HOLLANDERS IN MILAAN
'AMERSFOORTSCH DAGBLAD
FEUILLETON
HONIG'S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor lOct.
DE SNELTAX
TELEF. 1354 of 743
Woensdag 30 Mei 1934
32 e Jaargang No. 278
FEESTELIJKE ONTVANGST
IN LUGANO
TWEEDE BLAD
HET INCIDENT
LAREN
TE
DOODSGEVAAR AAN
DE GRENS
G. LENSINK
OP RIJDENDE AUTO
GESPRONGEN
EERSTE KAMER
De Heks van Winslea
Onze landgenooten veroveren de
sympathie der Italianen door
hun geestdrift
HL
De Hollanders, die als voetbal-supporters
naar Milaan getrokken zijn, betzij onder de
hoede van de Ned. Heisvereeniging, hetzij op
eigen gelegenheid, hebben dit kan niet
ontkend worden op de Italianen een
goeden, sympathicken indruk gemaakt.
Wij hebben de aankomst meegemaakt op
Zondagmorgen tusschen half tien en tien
uur van do twee extra-treinen, die in een
5-daagsche trip het bezoek aan den wed
strijd Holland—Zwitserland hadden opge
nomen Terwijl in de 9-daagsche nog heel
veel reisgenoolen waren, die misschien
meer geinteresoeerd waren voor het Ita-
liaansche landschap dan wel voor het rollen
van den internationalen bal, mag men aan
nemen dat aan do 5-daagsche uitsluitend
voetbal-enthousiasten deelnamen. Zooals
men weet waren zij Vrijdagavond 6 uur uit
Utrecht vertrokken, den volgenden ochtend
6 uur werd Bazc bereikt. Ondanks deze
zware nacht van slapen kwam bij de
meesten niet veel hadden zij op Zater
dag weer een geforccerden tooht voor den
boeg, namelijK door Zwitserland (Gothard
tunnel) naar Lugano.
De verrukkelijke aankomst hier, de pret
tige ontvangst, en het watertochtje in den
avond over het zwijgende meer, deden alle
bekommernissen vin de vorige uren ver
geten De burgers van Lugano hadden voor
een feestelijke verlichting gezorgd, zoowel
door middel van guirlandes van lompjes
als door floodlight op de groote hotels en
op de huizen van Candria. Vooral deze in
directe verlicht'ng op de woningen in hun
lichte kleuren, mo-et in het stille avonduur
speciaal gezien vinaf het witur, een meer
dan feeërieken indruk hebben gemaakt.
üm twaalf uur on Ier de wol, om half acht
weer op den trein naar Milaan. Het was
verwonderlijk hoe „fit"' de beide gezelschap-
pen er ondanks do geforceerde reis uitza
gen.
De Hollanders gelden in eigen land voor
bedaard en sloom misschien zijn zij dat
ook. Maar als zij gemeenschappelijk in het
buitenland reizen, schijnen zij plotseling te
veranderen in do meest enthousiaste ster
velingen ter wereld Ik heb de aankomst
van beide reisgezelschappen meegemaakt.
Het eerste kwam aan, juist toen zich een
groote groep fascisten in het stationsge
bouw bevond. De Hollanders marcheerden
op het roemruchte: „Wij gaan naar Rome"
en op het niet minder beroemde ,,Ou-
Saarie*, en zij zongen het zoo pittig en
overtuigend, det do Italianen, die kinderlijk
blij zijn met zulke manifestaties, zich in
een rij schaarden, den Romeinschen groet
brachten aan de Hollandsche vlaggetjes en
applaudisseerden vanwege het zingen. In
drukwekkend was het schouwspel van 400
h 500 Hollanders, allen getooid met wap
perend rood-wit.-blauw in de fameuso ves
tibule van het station. De Italiaansche toe
schouwers waren verrukt
Het tweede gezelschap, dat enkele minu
ten later op oen ander perron arriveerde,
stal de harten vati de toevallige passagiers
op het* aangrenzende perron door met de
honderden vlaggetjes als één compacte mas
sa te wuiven en door op een werkelijk in
drukwekkende manier het Wilhelmus- te
zingen.
Met deze groep, waaronder zioh een drie
tal Hagenaars bevond, dat zich in Volen-
damsch costuum had gestoken, en waarbij
ook een dame hoordo van 68 jaar, die
enkele dagen geleden nog op 'r ééntje een
weekend met de N.R.V. naar Engeland had
meegemaakt ben ik een eindje door Milaan
opgewandeld tot op het schoone Domplein.
Het werd formeel een intocht vooral ;n
de galerij Victor Emmanuel, waar dichte
drommen Italianen links en rechts gingen
staan en met geestdrift in de handen klap
ten! Zelfs klonk er applaus vanuit
de vierde en vijfde verdieping!
Wij kwamen een groote rij van Holland
sche auto's tegen, waarvan de inzittenden
zich hadden getooid met kleurige mutsen
cn bonte luidsprekers; wij ontmoetten ook
eenige bescheiden wielrijders, die de tocht
Holland—Milaan per fiets hadden gemaakt
in zes en een halve dag. De dappe
ren! Natuurlijk werden zij luide toege
juicht, ditmaal door de Hollandsche gasten
zelf.
Het bleek van Hollanders te wemelen in
Milaan, Natuurlijk veel Zwitsers ook Maar
zij waren blijkbaar meer gesplitst en geïso
leerd naar Milaan getrokken. Hun aantal
werd op 7000 geschat Een enkele autobus
mot Zwitsers die passeerde, deed even
luidruchtig nU de Hollanders, zwaaiden
met hun vlaggetjes en lokten levendige
begroctingskreten uit onder do Holland
sche rivalen. Als de wedstrijd net zoo
vriendschappelijk verloopt
De Zwitsersche supporters zijn vol goe
den moed. Op de stations in Zwitserland,
waar de extra-trein passeerde, duidden zij
door gebaren aan, dat zij verwachtten met
51 te winnen
Wanneer gij deze regelen leest, is de uit
slag allang bekend. Wat er ook gebeuren
moge, hel staat vast het is nu bij half
vier Zondagmiddag dat de voetballers
mooi weer hebben, maar warm, warm...
Er waait weliswear een aardig windje,
maar warm is het toch
ONTPLOFFING TE WARMOND.
Goed afgeloopen.
Warraon d, 29 Mei. Naar eerst thans
bekend is, heeft gisteren op de Laak. onder
deze gemeente op een motor-vrachtschip
een ontploffing plaats gevonden, die bijzon
der goed is afgeloopen liet schip, tocbe-
hoorende aan den lieer v d Meer te Alke
made lag op de Laak geankerd, terwijl de
motor buiten werking was. Juist hadden
de schipper en zijn knecht de kajuit ver
laten en zich naar de voorplecht begeven
toen een ontploffing plaats vond De schip
per en zijn knecht werden door don ver
oorzaakten druk over boord geslagen, ter
wijl het achterschip weldra in lichterlaaie
stond. De schipper en zijn knecht konden
zich in veiligheid stellen en hadden slechts
enkele lichte verwondingen bekomen. Hot
achterschip brandde geheel uit. Door de
politie werd het schip weggesleept en een
nauwkeurig onderzoek naar de oorzaak van
do ontploffing ingesteld, doch deze kon niet
meer vastgesteld worden. Verzekering dekt
do schade.
WAPENSMOKKELARIJ.
Na eeri sensationeel© achtervolging heb
ben Zaterdagmiddag op den Bredascheweg
te Tilburg de belastingambtenaren twee
auto's aangehouden, waarin zich een voor
raad wupéTien en munitie, n.l. 35 revolvers
en 1375 patronen, bevond. Alles werd in be
slag genomen. Onder de gearresteerden be
vindt zich de beruchte wapensmokkelaar
II. S. uit Musselkanaal, dio indertijd ook
betrokken is geweest bij de opzienbarende
revolvcraffaire te Assen.
Bijzonderheden over de uit
levering der vier Duif
schers
Men schrijft aan de N.R.Ct.:
Door raiddel van particuliere correspon
dentie zijn wij in de gelegenheid om na
dere bijzonderheden te publiceeren over de
uitlevering van dc vier Duit6chers.
Er zijn, zooals men weet, Zaterdagavond
24 Februari IS vreemdelingen waartoe
zeven Duitschcrs behoorden aangehou
den. Daar het Larensche politiebureau
slechts plaats biedt voor vier arrestanten,
zijn 14 van hen naar Amsterdam vervoerd,
vanwaar do Amsterdamscbe vreemdelingen
politie ze over de Belgische grens heeft ge
leid. Do vier andere Duitschcrs zijn te La
ren gebleven en den volgenden ochtend
naar Duitschland geleid Uit de gegevens
die aan ons zijn verstrekt noteeren wij:
Van de vier Duitschers heeft één nadruk
kelijk verzocht om in Laren te blijven, om
dat hij meende, dat er in een kleine plaats
beter met de autoriteiten tc praten zou zijn
dan in Amsterdam, en een tweede, omdat
hij in Bussum woonde cn in de overtuiging
verkeerde, dat hij na een verhoor naar zijn
woonplaats zou terugkeeren.
In den loop van Zondag werden er vin
gerafdrukken genomen en werd hun mede
gedeeld, dat zij over de grens zouden wor
den geleid. Zij hebben toen alle vier drin
gend gevraagd om niet naar de Duitscbe
grens te worden gebracht. Men hoeft hen
gerust gesteld en gezegd, dat zij naar België
zouden gaan. Twee iiebben herhaaldelijk
verteld, dat alles ervan afhing, of zij naar
Duitschland zouden worden gebracht. De
Duitscher, die te Bussum woonde en zeer
goed Hollandsch spreekt, trad als tolk op;
van misverstaan kan geen sprake zijn ge
weest.
Er is hun geen formulier ter teekening
voorgelegd, waarop zij verklaard zouden
hebben geen bezwaar to hebben tegen uit
leiding naar Duitschland, noch is hun mon
deling de keuze van grens gelaten.
Toen zij van een agent hoorden, dat h m
Nedcrlandsche vrienden ton overvloede voor
een advocaat hadden gezorgd, waren zij er
volkomen gerust op, dat zij naar België zou
den worden gebracht. Aldus is hun welge
moedheid te verklaren, van welke de La
rensche politie zoo omstandig heeft gerap
porteerd aan den minister van justitie. Zij
hebben uit bordpapier schaakstukken ge
6neden en zich met dit 6pel en andere af
leiding bezig gehouden.
Toen een der agenten 's avonds vertelde,
dat de inval op last van hooger hand was
geschied, kwamen de twee oudsten op de
gedachte, dat de agenten wel van goeden
wil konden zijn omtrent hun uitleiding
naar België, doch dat hoogere autoriteiten
wel eens van andere opvatting konden zijn
Zij hebben toen verzocht om den burge
meester te mogen spreken. De agent kwam
terug met de boodschap, dat dit niet meer
noodig was.
Den volgenden ochtend zijn zij zeer vroeg
gewekt. Na het ontbijt werden hun de hand
boeien aangedaan. Zij hebben toen alle vier
geschreeuwd: „Niet naar Duitschland!"
De agenten en hun superieuren hebben
hen gekalmeerd door hun nogmaals ervan
te verzekeren, dat zij naar België zouden
worden gebracht. De Duitscher uit Bussum
die bet land tamelijk goed kent, zag toen
men in Hilversum van de tram in den trein
was overgestapt, dat men in de richting
van Duitschland ging. Toen de agenten het
antwoord ontweken, heeft hij heftig gepro
testeerd. Een der begeleiders zeide: „Och,
als u aan de gren6 bent, kunt u toch zelf
wel den weg vinden".
In Nijmegen werden zij voor iemand ge
leid, dio waarschijnlijk de grcnscommissa-
ris is geweest; alle vier hebben hemel en
aarde bewogen om niet naar Duitschland
te worden gebracht. Zij hebben herhaalde
lijk verzocht om do regeering telefonisch
in kennis to stellen van wat er 6tond te
gebeuren; zij konden zich niet voorstellen
dat zij geen recht op beroep bezaten. Do Nij-
meegsche heer zcide, dat hij volgens in
structies moest handelen.
Toen do Larensche agenten In Nijmegen
waren weggegaan en zij aan andero politie
waren overgegeven, hebben zij deze ge
vraagd om hen to laten ontsnappen. „Wij
kunnen dat niet doen; wij zijn de uitvoe
rende macht", was het begrijpelijke ant
woord.
Zij zijn in een grensplaats geboeid over
geleverd aan de Duitscho politie. Ook de
papieren, welke de Larensche politie in bo-
slag had genomen en waarvan cenige op de
conferentie betrekking hadden, werden den
Duitschen beambten in handen gesteld, die
de vier menschen toen per trein hebben
weggevoerd.
Ontactisch optreden van
ambtenaren
In de vergadering der Maastrichtsche Ka
mer van Koophandel werd van gedachten
gewisseld over de wijze van bestrijding van
het smokkelwezen in het district der Ka
mer. Verscheidene leden der Kamer acht
ten het plicht, het Centraal gezag erop te
wijzen, dat bij dc bestrijding van het smok
keiwezen de veiligheid van het individu
allerminst betracht wordt. Schietpartijen
zelfs in dichtbevolkte stadscentra, kwamen
bij herhaling voor. Door het hoofd der ge
nieente Maastricht werd hiertegen bij be
voegde instanties reeds tot tweemaal toe
geprotesteerd.
Te snel cn te ondoordacht wordt van de
vuurwapens gebruik gemaakt, meende men.
Ofschoon o.m. twee directeuren cener Maas
trichtsche industrie tijdig met hun wagen
hadden gestopt, werd een schot gelost, waar
bij de kogel rakelings langs het hoofd der
beide inzittenden vloog.
Ten opzichte van de ambtenaren werd do
wenschelijkheid uitgesproken dat deze niet
alleen voortreffelijk moeten zijn in de be
oefening van hun plicht, doch niet minder
aanpassingsmogelijkheid dienen to bezit
ten aan dc mentaliteit van het Limburg-
sche volk. De ambtenaar, die onlangs in
Iloensbroek een smokkelaar doodschoot,
bleef met de pet op het hoofd en een siga
ret in den mond toezien, toen door een
priester aan het slachtoffer de genademid
delen der H Kerk werden toegediend, en
nam zoodoende zelfs dc burgerlijke beleefd
heid niet in acht-
De Kamer besloot aan den minister van
Financiën een request tc zenden met ver
zoek te bevorderen, dat er naar gestreefd
worde de grootst mogelijke zekerheid te
bieden, dat bij de smokkel-bestrijding geen
raenschenlevens gevergd worden.
ZIJN SCHOONMOEDER MET EEN
STARTPISTOOL BEDREIGD.
Amsterdam, 29 Mei. Do rechtbank
veroordeelde beden den jeugdigen Amster
dammer F. II. wegens bedreiging conform
den eiscli tot een voorwaardelijke gevan
genisstraf van vier maanden. H. heeft te
rechtgestaan, omdat hij met een zooge
naamde startpistool zijn a.s. schoonmoeder
bij haar woning bedreigd heeft onder het
uiten van do woorden „Ga naar binnen, of
ik schiet je kapot".
Aanleiding tot dit optreden van H. was
de sommatie van zijn a.s. schoonmoeder
ora zich voortaan niet meer met haar doch
ter te bemoeien.
Dc Goedkoopste ruimste Taxi te dezer stede.
Betrouwbare en kalme chauffeurs.
Vraagt P*ljs voor de bnitenrttten,
Lnxe auto's te huur mot en zonder chauf-
'*ur w.o. 7 ners vanaf 7 cent per K.M.
De Ondernemer.
HOOGEWEG 19.
Doodelijk ongeluk te
Amsterdam
Amsterdam, 29 Mei. Hedenmiddag te
gen vtjf uur had op de Nassaukade bij de
Raampoort een ernstig ongeluk plaats,
waarbij een 14-jarige jongen, J. V., leerling
van een ambachtsschool hier ter 6tede, het
leven verloor.
De jongen wilde achter op een in vrij
6nelle vaart rijdonde houtauto springen.
Zijn bedoeling was om achter de cabine te
gaan zitten. In zijn 6prong bleef hij echter
met zijn kleeren haken, zoodat bij kwam to
vallen. Het achterwiel van de zware auto
ging over het hoofd van den ongelukkige,
die bijna op slag dood was.
Den chauffeur treft geen 6chuld. HIJ had
vanuit zijn cabine niet gezien, dut de jon
gen op de auto wilde springen. Door den
G.G. en G.D. werd het lijk naar het Wil-
helmina Gasthuis vervoerd.
De vergadering werd te 8^ uur geopend*
Voorzitter, baron W. L. de Vos van Steen-»
wijk.
Zonder debat en zonder hoofdelijke stem
ming worden de volgende wetsontwerpen
aangenomen:
Wijziging van de wet houdende regeling
van do samenstelling cn bevoegdheid van
den Raad van State; wijziging van de voor
schriften betreffende den burgerlijken
stand; naturalisatie van K. Berger en 20
anderen; naturalisatie van A. Aikens en
19 andoren,
Bij het wetsontwerp voorschrift voor de
vergadering van houders van uitgegeven
schuldbrieven aan toonder verklaart de
heer Droogleever Fortuyn (V.B.) te hopen
dat het wetsontwerp in een gevoelde leemte
zal voorzien. Naar sprekers indruk heeft
men met het oog op bepaalde gevallen het
aanhangig ontwerp voorgesteld, terwijl niet
voldoende do aigemeene lijn in het oog
werd gehouden, speciaal wat betreft de re
ckling van obligaties onder trustverband.
Spreker wil door een nouvelle aan de
ernstige leemte tegemoet gekomen zien,-
waardoor ook nieuwo obligatiehouders on-
der do wet zullen komen te vallen.
De Minister van Justitie, Minister van
Schaik, zegt dat het wetsontwerp bedoelt
te zijn een noodregellng. die voor uitbrei
ding vatbaar is. Spreker wil eerst even de
praktijk der wet afwachten. Hij zal niet
weifelen bij gebleken leemten verder te
gaan.
De heer Droogleever Fortuyn repliceert.
Het wetsontwerp wordt zonder hoofdelij
ke stemming aangenomen, waarna de ver
gadering te 9 uur verdaagd wordt tot he
denochtend 11 uur.
Zorgen, werken, strijden met 't oog op
de toekomst, dat zit in de hoele schepping.
naar het Engelscb van May Wynne.
Met een onderdrukten kreet van pijn
wendde hij zich om, teneinde zich op zijn
aanvaller te werpen, maar daar hoorde hij
een vrouwenstem zingen:
Iley for Cavaliers!
Ho for Cavaliers!
Pray for Cavaliers.
Maar er was niemand om te bidden voor
James Birlev niemand, ofschoon hij er
toch zoozeer behoefte aan had.
Vlak bij zijn gelaat zag hij een vrouwen
gezicht, knap cn met fijn besneden trekken
en donkere oogen, maar nu was de uitdruk
king van dit gelaat half waanzinnig, als van
een wild dier, dat men zijn jongen ontno
men heefl.
„Ken je mij, James Birley?" riep Zwarte
Meg en het wilde geraas van den waterval
leek dan wel een passende begeleiding voor
haar krijschcnde stem. „Kèn je mijO,
je kende Barbara Carcroft; jc kende mijn
aardig", lief dochtertje Barbara! Je hebt
haar laten hangen, omdat ze den spot met
je gedreven heeft, toen zij den rol speelde
van Jack of Lanthornc! En nu ligt zij daar
ginds, dood! Dood!Dood!. En haar
beve lippen zijn voor altijd gesloten. Toch
heb ik haar hooren zingen, terwijl ik hier
over de purperen heide ging. Ze zong. om
dat ze wist dc taak, die ik ging onderne
men en die ik volbreng,nu... nu
Met kracht werd hij achteruit geduwd cn
steeds dichterbij hoorde hij het geraas van
den waterval.
Een andere gedaante dook op naast hem,
aan don oever van de rivier.
Morrice wilde haar tegenhouden in haar
ondernemen, maar hij was te laat! Nog één
krachtigen stoot en achteruit storte Birley
in de snel stroomende rivier, die naar den
zwarten poel voerde, die onherroepelijk
verzwolg, al wat zijn richting uit dreef.
..De hemel zij zijn ziel genadigd!" sprak
Dick Morrice. Maar Zwarte Meg stak de
armen omhoog en lachte wild:
„Mijn gelofte is volbracht!... Volbracht..."
Eerst later, toen die twee met het op
gaan van de maan voor de deur van de hut
stonden sprak Marrice van Marjorie Stap-
leton.
„Wat moet ik doen?" vroeg hij. „Zij zal
op mijn komst wachten".
Zwarte Meg schudde het hoofd:
„Dat hindert niets, want ze zal nog wel
langer wachten op de komst van een on-
vvelkomen bruidegom. Bekommer je verder
niet om haar. Je zorg zou haar juist in ge
vaar kunnen brongen, daar de menschen
er heel wat van denken zouden als James
Birley nagenoeg tegelijk verdween met de
bruid, die niet op hem gesteld was. Ze is
daar veilig, waar ze is. Als baar geliefde uit
Pontefract ontsnapt, dan kan hij haar zóó
des te gemakkelijker vinden. Zoo niet
nu, als ze mooi en jong ls. dan treurt zo
niet lang om een dooden geliefde, maar
vindt wel weer gauw een ander in zijn
plaats. Ik geloof niet, dat je zelf weer gauw
aan een ander denken zult. want je hebt
eenmaal een meisje lief gehad, dat haars
gelijke niet heeft op aarde! Als ik mij niet
vergis, dan zal het ook niet lang duren, of
Je volgt dcnzclfden weg, dien zij gegaan is
en, of je later elkaar nog ontmoeten zult,
dat zou ik niet kunnen zeggenMaar
het wordt al laat en het is koud. Vaarwel,
geliefde van mijn Barbara! Ik zal waken
voor het jonge meisje, dat haar vriendin
was. Je weg gaat verder in het duister
Morrice, die voelde, dat deze voorspelling
maar al te waar was, nam met een enkel
woord afscheid van Zwarte Mcg.
Drie maanden later werd Richard Mor
rice gehangen aan de galg in Nottingham.
HOOFDSTUK XXIX.
De overgave van Pontefract.
Vier dagen waren voorbij sinds den ge
slaagden uitval uit het kasteel, toen Morrice
en nog een van het veroordeelde zestal
waren ontsnapt een voorbeeld, dat twee
dagen later gevolgd was door Kingsley en
generaal Alnutt Maar de tweede uitval
was niet gelukkig voor de verdedigers van
Pontefract, want die kostte hun heel wat
levens. Sir John Digby cn Hugh Ainslie
wilden toen niet andermaal hun trachten
te redden ten koste van hun kameraden.
De commandant zei dan ook:
„Zeg generaal Lambert dat wij bereid zijn
ons over te geven, nu toch al vier van de
mannen, die Cromwell eischte, zich door de
vlucht gered hebben".
Maar nu kwam sir Hugh Cartwright op
een idee.
Ongcvoer vijf jaar geleden, toen Ponte
fract voor den koning behouden was in
het begin van den burgeroorlog was een
gedeelte van den toren, bekend als Piper's
of Pype's Tower, vernield en dc puinhoo-
pen waren precies zoo blijven liggen, als ze
gevallen waren. Naar die ruïne geleidde
sir Hugh Cartwright den onderbevelheb
ber van de vesting.
„Inplaats van je nu over te geven aan de
Rondhoofden, moeten jullie eerst eens pro-
beeren je 'n paar weken verborgen te houden
in een paar cellen, die we kunnen bouwen
onder het puin. Met voldoende voorraad
aan levensmiddelen bij je, wat toevoer
van frische lucht kun je het best lang ge
noeg uit houden, tot Lambert en zijn sol
daten eindelijk hier dc streek zullen ver-,
laten hebben. En dan zullen wij, nadat wij
onze poorten geopend hebben, verklaren,
dat je alle zes ontvlucht bent. maar dat wij
bereid zijn de wapens neer te leggen cn
naar. onze goederen terug te keeren. zon
der verzet tegen een gouvernement, dat ons
te sterk is''.
De beide personen in kwestie juichten dit
voorstel toe en begonnen dadelijk zelf mee
te helpen met den bouw van die cellen. Zoo
listig worden die uitgebouwd, dat niemand,
die de ontruimde veste voorbij ging, ooit
zou vermoeden, dat nog twee personen een
schuilplaats konden hebben onder die puin-
hoopen.
Eén dag was nog over voor het bewuste
zestal en Lambert was dan ook ten zeerste
verrast, toen van de wallen de aankondi
ging werd gedaan dat sir Hugh Cartwright,
nu gouverneur van Pontefract, in de afwe
zigheid van zijn vriend, sir John Digby, be
reid was de poorten te openen en bet kas
teel over te geven.
„En de zes, wicn de lord Protector geen
vergiffenis schenkt?" vroeg de generaal
voorzichtig.
„Deze zes zijn reeds veilig ontsnapt", luid
de het antwoord, „anders waren wij niet
zoo bereid geweest den tijd te verkorten,
die hun edelmoedig werd toegestaan".
Lambert geloofde dit in bet geheel niet-
Dat zes mannen, op wie ten strengste ge
let was gedurende die vijf dagen, veilig
door zijn gelederen hadden weten te bre
ken, leek hem een onmogelijkheid. Dat ze
zicli ergens zorgvuldig binnen het kasteel
verstopt hadden, hiervan was hij wel ze
ker cn hij twijfelde er dan ook niet aan of
met groote waakzaamheid van zijn zijde,
zouden ze wel ontdekt worden.
Een groote menigte was bijeen op den
Monniksheuvel, om getuige te zijn van den
uittocht van het garnizoen.
Sir Hugh Cartwright liep aan het hoofd
van het nu nog maar kleine troepje en me
nig hart klopte ontstuimig, uit vrees, dat
hun soms toch nog een strik was gespan*
ncn door de Rondhoofden.
Maar Generaal Lambert was een man van
eer, en ofschoon politiek hun vijand, voel
de hij eerbied voor de flinke wijze, wa-arop
zij het kasteel hadden verdedigd.
Na het verlaten van de bezetting werd da
vesting doorzocht, van den diopsten onder-
aardschen kerker tot het topje van de to-
rens. Overal werden de dikke muren be
klopt en behamerd, maar niemand werd
gevonden.
(Wordt vervolgd).
