VONK
Radionieuws
HOMOEOPATHISCHE MIDDELEN
LUNCHROOM VONK
LUNCHROOM
BITTERGARNITUUR
VOOR DE
FEESTDAGEN
OORLOGSKINDEREN
GROEIEN OP
De Cöte d'Azur „en pantouffles'
DE ONTMASKERDE
ST. NICOLAAS
SCHRIJFMACHINELINTEN CARBON
STEEDS HET BESTE
Fa. H. ELZENAAR
Dr. MADAUS Co.
DRUPPELS f 0.60 POEDERS f 0.50
H. M. WATELER—v. DIJK
KERSTKRANSEN
Concertgebouw
„DE VALK"
P. Groenhuizen-Schatorjé
BANKETBAKKER KOK
0. DE JAGER
HOEDEN
DROGISTERIJ „DE GAPER"
Levertraan emulsie (Jeehaa)
W'
Een aangename misvatting.
j- door SIR BENJAMIN GOTT,
president der Pacdagogische Commissio
tc Londen.
Twee jaar 11a het einde van den alles
vernietigenden wereldoorlog vormde er zich
te Londen oen commissie van bekende pac-
dagogen, welke zich tot taak stelde om
nauwkeurig de ontwikkeling na tc gaan
van de oorlogskinderen, d.w.z. de kinde
ren, die tijdens den oorlog geboren zijn. De
resultaten van deze waarnemingen zijn
zeer interessant, omdat de kinderen reeds
op een leeftijd zijn gekomen (1117 jaar),
waarop men er den tockomstigon mensch
duidelijk in kan onderkennen. Ze hebben
de lagere school afgeloopen en bepaald, in
welke richting zij verder hun toekomst
willen zoeken. En als men objectief is,
moet men toegeven, dat onze commissie
zich ten aanzien van do oorlogskinderen
heeft vergist. ZÏj werd gevormd in de
vasto overtuiging, dat deze kinderen zie
kelijk, minderwaardig zouden blijken, dat
zij bijzondere hulp en steun noodig had
den. Niets van dat alles is juist gebleken.
Do oorlogskinderen zijn sterker, grooter
en gezonder dan de na-oorlogskinderen. Dit
geldt nog meer van de meisjes dan van de
jongens. Ze zijn vlug van Begrip, meer dan
normaal, bevattelijk en schieten alleen le
kort in oplettendheid. Zij zijn spoedig ver
moeid en wars van „saai" onderwijs. Ze
voelen buitengewoon veel voor aardrijks
kunde, geschiedenis en kunst; talen loe
ren ze betrekkelijk gemakkelijk; aan
wiskunde hebben zij het land. Zo zijn
moeilijk in het gareel to houden en heb
ben voor sport vrijwel in het geheel geen
belangstelling. Het is alsof zij hot element
van onderlingen wedijver daarin wantrou
wen. Zij kunnen zich moeilijk conccntrcc-
ren, als het om diepgaande kwesties gaat.
Zij leeren het best spelenderwijs.
Opvullend is bij deze kinderen hot slocli-
«ie gezichtsvermogen. 17.1 van do jon
gens en 19.8 van do meisjes dragen bril
len met naar verhouding sterke glazen.
Verder zijn de gebreken van het oorlogs
kind uitsluitend van nerveuscn aard. Doch
ook op dat gebied zijn onze verwachtingen
niet uitgekomen, want het na-oorlogskind
is veel zenuwachtiger en bovendien min
derwaardiger. In het na-oorlogskind weer
spiegelt) nzich onmiskenbaar de moreele ont
aarding en lichamelijke verslapping, hot
angstige haasten, de pogingen om zich te
doen gelden en het streven naar succes
van onzen tijd.
In het oorlogskind schuilt een grooto
kracht, doch deze komt slechts op zeer be
paalde gebieden tot uiting. Het is typisch
individueel georiënteerd. Het heeft een
vechtersnatuur, doch een, die bewust
slechts zelden haar krachten verspilt. Lfle
jonge menschen vormen een merkwaardig
gesloten geheel en verzetten zich met alle
kracht tegen het binnendringen van ge
dachten, die hun persoonlijke vrijheid zou
den kunnen beperken. Ze weten als geen
ander hun wil door to zetten bij dc be
roepskeuze. Hoewel onzo waarnemingen
betrekking hebben op kinderen van alle
standen, is hot percentage, dat inrichtin
gen van voortgezet onderwijs bezoekt, veel
kleiner dan men had mogen verwachten.
De meesten bezoeken technische scholen of
gaan in de praktijk. Het vaakst wordt elec-
trotechniek gekozen; daarna komt het con-
struecren van machines. Weinig aanzien
lijke beroepen als schoenmaker, bakker of
kleermaker worden gemeden, doch beroe
pen, die kracht yereischen, als slotenma
ker en smid, zijn wèl in trek.
In zijn particuliere leven staat het oor
logskind meer op zichzelf dan in het ge
zinsverband. Toch behoeft er niet voor ge
vreesd te worden, dat ze later onverschil
lig zullen staan tegenover liun eigen ge
zin. Het sluit zich zelden aan hij de pad
vinders of bij vereonigingen, omdat het er
niets voor voelt, zich te moeten aanpas
sen. De kinderliefde concentreert zich op
de moeder. Bij de meisjes treft men een
veel grootere primitiviteit aan dan bij de
jongens. Ze houden van opschik, doch
gaan zelden den verkeerden kant op. Zo
gaan al jong haar eigen weg en wijken
daarvan niet af. Zo zijn sterk gekant tegen
kerkgaan. doch bij een proef met bijbel-
kringen kwam een verrassende zuivere en
gezonden godsdienstigheid voor den dag.
Bij de na-oorlogskinderen hebben echter
jongens zoowel als meisjes het land aan
alle uiterlijk vertoon; ze willen bijv. niet
deelnemen aan optochten. Hun reislust is
ongebreideld, films van expedities, dieren,
tuinen e.d. worden zeer veel bezocht. Zo
houden van dieren en leggen in den om
gang met menschen geen bewuste wreed
heid aan den dag.
Do criminaliteit is gering. Ze zijn vol in
vallen en ideeën en weten krachtuitingen
van dwaasheden to onderscheiden. Voor
bedelen hebben zij geen talent. Kinderen
.van bedelaars, dio in deze jaren geboren
zijn, verbreken de banden met hun fami
lie. Ook voor liefdadigheid hebben zij niet
de minste sympathie. Voor publieke inza
melingen krijgt men zeer moeilijk hun
medewerking en dan halen ze van allen
nog het minste op. Zij zijn te trotsch om
te bedelen.
Epilepsie, bloedarmoede en dergelijke
kwalen van het na-oorlogskind worden bij
oorlogskinderen slechts zelden geconsta
teerd. Al vroeg leeren ze het huilen af,
maar ook de kinderlijke vertrouwelijkheid.
Ze zijn niet openhartig, maar evenmin ach-
tcrbaksch. Ze zullen zeker opgroeien tot
krachtige menschen. In hun verstandige,
warme oogen glanst niet zelden het besef
van de relativiteit der dingen en van de
beteekenis van hun eigen bestaan. Het zul
le». volwaardige menschen worden, die de
na oorlogsmcnschen tot voorbeeld en steun
zullen zijn. liet oorlogskind is een aange
name misvatting voor ons gebleken.
VAN DE BLAUWE KUST
Nice, i Dec. 1932.
Neen, waarachtig, hand op liet hart, de
Hollandschc kennissen, die eigenlijk on
danks mijn verzekering „kom gerust, liet
loont dc moeite!" toch maar schoorvoetend
hierheen gekomen waren in dc maand No
vember, amper gcloovend dat zij aan hun
geld zouden komen en als 111 een Holland
schc badplaats vóór Mei en na September
tegen niets dan geblindeerde ruiten cn
schuine regenstralen zouden hebben te
kijken, zij hebben zich niet te beklagen. De
groote vreemdelingenstroom vliedt welis
waar nog niet op zijn breedst, het gaat
maar druppelsgewijs, zoodat de menschen
van het land den toon aangeven en over-
heerschen, maar zoetjesaan komen er toch
al eenigo meer of minder aanzienlijke
vreemdelingen opzetten en doen bij de nu
eenmaal nauw bij de vreemdelingen-indu
strie geïnteresseerde bevolking vol ver
wachting het hart kloppen of zij de koek
of de gart zullen krijgen, met andcro woor
den: of het seizoen slagen zal of een „four"
worden cn ondanks alle angsten is het tot
nu toe altijd „koek" geworden cn heel aar
dig meegeloopen.
Daar i9 dc oudo heer Poincaré, óéns
Frankrijk's eerste burger, onder dc hoede
van een verpleegster cn zijn (rouwe gade
al in Hyères neergestreken, waar hij stil cn
onopvallend, verlichting komt zoeken voor
dc vele ouderdomskwalen die hem in zijn nog
altijd ongebluschten werkijver zijn komen
knotten. Wanneer de aangekondigde doe
len der mémoires van deze prominente fi
guur uit oen veelbewogen tijdperk van
Frankrijk's geschiedenis, bestemd om als
zeer gewichtig „document humain" te blij
ven voortleven niet aan het nageslacht
onthouden worden, dan zal dat voor een ge
deelte aan den koesterenden zonneschijn,
de bloemen cn het levengevende licht van
deze gobenedijdc streek liggen.
„De sneeuw ligt op dc heuvels in Midden-
Frankrijk." lozen wij *s ochtends in dc cou
rant, cn wij vertellen het de Hollandschc
gasten, die gehuld in zwcm-tricot en bad
mantel nöt het huis uitstappen om do straat
over tc steken cn hun dagelijkschc „mor-
ning-dip" tc gaan nemen in do klaar-blau-
we zee. Zij liooren liet, maar het wekt geen
voorstellingen bij hen op. Zooiets geloof jc
niet, hot dringt niet tot je door als jc puf
fend van de zalige warmte op het strand
ligt to zonnen. Of wanneer je voor een geu
renden mimosa-boom staat, die nog steeds
of alweer bloeit.
Het voordeel van een mondain oord „cn
pantouffles" is, dat je do onopgesmukte ge
noegens van de bewoners zelf meer te ge
nieten krijgt. Met een negcercn van een dui
zendtal kilometers is het Concours Lépine
van dc boorden der Seine naar dc oevers
van do Paillon gekomen. Een dertigtal ja
ren geleden stichtte een braaf prefect van
politie een vcroeniging, dio de belangen
van kleine uilvinders behartigen en bo-
schermen zou. Daarmee werden meteen dc
duizonden knutselaars en vernuftigen, die
liet Franschc volk lijk is, aangemoedigd
om met hun producten voor den dag tc ko
men er voor menige vindingrijke geest,
die niet met aardsche goederen gezegend,
was, is op deze wijze dc weg tot fortuin ge
opend. Ieder jaar is er een „Salon", die naar
den Stichter „Concours Lépine" genaamd
is, en dit jaar voor het eerst is men met
de heolc collectie naar liet uiterste Zuid-
Oostpuntjc van liet land gegaan, waar liet
Pais des Fètcs wijd zijn deuren geopend
heeft. Wat- is men den landgenooten in het
Zuidon komen toonen? Van alles. Daar is:
een deurbokleeding, die stof, tocht en regen
buitensluit en welke toch niet langs den
grond sleept als men opendoet, en een rek,
dat aan den bovenkant een katrol heeft loo-
pen, baby wordt er eenvoudig in een soort
leidsel vastgemaakt, kan niet vallen of
zich bezeeren en leert onderwijl nog loopen
op den koop toe! Een practischc en tegelij
kertijd mensclilievendë geest vond een spe
ciale vlaggestandaarcl uit om op de spoor
baan tc plaatsen, teneinde de werklieden tc
beschermen, die daar bezig zijn. Doch welk
ideaal heeft den uitvinder bezield, die een
pop schiep, welke met zorgvuldig gearticu
leerde ledematen kunnendo loopen, benau
wend veel aan een echt menschenkind doet
denken Voorts zijn er vereenvoudigde
gaskranen, gechromeerd metalen reclame-
opschriften uit één stuk getrokken; een
fauteuil, die je met een paar handbewegin
gen in een heel ameublement kunt trans-
formeereii: mottcnmiddeltjes, breukbanden,
alleraardigste volksfiguurtjes uit brood
kruim vervaardigd en daarna beschilderd.
In het kort, èen echte „Salon der Knutse
laars", met hier en daar een genialo geest
or tussclicn.
Einde November wordt opgcvroolijk door
een alleraardigst feest: dat der Cathérinct-
tes. Al wat naaistertje of modiste-tje is, de
midinettcs cn cousettcs, welke wij in Hol
land heel onelegant ,>naaimugjes" plegen te
noemen, maar waarvoor de Franschman
heel terecht een uitgesproken zwak liecft,
viert dan d.c door haar gekozen schuts-liei-
lige Sinte-Catherinc. Ben jo midinette cn
bovendien ongetrouwd, dan maak je jezelf
op dien dag een geestig japonnetje van
krantenpapier cn een hoofddeksel van het
zelfde materiaal cn dan ga jo bras-dessus
bras-dessous met een hcele sliert kornuiten
dc straat op, zingt gezamenlijk een liedje
on lacht eens tegen de jonge mannen, om
zo nog eens extra in het hoofd tc «prenten,
dat jo maricr" bent on zij do grootste
dwaas, om daaraan al niet lang te voren
een eind te hebben gemaakt!
Ditmaal was een der plaatselijke couran
ten op het idéo gekomen om leiding aan
het feest tc geven on een concours uit te
schrijven voor het mooiste of geestigste
costuum, louter en alleen vervaardigd uit
exemplaren van gezegd blad. Een oproep die
niet tevergeefs was. Acht duizend tooschou-
wers hebben zich zonder hun goede humeur
te verliezen, laten platdrukken in het
„Palais dc la Mediterrannécelft modernste
en meest somptueuze van alle Casino's aan
do Middellandsche Zee, om er naar de frap
pante creaties te kijken, die de meisjes te
voorschijn hadden getooverd. Een ongehoor
de fantasie cn vaardigheid in een geestig
yo-yo-meisje, in kanten mantilla, cn mar
kiezinnen en indrukw ekkende Lodewijk XVI
costumes; in torenhooge fantastische bouw
sels van hoofddrachten. En dat alles ver
vaardigd, die kant en die ruches, cn die
wintersport-costumes, van niets anders dan
stug krantenpapier! Wat heeft do Franschc
mode tc vreezen, wanneer zelfs de meest on
dergeschikte medewerkstertjes deze
doodgewone bijtjes der klcedinduslric
blijken te beschikken over een zoo onge
hoorde vindingrijkheid en vaardigheid, dat
zij stuk voor stuk in staat zouden zijn voor
een veeleischend theaterpubliek tc verschij
nen en in een groote revue met een eigen-
ontwerpen cn uitgevoerd costuum een goed
figuur te slaan?
Marcel Acliard, de ook in Holland beken
de tooneclschrijver, auteur van „Voulez-
vous jouer avcc moi...?" cn „Jean de la
Lune" is hier in een bijzonder drukbezochte
voordracht eens zijn hart komen luchten
over den toestand van Cinema en Tooneel.
En het witte dook, waaraan hij toch ook
cenige successen te danken heeft, kreeg bij
die gelegenheid menigen harden noot van
hem te kraken. „Wilt u w-eten hoe het
komt, dat het publiek vaak de deuren der
schouwburg voorbijloopt, om verderop in
een cinema naar weeë liefdesgcschiedcnis-
jes en hinderlijk opzettelijk geëtaleerde
beenen van in sex-appeal handelende film
diva's te gaan kijken Omdat het too
neel noodlijdend is...? Geen quaestie van!
Dan zouden er niet zooveel tooneelschrij-
vers met talent zijn. En daarvoor worden
er bovendien veel te veel goede tooncclstuk-
ken geschreven...! Zal ik u eens zeggen
waar de kneep zit...? Het publiek heeft
geen kijk op talent rnccr...!"
Daarmee kon men hot doen. En het erg
ste is, dat de man waarschijnlijk nog gelijk
heeft bovendien
ANNA BENAVENTE.
Slechte paedagogie.
New-York.
liet aantal criminecle hoorspelen, dat
door de Amerikaanschc zenders wordt uit
gezonden, is zoo groot geworden, dat ouders,
onderwijzers cn de pers ertegen protestee
ren, te meer waar er bijna alleen kinderen
naar luisteren. Er zullen tegen dit misbruik
naar men hoopt spoedig maatregelen van
hoogerhand w orden genomen.
Minder omgezet.
Montreal.
De verkoop van radiotoestellen in Cana
da is gedurende het tweede kwartaal 1932
nog verder gedaald; er werden 11.210 toe
stellen met een gezamelijkc waarde van
575.802 dollar verkócht tegen 28.092 toestel
len ter waarde van 2.217.840 in hetzelfde
tijdvak van 1931.
Tegenover ons woonde een groote fami
lie, met. een stuk of acht kinderen. Dat gaf
een heelc gozclligheid aan de Laan, altijd
zag of hoorde je wat aan den overkant. Ze
waren goede vrienden met alle buren,
want, hoewel ze heusch geen heilige boon
tjes waren,* en heel wat kattekwaad uit
voerden, had iedereen toch plezier in die
ondeugende. openhartige, levenslustige
kinderen.
Vooral een van dc jong6ten, een blonde
krullcbol van bijna jaar, was de specialo
lieveling van mijn man en van mij. Hij
had ook al eens een paar maal bij ons ge
logeerd, als dc kinderen, om de een of an
dere reden verdeeld moesten worden, zoo
als dat in groote gezinnen wel eens meer
voorkomt, en wc vermaakten ons altijd met
zijn grappige opmerkingen. De ernstige ma
nier, waarmee hij overal op inging en die
groote vrragoogen waarmee hij je dan zoo
trouwhartig aankeek, waren onweerstaan
baar. Eens kwam hij binnen toen ik dames
visite had. Zooals gewoonlijk, werden zijn
krullen bewonderd cn een van mijn Keknis
sen zei„Mogen wij niet zoo'n krul van je
hebben
Even stond hij na tc denken, terwijl zijn
blauwe oogen van de een naar dc ander
gingen.
Toen trok hij resoluut é*n haartje uit*
„Alstublieft, voor jullie drieën!'"
Het liep tegen St. Nicolaas, de kinderen
aan den overkant waren er vol van.
„Vertel me eens, Jantje", vroeg mijn
man aan zijn kleine vriend „komt St. Ni
colaas ook bij jullie?"
„Ik weet niet", was het antwoord „ik
denk liet niet, St. Nicolaas heeft het zoo
druk, zegt Moeder".
„Ben je niet bang voor St. Nicolaas?"
Jantje lachte en schudde zijn krullcbol.
„Dan ben jc zeker nooit stout??"
„Jawel als ik naar bed moet".
„Ja, zie je wel? En de andere kinde
ren? Als ze kibbelen?
„Ja", knikte Jantje.
„Daïi is St. Nicolaas boos, he? Maar
zou je het toch wel prettig vinden als hij
kwam?"
„Ja", zei Jantje „maar hij komt toch
niet".
Dien avond kwam mijn man met een
plan voor den dag. „Als ik eens speelde
voor St. Nicolaas? Ik heb het vroeger
meermalen gedaan en we hebben het cos
tuum nog liggen!?"
Het pian werd vsyder uitgewonnen, hei
pak van de zolder gehaald en den volgen
den dag de moeder van de kinderen ge
raadpleegd, die enthousiast op het plan in
ging en ons een lijstje gaf van dc speciale
ondeugd van ieder kind: dc oudste was
bedillerig, dc tweede kibbelde, dc derdo
beet op zijn nagels, dc vierde bad dadelijk
de tranen bij dc hand, dc vijfdo was wel
eens een beetje jaloersch, enz. Ieder kind
moest op zijn eigen wijzo toegesproken
worden.
Toen dc grooto dag was aangebroken,
ging ik 's middag6, toen ik wist dat de
heclo familie compleet was, hard aan den
bel trekken en stuurde het meisic naar
binnen met de boodschap dat St. Nic. van
plan was de familie tc komen bezoeken
en met do trein van 7 uur zou aankomen.
Ik hoorde het gejuich binnen, toen de
boodschap werd over gebracht!
Om half zeven stond mijn man, als do
goede bisschop, in vol ornaat, met zijn
zwarte knechtjo naast zich, voor do spie
gelkast in dc slaapkamer. Piet ontving de
laatste instructies, 't Was eon geestige ver
standige Piei, die zijn meester niet to
9chandc zou maken; hij was ingewijd in
alle geheimen van het vak cn wist wat
hem tc doen stond. St. Nicolaas was waar
lijk prachtig, met. zijn lange witte baard
en imposante gestalte. Onherkenbaar!
Toen ik hem goed en wel in dc wachtka
mer van 't station w ist, wandelde ik de Laan
op cn neer, in afwachting van dc dingen
die komen zouden
Daar hoorde ik de kinderen al aankomen,
brokstukken van „Zie de maan schijnt door
de boomen" zingende. Ze zagen mij niet,
wilden me zoo maar voorbij loopen, maar ik
hield Jantje staande.
„Waar gaan jullie naar toe?"
't Volgend oogenblik sprongen ze alle
maal om me lieen: „Naar St. Nicolaas! hij
komt met dc trein!" Moeder, met een van
de kleintjes aan de liand, vroeg of ik ook
mee ging.
„Graag zei ik, cn vol \envachting stap
ten we allemaal naar 't station, ook Vader,
die in eigen persoon was meegegaan, om
St. Nicolaas plechtig te begroeten.
„Vol verwachting klopt ons liart!" zon
gen de kinderen, en ik moet eerlijk beken
nen dat dit bij mij ook het geval was
't Was stil en verlaten op 't station, cr
kwamen op dat oogenblik geen treinen aan
en daar door konden we ongehinderd ge
nieten van het schouwspel toen do deur
werd opengezwaaid cn Zwarte Piet ver
scheen om de deur open te houden. Daar
kwam dc bisschop! Jc kon een speld lioo-
ren vallen, als muisjes stonden dc kinde
ren, diep onder den indruk van 't. geval.
Statig schreed de bisschop voort, maar
Zwarto Piet, heel oneerbiedig, sprong voor
uit dreigde den kinderen met zijn roe en
liet zijn tanden blinken en zijn oogen rol
len.
- „Hier Piet!" beval St. Nicolaas, „achter
blijven" en als een hondje droop Piet af,
achter de baas.
De kinderen vonden dat natuurlijk alle
maal prachtig!
Nu was het oogenblik gekomen om St. Ni
colaas te begroeten. De vader, met een
diepe buiging, heette liem hartelijk wel
kom, en St. Nicolaas verzekerde dat liet
hem zeer veel genoegen deed in de huise
lijke kring den avond te mogen doorbren
gen. 't Ging alles heel plechtig, maar ik
ontdekte dat buiten op het stationsplein een
menigto kinderen zich had verzameld om
St. Niklaas tc aanschouwen. Ik zag ten
minste platgedrukte neuzen tegen dc ramen
van dc klapdeuren. .Ta, dat hoorde er ook
bij, daar had ik nog niet aan gedacht. Piet
hield do deur al open en 't volgend oogen
blik wandelden wc met St. Nicolaas, om
ringd door joelende, grabbelende kinderen
achter den strooienden Piet, over liet sta
tionsplein naar huis.
Moeder was vlug vooruil gcloopen en toen
wo binnen kwamen in de feestelijk verlich
te, heerlijk warme kamer, speelde zc do
eerste regels van liet lied: Kom binnen,
goede bisschop! op de piano.
e zongen natuurlijk al dc bekende lied
jes en toen kwam liet groote moment: Sint
Nicolaas zou dc kinderen toespreken.
„Johanna Maria," zoo begon hij tot de
oudste, „kom jij eens bij Sint Nicolaas. Wat
moet ik van jou hooren? Ben jij zoo'n juf
frouw Allebcdril?
Zoo werden zo allen toegesproken, verma
nend en verheffend, totdat Jantje aan dc
beurt kwam.
„•tan Willem", sprak de oude bisschop,
„je bent toch niet bang voor me?"
Jantje schudde energiek van neen.
„Vertel ine eens, Jantje," vervolgde de
Sint gemoedelijk, „wat doe jc zoo den liee-
len dag?"
Geen antwoord.
„Kom jc wel eens aan den overkant?"
„Ja...a..."; het verwonderde gezichtje
van Jan scheen te vragen: waar wil je naar
toe?
„En wat doe je daar dan?"
„Met water spelen in de regenton..."
„Zoo? cn wat nog meer? Ga je wel
eens aardbeitjes eten in den tuin? En krijg
je wel eens een koekje?...
Jantje's lieele gezicht lacht St. Nicolaas
tegen als hij knikt van „ja". -
„Wonen daar aardige menschen?"
„Ja, zegt Jan en keert zijn lachende
snuitje naar mij toe. „Mevr. Visser is heel
lief, ze geeft me altijd een koekje als ik
naar liet trommeltje kijk."
Even verbergt mijn man zijn mond ach
ter zijn hand, hij vindt liet ook blijkbaar
beter nu geen blik van verstandhouding te
wisselen.
„Ja, ja, die mevrouw Vissor!... En
zijn daar nog meer menschen in huis? Wie
zie je daar nog meer als je daar komt?
"t Is weer het ernstige trouwhartige
snuitje van onzen Jantje, als hij vertrouwe
lijk zijn handje op dc knie van Sint Nico
laas legt en met zijn heldere stemmetje
zegt:
„Jou!...."
Er werd niet veel meer gesproken.
Sipt Nicolaas is ook niet zoo lang meer
gebleven als eerst zijn bedoeling was.
E. L. P.
Langestraat 84 Telefoon 528
fleschjes a 10 %T.
DROGISTERIJ.
Apoth. Ass.
Hcndr. v. Viandenslr. 30.
TeL 1313.
van dezelfde beroemde grond
stoffen vervaardigd, als de
Boterletters.
Telefoon 281
Groote en kleine zalen
disponibel
voor feesten, partijen enz.
Utr. weg 53 Tel. 336.
Vanaf heden weder verkrijgbaar Schuim-
kransjes, Boterkransjes, Kerstmis fantasie-
koekjes, Kerstkransen, Kerstkransstammen
enz.
Steeds Zaterdags van 6 uur n.m. tot 10 uur
n.m. versch gebakkon
KALFSVLEESCH CROQUETTEN.
Ook thnis bezorgd.
IETS NIEUWS.
Vraagt onze Fransche vla'tjes met aard
beien, abricozen, Riz Condi en andere
vruchten.
LANGESTRAAT 19
ONTVANGEN DE
NIEUWE COLLECTIE
DAMESKAPSALON
Tel. 435
Utrechtscheweg 77
Vakkundige en
aangename bediening
JULIANAPLEIN 4. TELEFOON 635
NAAST APOTHEEK HAAN
MOEDERS geeft Uwe kinderen
nu onze
per fleech inclue. t 0.75.
HET SUCCES IS GROOT
TELEFOON 910
LANGESTRAAT 50
