begin.
Wie 't. eerst terug is, luidt de vraag
O, jongens, 'k heb zoo'n zin!
Ik roep na'n poosje: 'k Ben al half!
En doe, of 'k weg weer ren.
En als mijn vrouw daarna wat roept,
Denkt elk, dat ik het ben! -
9
De strijd begon cn 't ging precies
Zooals de slimme vos
Het uitgedacht had Lekker lag
Hij op het koele mos,
10
Toen iemand van de jury riep
De vos heeft; het gewonnen
Hij kwam aan 't eindpunt vlak nadat
De thuisreis was begonnen
11
Het vosje was de winnaar dus.
Hij en zijn vrouwtje lachten
In 't veilig', stille hol eens saam,
't Kwam niemand in gedachten,
12
Dat Reintje hen gefopt weer had.
Hij is een slimme rakker
Maar e e r 1 ij k was het n i e tEn 'k had
Geen vosje graag tot makker
ANNIE O.
(Nadruk verboden).
