^oi\dagsbh
m
M
Aïiiersfoorisch Daghlad
OPERA STUDIO
IN NEDERLAND
TOOVEREN MET
LICHTSTRALEN
Tijdselirifteii
KEITJES
Als de zaak rust
werk de
ADVERTENTIE
3 x plaatsen
voor f 1."
Uitslutend bij voor
uitbetaling.
FUNK OPGEZETTE
ONDERNEMING
LETTERKUNDIGE KRONIEK
■Caillieê
'MUZIEK
De voorbereiding van Han
del's Julius Caesar
Achter de twee woorden „Opera Studio"
Zal menigeen een vraagtcckcn zetten Nu
nog, maar over eenige weken is dat niet
meer liet geval Want dan zal de Opera
Studio haar eerste voorstellingen reeds
achter den rug hebben
Het gaat hier namelijk om niets meer
nocb minder dan om liet bestaan eencr
Nederiandschc Opera. „De zóóveelste po
ging!" mompelt ieder.
We zijn gisteren op verzoek van de lei
ding der Opera Studio eens een kijkje
gaan nemen in de repetitielokalen van dit
nieuwe instituut. Alle artistcn. welke aan
de Opera Studio verbonden zijn (en dat wus
een respectabel getal), waren aanwezig.
Na een korte uiteenzetting van mr. J. N.
Polonaar over bet ontstaan der Opera Stu
dio narn de dirigent Haul Pella het woord
om eveneens in het kort te vertellen, hoe
hij er toe is gekomen verbindingen te zoe
ken, teneinde te komen tot stichting eener
Noderlandsche. Opera.
Fella was voor dc Duitsche regeei ings-
wi.sseling Je dirigent bij den $todelijkon
Schouwburg te Aken. Als zoovele» l eeft
hij Duitschland verlaten en trachtte m
Amsterdam een emplooi te vinden waar
mede-hij de Nedcrlandsche musici geen
concurrentie aan zou doen. Dit zou kun
nen als een Nederiandschc opera opgericht
werd. Men had nog goede herinneringen
aan Pella, welke dateerden van de Am-
steidainsche en Rollerdamscho opvoerin
gen van „Wozzcck" met het Akcnsche
Opera-gezelschap onder leiding van Paul
Pella en zoo is het tc begrijpen, dat dc
zaak in beginsel spoedig beklonken was.
Het wakkere bestuur van den Amsterdam-
schen Kunstkring zette de schouders on
der deze onderneming en met dc resulta
ten maakten we gisteren vluchtig kennis.
Men was bezig mot de voorbereidingen
'der eerste voorstellingen van Haendels
Julius Caesar.
Een indrukwekkende stellage van trap
pen en platformen, meer dan manshoog,
bleek het geraamte le zijn voor den too-
ncei bouw, welke in Julius Caesar nc.odig
is.
Plotseling geroep om stilte; de dirigent
Zet zich achter de piano; een meneer koert
ons z'n rug toe en gaat voor het gevaarte
met-de-trappen slaan, ergens onder het
gevaarte glijdt een vlotte figuur weg en
verbergt zich daar, eenige dames trekken
ernstige gezichten en het blijkt, dat men
ons een fragment nit Julius Caesar wil
Voorspelen.
Eduard Hellmutli, die dc rol van Cajus
Uulius Caesar speelt, begint te zingen en
langzaam wikkelt dc warm-klinkendc slem
Van dezen bas zich uit de stilte los. Licht
als een veer, snel en beslist nadert Cleo
patra, in de persoon van slavin Lydia
Dit is Else Musselli, een slanke gestalte,
lenig en „muzikaal" in haar bewegingen.
Zij verlangt hulp legen haar brooder Pto-
lomaeus, den koning van Egypte. Ni-mand
van ons dacht aan do mogelijkheid, dat
Caésar haar dien hulp zou weigeren Else
Muselli speelde haar rol dus uitmuntend
en haar zingen bezat het jeugdige, hot
overmoedige, hel canailleuze dat d° fi
guur van Cleopatra vereisebt. Het. tafereel
wisselt en de treurende Cornelia, gernslin
van Pompejus (Teresa Gerzon) andert. Op
liet graf van haar vermoorden echtgenoot
zweert zij wraak. Haar spel en zang maakt
indruk evenals de gelaatsexpressie. Dit was
op zich zcif reeds een kunststuk; in je ge
wone kleeren, op de kale planken, mot oen
valschc piano, een liceleboel nieuwsgierige
menschcn om je heen en din een larr.ento
te zingen! Bravo!
Enfin, het" ging zoo door. We hoorden
Eerman Mulder, den tenor, Gerrit Visser
als Sextusen daarmee was dit voor
proefje afgeloopcn.
De beide leiders Paul Pella en Abraham
Van der Vies (regisseur) bleken elkaar uit
nemend te begrijpen en het is niet buiten
gesloten, dat de voorstellingen der Opera
Studio zullen uitmunten door een groote
eenheid tusschcn muziek en tooneel. Dit
fragment gaf hiervoor de beste verwach
tingen.
De Opera Studio is flink opgezet. Zij be-
fcit een eigen atelier, waar de costuums
vervaardigd worden, dat onder leiding
fctaat van mejuffrouw Arnolds en een eigen
atelier, waar dc dccoi o worden geschilderd
ilicr vinden vele nijvero handen werk.
Gerard Hordijk maakte buitengewoon
mooie schetsen voor de hoofdfiguren en
voor het koor, welke tentoongesteld wa
ren kortom, er wordt daar in liet
hartje van Amsterdam hard gewerkt om
het Noderlandsche publick iels bijzonders
voor te zetten.
Zonder vooruit te willen loopen op de
resultaten van dezen arbeid mogen wij er
thans ook op wijzen, dat iedere poging om
dc Noderlandsche opera uit haar slaap te
wekken aanmoediging verdient.
De Nederiandschc krachten is mor niet
voorbij gegaan Dit was het gebod van '.en
tijd. Maar het lijkt toch verstandig den
Duitschcn dirigent niet geheel de vrije
hand tc laten. Dat bespaart narigheid voor
de toekomst.
P. T.
Hieronder volgt do lijst van alle mede
werkenden aan de Opera Studio.
Zullen oorlogen
onmogelijk gemaakt
worden
door
I VAN DEN BOOGAARD,
Administrateur van het Ned. T.Iev sie
Instituut te Utrecht.
Sedert de uitvinding van dc loto-eleclri
sche cel, liet z.g. kunstmatig oog, zijn tal
rijke ontdekkingen gedaan in een rijk der
natuurverschijnselen, waarvan men vroeger
slechts het bestaan kon vermoeden, we be
doelen liet stralenrijk der voor ons oog on
zichtbare ethertrillingen.
Met blijkt n.l; meer en meer, dat betgeen
wij van de natuur waar kunnen nemen
slechts een zéér klein gedeelte is van het
geen werkelijk bestaat; onze menschelijke
waarnemingsorganen zijn absoluut ontoe
reikend gebleken om ons het bestaan aan
te toonen van trillingen en golven die alles
doordringen, die door do dikste muren
heengaan, zooals het voor ons zichtbare
licht door glas heendringt. Een sprekend
bewijs hiervan leveren de onlangs genomen
proeven met radio-electrische golven, waar
bij een ontvang-installatie aangebracht
werd in een zeer diepe mijn. Niet alleen dat
rciuzick en 6praak hier zeer duidelijk weer
te geven waren, doch liet bleek zelfs dat er
voel minder storingen aanwezig waren, dan
bij een antenne boven den grond aanga
bracht. Het gebruik van een antenne, aan
gebracht b.v.b. in den grond van een tuin
op l/a Meter diepte, geeft dan ook zeer
goede resultaten.
Orn het bestaan der voor ons oog on
zichtbare lichtstralen aan te toonen, gaat
men als volgt te werk. In een kamer, waar
in geen licht van buiten door kan dringen,
stelt mén een sterke clectrische lamp op
van b.v.b. een *200 kaars. Nu zet men over
deze lamp, terwijl ze brandt, een kapje van
dun eboniet, zóó, dat geen, althans voor one
oog zichtbaar licht, meer wordt doorgela
ten. De kamer is dan dus in absolute duis-
ternis gehuld, liet eboniet echter heeft de
eigenschap alleen dc voor ons oog onzicht
bare infra-roodo stralen door tc laten. Men
kan dit door verschillende proefnemingen
aantooncn. Stelt men b.v.b. in dc kamer
een foto-electrische cel op, waarvan de ope
ning naar dc lamp toegekeerd is, dan blijkt,
als wc deze cel verbinden, met een milli
ampère-meter, welke buiten dc kamer ge
plaatst i6, dat deze uitslaat als wc de lamp
met behulp van een schakelaar aansteken.
De foto-electrische cel „ziet" dus de stra
len, die ons oog niet waarneemt.
Toevalligerwijs is eenigen tijd geleden
door eenige ingenieurs der B.B.C., het zend
station te Londen, ontdekt, dat deze stralen
een groot doordringingsvermogen bezitten.
Ze namen n.l. tclcvisieprocven met deze in
fra-roodo 6lralen. In een als boven beschre
ven absoluut donkere zaal waren eenige
danseresjes aanwezig, die voor het daar ge
plaatste tclevisic-locstcl bun gracieu6c be
wegingen uitvoerden. Deze dames waren
gekleed in katoenen costuumpjcs. Een tele
visie-ontvangtoestel werd buiten de zaal op
gesteld en zooals reeds meermalen met deze
proef gelukt was, waren do dames, die lus
tig dansten, zeer goed waarneembaar. Het
televisie-toestel zag dus alles, zelfs in de
absolute duistere zaal. Tot hun verbazing
zagen dc ingenieurs echter, dat dc danse
resjes hun danscvolutics uitvoerden geheel
Paul Pella, directeur, Stadstheater, Aken;
•Abraham van der Vies, regisseur, Amster
dam; "Gerard Hordijk, decor-onlworper.
Parijs; 'Yvonne Georgi—Arntzenius, cho
reografe, Amsterdam; Igor Schwezoff, cho
reograaf; 'Darja Collin, solodanseres, Den
Haag; 'Maurice van Yzcr, koorleider, Am
sterdam. Hans Bruck, solo-repetitor. Ra
dio omroep Berlijn; Erwin Rodky» cemba
list, professor der Staat 1. Akadcmie fiir
Kirchcn und Scliulmusik. Berlijn, 'Dirk
van der Poel, technisch leider, Amsterdam;
'Dodie van lthijn—Stcllwagen, dramatische
sopraan, Essen Opernhaus; Else MjsscMi,
dramatische sopraan, Dortmund Opern
haus, 'JTeiiriëttc van Breemen, lyrische
sopraan, Rotterdam; Ellen Schwarz, kolo-
ratuur sopraan, Stadstheater Greilv.vald;
Lia Fuldaucr, koloratuur sopraan, Stads
theater Munster; "Bettv van den Brsch
Schmidt, speel-sopraan, Amsterdam, Te
resa Gerzon, alt, Staatsoper Berlijn; Anny
Lambrechts, alt, den Haag; 'Gerrit Visser,
tenor, Opernhaus Duitsburg; 'Jos Strij
bosch, speel-sopraan, NijmegenLeo Weith,
bariton, Opernhaus Breslau. Kduar 1 Hell-
muth, bariton, Stadstheater, Plauen; "I otiis
Smithuysen, bas, Opera Muhlhausen en
Gent, 'Joh Lammen, bas. Amsterdam;
"Herman Mulder, bas, Amsterdam,
Ncderlandsche krachten.
in „Eva-costuum". Ze stopten direct hun
proefnemingen cn snelden naar de zend-
zaal, waar ze echter de dames wel degelijk
„gekleed" vonden. Op hun verzoek werd de
zelfde proef thans herhaald, terwijl de ka
toenen kleedjes vervangen werden door
zijden costuums. Nu bleek dat dc over
brenging normaal plnató had' cn dat dus
de onzichtbare stralen door het katoen als
door gla6 heengedrongen waren en 6lcchts
door het lichaam teruggekaatst werden.
Een aardige proef is ook de volgende:
Men drenkt een glazen plaat voorzien van
een laag gelatine in kwikzilver nitraat. Deze
plaat is ongevoelig voor het zonlicht. De
bestraling, in een fotografietoestel met „on
zichtbaar licht" geeft echter, als ze lang ge
noeg wordt voortgezet, direct zichtbare beel
den. Heeft de bestraling zeer kort plaats,
dan ontstaat een z.g. „verborgen" beeld, dat
echter zichtbaar gemaakt kan worden met
behulp van ijzersurfaat, gedoseerd met zil
vernitraat. (Octrooi Philips).
Met behulp van de foto-eleclriöcho cel
heeft men ook ontdekt, dat het heelal door
kruist wordt met onzichtbare stralen, af
komstig van sterren, die in het laatste sta
dium van hun bestaan verkeeren. Deze ster
ren zijn zóóver uitgedoofd, dai ze geen voor
ons oog zichtbaar licht meer uitzenden,
doch nog wel infra-roodo 6tralen afgeven,
die dc foto-electrische cel waarneemt.
Een der laatste cn zeer practischc toe
passing der foto-electrische £cl is die, waar
bij de opnametijd bij het fotografes-
ren automatisch vastgesteld wordt en
men dus niet meer dc sterkte van het dag
licht behoeft tc „schatten". De foto-electri
sche cel stelt hierbij n.l. door middel van
een relais een apparaat in werking, dat een
wijzer draagt, welke over een verdeelde
„tijd"-scliaal loopt. Al naar gelang het in
vallend licht min of meer sterk is, wordt
door deze wijzer de tijd aangewezen in se
conden of onderdeden eener seconde, dien
de plaat belicht moet worden.
In 't bizonder in Amerika legt men zich
de laatste jaren toe op het bestudeeren der
z.g. ultra-korte clectrische golven cn het is
gebleken, dat men Ook daarmede weder ver
rassende resultaten kan bereiken. Deze gol
ven schijnen dc oplossing te kunnen geven
van het vraagstuk waar men reeds jaren
lang de oplossing van zoekt, namelijk
het draadloos overbrengen van
licht c n kracht. Deze golven eige
nen zich n.l. uitstekend \oor het uitzenden
in slechts één richting, evenals een gewone
lichtstraal, die ontstaat als we achter een
lamp een sterke reflector zetten. Ook kan
men deze stralen evenals gewoon licht door
middel van speciale lenzen conccnlreeren.
Deze nieuwe wonderen der techniek wa
ren te zien op de wereldtentoonstelling te
Chicago, waar men dc electrischc kracht
„afnam" van een 30 voet lange antenne,
welke direct verbonden was met een kwart
P.K.-motor, die direct begon te draaien, als
op liet zendstation de clectrische kracbtgol-
ven werden uitgezonden.
Een gewone electrischc lamp die gehou
den wordt in het krachtveld van de 5 meter
golf-oscillator, begint gewoon tc branden,
terwijl tusschcn de spanningsplatcn cakc6
gebakken kunnen worden en eieren ge
kookt! We krijgen du6 electrisch koken
zonder draad! De antennes waarmede deze
kracht wordt opgevangen, zijn niet zoo on
schuldig, ofschoon zc er wel zoo uitzien,
als onze radio-antennes. Op deze antennes
staat een energie van minstens 10 K.W., d.
w. z. ongeveer li P.K. Het i6 dan ook ge
raden er niet le dicht bij te komen.
Dc bovengenoemde resultaten zijn be
reikt door de jngenieurs van dc Wcsting-
bouse Compagnie en er wordt ijverig ge
werkt om ze in de praktijk toe te kunnen
passen. Een cn ander zou een ware revolu
tie bcteekencn in de clcctriciteitsvoorzic-
ning.
Een laatste niet minder belangrijke toe
passing der ultra-korte golven re6t ons nog
lo vermelden n.l. die waarbij ontplof
bare stoffen op een afstand
tot ontsteking gebracht kunnen
worden. Hiermede is men ook reeds zóóver
gevorderd, dat te voorzien is, dat dit in een
oorlog toegepast zal kunnen worden. Het
ligt echter voor de hand, dat deze methode
geheim wordt gehouden. Als men echter
mot deze proeven doorgaat en het gelukt
werkelijk op groote afstanden munitlcde
póts en granaten in de lucht te laten vlie
gen, b.v.b. vanuit vliegmachines, dan zal
het met een oorlog spoedig afgeloopcn zijn.
„De Waterman" door Arthur
van Schendel (Rotterdam,
Nijgh eil van Ditmar 1933).
I
Het nieuwe boek v an van Schendel behan
delt het oude probleem: het probleem der per
soonlijkheid, die zich kapot loopt tegen de
samenleving. De vertelling, die ons gege
ven wordt is die van ecu jongen, die in
het begin der negentiende eeuw tc Gore.um
Werd geboren, Maarten Rossaart. Deze
Maarten Rossaart is „dc Waterman". Met
het water, met dc rivier aan welker oevers
hij werd geboren, is hij vertrouwd als met
zichzelf. Hij dwaalt altijd langs den
stroom, die hem aantrekt met magneti
sche kracht, en hij kent niet alleen het
water, maar ook do zwakke plekken van
dc dijken, cn de eigenaardige -gesteldheid
van den bodem, cn als er een dijkbreuk
komt, onderscheidt hij zich. Later blijkt hij
een zeldzame, intuïtieve kennis tc bezitten
van het dijkwezen en hij brengt het zoo
ver, dat hij bij den dijkgraaf wordt geroe
pen om advies.
Maar deze Maarten is niet alleen intelli
gent, hij is ook opstandig. Als jongen
breekt hij er herhaaldelijk uit, omdat het
klotsende water cn de vrije verte hem lok
ken. Hij komt in liet star-Calvinis
tisch milieu zijner ouders en tegenover
den dominé die meer liet accent legt op het
verdoemd-zijn dan op de liefdesboodschap
van liet Evangelie, telkens rnet vragen cn
opmerkingen, dio inbreuk maken op het
geijkt geloof. Later, wanneer dc schrikke
lijke overslrooming Gorcum heeft geteis
terd, komt er opeens een ommekeer in zijn
godsdienstige gesteldheid. IIij voelt zich
schuldig aan de rampen die over de stad
zijn gekomen en hij smeekt God, om hem
tc straffen, hem alleen. Maar de straf is:
dat dc straf uitblijft. Hoe langer zoo meer
gaat echter de tegenstelling zich accen-
lueeren tusschcn de aangenomen, met
maatschappelijke normen cn noodzakelijk
heden in overeenstemming gebrachte reli
gie van Maartcn's omgeving, en zijn eigen,
waarachtige religieuse natuur. Want de
ware religie wendt zich niet naar den
waan en de eigenbaat van deze wereld toe,
maar schouwt door liet venster naar den
anderen kant, waar dc vvereldvcrzakende
liefde glanst. Zoo komt Maarten er toe,
zich aan tc sluiten bij een vrije, religieuse
gemeenschap, waar men alle bezit deelt,
waar men tracht tc leven voor den naaste,
cn waar het opnemen van het zwaard ver
oordeeld wordt. Telkens opnieuw komt hij
in botsing met een hem omringende sa
menleving, die vol .is van vooroordeel cn
schijnvroomheid, telkens brengt zijn afzon
derlijke, in wezen individualistische hou
ding hem in opstand tegen het staatsgezag.
Maar deze mensch is consequent in zijn
beginselen. Hij is geen prater, maar één
die handelt, principieel.
Niet alleen zijn opvattingen, ook zijn le
vensdaden brengen hem in strijd met do
maatschappij, waarin hij zich bevindt. Hij
vat liefde op voor een Roomsch meisje,
hetgeen natuurlijk in dc Calvinistische
kringen, waartoe bij behoort, een nimmer
te vergeven zonde is. Maar ook van Room-
sclie zijde wordt het huwelijk tegenge
werkt. De waterman, die eerst het water
keerde, door zijn advies over de dijken
gaat nu varen. En acht lange jaren wacht
zijn bruid op hem, totdat door het sterven
van do dame in wier dienst het meisje
was, een huwelijk mogelijk wordt, ondanks
het geloofsverschil.
Zij wordt schippersvrouw en dc lange
tochten over do Nederiandschc wateren,
van de Mervvedc af tot diep in Friesland
en Groningen toe, geven van Schendel aan
leiding tot zijn schitterendste proza.
Maar teleurstelling op teleurstelling treft
den stuggen, robuusten, altijd volgens zijn
beginsel waarachtig handelenden Maarten.
Er komen onccnighcdcn in de godsdienstige
gemeenschap, waartoe hij behoort, liij ge
raakt, door zijn principieel verzet herhaal
delijk in botsing met de gestelde machten
een vroeg-negentiende eeuwsche voor-
looper van Kees. Boeke zou men dezen
„Waterman" kunnen noemen, hij komt
in de gevangenis, cn eindelijk, aan het
eind zijner dagen, dan wordt zijn vrouw,
zwak en ziek en beducht voor het water,
en dan zwerft hij jarenlang alleen op do
vloeden, totdat hij op een morgen terugge
komen in ,zijn geboortestad, aanklopt aan
de deur van hare woning en geen ant
woord krijgt, zij is voor immer ingesla
pen.
Dan vaart Maarten opnieuw weg, maar
bij het redden van een hond komt bij in
aanraking met het water. Do hond werpt
hij <aan boord, maar zelf zinkt hij de diepte
in. Een onbestuurde schuit, met een blaf
fende hond prijs gegeven aan do ele
menten, dat is de symbolische slot-epi-
sode van dezen „Waterman".
Dit nieuwste boek van van Schendel is
een door en door Nederlandsch boek. De
eigenaardigheden van onze volksziel wor
den in beur legendarische beteekenis ge
schetst, de kern van wat de Nederlander
is, komt in dit boek tot uitbeelding. Den
strijd tegen de wateren, do hevige theolo
gische belangstelling, het religieus indivi
dualisme van ons volk, cn ook de diepe
ernst, die ons volk maakt met religieuse
vraagstukken, al deze essentialia van
onze vplksziel vinden in het boek van van
Schendel vertolking.
Ook de harde hypocrisie, de winzucht, dc
nuchtere natuur van den Nederlander, met
er tegenover de sterke, individualistische
neiging tot veFzet. Men zou kunnen zeggen:
deze Waterman geeft de tragedie van het
Nederlanderschap.
In dezen „Waterman" zien wij de diepe,
onafhankelijke natuur die in den Neder
lander schuilt, en de geweldige spanning,
die er ligt tusschen onzen realiteitszin, ons
gevoel voor decorum, en de persoonlijke af
wijking, die regelmatig is en door de vrij
heidsdrang die in ons volk leeft wordt
voorgebracht.
Deze beschouwing geeft ons den „Water
man" te bekijken van den nationaal-psyclio-
logischcn kant. In een volgend artikel wil
len wij ingaan op de beteekenis van dit
boek voor hot oog van den wijsgeer en den
minnaar der literatuur.
Natuur en Techniek.
In het elfde nummer van Natuur en
Techniek komt een artikel voor van J. W.
A. van Schie: Overal zon in. huis. Waar
men dit langs technischen weg wil berei
ken, blijkt hieruit hoe natuur en techniek
hand in hand kunnen gaan.
Schitterend is de tocht per motorfiets
door Tripoli met L. W. Biercns do Haan.
De foto's zijn al niet minder fraai. Dr. B.
Polak bleef binnen eigen grenzen door over
een Javaansch Natuurmonument: de berg-
luin Tjibodas te schrijven.
L. W. van Gcndringen wijst op de ver-
waarloozing van het primair producecrcn
van muziek met behulp van electricitcit
door fluit te spelen op een vleugel.
Ook J. C. E. Sand heeft met zijn „Steen
koolstad" daar gezocht, waar techniek de
natuur productief maakt de mijnen.
Verder komen in dit wederom zeer uitge
breide nummer nog meerdere artikelen
voor o a. van Drs J. J. Raimond Jr. en
Dr. II. Engel
DE KRONIEK.
Opnieuw is een interessant nummer ver
schenen van „Dc Kroniek". Belangrijke ar
tikelen zijn gewijd aan de Regeering en het
Bedrijfsleven. Do Bedrijfsradenwet, de
Diamantindustrie, do werkverruiming te
ITellcndoorn cn liet verloop van de werk
loosheid in de laatste jaren worden in po
pulaire doch goed gedocumenteerde arti
kelen onder de loupe genomen. Uitvoerig
beschreven werden ditmaal do Batschari-
sigarettenfabrieken en de N.V. do Faam to
Breda. Voorts een algemeen artikel over
Limburg en de Afscheiding van België in
1830, waarin eenige historischo bizonder-
heden worden onthuld. Een Wcensche
Thcaterbrief van Margaretc Neidl besluit
dit afwisselende nummer.
De Nieuwe Pers.
In de Nieuws Pers treffen wij weer drie
hoofdartikelen aan. Van Catz van Aalten:
„Kort Commentaar"; Jules Sauerwein: „Het
bestaan der neutralen in gevaar" en can
A. den Doolaard: „Hooge hoeden cn Pant-,
serplatcn". Bovendien schrijft do correspon
dent van dc „Daily Telegraph" to Gcnèvc,
Norman ITillson over „De vredesverdragen
als oorlogverwckkers". Een Nederlander,
die Dimitroff reeds eerder ontmoette, ana
lyseert of hij avonturier of politicus is.
Otto Glastra van Loon noemt de kunst
van Louis Armstrong verontrustend arm
aan schoonheid cn overrijk aan grof cn dom
technisch geweld.
