AMERSFOORTSCH DAGBLAD
Het Porceleinhuis
Haar Avonturier
De wintercampagne van 't N.C.C.
FEUILLETON
Woensdag 4 October 1933
32e Jaargang No. 82
Op grootsche wijze
ingezet
Langestraat 2-4-Tel. 525
Fijn gedecoreerd porselein
Thee- ontbijt- en Tafelservies
leders hulp, hoe gering ook, is noo
dig om de steunverleening te
kunnen blijven voortzetten
De Prinses voor de
microfoon
Gisteravond is met een grootëcheepeche
radiouitzending de wintercampagne van het
Nationaal Crisis Comité geopend. Over bei
de zenders werden redevoeringen uitgezon
den van jtar. S. van Citters, den voorzitter
van het N.C.C., baron van Heemstra, vice
voorzitter, en mr. E. E. Menten, den pen
ningmeester.
Als waardig besluit kwam tenslotte H.
K. li. prinses Juliana voor de microfoon oni
eenige woorden van opwekking te spreken.
De redevoeringen werden door muziek af
gewisseld.
Wij doen hieronder eenige grepen uit de
uitgesproken redevoeringen:
Rede Jhr. S. van Citters.
Namens het N.C.C., zoo zeide jhr. van
Citters wil ik beginnen diens oprechten
dank te betuigen aan de A.V.HO, en de
Iv R.O Die dank moge ook gericht zijn tot
ellen, die op eenigerlei wijze aan het wel
slagen van dezen avond medewerken.
De gevolgen van de crisis doen zich nog
onverzwakt gevoelen, vooral in die kringen,
waarover in het algemeen de zorgen van
de diverse organen van Maatschappelijk
Hulpbetoon zich nog niet uitstrekken. Hier
en daar moge er dank zij ook de van He
geeringswege genomen maatregelen
eenig licht gaan schijnen, aan andere zijden
pakken de donkere wolken dreigend samen
Onze, d.w.z, uw steun, Nederlanders, kan
nog niet gemist worden. Zoolang de Regee
ring ons noodig heeft biijven wij op onzen
post, vertrouwend, dat het Nederiandsche
volk ook dit jaar weder achter ons zal 6taan
Dat vertrouwen blijft gebaseerd op de tot
duiver opgedane ondervinding.
Meent intusschen niet, dat er In ons werk
geen dissonanten worden gehoord, inder
daad, er zijn er die met 0116 ter steunverle
ning zijn opgetrokken en ons sedert den
rug hebben toegekeerd. Als men met 800
plaatselijke Comité's werkt, als bij duizen
den ingekomen steunaanvragen moeten
worden behandeld, dan is het zeer begrijpe
lijk, dat deze of gene zegt, daar had gij niet
moeten geven en daar wel, of anders.
Onze wijze van steunverleening is zoo om
vangrijk en door de bemoeiingen der plaat
selijke comité's zóó verscheiden, dat er al
licht iets is, waarmede ge u niet kunt ver-
eonigen er zal toch veel meer moeten zijn,
waarmede ge instemt. Misschien hebt ge
bezwaar tegen ons stelsel van steunverlee
ning voor het onderbrengen van jeugdige
werkloozen in werkkampen, maar allicht
hebt ge geen bezwaar tegen het verleenen
van steun in natura via de plaatselijke co
mité's.
Laat men toch niet voorbij zien, dat wan
neer men zijn bijdrage onthoudt, omdat er
in ons systeem van steunverleening iets is
waarmede men niet instemt, men dan te
vens schade doet aan de uitdeelJng van al
datgene wat men noodruftigen niet gaar
ne zou onthouden.
Ik sprak zooeven van het verleenen van
steun aan het organiseeren van kampen
voor Jeugdige werkloozen en weet dat deze
steunverleening nogal een6 tot critiek aan
leiding heeft gegeven.
De jeugdleiders van alle richtingen zijn
het er vrijwel over eens, dat onder hetgeen
men ten behoeve van de jeugdige werkloo
zen kan doen, boven aan staat het onder
brengen in kampen onder goede leiding.
Wie zich goed indenkt het lot van deze
jonge mannen, die weken en maanden den
sloopenden invloed ondergaan van het ge
doemd zijn tot leegstaan en die toch arbeid
zoo bijzonder noodig hebben, omdat voor
hen het werken tevens opvoeding en scho
ling in den arbeid bcteekent. die begrijpt het
nut, het opheffende en opbouwende van het
werk dier kampen. Het N.C.C. steunt aai
werk door aan de Vercenigingen, onverschil
lig van welke richting, welke bij de Lande
lijke Commissie ter bestrijding van de ge
volgen der jeugdwerkloosheid zijn aange-
ten, cene bijdrage te geven voor eiken in
een georganiseerd werkloozenkamp opge
nomen.
Het zal nu wel duidelijk zijn. dat het N.
C.C. niet steunt het werk van vereenigingen
in het algomeen, maar alleen bemoeiingen
welke een verceniging speciaal ten behoeve
van jeugdige crisiswerkloozen op zich neemt
Om echter dit werk naast de algemeene
steunverleening te kunnen voortzetten, zul
len onze middelen op peil moeten worden
gehouden en uitgebreid.
Men zal wellicht vragen of dit in deze
voor allen zoo moeilijke tijden mogelijk is.
Gezien wat ons tot dusver werd beschik
baar gesteld, behoeven de middelen geen
zorg te baren, als een ieder mede doet. Het
moet tn hoofdzaak komen van kleine bij
dragen en al3 ik zie wat er geregeld wordt
uitgegeven voor genot en vermaak en hoe
sportfeesten en inrichtingen van allerlei ver
maak de bezoekers zien toe6troomcn, dan
moeten er wel tallooze kleine bijdragen te
vinden zijn.
Ik herinner er aan, dat voor het Comité
door de Posterijen crisisbriefkaarten wor
den uitgegeven met een toeslag van gemid
deld 2 cent per stuk. Deze zijn aan alle post
kantoren verkrijgbaar. Binnenkort hopen
wij in de gelegenheid te zijn om ook crisis-
postzegels te kunnen uitgeven.
Steeds worden u middelen geboden om
met iets, dat zoo weinig moeite en geld
vergt, aan het crisiswerk mede te doen.
Mogen er dan in het ëteunjaar, dat met de
zen Radio-avond wordt ingeluid heel veel
Nederlanders zijn, wier beginselen zich niet
verzetten tegen het geven van bijdragen,
omdat cr wellicht eenig onderdeel in de
steunverleening is, waartegen zij bezwaar
hebben, maar mogen cr daar tegenover ve
len zijn, wier beginsel mede brengt ons
krachtig te steunen.
Extra aanbieding
50 deellg f 19.70
Tafelserviezen 24 deellg aardig
décor f 6.95.
Voor de A.V.R.O. werd in het Concertge
bouw te Amsterdam geconcerteerd door het
wereldberoemde koor van de Scala te Mi
laan.
In de zaal van het concertgebouw waren
vele gasten van de vereeniging Holland—
Italië aanwezig, onder wie de gezant van
Italië.
Voor dat de ouverture van het program
ma, door het concertgebouworkest werd ten
gehoore gebracht, zong het Scala koor eerst
twee coupletten van het Wilhelmus. Deze
werden gezongen in het Italiaansch wat in
de eerste plaats al een merkwaardig go
hoor was: ons, echt Hollandsche volkslied,
in een totaal vreemde taal. Doch ook de
wijze van zingen week geheel af van de
onze die slccpend en gedragen is. Het Sca
le koor zong veel rythmischer en daardoor
'vaak met meer nadruk.
Dat deze, dramatische wijze van zingen
beter is dan de onze zullen we niet bewe
ren, ons volkslied behoort op onze ma
nier gezongen te worden.
Toch was het een bizonderc gewaarwor
ding. en een sympathiek gebaar.
Rede Baron van Heemstra.
Allereerst zou deze dc vraag willen stel
len zij is van eenig6zin6 psychologischen
aard waarom het menschdora toch immer
behagen schept in het vormen en versprei
den van onjuiste en onware voorstellingen,
cok dan, wanneer het, bij informatie ter
dienende plaatse, geheel anders zou kunnen
worden voorgelicht.
Al aanstonds bij on6 optreden zoo zei-
de spr. werd er met gretigheid gepro
pageerd, dat wij uit de gelden, welke ons
uit geheel Nederland waren toegevloeid, et
telijke duizenden hadden uitgegeven aan de
inrichting en mcubilecring van onze bu
reaux.
Wanneer men nu weet, dat het Paleis aan
den Kneuterdijk no. 20 te 's-Gravcnhage,
waar wij gevestigd zijn, door Hare Majesteit
te Koningin gratis te onzer beschikking
werd gesteld, dat een Haagsch ingezetene
zoo welwillend was ons ter aanvulling
eenig meubilair in bruikleen te geven, en
dat voor het aanschaffen van papier en an
dere schrijfbehoeften enz. een zeer matig
bedrag door het Departement van Binnen
landsche Zaken werd gefourneerd, cn dat
er tot den dag van heden voor de onkosten
van onze administratie geen cent werd ge
put uit het kapitaal, dat uit de vrijgevig
heid van onze mede Nederlanders bijeen
kwam. ziet wat blijft er dan over
van dat onware gerucht, dat voorzeker niet
werd geboren uit het verlangen om het Na
tionaal Crisis-Comité in een gunstig dag
licht te 6tellen.
Na nog enkele andere dergelijke verwijten
aan het comité te hebben ontzenuwd ging
spr voort.
Gelukkig kunnen wij ook andere geluiden
doen hooren en er zijn feiten te over om
aan te toonen, dat de cri6ishulp tot heden
in velerlei plaatsen nuttig effect sorteert.
IJverigo krachten hebben daartoe aller-
wege samengewerkt, cn het ligt voor de
hand dat in de grootcre gemeenten de goed
(geoutilleerde diensten van Maatschappelijk
Hulpbetoon en Kerkelijke Instellingen hun
ne voorlichting bij het onderzoeken van cri
sisgevajlen hebben kunnen en willen be
schikbaar 6tellen, in kleinere plaatsen was
de activiteit en de tact van de enkelingen
het middel om de gevallen op te sporen cn
de behoeften te bepalen van den in crisis
nood ver keerenden medernensch.
Treffende, Ja ontroerende gevallen heb
ben zich daarbij voorgedaan, waarbij ouden
van dagen, vroeger welgesteld, door het ge
mis aan inkomsten broodsgebrek zagen na
deren en in staat van vertwijfeling geraak
ten.
Vóórdat de regcering begon zich het cri-
sislot van den landbouw aan to trekken,
hebben wij door medewerking van bet cen
traal bureau uit het Nedcrlandsch Land-
bouvveomité cn van de Katholieke Coöpe
ratieve Landbouw- cn Tuindersbonden aan
noodlijdende kleine boeren zwavelzuren
ammoniak als kunstmest tegen verlaagde
prijzen kunnen distribueeren.
Zulks geschiedde in het begin van 1932,
door aankoop bij de Staatsmijnen en wel
'voor een bedrag van rond 88.000.
In datzelfde jaar hielpen wij de kleine
tuinders met ammonsalpeter tot een waar
de van 10.000.
Toen de geruchten van onverkoopbare
groenten op dc veilingen ons hadden be
reikt, hebben wij het Leger des Heils be
reid gevonden om ons streven tot het eco
nomisch benutten van deze niet verhandel
bare voedingsmiddelen tot uitvoering te
brengen.
Een kwantum van ongeveer 180 wagonla
dingen groenten kwam op die wijze behoef-
tigen ten goede.
Indien u hetgeen ik in vogelvlucht mede
deelde eenigszins realiseert, dan kunt u tot
het besef komen, dat de plaatselijke crisis-
comité's en wij aan duizenden cn duizen
den in den lande op allerlei wijze hulp en
steun hebben kunnen bicden.
En hiermede is ook een massaal ant
woord gegeven op de telkens tcrugkecrende
vraag: „Wat doet het Nationaal Crisisco
mité toch eigenlijk?"
Rede van mr. E. E. Menten.
Deze zeide o.a.:
Tot nu toe ontving het Nationaal Crisis
comité aan giften 1.558.570. H.K.H. Prin
ses Juliana blijft voortgaan het comité, dat
zij in het leven riep, krachtdadig en regel
matig met zeer belangrijke giften te steu
nen Van particulieren en instellingen, zoo
wel hier te lande als van overzee, werd
ontvangen 826.000. De periodieke auto
matische giro-overschrijvingen brachten
ons 192.750.
Van de ongeveer 800 plaatselijke crisis-
comité's ontvingen wij 316 000. Het
systeem, waarbij de plaatselijke comité's
10 hunner inkomsten aan het N.C.C.,
voldoet uitstekend. Niet alleen dragen daar
door dc sterkere gemeenten bij voor de
zwakkeren, maar van nog grootcre betee-
kenis is wel, dat dit systeem aan iederen
contribuant, waar hij zich ook bevinde, de
prettige overtuiging schenkt bij te dragon
tot leniging van de nooden %an alle zijne
landgenootcn, waar die zich ook mogen
bevinden.
De tol op den Zuiderzee-afsluitcüjk, ten
behoeve van het N.C.C. geheven, doch nu
beëindigd, bracht 101.000 op. De Verccni-
ging voor penningkunst schonk aan het
N.C.C. 100 genummerde crisispenningcn,
welke voor 50 aan verzamelaars werden
verkocht. Nog -16 zijn cr beschikbaar.
Hoe gebruikt bet Nationaal Crisiscomité
dit geld?
In de allereerste plaats door uitkeerin-
gen, niet aan personen, doch aan crisisco
mité's. Tot nu toe werd zoo uitgekeerd
636.000.
In de tweede plaats door uitkeeringen in
natura. Hoewel slcchtsch Nederlandsch fa
brikaat wordt uitgekedeld en dus deze non
koopen den Nederlandschen werkman werk
geven, wordt er toch zooveel mogelijk ge
zorgd, dat deze hulp in goederen niet den
kleinhandel benadeelt.
Tot nu toe werd uitgedeeld aan de plaat
selijke comité's in ronde getallen: 6.000 000
K G. kunstmest; 20.000 stuks bovcnklee-
ding, 89.000 stuks onderlcleeding; 12.000
paar schoenen; 6000 paar klompen; 31.000
paar kousen en sokken; 1000 stuks luier
manden; 23.000 stuks beddegoed; 20.000
K.G. levensmiddelen; 6000 ton brandstoffen,
38.000 M. kleedingstoffen aan ongemaakte
stof; S00 K G. sajet.
In erkentelijkheid gedenken we de tal
looze gevers, vanaf auto tot chocoladereep
Het Nationaal Crisiscomité wenscht het
Nederlandsch Kunstverbond en bet Ge
nootschap Pulchri Studio in het bijzonder
te herdenken voor de bijzondere wijze
waarop door de beeldende kunstenaars aan
onze vraag voor prijzen is gevolg gegeven.
De Prinses aan het woord.
Omstreeks half tien kwam de Prinses aan
liet woord, die in warme bewoordingen
steun vroeg voor den arbeid van het
N.C.C. H.K.II. besloot ITaar rede met te
zeggen:
liet is voor mij een voorrecht van hieruit
allen, die in welken vorm ook ons werk
Steunden, rnet warmen dank te kunnen be
groeten. Een bijzonder woord hierbij tot de
zeer velen, die met grootc volharding of
bewondernenswaardige vindingrijkheid de
inzamciingswcek vruchtdragend wisten, en
opnieuw weten te maken.
Al deze medewerkers zullen evenwel dc
eersten zijn, die toegeven, hoe weinig het
is, dat cr nog maar gedaan kan worden.
De mooie impuls van saarnhoorigheidsge-
voel, dat den laatsten tijd algemeen boven
komt, moge het zijne doen om dit, zoo
PRINSES JULIANA.
breed mogelijk gebaseerde, werk nieuwe le
venskracht te verleenen, om in menig be
staan milder omstandigheden te bereiken
in de plaats van zcor bezwarende.
Ge hebt vernomen, hoe groot het totaal
bedrag, en hoe klein de afzonderlijke bij
dragen, tegelijk zouden kunnen zijn.
Maar hoe meer ge ons geeft, hoe meer
kunnen wij doen.
Onze inzamelingsactie maakt het zoo ge
makkelijk, zelfs dc zwakste goede voorne
mens om ons financieel bij te staan in da
den om te zetten!
Laat niemand denken, dat zijn bijdrage
voor ons van geen belang is.
UITVOER VAN KOUDBLOED-
PAARDEN.
De Minister van Economische Zaken heeft
met ingang van 3 October 1933 de uitvoer
van koudbloedpaardcn naar Duitschland
zonder certificaat verboden.
Voorts is ingesteld een commissie voor
den uitvoer van koudblocdpaarden naar
Duitschland.
In deze commissie zijn benoemd tot leden
de heeren Mr. N. van Haastert te 's-Gra
vcnhage; J. W. G. Huurman te Deventer;
C. de Korvcr ie Gorkum en S.van Zwanen
berg te Nijmegen, terwijl laatstgenoemde
tevens is aangewezen als voorzitter der
commissie.
HET MOND- EN KLAUWZEER.
Volgens mcdedeeling van den Rijksland-
bouwconsulcnt te Berlijn, worden met het
oog op de uitbreiding welke Vut mond cn
klauwzeer hier te lande heeft ondergaan,
door het Pruisische Ministerie van Land
bouw. voorshands geen doorvocrvergunnin-
gen voor uit Nederland afkomstige raeer-
hoevige dieren mec-r verleend.
Reeds verleende doorvoervergunningen
worden niet teruggenomen
VOORLOOPIG OVERZICHT VAN HET
WEER IN SEPTEMBER 1933.
Gemiddeld over de vijf hoofdstations was
in September de ochtcndtempcratuur één
graad boven normaal. In dc drie decaden
was zij resp. 1, V* en 2 graden boven nor
maal. De grootste afwijkingen kwamen voor
op den 14cn en den 2Sen, resp. 2'4 graad
beneden en 4 graden boven normaal. De ge
middelde maximum temperatuur was V'j,
het gemiddeld min. 1 graad boven normaal.
Het aantal dagen met een maximum-tempe
ratuur boven 25 graad bedroeg te dc Bilt O,
tegen 2 normaal. De neerslag was in het
Noorden van het land ruim 50 beneden
normaal, in het midden over het algemeen
weinig van normaal verschillend, in het
Zuiden boven normaal, vooral in het Zuid
westen, waar bijna 50 rncer viel dan de
normale hoeveelheid.
Te De Bilt werden 193 uren zonneschijn
waargenomen, tegen 151 normaal; buitenge
woon zonnig was het tijdvak van den 3den
tot den llcn.
Om gelukkig te zijn moet het binnen in
ons rustig zijn.
Kei: episode uil den Dertigjarigen Oorlog
Oorspronkelijke schets van
G. P. BAKKER
„En dan de oorlogen om het geloof?"
„Mijn lieve freule, het blijft allemaal het
zelfde. De protestanten vechten thans voor
hun geloof, maar de kern der" zaak is toch
liet bezit: hun kerken, hun kerkelijke goe
deren en hun landerijen. De Katholieken
redeneeren: het zijn oorspronkelijke Katho
lieko goederen: Zij moeten aan ons terug
komen. De protestanten: het zijn onro goe
deren en blijven het, al zijn wij protestant
gewórden".
„Voor u is het gemakkelijk genoeg; hoo-
gere opvattingen kent u niet. Een huurling,
die voor geld vecht, laat alles koud'Zij
verborg haai minachting niet.
„Als handwerk is het even goed als elk
ander, alleen iets gevaarlijker cn daardoor
aantrekkelijker voor een avonturier".
„En wat doet u nu?" vroeg ze.
„Ik ben zoo'n beetje voor Wallenstein aan
het rondneuzen. Hij wacht na zijn ontslag
ru9tig in zijn prachtig paleis te Praag de
komende dingen af'.
„Dus u bent een spion?"
„Inderdaad. Marion", en nu aarzelde hij
niet haar naam uit te spreken. „Maar ook
een spion kan soms iets goeds doen".
„U hebt mij tenminste het leven gered",
maar ofschoon zij hém daarvoor dankbaar
was. onderdrukte zij haar minachting nieL
Zij wilde het zich zelf niet bekennen, hoe
gaarne zij in hem inp'.aats van een verach-
telijlcen spion een edelen redder gezien had.
Dat hij zich voor zijn levenswijze in 'net
geheel niet scheen te schamen, was nog het
allerergste. Zijn moraal lag buiten haar
bevattingsvermogen.
De stilte werd drukkend. Dc kleine vleug
van opgewektheid was totaal verdwenen.
De kritieke toestand \ersomberde alles.
Saxon gevoelde een groot medelijden met
haar en zocht naar een middel orn haar
minder triest te stemmen. Hij wist bij on
dervinding, dat de stemming dc omstan
digheden beheerscht
„Als ik uw losprijs verdienen wil, waar
moet ik u dan brengen?" vroeg hij.
Zij bedacht zich even.
„Bij den koning van Zweden, Gustaaf
Adolf", antwoordde zij. „In zijn kamp".
„Het kamp ligt thans niet ver van Ber
lijn. Het is een lange weg. Het zal niet ge
makkelijk zijn een groot gedeelte door
vijandelijk gebied... maar ik neem het
aan. al lijkt het op het oogenblik moeilijk.
Ik zal mijn best doen u er te brengen."
„Als wij rnaar eerst buiten de stad wa
ren", zeide ze moedeloos. „Het zal ons wel
niet gelukken".
„In elk geval", meende Saxon. „zal het
beste zijn nu te gaan slapen. De eerste
voorwaarde is kracht. Wij maken voor u
hier een leger gereed Ik ga aan de andere
zijde mijn kwartier inrichten. Achter deze
xware deur, zal ik rustig van verdere avon
turen droomen", vervolgde hij met een
lachje.
Aldus geschiedde. Op warmen toon
wenschte Saxon Marion goeden nacht en
hoorde, hoe zij do deur achter hem grendel
de.
Voor hem was de rust nog niet gekomen.
Zekerheidshalve deed hij nog eerst de ron
de en begaf zich dan weer naar den kelder.
Juist was hij begonnen de zware ruitcr-
laarzcn uit te trekken, toen hij Marion op
de deur hoorde kloppen. Angstig riep ze
hem toe:
„Mag ik dc deur openen. Ik hoor gelui
den".
„Zeker, schuift u den grendel maar
terug."
Bevend stond Marion voor hem met ver
trokken doodsbleek gelaat. De flikkerende,
bijna afgebrande kaarsen wierpen een fan
tastisch licht door het gewelf de sprook-
jeskeldcr, zooals zij hem noemde en
speelden een wónderlijk spel van grillig bc-
wegendo schaduwen op dc muren. Alles
wat zij de laatste dagen had doorgemaakt,
had haar volkomen uitgeput cn het geluid,
waaraan zij zich in gewone omstandighc
den weinig zou hebben gestoord, deed haar
thans alle zelfbehcersching verliezen.
Zoo zacht mogelijk liep Saxon naar de
plek. welke zij angstig aanwees. In den
hoek hoorde hij een rat knagen op hout
De hoek was verborgen achter een groot
recht opstaand eiken fust. dat er uitzag
alsof het daar eeuwen gestaan had.
Gespannen luisterde hij en keck Marion
aan. den vinger op den mond. Nu hij bij
haar was. werd ze weer wat kalmer. De
rat scheen eindelijk zijn weg gevonden te
hebben. Saxon beproefde het vat op zij te
duwen, echter zonder resultaat Verwon
derd keek hij Marion aan cn haalde zijn
schouders op. De rat begon weer te knagen.
Marion was bij Saxon blijven staan en pro
beerde hem te helpen, maar het fust be
woog zich niet.
„Achter het vat moet jen houten stuk
in den muur zitten", fluisterde Saxon op
gewonden. „Misschien de weg naar den
gang".
„Gelooft u aan wonderen?" vroeg Murion
eenigszins minachtend. „De prinses en de
edele ridder belegerd in den kelder. Een
rat knaagt, cn wijst, hup den weg naar bui
ten. De ridder fluit cn plotseling verschij
nen twee melkwitte schimmels om do prin
ses en den ridder veilig naar het kamp van
den koning te brengen. Is zoo het sprookje
niet?"
„Juist", prees Saxon. „buitengewoon
juist", vervolgde hij op baar bittere scherts
ingaande, „maar helaas een der schimmels
trapt in een molshoop cn verstuikt zijn
voorpoot. Is het een onheil of een geluk?
Hoe het zij, dc ridder moet de prinses voor
zich in het zadel nemen en galoppeert met
haar over velden en door bosschen. tot zij
eindelijk vermoeid van de lango rit en de
vele avonturen haar zwartgelokt hoofd op
zijn schouder laat rusten en vermoeid in
slaapt. En de liefdo is in zijn hart ont
waakt. Bij het kamp van den koning ge
komen. wekt hij haar zacht met een
kus
Verontwaardigd wilde Marion hem in de
rede vallen, maar hij legde haar met een
vinger op den mond het zwijgen op en wees
in de richting waar de rat nog steeds
knaagde.
Onverstoorbaar vervolgde hij:
„De ridder brengt de prinses bij den ko
ning, die hem hoffelijk en dankbaar ont
vangt cn hem aldus aanspreekt:
„Ridder, gij hebt deze jonkvrouwc het
leven gered. Bemint gij haar?"
Nu kon zij zich niet langer bedwingen.
„Zwijg!" riep ze verontwaardigd.
Saxon lachte heimelijk. Haar zelfvertrou
wen was teruggekeerd.
Onderwijl hadden zijn handen niet gerust,
maar welke moeite hij ook deed. in het vat
was geen beweging te krijgen. Toch ge
voelde hij als bij ingeving, dat hier dc uit
weg was, waarnaar zij zochten.
„Hier moet een geheime uitgang zijn",
sprak hij nu ernstig, „doch ik kan hem niet
vinden".
Zijn overtuigende toon en doelbewust op
treden. deden hun uitwerking gelden.
„Kijkt u eens achter het fust", raadde
ze.
Zij lichtte hem bij. Het vat stond een voet
van den muur verwijderd. Saxon stak zijn
hand in de opening, doch voelde niets wat
op een deur geleek.
„Kijk daar eens", zei Marion en liet het
kaarslicht vallen op een uitstekenden steen
achter het fust. waar de muur aan de on
derzijde breeder was
„Daar kan ik niet bij".
„Klimt u op het vat". Opgewonden sleep
te zij een stoel aan
Vlug klom hij naar boven. Zoo ver moge
lijk liet hij zich in de opening zakken en
kon juist met zijn tccnen den uitstekenden
steen bereiken
„Het fust beweegt", riep Marion. Hij had
dit zelf ook reeds bemerkt, daar hij bij de
onverwachte beweging bijna zijn evenwicht
had-verloren.
(Wordt vervolgd.!
