2oi\dagshh
Auiersfoorisch Dagblad
DE BELGISCHE BADPLAATSEN
ARTIFORT
FAUTEUILS
Greta Garbo ie filmland terug
DE PAPAVER
Firma J. W. van ACHTERBERGH
MEUBILEERING WESTSINGEl 10-13
Haar verlegenheid
verdwenen!
30 ct.
per
50 Gr.
11
Smyrna wol
2 draads don, 2
draads dik, 4 draads
Noorsch* wol
Weef wol 2 draads
Soedan wol
Tapijt wol J
Kunstwol 2 diktes,
40 ct per 50 Gr.
Koehaar 45 ct. per 50 Gr.
Jute 12 V2 ct. per 50 Gram.
Gekleurd visschersgaren
25 cent per 50 Gr.
Wit visschersgaren
30 ct. per klos.
Utrechtscheweg 85 - Tel. 15
Vaii hei
GR
10 JAAR
GARANTIE
ALLEENVERKOOP
FILMRUBRIEK
Slank en lenig, gekleed in een wijden,
langen broek, een fluweelen jasje en een
geestig, coquet mutsje, was Greta Garbo
bij haar eerste bezoeken aan de Metro-Gold
wyn-Mayer 6tudio's na een afwezigheid van
bijna een jaar, een beeld van sprankelend
enthousiasme.
Menschen uit haar omgeving zeggen, dat
Greta Garbo bij de voorbereidingen van
haar nieuwe film, die het leven van de
bekende Zweedsche koningin Christina tot
grondslag heeft, gelukkiger is dan ooit te
voren in haar filmloopbaan. Haar houding
bij haar korte bezoeken aan de 6tudio's
schijnt trouwens deze opvatting te bevesti
gen.
Garbo is aan zichzelf ontsnapt", zeidc
Iemand, die bij de opnaraèn van al haar
films tegenwoordig i6 geweest. „Zij heeft
een levensbeschouwing gevonden, die zij
noodig had om uit haar gevangenis van
verlegenheid te kunnen ontkomen".
Soms ziet men Garbo arm-in-arm rond-
loopen met Gilbert Adrian, den costuum-
ontwerper van Metro, zij praat vroolijk en
dikwijls hoort men haar lachen. Onderweg
maakt zij een praatje met een electricien,
dien zij nog van vroeger kent. Met twee
treden tegelijk danst zij de trappen op om
iets te gaan bespreken met Walter Wan-
ger, den productie-leider van haar nieu
we film of om een bezoek te brengen aan
Alexander Toluboff, die de architectuur-
ontwerpen verzorgt. Zij legt zeer veel be
langstelling aan den dag voor de modellen
van het paleis te Stockholm, die naar tee-
keningen uit oude boeken vervaardigd wor
den.
In Hollywood zegt men, dat Greta nu
baar eigen manager is, maar over haar per
soonlijke aangelegenheden bewaart zij nog
6toeds een volkomen stilzwijgen. Met de
voorbereidingen voor haar nieuwe film
leeft zij mee met alle energie, die in haar
is.
„Ik heb nog nooit iemand zooveel inte
resse in z'n werk zien hebben", merkte
Wanger onlangs op.
Garbo heeft verklaard, dat zij de rol van
koningin Christina beschouwt als de mooi
ste karakteriseering, die zij ooit heeft mo
gen uitbeelden. Zij verlangt met ongeduld
naar het oogenblik, dat met de opnamen
begonnen kan worden. Zelf heeft zij reeds
een grondige studie van de rol gemaakt en
in haar gedachten heeft zij deze, 6cène voor
scène, gespeeld. Iedere camera-hoek, ieder
licht-effect heeft zij in haar krachtige ver
beelding reeds gezien.
Toen zij thuis was, in Zweden, heeft zij
alles verzameld, wat zij in verband met het
leven en het tijdperk van Christina kon
vinden en veel hiervan heeft zij aan de stu
dio's afgestaan om hiermee den regisseur
en de ontwerpers van de verschillende af-
deelingcn behulpzaam te zijn.
Garbo krijgt tegen den tijd, dat de opna
men beginnen, nieuwe klexKlkamers, die
op de gren6 van het terrein gelegen zijn en
die van een privé-ingang voorzien worden.
Als een bizonderheid wordt vermeld, dat
nu voor het eerst haar telefoonnummer of
ficieel in de gids van de studio's voorkomt
en het reeds meerdere malen is voorgeko
men, dat zij zelf aan het toestel komt. Zij
heeft erop aangedrongen, dat dezelfde tech
nische staf, die altijd haar films verzorgde,
ook voor 'haar nieuwe film beschikbaar zal
zijn en deze toezegging geeft haar een ze
kere overtuiging, dat een prima samenwer
king mogelijk zal zijn.
DE GESCHIEDENIS VAN EEN
ROMANTISCHE CARRIèRE.
Een werkloos regisseur schreef een bock,
alleen om wat te doen en het resultaat
was, dat Way of a Lancer een van de
grootste sensaties van den laatsten tijd
werd. Intusschen is onlangs een vervolg op
•üt boek, Lances Down, verschenen en
Richard Boleslavsky, die de regie voerde
over de Metro-Goldwyn-Mayer film Raspoe-
De avontuurlijke loopbaan van
Richard Boleslavskyden res
gisseur van Raspoetin
en de keizerin".
Shakespeare als
scenario-schrijver!
tin en de Keizerin, waarin voor het eerst
John en Lionel Barry more samenspelen
met hun zuster Ethel, heeft aangekondigd,
dat hij een derde boek zal schrijven, waar
in de avonturen van de Poolsche Lanciers
verder beschreven worden.
„Toen ik begon te schrijven", vertelt Bo
leslavsky, „dacht ik niet, dat er iets van
gedrukt zou worden.
Ik deed het alleen
om den tijd te doo-
den, terwijl ik zon
der werk was en
om me te oefenen
in do Engeleche
taal. Ik schreef Way
of a Lancer direct
in het Engelsch en
daar ik slechts 'n be
perkt aantal woor
den in die taal ken,
moest ik voortdu
rend opletten, deze
zoo goed mogelijk te
gebruiken. Men zegt
dat dit aan het boek een zeer bizon
deren stijl geeft. Misschien zou het
voor zeer veel schrijvers aan te beve
len zijn in een vreemde taal te schrijven
daar hierdoor voorkomen wordt, dat zij te
veel woorden gebruiken en daardoor lang
dradig worden."
Toen Boleslavsky in Amerika kwam, wa
ren de kranten en de titels van de stille
films zijn taalleeraars. Zelf zegt hij hier
over: „De eenige woorden, dio ik bij mijn
aankomst in New-York kende, waren „How
do you do?" en „I got you, Kid". Dit had
ttom) boleslavsky
ik op de boot geleerd. Ik kocht dagbladen
en met behulp van een Engelsch-Russisch
woordenboek 6laagde ik erin te begrijpen,
wat erin 6tond. Filmtitels zijn kort en dui
delijk en hiervan heb ik heel veel geleerd,
vooral daar de handeling mij meestal direct
de beteekenis der teksten deed begrijpen
Hierdoor kreeg ik evenwel de gewoonte
Engelsch in een 6oort telegram-stijl te spre
ken."
„Mijn boeken zijn geen fantasie", ver
klaart hij verder, „zij zijn het doen herle
ven van oude herinneringen: den oorlog,
de omzwervingen van de Lanciers, de revo
lutie, Moskou en het Moskousche thater.
Den eersten tijd, toen ik pas in New-York
was en als regisseur werkzaam was, dacht
ik weinig daaraan, maar later, toen ik niete
te doen had, herleefden die oude herinne
ringen en het schrijven van het bock ver
plaatste me wederom volkomen in dien tijd
en dat was zeer gelukkig voor me, want
onmiddellijk nadat ik het eerste boek ge
schreven had, werd ik belast met de regie
van Raspoetin en de Keizerin, welke film
6pcelt in het vroegere Rusland van vóór
de revolutie".
De loopbaan van Boleslavsky is even af
wisselend als de avonturen, beschreven in
zijn boeken. Hij werd geboren in Polen en
na een universiteits-opleiding genoten te
hebben, volgde hij zijn roeping en ging aan
het tooneel. Jarenlang was hij als regisseur
verbonden aan het Moskousche Theater.
Bij het uitbreken van den oorlog ging hij
terug naar Polen en diende als luitenant
bij de Poolsche Lanciers. Na het uitbreken
van de revolutie bevond hij zich met zijn
compagnie aan alle kanten ingesloten door
de roode troepen en eerst na een jaar lang
door Rusland rondgezworven te hebben,
6laagde hij erin zijn vaderland weer te be
reiken. Ilij ging weer terug naar het Mos
kousche Theater. Met een groep arlisten
van dit theater ging hij naar New-York,
waar hij achterbleef om in Amerika zijn
geluk te beproeven. Bij verschillende gezel
schappen werkte hij als regisseur en zijn
meest bekende stukken zijn The Three
Musketeers voor Ziegfeld en The Vagabond
King, waarvoor hij zoowel in New-York als
in Londen de regie voerde. Ook in de film
wereld is hij geen nieuweling. Reeds vóór
hij naar Hollywood kwam, regisseerde hij
films in verschillende Europeesche landen
Hoewel Boleslavsky officier geweest is
bij de Poolsche Lanciers, een regiment, dat
zich gedurende den oorlog aan het Russi
sche front bizonder onderscheidde, maakt
zijn verschijning geen militairen indruk.
Gewapend met een pijp leidt hij zijn troepen
voor de camera, zonder dat er ooit een
commando-toon in zijn 6tem te bespeuren
is. Zijn banier is een witte zakdoek, die hij
om zijn hals geknoopt draagt en waarvan
de einden wapperen in den wind van zijn
eigen activiteit. Hij werkt altijd in zijn
overhemd, met zijn mouwen opgestroopt en
voortdurend is hij in beweging. Hij heeft
het enthousiasme van een jongen en tege
lijkertijd het geduld van een monnik.
Gedurende zijn verblijf in Moskou heeft
Boleslavsky dikwijls in verschillende café's
Raspoetin ontmoet. Zooals bijvoorbeeld op
een avond, toen deze in een danslustige
stemming was. Hij had ruimschoots aan
Bacchus geofferd en was zeer luidruchtig.
Maar de andere bezoekers wilden een rus-
tigen avond doorbrengen en de laatste ge
beurtenissen kalm met elkaar bespreken.
Toen Raspoetin begon tusschen de tafeltjes
door te dansen, werd er heftig geprotes
teerd, waarop hij antwoordde door met
glazen te gaan gooien. Gedurende deze be
zigheid kreeg hij met een stoel een slag op
zijn hoofd en viel neer, vlak voor de voeten
van Boleslavsky.
„U hebt dus van zeer nabij kcnni6 met
hem gemaakt", merkte iemand op.
„Ongezellig dichtbij", lachte hij en stapte
meteen van het onderwerp af om te komen
tot oen beschouwing over het tooneel en de
film.
„De tooncelkunst is vergankelijk", begon
hij, „voor zoover het den acteur betreft,
want zijn kunst sterft met hem. Maar door
de uitvinding van de sprekende film is dit
veranderd. Nog vele volgende generaties
zullen de drie Barrymore's in Raspoetin
en de Keizerin kunnen zien en hooren
Wat zouden wij er heden niet voor over
hebben om het 6pcl van groote arti6ten van
vorige eeuwen te kunnen aanschouwen.
Misschien ben ik een beetje zwaar op de
hand, maar voor mij is deze uitvinding een
van de belangrijkste en ik betreur het, dat
nog zoovelen zich niet willen laten over
tuigen van het feit, dat do sprekende film
een zeer belangrijke factor in onze bescha
ving geworden is. In plaats van dezen fac
tor in zijn geheel en zijn werking over de
geheele wereld te beschouwen, nemen zij
een of twee slechte films, die Hollywood
heeft voortgebracht, en baseeren daarop
hun oordeel over de industrie en do film
kunst, Als honderdduizend menschen een
goed boek lezen, vinden wij dit geweldig,
maar wij bedenken niet dat één film door
milliocnen gezien wordt"
„Misschien", vervolgde Boleslavsky met
een glimlach, „zijn we te ongeduldig. De
sprekende film-industrie bestaat uit de sa
menwerking van achttien verschillende af-
deelingen, ieder onder leiding van een ge
routineerd specialist en ik geloof niet, dat
iemand naar Hollywood kan komen en na
vijf of zes maanden verklaren, dat hij vol
komen op de hoogte is. We moeten niet
vergeten, dat een cameraman bijvoorbeeld
reeds een leertijd van vijf of zes jaar moet
doormaken, vóór hij zelfstandig mag wer
ken. Ook scenarioschrijvers moesten dit
doen! Ik ken maar één, die in staat zou
zijn, zonder verdere opleiding voor de film
te schrijven, ik bedoel Shakespeare. In zijn
beschrijvingen levert hij fotografie. Lees
zijn werken en u zult zien, dat de wereld
in Shakespeare den eersten en tot heden
misschien wel den eenigen volmaakten sce
narioschrijver had."
BIOGRAFIEËN IN TELEGRAMSTIJL.
Karen Morley
Verwonderlijk oprechtmet een sterk
gevoel voor humor... zegt haar werk en
zichzelf niet au 6érieux te nemen... maar
doet dit tochspeelde belangrijke rollen
in verschillende Metro-Gold wyn-May er-
films... houdt van gezelschap, maar is
verlegen in tegenwoordigheid van vreem
denprobeert steeds vriendelijk tegen
iedereen te zijnis getrouwd met een
regisseur Charles Vidor... spreekt niet
graag over haar persoonlijke aangelegen
heden... is een eenig. kind... heeft nooit
speelmakkertjes gehad... groeide op tus
schen volwassenen werd voor haar ge
zondheid naar Californië gestuurd
maakte décors voor den schouwburg in
Pasadenaspeelde daar ook kleine rol
len... was toevallig in de Metro-Goldwyn-
Mayer studio's, toen Robert Montgomery
iemand vroeg om zijn dialoog mee te repe-
teeren.... deed dit zóó goed, dat zij een
rol kreeg in Inspirationkreeg een con
tract en steeds betere rollen... leest veel.,
geeft niet om kleeren... loopt nooit ge
schminkt op 6traat... gaat weinig uit....
heeft in Hollywood nog 6lechts één pre
mière van een film bijgewoond....
Lewis Stone.
Stil en gesloten in vreemd gezelschap...
een vrdolijk kameraad tusschen vrienden...,
een voorliefde voor genopte dassenstaal
blauwe oogenheeft het land aan aan
stellerige menschen een enthousiast zei
ler... rookt sigaretten, die hij meestal zelf
rolt... houdt van sterk gekruid vleesch...
weet nooit waar hij zijn hoed en handschoe
nen gelaten heeft... heeft geen schmink-
doosjaagde als jongen op konijnen.
waar nu de Hollywood-boulevard is., kam
peerde op de plek, waar nu het wereldbe
kende Chincesche theater staat.... be
stuurde een van de eerste auto's in Califor
nië... i6 een hartelijk gastheer... leest
nooit krantenknipsels... is een wandelend
inlichtingenbureau betreffende de filmwe
reldheeft een eigenaardige manier om
zijn handen te vouwen als hij met iemand
spreekt... kent steeds zijn rol volkomen...
heeft geen repetitie noodig... schminkt
zich voor de film 6teeds zoo weinig moge
lijk... zijn dochter Barbara is zijn kame
raad, die hem steeds op zijn zwerftochten
vergezelt... zijn oudste dochter Virginia
is een actrice en treedt in bekende theaters
te New-York opeen liefhebber van goe
de muziek... heeft veel interesse voor het
tooneel.... is een plichtsgetrouw echtge
noot... is nooit te laat voor het eten.
Verbazend is de uitbreiding welke jaar
lijks aan de Belgische kust wordt waarge
nomen, ondanks het feit, dat ook sedert
de zooveel genoemde economische crisis is
ingetreden, door de kustbewoners, die het
van de badgasten moeten hebben, steen en
been wordt geklaagd. Ondanks de gocd-
koope reizen in het buitenland, ondanks de
organisatie ook van goedkoope zeereizen,
en de omstandigheid dat de auto, veel meer
dan voorheen, tot verro reizen noodt in
plaats van het stille verblijf aan zee
ondanks dit alles is de kust nog een uitver
koren streek voor velen. Van De Panne, aan
de Fransche, tot Knocke-Zoute, aan de Ne-
dcrlandsche grens, is de Vlaamsche kust
ingenomen door vriendelijke, van alle com
fort voorziene badplaatsen, die keus laten
voor allen, zoowel voor wie een rustig bad
plaatsje wil, als voor wie het mondaine le
ven verkiest in luxueuse hotels en casino's.
Er is een vrijwel niet onderbroken duinen-
reeks, die op verscheidene plaatsen tot drie
kilometer in het land reikt. Er wordt niet
veel gedaan om deze duinen te bescher
men. Slechts sedert het vorige jaar mee-
nen we, is een belangrijk duinengebied tus
schen De Panne en de Fransche grens, als
„nationaal monument" geclasseerd, en voor
verdere verkaveling door op winst beluste
grondspeculanten gespaard. Op een van de
mooiste punten der kust, op den „hoogen
blekker" zooals de naam aanduidt het
hoogste punt van de duinen to Coxy de,
is sedert dit jaar een imitatie-windmolen
bebouwd, gelukkig vrij schilderachtig, om
als café te worden geëxploiteerd. De om
liggende terreinen zullen natuurlijk voor
villabouw worden verkocht.
En zoo kan men met een van de moderne
en snel rijdende electrische trams, die alle
kustplaatsen verbinden, of met een auto
bus, als men over geen particuliere auto
beschikt, de kust langs rijden en vaststel
len hoe overal villa's oprijzen, groote en
kleine, luxueuso en eenvoudige, en hoe de
konijntjes uit hun duinenrijk gaandeweg
voor goed - zullen worden verdrongen. Wie
zich maar eenigszins de weelde kan veroor-
looven, tracht zich een huisje aan zee aan
te schaffen, en dit vooral met het oog op
het week-end. Dit is zeer in de mode geko
men. Elk jaar wordt er in den winter ge
bouwd aan de kust en worden er zaken
gedaan. Het eenige verschil bij vroeger is,
dat de prijzen heel wat zijn verlaagd. Zoo
kan men zich b.v. te Coxyde reeds een
huisje aanschaffen tegen ongeveer 30 000 fr.
of ruim 2000 gulden. Do week-end-mode le
vert evenwel geen zekere winst op voor de
hotelhouders. Want het week-end heeft
ook het kampeeren ingevoerd en wie b.v.
van Knocke naar Ostende rijdt, zal ont
dekken hoe honderden en honderden hier
in de duinen hun tenten hebben opgesla
gen, in den letterlijken zin van het woord,
en er heel dagen en nachten doorbrengen.
Er wordt ook naar de kust gereden met
al den noodigen mondvoorraad in de auto.
Pick nicken is, in dezen duren tijd, wat
het goedkoopste uitvalt, en tevens is het
een charme, een aantrekkelijkheid te meer
van den tocht. Do tijd is lang voorbij, dat,
wie met een auto uit wa9, slechts in een
duur hotel terecht kon en zich dood
schaamde om op den weg to stoppen en
zich aan meegebracht voedsel te goed te
doen. Dit ziet men thans eiken dag, ook in
de Ardennen. Alleen de hotelhouders vin
den er geen baat in en zij staan er vrij
machteloos en werkloos tegenover. Er
wordt bijna niets gedaan om de toeristen
tot andere inzichten te brengen. Het beste
middel zou natuurlijk prijsverlaging zijn.
Maar dat middel wordt niet gebruikt. De
hotelprijzen zijn meestal nog dezelfde ge
bleven als in den goeden ouden tijd. Al
leen de prijzen van appartementen zjjn
sterk verlaagd.
Bij de andere oorzaken van do crisis
komt dan nog de omstandigheid van de
schoolvacanties, die in België omstreeks 15
Juli beginnen en omstreeks 15 September
eindigen. Toen de vacanties liepen van 1
Augustus tot 1 October, duurde het seizoen
twee volle maanden en nu is dit, eigen
aardig genoeg, ingekrompen tot anderhal
ve maand. Het publiek komt er niet toe,
de eerste veertien dagen van Juli als ver
loftijdvak te beschouwen en de eerste veer
tien dagen van September al evenmin. Men
heeft gemeend, door de wijziging van de
vacantie, te handelen in het voordeel van
de kustbewoners, doch het is een vergis
sing gebleken en nu gaan reeds stemmen
op, om de vacantie te doen aanvangen op
1 Juli en te doen eindigen op 30 Augustus.
Het is niet uitgesloten, dat tot deze wijzi
ging binnen afzienbaren tijd wordt over
gegaan, in het belang van de kust, daar
juist tot een verblijf aan zee in het belang
van de kinderen dikwijls wordt besloten.
De propaganda die in het buitenland
voor de Belgische badplaatsen wordt ge
voerd, is niet zoo groot en toch heeft men
er een massa vreemdelingen aan te dan
ken, die ongetwijfeld aangetrokken zijn
aoor het tenslotte toch goedkoope leven in
België, vergeleken bij het buitenland, en
misschien ook wel door de* speelzalen. Het
aantal Nederlanders, dat in de Belgische
kustplaatsen wordt aangetroffen, is bui
tengewoon groot, naar we zelf konden er
varen, en.het dient wel gezegd, zij leveren
een goed contingent voor de speelzalen van
Knocke en Oostende. De meeste uitgeweken
Duitsche Joden schijnen zich ook aan de
kust to hebben gevestigd. De tijd dat er in
cidenten mot Duitsche badgasten ontston
den is reeds lang voorbij. En nu deze bad
gasten tevens bannelingen zijn, worden zij
zelfs met sympathie omringd. Vreemde
badgasten hebben niet de minste moeite om
tot een speelzaal te worden toegelaten,
wanneer zij ouder zijn dan 25 jaar Zij moe
ten hun identiteitskaart verloonen als eeni
ge formaliteit. Belgen moeten eerst hun
aanvraag indienen on dan krijgen zij nog 24
uur bedenktijd, alvorens te worden toegela-
JenU.'
De verlenging van de Zeeland-lijn van
de K.L.M. tot Knocke, sedert een 3-tal we
ken, begunstigt op merkwaardige wijze het
bezoek van deze badplaats door de Neder
landers, want naar wij van den vertegen
woordiger van de K.L.M. te Knocke verna
men, wordt van de lijn goed gebruik ge
maakt.
Mcldenswaard is ook nog do strijd die is
gestreden rondom het vraagstuk van de
zonnebaden in de badplaatsen. Do „Bond
tot bescherming van de openbare zedelijk
heid" heeft er zich mee ingelaten en deze
hec-ft nu eens „ex-cathedra" bepaald wat er,
om nu oens heelcmaal zedelijk te zijn, niet
mag worden geduld op het strand. Dit is,
volgens een door den bond verspreide cir
culaire: op het strand in badpak wandelen,
voor of na het bad, zonnebaden nemen,
spelen, fietsen, paardrijden, enz. in badpak.
De mededeeling maakt niet uit, of het dra
gen van kousen noodzakelijk is voor de
zedelijkheid of wel dat het ontbreken van
een halsboordje strijdig is met behoorlijk
zedelijkheidsgevoel. Wel wordt een lijst op
gegeven van badplaatsen die worden aan
bevolen, namelijk De Panne, Oost-Duinker
ken (Nieuwpoort-Bad inbegrepen), Lombart-
zijde, Breedere, Chemskerke (Den Haan),
Heist (Duinbergen). In den ban zijn: Oosten
de, Blankcnberge, Westende, Knocke, Zoute
en Middelkerke. Zoodat onze lezers inge
licht zijn! Hieraan kunnen we toevoegen,
dat vooral te Knocke de badgasten niet de
minste beperking hebben.
Aangenaam bij een verblijf aan de Bel
gische kust is de mogelijkheid, om bij min
der goed weer, uitstapjes te doen in allerlei
richtingen. De slagvelden van Vlaanderen
zijn vlakbij, reizen naar Lo Touguez Plage,
over Duinkerken, Calais en Boulogne, wor
den ingericht, boottochten naar Dover,
reisjes naar Walcheren en het prachtige
Brugge, waar wij steeds met dezelfde geest
drift en dezelfde opgeruimdheid terugkee-
ren, is cp slechts eenige kilometers van
de zee. Dat ook i9 niet te verwonderen
voor wie zich niet laat weerhouden door de
leuze „blijf in eigen land" cn buiten de
grenzen van een andere atmosfeer genie
ten wJL
