Een avontuur van den Fran-
schen kaperkapitein Curcouf.
BEROEMDE
POSTZEGEL
VERZAMELINGEN
door JOHAN SLUIS.
Vele jaren geleden doorkruiste Surcouf,
de Fransche kaperkapitein uit Saint-Malo,
de zee en viel onbeschroomd al de En-
gelsche schepen aan. die hij ontmoette, zon
der zich te laten afschrikken door de oe-
langrijkheid van him bemanning of het
groote aantal kanonnen, dat ze aan boord
hadden.
Zoo gebeurde het, dat hy op zekeren dag
de „Queen Elisabeth" aanviel, een Engelsch
fregat met tachtig kanonnen, waarover Ed
ward Grason, zoon van een der grootste
lords van Engeland, het bevel voerde.
Grason twijfelde niet of hij zou het ka
persschip in enkele oogen blikken kort en
klein hebben geschoten, doch het resultaat
was heelemaal anders. De driemaster van
Surcouf boorde zijn voorsteven in de flan
ken van het Engelsch schip en de zeeschui
mers klauterden lenig als katten op het dek
van het fregat en begonnen daar een woeste
moorder ij.
Er kwam een oogenblik, waarop slechts
een veertigtal Engelschen waren overge
bleven, waaronder zich ook kapitein Gra
son bevond.
Deze gaf een teeken aan zijn mannen,
die zich onmiddellijk terugtrokken en hij
stapte naar Surcouf toe, brak zijn degen
over zijn knie in twee stukken en wierp
ze voor de voeten van den kaperkapitein
neer:
Hier, sprak hij, ik geef me over
Spaar het overige van mijn mannen.
Surcouf gaf aan zijn mannen een kort
bevel en de bandieten schaarden zich ach
ter hun hoofdman, wachtend op nieuwe
orders.
Goed, sprak Surcouf. Maar zeg me
eens, wat ge zoudt gedaan hebben, zoo
gij de overwinnaar waart geweest?
Ik zou u allen opgeknoopt hebben,
zooals het voor bandieten past! siste ka
pitein Grason woedend.
Om u te toonen, dat ik die terechtstel
ling voor een volgende ontmoeting niet
vrees, schenk ik u de vrijheid, antwoordde
Surcouf.
En zich tot de Engelsche matrozen wen
dend, vervolgde hij:
Gij daar, mannen, laat de booten in
zee en verlaat het schip!
Tien minuten later was alles klaar en
Surcouf noodigde met een voornaam ge
baar kapitein Grason uit ook plaats te ne
men in de sloepen.
De Engelschman, bleek van woede om
de beleedigende wijze, waarop de kaper
hem behandelde, gehoorzaamde zwijgend,
doch met het vaste voornemen zich eens
te wreken!
Surcouf bracht een gedeelte zijner be
manning aan boord van het vijandelijk
schip, dat den weg naar Pondichery insloeg,
terwijl de sloepen met de Engelschen naar
Calcutta voeren.
Na hier zijn wedervaren te hebben ver
teld, smeekt Grason, hem het middel aan
de hand te doen om wraak te nemen.
Hoe groot was de vreugde van den jon
gen kapitein, toen hij zes maanden later
vernam dat zijn doodsvijand, door Engel
sche fregatten aangevallen, een bloedige
nederlaag had geleden en op zijn leelijk
gehavenden driemaster slechts nad kunnen
ontsnappen, dank zij de duisternis van den
nacht,
Grason gaf bevel de kust nauwkeurig te
bewaken en loofde een premie uit aan den-
gene, die hem zou kunnen zeggen, waar
Surcouf ontscheept was.
Enkele dagen later kwam een der spion
nen van lord Grason zijn meester vertel
len. dat Surcouf zich te Calcutta, bij een
scheepsbouwer bevond, waar hij waar
schijnlijk over den aankoop van een nieuw
schip aan t onderhandelen was.
Lord Grason, uitzinnig van vreugde om
dit goede nieuws, wierp den spion zijn
beurs met geld toe en gaf aan een vijftig
tal soldaten bevel, Surcouf bij den scheeix;-
bouwer aan te houdetx.
Surcouf, die inderdaad verplicht was ge
weest. zich een nieuw schip aan te schaf
fen, bevond zich bij een scheepsbouwer,
met wien hij reeds meermalen in betrek
king was geweest en juist op het oogenblik.
dat hij hem den overeengekomen prijs wil
de betalen, stormde het legertje Engelschen
binnen en werd de kaperkapitein gevan
gen genomen, ondanks zijn verwoeden te
genstand.
Hij werd naar lord Grason gebracht, die
hem grinnekend* toesprak:
Ik geloof dat ge ditmaal kennis zult
maken met den strop, dien ge reeds zoo
lang verdiend hebt, Surcouf!
Pas had lord Grason deze woorden uit
gesproken, of hij zag Surcouf met een plot
selinge, onvoorziene beweging de twee
soldaten wegduwen, die hem bewaakten,
en nog vóór iemand van zijn verbazing be
komen was. had de kaperkapitein een open
staand raam bereikt en wipte erdoor den
tuin in. die het gebouw omringde.
Achter hem aan! Haal hem in. gilde
lord Grason. Duizend goudstukken voor
wie hem terugbrengt!
Maar Surcouf, die in den tuin gespron
gen was op het oogenblik dat deze geheel
verlaten was. werd in zijn vlucht niet te
gen gehouden en nog vóór de Engelsche sol
daten goed en wel het gebouw verlaten
hadden, was de kaoerkaoitern reeds ver
weg.
Na een vlucht van drie uui oereikte
Surcouf een boschje, waarin een zestigtal
mannen hem afwachten. Dat was alles wat
hem nog van zijn talrijke bende overbleef,
na het verwoede zeegevecht, dat hem zijn
driemaster had gekost.
De mannen wisten hem te vertellen, dat
een smokkelaarsschip niet ver van daar
geankerd lag en de smokkelaars reeds meer
dan een uur de boot verlaten hadden.
Meer dan waarschijnlijk waren ze op weg
om hun smokkelwaar te gaan halen.
Slechts een tiental bevinden zich nog
aan boord, sprak een der mannen van Sur
couf. die het schip heimelijk was gaan be
spieden.
Goed! Op weg dan! gebood Surcouf.
We zullen de sloepen van de smokkelaars
gebruiken om het vaartuig te bereiken.
Samer. met zijn mannen liep hij naar de
kust, waar zy een zestal sloepen vonden.
Ze met krach
tige armbewegingen naar het niet ver van
daar geankerde schip.
Ze verwachtten elk oogenblik geweer
vuur van.de smokkelaars te hoor en knet
teren, doch alles bleef stiL
Pas had Surcouf den voet op den drie
master geplaatst of de tien achtergeble
ven matrozen kwamen naar hem toe en een
hunner sprak:
Wij hadden u herkend en daar het
bestaan van zeeroover ons meer toelacht
dan dat van smokkelaar, willen wij gaar
ne onder uwe leiding werken!
Bob wandelt met zijn moeder in het
park. Daar vindt hij op den weg een klein
duiven-eitje. Vol oei angst él ling kijkt hy
ernaar en zegt: „Moeder, wat is dat?"
j „Een duiveneitje, jongen", zegt moeder.
..Dat is zeker uit het nest gevallen".
Bobb ^nfkt en de wandeling wordt
voortgezet.
Vijf minuten 1 art er vindt Bobby op den
weg een wilde kastanje.
„Moeder", zegt hij snel, „dat is mi zeker
het ei van een stekelvarken!"
A.: Nu heb ik toch al drie weken lang
die knoop in mijn zakdoek en ik kan me
toch maar niet herinneren waarom ik da*,
héb gedaan.
B.: Bk denk, dat je jezelf wilde Ivtlpen
onthouden, dat je die zakdoek izx de wasch
>xoest doen.
Velen van ons bezitten zelf een postzegel
verzameling en op de geehele wereld be
staan er ontelbare. De meesten daarvan ko
men echter nog boven het middelmatige,
wat betreft gehalte en waarde, uit, want
postzegels verzamelen is een liefhebberij,
die tijd en geld kost. Alleen de rijkelijk
met aardsche goederen gezegenden, die dan
ook meestal veel tijd hebben, weten verza
melingen bijeen te krijgen, die boven dit
middelmatige uitkomen. Zoo ontstaan cul
tuurhistorische verzamelingen van groote
waarde.
De Staat beschouwde het reeds lang als
een plicht verzamelingen aan te leggen, die
het ontstaan en den opbloei van de nijver
heid en de industrie aantoonden. Doch om
alle bijzonderheden, die de sultuurgeschie-
denis van een land vormen, te verzamelen
is een taak, die zelfs de Staat te machtig
wordt. Zoo gaat het o.a. met de postzegels,
die door dezen Staat worden uitgegeven,
Zij worden, hoewel zij in zekeren zin het
teeken der waardigheid van een Staat vor
men, overgelaten aan het initiatief van den
particulier.
Een buitengewoon beroemde postzegel
verzameling bezit koning George V van En
geland. Een speciaal daarvoor ingericht
vertrek, de „Stamp-room" (stamp post
zegel; room kamer), vlak naast het stu
deervertrek van den koning gelegen, bevat
deze kostbaarheden. De verzameling bevat
alleen de zegels van het Britsche Rijk, doch
natuurlijk in de grootst mogelijke sortee
ring en van zeer ouden datum. Buitenge
woon zeldzame exemplaren zijn bij bladen
tegelijk aanwezig. De meest beroemde post
zegels zijn de beide Mauritius-zegels met de
beeltenis van koningin Victoria uit het
jaar 1847. De 1-pennyzegel, roodachtig-geel
op een enveloppe, is jaren geleden door
den koning voor 700 p.st. (8.400 gulden)
gekocht. De 2-pence blauw, die nog zeld
zamer is, heeft destijds, bij haar ontdek
king, de aandacht van alle verzamelaars
getrokken. Verscheidene jaren voor het uit
breken van den oorlog werd zij door den
koning voor 1400 pond Sterling gekocht
(16.800 gulden), de hoogste prijs, die men
voor den oorlog ooit voor een postzegel be
taalde. Tegenwoordig zijn deze beide zegels
het vier- of vijfvoudige van den kostprijs
waard, wanneer er tenminste voor zulke
stukken ook reeds geen marktprijs is vast
gesteld. Zoo bevat de verzameling buiten
gewoon zeldzame misdrukken der eerste
Mauritiusuitgave; de eerste zegels der An-
tillen-eilanden Ne wis kan men er in ge-
heele bladen in aantreffen, hoewel zy in de
meest beroemde verzamelingen ontbreken.
Vooral Australië is buitengewoon goed com
pleet. De koning behoedt de verzameling
als zijn oogappel en zy is behalve voor zijn
naaste omgeving voor niemand toeganke
lijk. De sleutel van de „stamp-room" draagt
de koning steeds persoonlijk bij zich.
Is het voor een gekroond hoofd betrek
kelijk nog gemakkelijk zich in het bezit
te stellen van de binnen de grenzen van
zijn Rijk uitgegeven postzegels des te
verbazingwekkender is bet. welke phila-
telistische schatten sommige rijke particu
lieren hebben weten te verzamelen. In Lon
den bestaat er nog een tweede verzameling,
die zelfs de verzameling van den konkig
in omvang overtreft. Het is de verzameling
van den kunsthandelaar Du veen, die een
gewichtige rol speelt op de internationale
markt. Zijn arbeidsveld is de geheele we
reld. De postzegels van de Vereenigde Sta
ten, en dat zijn er heel wat, zijn volkomen
compleet en daaronder zijn zeldzaamheden,
die aan alle andere verzamelaars onbekend
zyn. Het glanspunt van deze verzameling
is de 2-cents rose zegel van Britsch-Guyana,
waarvan een paar op een enveloppe aan
wezig is. En om in Europa te blijven
van de beroemde dubbele zegel van Genève
bezit Du veen een half blad.
Over deze beroemde particuliere verza
melingen zou nog veel te zeggen vallen.
Een verzameling, die een apart karakter
heeft, is die van den Engelschen verza
melaar Worthington, evenals die van Lord
Crawford, die wel de meest uitgebreide
verzameling van de zegels der Vereenigde
Staten bezit, die men zich maar zou kun
nen bedenken. Op het oogenblik wordt te
Londen de bekende Nederlandsche verza
meling „Manus" geveild, die geweldige
sommen opbrengt.
Doch de grootste en meest gewichtige
van alle postzegelverzamelingen om
vangrijker en waardevoller dan alle hier
boven genoemde, was wel de bekende
Ferrari-verzameling. Dat wij deze verza
meling het laatst noemen, is niet er aan te
wijten, dat zij niet belangrijk genoeg is,
doch omdat zij niet meer bestaat! De
vrede van Versailles heeft haar verdeeld.
Zij werd in Parijs bij opbod verkocht, ten
einde geld te verkrijgen voor de Comm.
van Herstel van de door den wereldoor
log aangerichte schade.
Ferrari, die met zijn Italiaanschen naam
Hertog van Galliera heette, was een Ita
liaan, die met het Oostenrijksche keizer-
huis zeer goed bevriend was. Keizer Franz
Joseph had hem zyn paleis in de Rue de
Varennes te Parijs ten geschenke gegeven
en daar woonde hij en besteedde de laat
ste jaren van zyn leven uitsluitend aan
het completeeren en catalogiseeren van
zijn verzameling. Op zoek naar postzegels
doorkruiste hij geheel Europa en bracht
steeds van elke reis de zeldzaamste exen
plaren mee naar Parijs.
De zeldzame exemplaren had hy steed
in meer dan één stuk voorhanden. Do be
roemde ronde zegels van Britsch-Guyanr.
uit het jaar 1850 met de ingeteekendc-
handteekening van den postmeester wa
ren in meerdere exemplaren in de Fer
rari-verzameling aanwezig, de 2-cents rost
zegel eveneens. Van de aanwezigheid van
deze zegels wist men tot op het oogenblik
van de openbare verkooping niets af, daa»
de hertog zyn verzameling nooit aan ande
ren liet zien. De 1-eent karmijnrood van
Britsch-Guyana van 1856, die in geen en
kele verzameling aanwezig is, was ook in
de Ferrari-verzameling te vinden. Door
deze zegel, die tót nog toe alleen staat,
waarvan dus geen andere exemplaren be
kend zijn, is deze verzameling de eenige
complete geworden ter wereld. De beroem
de Mauritius-zegel was eveneens in ver
schillende exemplaren aanwezig. Van de
postmeesterzegels waren er exemplaren bij,
die in geen enkelen catalogus voorkwa
men.
Deze verzameling zonder weerga liet de
hertog bij zijn sterven na aan het Rijks-
postmuseum te Berlijn. Het uitbreken van
den oorlog heeft echter een spaak in het
wiel gestoken de 'verzameling kwam
nooit in Duitsch bezit Aan de veilings
tafel van het hotel Rouot werden de kost
baarheden stuk voor stuk geveild.
Een leuk gezelschaps~
spelletje.
FFN PAAR
KNUTSELWERKJES.
November- en Decembermaanden zijn
de knutselmaanden bij uitnemendheid. In
December vallen Sint Nicolaas en Kerst
mis en dan wil je toch wel graag eens 'n
geschenk geven, dat je zelf hebt gemaakt.
Eigengemaakte geschenken worden altijd
erg graag ontvangen. Enje behoeft ef
je spaarpot niet zoo diep voor aan te spre
ken!
Knappe figuurzagers en timmerlieden
voor! Ook de minder knappen behoeven
zich niet te laten afschrikken, want zóó
moeilijk wordt het ook wer niet. Wij gaan
eeh leuken stoel voor kleine zus of broer
maken, een stoel, die den vorm van een
olifant heeft. Daar- zal zy of hy best mee
in zijn schik zijn.
Je moet niet al te dun hout gebruiken,
want bij dunne plankjes kon het wel een»
gebeuren, dat je broertje of zusje door den
stoel zou zakken, en dit s toch net de be-
doelng. De maat wordt berekend naar oen
bestaand stoeltje. Het heeft geen zin hier
Kepaalde maten aan te geven, want een
kind van vjjf jaar heeft natuurlijk een
grooteren stoel noodig dan een van drie
of twee jaar. De teekening geeft duidelijk
a.n, hoe de olifantastoel moet gemaakt
worden.
Iets moeilijker en ingewikkelder is de
poezenwagen, die er onder afgebeeld staat
De figuurzaag zal hier verschillende ma
len aan te pas moeten komen. Het zwarte
balletje op de teekening is een stukje lood.
Het lichaam van de kat wordt met een
grooten spijker tusschen de beide zijden
bevestigd. Als je met het wagentje rijdt,
gaat de kop op en neer. Zorgen voor een
goed evenwicht!
Tenslotte geven we een afbeelding van
een schommelstoeltje in den vorm van
een kat. De steunen voor de zitting wor
den tusschen de pooten aangebracht De
pooten moeten worden uitgezaagd.
ie, den kegel te raken. Wie in het minst
aantal worpen het groote aantal oogen
heeft is winnaar. Pro beer en jullie het
eens!
Piet: Zie je dien man daar Henk? Hij
zoekt al een half uur lang naar een gul
den.
Henk: Hoe weet jij dat het een gul
den is?
Piet: Nogal makkelk! Be bob «rif
opgeraapt
Voor 'dit spel, dat jullie menig aange
naam uurtje zal bezorgen, hebben jullie
noodig: een kegel en een blokje hout uit
een blokkendoos. Het blokje hout wordt
op den kegel gelegd en dan moet er een
balletje tegen worden gegooid. Het doel
