DAGBLAD
SNEEUW IN HET
HOOGGEBERGTE
ELDORADO
SKISPORT
CQ/METlCn
Over boeken en schrijvers
V-
DROGISTERIJ0 E GAPER'
prcmniir iiiiiiiiiiiiiiniii.iiiiiiiiiiiuiiiiiliiiliiillussnEiBiü msvm aww® !®iaiiqBnffiiiiinwiiiiniiiiiiii!j
GIJ ZIJT GEEN Q
„AMERSFOORTER"
ZONDER HET
„AMERSFOORTSCH
DAGBLAD"
illHllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllliniiiiiiiiiinU
MIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMH
••'tiiiniiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiii iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinniii'j
INSTITUT C^S bTU Ui
Buvs aa I
Tc 1607 Gcd rc
Vormagorlngsprepn raten-
vcrzorging van do han-
den verwijdoring van over-
lollig haor gezichts
maskers vitamine en
hormooncrême-prepn raten
tegen puistjes en onzuive
re huid.
Op aanvrage zenden wij
pri|scouront.
Actueele Poëzie
MEN zegt, dat verzen tegenwoordig
niet meer worden pplezen en het
schijnt daarom een ernstige helee
diging aai de openbare meening aan
den vooravond van Sinterklaas eeri
reeks nienw-verschenen dirhihnndels ii
te kiezen als voorwerp van een letter
kundige beschouwing
Waarom worden verzen niet meer ge
lezen? Omdat het porsoonliikp noodig i>
om het persoonliike te verstaan Net is
altijd één mensch die tot ons spreek'
wanneer wij een gedicht lezen jn een
tweegesprek noopt tof inkeer Wie kan
er een vers tof in zijn fijnste trillingen
verstaan, wanneer hij hpt niet laat door
klinken tol in de verborgens te hoeken
van zijn ziel on wie wil die verborgen
ste hoeken openstellen in een periode
welke de verzwakte persoonlijkhed ziet
vluchten in de collectiviteit9 Het interes
sante en ohjectiveerende heeft meer va'
op de menschen van heden dan het ver
rnaan toi het eigen gemoedsleven dat
ligt uitgesproken in iedere Ivriek.
Toch blijven de dichters de roependen
ook in de woestijn der moderne afge
keerdheid van hot innerlijk leven Toch
handhaaft zich de continuïteit der dirh
terlijke bezieling ook in een tijdperk
waarin het dichterlijk luisteren is ver
stard.
Vier dichtprs van onderling geheel ver
schillende gesteldheid van Duinkerken
Binnendijk van Mattum en van Geuns
mengen zich schuchter in de auteurs
menigte die naar de Sint Nicolaas-tafe
len rent. Wij willen beproeven hen hier
onder tegenover elkaar te kenschetsen.
Van Duir':erken is. in zijn ..Hart van
Brabant" de stellige. Binnendijk in zijn
Onvoltooid Vtrleden" de krampachtige
van Ilattum In zijn „Pothoofdplant" de
aandachtige van Geuns in zijn „Land
schappen der Ziel" de mijmeraar Van
Duinkerken heeft een volkschen kan'
Hij zingt het goede van Brabant uit. hit
doet ons verstaan in zijn ..Jan van Glv
mer", dal men goed Katholiek en goed
Oranje klam kan zijn hij prijst in zit"
„Godvruchtig Drinklied' het goede lei
aarde, en hij hekelt in machtige verzen
de hoovaardii der nationaal socialisten
Den ingang vindt hij to't de Legende
wanneer hij zijn merkwaardig gedich'
„Drie Dooren" schrijft en in zijn „Land
huis" geeft hij ons Brabant te proeven
met niet minder sappigheid dan Feli\
Timmermans het „Vlaanderen" doet
Van Duinkerken blijft altijd een breed
bewogen persoonlijkheid met een be
langstelling die alles in hezit neemt, *ei-
dichter met groole beeldende krachi
soms zoo volksch dat mpn René de
Clercq meert te hooren dan weer rheto
risch als Geerlen Gossaert. maar altijd is
hij positief zijn beeld zijn gedachte is
een conclusie.
Maar van Duinkerkens volkschheid
heeft de persoonlijkheid niet prijs eege
ven aan een ge.orreerde „bloed en ho
dem" structuur Mpn ziet in dezen bun
del den dichter i n zijn volk als verte
genwoordiger van de Rrabantsche van
de Nederlandsche eempenschap en te
gelijkertijd beluistert men in deze poëzie
een tot aan de vertwijfeling reikende in
keer tot het persoon'ijk leven Dat hit
ook hij dit toeven aan den afgrond van
eigen wezen de s'el Mee vertolking
weet te vinden die ziin gespierde figuut
teweeg brengt. het geeft het bewijs
van zijn »terk harmonisch dichterschap
Van een der pprsoonliil.e verzen uit den
besproken bundel geven wij het citaat:
„Ruiter en paard zijn voorbij
De hoefslag direuni in nijn oor
Die hoefslag herinnert mij
Aan al wat ik was en verloor.
Nu welhaast onhoorbaar vergaat
In den stervenden dag het geluid.
Wal is vin den vroeeeren <sfaat
Mijn eigen, bijblijvende buit?
Bestaat er a'Ven voor den geest
Een same*.oang? Of is dit schijn?
Is iemand wel één uur eewepsf
Wat hij altijd had willen zijn?
Lucht, die verduistert tot nacht.
Een tikkende klok op de schouw;
Hel geheurde vergeefs overdacht.
Verbittert, wat komt. met berouw.
Een hoefs'ug een ijdel gerucht
Is voorbij. En voorbij is hei lied
Het wezen der dingen is vlucht
Het wezen der ziel i« verdriet."
Binnendijk (in zijn Onvoltooid verle
den) mist de volkschheid van Van Duin
kerken. Hij is vppI minder universeel
legende pp historie benadert hij niet van
een actueele werkeliikheid uit. zonal-
van Duinkerken de historie is voor hem
zooals in zijn gedicht over de Rnrgia'-
een hprinnpringsbeeld van de lotgeval
len dei menschheid waaraan hij eigen
bittere ervaringen vasthecht. Deze
poëzie is verbeten zij bevat eene reek?
hoosaardige erkenningen \an teleurstel
lingcn en ondergangen, die hij met ko
uinklijke waardigheid draagt Wij citee
ren: ..Het Portret":
Tegen een fond van bloeiende jasmijnen
hij een schrale vrucht het hoofd
van zijn rivaal
Den echtgenoot, die. als erkend geniaal
Door zijn heslaan alleen hem doet ver
kwijnen
/ij ga' hem lachend het portret en kijkt
V erwachtend di t hij het wel weg zal
werpen
•I^ai zijr arg\ ai.enrig oogen volgen
scherp er
Toegewijd de trekken, of het lijkt.
Rn ja. dit is de bittre mond van den ont
kennei
Van al 't geijkt en de wenkbrauwbogen
Schuin opgetrokken tonnen 't stppds
bedrogen
Steeds waakzame instinct van dpn ver
kenner
D' small neus. die nauwlijks schaduw
veegt
Over dc.in wallen, gele linkerwang
Is onmiskenbaar treffend en de slank»
gang
Der donkre naden onder 't oog beweegt
Sw kend in b'-uw (om H den stijl te
blijven
dezp vensters der lerzuurde ziel
Het schijnt of er nooit eenie licht in viel
In de*e o •erherezame verblijven.
v neemt hij afscheid van zijn tegen
stamlei
Die in zij '->od nortret hem Ipvender
verscheel
Dan bij ontmoetingen, als hij den een
Niet onderscheiden kon uit aandacht
voor de ander.'
De poëzie van Van Hattum vertoont
een verre verwantschap met die van J
H Leopold Wij denken hierbij niet aan
Ie enkele snaaksche spotverzen, die aan
het einde van den bundel voorkomen
maar aan hei grootste lyrische gedeelte
van den bundel „De Pothoofdplant" -
Van Hattum is met nd. mlooze aandacht
over hei leven gebogen, en dit deelt nat
ijn verzen dal ragfijne en vlijmscherpe
mede dat ins terstond het wezen dpi
tuigen geeft dat vormt ook de gratie
van ziin dichterlijk gphaar Wij di«
ie hooren o der di weinigen die hlijven
xenni' nemen van poëzie heriunere»
ons niet door eeniee noëzie van den laai
sten lijd zoo te zpn getroffen als doo>
leze verzen van Van Mattum Wij riten
•en het gedicht, ^t wij verreweg he
'Choon.de achten uit dezen bundel Mei
is getiteld: „Klacht"
Dat Gij m'ook dit ontnomen en
verhinderd hebt: mijn stille geven,
hoe 'k duizendmaal gekomen hen
de kleine flakkervlam van 't leven
te loeden en mü overboog
en zweeg waar onze oogen spraken;
o, hoe de scheiding toen reeds woog
en reen de ander aan dorst raken,
omdat reeds alles anders was.
gemeten naar een andre waarde!
een T.ieke «lie n pi meer genas
en ij zich maakte van de aarde
en niet belemmerd wilde zijn
en dit niet hoefde uit te spreken,
waar boven lie aardsche pijn.
die oogen zoo God Schouwend keken.
Toch hebt Gij. Dood die kleine vlam
nog onverwacht tot I' genomen:
o. avond, dai Ik tot haar kwam
en wist: „Ik hen te laat gekomen."
Van Geuns is de mümeraar onder de
huidige dichters Het verleden is bii hem
niet zooals hii Binnendijk hef wreede
toptsingsbceld van ziin zieleleven hei
vloeit er mee samen wanneer hij de ro
mantiek van toonkunstenaars en schil
Iers h -rdenkt of de smartelijke ballad"
'ingl van de omzwervende Russische
kinderen Dp landschappen waar door
<iin ziel aan het r izen is verglijden
vervloeien in elkaéi en het Is eindelijk
tiet levensrhvfhme. dat alleen van deze
zielservaringen overblijft. De dlchtei
heeft in dezen bundel een vers gppubli
eerd waarin hii duidelijker dan eenie
recensent het verma«* te formulieren
rigen wezensanrd volkomen heeft weer
rpgeven Met is getiteld: „Doornen -
'tuisehrn" Wij riteeren:
Ik heli de hoornen lief omdat hun loovei
Mil ruischend menig langen nacht ver
zacht
Van alle dingen blijvei in den narhl
Alleen mijn denken en dat ruischen
over
Rn deze twee zijn met elkaar vertrouwd
Blijde noch droevig is der blaadren
zingen
Maar er is iets van de eeuwigheid der
dingen
Waarmee dat ruischen mii gezelschap
houdt.
Mijn denken ook is blüdr of droevig
niet.
Rn als hef wil het eeuwige henaadren
Rn vindt voor hel gevondene geen naam-
Het is genoeg, wanneer ik ..oor het raam
Kan dsteren. heel den nacht door. naar
de blaadren
Rn stemmen mijn gedachten naar hun
lied.
Ziet hier dan eenige korte aanteeke
ningen over vier dichters, die den huidi
gen stand der Nederlandsche poëzie
voortreffelijk en vrij volle«lig aanduiden
Hetgeen allen gemeen hebben Is het
rechtstreeksche. het uitbreken der stijl
arabesk En hiermee sluit zich dan de
moderne poëzie aan hij dp moderne zh
kelijkheid maar met dil verschil, dat er
de oude eeuwenoude trilling in \a)i
waar te nemen de onsterfelijke ziele
klank van het lyrisme, die door den mo
dernen collccliviteitszin wordt miskend
ei ontkend.
DE NATUUR BIJ DEN HAARD
Nevels, storm en najaarszon
buiten. Boek en tijdschriit
voor binnenshuis
Er is schoonheid genueg, ook in late
herfstdagen en als de winlei nadert in
de natuur. Neveldagen hebben hun he
Ruling en zonnige uien hun pracht, ook
nu. juist nu. ötille tijden als een gruu
te plechtige rust ovei de aarde schijnt
neer te dalen na de volheid van den
zomer en den overvloed van den oogst
lijd, kunnen van een indi ukwekkciide
schoonlieid zijn en stormen van een
gioolscli en aangrijpend geweld.
Maar als de avond valt, als de lamp
ontstoken is en het haardvuur brandt,
dan zullen velen ook in boek en tijd
schrift dat nauwere contact met liet
leven en de wonderen van de natuur
willen zoeken dal hen nu en stiaks
door meerdere kennis ook meer en in-
iciisievei genot zal kunnen geven.
Boek en tijdschrift Er zijn verschil
lende heel goede natuurtijdschriflcn in
ons land. Het oude Buiten handhaaf!
nog stee«ls zijn reputatie en De Levende
Natuur, waaraan de namen van Hei
mans en Tlnjsse onlosmakelijk verbon
den zijn eti waarin 1 hijsse bij het klim
men d«u jaren met een even frissche
animo en even piliigen stijl als vroeger
zijn bijdragen schrijft, is. wel in sterke-
mate mee daardoor, iedere maand vveei
welkome verschijning Sinds eenige jaren
is er ook de Wandelaar, bekend om
zijn mooie foto's en zijn boeiende bij
diagen. En binnenkort zal een vierde
tijdschrift op dit gebied verschijnen.
Door weer en Wind onder redactie van
twee zeer bekende natuiirschrijvers
Binke Tolman en ds J I van Schaick
Er is dus keus genoeg ia in zekeren
zin keus te over Want wel is de liefde
voor het buitenleven en voor de leven
«ie natuur dpn laalsten tijd sterk toe
genomen en deze verbindende ontwik
Reling zot zich nog steeds voort, maar
of er voor vier tijdschriften over natuur
en landschap plaats is De lijd zal hel
leercn Ik hoop het van harte.
Boeken zijn er ook ie kust en te keur
Kr wordt naar aanleiding mede van
leze bijdragen, door velen, «lie wat meet
van dpzp dingen weten willen, nog al
eens naar werken over de natuur ge
vraagd. Laat ik er dus ter afwisseling
van onze gewone reeks van onderwer
pen eens enkele mogen noemen die mii
zeer lief ziin en die ook anderen veel
kunnen geven.
Van groote waarde voor jong en oud,
triscli en boeiend, blijven de werkjes
van Heimans en riiijsse. Dooi het Biet-
land In de duinen. In sloot en plas.
En verschillende andere. Kostelijk is
ook de heele serie Verkade's albums,
voor de jeugd, maar ook weer niet voor
kinderen alleen. Het nieuwste „Waar
.vij wonen", weer van dr. Jac. P Thijs
se. is een der mooiste door tekst en
illustratie.
Wie over vogels meer wil weten kan
het best lei echt bii Tlnjsse s uitvoerige
en prachtige Vogeljaar. Ook zijn Om
gang met Planten is een mooi werk.
Een van de allerbeste en nieuwste
vogelboeken is Hoe heet die vogel? van
Stnjbos.maar dat is een reclame-uitga
ve, die niet zoo goed voor ieder he
schikbaar is. Hei kleinere Vogelboekje
van Tlnjsse kan ook goede diensten be
wijzen.
Groote verspreiding vonden de wer
ken van R. J de Sloppelaar, die enthou
Mast en in bezielde, dichterlijke taal liét
Rriesche waterland, maar volstrekt niet
«lal alleen, beschrijven. Steeds ver
schijnt, nu al sinds vele jaren telkens
weer een nieuw deel van het werk
van dezen predikant natuurschrijver.ecn
bewijs, dat deze boeken den ingang
vinden, die zij m hooge mate verdienen
Wie weer eens wat nieuws zoekt naast
liet goede oudere van blijvende waarde
raad ik zeer de kennismaking aan niet
nel hoek van den Deen Mans Hvass, Bii
«Ie dieren huilen dat Rinke Tolman in
tiet Nederlandse!) vertaalde en dat met
zeer suggestieve teekeningen gesierd is
van Sikker Hansen. De Deensche na
tuur lijkt veel op de onze: deze goede
vrienden, de fuut en de meeuwen, de
specht en de ooievaar, de kievit en de
iuerel.de zeehond en de eekhoorn vin
«len we hier met vele andere in woord
«•n heeld terug.
Rr Is vppI meer goeds te noemen
Wigman en Tolman Vijverberg en
Hermann Lons. William Long en van
Veldhuizen er zijn tal van schrijvers
uit binnen en huite.nland mannen van
liet volk en amateurs, leeraren en pro
fessoren dominees en journalisten, die
met hun welversneden pen en biitre
staan dooi schilders en fotografen de
schoonheid van liet natuurleven nader
brengen tot heel veel lezers en kijkers
Dpzp greep uit hun werk moge velen
in vernieuwd contact brengen met de
natuur bij den winterhaard.
A. L. B.
VOOR
De mensch schiep zich een
nieuwen levensvorm
IN de lage landen ziel men den win
ter steeds met eenigen vrees tegp
moet In het hooggebergte dan ren
tegen verwacht men hem met verlan
gen Ginds heteekeni hii mist en v«-cli
figp nevel hier niets dan sneeuw en
zon Spnedio zullen In de dalen de ne
ve|s zich nestelen en hei geheele leven
in grauwe penlonigheid hullen, mis
schien vali er epn hepfje sneeuw mis
schiep ook nipt en In de stad kan zij
toch niet blijven liggen want sneeuw
en asphalt dat vprdrangl elkaar niet'
De zon staat wanneer zij überhaupt
zichtbaar is als een oliedrunnel op
grauw pakpapier hoven de aarde
Rij den winter behoort sneeuw veel
sneeuw Men geniet er daar het me-si
van waar dp sneeuw in overvloed is
waar de hemel haar met voIIp handen
naar beneden werpt: in het hoogge
hergte
De honger naar zon van de tegpn
woordige generatie kan men niet m-er
een mode noemen Hei is een natuur
liike reactie een fegpnweer van den
mensch tegen het leven pn den levens
strijd Waarom hebhen boeren geen vn
caniie noodig? Omdat zij met den wind
en het weer omdat zii mpf 1p jnargp
lijden leven en omdat hun werk in 'iet
seizoen dpr lange nachten tenminsle ge
dep|teli|k rust Zulk pen arheidsrhvth
me kent de stedeling niet Ztjn werk i
als alle* heden ten dage vermechani
seerd* niet op de natuur maar op het
verstand ingesteld De aleeheelp mecbn
niseering zou echter den innerlifken
mensch vermorzelen .wanneer hii niet
in zichzelf hei geneesmiddel *'ond in
ziin hevig verlangen naar de zon Z ij
is de grootste schenkster van nieuwe
energie on»ler haar stralen smell hei
ijzeren pantser van hel k«»e|p verstand
dal zich om het hart van den mensrh
hepft gplegd Men wil arbeiden maai
men wil ook leven en van de zon ge
nieten want zii is er toch voor allen9
De sneeuwvlokken dwarrelen over hel
land 'en veranderen hel aangezicht der
aarde; de hemel wordt donker de aar
de licht Wanneer de sneeuw een ze
kere hoogfp hereikf heeft dwingt /.ij de
menschep in hun woningen te bliiven
wanl sneeuwstampen is vermoeiend
des te vermoeiender naarmate de bo
dem dieppr onder hel sneeuwdek be
graven is De mensch vond een middel
uit tegen deze overmacht der natuur*
de sneepwsrhoen oftewel de s k i Hop
g«amakkelijk dragen de lange hopten
latten H over de eindelooze glinsteren
de vlakten: waf kan hef nou schelen
of de witte laag ppn decimeter of huis
hoog ligt9 Met dp sl<| heefi de mensch
zich als hef ware een nieuwen leveps
vorm gpsrhapen op de ski dringt hu
door in de winfersche sprookjeswereld
de ski is de toovprinlank dip hem veilig
pn zeker in de sprookjeswereld van het
hooggebergte en wepr terug naar de
mensrheliike nederzettingen voert
Skilnnppn moet weliswaar geleerd
worden, maar ook hier i« het' nefenine
baart kunst Hei principe is zoo eenvou
die. als men maar denken kan- de
mensrh. pen in knieën pn hennen vep
rend wezen glijdt op hopten latten over
de glooiende Alpenhellingen En wan
neer zijn weg hem over steile gedeelten
Tijdens de pauze m den tocht
Even uitblazen
voert? Dan remt hij ziin vaart Rf drukt
een „Stemmbogpn" in de sneeuw of
maakt een „Telemnrk" of pen „Chris
Mania" in het witte stuivende poeder
Hij glijdt zijwaarts de steilste hellingen
af hij vlipgl in ..Rchussfahrf" langs de
berghelling.' om voor epn hui met een
hnndfgen ruk sfil te staan Dan mnhkt
hii zijn ski's vhn zijn voeten los steekt
ze in de sneeuw zoodnt de zon de ijs
klompjes aan hei leder wegsmelt en
neemt ppn poosje rust in de zon ond«*r
het genot van een glas melk Hoe een
voprlig Pn weinig veeleisehend' Maar
hoe heerlijk' Van dp dakgoot tikkelen
druppels op het ijs op den hodem. waai
zij direct weer bevriezen Geen nood'
De sneeuw zal niet zoo gauw verdwii
non zii blijf' van December tot ver in
de Ippfp wanneer in de laagte reeds
lang slped'<orn en pnnrdphMpm bloeien
hlooit on de Alpen nog steeds de sneeuw
vlok bereid om den skiër over rotsen
en bevroren heken fp dragen
Men heeft in Zwitserland, bef klas
si«'ke land /an den skiloon gedurende
de laatste jaren een nieuwen weg in
geslagen om den gasten het skiën te
(peren: de Zwifsersche eenheids «ki
school Vroeger orgnnisperde ieder win
rersportoord ziin ski-cursussen en lede
«e leeranr onderwees zijn eigen metho
rle Wip nu eens in deze dan weer in
gene plaats als cast was. moest telkens
ieU heel anders lepren zonder er veel
van tp profileerpn Daarop hebhe-i alle
Zwitsersche skjsrhoien zich aan°en ge
sloten mei het doel overal dezelfde
'pchniek te doen onderwijzen de een
voudigstp dui-leliikslp en mppsi juiste
tprhnii'k Skilnopen is nu geep heksprii
mepr. want iedereen kan hpt lee
••en In kleine klassen word' het skiën
zonder dwanc op nre'Mgp manier on
derwez.en; twee uur des morgens ep,
wee uur des middag- en het is als op
de universiteit: „spijbelen" is geoor
loofd Maar als mpn eenmaal één uur
beeft meegemaakt zal men zeei zeker
zoo weinig mogelijk ver/pfmen Kén
week skisebool met methodisch roller
'ipf onderwijs je meer waard dan "en
geheel»» winter .«>P eigen houtje" oefp
non' Na een naar lessen js men reed«
zoo ver als de ski leeranr die ver
trouwend op r|p kracht van ziin enkels
de steilste helling afglii'it om on
bei uiiste oogenhlik ip remmen die zijn
'allen in de sneeinv «leek» en in het
/onnetie een hpetjp dut Peed- nn een
naar lessen wordt het eerste gemeen
<channeliike ui'stanie ondernomen Men
wil nipt van ierleren leerling een ski
leeraar ma kan doch men wil iederen
ski enthousiast tonnen hop hii mepstpr
moet zijn over het terrein, ziin houten
'alten en zichzelf Hef kameraadschans
*pvnp| der skiërs is overal gelijk is
het misschien nog belangrijker dan de
ski techniek9 Hoe zouden de menschen
lie onder de hetonverine van den hoog
•'pi»eri'ip winter zijn geraakt ook an
ler« dan knmeraadschanne'iik en hulp
vaardig kunnen zijn9 Want bet is een
n a r a d ii s van sneeuw en zon bevolkt
door prachtige bruine menschenkinile
ren!
WAT MENIGEEN NIET WEET
Harry Challenger te Ketchurn in de
\merikaansch.-n slant Indiana wh* we
geus roofmoord ter dood veroordeeld
door middel vwn l»*n electrisrher»
stoel" Hij werd naar de plaat* 1er te
rechtstelling gebracht, toen „en route"
JULIAN APLEIN 4
naast Apotheek Haan
In voorraad:
De Indische Hygiëa
Eczeemzall
Absoluut aldoende tegen
eczeem- en huidaandoeningen.
Prijs per pol I t.20
ONZE HUID HEEFT HONGER!
Kunt gij den aard van Uw huid
vaststellen
Bent U daar absoluut zeker van?
Is Uw huid vet of droog, of beide
of wel zoo droog, dat ze bijna schil
ferig is?
Is zij ten deele vet cn ten deelc
droog
(if hebt U een gevoelige huid?
Hebt U couperose (gezwollen ol
gesprongen adertjes) wat veel voor
komt op neus en wangen? Vertoont
Uw huid groote poriën?
Is de huid lui en traag of verslapt?
Al naar de gesteldheid van de huid
heeft zij reiniging, voeding en opwek
king noodig
De nog jonge huid gebruikt de
middelen als voorzorg, de oudere om
te herstellen.
De nachtcrème versterkt cn ver
jongt de huid, ze beval gewichtige
opbouwstoffen. De lange nachtrust
moeten wij niet ongelruikt voorbij
laten gaan, wij moeten trachten vast
en diep te slapen, anders blijven de
middelen zonder uitwerking; de diepe
filgevende slaap kan door niets anders
vervangen worden. We moeten vlak
cn koel gaan liggen, een te zacht
hoofdkussen is noch hygiënisch. noch
bevorderlijk voor een goede nacht
rust. Frissche lucht moet in een
slaapkamer in voldoende male aan
wezig zijn We moeten met open ra
men slapen, ook in den winter
Voor het slapengaan moeien we ons
geen problemen in hel hoofd halen;
goed cn vlug inslapen is een kunst
op zich zelf, we moeten al het storen
de kunnen uitschakelen Onze huid
heeft evengoed rust en ontspanning
noodig. als onze geest en ons lichaam
Wij moeten onze huid in staat
stellen de noodige sloffen op te ne
men. waaraan zij behoefte heeft.
De huid heeft hongei en verlangt
een voedpnde crème, die in de fiine
huidporieën kan dringen. lederen
avond reinigen wij bijzonder zorg
vuldig de ge^richtshuid van stof cn
van eventueel poeder- en „make-up"-
resten Dit beleekcnl een belangrijk
onderdeel van het geheel, alvorens
men zich ter ruste begeeft
Op de schoongemaakte gezichtshu d
wordt de nachtcrème aangebracht
Daarna moet een liclile massage vol
gen, welke wordt uitgevoerd met de
vingertoppen of met een klopper.
MASSAGE:
Het voorhoofd vanaf het midden
naar rechts en links tot aan de haren,
voorzichtig om de oogen vanaf de
slapen naar de neus De wangen van
af de neus. naar hoven tot de slapen,
de lachplooien van het midden der
kin tot aan de slapen de kin met de
rechterhand van links naar rechts,
met de linkerhand van rechts naar
links.
DIANA.
bet bereiken van de -itrafgevangenie
sloeg de bliksem m dp auto de vcroor-
b-Hdc werd iuudélijk getroffen, de bel
le pohfiehegeleider* kwamen er met de
schrik af
Anna Volkner te Doberau. een klein
stadje in Oostenrijk, vierde onlangs
mar GO jarig jubileum als klokkenluid-
•<m' Gedurende al rlie jaren besteeg zij
eiken dag driemaal dp kerktoren om
haar beroep uil te oefenen.
In een stadje der Spaansche provin
cie Huelva is een marineren gedenkta
fel onthuld 'er eere van den eersten
Europees» ben rook er: d«-n Spanjaard
Rodrigo de .lore* Hij was een tochtge
noot van Columbus «»n loon hij in zijn
vaderland terugkeerde, bracht hij ta
baksbladeren mee. die hij oprolde, aan
stak. dan in ziin mond nam en de rook
uit mond en neusgaten blies, de men
schen van hei stadie dachten dat hij
\an «b-n duivel bezeten was
Een tachtigjarige grijsaard uit een
dorp «n Rheinhessen l«-e«l verschrikke
lijke pijnen ipiigevolgr van likdoorns.
Toon de pijn ondragelijk werd nam hij
bijtel en hamer en sloeg zich drie tee-
nen af Niettegenstaande groot bloed
een zwaar onweer losbrak. Even voor verlies bleef hij in leven,
