WIJ MAKEN WIJN...
FILMBRIEF UIT HOLLYWOOD
KLEINE OORZAKEN,
GROOTE GEVOLGEN
STUDIEBOEKEN
Fa. H. ELZENAAR
1RRSGATOREN
WARMWATERZAKKEN Enz.
H. M. WATELER—v. DIJK
MAISON VONK
Concertgebouw
„DE VALK"
Motor- en Ragenkleeding
P. Groenhuizen-Schatorjé
BANKETBAKKER KOK
G. DE JAGER
HOEDEN
VA®*9
M'
o\V>
VAN DE BLAUWE KUST
„Paolina, gauw ruijn valiesje met toilet
artikelen, ik ga een paar dagen de bergen
in...!" Zoo gauw als ik kan jaag ik mijn
flegmatieke femme de ménage op zoek naar
allerlei dingen, mijn foto-toestel, een doos
platen, terwijl ik zelf onderwijl jachtig in
een gidsje naar een vervoermiddel zit te
zoeken. Do Lorenzi's in Saint-Roman de
Bellet hebben vendange en vragen mij in
een briefje, of ik hei niet bij wil wonen.
Spreekt vanzelf. Antwoorden is niet een9
noodig, ik ben al op weg. Wonderlijk! moet
ik uit, met een mooie jurk aan, een duur
bont om mijn schouders en conscientious
nageteekende lippen naar een schouwburg
annex-speclzaal, dan heb ik altijd oen
excuus bij de hand om het niet te doen; en
amuseer mij dan per slot op don koop toe
nog dikwijls formidabel!
Maar vraag mij eens om bijvoorbeeld op
Java het rijststampen bij te gaan wonen, of
bet ophangen der haringen aan rekken in
Spakenburg, of naar een danskroeg in Ma
drid te gaan, dan sta ik klaar en ben in
mijn element als een visch in het water.
Den laatsten tijd zijn wij hier zoetjes aan
op temporatuur gekomen. En do spanning
vermeerderde met den dag. Dc druif rijpte.
Zouden de eerste najaarsregens op tijd ko
men? En niet te lang duren? En zou de
zon dan weer net als het moest de laa'ste
hand leggen aan de vrucht, die voor het
Zuiden zoo ontzettend veel beteekenis
beeft? Het antwoord is al gegeven. Met
Saint-Michel begon het, zooals het behoor
de, tc regenen. Eerst gematigd, en toen ging
de wind een woordje meespreken, en toen
werd het een duol tusschen don Oostenwind,
die altijd al veel onvriendelijks uit het
land van Mussolini komt vertellen, en den
Mistral, den zuiver Provencaalschen Westen
wind, die van geen wijken wilde weten, en
het resultaat werd een wolkbreuk, die zich
boven het Estérel gebergte ontlastte en op
zijn tocht naar de zee oogst, dorpen, spoor
rails en meubilair in een kolkendo water
massa meevoerde. Hoewel dit een ware ca
tastrofe is geweest en zelfs een mcnschen
leven verloren is gegaan, ontbreekt ook
hier weer de komieke noot niet geheel en
al en heeft men zich tranen gelachen om
een meneer, wiens meubelen de deur uit
waren gedreven en die per slot zijn piano
terugvond, staande op de keitjes van het
strand
Maar bij al die nattigheid deed de druif
er drie weken langer over om tot vollen
wasdom te komen dan verleden jaar. En
nu zit ik in een auto en ga naar een be
roemd wijndorp om de slot-apothcose te
zien van dit grootsche spel der natuur, dat
mensch en gewas ieder jaar weer samen
spelen. De chauffeur, die eigenlijk al go
noeg te doen zou hebben met op zijn wagen
te letten, zit vrceselijk druk to-vertellen:
van dat hier in Vcntahrunal alles binnen
is gehaald, 'en daar in Canta-Galet hebben
%s nachts een stel dieven zich met die taak
belast en vond de eigenaar van de cam
pagne 's ochtends de boel schoon kaalge
pluktEn hij lacht met zoo een leedver
maak, dat wij een heel scherpe bocht in
tweeën moeten nemen en niet met één for-
schen, handigen draai, zooals het voor een
behoorlijk chauffeur eigenlijk gepast had..
Als ik eindelijk op de plaats van be
stemming op den weg wordt gezet, precies
tusschen het huis van monsieur le curó en
het hotel in, komt mijn gastheer aanloopen
en neemt mij meteen mee naar de zonnige
berghelling, waar zij al druk aan den gang
zijn.
Hier plukken wij' dus dat wat later de
rosé wordt, de wijn, die je te voorschijn
haalt, als er een goede kennis komt en
waarvan je zegt: „...wacht, ik haal une
bonne boutcillc!" Die zo naar eigen inspira
tie in duizend schakeeringen maken, welke
afhangen van de hoeveelheid witte en don
kere druiven, die ze door cll>aar gemengd
hebben. Al klimmend en dalend plukken
wij, of eerlijk gezegd: zij. Want ik word als
gast steeds bij volle kisten geroepen cn
moet icdcren keer opnieuw keuren. „Tenez.
madame, proeft u deze tros eens; dat is de
„espagnol"; en hoe vindt u die „muscat" on
wat zegt u van dit. dat is do „roussin". die
is wit, maar heeft roodachtige pitten." Van
de witte soorten verkies ik een ge-amberde
soort, zoo zoet als honig, de „rol" geheeten
Maar mijn voorkeur gaat eigenlijk uit naar
do blauwe soorten, die ze hier „rood" noe
men. Daarvan wordt mij een tros, genaamu
„barbarousso", in de hand gstopt. Is dat
even een leven...!
Onderwijl loop ik met mijn foto-toestel
tusschen de meisjes rond, die regelmatig
doorwerken, zich bukken en met een paar
zware trossen weer overeind komen. Zij
hebben liet warm, doch lachen opgewekt
van onder haar groote stroohoeden, die.
bruingeroosterd zijn als pannekockcn. D«'
mannon zijn stuk voor stuk zeer fotogeniek
met hun verwilderde baardbossen en ge
scheurde werkhernden, doch schijnen het
kinderachtig te vinden om op een plaatje
te komen en koopen me steeds weer met
dikke, stijfgepropte druiventrossen af...!
Eerst gaat het heele dorp bij de Greco's
en als wij daar klaar zijn gaan wij, de
Greco's inbegrepen, bij do Stiffa's, en als
bij die alles afgeoogst is, gaat men naar «le
Paschierl's, want ieder helpt hier iedereen
en op die aartsvaderlijke manier kost het
niemand een sou en wordt toch alles zoo
goed gedaan alsof het voor jezelf was.
En wanneer ook bij de vrienden het laat
ste vrachtje door een muilezel op voörzich
tigc pooten behoedzaam zonder te blutsen
naar de hoeve is gebracht, vangt het ma
ken van de nieuwe wijn aan. Eerst gaan
v\ ij bij dc buren rond. Daar staat de oude
Basilc met bloote voeten boven in een wijde
kuip op de druiven te trappen.
„De beste manier, madame, en zoo ge
beurt het al zoo lang er mensehen bestaan
Wilt u eens proeven...?" Ik weet niet meet
wat ik voor uitvlucht bedacht heb. maar
ik was gauw uil den donkeren kelder, wa'ar
het in allo vaten stond le gisten cn te zie
den. Ieder oogenblik borrelt de nieuwe wijn
met een troebelen vaalbruincn bobbel uit
het open spongat, er hcerscht een atmos
feer, waar je dronken bij wordt zonder een
druppel gedronken te hebben. Wat een
werk! Ontelbaar veel malen moet men den
wijn van het ecne vat in het andere óver
schenken, voor hij het troebele bezinksel
kwijt is. Daar gaat zeker een goed half jaar
mee heen. Men kan het bespoedigen dooi
chemische middelen, „maar", verklaren al
len zonder uitzondering te Delict, „dat
komt bij on9 niet voor; wij schenken alleen
klaren wijn en van „collo" en zoo moeten
wij niets hebben."
Bij onzen gastheer thuis huldigt men mo
derner opvattingen, waar het 't kneuzen van
den druif geldt, en gaan do vruchten door
zooiets als een groote amandelmolen. Als
Stcfano vriendelijk met een glaasje voo?
mij komt aandragen, kijk ik eerst schichtig
naar zijn voeten, en pas als ik geconstateerd
heb: Oh! neen! hij draagt heel gewoon geic
molières! drink ik het vocht op, dat nog
alleen maar naar druivensap smaakt.
„En dit dan!" Stefano is er al weer me'
iets, dat al een paar dagen ouder is, en
dat al naar limonade met wijn smaakt
Maar onzo gastheer, die bang is, dat met»
mij en de andere gasten uit alle vaten za'
willen laten proeven, neemt ons moe naar
zijn terras, plant ons daar in rieten fan
teuils, commandeert Madelina een reuzen
hoeveelheid „pan-bagnat" te brengen en
schenkt ons don een glas rosé van verleden
jaar in, die als een vloeibare robijn in d»'
zon staat te fonkelen.
En ik gonlet hiervan zoo intens mot de
oogen, dat ik pas besluit het glas op te ne
men. wanneer de hoffelijke gastheer mij
toegedronken heeft: „Op uw land...'"
waarop Ik hem met warmte bescheid doe
.cn op het uwe....!"
ANNA BENAVENTE.
L'én man redt een stad van den ondergang
Hollywood vat moed. Werk en brood
voor 8C0D figuranten.
(Door onzen vasten medewerker
George O Claren).
's Morgens vroeg, tegen zevenen, dus op
een uur, dat in deze merkwaardige stad
alles meestal nog in diepe rust is, kwam
ik op een boulevard, waar het een en al
bedrijvigheid was, don ouden Grumowsky
togen, een markante figuur mot zijn groo
ten, witten baard, zijn kleine, door duizend
rimpeltjes omgeven oogen en zijn bcverigo
banden met dikke gewrichten van de rhcu-
matick.
„Ik word doodgeschoten," kraaide hij
vergenoegd met zijn oudé, schorre stcin.
„lk word doodgeschoten' Zes dollar per
dag!"
Is dc oude Rus krankzinnig geworden?
Zoo vreemd zou dat niet zijn, want hij heeft
tiocl wat meegemaakt. Vroeger was hij een
graaf met uitgestrekte landerijen, officier
van een élitcregimcnt, maar daarna: ge
.wond hij Przcmysl, krijgsgevangene, de re
volutie, geëmigreerd, journalist, portier,
reizend propagandist en schoenpoetser ge
weest en nu filmfigurant in deze hel. De
onafgebroken jacht op een baantje, de
honger cn de teleurstellingen hadden hom
allang krankzinnig kunnen maken. Werke
lijk verstandige, normale mcnschen zijn er
trouwens niet vóol in Hollywood...
Joe Thomson, de kleine regie-assistent
van den grooten Cecil de Mille, vertelde mij
tenslotte wat meer omtrent de oorzaak van
al die dwaasheid. Met een grijns op zijn
spitse muizengezicht vgl zomersproeten ver
telt hjj, dat De Mille Avoer eens een staaltje
gaat geven van zijn massaregie, zooals in
„Ben Hur" of „De Tien Geboden." Acht
duizend figuranten, twee duizend levende
dieren, wagenrennen, Christenvervolgingen,
vijf millioen productiekosten. Geen wonder,
dat Hollywood dol is Van vreugde.
Het is toch merkwaardig gesteld in dc
wereld!
Drie jaar geleden vond niemand het iets
bijzonders, als de intusschen arm gestorven
Fox een film van vijf millioen dollar pro
duceerde. En thans staat Iiollywood ervan
ondersteboven. Maar dat waren andere
tijden. Toen vonden 14UOO figuranten 111 de
tilmstad een geregeld bestaan. Dc 14000 kun
non nu op een enkele uitzondering na van
1 longer omkomen, 8UUÜ krijgen er nu een
kans. En ze verdienen 0 dollar per dagl
Waar Cecil de Mille zijn vijf millioen van
daan haalt, vertelt Thoniscn niet. United
Artists (in belero tijden opgericht dooi
Jharlie Chaplin, Douglas Fairbanks, Mary
iJickford, Gloria Swanson en Wallace Beery j
.s ter ziele. Warner Brothers eveneens, Fox
eveneens, dc groote Jesse L. Lasky eveneens.
Karl Lacmmle eveneens, Paramount staal
er niet bepaald rooskleurig voor waai
icoft Cecil dan vijf millioen vandaan gc
haald.
Misschien is er een wonclcr gebeurd in
Hollywood is alles mogelijk. Misschien zijn
de New-Yorksche banken, die don braven
ouden Lubitsch zoo leelijk hebben laten zit
len, zoo rotsvast overtuigd van de komende
betere tijden, dat ze rneenen, meteen maai
een grooten slag tc moeten slaan. Hoe on
dooigrondclijk de wegen van de Amerikaan
>che films zijn, de gedachtenwereld van
Wallstreet is nog vreemder, nog moei lij kei
to volgen.
In elk geval heeft Cecil de Mille vijf mil
lioen en met dat geld heeft hij een stad gc
led, die al leelijk aan het aftakelen was. Dc
oude sprookjessfeer zweeft weer om Holly
.vood. En wij, niet-belanghebbende toeschou
wers kijken weer verbaasd naar dc verblin
dende lichtglansen, laten ons betooveren
door den geur van coulissen, parfums,
schmink en scherpe Russische sigaretten
'Iet kan mij niet schelen, hoe de film heet
die de Mille met drie andere regisseurs, acht
'ssistenten cn twintig hulpkrachten, mcl
vier en twintig camera's en zestien vracht
ïuto's, met geheele batterijen reusachtige
schijnwerpers, mot optische en acoustische
ignaalinstallaties, met fantastische gebou
.ven cn een geheele diergaarde gedresseerde
roofdieren te voorschijn zal brengen. Het kaï
mij alleen schelen, dat er 8000 figuranten
aan medewerken, dat er in Hollywood vijl
millioen dollar onder de rnensrhen worden
gebracht. De assistenten van De Millo ne
men dagelijks 8000 figuranten aan, betalen
-e dagelijks zes dollar uit en redden her
daardoor in den letterlijken zin van het
•voord van den hongerdood. En hoeveel
verklieden, kleermakers, kanpers, electri
elfins en andere technici, schilders en stu-
adoors vinden nu weer werk en brood?
Voor de plaatsingsburcaux maken ze
lueue. Karrcvrachtcn brieven worden naai
do studio gebracht door de postbeambten:
ze zijn afkomstig uit alle werclddeclen, doch
er zijn al genoeg monschen in Hollywood
zelf, die geholpen moeten woracn. De assis
tenten zien rood en paars van de drukte
Met de dwaaste dingen komen dc sollicitec-
"ondo figuranten aanzetten. „Joc! Hallo oh'
boy! Weet je nog, hoe we in Ierland in hel
kippenhok ingebroken hebben?" En Joe, die
nooit in Ierland is geweest, knikt apathisch
en neemt hem aan om van hem af to zijn.
.Jóe! Ik heb je het leven gered, toen jejr
de Seine viel!" Joe is nog hooit in Parijr
geweest, maar hij knikt en neemt hem aan
In de hars is het weer druk. Op dc boule
vards rijden weer auto's. Do m^is-cs zien cr
aardiger uit dan ooit. Juweliers, die al
maandenlang hun zaken in Hollywood ge
doten hadden, arrnngcercn schitterende
vtalages. Legerscharen reporters, overvolle
hotels en... een kans op con goeden hui'
voor tie avonturiers. Eén man heeft een stad
gered. Het is net een film.
VERHAAL VAN DE WEEK
Edgar verkeerde in een slecht humeur,
toen hij de zaak van zijn chef binnenging
om er zijn dagelijkschcn arbeid als ver
trouwensman cn eerste bediende op te ne
men. Hij kwam van zijn meisje en ze had
den samen gekibbeld. Hij had een lange
preek tegen haar gehouden over den ernst
van het huwelijk cn daarbij een reeks van
zwaar-op-dc-handscho theorieën ontwikkeld,
waarop zij, geheel onverwachts, midden in
zijn met vuur gehouden rede, hem een reep
chocolade had toegeworpen.
„Hallo! vang op" had ze geroepen en toen:
„Hoe grappig dat je je knieën samenklapt,
als je opvangt! Ik houd 111 zoo'n geval mijn
knieën juist van elkaar, want dan vang ik
op mijn schoot".
„Geweldig interessanthad hij woedend
geantwoord. „En met dergelijke nonsens
kom je aan terwijl ik een ernstig gesprek
met je houd?"
Toen was er een woordenwisseling ont
staan en voor dc eerste maal was Edgar
heengegaan, zonder zijn meisje te hebben
omhelsd.
Ilij was nog in gedachten bij hun ruzie,
toen plotseling dc voordeur open ging en
een bekende steni riep: „Hallo! danr zijn
we nog eens!"
Ilij herkende den binnentredende onmid
dellijk. Het was m*. Barriman uit Chicago,
de conscrven-magnaaL, die enkele weken
geleden een ring van vijfhonderd dollar van
hem gekocht had.
„Goeden morgen, rnr. Barriman! U weer
eens -Hen" 7<ej Edgar „En was uwe vrouw
met den ring, dien u voor korten tijd hebt
gekocht, tevreden?"
„O die ring", antwoordde Barriman bijna
met geringschattende glimlach, „die ring
was bedoeld voor een cadeau. Maar mijn
vrouw moet nu iets veel mooiere hebben.
Daarvoor ben ik juist hier naar gekomen.
Mijn vrouw zou het liefst zelf meegekomen
zijn maar mijn moeder is helaas gisteren
ziek geworden en nu moet mijn vrouw haar
wat verzorgen. Ja, nu zou ik graac van
aP^rlei willen uffzeeken voor miin vrouw
ti-'t n rvi f'nn direct na d® lunch in Hotel
Majestic kunt toezenden; kamer 27, eerste
étage. Zij kan dan zelf een keuze doen van
wat haar het meest aanstaat. Dus nu moet*
u maar het mooiste van het allermooiste
voor mij uitpakken."
Een lichte nervositeit maakte zich van
Edgar meester, aangezien zijn chef juist do
zen dag afwezig was. Onbetaalde juweelcn
naar een hotel zendendat was me zoo
ietsHij besloot met dc uiterste voor
zichtigheid te werk te gaan.
De kostbare kleinoodiën werden voor mc-
heer Barriman uitgestald. Deze bekeek zc
stuk voor stuk, koos eindelijk een prachtige
halsketting uit van buitengewoon groote en
gave parelen, evenals verscheidene ringen
uiet brillanten van het zuiverste water, een
paar broches van smaragden en turkooisen,
oorringen uit platina; alles te zamen eene
collectie die vele duizenden dollare waard
was.
„Welnu", zei de kooper, „ik geef u een
chèque van ruün 117.000 dollars; mijn ban
kiers zijn Smithson Co., u welbekend, liet
kan gebeuren, dat mijn vrouw niet alles zal
begceren, wat ik hier heb uitgezocht. In dat
geval geeft u mij de chèque eenvoudig terug
-cn krijgt u van mij een andere. Wilt u deze
overeenkomst even bevestigen met een kort
briefje, dan neem ik dat mee. Schrijft u
maar; ik wacht"
Edgar aarzelde een oogenblik cn meneer
Barriman zei lachend:
„Natuurlijk, u heeft volkómen gelijk... bij
een zóó hoog bedrag.. Telefoneer Smithson
Co. even en informeer of er voldoende
dekking voorhanden is."
De jongeman boog beleefd en belde Smith
son Co. op.
Dc zaak was volkomen in orde; zelfs een
chèque van een millioen zou de bank zon
der bedenking honoreeren.
„Alles in orde Sir", zei hij tegen den vricn-
delijk-glimlachcndcn Amerikaan on beloofde
na het eten, dc kostbare stukken naar het
hotel te brengen. Daarop reikte hij hem de
gewenschte bevestiging, waarna meneer
Barriman, hartelijk afscheid nemend, ver
trok.
Voor alle zekerheid belde Edgar nog den
portier van het hotel op en informeerde of
meneer Barriman uit Chicago in het gebouw
,'ogeerde. Het antwoord luidde bevestigend.
Meneer Barriman had van Chicag-o uit te
legrafisch kamers besteld cn was met zijn
vrouw en zijn moeder in het hotel aango
komen, waar zij de luxe-kamers 27 en 28, Isto
étage, betrokken hadden.
Edgar voelde zich nu gerustgesteld en te
vreden. Na de lunch begaf hij zich naar het
hotel Majestic, met de uitgezochte juweelcn
m een geslo'cn koffertje, waarvan hij het
louielt'e had r'genomen. Hoeve! hij hef
/.elf wat zonderling vond, stopte hij, op het
laatste moment een geladen pistool in zijn
zak en droeg Farnell, een jongeren bediende
die hem vergezellen zou, op, hetzelfde te
doe»
Nadat hij door den portier telephonisch
zich had laten aandienen, liep hij naai
boven naar dc eerste étage, hij liet Farnell
op de gang wachten en klopte aan de deur
van kamer 27 aan.
Meneer Barriman deed zelf open en ver
zocht hem plaats te nemen.
Aan een schrijftafel, in een hock van de
kamer, zat een jonge, blccke vrouw cn
scheen een brief tc schrijven.
„Hallo, Evelyn!" zei Barnman, „hier is de
jongeman van den juwelier Brinkhaus".
Hij reikte haar het koffertje.
„Bekijk alles eens cn doe een keus, na
tuurlijk mag je ook- alles houden!"
Mevrouw Barriman keck met een onver
schillig gezicht op van haar brief en maakte
een verveelde, bijna afwijzende beweging.
Edgar had inmiddels wat rondgekeken en
opgemerkt, hoo de aangrenzende kamer
oogenschijnlijk alleen maar dóór een paar
donkere gordijnen gescheiden was van hel
vertrek, waarin zij zich bevonden; vermoede
lijk lag daar de oude, zieke moeder van den
Amerikaan, overlegde hij bij zichzelf.
„Och, je moest toch niet altijd weer op
nieuw juwcelen voor mij koopen," zei Eve
iyn. „Ik heb er immers al zooveel, dat ik
nauwelijks meor weet, wat ik ermee begin
nen moet...; hoogstens zou ik.., maar
goed, laten wc naar mama gaan, zij heeft
een goeden smaak cn moet mee helpen uit
zoeken".
Edgar nam den sleutel uit zijn zak cn gaf
dien aan meneer Barriman, die hem door
gaf aan zijn vrouw
„Dank", zei Evelyn cn stond op om naar
de zijkamer tc gaan, op den voet gevolgd
door haar man.
Maar in hetzelfde oogenblik, nog voordat
zij dc donkere gordijnen genaderd waren
riep Edgar, den revolver in de opgeheven
rechterhand:
„Halt! handen omhoog!"
Onmiddellijk liet mevrouw Barriman het
koffertje met de kostbaarheden vallen, dat
Edgar snel mot dc linkerhand greep. Steeds
dreigend met den browning liep hij achter
waarts naar de deur, greep ijlings den sleu
tel die in het slot stak. ging dc kamer uil
en sloot de deur van buiten 0111 direct daar
op liet aangrenzende vertrek no. 28 af te
sluiten.
-Farnell!" riep hij, „laat terstond de po
litie waarschuwen....! ik heb de oplichters
Ingesloten!"
Toen korten tlld daarna een inspecteur
mpt enkele beambten verscheen, was hef
paar spoorloos door een schuifdeur verdwe
nen. die van kamer 28 naar een binnen-por-
taal -met trap voor het personeel voerde.
Van de oude mevrouw Barriman was even
min ieU te ontdekken.
„Dergelijke beroeps-dieven zijn veel tc
slim om kamers te nemen, die slechts één
uitgang hebben," zei de inspecteur ironisch
„Dat had u toch zelf moeten bedenken.
Juist door deze achterdeur zouden zij met
de juweel en verdwenen zijn, want zij hiel
den natuurlijk er rekening mee, dat u
iemand in de gang had laten wachten. IIoc
kon u toch met zóóveel kostbaarheden naar
vreemden gaan in een hotel?"
De koffers der bende bevatte, als gewoon
lijk in dergelijke gevallen, niet anders dan
stccnen.
„Er i6 nog één punt," zei Edgar's chef
den volgenden dag, „dat mij niet geheel
duidelijk is in deze geschiedenis, die u niij
vertelt, lk maak u mijn compliment ovm
uw voorzorg en energie. Dat de cheque
valsch was en dat de schurk den valschcn
naam Barriman aangenomen had en dooi
een handlanger in Chicago do kamers 27 cn
28, welke ze tevoren natuurlijk hebben be
zichtigd, deden bestellen, dat ligt voor de
hand, maar hoe kwam u er toe, in het cri-
tieke oogenblik plotseling: „Handen om
hoog" te roepen en den revolver tc trek
ken?"
„Omdat mevrouw Barriman geen vrouw
was, meneer Brinkhaus; het was een man!
antwoordde Edgar.
„Zóócn waaraan hebt u dat dan ge
merkt?" vroeg de juwelier.
„Welnu, dat is tamelijk simpel," legde
Edgar uit. „Toen do zoogenaamde mcneoi
Barriman haar, of liever hem den sleu
tel van het koffertje mot de woorden: „Ha!
lo! vang op!" toewierp, sloeg ze, ik bedoel
sloeg hij, onmiddellijk de knieën tegen
elkaar en dAt doet nooit een vrouw, meneer
Brinkhaus, clio houdt ze vvijd-uit, als ze iets
in haar schoot wil opvangen..."
„Zóó, zóó, zóó...., en hoe weet u. dat zoc
precies?"
Edgar vertelde, aangemoedigd door do be
minnelijke houding van zijn chef, hoe hi>
verloofd was en hoo zijn meisje hem dit bij
toeval, oenige dagen geleden, had uitge
tegd.
„Dan ben ik ook uw meisje indirect heel
wat verschuldigd," zei de chef lachend, en
met een knipoogje vol goedmoedigheid,
vervolgde hij:
„U moet haar mij eens komen voorstel
len; u schijnt beiden tets van de Sherlock
lïo'mes quMlteitcn te bezitten, dfe ik in
mijn zft"k best gebruiken kan en rtle ik ooi
naar waarde zal weten te schatten, jonge
man!"
Edgar spinde inwendig van vreugde er
het ging hem als een refrein door het
hoofd: kleine oorzaken, groote gevolgen...
Kleine oorzaken, groote gevolgen...
H. B. S., Gymnasium,
Handelsschool, Kweek- en
Normaalschool.
Langestraat 84
Telefoon 52^
DROGISTERIJ
Apoth. Ass.
Hendr. v. Viandenstr. 30. TeL 1313.
LANGESTRAAT 87. Tel. 50
is beroemd om haar
LETTERBANKET en
BOTERLETTERS.
Teletoon 281
Groote en kleine zalen
disponibel
voor feesten, partijen enz.
Speciale verkoop
ZIE ONZE ETALAGE
Kledingmagazijn „DE ADELAAR"
UVNGESTRAAT 10.
TEL. 221
I/Eet deze berichten wij UEd. dat heden
weer steeds versch verkrijgbaar is:
Letterbanket, Gev. Speculaas, dikke Specu
laas (brokkzn). Boterspeculaasjes, Marse-
pain, Borstplaa'.jcs (vruchten, fondant en
room). Voor de speciale Whist- cn kaart-
avondies. Vraagt ons huis, wij leveren
UEd. op bestelling Croquetten, Pasteitjes en
Schotels; op ieder gewcnscht anr. Vanaf
heden Zaterdags verkrijgbaar Croquetfen
van 6—10 uur n.m. afgehaald aan win
kel (en ook bezorgd aan huis).
Aanbevelend,
P. GROENHUIZEN-SCHATORJÉ.
Utr. weg 53 Tel 336.
LANGESTRAAT 19
ONTVANGEN DE
NIEUWE COLLECTIE
Bloemenmagazijn „MILLE FLEURS"
Dagelijks versche bloemen.
Groote keuze in diverse soorten potplanten.
Bloemwerk: als manden, bouqnetten,
kransen, tafelversiering enz. enz.
VoordeeHgst adres hier ter stede.
Zio étalages.
Aanleg van Tuinen. Billijk tarief onderhoud.
Aanbev: J. C. BLEIJERVELD.
Langestraat 89.
OAMESKAPSALON
Tel 135
Utrechtschewog 77
Vakkundige en
aangename bediening
DROGISTERIJ „DE GAPER"
JULIANAPLEIN 4. TELEFOON 635
NAAST APOTHEEK HAAN
MOEDERS geeft Uwe kinderen
nu onze
Levertraan emulsie (Jeehaa)
par Jlesch inclus. 0.75.
HET SUCCE8 IS GROOT
TELEFOON 910
LANGESTRAAT 56
