TPRUISISCHE VANDENNIEUWENKOERS
Cyclostylepapier
HOMOEOPATHISCHE MIDDELEN
LUNCHROOM VONK
Crème Gebak
LUNCHROOM VONK
MAISQN DE Ie 0RDRE
P. Groenhuizen-Schatorjé
K. DIKKESCHEY
VARIA
Inkten Stencils
Fa. H. ELZENAAR
Dr. MADAUS Co.
DRUPPELS f 0.60 POEDERS f 0.50
H. M. WATELER-v. DIJK
VANAF HEDEN IJS
BEVROREN NEGERS
Emmerties ps en Bekers ijs
KOOLZUURIJS
Neemt U eens onze bekende
In vier smaken
Nougatine Mokka
Marasquin Sinaasappel
75 cent per stuk
VRUCHTENGEBAK 75 cent
Concertgebouw
„DE VALK"
VACANT
DK0G1STERIJ „DE GAPER"
Dameskapper
PERMANENT
UIT BERLIJN
VERBETEN EN VERBITTERDE
REGEERDERS
Patriottisch priesterschap,
overstroomende van
braafheid
En de bevrijdende humor
ontbreekt
BorlIJn, 2p Mei.
(Van onzen correspondent).
Men went ten slotte aan alles, ook aan
een revolutie.
Zooeven hebben de kille, regenachtige
Mei dagen, die eigenlijk beter bij Maart of
Aprilpasten, en die ditmaal bijna veertien
dagen van deze anders zoo heerlijke lente
maand totaal bedorven hebben, ons ver
laten. De zon schijnt weer. De levenslust
keert terug. En in deze vlaag van optimisme
zien we om ons heen en constateeren, dat
we ons zelfs aan do nationaal-socialistische
revolutie gewend hebben!
Nu pas merken we, welk een spanning we
sinds eind Januari hier hebben doorga
maakt. Toon we mlddon in al dat gedoe
zaten, kwam dat niet zoo tot ons bewustzijn
Er was zoo ontzaglijk veel aan de hand,
niet in de laatste plaats voor den armen
journalist. Men kwam niet tot rust en daar
door ook niet tot nadenken. Je werd door
het geweldige gebeuren overstelpt en leefde
in een roes, zij het dan ook geen aangena
me.
Natuurlijk mogen wc als buitenlander in
Duitschland niet al te zeer klagen. Ten slot
te gingen en gaan de dingen die hier gebet)
ren ons slechts middellijk aan. We zijn goon
Duitschc staatsburgers, ons bestaan is niet
onmiddellijk van Duitschc toestanden en
menschon afhankelijk. Maar toch zijn wc
ons er van bewust geworden, dat ook de
vreemdeling meegesleurd kan worden door
nationale gewelddadigheden van een volk.
waarmee hij leeft on werkt.
Dit alles, wat hier geschiedt, gaat ons na
eenmaal als mcnsch aan. We voelen, zien
en denken zij het ook anders dan do
Duitschers we juichen toe en veroordee-
len. Vooral ook doet veel ons pijn, omdat het
zoo hard, zoo venijnig, zoo onduldzaara, zoo
meedoogenloos was en is jegens medemen-
KChen. Daar bedoel ik natuurlijk in de eerste
plaats de' actie mede, die de nieuwe koers
in Duitschland noodig gevonden hooft tegen
joodsche staatsburgers door to voeren. Wij
hebben daarover op deze plaats onze onzij
dige meening neergeschreven en als goed
Nederlander, dus als iemand die het Recht
boven alles 6telt, ook niet verzwegen wat als
verklaring en tot crp zekere hoogto als ver
zachtende omstandigheid gelden kon. Maar
het moet ons toch nog eens van het hart,
hoe uiterst pijnlijk ons die eerste April ee-
weest is toen een heel volk (zij het ook in
nerlijk allesbehalve solidair) tegen een min
derheid van één procent te velde trok; me
déraenschcn, die bijna volkomen onschuldig
waren, in de oogen van de geheele wereld
vernederde, en daarbij nog hier en daar een
treurig en ontcerond leedvermaak ten toon
6preidde. Dat was voor onze Duitsche buren
een zwarte dag, die ook het goedgezinde bui
tenland niet zoo spoedig vergeten zal.
Maar we mogen, dunkt mij, olet uit het
oog verliezen, dat deze joodsche quacstie,
hoe belangrijk ook, slechts een zeer klein
onderdeel vormt van wat hier gebeurd is en
nog voor do deur staat. Een klein onderdeel,
en bovendien van voorbijgaand karakter
Immers, do practijk heeft nu reeds geleerd,
dat de verwijdering der joden uit eon gehee
le reeks van werkkringen lang niet zoo
rigoureus toegepast wordt als men m den
beginne gevreesd had; zoodat aan to nemen
is, dat wellicht meer dan do helft van do
joodsche staatsburgers do posities zuMen
blijven innemen, die zij voor do om weme
ling bezaten, al zal hot natuurlijk nog lan
gen tijd duren voor de wcdcrzljdsche wrok,
die door deze dingen ontstaan is. voor een
mcnsch waardige samenwerKing plaats ge
maakt hoeft.
Neen, dio „jodenvervolgingen" zijn niet
de hoofdzaak bij deze Duitsche omwente
ling, al hebben ze meer stof opgewaaid dan
«alle geweldige veranderingen, die het volk
hier meemaakt, te zamon.
Do nationaal-socialistischo beweging ziet
uiet In don jood haar eigenlijken vijand,
maar in den „marxist" en nog meer in den
..liberalist", dien zij na den marxist, na
communist on sociaal-domocraat, onscha
delijk wil makon.
Geheel afgezien van elke politieke inmen
ging, moot geconstateerd en erkend worden,
dat in Duitschland op het oogenblik geen
georganiseerd communisme meer bestaat en
dat ook de sociaal-democratie, om 't maar
eens populair uit to drukken, „op apegapen
ligt."
Zonder twijfel heeft de Duitsche sociaal
democratie voor haar volk verdiensten ge
had. Mannon als wijlen Friedrich Kbert,
Otto Braun, Carl Severing e.a. hebben jaren
lang naar hun beste overtuiging in dienst
van don «Staat zich opgeofferd en zijn thans,
dank zij dio opoffering, niet meer onder de
levenden, dan wel in ballingschap, in de ge
vangenis, of, als oud-minister Severing, zoo
uitgeput en uit bun baan geworpen, dat ze
in een sanatorium maanden lang verpleegd
zullen moeten worden.
De nieuwe hoerschcrs in Duitschland zijn
radicaal, verbeten en verbitterd, on overi
gens wel zeer van hun eigen onfeilbaarheid
overtuigd Het zijn juist deze eigenschappen
typisch Pruisische die het voor een
Nederlander 7.00 moeilijk maken voor don
nieuwen koers, die toch zooveel bewonde
renswaardige facetten toont, werkelijk op
rechte sympathie to koesteren. Wij zijn zoo
anders in zulke dingen. Haast zou ik zeg
gen moerEngelsch, raeor geneigd tot
fair play. Dezo eerbied voor den gesla
gen tegenstander vinden wo op het oogen
blik in Duitschland niet, of bijna niet Ik ge
loof niet, dat alle nationaal socialistische
leiders zonder onderscheid het vermogen
missen om het goede in hun voorgangers te
zien; ik meon eerder, dat ze het niet zien
willen omdat ze overtuigd zijn, dat hun
ideaal van een Duitsch Rijk tegenwoordig
slechts te bereiken is door hard als staal te
zijn en geen medelijden, geen inzicht, geen
billijkheid, geen verzoeningsgezindheid te
toonen. Men pantsert zich om niet... libe
raal to schijnen Dat kan men als buitenlan
der veroordeelen, men kan het zelfs kracht
van-lagcr-ordc noemen; maar men moet het
aanvaarden.
Deze mcnschcn zijn geen Hollanders en
geen Engelse hen; ze zijn Pruisen. We moe
ten ze nemen, zooals z,c zijn; met hun goed
en hun kwaad, waarvan geen enkel volk
verschoond blijft
Maar als Pruisen hebben ze de dingen
toch aangepakt op een wijze, die de we
reld versteld doet staan on die tot op zeko
re hoogte toch maar tot respect dwingt.
De nieuwo koers wilde geen communis
tischo en geen socialistische leer of orga
nisatie meer. Welnu, binnen weinige weken
is dit alles vernietigd. Vrijwel geen enkele
aanvoerder dezer beldo groote groepen
oefent ook maar de geringste macht meer
uit De overwinning is aoo volkomen, dat
zij door den tegenstander volkomen erkend
wordt Er bestaan geen marxistische vakver
eenigingen, geen bladen, geen tijdschriften,
geen bonds- 011 partijgebouwen, geen func
tionarisscn, geen kasgelden geen andere
bezittingen moer. In de parlementen zitten
nog sociaal democratische afgevaardigden.
Ze hebben nog hun vrijkaarten voor den
trein en zo krijgen nog presentiegelden uit
betaald. Maar ze hebben letterlijk niets m*er
te zeggen. En velen hebben dan ook hun
mandaat reeds opgegeven. Spreken ze toch
nog gelijk eergistoren in den Prui9ischer.
Landdag, dan worden zo weggehoond of
krijgen een antwoord van oen minister of
van eon fractie voorzitter der Hitlerpartlj.
dat zoo giftig en overdonderend is, dat men
begrijpt, als daarop geen verdere discussie
volgt.
Socialistisch of communistisch leider in
Duitschland geweest te zijn of nog te zijr
is wel het hardste lot, dat men zich voor
een staatsburger kan voorstellen. De dicta
tuur van hedon noemt geen wraak op de
marxistische massa's, dio immers voor mis
leid doorgaan en voor den nieuwen koers
tot eiken prijs gewonnen moeten worden
maar op de leiders, die hier als misleiders
gelden en die moreel en In vele gevallen ook
practise!) als vogelvrij te beschouwen zijn
Zo zitten bij duizenden in de gevangenis
sen cn in do concentratiekampen, waar ze
volgens streng militair kazernesysteem, „tot
bruikbare staatsburgers gemaakt worden"
en het vooruitzicht hebben, na jaar cn daj
als „genezen" ontslagen to worden.
Intusschen mag zich de „misleide" arbei
dor evenals de landbouwer als het middel
punt van een geweldige propaganda gaan
beschouwen. De vormen, waarin dezo wer
ving plaats heeft, zijn stellig in hoogo mate
interessant, en doet hier de wel verrassende
ondervinding op, dat do jongsto Duitsche
generatic een opvallend talent op dit ge
bied vertoont, wat men van dezo stugge
Pruisen eigenlijk volstrekt niet verwacht
zou hebben.
Het ecnige, wat ontbreekt, is do bevrijden
de humor, die feitelijk ten strengste verbo
tten is. De vroeger zoo vermakelijk satirieke
weekbladen, do „Simplississiraus" aan het
hoofd, zijn 7.00 7oet en zoo trouw aan de
dictatuur geworden, dat ze voor ieder
mcnsch met nog een schijntje karakter on
leesbaar zijn geworden. Geen grappen, geci
ongebonden vroolijkheid meer. De omwente
ling heeft oen absoluut militair-paedago
gisch karakter. Men wordt keurig ingedeeld
cn krijgt les van hoogcrliand: aldus heeft
men het vaderland lief te hebben cn braaf te
zijn, dan volgen deze en deze bclooning; zoo
niet: deze en deze straf.
De redevoeringen der nlouwc leiders zijn
stellig van hoog niveau, en bewijzen moed
om tot daden over te gaan. Maar ze zijn ook
verschrikkelijk nobel, ze stroomen over van
braafheid, zicle-adcl en karaktersterkte. Het
Interessante voor ons. vreemdelingen, is. dat
de betrokken persoonlijkheden zich van dit
te-vcel absoluut niet bewust schijnen te zijn.
Ze zijn (voor zoover ze het eerlijk meenen,
en dat doen. stellig de meesten) zoo in
trance, zoo heilig-bezeten, zoo vergroeid met
hun patriottisch priesterschap, dat ze alleci
rnaar deze schoolmecstertiradcs vinden en
verder geven kunnen.
Toch zal er een tijd komen, waarop de
massa's van dit alles genoeg hebben en weer
normaal wenschcn tc loven. Zonder marsch
muziek, vlaggen, nationale indigestie cn
braafhcidscursussen. Dat voelen de verstan
dig en nuchter gebleven leiders natuurlijk
ook wel. En reeds zijn verschijnselen van
een zeer handig zwenken op tc merken.
We venvachten, ondanks alle hootrdra
vendo verzekeringen van een revolutie, die
eigenlijknog komen moet, integendeel
een consolidatie cn een aanpa.sscn, waaruit
straks weer een rustig Duitschland te voor
schijn komen zal.
ROLAND.
HOE MOET EEN SCHLAGER ZIJN?
Ernst Erich Buder, do componist van de
nieuwe groote Ufa-toonfilm „Het testament
van Casper Borly" is eigenlijk een klas
siek musicus. Hij was twaalf Jaar oud, toen
zijn opus 1, een gavotte, bij een uitgever
in zijn geboortestad Kottbus verscheen.
Pas door de voorspraak van zijn leermees
ter gelukte hot, de ouders te overtuigen,
dat hun hoopvolle zoon musicus moest
worden. Van zijn dertiende jaar tot aan het
einde van zijn studietijd reist do Jongen
tweemaal per week naar het conservato
rium te Berlijn. Op de hoogeschool voor
muziek bereidt hij zich voor op do loop
baan van kapelmeester; hij is dc beste leer
ling van Humperdinck cn Dohnany. Zijn
eerste engagementen krijgt hij Lij: do ope
ra to Charlottcnburg, cn do Wiener Hof-
oper. In 1920 gaat hij naar de opera tc
Boekarest als kapelmeester. „Toen had
iedere dag, wat mij betreft, 36 uren kun
nen hebben! Want behalve het zware werk
in het theater wij hadden iederen dag
repetitie en bijna iederen avond moest ik
dirigceren had ik de muzikale leiding
van de Duitsche zangvoreenigingen in Boo-
karest op mij genomen en moest zangles
geven in de Duitsche scholen." Hij vertelt
onder hoeveel moeilijkheden het hem luk
te, dc Duitscho muziek ingang te doen vin
den. Zijn grootste succes was, dat hij na
een j«iar repeteeren in de groote zoal van
de Roeraecnsche hoofdstad Beethovens ne
gende symphonie, die tot dusver in Roe
menie onbekend was, in de Duitsche taal
opvoerde. Met de leerlingen der Duitsche
scholen bracht hij Schillers „Lied von der
Glocke" in de toonzetting van Romberg. In
de zes jaren van zijn verblijf te Boekarest
was Buder zeer productief. Hij schreef
kwartetten, stukken voor orkest cn meer
dan honderd liederen, die nog steeds op
de programma's van groote zangers en zan
geressen staan. Zijn interessantste work is
een symphonie, „Karpathcn" gelieetcn, met
den ondertitel „Siebcnbürgen", dio eindigt
met het Siebenbürgsche volkslied, met het
Roemccnscho en Hongaarsche er door ge
werkt „Als men zooveel jaren werkt in het
buitenland, begint men er naar te verlan
gen om naar zijn vaderland terug to kee-
ren. U weet niet, wat het beteekent, om
altijd met een pas ln je zak te moeten loo-
pcn. Ik wilde eindelijk mijn eigen taal
weer eens hooren en met mijn vrienden
praten." E11 zoo kwam hij met een omweg
over ReJchenberg naar Berlijn. Hier leer
de hij Frnnz Baumann, den populaircn ra
diotenor, kennen, die hem op zijn gewone
drastische manier bij do voorstolling aan
sprak met de woorden: „Wat' Bent U ka
pelmeester? Maar kerel, die zijn er zooveel,
dat jo de Spree er wel moe kunt dempen."
Buder zwaaide om. Hij studeerde met
Baumann nieuwo liederen in, bogcleiddo
hem op zijn tcurnée'9 cn in het restau
ratierijtuig. op reis naar een nieuw enga
gement, ontstond de eerste schlager, waar
van do tekst door den zanger Is geleverd.
Spoedig kwam hij bij de toonfilm. Zijn eer-
sto werk. dat groot opzien verwekte, was
do muzikale illustratie bij dc toonfilm
„Douaumont".
Do Ufa droeg hem de compositie van
haar korte toonfilm „Der falscho Tenor"
op. Thans heeft zij hem de gelegenheid ge
geven, zijn muzikaal talent te bewijzen in
een groote muziekfilm. Wij zullen thans
den componist zelf aan 't woord laten over
het werk voor deze film; ,,Van de 2700 me
ter film heb ik ruim 1900 meter muziek
gecomponeerd. Vo?r een deel liederen, voor
eon doel illustreerendc muziek. Hierbij heb
ik nieuwe wegen bewandeld; ik heb de lie
deren symphonisch opgebouwd en naar
motieven bewerkt Ongeveer zooals ik
weet, dat de vergelijking nogol arrogunt
klinkt, doch ik kan op 't oogenblik geen
betere vinden Richard Wagner het in
zijn werken heeft gedaan. Ik ga vanzelf
sprekend niet zoo ver, als de meester der
klassieke muzick-drama's, die iederen per
soon in de handeling een motief, een be
paalde, steeds weerkeerende toonopeenvol-
glng geeft om sterker het karakter uit te
drukken, doch ik vlecht door t}e verbin
dende of illustrcerendo muziekpartijen
stukken van liederen, die in de moest veel
vuldige variaties door dc verschillende in
strumenten worden gespesld. Ik hoop, dat
het mij is gelukt, door dezen vorm van
muzikalo illustratie een nieuwo oplossing
van het probleem muziek ln de toonfilm tc
brengen.
Hoe oen lied moet zijn om oen schlager
te worden? Het moet eenvoudig van op
zet en muzikalo modulatie zijn. Men moet
oppassen, dat men geen toonaarden ge
bruikt, die niet ver.vant zijn. Het moet zoo
gewoon, eenvoudig een makkelijk te ont
houden zijn als een volkslied.
Een voorwaarde, dio vanzelf spreekt, is:
een sterk rhythme. En wat mijn9 inziens
zeer belangrijk is: een schlager moet „ni
veau" hebben!"
Champagne on dikke sigaren.
Lizzy Waldmüiler schrijft:
In ieder beroep moet men offers bren
gen, dat geef ik toe; maar do hoeveelheid
champagne, die ik bij de opnamen voor do
Ufa-toonfilm „Lachcndo Erfgenamen" heb
moeten drinken, nu dat grensde aan het
maximum, want, eerlijk gezegd, kan ik
slecht tegen champagne drinken. Bij iedere
scène: champagne, champagne, champag
ne.... ik kon nog maar net uit m'n oogen
kijken! Nu, dan had men toch wol spuit
water kunnen nemen, de toeschouwers
proeven het toch niet. Dat dacht ik ook!
Maar in werkolijkheid is het niet zoo. Niet,
dat er zonder champagne geen gang in ge
zeten zou hebben, neen, dan zou ik al een
heel slechte tooneelspeelster moeten zijn.
Bovendien kwam ik al in do verelschte
stemming, als ik Jule Falkenstein. die al9
notaris moet optreden, maar hoorde «pre
ken; de onmogelijkheid is het gevolg van
het feit, dat men met de scherpe en dui
delijke opnamen van tegenwoordig wel de
gelijk verschil kan zien tusschcn spuitwa
ter en champagne. De „kenner" zou men
niet kunnen bedotten.
Gelukkig wil de film, dat wc daarna al
len in een ontwennings sanatorium komen,
cn daar schonken zc Goddank alleen melk*
maar ook had al die champagne haar goe
de zijde. Wat hel} ik me bij het opnemen
niet ingespannen en mijn uiterste best ge
daan, om meteen bijzonder goed te spelen,
om te voorkomen dat deze scènes voor de
tweede maal gedraaid zouden moeten wor
den!
Slechts tegenover één situatie stond ik
volkomen machteloos. Mijn tegenspeelster
in „Lachende Erfgenamen" is Lion Deycrs,
die ik pas in deze film leerde kennen. Wc
konden in privé heel goed met elkaar op
schieten en moeston toch direct, zooals ons
filmwerk cischte, „elkaar niet kunnen uit
slaan'. Bij iedero maar even geschikte ge
legenheid, moesten we elkander in de ha
ren vliegen, en nis wo dan in de pauze in
dc cantinc van het atelier in Neu Babels-
berg bij elkaar zaten, duurde het telkens
een heel poosje, lot we ons weer „omge-
stcld" hadden.
Maar hoe weinig tellen deze klelno be
roepsoffers tegenover den ongehoorden
cisch, dien mijn regisseur Max Ophuels me
op een mooién opname-dag stelde!
Ik zat klaar voor de opname en moest
alléén iets spelen- dc lampen brandden en
alles was voor de opname gereed, toen
Max Ophuels naar me toekwam en me een
dikke sigaar toereikte.
„Rookt U a.u.b. dezo sigaar, Fraulein
Waldmüller".
„Ja, wat moet dat nu beteekenen?"
„U moet deze sigaar rooken, zooals in
het boek staat!"
„Ia maar zeg, ik ben Senta Söncland toch
niet, hoe kan ik nu zoo'n dikke sigaar
rooken!"
Nu moet u weten, dat ik in mijn heelo
leven maar één keer gerookt heb, en wel
toen ik negen jaar was, een Virginia, en
langzamerhand weten al mijn medespelers
wel, dat ik mc aan sigaretten niet waag,
laat staan dus aan dergelijko O.W.-ers si
garen. Ophuels drong echter steeds hard
nekkiger aan. „Hier is een vlammetje, toe,
maakt u dc zaak nu niet zoo ontzettend
moeilijk voor ons!"
„Ach, 't laat mo koud wat er gebeurt,
maar ik rook die sigaar niet!"
Zoo cn ik heb overwonnen, niemand
zal me ooit met die onmogelijke sigaar op
het witte doek zien. En hoè heb ik 't ge
wonnen! Toen namelijk mijn tegenstand
critieke vormen begon aan tc nemen, barst
te plotseling 't geheele opiamepersoncel in
eon bulderend gelach uit en Max Ophuels
stak dc sigaar weer rustig in zijn zak,
want het geheel* geval was niets dan
een grap.
Laurel en Hardy op de gramo-
foonplaat.
Zooals men zich zal herinneren brachten
do bekende Amerikaansch© komieken Stan
Laurel cn Oliver Hardy eenigen tijd gele
den een bezoek aan Europa. In Londen,
waar de ouders van Laurel wonen, vertoef
den zij het langst en van die gelegenheid
maakte do Columbia Gramophon Cy ge
bruik om de stemmen van dit tweetal, die
over de geheele wereld door duizenden
witte doeken tot het publiek spreken, op
de ebonieten schijf vast te leggen.
Deze Columbia plaat (DX 370) is sinds
korter» tijd in Holland verkrijgbaar. Het
koekoek-melodietje, dat reeds sinds jaren
in alle landen der wereld voor do bioscoop
bezoekers aanleiding is om een gemakke
lijker houding aan tc nemen, zoodat zij on
gedwongen en naar hartelust kunnen
lachen, opent één zijde van de plaat en on
middellijk .Jaarna hooren wij de bekende
stem zeggen: „Ladies and Gentlemen this
is Oliver Hardy speaking". Hij probeert
enkele woorden te zeggen over zijn indruk
van Europa, doch spoedig wordt zijn toe
spraak onderbroken door enkele bekende
geluiden cn evenals in hun films weten
wij rcods voor wij hem hooren zeggen: „I
think my friend Mr Laurel wants to speak
to mo", dat thans dc andere helft van-het
tweetal zich met dc opnamo gaat bemoeien
en zijn vriend geen kans zal geven zijn
taak ernstig te volbrengen. Het wordt een
zeer humoristische dialoog afgewisseld
door hopcloozc pouingen van Hardy om de
zaak tot een ernstig einde te brengen. Het
geheel doet ons'denken aan dc tientallen
kluchten, die wij yeeds zagen. Zóó goed
herkennen wij de stem on ae »mro*pcn,
dat wij voor onzo oogen een scène zien af
spelen.
Met enkele scbampero opmerkingen aan
het adres van zijn vriend, introduceert
Hardy op de andere zijde het orkest.
„We leave behind us a musical inemorv"
zegt hij en dan hooren wij een geestig uit
gevoerd dansnummer, waarvan het leit
motiv is het koekoeksmelodietje, dat we
reldbekend is uit do door Metro Goldwyn
Mayor uitgebrachte films van Laurel en
Hardy.
DE BEK VAN DEN OLIFANT.
Voorzeker kennen de meeste mcnschcn
slechts de lange slagtanden van den olifant.
Maar hoe het er verder ln den bek van
dit dier uitziet, weten er maar weinigen De
olifant heeft heelemaal geen snijtanden en
kan dus geen vleesch of ander voedsel eten,
dat met dc tanden verscheurd moet wor
den. In iederen kant van de kaak bevinden
zich twee boven- cn twee benedentanden,
die geel zijn on zoo breed als dc hand van
een mensch. De olifanten hebben, net als
de menschon, het twee-tandsysteem; als het
dier ongeveer li Jaar oud is, vallen dc
melktanden uit, die dan nog betrekkelijk
klein zijn. Een merkwaardigheid op zich
zelf ia de tong, die bewegingloos aan zijn
beide einden hangt en die zich slechts in
het midden naar boven cn beneden kan be
wegen.
VRAAGT PRIJSOPGAVE
Laagestraat 86
Tclctooo 521»
Ueschjos h 10 gr.
DROGISTERIJ
Apoth. Ass.
Hendr. v. Viandenstr. 30. Tel. 1313
Telefoon 281
Groote en kleine zalen
disponibel
voor feesten, partijen enz.
Slagroom Aardbeien Gebakjes
Aardbeien Glacée.
Groote sorteering vruchten vla's Gebakjes.
Vanaf heden wederom Vanille- en Mocca LJs
verkrijgbaar in Choc, bokertjes, V4 6° V?.
Pints, ook per liter, Coupes en bombos.
Frambozen, aardbeien en andore natnnr-
vruchten ijssoorten (GEEN ESSENCE) op
Bestelling.
Vraagt GROENHUIZEN'S verlrisschlngs-
dranken tverkrijgbaar voor bereiding van
Sorbets, Limonade en Vruchten Bowls).
smaken (natuurlijke vrucht).
Iets aparts Napolitaindrank (v. Gebruik
GEREED).
Aanbevelend,
ütrechtscheweg 53, Amersfoort.
JULIANAPLEIN 4. TELEFOON 635
NAAST APOTHEEK HAAN
In voorraad:
Deveo-Occulta Spatader en Stenn-
kousen zonder gummi en
Lasticflor elastieken kousen met
gummi. Pracht kousen, welke aan
alle verwachtingen voldoen per paar
f 18.75
H. v Viandsnstraat 20 - Tel. 1681
Vertrouwd en vakkundig adres
voor Uw
