AMERSFOQRTSCH DAGBLAD
VERHOUDING VAN REGEERING EN PERS
J. F. v. DOORN
Zaterdag 26 November 1932
31e Jaargang No. 128
VEEL VERBETERING IN
DE LAATSTE JAREN
VIJFDE BLAD
DUITSCHLANDS EISCH NOG
NIET INGEWILLIGD
ZAL MACDONALD OPTREDEN
ALS BEMIDDELAAR?
UW ST. NICOLAAS-
PAKKETTEN op TIJD
MITS VERZONDEN PER
AUTODIENST
2 en 3 x per dag naar
AMSTERDAM-APELDOORN
en VEENENDAAL.
STRIJD MET WOORDEN EN
MET WAPENS
HITLER OVER DEN
TOESTAND
Voortzetting van den strijd
aangekondigd
VIT BERLIJN
Het instituut der persnoem
malen ook hier niet
vreemd meer
(Van onzen correspondent).
Berlijn, 20 November.
De „Verecniging der Buitenlandsche Pers"
te Berlijn is nu reeds bijna 27 jaar oud; zij
■kap er op bogen, de grootste internationale
verecniging van" dagbladschrijvers te zijn.
Meestal tusschen de 130 en 150 leden, be-
lioorende tot 25 of zelfs 32 verschillende
nationaliteiten, eendrachtig te vereenigen,
ofschoon zij bij de meest uiteenloopende
politieke nationale of internationale rich
tingen zijn aangesloten, is een kunststukje,
■waarop de buitenlandsche correspondenten
in de Duitsche hoofdstad terecht trotsch mo
gen zijn. Toen twee jaar geleden bij het jaar
lijkschc stichtingsbanket in het hotel Adlon,
deze verecniging van dagbladschrijvers haar
'25-jarig bestaan mocht herdenken, hoorde
men weer eens iets uit haar geschiedenis en
verheugde de Nederlandsche groep er zich
in, dat ook enkele Hollanders, zoo dr. M.
van Blankenstein, Jan J. Br una en II. J.
Nassau Noordewier als eerste voorzitters
aan het hoofd van de „Verein der Auslandi-
schen Presse zu Berlin" hebben gestaan,
terwijl deze organisatie sedert Januari 1930
door een anderen Nederlander, mijn col
lega Max Blokzijl van het „Algemeen Han
delsblad" wordt geleid.
De traditie wil, dat deze verecniging
steeds nauwe banden met de regeering van
het Duitsche Rijk, met het diplomatieke
corps on met de leden van het Duitsche
parlement geknoopt heeft, terwijl natuur
lijk ook de vriendschappelijke verbinding
met de voornaamste kunstenaars, geleerden
en zakenmenschen aan oprechte hartelijk
heid (in wederzijdsch belang) nimmer to
.wenschen liet.
Met bijzondere voldoening is te consta-
lecren, dat ook in Nederland met name de
„Nederlandsche journalistenkring" er toe
overgegaan is de laatste jaren noenmalen
te organiseeren, waarbij een gast van be-
teekenis meestal eën minister of een "be
roemdheid, het woord voerde, zoodat voor
zulk een samenkomst van overheid en pers
de noodige belangstelling gewekt kon wor
den. Voor ons Berlijners is zulk een nauwe
connectie geen nieuwtje meer. Wij hbben
aan de revolutie van 1918 eigenlijk te dan
ken gehad, dat het mogelijk werd, voor de
in Duitschland werkzame internationale
journalisten in het bolwerk der Pruisiscli-
Duitscho overheid, in haar ongenaakbaar
heid tegen alles, wat rnet „pers" te maken
had, een bres te schieten. Niet weinige
democratisch-republikeinsche en socialisti
sche journalisten aan de Duitsche linksche
pers werkzaam, kregen plotseling zelf
liooge en verantwoordelijke regeringsbaan
tjes of werden met de overheidspropaganda
in zoogenaamde „regeerings-pers-afdeelin-
geri" belast; en natuurlijk was van hen te
verwachten, dat zij hun nieuwe chefs, de
ministers, en hun collega's van vroeger, de
journalisten, in nauw contact met elkander
zoudep brengen; wat in vele gevallen, op
merkwaardige uitzonderingen na, dan ook
werkelijk geschied is.
Er kwam nog een andere factor bij, die
deze nauwere aanraking sterk in de hand
werkte. De nieuwe, meestal socialistische
regeerders stelden er hoogen prijs op te
demonstreren, -dat de toestanden en ver
houdingen onder hun régime in elk opzicht
anders (en beter!) geworden waren. Niets
mocht meer aan de tijden van keizerrijk,
ambtenaarsinbeelding, drie klassen-kies
recht, standsverschil, adelsongenaakbaar-
lieid, minisferieele pedanterie herinneren.
„Vrijheid, gelijkheid en broederschap"
spookte indc hoofden der nieuwe minis
ters; en daarbij nog het veel misbruikte be
grip der „internationale" verbroedering".
Het was niet meer dan natuurlijk, dat
voor de nieuwe bazen dc in Duitschland
werkende meer of minder officieele buiten
landers, in de eerste plaats de diplomaten
en de journalisten, de proefkonijntjes wer
den. Met de diplomaten had men daarbij
slechts ten deele geluk. De typische ambas
sadeur, gezant of chargé d'affaires van het
„ancien regime" toonde onmiddellijk en
vaak demonstratief, dat hij rnet dc nieuwe
„proletarische" ministers nietf; te doen
wilde hebben en dat hij het verkeer tot het
hoogst noodzakelijke beperkt wcnsclite te
zien. Zelfs een zoo voortreffelijk en men-
schelijk hoogstaand diplomaat als wijlen
baron Gevers, onze vorige Nederlandsche
gezant te Berlijn, behoorde tot de reaction-
naire type's, die niet alleen duidelijk liet
merken, dat hij de nieuwe Duitsche regeer
ders slechts met uitersten tegenzin in zijn
overigens zoo gastvrije woning ontVing,
maar die nog een gevaarlijken stap verder
ging en hét Nederlandsch gezantschap tot
een soort vluchtoord maakte voor de leden
van de afgezette monarebiën, den vroege-
ren hofadel en de ontevreden brommende
mannen en vrouwen, die verder nog in het
„oudo Duitschland" eerste violen gespeeld
hadden. In later jaren heeft baron Gevers
dan ingezien, dat onder de „nieuwelingen",
de „November-misdadigers" toch vele ka
rakters van betepkenis schuilden, en ,mon
merkte, -dat vooral de eerste-rijkspresident
Friedrich Ebert in de gunst van den Nedcr-
landschcn baron zeer hoog scheen aange
schreven te staan. Voordat dit inzicht zich
echter in breeder verhoudingen kon door
zetten, moest baron Gevers, die spoedig
daarna in Zwitserland stierf, zijn post ver
laten om opgevolgd te worden door oud-
gouverneur-generaal graaf Van Limbur;
Stirum, voor wien het stellig een geluk was,
dat spoedig daarna dc „proleten" in de Wil-
helmstrasse door „hecrcn" afgelost werden,
waardoor do kans ophotsingen en demon
straties van gebrek aan tact'zooveel gerin
ger werd, dat men zich als buitenstaander
met eenige gerustheid van deze broedplaat
sen van conflicten door hulpelooze en over-
leeide buitenlandsche ambtenaren l>on af
wenden.
De verhouding, tusschen regeering en
pers echter die tusschen diplomatie en
pers is een hoofdstuk op zichzelf en blijve
liever onbesproken, daar zij voor een Ne
derlandsch journalist in Berlijn slechts tot
uitingen van verbittering aanleiding ware
werd door het „nieuwe Duitschland" een
geheel ander en wel op zoo radicale wijze,
dat van deze verandering zelfs een invloed
ten goede voor het internationale persle
ven kon uitgaan! Bekend is de bijna jo-
viaal-kameraadschappelijke wijze van om
gaan tusschen de journalisten in dc Ver-
eenigde Staten van Noord-Amerika (en ten
deele ook in Frankrijk en Engeland) en de
ministens, ja zells de hooiden van staat.
Nog lieden spreekt liet bijna van zelf, dat
de Engelsche kroonprins of de president
der Fransche republiek aan bals of ban
ketten der nationale en zelfs der interna
tionale persverecnigingen deel neemt. En
het is vaak vermakelijk te lezen, hoe de
verslaggevers in de nieuwe wereld met
hun „Presidenten der Republiek" omsprin
gen, en hoe mannen als Roosevelt, de nieu
we president, dc mannen der pers Joviaal
met „boys" aanspreken en toelaten, dat
deze nieuwsgierigen het hoofd van Staat
tot in particuliere vertrekken vervolgt.
Zooiets was zelfs in het „rcvolutionnaire"
Duitschland van 1919 niet denkbaar. Maar
men bestreed hier dadelijk een gulden
middelweg, zorgde ervoor, dat dc journa
listen op elk uur van den dag"éh vaak
ook van den nacht met dc nieuwe re
geerders in verbinding konden komen,
werkte in de hand, dat ministers en jour
nalisten bij een glas bier in gemoedelijke
lokalen 'savonds te zamen konden zitten
een gebruik, dat bij internationale poli
tieke conferenties nog heden gaarne toe
gepast wordt en was steeds te vinden
voor openlijke samenkomsten van beide
instanties, liefst in den vorm van thee,
noenmalen en banketten, waarbij dan wat
de thee's betreft, de regeering, in alle an
dere gevallen de vereenigingen dér journa
listen als gast vrouwe plegen op te .treden.
Juist de omstandigheid, dat op 8 No
vember j.l. de „Verein der Auslandischen
Presse .zu Berlin bij een lunch o.a. rijks
kanselier ven-Papen en minister van bui
tenlandsche zaken baron von, Neurath te
st had, en dat deze verecniging1 op 3 De
cember haar groote jaarlijksche bal in alle
fecslzaken van het deftige en internatio
naal beroemde Hotel Adlon organiseert,
brengt mij er toe aan deze dingen, die ten
slotte van algemeenc beteekenis zijn» eeni
ge opmerkingen te wijden.
Zeer opvallend is Tiet namelijk, dat de
Duitsche politiek in liet buitenland in de
periode sinds 1920 op succes heeft mogen
bogen, zoodra in Berlijn rijkskanselier en
ministers aan liet bewind \Varen, die de be
teekenis van nauwe en zoo mogelijk intie
me aanraking en gezellig verkeer met de
buitenlandsche journalisten inzagen, en
dat de eritisehc toon in de buitenlandsche
pers en daardoor de vijandige stemming
hij de vreemde volkeren toenam, zoodra
dc-zc -verhouding minder hartelijk werd, of
wel, sinds den dood van dr. Stresemann cn
de afgeslotenheid van rijkskanselier dr.
Bruning", zoo goed als geheel insliep. Het
is even opvallend, dat dit verschijnsel niet
door de Duitsche kabinetten na Stresc-
mann's dood, evenmin door dc leiders der
Duitsche perspolitiek, maar door de jour
nalisten zelf opgemerkt is en dat van de
vereenigingen der pers het initiatief moest
uitgaan om hierin (notabenc ten gunsto van
Duilschland) verbetering te brengen. In dit
verbond beteekende het noenmaal, dat de
Verein der Ausl. Presse zu Berlin" on
langs rijkskanselier Von Papen aanbood,
blijkbaar een duidelijke demonstratie. Het
ongeluk heeft echter gewild (en hier her
haalt zich de ervaring, die de „Verein" on
middellijk na zijn banket met den twee da
gen later ten val gebrachten rijkskanselier
Brüning gemaakt heeft) dat de laatste
twee chefs der Duitsche rijksregeering bij
maaltijden van deze persvereeniging hun
.zwanenzang" lieten liooren, zoodat een
bijgeloovig kanselier der toekomst wel
eens met ingaan op zulk een uitnoodiging
zou kunnen wachten tot vaststaat, dat zijn
positie toch niet meer te redden is!
ROLAND.
RUSSISCH-POOLSCH
NIET-AANVALSVERDRAG.
W arschau, 25 Nov. (V.D.) Naar ver
luidt, zullen onmiddellijk na de parlemen
taire bekrachtiging van het niet-aanvals-
verdrag tusschen Polen en de sovjet-unie
door beide landen onderhandelingen wor
den geopend over liet.sluiten,van ,een han
delsverdrag- „ter bekroning, van lïct-werk".
Frankriiks houding een beletsel
voor een accoord
Geneve, 25 Nov. (V. D.) De Duitsche
rijksminister van buitenlandsche zaken
Von Neurath had vanmorgen een langdurig
onderhoud met sir John Simon. De in de
laatste dagen voortdurend officieus gevoer
de diplomatieke besprekingen over dc ge
lijkgerechtigdheidskwestie zullen tegen het
einde van deze week onderbroken worden,
aangezien de voornaamste staatslieden
Genève verlaten.
Naar aanleiding van de geruchten, dat
gisteravond in principe overeenstemming
zou zijn bereikt tusschen de vijf groote rno
gendheden, waarbij dus ook Duitschland
zou zijn, wordt van Duitsche zijde medege
deeld, dat deze geruchten tendentieus zijn
en dat geen enkele overeenkomst tot stand
is gekomen. Integendeel heeft Von Neurath
op het standpunt gestaan, dat Duitschland
slechts aan een vijfmogendhedenconferentie
kan deelnemen, wanneer het Engelsche
voorstel inzake de gelijkgerechtigdheids-
kwestie door alle mogendheden wordt aan
genomen cn daardoor het Duitsche stand
punt wordt ei*kend. Men wenscht van
Duitsche zijde geen stap van deze richtin,
af te wijken, doch blijft bereid om aan af
zonderlijke en niet bindende besprekingen
deel te nemen. Wordt echter een vijfnio-
gendhedenconferentie bijeengeroepen, dan
zal de Duitsche regeering van te voren in
lichtingen over doel en onderwerp der con
ferentie moeten vragen. Het is echter de
vraag of een vijfmogendhedenconferentie bij
de tegenwoordige houding van Frankrijk
eenig nut kan hebben.
Londe ri, 25 Nov. (V.D.) Volgens de
Times schijnt thans de mogelijkheid te be
staan, dat Macdonald de Fransche en Duit
sclie vertegenwoordigers te Genève tot
elkaar 'zou kunnen bretfeeii, wanneer hij
zelf aan de onderhandelingen deelneemt.
Dit wordt beschouwd als een hoopgevend
teeken voor, een bevredigende oplossing
van het .gélijkgerechtigdheidsprobleem. De
afzonderlijke bijeenkomst, die ten Genève
zal worden gehouden, wordt beschouwd
iets meer dan een..gedachtewisseling
en iets minder dan een conferentie.
Volgens een bericht Van Perlinax in dc
Daily Telegraph heeft de Fransche regee
ring zich accoord verklaard met een be
handeling In den loop van de volgende
week van de gelijkgerechtigdheidskwestie
op voorwaarde, dat ook eenige andere
kwesties, waartegenover dc ontwapenings
conferentie zich gesteld ziet, behandeld
zullen worden.
Men verwacht, dat de besprekingen tus
schen de vijf mogendheden Donderdag of
Vrijdag van de volgende weck zullen be
ginnen.
OVERTREDINGEN VAN DEVIEZEN-
VERORDENINGEN.
G o d e s b e r g, 21 November. (V.D.). Te
dezer stede is men overtredingen van de
deviezenverordeningcn op het spoor geko
men, waarbij tal van op den voorgrond tre
dende persoonlijkheden betrokken zijn. Er
had zich een combinatie gevormd, die ef
fecten van I. G. Farben ten bedrage van
150.090 R.M. in Nederland opgekocht had,
deze Duitschland had binnengesmokkeld cn
ze hier clandestien tegen den hoogeren
Duitschen koers liad verkocht, waarna de
opbrengst weer naar het buitenland werd
gebracht.
VERLENGING BEPLEIT VAN HET
MORATORIUM.
New-York, 25 Nov. (V.D.) Prof. Murray
Butler, de bekende president van de Co-
liimbia-universitoit, die in republikeinsehe
kringen oen gezaghebbende stem heeft,
verklaarde gisteren, dat het IToover-mora-
toriurn naar zijn meening voor ten minste
zes maanden moei worden verlengd en
dat inmiddels eer» conferentie diende te
worden gehouden met de Europeesclie
schuldenaars om lot overeenstemming le
komen, zoodat de nieuwe last niet op
Duitschland zal komen te drukken, want
men zal onherroepelijk verband leggen tus
schen do schuldeubetaling en dc herstelbe
talingen. Volgens Butler's meening zijn de
schuldbetalingen het voornaamste beletsol
voor den terugkeer 'van dc welvaart
MEER DAN DUIZEND BEKLAAGDEN.
P a v ij s, 24 November. (V.D.) Heden is de
lijst gepubliceerd van de personen die be
trokken zijn in het groote schandaal der
ontduiking van de fouponbelasting. In to
taal zullen zich 1090 beklaagden te verant
woorden hebben. Bij de samenstelling van
dezo lijst is de overheid uitgegaan van het
feit, dat do genoemde personen voorkwa
men op de in beslag genomen lijst van
cliënten van de Banque Commerciale de
Bftle.
Voortzetting van het Japansch
Chineesche duel
Sjanghai, 2 4 N o v. (V. D.) Volgens
berichten in dc bladen worden hevige ge
vechten geleverd tusschen troepón vrijwil
ligers en Japansche troepen bij den spoor
weg Tainan—Anantsis. De bladen zijn van
mecning, dat de vrijwilligers hier den strijd
hebben aangebonden om de Japansche troe
pen van Tsilsikar ver te houden.
Moekden, 2-4 No v. (V. D.) De aanval
len der detachementen vrijwilligers zijn
weer begonnen over de geheele uitgestrekt
heid van den Zuid-Chineeschen spoorweg.
Genève, 2 4 Nov. (V. D.) In den Vol
kenbondsraad hebben heden de vertegen
woordigers van Japan en China wederom
verklaringen afgelegd over het Mandsjoc-
rijsehe conflict. Wellington Koo deed in den
loop van een lange redevoering zeer scherpe
aanvallen op de Japansche regeering in
verband met de talrijke geheime militaire
verdragen, die Japan in de laatste jaren
met verschillende mogendheden in verhand
met de. politiek, in China gesloten heeft.
De president van den Raad, De Valera,
stelde den Japanschcn vertegenwoordiger,
Matsoeoka, in staat nog ceii laatste ant
woord te geven.
Matsoeoka handhaafde het Japansche
standpunt volkomen en trachtte de verant
woordelijkheid voor het geheele conflict op
de Chineesche regeering te schuiven. Ten
slotte volgden debatten van eenige uren
over de groote kwestie, of de commissie-
Lytton tot aanvulling en correctie van haar
rapport op grond van de verklaringen der
Japansche en Chineesche vertegenwoordi
gers moet worden gemachtigd. Op zeer
scherpe wijze weigerde Matsoeoka steeds
weer iedere inschakeling van de commissie-
Lytton en verklaarde, dat dezo commissie
met het uitbrengen van haar rapport als
ontbonden moet worden beschouwd.
Een moordpartij door Ja
panners.
Londen, 25 Nov. (V.D.) De Chineesche
legatie te Londen heeft gisteravond een
bericht gepubliceerd, waarin wordt mede
gedeeld, dat volgens een telegram uit Nan
king de Japansche troepen ten Oosten van
Moekden in een drietal dorpen 2700 Chinee
sche boeren, onder wie vele vrouwen en
kinderen, met machinegeweren hebben be
schoten en de drie dorpen in brand hebben
gestoken cn rnet den grond gelijk gemaakt,
omdat de bevolking de Chineesche vrijwil
ligers zou hebben gesteund. Slechts 130
personen zouden in leven zijn gebleven.
Volgens het verhaal van een vluchteling
hadden de Japanners den boeren bevolen in
het open veld bij elkaar te komen om een
onderzoek in te stellen naar liun schuld.
In plaats van een onderzoek moesten zij
echter neerknielen, waarna het vuur uit de
machinegeweren werd geopend. Do lijken
cn huizen zouden zijn verbrand, terwijl de
oogst ter beschikking zou zijn gesteld van
Koreaansche kolonisten.
FRANKRIJK EN ENGELAND BETALEN.
Washington, 24 Nov. (V.D.) De am
bassadeurs van Engeland en Frankrijk'
hebben staatssecretaris Stimson medege
deeld, tijdens een geheime bespreking, dat
hun regeeringen de annuïteiten van De
cember zullen betalen.
De Italiaansche regeering, die geen ver
zoek om uitstel van betaling heeft gedaan,
heeft het staatsdepartement er van in ken
nis gesteld, dat zij ook in de toekomst be
talen zal. Do betalingen van Estland, Let
land en Polen zijn reeds bij vroegere over
eenkomsten uitgesteld. Alleen Griekenland
heeft het staatsdepartement er van in
kennis gesteld, dat het, ingeval de Ameri-
kaansclie regeering betaling mocht blijven
eischen, zou moeten verklaren niet in
staat te zijn to betalen.
Roosevelt, die in Wannsprings is aange
komen, heeft geweigerd iets meer te zeg
gen over het schuldenvraagstuk voor 4
Maart.
KAAPSTADENGELAND DOOR DE
LUCHT.
Victor Smith te Croydon.
Londen, 24 Nov. (V.D.) Victor Smith,
de jonge Zuid-Afrikaanschc vlieger, die
een vlucht van Kaapstad naar Engeland
heeft ondernomen, heeft vandaag nabij
Ashford in Kent een noodlanding moeten
maken. Met een andere machine is hij naar
Croydon doorgevlogen.
,,Wij willen Duitschland redden, 'de
regeerinS'Von Papen echter niet"
In de Angriff publiceert Hitler den vol*
genden oproep:
„Nationaal-socialistische mannen en.
vrouwen, partijgenooten!
Reeds na korten tijd de werkzaamheden
van het kabinet-von Papen te hebben ga
degeslagen, heb ik naar mijn inzicht en
overtuiging de gevolgen voorspeld, dio
thans zijn gekomen. Toen de lieer von Pa
pen in het begin van dezen winter beloof
de de werkloosheid te doen dalen tot twee
millioen, toen hij voorgaf den economi-
schen nood te lenigen en verzekerde do
binnen- cn buitenlandsche politieke pro
blemen tot een oplossing te brengen, waren
talrijke Duitschors weer plotseling vol vei*
trouwen. Ik heb toen gewaarschuwd en
meer dan gelijk gekregen. De economischo
nood duurt voort, de werkloosheid stijgt,
het bolsjewisme in Duitschland neemt toe
cn de isolecring van het rijk van do rest
der wereld is bijna voltooid. Nog nooit
heeft in Duitschland een kabinet meer
macht gehad, doch nog nooit ook heeft het
meer gefaald dan deze regeering van een
kleine exclusieve laag van ons volk. Mil*
lioenen aanhangers van onze beweging
zuilen thans dankbaar zijn dat ik de par
tij, waarin zich de laatste reserve van
Duitsch geloof, Duitsche kracht cn Duit
sche hoop bevindt, niet heb gebonden aan
dit onzalige politieke en economische di-
Wlanstisme. In de toekomst kan ik dat nog
veel minder doen. Ik weet, dat deze regec*
ring haar noodlottig werk zal voortzetten*
Ik kan dat op het oogenblik niet verhinde*
ren. Wat ik echter, zoo lang ik leef, zal
verhinderen, is het prijsgeven van onze bc*
weging aan dit regiem. Men heeft mij naar
Berlijn geroepen om mee te werken aan
de oplossing van een regceringscrisis cn
men wilde niets anders dan het kabinet*
von Papen redden en mij een tweede der*
tiende Augustus bereiden. Zoo heeft men
ons, nationaal-socialistcn, weer eens do
hooge eer aangedaan, te mogen bijdragen
tot de glans van de ietwat mat geworden
regeering door een of twee nationaal-socïa*
listische ministers. Ik heb daarop de hou*
ding aangenomen, die ik als leider van'
onze beweging moest aannemen. Wij wil
len Duitschland redden, dc regeering-vori
Papen echter niet. Aangezien ik deze maal
voorzorgsmaatregelen had genomen, dat
de 13e Augustus zich niet herhalen kon,
kreeg ik opdracht een parlementaire opluS
sing te vinden, die opzettelijk door de daar-,
aan verbonden voorwaarden van tevoren'
onmogelijk werd gemaakt. Niettemin bc*
sloot ik in verband met den grooten nood
van ons volk een aanbod te doen, dat te
vens opheldering zou brengen. Het aanbod
werd afgeslagen, waarmede, naar ik ge*
loof, de wil van dne adviseur van den ad*
viseur van den rijkspresident werd ontl
huid. Wat ik op den avond van de verkie
zingen verklaarde, herhaal ik dan - ook
thans: dit systöem moet in Duitschland
afgobroken worden, wanneer de Duitsche
natie niet te gronde wil gaan. De strijd
wordt daarom voorgezet en wie den weg
van dit kabinet van Juli tot heden met
open oogen heeft gevolgd, weet, wie de
overwinnaar zal zijn."
De Münchener Neueste Nachrichtctf
schrrijft over de mislukking van de regec*
ringsvorining door Hitier, dat do rijkspre*
sident thans voor de moeilijke taak staat
een man tc vinden, wien hij zijn vertrou*
wen kan schenken en die ook in een kabi
net sterk staat. Het blad acht de meest
geschikte hiervoor den reeds genoemden
voorrrialigen rijksweerminister dr. Gessler,
De Bayerische Kurier schrijft, dat nog*
maals een poging moet worden gedaan*
aangezien een terugkeer naar het oude ka*
binet cn naar het systeem der regeering*
von Papen niet mogelijk is.
RIJKE GOUDVONDSTEN IN VENEZUELA
Door een eenvoudig werk*
man.
In vei hand met het bericht, dat bij Chi*
canan in Venezuela een rijke goudmijn is
ontdekt, verneemt het Persbureau Vaa
Dias uit Caracas de volgende bijzonderhe*
den:
Een eenvoudig werkman, Fuenmayor ge*
naaind, heeft deze mijn ontdekt. Fuen*
mayor begon dadelijk te graven en wist
binnen 10 öagen een hoeveelheid van 2000!
onzen goud te verzamelen.
Vervolgens kwamen er nog 12 andera
werkzoekenden ter plaatse aan, die bin*
nen korten tijd elk 500 onzen verzamelden*
Een groot aantal andere mannen die van
de ontdekking gehoord hadden, meldden
zich aan. Ook zij werden tewerkgesteld en
hebben in totaal 25000 onzen bijeenge*
bracht.
Ondcrtusschen stroomden van alle kan*
ten do menschen naar deze nieuwe mijn*
Meer dan 1000 personen zijn thans reeda
gearriveerd, die wachten totdat met de
eigenlijke exploitatie wordt begonnen.
Volgens de Venezulaansche wetten be*
hoort een goudmijn aan den ontdekker.
Deze n.l. heeft het recht om de wettelijke
verklaring af te leggen, waardoor het
eigendomsrecht op de mijn wordt geve»*
igd.
