GROOTE COLLECTIE
RAMSELAAR
LEGKAART
HANDGEWEVEN
TAFELKLEEDEN
OIVANKLEEDEN
KAPSTOKKLEEDEN
ETC. ETC.
FIRMA
VOOR DE KLEINTJES
TOMMY'S DROOM
DE CHINEESCHE WAAIER
VERKEERD BEGREPEN
door
C. E. DE LILLE IIOG ER WAARD.
Tommy lag in zijn bedje en buiten blies
dc wind uit alle macht. Tommy vond hot
wel prettig in zijn veilige bedje te liggen,
als het buiten zoo stormde. II e m kon
meneer de Wind niet doren en hij luisterde
graag naar hetgeen hij te \ertcllen bad.
Nu eens klonk het loeiend „oei—i—i!
oei—ii!" Dat beteekende natuurlijk „foei!
foei!" Dan weer floot meneer de Wind zóó
dreigend, als Meesters fluitje nog nooit ge
klonken had en toch kon dat alle bengels
plotseling doen verstommen, als ze in het
vrije kwartier iets deden, wat niet mocht.
Soms ook hoorde Tommy meneer de Wind
al uit de verte aankomen en was 't net,
alsof die 'm riep om 'm wat te vertellen.
Zijn stem klonk telkens anders en het ver
veelde Tommy geen oogenblik naar hem te
luisteren.
Maar langzamerhand scheen meneer dc
Wind toch uitgepraat, schoen hij uitge
praat, want Tommy werd zóó slaperig, dat
hij 'm niet meer hoorde, 't Leek wel, of'
meneer dc Wind dat is immers zoo'n
grappenmaker! hem naar Droomcnland
geblazen had. En hij luid niet eens zijn cape
bij zich!.Hij kon die dus'ook niet wijd-uit-
houdeti om weggeblazen te worden! Gek,
overdag had hij dat zoo dikwijls gedaan in
de hoop: op eens net als ccn vogel! de
lucht in te gaan en te kunnen vliegen.
Maar natuurlijk was dit hem nooit gelukt!
Zulke dingen gebeuren in werkelijkheid
niet, alleen maar in een droom! En is het
niet jammer, dat je dan eigenlijk niets bij
zonders merkt en alles zóó gewoon gaat. als
dit in droomen altijd het geval is?
Tommy had meneer de Wind niet alleen
gehoord, maar ook ge\oeld en nu zweefde
hij in zijn verbeelding toch heusch
111 de lucht. Floep, ging het over de daken!
Ilij was zóó hoog, dat hij ze een heel eind
onder zich zag en toch was hij lieelemaal
niet hang, dat hij'vallen zou! Want dot is
juist het grappige: in een droom ben je
bijna nooit bang. Waarom niet? Het zal wel
komen, doordat je veilig in jo bedje ligt. al
donk jc daar natuurlijk lieelemaal niet aan
Als je dat wist, zou het immers geen
droom zijn.
Wij weten dus, dat Tommy in zijn bedje
lag, maar... zullen wij nu ook eens net
doen, alsof we dat vergeten zijn en hem
in gedachten volgen op zijn avontuurlijken
tocht?
Gelukkig had Tommy bij gebrek aan
zijn cape nog net tijd gehad zijn laken
om zijn schouders te slaan. Stijf hield hij
dc beide zijkanten in zijn handjes, de armen
wijd uitgestrekt, precies zooals hij immers
zoo dikwijls met zijn cape had gedaan, als
meneer de Wind hem in den rug blies!
Maar nu was het een echt vliegzeil ge
worden. Jongens, wat ging dat heerlijk! En
liet ging niet al te vlug, zoodat hij dan ook
niet duizelig werd, maar alles, waar hij
hoven zweefde, duidelijk zien kon. Hij ge
noot van zijn vliegtochtje!
Waarheen zou meneer dc Wind hem
brengen? Tommy durfde niets vragen.
Meneer de Wind zou hem immers toch niet
verstaan en het wel goed met hem maken, j
't Zou stellig een reis vol verrassingen wor
den!
IIoc vreemd zag de stad cr uit, als hij
naar beneden keek! Dc buizen, kerken en
andere gebouwen leken net uit zijn bouw
doos weggeloopen: wat waren ze klein!
Maar dc stad was groot! Hoe hoe zou
hij ooit Vaders huis terug kunnen vinden?
Och. daarvoor zou meneei de Wind wel
zorgen! Dat was immers zijn vriend! Maar
n u scheen hij rog niet over naar huis gaan
te denken. Gelukkig maar, want Tommy
wilde nog graag van allerlei heieven!
Daar was de Maan! En Manus lachte!
Ook hij scheen plezier tc hebben in Tom
my's reisje, maarals Tommy gedacht
had, nu dichter bij dc Maan te zijn en die
tc kunnen grijpen, had hij zich toch leelijk
vergist 't Leek eigenlijk wel, of Manus
daar hoog in de lucht Tommy wat stond
uit te lachen. Z'n gezicht was echter zóó
goedig 'n echt vollemaansgezicht! dat
Tommy zelf ook lachen rnoest. De Zon over
dag mocht dan warmer zijn, eigenlijk hield
(Nadruk verboden).
Deze legkaart stolt voor:
Zebra's.
hij meer van de Maan, die hij als ie cr
ten minste was! vóór hij slapen ging,
goeiennacht knikte, 't Gaf 'm altijd zoo'n
prettig, veilig gevoel, als Manus dc wacht
hield.
En nu ging Manus zelfs met hem mee op
zijn tocht hoven dc daken. Steeds zag Tom
my zijn trouwen vriend.
Plotseling zweefde dc luchtreiziger boven
het Schoolplein. Daar was nu geen enkele
jongen. Natuurlijk niet! Iedereen lag in
bed, iedereen behalve hij, die met z'n
vriend, meneer dc Wind, op stap was. Wat
zou hij morgén op school veel te vertellen
hebben!! En alles was echt gebeurd, cr
kwam geen woord opschepperij bij!
In het groote huis van het Hoofd dei-
school brandde 1102 lici t. Zou mcnoei Hou-
kcls nog aan 't werk zijn? En Tommy
slaakte ccn zucht van verlichting, dat hij
geen „Hoofd" was, maar gewoon Tommy
Timmermans, die. maar wat fijn tijd had om
te vliegen! Tommy wensclite dikwijls, dat
hij groot, lieelemaal groot was, maar op
dit oogenblik niet!
Daar waren ze bij het huis van Dicky
Drop, zijn vriendje, dat eigenlijk Dicky
Duin heette, maar zich een paar dagen ge
leden in het speelkwartier zóó zwart ge
maakt had, dat meneer hem „Dicky Drop"
genoemd had.
Dicky sliep natuurlijk. De gordijnen van
zijn kamer waren dicht en Tommy kon hem
niet zien. Hij wist alleen, dat hij cr woon
de. Dicky zou wel graag met Tn meege
gaan zijn, maar meneer de Wind had zóó'n
haast, dat Tommy geen oogenblik op zijn
vriendje wachten kon, want natuurlijk
moest hij bij meneer dc Wind blijven.
Plotseling zweefde Tommy niet langer
boven de -stad, maar... boven Luilekker
land! Nee. maar! hoe kwam hij hier nu?
IIij had natuurlijk wel van Luilekkerland
gehoord welk kind heeft dat niet?
maar... dat heerlijke sprookjesland was
immers zóó "V- weg, dat Tommy er nooit
komen kon! E11 nu, nu was hij er op eens!
Jongens, wat 'n bof! Dat zou hij Moedor
eens vertollen! Gisteren nog had Moeder
tegen hem gezegd, dat ook zij nooit in Lui
lekkerland geweest was, niet als kind en
niet als Moeder. En nu was hij, Tommy,
er wel!
Hij moest dus heel, heel goed kijken, om
Moeder alles tc kunnen vertellen en Vader
zou er ook stellig meer van willen weten.
Vader was er ook nooit geweest! Toch aar
dig van meneer de Wind, dat hij 'm juist
hier heen bracht.
De jongen keek eens heel even om en
wilde zijn vriend bedanken, maar deze blies
hem zóó hard in 't gezicht, dat hij begreep
dit maar liever niet tc moeten doen. Na
afloop van de reis zou hij hem immers
voor al het plezier bedanken. Want dat wil
de hij natuurlijk niet vergeten!
Meneer de Wind liet hom zóó laag over
Luilekkerland zweven, dat hij alles duide
lijk zien kon.
't Was een groot park, een park met hoo
rnen en struiken, mooie bloemen ook, een
beekje en hier en daar een huis. Vóór de
poort was een hooge rijstebrij-berg. O ja,
daar moest jc je doorhoen eten om in Lui
lekkerland te komen! Maar nu begreep
Tommy pas, dat geen enkel mcnsch en
zeker geen kind dat kon. Die berg was veel
te groot! Daar zou je in geen jaar door
heen komen, al at je ook nog zoo flink!
En nu was hij er maar zóó overheen ge
vlogen! Wat 'n hof toch, wat 'n bof! Hij
bad altijd wel veel van meneer dc Wind
gehouden. maar dat hij zóó aardig was,
had hij toch niet geweten.
Maar nu moest hij opletten om mor
gen alles goed aan Vader, Moeder en de
jongens op school te kunnen vertellen.
De boomen waren van... zoethout en dc
bladeren van sukade! Meneer de Wind, die
hem op den grond gezet had, kriebelde hem
wat in het oor en Tommy verstond duide
lijk, dat hij wel wat proeven mocht, als hij
maar zorgde, dat hij niet ziek werd. 't Was
jammer, dat hij geen zakken in zijn laken-
capc had en zijn pyama die niet meer be
zat. I-lij kon dus niets van al dit lekkers
voor Vader, Moeder en de jongens meene
men. In zijn handen kon hij ook niets dra
gen, want die zou hij straks als hij op
nieuw ging vliegen weer noodig hebben
om zijn „cape" uit tc spreiden.
O, wat smaakten die zoethout-takjes en
sukade-bladeren lekker! En die mooie bloe
men smolten op Tommy 's tong, want
ze waren van fondant! De kersenboomen
hingen vol kersen: heerlijke zuurtjes, cn
zelfs op het grind in dc paden, dat cr toch
zoo echt als grind uitzag, kon hij zuigen!
En wat had het beekje ceri grappige
kleur: oranje! even proeven! Ranja was
het! Heerlijke ranja, waarvan Tommy zoo
veel hield.
Het scheen pas geregend te hebben in
Luilekkerland, want er waren groote plas
sen. Tommy roerde cr eens met een vinger
in, likte 'm af on... ontdekte, dat liet cho
cola was! Alles, alles scheen eetbaar te zijn
in Luilekkerland en zóó heerlijk!
En dc huizen?
Tommy bekeek een huis van dichtbij en
ontdekte, dat zelfs de huizen er eetbaar
waren. Ze waren gebouwd van zoete krake
lingen, de ramen waren van suiker, de deu
ren van koek en de daken van noga.
Tommy vond het toch al te brutaal een
stuk van een huis af te breken. Hij likte
cr maar eens met zijn tong langs. Alleen
in het chocolade-dak van een laag
schuurtje likte hij een klein gaatje. Maar
meneer dc Wind scheen het gelukkig niet
erg te vinden, want hij fluisterde iets van
„een dakraampje, dat cr nu op cons in ge
komen was."
't Liefst zou Tommy nog heel, heel lang
in Luilekkerland gebleven zijn, maar
meneer de Wind vond, dat hij nu genoeg
gesnoept had, gaf hem op eens een duwtje
in zijn rug en hup! daar vloog onzo Tom
my al weer door do lucht.
Ilij vond het erg jammer, dat hij nu zoo
hoog hoven Luilekkerland was en veel te
gauw naar zijn zin weer boven do stad
zweefde. Zuinig likte zijn tong do laatste
Luilekkcrland-restjes van zijn lippen af.
Hij geloofde, dat meneer dc Wind hem
nu met een omweg weer naar huis bracht.
Reeds begon hij enkele gebouwen en stra
ten te herkennen. Ja, nu ging 't hem toch
wel wat heel gauw! Hij begon duizelig tc
worden, deed do oogen dicht cn... plofte
cp eens in zijn bed.
Hij wilde meneer dc Wind heel vriendelijk
bedanken, maar... zag hem nergens. Hij
voelde hem zelfs niet eens meer!
Tommy gaf een gil van spijt, dat hij zijn
vriend niet had kunnen bedanken. Waar
was ie nou? Zóó gauw kon hij toch niet
verdwenen zijn!
Daar kwam iemand de trap op. 't Was
Moeder, die hem verschrikt vroeg, wat er
was. Zij begreep al heel gauw, dat Tommy
gedroomd had en liet haar baasje drinken.
„Ik ik ben met meneer do Wind in
Luilekkerland geweest, Mam," zei Tommy,
terwijl hij zich do oogen uitwreef.
„Vertel me dat morgen maar eens," zei
Moeder, terwijl zij haar jongen toedekte,
die weer gauw onder zeil ging.
In Luilekkerland is Tommy na dien éénen
nacht nooit meer-gewccst! Waren jullie wel
eens zoo gelukkig?
(Nadruk verboden).
Heel lang geleden was het in China het
gebruik, dat dc vrouwen cn dochters van
hooggeplaatste Chineezcn, wanneer zij zich
op een feest vertoonden, met een masker
hun gelaat bedekten. Dit was soms, vooral
als het heel warm was, niet aangenaam.
Li-Chi, de zestienjarige dochter van een
Mandarijn, haatte dan ook het lastige ding
zóó, dat zij liever thuis bleef dan naar een
feest ging. Maar op hot groote lantaarn
feest, dat jaarlijks met pracht werd gevierd,
moest zij wel verschijnen. Reeds gedost
in haar porzik-blooscmklcurig zijden ge
waad, smeekte zij haar vader ochtcr haar
thuis te laten blijven. „Dat masker zal mijn
vrcugdo bederven!" klaagdo zij.
„Neen, kind, dat gaat niet," sprak de
Mandarijn. „Wat zou do Keizer wel zoggen,
als wij zonder jou op het feest verschonen?"
„U kunt zeggen, dat ik ziek ben," zei Li.
Chi.
Doch den Keizer een leugen vertellen,
neen, dat mocht niet. En zoo verschoon dan
ook Li-Chi gemaskerd op het feest.
't Was in dc feestzaal heel warm, zóó
warm, dat Li-Chi het onder haar masker
heel benauwd kreeg. Ongemerkt sloop zo
toen naar een onder planten verborgen
boekje, nam bet masker van baar glooiend,
warm gelaat cn wuifde er zich zóó vlug
mee, dat er niets van haar gezicht to zien
was.
Daar kwamon eonige dames voorbij, dia
óók een kool plekje zochten, en nauwelijks
bemerkten zij Li-Chi's vlugge bewegingen,
of zij deden zooals zij. Losgomaakt werden
de maskers, en ook zij wuifden er zich
mee, en wel zóó lang, totdat hun gelaat wal
afgekoeld. Zij waren zelfs nog ongemas
kerd, toen cr weer andere dames voorbij
kwamen, die dadelijk hun voorbeeld volg-
den.
Maar ook dc Keizer kwam weldra met
zijn zoons cn cenig gevolg voorbij. Vlug
wilden toen de dames hun masker weer
voor 't geiaat binden Doch 't was al to
laat! Reeds kwam do Keizer op hen too on
vroeg streng: „Hoe durft gij zóó iets to
doen? Wie zijt go, die zóó tegen do étiquet.
te durft te zondigen?"
Alle dames zwegen. Alleen dc zestien,
jarige Li-Chi durfde to zeggen:
„Vergeef ons. Uwe Keizerlijke Majesteit!
Ons geiaat was wel niet door het masker
bedekt, doch óók niet, door het vluggo wui.
ven mot dit masker, te zien. En waart u
toevallig niet gokomen, dan..."
„Ja, 't is ook véél to warm, om hier heel
den avond mot een masker tc moeten loo-
pen," sprak de Keizer. „Maar ik weet cr
niets anders op. En... de étiquette schrijft
voor
„O, ik weet iets, dat het masker kan ver.
vangen, en tóch het gelaat kan verbergen!"
riep de oudste prins. „Het gewuif met het
masker zegt hot mij!"
't Duurde toen niet lang moer, of hij had
eenige groote waaiers gemaakt. Deze wer
den kunstig nagemaakt en hadden ook wel.
dra de benauwde maskers vervangen.
TANTE JOII.
(Nadruk verboden).
Hansje gaat mot Vader en Moeder op
reis. Ze willon Oma eens opzoeken in haar
nieuwe omgeving, want Oma is pas ver
huisd cn bewoont nu toch zoo'n aardig vil
laatje. 't Ligt midden in een glooien tuin
cn Oma vindt het er heerlijk. Vader heeft
tegen Moedor gezegd, waar Hansje bij was,
dat Oma toch zoo in haar knollentuin was,
sinds zij hot villaatje bewoonde.
Als alles door Vader, Moeder en natuur
lijk ook door Hansje bewonderd wordt en
zij den grootcn tuin rondgaan, vraagt
Hansje:
„En waar is nu de moestuin, Oma?"
„De moestuin?" herhaalt Oma verbaasd.
„Maar ik heb geen moestuin, vent."
„Waar zijn dan uw knollen?" vraagt
Hansje op zijn beurt verwonderd.
„Ik heb ook geen kno'.len," antwoordt
Oma-
„Nou begrijp ik cr niets moor van!" roept
Hansje uit. „Vader heeft zelf gezegd, dat n
in uw knollentuin was en Vader jokt
nooit!" voegt hij er met een ernstig snuitje
aan toe.
Lachend legt Oma het haasje nu uit, dat
de uitdrukking: in zijn knollentuin zijn, he.
tcekent: in zijn schik wezen. En in haar
schik is Oma in baar villaatje met mooien
tuin zeker!
Maar Hansje kon toch niet weten, dat de
uitdrukking dat beteekende!
CARL.CHOOU,
(Nadruk verboden!
