Donderdag 22 September 1932 AMERSFGORTSCH DAGBLAD 31e Jaargang No. 72
Een vraaggesprek in
„Mavors"
De Bruid van het Glomda!
AUTOBANDIETEN OF HET
SPOOR
BEZUINIGINGEN OP
„ONDERWIJS"
HULDE AAN ONS VORSTEN
HUIS
De Indische loophaan van
den populairen generaal
Het maandschrift „Mavors" opent met
een vraaggesprek door den majoor der ar
tillerie op non-activiteit W. G. de Bas ge-
voerd met Generaal Snijders die, zooals men
weel, 29 September a.s. zijn 80en verjaardag
hoopt te herdenken. Hij noemt hem de ver
persoonlijking van de stelling: „Meerdere
rijn is trachten altijd en overal in alles een
voorbeeld te geven" en vervolgt dan:
„Hoe meer men met hem in aanraking
komt, des te meer geraakt men onder den
indruk van zijn persoon en wordt men ge
stemd tot eerbied. Eerbied voor z'n nobel
karakter; eerbied voor zijn kennis op veler
lei gebied; eerbied voor z'n initiatief; eer
bied voor z'n rechtsgevoel; eerbied voor z'n
flinkheid en doortastendheid; eerbied voor
7.n vaderlandsliefde; eerbied voor z'n stoere
werkkracht; kortom: eerbied voor den
Mensch en voor den militair Snijders! Wan
neer men ,,'t voorrecht geniet", Generaal
Snijders te „mogen" kennen, dan kan men
eerst recht begrijpen wat honderd jaar ge
leden het toen levend geslacht voor „Pa
pa" Chassé heeft gevoeld. In meer dan één
opzicht is Generaal Snijders, wat karakter
tn wat invloed op zijn omgeving betreffen,
met dezen groot-figuur uit de Nederland-
sche krijgsgeschiedenis te vergelijken.
Uit het vraaggesprcek van Majoor de Bas,
waarin deze niet alleen het licht laat val
len op generaal Snijders' groote verdiensten
lijdens do mobilisatie, doch ook op zijn
pronte activiteit na zijn aftreden als mili
tair tentoongespreid op velerlei gebied, met
name dc bevordering der luchtvaart in Ne
derland en Indié, naar onze Oost maakte
jliij op hoogen leeftijd voor dit doel nog rei-
ïcii lichten wij, als vermoedelijk minder
bekend voor onze lezers, dat gedeelte, het
welk betrekking heeft op Generaal Snij
ders Indische loopbaan.
Van de vele onderscheidingsteekenen die
de borst van den oud-opperbevelhebber sie
ren, is de Militaire Willems Orde niPt alleen
de schoonste, maar tevens de oudste. Is
deze onderscheiding op zich zelf reeds zeld
zaam, nóg zeldzamer is zij op de bor^t van
een Ncderlandsch Genie-Officier en wel op
nauwelijks meerderjarigen leeftijd, na nog
peen vier dienstjaren als officierl Het
is dan ook zeer begrijpelijk, dat toen Gene
raal Snijders mij onlangs een interview toe
stond, mijn eerste vraag aan hem luidde:
.Hoe bent U er toe gekomen, naar Indié te
paan en hoe hebt U daar de M. W. O. ver
diend?" Merkwaardig was het antwoord
van dezen diep eenvoudigen, hoogst beschei
den, groote persoonlijkheid. „Ik heb"
antwoordde hij „in m'n leven altijd ge
lieft. Ze zetten we nu wel in 't zonnetje en
Idat waardeer ik ook heel erg, maar ik heb
■nooit anders dan gewoon m'n plicht gedaan
[tn als ik dat niet gedaan had, dan had ik
[arrest verdiend."
Zoo begon 't interview tusschen Generaal
[Snijders en mij al met een grondig mee-
[cingsverschil, daar ik 't oordcel ben toege
daan, dat hij z'n gcheele loopbaan niet „ge-
|ftoon", maar „buitengewoon" z'n plicht
[bfeft gedaan. „Op een goeien avond" zoo
[vertelde de Generaal verder „kwam ik
lip de deftige sociëteit Sic Semper te
■Utrecht, en daar hoorde ik, dat blijkens
l'fn courantenbericht de Regeering vooi
1*0 officieren, waaronder 4 der Genie, de ge-
Ikponheid had opengesteld tot detacheering
iNurcnde twee jaar in Indië. De eerste
■Atjeh-expeditio was toen niet naar wensch
|vorloopen en men bereidde een nieuwe actie
l^oor, waartoe men versterking van het offi-
l'ierskorps uit Holland noodig had. Een
Iedere kameraad van me had besloten, zich
Idealisme is de bodem noodig voor den
?roei van het echte .levensgeluk.
uit het Noorsch van Jacob B. Buil.
9
Tore kreeg hem dadelijk in het oog en
'■kef in afwachting staan.
- Met jou wil ik eens spreken, zei Ola
■damgaarden driftig en scherp.
lore lei de bijl neer en keek hem aan.
d'l begreep wel ecnigszins wat er aan de
pand was.
I - Het is over Berit, kwam er en Ola
p'°mgaarden stond daar, de harde, blau-
N oogen strak op Tore gericht.'
Zoo? Tore beantwoordde dien blik.
- Dat moet uit zijn! liet kwam als een
flag.
Tore keek verwonderd.
- mot al dat, vervolgde Ola Erik-
fD- En hij keer spottend over het ontgon-
p land.
[Toen kwam er in Tore's blauwe jonge
pcn een sterkere gloed.
I - 'a zal nu juist weer beginnen, ant-
poordde hij en nam de bijl op.
Neen, je moet eindigen!
gazicht van Ola Gloragaarden gloei-
IJore Braaten spuwde in zijn vuisten en
peP de bijl vast.
den volgenden dag op te geven en daar
op diende ook ia een verzoek in. Toen een
maal de kogel door de kerk was, moest ik
rn'n ouders er mede in kennis stellen. Aan
vankelijk was m'n vader eenigszins ont
stemd, dat ik zoo eigenmachtig gehandeld
had, daar ik nog minderjarig was. Maar ten
slotte legden m'n ouders zich neer bij het
voldongen feit. Alleen moest ik hun beloven
dat ik niet zou verzoeken om te worden
aangewezen voor een expeditie naar Atjeh.
Deze belofte heb ik gehouden, hoewel deze
mij later in een eenigszins moeilijk parket
bracht tegenover G.G. Loudon, die mij een
dergelijk verzoek als 't ware in den mond
paf. Op 10 Juli 1873 vertrok ik uit Nieuwe-
diep en kwam na 5.2 dagen op 31 Aug.
d.a.v. te Batavia aan. In Indié was men
bezig met de voorbereiding tot uitvoering
der plannen van Kolonel Pel, om in ver
schillende richtingen om Ivota Radja ruim
baan te maken, de stellingen, waaruit de
vijand onze vestingen en posten beschoot, te
nemen en daar nieuwe versterkingen aan
te loggen en te bezetten. Aanvankelijk werd
ik te Soerabaja geplaatst. Door de vele wis
selingen, die na de tweede Atjeh expeditie
plaats vonden, kreeg ik in September '74
den indruk, dat ik zeer spoedig voor uitzen
ding in aanmerking zou komen. Dit ge
schiedde dan ook 18 October cn 8 Novem
ber kwam ik te Ivota Radja aan"De
Generaal vertelt dan vervolgens van dc
krijgsverrichtingen op 't eind van '74 en in
rle eerste helft van '75. Het viel mc op, hoe
hij telkens trachtte z'n eigen verdiensten
achter te stellen bij die van anderp perso
nen cn andere wapens. Op de meest onder
houdende en interessante wijze schilderde
hij de toestanden en krijgsbedrijven te Atjeh
in dien tijd, waar hij te zamen was met den
tweeden-luitenant J. B. van Heutsz, onzen
lateren, groofen Indischen Landvoogd. Zoo
vertelde de Generaal mij over de overmees
tering cn bevestiging van den kampong Ko
la Alam (O. van Kota Radja) aan de Atjeh-
rivi»'r ('7i), van Longbattah-Missigit (ZL van
Kota Radja) en Lamara Olejlo fin 75). Al
deze punten moesten onder hevig vuur dos
vijands en onder zeer moeilijke omstandig
heden door genie-arbeid in staat van ver
dediging \n orden gebracht.
Na een groote bandjir, welke Atjeh trts-
terde in de eerste helft van December "74
tijdens oen inspectietocht naar de brug bij
de sterkte Pcnajoeng (N. van Kota Radjn^
l.ad het een haartje gescheeld, of luitenant
Snijders die niet zwemmen kon was:
verdronken. We blijven de inlandsche mi
neurs, die hem tijdig een stok toestaken,
welke hij grijpen kon, dankbaar, dat zij den
jongen, kranigen officier voor ons land. ons
volk cn ons leger hebben gered. Zelfs
voor de hevige malaria, die in Februari '75
zoovelen in Atjeh ten grave sleepte, scheen
luitenant Snijders onvatbaar; hij schreef
naar huis, dat hij „wel expressclijk voor dit
klimaat scheen vervaardigd te zijn". Hij
weigerde in Juni '75 een verlenging zijner
detacheering met één jaar, welke het Indi
sche legerbestuur den Nederlandschcn offi
cieren voorsloeg. Hij verklaart deze weige
ring uit z'n natuurlijke vasthoudendheid,
«iat langere afwezigheid uit Nederland z'n
loopbaan als Genie-officier aldaar zou kun
nen schaden. Toch heeft hij later spijt van
z'n besluit gehad, daar de veldtocht ter uit
voering van generaal Pels nieuwe ontwerp
ter vermeestering van de geheele kuststrook
van Groot At.joh hem een prachtgelegenheid
had geboden ter verkrijging van meer nut
tige en belangrijke oorlogservaring. Ook
maakte hij zich een soort zelfverwijt, dat
hij door z'n weigering te kort zou zijn ge
schoten in plicht tegenover het Indische le
gerbestuur, dat dringend behoefte had aan
officieren. Luitenant Snijders verliet Atjeh,
waar hij veel nuttigs en belangrijks had ge
leerd, dat hem weldra als leeraar later
als hoofd van onderwijs in de genievak
ken aan de Koninklijke Militaire Academie
zou te pas komen, tegen Augustus '75. Ge
durende de tweede helft van October keer
de hij in z'n ouderlijk huis te 's-Gravezan-
de terug, waar hij in November vernam, dat
Ik doe wat ik wil! antwoordde hij en
hakte.
Hiermee, ja, antwoordde Ola Glom-
gaarden. Maar niet met mijn dochter! Die
krijg je nooit en nimmer.
Tore Braaten hield op en keek den ouden
Glomgaard recht in het gezicht.
Ileb ik jou om haar gevraagd? zei hij.
Er ging een schok door Ola Glomgaar-
den.
Neen, dat heb je niet, antwoordde hij.
Maar toch heb je omgang met haar en
dat is erger!
Tore zweeg. Hij nam de bijl op en hakte
voort.
Ze is volwassen evenals ik, zei hij een
oogenblik daarna.
Ola zag wit.
Ja, dat doet er niet toe, wat ze is. Nooit
in der eeuwigheid zal ze hier heen komen.
Met gabalde vuisten stond hij daar. Nu weet
je het! Zijn oogen vlamden.
Tore Braaten bleef hakken.
Neen, neen! zei hij cn hakte voort.
Ola Glomgaardcn keerde zich om en
ging heen zonder iets meer te zeggen.
Even later, terwijl Toer Braaten zonder
verpoozing er op los hakte in het pas ont
gonnen hand kwam zijn vader aandrentelen.
De vader stond een poosje naar zijn zoon
te kijken, die zonder een woord te zeggen
doorwerkte.
Eindelijk ksck zijn zoon op.
Glimlachend zag hij zijn vader aan.
De vader glimlachte eveneens.
Die was slecht te spreken, zei hij.
De zoon spuwde in zijn handen en nam
de bijl weer op.
O, hij wordt wel makker, antwoordde
Tore Daarna hakte hij zoo hevig, d&t de
aarde rondom de wortels opvloog.
GENERAAL SNIJDERS.
hij, wegens z'n werkzaamheden ter verster
king van Kota Alam, Longbattah Missigit
en Larnara Olejlo was benoemd tot Ridder
in de Militaire Willems Orde, in wier kost
baar bezit hij op plechtige wijze werd be
vestigd tijdens de garnizoensparadc ter cere
van 's Konings verjaardag op 19 Februari
1876 in de Maliebaan te Utrecht. Weldra
sierden, naast dit Ridderkruis, de Atjeh-
medaille 1874-75 on het F.erctceken voor be
langrijke krijgsbedrijven 1873-74 zijn jonge
borst.
In de 38 jaar, die toen volgden, klom de
eerste-Iuitenant Snijders langzamerhand op
tot den allerhoogslen rang. die de Ncder-
landsche weermacht slechts in tijd van
oorlogsgevaar kent: tot dien van Opper
bevelhebber.
irerschillenden hunner
gearresteerd
Heerlen, 21 Sept. In samenwerking
n>et de Duitsche landjogers te Herzogen-
rath is dc Hcerlcnsche recherche een inter
nationale autorcoversbende op het spoor
ge&omen en heeft verschillende leden hier
van kunnen arresteeren. lienige dagen ge-
leciVn arresteerde een landjager in Finken-
ratjfc op aanwijzing der Hecrlcnsche recher
che een Pool, die zich langen tijd in het
Nederlandsche grensgebied had opgehou
den. Men vermoedde, dat de man tot een
intensitionalc autoroavershende behoorde,
die haar buit voornamelijk in auto-garages
zocht. Dc auto's werden in Duitschland ge
stolen éti dan naar ons land gebracht. De
gestolen auto's werden in Nc-dcriand ver
anderd, zoodat zij dan niet zoo gemakkelijk
meer te herkennen waren. Voor weinig geld
werden :\ij dan verkocht. Dc ontvreemde cn
veranderde auto's werden gedeeltelijk in
dienst gesneld van den smokkelhandel. Om
dat deze wagens goedkoop verkocht werden
grepen de smokkelaars met beide handen
de gelegenheid aan, daar het verlies niet
zoo groot was, wanneer de wagen door de
Duitsche douanebeambten werd aangehou
den en in beslag genomen.
Tot heden zijn drie personen aangehou
den, waarvan twee in Nederland en één in
Duitschland. .Meer aanhoudingen worden
nog verwacht. .Den diefstal van vijf auto's
on twee motorfietsen vermocht de politie
reeds op te lossfm.
De oude Jakob Braaten stond een poos
zwijgend.
Zou je denken? zei hij.
De zoon hakte.
Dat hangt gBhccl van haar af, ant
woordde Tore.
Do oude Jakob Braaten zei niets meer;
peinzend keerde zij terug naar huis cn trad
binnen.
Maar op de stoep ke.arde hij zich nog eens
om en keek naar zijn zoon, die hakte en
hakte. En toen hij de kamer in kwam, waar
Kari, de moeder, zat tc spinnen, glimlachte
hij, terwijl hij naar den haard slenterde en
ging zitten.
Hij is toch een verdiaiveld ferme kerel,
onze jongen, zei hij.
Kari keek op van haair spinnewiel.
Ja, er zit pit in, antwoordde zij.
Het jaar ging voorbij. TY>re cn Berit ont
moetten elkaar zeldzam»3r dan tevoren,
want haar vader paste daar wel op. In het
dorp vertelde men, dat er op de Glomgaard
spoedig bruiloft gehouden zou worden cn
wanneer iemand er recht oj> den man naar
vroeg, spraken de lui van Glomgaardcn het
niet tegen.
Op Hangsett l'iep Gjermund als iemand,
naar wien geen meisje meer omkeek en de
menschen begrepen aan alles, clat er weldra
iets van komen zou. De oude Hangsett had
de hojve aan zijn zoon overgeYntcn en was
naar de opkamer verhuisd, mifcar de zoon
huurde geen meid.
Het was duidelijk, dat hij op itsrts wachtte.
Tot eindelijk dc dag aanbrak, fraarop de
huwelijksafkondiging plaats zou moeten
hebben.
Den Zondag, waarop de eerste afkondi
ging van den preekstoel af gedaan werd,
P. A. DE JONG. t
Ontvanger te Amsterdam.
Amsterdam, 21 September. Heden
is hier ter stede overleden in den ouder
dom van 63 jaar de heer P. A. de Jong,
ontvanger der Registratio en Successie.
De overledene was Officier in de Orde
van Oranje Nassau.
De begrafenis is vastgesteld op do be
graafplaats Zorgvlied op Zaterdag a.s. te
11^ uur.
Omtrent de ambtelijke loopbaan van don
heer De Jong vernemen wij, dat hij in 1S93
benoemd werd tot surnumerair der registra
tie cn domeinen. In 1897 werd hij benoemd
tot ontvanger te Holwerd cn in hetzelfde
jaar overgeplaatst naar Oostburg. In 1903
ging bij naar Sncck, terwijl hij in 1907 werd
overgeplaatst naar Wagcningen. In 1908
werd hij benoemd tot inspecteur der regi
stratie en domeinen te Gorkurn. In 1915
werd hij ontvanger der registratie en domei
nen te Assen, terwijl hij in Mei 1923 werd
benoemd tot ontvanger der successierech
ten II te Amsterdam. Op 1 Juli 1929 volgde
zijn aanstelling als ontvanger van het
Centraal Kantoor der registratie- en suc
cessierechten te Amsterdam.
Op 31 Augustus van dit jaar werd de
overledene benoemd tot Officier in de Orde
van Oranje Nassau.
Voor hoofdstuk VI der Staatsbegrooting
wordt ƒ5.836.544 minder uitgetrokken. Afd.
I (Dept.) is ƒ31.204 lager geraamd. Voor
afd. II (hooger onderwijs) wordt ƒ1.304.755
minder aangevraagd en wel o.a. ƒ602.777
voor de Rijksuniversiteit te Leiden, 341.609
voor -de Rijksuniversiteit te Utrcht en
ƒ399.203 voor de Technische Hoogeschool,
tegenover een hoogere raming voorde Rijks
universiteit te Groningen van ƒ57.563; afd.
III (voorber. hooger en midd. onderwijs) is
42.502 hooger uitgetrokken. Voor gym
nasia wordt ƒ28.403 meer en voor hoogere
burgerscholen en lycea ƒ244.459 meer, daar
entegen voor handelsscholen 195.550 min
der geraamd. Afd. IV (Nijverheidsonderwijs)
toont een verlaging met 1 179.819. Op deze
afdeeling is minder aangevraagd o.a. voor
Rijksnijverheidsscholcn 17.482, teeken- en
kunstnijverheidsonderwijs 43.400; middelb.
techn. en texticl-onderw. ƒ118.250, zeevaart,
visseherij- en schippers- vakonderwijs
ƒ140.519; industrie-, huishoud- en landbouw
huishoudonderwijs ƒ340 621, ambachtson-
derwijs 480.098 en voor het leerlingwezen
22.000.
Voor afd. V (lager onderwijs) wordt
ƒ2.919.627 minder aangevraagd. Lager zijn
geraamd de kosten van het openbaar ge
woon cn uitgebreid lager onderw. ƒ1.536.721,
en van het bijz. gewoon en uitgebreid lager
onderwijs 1.003.397, opleiding van onder
wijzers en onderwijzeressen 298.884 en de
kosten van den alg. dienst ƒ87.175; voor
het buitengewoon lager onderwijs wordt
ƒ53.132 meer geraamd.
Afd VII (K. en W.) is ƒ443.580 lager uit
getrokken, o.a. wegens mindere raming voor
het archiefwezen ƒ65.862, monumentenzorg
ƒ143.311, bibliotheekwezen ƒ63.809 cn het
museumwezen ƒ89.984, terwijl voorts rijks
instellingen van kunst en wetenschap
ƒ31.049, voor muziek ƒ22.050 en voor ove
rige uitgaven betreffendo kunsten en we
tenschappen ƒ27.515 minder wordt aange
vraagd.
KINDERVERLARUvlIN G.
V e n 1 o, 21 Sept. In het ziekenhuis te
Venlo is overleden het driejarige zoontje
van den heer Verhecht uit Blerik, dat lij
dende was aan kinderverlamming. Thans
is nog een 9-jarig meisje, dochtertje van
den heer Slijper uit Venlo, dat lijdende is
aan deze ziekte, in het ziekenhuis aldaar
ter verpleging.
waren Ola Glomgaarden en Karen, zijn
zuster, beiden naar het dorp gekomen. Ze
zaten naast de familie in de Hangsett-bank
en daarmee was voor de dorpelingen de
zaak afgedaan.
Maar Berit was er niet bij. Ze had zelfs
geen flauw vermoeden van hetgeen plaats
had en wist niet, dat haar vader haar en
Gjermund in het dorp zoo zeer over de tong
wilde brengen, dat er om der schande wille
niets meer aan de zaak te veranderen zou
zijn.
Maar toen vader en tante uit de kerk
thuis kwamen, en haar vader zich onder
het avondeten tot haar wendde cn zei:
Ja, nu is het huwelijk van jou en Gjer
mund vandaag afgekondigd, toen werd ze
zoo wit als een doek.
Ze keek naar haar tante.
Toen lachte ze.
Haar tante zei geen woord, maar Ola
Glomgaarden sloeg op de tafel.
Daarover valt niet te lachen, schreeuw
de hij.
Daarna 6tond hij op en ging van tafel.
Een oogenblik zat Berit doodsbleek ter
noer. Ze keek haar tante aan, die do oogen
neersloeg.
Toen steeg het bloed als een gloeiende
stroom weer terug naar Berit's gelaat. Ze
stend op en ging naar haar vader, die, met
den rug naar haar toe, bij den haard stond.
Ik geloof, dat je je verstand verloren
hebt! zei ze.
Hij keerde zich naar haar om.
Ja, jij of ik, antwoordde hij
Snel wendde hij zich af en liep naar
buiten.
Berit was weer bleeker geworden en trad
nu op haar tante toe.
Huldebetoon van eenige honderden
leden van de Nationale Unie
en fascisten
's-G ravenhage. Gisteren in den loop
\an den middag zijn ccnigc honderdon le
den van de Nationale Unie en hun mede
standers onder leiding van jhr. R. Groc-
ninx \an Zoelcn in gezamenlijke wande
ling van den Dierentuin, waar men tot dit
doel was bijeengekomen, naar het Paleis
in 't Noordeinde getrokken, ten einde de
Koninklijke Familie tc doen blijken van do
gevoelens van trouw en aanhankelijkheid
welke in ons volk' voor haar leven. Onder
weg sloten zich talrijke leden van den Alg.
Ned. Fascistenbcnd en den Fascistischen
Jongerenbond bij de wandeling aan en in
keurige orde stelde men zich op \oor het
Paleis, waar velen het huldebetoon gade
sloegen.
Een daverend gejuich stGeg uit do in
rijen opgestelde betoogers op, toen H.M.
de Koningin, vergezeld van H.K.II Prinses
Juliana en Z.K.H. den Prins, op het bal-
eon van het Paleis verscheen. Krachtig
klonk het aloude Wilhelmus door hot
luchtruim, overgenomen door de in do
omgeving saamgcschaardc menigte. Een
daverend „Leve de Koningin, leve de Prins
cn Prinses" besloot het volkslied, dat on
middellijk werd gevolgd door andere va-
derlandsche liederen. Minzaam wuivend
dankte de Koninklijko Familie voor dit
spontane huldebetoon.
Nadat Zij het balcon verlaten had. keer
de de stoet in de beste orde langs Oranje
straat en Parkstraat naar den Dierentuin
terug, waar men een gemeonschappclijken
maaitijd zou gebruiken.
WAAR BLEVEN DE FIETSEN?
Avontuurlijke kinderen.
Den laatsten tijd worden te Groningen
zeer veel rijwielen gestolen. Een groot ge
deelte wordt weliswaar later weer terug
gevonden, maar het rijwielplaatje ontbreekt
dan in den regel.
Dikwijls blijkt ook, aldus de Maasbode,
dat kinderen een fiets hebben meegenomen
om daarop een tijdje te toeren. Het top
punt van brutaliteit is de rechercho dezer
dagen echter op het spoor gekomen.
De laatste weken kwamen veel aangiften
in over vermiste damesfietsen. In afgelegen
gangetjes en steegjes werden heel wat van
de fietsen weer teruggevonden. Een tien
tal rijwielen, die op deze wijze verdwenen
waren, wist de politie echter op te ënorren.
Uit het onderzoek bleek nu, dat deze dief
stallen het werk waren van twee meisjes,
die iederen avond de binnenstad onveilig
maakten en op andermans fietsen rondre
den. Het waren kinderen van8 en 9
jaar. Zij zijn voorloopig aan de ouders ge
geven.
VARKENS CENTRALE.
Nieuwe bepaling omtreni ae
levering van varkens.
- De Nederl. Varkens centrale maakt be
kend, dat van Maandag 26 Sept. af in de
Provincies Limburg, Noord-Brabant, Zee
land en Zuid-Holland, levering van varkens
rechtstreeks aan de vertegenwoordigers der
Ncd. Varkens centrale kan geschieden.
Van dezen datum af, zal Inkoop van var
kens in het zoutcrsgcwicht, bestemd voor
de Nederl. Varkens Centraio niet meer
geschieden op de markten binnen deze pro
vincies.
Degene, die varkens aan de Nederl. Var
kens Centrale wil leveren zal hiervan me-
dedeeling moeten doen aan de plaatselijke
zaak voor de Nederl. Varkens Centrale in
de gemeente zijner inwoning.
En daaraan heb jij. meegeholpon! zei
ze toonloos.
Karen Glomgaarden keek Berit aan.
Het is zoo het best. Je houdt toch van
hem, zei ze. De zaak loopt anders toch
verkeerd! Daarna zat ze weer voor zich te
kijken.
Berit antwoordde niet. Ze ging de ka«
n.er uit en naar boven naar den zolder.
In haar kamertje gekomen ging zo op
haar bed zitten.
Nooit in der eeuwigheid! fluisterde ze
cn begon te schreien.
Dicnzelfden avond boomde 'n meisje zich
over de rivier, zoodat het water rondom
de boot schuimend opspatte. Vlug legde ze
de hoot vast en draafde meer dan ze liep
noordwaarts.
Het was Berit Glomgaarden.
Bij Braaten gekomen, keek ze uit naar
Tore, of ze hem buiten kon aantreffen.
Daar ze hem nergens zag, ging ze recht
naar binnen.
Goedenavond, zei ze geheel buiten
adem.
Goedenavond, werd er vol verwonde'
ring geantwoord.
Tore, die bij den haard zot, stond op
zonder een woord te zeggen. Hij begreep,
dat er iets aan de hand was.
Ga zitten, zei Kari Braaien en schoof
een stoel aan.
Dank je, ik zal maar niet gaan zitten,
sntwoordde Berit. Ik wilde alleen maar
even met Tore spreken.
En de twee gingen naar buiten.
Wordt vervolgd.
