Nog steeds
VACANT.
is VAN DUIN voor
BRILLEN het
aangewezen adres
Origineele Ful-Vue
Brillen
Levering van Fondsbrillen
Utrechtschestraat 23
Telefoon 898
NIEUW SGIERIG...AAF JE
STOUTE MUISJES
DOOR DE VINGERS ZIEN!
Hoelemaal niet leuk was bet: Aafjo te
heeten, of.... zoó was bet niet precies,
roaar als je nieuwsgierig was en dan Aaf
heette, dat was het hem! Want het
scheelde maar één letter met Aag, en ja,
iedereen weet natuurlijk, dat „nieuwsgierig
Aagje" d o benaming is, als je aan die
kwaal lijdt.
Aaf van Welle was de oudste van een
troepje van vier en ze kon echt Moeders
rechterhand zijn en Vaders trots, als ze
met mooie cijfers thuis kwam. Maar o wee,
die leelijke kwaal! Als er ergens een pakje
lag, dan moest en zou ze weten, wat er in
zat, en het kon haar niets schelen, of het
mocht of niet, maar zo peuterdo net zóó
lang aan touwtjes en papier, tot ze zien kon
wat cr in zat! Anders kneep ze er zóó
hard in, dat ze het raden kon.
Dientengevolge waren er wel eens onge
lukken gebeurd, en dan kwam berouw te
laat. Echt akelig vond ze het ook, als
Vader zoo kortaf streng zei: „Aag", maar
dan was de nieuwsgierigheid haar al weer
de baas geweest. Als Moeder een brief
zat te schrijven, draaide Aaf net zoo lang
om haar heen, tot ze tenminste kon lezen
aan wie het was, en liefst, tot ze er achter
was, waarover het ging. Vaak had Moeder
al gezegd: „heusch, als het voor je be
stemd is, Aaf, dan vertelt en bepraat Moe
der wel de dingen met je; doe ik dit niet,
dan is daar een goede reden voor."
Dan beloofde Aaf beterschap en hielp dat
wel voor eventjes, maar het kostte haar
toch erge moeite om niet gauw de dingen,
die ze uit de bus haalde, te lezen, vóór zij
ze aan Vader in handen gaf. Vader werd
daar altijd heel boos om, ook toen hij haar
eens betrapte, dat zc stond te lezen, wat
voor de post klaar lag.
„Je moet geen geschreven schrift onge
vraagd lezen, dat is leelijk. Hoe kan ik jc
nu vertrouwen, dat je niet op mijn schrijf
tafel en in mijn laden snuffelt. En jij,
mijn oudste
Ja, dan had Aaf verdriet hoor! en deed
ze erg haar best, dat Vader haar maar
weer vertrouwen zou.
Lex, die één jaar jonger was dan Aai,
had eens met Sinterklaas oen rijmpje op
haar gemaakt, dat hij plagend te pas en
te onpas kon zingen:
„Mijn zuster Aaf is lang niet dom.
Toch vraagt ze steeds: wanneer, waarom?
Hoe, waarmee, waarvoor wal'!
En wat voor pak is dat?"
In do laatste maanden had hij te onpas
het rijmpje gezongen, want Aaf had flink
teeen haar gebrek gestreden en bet leek
baar, of zc er nu wol zoowat overheen was.
Begin Juli was "ie daor haar toelatings
examen voor het Gym gekomen en nu zou
als verjaarscadeau het voorkabinet als stu
deerkamertje voor haar worden ingericht
Dat was nog er 's iets anders dan de speel
kamer te moeten doelen met de zusjes Go
CD Til! Lex had een timmer spocl-bok op
zolder. Aaf had bedacht, dat ze haar pop-
pengedoe en het kookkaclieltjc en het cet-
serviesje maar in de kinderkamer zou
achterlaten voor de zusjes; zij zou ei
"eeu tijd meer voor hebben. Zc bad zich
een schrijfbureautje gewensebt, maar co
der had gezegd: „zet dat nog maar even
Uit je gedachten, cr is zóóveel wat ccider
noodig is voor de nieuwe kamer.
Een" paar weken vóór haar verjaardag
drentelde Aaf op ccn middag door het_s«
huis. Vader was op kantoor, Moed
de zusjes naar liet i>aik cn L" "J
logceren Zo had roet vriendin Greet wat
willen gaan fietsen, maar die moest naar
het Station om logeergasten af te halen
Ze besloot met een bock in he
raam Ie gaan zitten, haar geliefkoosde
plaats; gevaarlijk was bet niet. je had ccn
lekker steuntje voor jo afhangende oenen
in de dakgoot, die t eigen huis xan t
buurhuis scheidde, en over hc' ^«c dak
van dat huis had je ccn prachtig uitzicli
Toen ze langs de kamer kwam, die Mo*
der als schildersatelier had ^"icM.zag
zo dat de sleutel aan den buitenkant
het slot zat. Ja, Moeder had 'smorgcn'
zitten schilderen en zeker vergeten al te
sluiten. Dat deed Moeder anders altijd,
want ze wildo niet, dat er iemand op het
atelier kwam, als zij er zelf niet was. Er
kon zoo licht iets omvallen van hetgeen
Moeder had opgesteld om na te schilderen,
als een van de kinderen er wild langs liep.
Er waren ook heel kostbare dingen in het
atelier, daar mochten ze volstrekt niet aan
komen. Moeder had nu bepaald vergeten
den sleutel uit het slot tc nemen, dacht
Aaf, zij zou het wel even doen.
Terwijl zo haar hand er al voor uitstak,
viel het haar in, dat Moeder heelemaal
niet verteld had, wit ze aan het schilderen
was. een stilleven, bloemen? Hé, anders
sprak Moeder altijd over haar werk
Nu nietMeteen was Aafs nieuwsgie
righeid gewekt. Ze kon wel eens even gaan
kijken, dat hinderde immers niet Wel
neen! Dat de kleintjes en die wilde Lex
niet alleen op het atelier mochten komen,
nu ja, maar zij, Aaf, Moeders oudste
dat was immers heel iets anders! Zij zou
nergens aan zitten, alleen maar kijken,
waar Moeder aan bezig was en eventjes in
het boek bladeren van dien schilder, die
zulke snoezige witte geitjes geschilderd
had.
„O Aaf," zei een stem in baar, ..blijf je
nieuwsgierigheid toch de baas; je weet heel
goed, dat Moeder uit vergissing of vergeet
achtigheid den sleutel op de deur liet zit
ten cn dat jij daar geen misbruik van moet
maken."
Maar Aag was op dit oogenblik weer eens
sterker dan Aaf, en zoo word het slot om
gedraaid en stapte ze over den drempel.
Toen ze binnen was, zag ze met één oogop
slag hot stilleven, dat naast den schilders
ezel was opgestild. En meteen begreep ze,
dat het als verrassing voor haar verjaar
dag bestemd was. Wat had Moeder dat
eenig leuk bedacht cn wat zou ze teleurge
steld zijn, dat het nu geen verrassing moer
was! Stil ging Aof het atelier weer uit.
Eén September, Aafs verjaardag. Op be
vel kwam ze het allerlaatst beneden, maar
daar wachtten ze dan ook allemaal met
lachende gezichten het verjaarskind op.
Go Til hadden haar stoel versierd, maar
van cadeautjes naast haar plaats viel geen
spoor te ontdekken. Vador, die haar blik
opving, zei: straks, als wc je in je eigen
rijk binnenvoeren, vindt jc alles wat wc
je hebben toebedacht. Maar eerst gaan we
ontbijten, anders kom ik te laat op kan
toor."
„Dan mogen wc wel voortmaken,
menschcn!" riep Lex, „anders vliegt onze
Aaf nog in brand van nieuwsgierigheid."
Nu, Aafs wangen brandden al, al was
het dan niet van nieuwsgierigheid. Maar
ze dacht aan wat ze in Moeders utelier ge
zien had, cn Moeder, die van niets wist,
en dacht dat het nog een verrassing was!
't Hinderde Aaf eigenlijk al die dagen «al,
welke er sedert haar ontdekking verstre
ken waren.
„Goed houden maar," dacht ze.
Eindelijk gingen ze in optocht naar
boven. Moeder deed de deur van de nieuwe
kamer wagenwijd open cn Aaf stapte over
den drempel. „O," zei ze en toen een hcelon
tijd niets: cr was te veel te zien. Het
kamertje zag cr heel anders uit dan ze het
ooit gekend liad. De bovenste helft van de
muren waren gesaust en met een plint ge
scheiden van do onderste helft. Op die
plint prijkten Aafs koperen speelgoed, kie
ken cn een nieuw wandbordje. Op den ge-
beitsten vloer lag een v rooi Ijk gekleurde
mat. Dicht bij de balkondeuren was een
vast hockzitjc, en in de openstaande deu
ren hing een sierlijke hnngplant. „Van
mij," zei Til. Lex vroeg haar aandacht voor
den boekenstandaurd, die op de tegen den
muur geschoven tafel stond. Die had hij
zelf gemaakt, waar hij niet weinig trotsch
op was. En boven de tafel hing het schil
derij, dat Moeder gemaakt had.
„Als je aan deze tafel zit tc werken,
kind, zul je misschien nog wel eens terug
verlangen naar het speelgoed, waar je geen
tijd meer voor hebt. Daarom heb ik jc lief
stc speelgoedstukkcn uitgeschilderd; moge
het kijken naar dit stilleven, jc prettige
herinneringen geven, nu en later."
Aaf kon niets zeggen, ze verstopte haar
gezicht maar een oogenblik tegen Moeders
VERHAALTJE OP RIJM
door C E. OF LILLE HOGERWAARD.
Trippel trippel trippel!
Kijk eens: Mevrouw Muis
Gaat heel deftig wand'lcn
Blijft vandaag niet thuis!
2.
'n Grooten, mooien hoed op,
'n Mantelpak en das!
O f die mevrouw Muis toch.
In do modo was!
3.
Vaal, het kleine muis.e
Mag met Moeder mee.
Naar zijn Tante Sprietsnor
Gaan zc op de thee!
-f.
Vaaltje draagt een truitje
En een wijde broek.
Ook heeft Vaal een pet op:
Hij gaat op bezoek.
Tante Sprietsnor woont aan
't And'rc eind dor stad.
Daarom zegt zijn moeder:
Vaaltje, weet je wat?
6.
Daar komt juist een bus aan.
Stap maar in, heel vlug.
- Wij gaan eens uit rijden,
Heen en ook terug!
Kijk, juist houdt de bus stil,
Waar zij moeten zijn.
Tante staat tc wuiven,
Naast haar: neefje Klein.
En terwijl de Moeders
Praten honderd-uit,
Fluistert Kleintje Vaal in:
(O, hij is zoo'n guit!)
9.
Zullen w' ons verstoppen
In de donk're kast
Vol met lekker eten?
Foei! ondeugend was 't!
10.
En het eind van 't liedje?
Na heel veel gesnoep
Klonk plots angstig piepend
Ilun bedroefd geroep:
11.
Moeder, 'k ben zoo aak'lig!
Moeder, 'k heb zoo'n pijn!
Zou dat van het snoepen,
Denkt u, kunnen zijn?
12.
Beide muisjes kregen
Hun verdiende straf
En zoo leerde 't tweotal
Vast zijn snoeplust af!
„Dan willen we hopen, dat het een goede
les voor je geweest is, hè? Als je n;e iws-
gierigheid je weer eens de baas drens*, te
worden, ga dan naar je kamertje, om naar
het schilderij te kijken, wie weet, wal een
goede steun dat zal blijken te zijn' Eu
met een hartelijk: „ga nu maar lekker sla
pen," ging Moeder de kamer uit Ja, dat
nam Aaf zich ernstig voor: Aag moest
overwonnen worden cn Aaf zou voortaan
de baas zijn!
HELENA A. H. MARCUS.
(Nadruk verboden).
schouder cn dacht: als Moeder toch wist...
„Je zegt niet oens. hoe je het vindt,"
riep Gootje, die popelde, dat Aaf het door
haar gemaakte vloeiboek zou zien en mooi
vinden.
„Fijn," zei Aaf zacht, terwijl zc keek,
hoe daar Eva, do mooie pop van Oma ge
kregen, op haar stoeltje prijkte. Zoo was
zo altijd geweest, tè mooi bijna om echt
mee te spelen. Daarom was Bunny, het
konijn, die één van zijn flapooren miste en
altijd zemelen verloor, haar veel dierbaar
der geweest; ook Teddybeer, die op het
schilderij beschermend ccn voorpoot om
Bunny heen hield. Voor Eva's voeten lag
de mondharmonica, waar Aaf lang op ge-
oefond had, vóór ze een dragelijk melo
dietje kon blazen, en een schitterende gla
zen stuiter, die ze vol trots eens, lang ge
leden, van Lex had afgewonnen cn zuinig
bewaard En ook de „Kuhglocko", die
Vader uit Zwitserland had meegebracht,
en die jarenlang het pronkstuk boven op
haar kastje was geweest. Op den achter
grond van het schilderij waren nog
flauwtjes de banden van enkele van Aafs
lievelingsboeken te herkennen. „O, dank U
wel Moeder, dank U wel!"
Het werd een echte feestdag, 's Middags
kwamen de vriendinnen, die ook blovon
eten, en 's avonds had Vader drie auto's
voor laten komen en waren ze een eind
naar buiten gereden, voordat de vriendin
nen aan huis werden afgezet
's Avonds in bed lag onze Aaf maar klaar
wakker, kwartier na kwartier. Eerst lag zo
te denken over al het heerlijks van den
nfgeloopcn dag cn over alles wat ze ge
kregen had. Maar dit was het niet, dat
haar uit den slaap hield, ze m o o s t hot
Moeder vertellen, dat zc laatst in het ate-
lior geweest was... Zou ze roepen? Neen,
toch maar niet. Even later begon Til te
huiion, uit een bonauwdon droom wakker
geschrikt. Aaf hoorde Moeder naar haar toe
gaan cn mot haar spreken tot zo weer stil
was...
Nu„Moes! komt U even bij mij?"
Even later vertelde Aaf alles aan Moeder,
ook van het verdriet, dat ze erover gcnaJ
liad.
„Met onzen geschicdenisleeraar valt ten
minste nog eens te praten l" zegt Jaap, als
hij 's middags met vader, moeder, Lucie cn
klein Hansje aan de koffietafel zit
„Hoe zoo?" vraagt vader en Jaap ver
telt: „Nou, ik kende vanmorgen natuurlijk
mijn les niet al te best! Mijnheer was boos
cn gaf mij er een slechte aanteekening
voor. Maar toen ik hem vertelde, dat we
gisteren moeders verjaardag hadden ge
vierd en mijn huiswerk er daardoor wel
een beetje bij ingeschoten was, moeder,
weet U, wat hij toen zei: „Dan zal ik het
voor dezen keer door de vingers zien, Jaap,
maar denk er om, de volgende maal je les
dan ook dubbel goed geleerd!"
„Dat is aardig hoorl" zegt moeder en
vader voegt er aan toe: „daar zorg jo nu
natuurlijk ook voor, hè vent?"
„En of!" verzekert Jaap.
„Dus nu heb je heelemaal geen straf
gehad?" vraagt Lucie nieuwsgierig. „Neen,
dat vertel ik toch!" antwoordt Jaap een
beetje ongeduldig. „Ik zeg immers, dat
mijnheer het voor ditmaal door de vingers
heeft gezien!" Hè, wat zijn meisjes toch
onbegrijpelijk! denkt hij bij zichzelf.
Dienzelfden middag nog, als moeder even
in de keuken bezig is, neemt Hansje de ge
legenheid tc baat, om in de huiskamer,
met Telly den hond, allerlei wilde spel
letjes te doen! Op een gegeven oogenblik
jaagt hij hem hard om do tafel heen cn
Tel, een spoolsch jong hondje nog, is dat
dolle gestoei met zijn baasje maar wat
naar den zin!
Moedor, die vanuit do keuken al dat
lawaai natuurlijk wel hoort, heeft al een
keer of wat geroepen: „Kalm wat. Hansje!
niet zoo wild!" Maar Hansje luistert niet
of ja, ten slotte wel, maar dan is het pre
cies te laat!
't Wordt in de kamer plotseling heel stil!
Moeder, door ervaring wijs geworden,
vindt dat hoogst verdacht. Zo laat haar
werk een oogenblikje in den steek en even
later staat ze voor een erg verschrikt klein
jongetje, dat juist do scherven op wil
rapen van het kopje, dat hij door zijn dol
gedoe van do tafel heeft gegooid!
„Daar heb je het nu al!" zegt moeder
kwaad. „Ik heb jo zoo gewaarschuwd,
Ilans!" Ze is werkelijk heel boos en
Hansje, die dit natuurlijk best begrijpt,
kijkt haar angstig aan! Hij verwacht niet
anders dan een flinke straf. Plotseling ech
ter klaart zijn bedrukt gezichtje heelemaal
op.
„Mammie," zegt hij vleiend, „Mammie,
toe, doe eens eventjes: zóó!" Hij houdt zijn
vijf mollige vingertjes voor zijn gezichtje
cn gluurt er guitig door heen!
„Waarom?" vraag moeder verbaasd. Ze
kijkt nog altijd lang niet vriendelijk op
haar peuter neer en begrijpt heelemaal
niet, wat die vraag van Hansje to beduiden
heeft. Wil hij er soms nog een grapje van
maken ook?l
„Toe mammie, doe dat nu eens eventjcsl
Heel eventjes maar!" dringt Hansje aan.
Ondanks zichzelf gaat moeder op het
smcckende stemmmetjo in en precies zoo
als de kleine bengel haar dat wijst, houdt
ze haar vingers vlak voor haar gezicht en
kijkt er door heen! Met een zucht van.
verlichting springt Hansje dan op zijn
moeder toe. „Nu bent U niet meer boos, hè
Mammie!" zegt hij juichend „cn nu krijg
ik immers ook geen straf! Want Mams, nu
hebt U ook door uw vingers gezien! Net
als de mijnheer van Jaap, weet 11 wel?"
R. WINKEL.
(Nadruk verboden), j. -
