FILM RUBRIEK
Vochtige muren?
„Murolinefabriek
Amersfoort"
Gebruikt MUROLINE
'T EENIGE AFDOENDE MIDDEL
SfENDT U TOT DE
EEN CHARMANTE
ZANGERES
REGIE EN SPEL
LETTERKUNDIGE KRONIEK
DROGISTERIJ „DE GAPER"
VARIA
Algemeene Utrechtsche-
Verkoop straat 38
Centrale Tel. 1825
Uw huizen gaan langer mee
Interview met Claire Fuchs
in den express*trcin
Door den grauwen ochtendnevel raast de
expres naar Napels; de reizigers die hierin
vele uren moeten doorbrengen, installoeren
zich zoo makkelijk mogelijk; uit de koffers
worden reisdekens en lectuur opgediept cn
de spraakzaam-aangelcgden probecrcn con
tact met gelijkgestemde geesten te zoeken.
In een gemakkelijk hoekje zit de zange
res Claire Fuchs, die voor de buitenopna
men van de nieuwe, door Carl Frölich ge
regisseerde film Een Lentesprookje,
naar Taormina op Sicilië reist, onbewust
ivan de aanwezigheid van den steeds
nieuwsgierigen persman.
Even voelen wij ons schuldbewust, dat wij
Juist die enkele uren van rust, die de hard
werkende artisten van het witte doek den
ken te vinden, moeten verstoren. Maar juist
De Berlijnsche operette-zangeres Claire
Fuchs verschijnt voor het eerst op het
witte doek in de film „Een lentc-
sprookje"
deze gelegenheden zijn zoo geschikt voor
een rustig interview. Met een paar vriende
lijke woorden herinneren wc de actrice aan
een vroegere kennismaking, aan de vele
mislukte pogingen, om in de studio's tus-
schen de opnamen tot. een gekegeld gesprek
le komen en de minzaamheid, waarmede zij
ons aanhoort, werkt geruststellend.
„Inderdaad, ik kan me voorstellen, dat de
haastige opmerkingen tusschen de opna
men, terwijl regisseur, costumiers, technici
en wie verder om ons heenloopt, de aan
dacht probeeren te trekken, voor u niet vol
doende zijn", geeft zij toe, „er wordt ons ook
zoo weinig gelegenheid gegeven, rustig
iemand te ontvangen!"
Het was niet noodig, uiteen te zetten,
Wat wij precies wilden weten; vanzelf be
gon Claire Fuchs te vertellen over haar
jeugd en haar eerste optreden:
„Als meisje van nog geen vijftien jaar be
gon ik mij met vol enthousiasme toe te leg
gen op den opera-zang. Mijn stem was, als
meestal op dien leeftijd, metaalhard cn
eerst later, ik was toen ongeveer 19 jaar,
werd deze warmer en kon ik lyrische par
tijen zingen. Door de jaren werd mijn stem
steeds zachter en voller cn daardoor wend
de ik me vanzelf van de opera af cn ging
tot de operette over. Natuuurlijk begon ik
daar eerst met ernstig klassiek werk, doch
kreeg spoedig interesse voor het vroolijke cn
moderne.
„Toen Carl Frölich voor zijn film Een
Lentesprookje een echte Berlijnsche
zocht, om de rol van operette-zangeres te
vervullen cn mij hiervoor contract aanbood,
kreeg ik een rol, waarin ik eigenlijk een
parodie op mezelf moest splelen, welke ge
heel past in het kader van deze vroolijke
film, die op veel plaatsen naar hot parodis
tische neigt. In deze film zing ik verschil
lende nieuwe schlagers, terwijl ook Maris
Wetra, mijn tegenspeler, een aantal speciaal
voor de film gecomponeerde liederen zingt.
Ida Wiifet en Livio Pavanelli zorgen voor
de komische noot, terwijl de filmliefhebbers
verrast zullen worden door het wedcroptrc
den van een oude bekende uit den tijd va.n
de stomme film, Jacob Ticdtkc!"
Claire Fuchs leunde in de kussens terug
en maakte hiermede een einde aan het in
terview, Enkele vermoeiende dagen waren
in het vooruitzicht, in de warme zon van
Sicilië zou vele malen gerepeteerd moeten
worden en wij voelden, dat wc niet van haar
mochten verwachten, nog meer van haar
kostbaren rusttijd beschikbaar te stellen
voor de eeuwig-nieuwsgierige pers.
Harry Piel houdt beiden in
eigen handen bij zijn
films
Harry Piel, de bekl van zoo vele sensatie
films, is afkomstig uit Düsseldorf, waar zijn
vader een groot hotel had. Ilarry moest
kapitein op de groote vaart worden, maar
zooals in veel gevallende vader wikt en
zoonlief beschikt!
Reeds op zijn eerste reis ging de jonge
Harry er in Cherbourg vandoor, verkocht
zijn zeemansuitrusting en trok op goed ge
luk naar Parijs, waar hij door een gelukkig
toeval onder dak kwam bij een filmregis
seur.
Op een dag vroeg zijn gastheer hem, of
hij niet een idee voor een film had. Ideeën
waren in de jeugdjaren van de film noj
niet zoo voor het grijpen. Harrv, die toen
pas 19 jaar was, had een idee en dit besliste
over zijn loopbaan. Bijna twee jaar bleef
Harrv in Parijs, hielp zijn gastheer cn
maakte ook zelf films. Óp 22-jarigen leeftijd
vinden wij hem in Duitschland, natuurlijk
in Berlijn, terug, waar hij den eersten tijd
bij den ouden Óskar Meszter werkte. Hier
had hij het niet makkelijk. Ilij klaagde
voortdurend over de veel te kleine studio
cn Meszter liet-deze klachten het ccnc ooi-
in, het andere oor uitgaan. Maar Piel, de
man met:de radicale invallen, wist zichzelf
te helpen. De oplossing kwam, toen er in de
studio een ontploffing plaats vond, waar
door er niets van over bleef en toen bouw
de Meszter voor Piel de zoo zeer begeerde
nieuwe studio.
In 1919 richtte Piel een eigen maatschap
pij op, doch eerst in 1921 begon hij zelf te
spelen. Dit geschiedde op het aandringen
van een bekend tooneelspeler, die hem als
regisseur werkzaam zag. Eerst wilde Piel
niet, maar deed het „voor de aardigheid"
in zijn eerstvolgende film toch. Toen Der
grosse Unbckannte een enorm sue-
De charmante, blonde Annemarie Sórensen cn Harrv Piel in de rolprent „Mij
behoort de wereld"
Jopie Koopman, zooals zii optreedt in
de volgende week verschijnende Xc-
dcrlandsche film „Op stap"
ces had, legde hij zich ernstig op liet film
spel toe cn is sindsdien steeds dn iioofdxer-
tolker in zijn eigen films gebleven.
Ook in zijn nieuwste, door Luinina in Hol
land uitgebrachte film M ij behoort de
wereld vervult hij de hoofdrol, bijgestaan
door Fritz Oclcinar, Annemarie Sörensen en
Lissy Arna.
Sinds den tijd van Der grosse Unbc
kannte is Piel dus productieleider, ïcgis
seur en hoofdverlolkcr van al zijn films ge
weest cn hierbij moet nog naar voren
bracht worden, dat bij in iedere film de ge-
heele rol zelf gespeeld hoeft en ook voor de.
meest gevaarlijke situaties beeft hij nooit
een plaatsvervanger willen nemen.
Ina BoudicrBakker zestig jaar
„Piloot Tex" (uitg. Bigot en van
Rossum, Amsterdam).
NAAR onze stadgenoote Ina Boudicr
Bukker, die Maandag haar zestigsten
verjaardag viert gaan onze allerharte
lijkste vvenschcn uit. Met een weelde van len
tebloemen zien wij haar in onze gedachten
omringd, maar tóch: moesten wij bloemen
kiezen, die hare kunst verzinnebeelden, dan
zouden wij onder de herfstbloemen gaan
zoeken. Want liet is liet sterke, donkertin-
tig-2 van liet herfstgetij, de onbuigbare sten
gel van den zonnebloem, waarmee deze
taaie kunstenaarsnatuur, deze hardnekkige
preciesie van een nimmer falend observatie
vermogen, is te vergelijken. Maar neen,
toch hooien er lentebloemen bij «lit lente-
lijk feest, want Ina BoudicrBakker is de
schrijfster van „Kinderen".
Voor hen, die als de schrijver van deze
regelen, bock na boek van onze grootste
Nederlandsche romancière van „Machten"
af, tot de enkele bladzijden, die cr van
„Jacoba van Bcycren" zijn gepubliceerd, met
gretige aandacht heeft gevolgd, cn die de
bruggen kent, welke leiden van denmensch
Ina Boudicr naar de kunstenaar, is het
bijna onmogelijk, eene objectieve kenschet
sing te beproeven. Het gevoel dat op heden
alles verdringt, is eene stemming van
vreugde, dat ons volk gelegenheid krijgt,
om haar te zeggen cn te tooncn hoe voel
het haar te danken heeft.
Toch wil ik trachten, met een enkel
woord, dat sober wil blijven te midden van
de vele getuigenissen cn vvaardeeringen die
Ina BoudierBakker Maandag bereiken,
eenige kernen aan te geven, waaruit de be-
teekenis schijnt van hare leterkundige fi
guur. En dan zou ik op den voorgrond
willen stellen, dat er in heel het omvang
rijk werk, dat Ina Boudicr-Bakker ons
heeft geschonken niet één enkele gewrongen
constructie voorkomt cn geen enkele tenden
tieuze neiging. Het is zelden de lichtzijde
van het leven, die zij in hare boeken gezocht
heeft, en het kort, maar krachtig vonnis,
dat zij eenmaal velde over Timmermans'
„Pallieter": „ik houd niet van dat scha-
duwlooze boek!" is tegelijkertijd een ken
schetsing van het wezen harcr eigen kunst.
Haar boeit de schaduw van liet menschen-
leven, maar het is de schaduw, die het le
yen natuurlijk projecteert, het is de tragiek
in haar algemeene gedaante, die telkens in
nieuwe schakecringcn haar boeken interes
sant maakt, en waarachtig.
Vooral waarachtig! Haar boeken ziin do
cumenten van gevoelig begrip, nimmer van
lyrische levensversterking. Tna Bon diers
werk heeft hare lezers tot de overtuiging
geleid, dat begrip der menschcnziel het
eenig mededoogen insluit met de mensche-
lijke smart, waarbij de menschelijke waar
digheid onaangetast blijft. Maar zij heeft
het leed op hceterdaad betrapt, zij heeft
achter dc wanden en onder de huid van
het leven gezien.
Deze vrouw heeft een geniaal hart. Alle
verborgen wonden, waaraan haar medemen-
schen lijden, zij ziet ze terstond. Zij nadert
ziclcgcsteldhedcn zonder omwegen, zij her
kent aun een rimpel der oppervlakte de
verwoestende stormen in de diepte. Zij heeft
een zin voor levensdétails, die geen enkel
Nodcrlandsch auteur ooit heeft getoond,
maar zij brengt 't détail terstond in verbin
ding met de centralisatie van aandoeningen
cn belevingen.
Het is verkwikkend deze figuur op haar
zestigsten verjaardag te mogen begroeten
als eene, die alle gctheorctizeer en geëxperi-
menteer terzijde beeft laten liggen, en hoog
boven wie later kwamen dan zij, zich zelf
verheft in de waardccring der deskundige
kritiek, ènin dc waardccring van die
massa cenvoudigen, die door haar boeken
zijn getroost en verkwikt.
Er zijn auteurs, die dc uitdrukking vor
men van een bepaalde tijdsperiode niet
bepaalde tijdsinziclitcn; er zijn auteurs, die
liet algcmccn-nicnsclielijke weten te ver
beelden, zooals het tweeduizend jaren gele
den was cn nu nog is, bet constante van
de menschelijke karakterologie. Tot die
laatste auteurs behoort Ina Boudicr—Rak
ker. Niet de historische figuur, maar dc
mcnsclf is liet, die hoofdzakelijk haar aan
dacht heeft. En men kan vaststellen, dat liet
historisch besef der verschillende periodes
van dc Nederlandsche beschavingsgeschie
denis der negentiende en twintigste eeuw
zoo diep is doorgedrongen ui hot bewustzijn
van dc lezers van „De Klop op de Deur",
juist omdat de schrijfster van de men
schcn uit het tijdskaraktcr heeft benaderd.
Zoo ccrcil wij dus Maandag dc groote, on
volprezen doorgrondstcr van het mensche-
lijk hart. Maar niet alleen de algemcen-
mcnschclijko waarde, ook de nationale
waarde van haar werk dient op Ina Bon
diers zestigsten verjaardag te worden ge
huldigd en in het Jicht gesteld. Tc zeer is
haar gcheele aandacht in beslag genomen
door dc psychologische zijde der letterkun
dige kunst, dan dat zij ooit iets van die
aandacht kan afschilferen om dat dienst
baar te maken aan afzonderlijke stijl-slfuc
tuur. Toch heeft zij een stijl, baar eigene,
en onvervreemdbare. liet eigcnlijkst is die
stijl, in dc wijze waarop zij, voor immer
bare figuren in onze herinnering prent. Zij
zijn klassieke beelden geworden van het
Hollandschc binnenleven van dezen tijd cn
geven aan liet werk van Ina Boudier voor
den latercn historicus een documentaire
waarde van niet te onderschatten belang.
Maar het is niet noodig dat de historicus
ze reconstrueert: Ina Boudier's figuren zijn
overgegaan in dc ziel van het volk. Ieder
kent ze, en leeft niet ze. Een dergelijke
populariteit te bereiken, terwijl anderzijds
nooit dc geringste poging werd gedaan om
INA BOUDIER—BAKKER
populariteit te zoeken, terwijl het werk let
terkundig aan dc strengste kritiek kon
worden getoetst, dat is een zeldzaam ver
schijnsel, vooral in de Nederlandsche
literatuur.
Wij wcnschen Ina Boudier—Bakker, die
dc ziel van den mensch heeft weerspiegeld
in de ziel van ons \olk nog vele jaren,
waarin zij dc nieuwe richtingen waarin
haar werk zich met Jacoba van Boyeren
bezig is te ontplooien als een geheel onge
kende vorm zal toevoegen aan hare rijke
kunst.
Ik moet, in deze rubriek, de aandacht
mijner lezers vragen voor nieuwe verschijn
selen op het gebied eener nieuwe soort van
literatuur, dc literatuur over het vicg-
vvczen. Het is het merkwaardige boek van
Arnold Ilagciibacli, getiteld: „Piloot Tex",
zoo juist in de Nederlandsche vertaling van
mr. R. Scmeyn Esscr verschenen, dat mij
er aanleiding toe geeft. Ik herinner aan de
uitlating van onzen Ncderlandschcn vlie
ger-schrijver Yiruly, in zijn beschouwing
over Nederlandsche vliegboeken, die ik,
eenige weken geleden aantoetste. toen ik
„Rondom het Boek", het Geschenk van dc
Bockenweck-1935 voor u bespreken mocht.
Yiruly stond uitermate kritisch tegenover
de luchtvaartboeken. die tot heden versche
nen zijn; zijn verwijt richtte zich hiér te
gen, dat men meent de literatuur te ver
nieuwen door het invoeren van een nieuw
JULIANAPLEIN 3. Ainexsloort.
EEN UITKOMST VOOR IEDERE
VROUW.
Oriënt Henna Shampooing.
Verft door gewoon wasschen elk haar
in elke gewenschte tint.
Onschadelijk I 0.60.
genre, dat aan een levende werkelijkheid
is ontleend, waarin ieder ten hevigste be
lang stelt, doch dat men cr tot dusver niet
in is geslaagd, de psyche van den vlie
ger uit te beelden in do literatuur, en het
vliegwezen een inhoud te geven, die in li
terair- cn psychologisch opzicht belang
rijk is.
„Piloot Tex" toont ons bet luclitvaart-
bock, dat m.i. aan de door Yiruly gcstcldo
eischcn beantwoordt. Het geeft uitdrukking
aan hetgeen men in Amerika „luchtbe-
wustzijn" noemt, dc persoonlijkheden, wel
ke ons in dit boek worden beschreven, zijn
geen verlengstukken van de vliegmachine-
lie cn vorder vooral anecdotischc figuren,
maar het zijn menschen van vlecsch en
bloed, niet een eigen tragiek, en... met
een besef van die tragiek. Als achtergrond
van dc tot een eenheid bijeengesmedo ver
balen, die den inhoud vormen van dit bock
vindt men dc ontzaglijke vliegprestaties
die gedurende den groot en oorlog door de
Amerikaansche luchtmanncn zijn verricht,
en liet machtig terrein, waarboven die
luchtmanncn dagelijks hun gevaarlijke ver
richtingen moeten volbrengen. Het is of
die achtergrond leven inblaast aan dc ge
stalten en spanning aan liet verhaal. In
dit hoek is een vlieger de verpersoonlijking
van een tragische en heroïsche bestemming
die op visioenaire wijze tot uiting komt en
een aangrijpenden vorm aanneemt aan het
slot van het boek, waar ons de geschiede
nis wordt beschreven van een luchtbeld,
die een trein ziet snellen naar een wegge
slagen stuk spoorbaan, door gebergten aan
het oog van den machinist onttrokken, cn
die zijn eigen leven offert, om het leven
van de vele passagiers te redden, door op
den spoorweg zich met zijn machine te la
ten vallen, waardoor alleen dc trein tot
stilstand komt. Een essentieel levenspro
bleem is bier terstond gesteld: liet offer
van het individueele leven voor een lcvens-
collcctivitcit. „Piloot Tex" leert ons. dat
wij do ontwikkeling van de luchtvaart-
literatuur met dc grootste aandacht moe
ten volgen, omdat zij ons verrassende pers
pectieven biedt.
P. II. RITTER JR.*
Zij kookt op 't gehoor. In Londen,
aan de Oval Road, woont een blinde huis
vrouw, die de gcheele huishouding ver
zorgt. en zelfs zeer goed kookt en dat
hoofdzakelijk op het gehoor.
27 souvereinon regecren nog. Volgens
do jongste statistiek regeeren in de wereld
thans nog'27 volkomen souvereine monar
chen.
Een kind slaapt al vier weken. In een
dorp bij Boedapest slaapt een Ljarig meisje
thans reeds vier weken. Het wordt kunst
matig gevoed. De slaapzucht schrijft men
aan de gevolgen van influenza toe.
Dat is nu al zoo sinds 1791.In den
Amerikaanschen staat Pennsylvania is het
op grond van een wet, die in l7CTi vastge
steld werd. verboden op Zondag zijn vrouw
te kussen, een theater te bezoeken, te gaan
visschen of „er eentje te pakken". Thans
wordt echter met kracht aan een wetsver
andering gewerkt.
Na 19 jaarIn Gallipoli werd 19
jaar geleden een zekere W. J. Berry door
een kogel getroffen, die zijn rechfcerlong
kwetste. Maar hij bleef leven cn scheen ge
zond te zijn. totdat hii een dezer dagen
zwaar begon te hoesten en overleed. Doods
oorzaak: de kogel van negentien jaar ge
leden!
Twee voorzijden. In Johannesburg
heeft men een geldstuk ontdekt, dat tweo
voorzijden heeft. De eene zijde draagt het
jaartal 1898 cn de andere 1899. Hoe dit
muntstuk, dat het normale gewicht, heeft,
is ontstaan, is een onopgelost raadsel.
Door televisie gehypnotiseerd. Den En-
gelschen hypnotiseur Louis Orton, van
uien men beweert, dat bij door de telefoon
kan hypnotiseeren, heeft dezer dagen den
eersten patiënt door middel van televisie
in slaap gemaakt.
Clublieden. Bij bet begin van dit jaar
telde Engeland niet minder dan 2960 clubs.
De kleinste club telt 30 leden, de grootste
430.000.
Ter zelfden ure gestorven. Een bejaard
echtpaar in Kingston (Engeland) had 54
iaren tezamen geleefd. Een half uur nadat
de man gestorven was, overleed ook de
vrouw, ofschoon zii van den dood van haar
echtvriend niet onderricht was.
