Spaart punten Taling 25 punten Ramselaar
DE EERSTE
PRIJS
KALMTE AAN
HET FRONT
Erkenning door
Zwitserland
INTERVENTIE
COMMISSIE
BIJEEN
Het bijkantoor
Amersfoortsch
Dagblad
P.PijpersstraatIO
TELEFOON 304 en 697 POSTREKENING 28860
NVf^MDDENlSIANDS- BANKy°°|
AMERSFOORT EN OMSTREKEN
MIDDENSTANDS-GIRO
AMERSFOORT
Fransche resolutie
aangenomen
WEET U, DAT DE MORRIS EIGHT EEN BENZINE
VERBRUIK HEEFT VAN 14 K.M. OP EEN LITER;
J. J. Molenaar, Stationspl. 5, Amersfoort, Tel. 1210
van het
voor het
Soesterkwartier is
In de komende feestdagen schenken onze
wijnen U een waar genot.
Slijterij W ij nhandel
,,d' Arnhemsche Poort"
door
A. J. C. Miedema-Zilver
Ie BLAD PAG. 2
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
DONDERDAG 24 DECEMBER 1936
Russische stem over
Franco's antwoord
LONDEN, 2-3 Dec. (Reuter-A.N.P.)
Tijdens de vergadering van de non-
interventiecommissie heeft de Rus
sische gedelegeerde, Maisky, o-m.
verklaard, dat hij er bij het lezen
van de nota van Franco van over
tuigd was, dat het gehcele ant
woord niets minder was dan een be
spotting van de commissie en een
bespotting van de Britsche regee-
ring, die goed genoeg is om den rol
te spelen van tusschenpersoon tus
schen de commissie en Franco.
Maisky voegde hieraan toe, dat in
feite het antwoord slechts beschre
ven kon worden als een mengsel
van dwaasheid en onbeschaamd-
heid.
Nationalisten melden
RABAT. 23 Dec. (Havas-A.N.P.).
Radio Sevilla heeft om half negen me
degedeeld dat do rechtsche strijdkrach
ten in Andalouzie de belangrijke dor
pen del Carpio Pedro, Arbad en Villa
Franca de Cordoba, dat aan den weg
van Cordova naar Bujalence is gelegen,
•hebben bezet.
De operation geschiedden zonder dat
groote tegenstand werd ontmoet. Den
vijand werden zware verliezen aan
manschappen en materiaal toegebracht.
Bij de bezetting van Boadilla del
Monte hebben onze troepen drie vaan
dels buitgemaakt, een van dc Fai, een
van de CNT en als derde een vaandel
met in het Russisch er op aangegeven
„Dorde Internationale Brigade".
Aan de zijde van den vijand zijn 125
man, onder wie slechts één Spaansche
milicien, gesneuveld. Voorts zijn. aldus
radio Sevilla, manschappen van het
vijftiende roode regiment naar onze
zijde overgcloopen.
De rechtsche luchtmacht heeft gister
middag vooral de voorsteden van Ma
drid gebombardeerd.
Bombardementen
M \DRID. 23 December (Havas-A.N.P.)
Negen vliegtuigen der opstandelingen
hebben vanmorgen de regeeringsstellin-
gen van Pozuelo bestookt. Zij werden
op de vlucht gedreven door regeerings-
toestellen.
Geen strijd
MADRID, 23 December (Havas-A.N.P.)
Aan hel front is het rustig. In de wijk
Usera hebben de militietroepen stellin
gen der tegenstanders bezet. Zij maak
ten verscheidene Mooren gevangen, op
wie oude marken-biljetten gevonden
werden, die hun als betaling gegeven
Uitwisseling van gijzelaars
M ADRID, 23 December (Havas-A.N.P.)
De familieleden van generaal Miaja
zijn uitgewisseld tegen die van den tra-
ditionalif-tischen afgevaardigde Bau
Over deze uitwisseling is onderhandeld
door de generaliteit van Catalonië, zon
der tusschenkomst van generaal Miaja.
die voorzitter is van de Junta van ver
dediging van Madrid.
EDEN WAARSCHUWT
DUITSCHLAND
LONDEN, 23 December (Reuter-
A-N.P.). Reuter meent te weten,
dat Eden den Duitschen ambassa
deur von Ribbentrop bij de laatste
besprekingen gewaarschuwd heeft,
dat dc Britsche regeering het zen
den van vrijwilligers naar Spanje
door Duitschland als een ernstige
zaak beschouwt. Men gelooft, dat
von Ribbentrop tijdens zijn verblijf
in Duitschland. Hitier daarvan per
soonlijk in kennis zal stellen.
DIRECTIE: A. H. MARTENS
Het Zwitsersche telegraaf»
agentschap meldt: „Het Zwit»
sersche gezantschap te Rome
heeft opdracht gekregen, de
Italiaansche regeering mede
te dcelen, dat de Bondsraad,
de Italiaansche souvereiniteit
over Abessynië erkennende,
dit gebied beschouwt als deel
uitmakende van het consu»
laire bereik, dat direct onder
dit gezantschap ressorteert.
De Zwitsersche gezant, Rue»
ger, heeft Ciano vanavond
deze mededeeling gedaan."
VLIEGTUIGDIEFSTAL
VERIJDELD
BEZIERS. 23 Dcc. (Havas-A.N.P.).
De wacht van de hanftanp van het vlieg
veld Saint Privat heeft een poging om
drie particuliere vliegtuigen te stelen
verijdeld. Drie personen wilden zich
van de toestellen meester maken. Een
beweerde dat hij attaché van het mi*
nisterie van Luchtvaart was en de bei
de anderen verklaarden ingenieurs uit
stres te zijn. Men vermoedt dat de drie
personen medeplichtigen zijn van de
bende, welke dc vliegtuigen van het
vliegveld Larzac stai.
Toen het drietal zijn poging mislukt
zag vertrok het in dc richting van Per-
pignan. Onmiddellijk werd een onder
zoek ingesteld, waaruit bleek, dat geen
enkele ingenieur Istres verlaten had.
EXTRA VLUCHT VAN DE DJALAK
's-GRAVENHAGE, 23 December.
Op 24 December 1036 vertrekt 's mor
gens om 9 uur de PH-ALD, gezagvoer
der de heer J. J. E. Duimelaar, naar
Karachi met zet» Britsch-Indische pas
sagiers. Het betreft hier een extra
vlucht, die langs de normale route
wordt uitgevoerd. De zes passagiers
hebben het vliegtuig gecharterd, omdat
*»r in den gewonen dienst geen plaats
beschikbaar was. De gezagvoerder
hoopt Karachi den vierden dag te be
reiken.
In Januari zal een definitief
controleplan worden
opgesteld
LONDEN, 23 Dec. (Havas-A.N.P.)
De plenaire vergadering van de niet-
inmengingscommissie is vanmorgen om
half elf in het departement van bui-
tenlandsclie zaken bijeengekomen. Om
een uur ging de vergadering uiteen.
De indruk overheerscht, dat de ver
gadering vorderingen gemaakt heeft op
den weg naar de organisatie van de
internationale controle op de niet-in-
menging. Tijdens de vergadering werd
een aantal resoluties aangenomen,
waarin de door de subcommissie geda
ne voorstellen bekrachtigd worden. In
de eerste plaats werd met algemeene
stemmen, met uitzondering van dc
stem \an Portugal, dat meende zijn
vroeger principieel standpunt te moe
ten handhaven, een resolutie aangeno
men, die den vorigen avond was inge
diend bij de subcommissie uit naam
van Frankrijk door den Franschen ver
tegenwoordiger Corbin, welke als volgt
luidt:
„De commissie, ten diepste onder
den indruk zijnde van de noodza
kelijkheid al het mogelijke in het
werk te 6tellen om uitbreiding van
den Spaanschen burgeroorlog te be
perken en om te beletten, dat toe
standen tot ontwikkeling komen,
die nadeel zouden kunnen toebren
gen aan de go^de verstandhouding
en harmonie tusschen de volkeren
van Europa, overtuigd zijnde, dat
deze doeleinden, slechts bereikt
kunnen worden door strenge toe
passing van het niet-inmengingsac-
coord, zijn de vertegenwoordigers,
die in de commissie zitting hebben,
van mecning, dat bet van het hoog
ste belang is, dat het uitgewerkte
controleplan ter verzekering van de
toepassing van het accoord zoo
spoedig mogelijk wordt uitgevoerd.
Zij verplichten zich hun resp. re
geeringen te vragen hun de tot dit
doel noodige volmachten te verlee-
nen."
Vervolgens besprak de commissie de
werkwijze üie aangenomen zal moeten
worden om den beiden Spaanschen par-
is voorzien van hydraulische remmen; een 4 cylinder vlertacl motor heelt; de
Inhoud von bet oliocarter der motor slechts 2 8/10 liter bedraagt; valt ouder de
laagste klasse der wegenbelasting. VRAAGT DEMONSTRATIE.
tijen, die zich binnen tien dagen zullen
moeten uitspreken, een definitief con
troleplan voor te leggen. Besloten werd,
dat het ontwerp den eersten Januari
a.s. zal worden toegezonden door den
voorzitter der commissie. Lord Ply
mouth, tenzij voor dien tijd door een
van de leden der commissie bezwaren
gemaakt worden.
Dc commissie besloot eveneens de
vertegenwoordigde regeeringen te ver
zoeken Lord Plymouth voor den vier
den Januari haar mceningen te doen
kennen omtrent de financieele gevol
gen van het controleontwerp.
De vergadering ging uiteen, nadat be
sloten was in de tweede week van Ja
nuari wederom bijeen te komen, nadat
de gisteren benoemde commissie van
deskundigen zelf zal hebben beraad
slaagd over en ter kennis \an de com
missie gebracht hebben hun conclusies
omtrent de onderwerpen, die hun wer
den voorgelegd.
DE VERHOUDINGEN IN DEN
STILLEN OCEAAN
WASHINGTON, 23 Dec. (Ilavas-A.N.
P.). In officicele kringen worden de
persberichten uit Tokio gunstig ont
vangen, volgens welke Anta voorne
mens zou zijn voor te stellen met de
Ver. Staten de kwestie der betrekkingen
in den Stillen Oceaan te bespreken.
Geen enkel officieel bericht is echter
nog te Washington ontvangen.
Nu de kwestie door Japan is opge
worpen na het Engelsche voorstel een
bespreking te houden omtrent de ver
sterkingen in den StillenOceaan, too-
nen Amerikaansche diplomatieke krin
gen zich gunstig gestemd ten aanzien
van het openen der onderhandelingen
Naar men weet verplicht de wet der
onafhankelijkheid van de Philippijnen
den president der Ver. Staten de neu
traliteit der eilanden te verkrijgen voor
de proclamatie hunner onafhankelijk
heid, welke vastgesteld werd op 1946
Het openen van besprekingen van Ja-
pansrhe zijde zal gunstig worden ont
vangen, daar dit de taak van de regee
ring der Vereenigde Staten zal verge
makkelijken.
DR. F. SONIES f
In den ouderdom van 57 jaar is. naar
liet Hdbl. meldt, te Lausanne overleden
dr. Fokko Sonies, die van 1901)1934
geneesheer-directeur van het Netler-
landsche Sanatorium te Davos is ge
weest.
De twee laatste jaren sukkelde Dr.
Sonies voortdurend en thans is hij,
na een operatie, overleden. Dc crema
tie zal te Lausanne geschieden.
KLEEDING MAGAZIJN
Advertenties, Keitjes en Abonne
menten worden daar zonder
prijsverhooging aangenomen
Arnh. Poortwal 50-52 Telefoon 242
Wat was 'i mooi buiten en nog zoo
•til. Vooral in 't bosch was 't heel, heel
•til. Het was of zij zachtjes moest loo-
pen net zooals je dat in een kerk deed.
Een zacht windje ging als een zucht
je door de bladeren en deed ze geheim
zinnig ritselen. In den top van een boom
zong een merel met jubelende trillers
Zijn hoogste lied.
Blij en licht voelde Geert zich. Haar
verdrietige stemming van de laatste
dagen was geheel verdwenen. Even
kwam 't nog in haar op, dat 't toch
vel jammer was om 't mandje weg te
geven, maar zij zette die gedachte da
delijk van zich af. Het was toch heer
lijk, dat zij straks op school niet mot
leege handen kwam. Gelukkig, dat t
nog vroeg was. Zij hoopte maar, dit zij
boer van der Aa zou zien. zoodat zij
hem kon vragen of zij over zijn erf
mocht. Anders zou 't misschien 'och
rog te ver zijn om voor 't ontbijt thuis
te zijn.
Toen zij aan de boerderij kwam,
vond zij hem al druk bezig met 't knip
pen van de grasranden om de perken.
„Goede morgen Geert," zei hij, zoodra
hij haar zag „waar moet dat zoo vroeg
naar toe?"
7.ij vertelde hem, dat zij boschbessen
wilde plukken en vroeg of zij den kort
st en weg over de boerderij mocht nc
men.
,,Ga gerust je crang kind,' an'woord-
de hij vriendelijk.
„De boschbessen zijn zeker voor groot
moeder."
„Nee van der Aa. die zijn voor de
juffrouw op school. Zij is jarig van
daag
„Nou. nou. daar zal zij blij mee zijn."
En hij wees haar den koristen wegnaar
een boschje, waar zij zeker kon zijn er
veel te vinden Nu dat kwam uit. I.Tve-
rig bewogen haar handen tusschen de
groene blaadjes orn de kleine besjes
machtig ie worden. Haar wangen wa
ren rood door 't bukken.
Zij had eerst eenige groote bladeren
gezocht, die zij Gedeeltelijk op den bo
dem van 't mandje legde en gedeeltelijk
over don rand liet hangen, .zoodat de
pan rsroode besjes rustten in een bed
van groen
Weer droeg zij 't mandie als een kost
hare schat voor zich uit. Zij moest er
voorzichtig mop loopen anders kon zij
licht do hosie« beschadigen. Onopge
merkt kwam zii thuis en zette 't in eer
verhoreen hoekje.
Na 't ontbijt stond zij even besluite
loos welke weg zii naar school zou ne
men. on don hoofdweg had zij alle
kans Lies on Rel tv logon to komen
dus zou zii liever langs Lientje's huis
gaan, dan kon die haar geschenk ook
nog bewonderen. Zooals zij verwacht
had, lag Lien in haar stoel naast 't huis
Uit de verte riep Geert haar al toe,
maar tot haar verwondering kwam er
geen roep terug
„Wat is dat vreemd," dacht Geert.
„Zou zij soms slapen?" Op haar teeneri
kwam zij naderbij. Lien was geheel on
der haar deken verborgen, maar Geert
hoorde haar zachtjes snikken.
„Licntjc," vroeg zij bezorgd, „waarom
huil je. heb je pijn?"
Het snikken werd heftiger, maar er
kwam geen antwoord.
„Toe Lien," drong Geert aan, „zeg
eens wat, ik vind 't zoo naar, ais 'e
huilt. Kan ik je soms helpen?"
„Nee, niemand kan mij helpen," klonk
't opeens gesmoord.
„Maar wat is er dan?"
„Ik moet zoo huilen, omdat ik nooit,
nooit meer zal kunnen loopen cn ik w il
zoo graag spelen cn meedoen net als
andere kinderen."
De tranen sprongen Geert in do nogen
„Arme Lien," zeide zij zacht En plot
seling liet zij erop volgen: „Maar kom
eens te voorschijn, want ik heb iets voor
je meegebracht, waar je wel blij mee
zult zijn."
Hét huilen werd iets minder, de do
ken werd wat teruggeschoven en een
oog gluurde er boven uit. Ineens ging
de deken geheel omlaag.
„Wat is dat. is dat heusch voor mij?"
vroeg Lien, terw ijl er een lachje kwam
over 't bleeke gezichtje, dat nog nat
van tranen was „Maar je bedoelt toch
alleen de boschbossen, niet 't mandje
zeker," zeide zij aarzelend.
„Alles bedoel ik. 't is alles voor jou!"
,.U Geert, hoe lief van je., maar 't
mandje moet je heusch zelf houden. Je
zei vroeger zoo dikwijls, dat je 't niet
graag zou missen en dat je er wel al-
ujd naar kijken kon."
„Ais ik 't aan jou geef, zie ik 't nog
meer. dan dat ik 't zelf houd. Overdag
kom ik nooit op mijn kamertje en dc9
nachts slaap ik immers cn als wij hier
nu samen zitten, hebben wij er alle
twee pleizer van."
„Dat is wel waar, maar toch durf
ik t haast niet aan te nemen. Je was
er altijd zoo blij mee"
„En nu ben ik er dubbel blij mee, om
dat ik t jou kan geven."
Lientje hief haar gezichtje op om
Geert een kus te geven en toen deze al
een eind de weg op was, hoorde zij
Lien's hoogo fijne stemmetje nog roe
pen: „Dank je wel Geert, ik ben er
vreeselijk blij mee"
De eerste oogcnblikken voelde zij dan
ook niets dan een groote blijheid, dat
zij haar vriendinnetje wat op had kun
nen v rooi ij ken. maar toen zij dichter
bij school kwam. drong t* ineens tot
haar door dat zij nu toch met leege
handen kwam. dat zij nu toch de bui-
tcngeslotene was. Zij had geen spijt
van wat zij gedaan had. maar haar
hartje begon onrustig te kloppen en
weer kwam de vraag in haar op. die
haar nu al zoo lang had geplaagd:
„Wat zou de juffrouw wel van haar
denken?"
Op 't schoolplein stonden de kinderen
in groepjes bii elkaar cn spraken druk
en opgewonden Hoe zou zij 't boek vin
den en waar zou zij op tracteeren? Het
was een heele gebeurtenis voor de kin
deren, die in 't stille dorp weinig ge
wend waren.
Geert hield zich achteraf. Kon zij
maar heelemaal onopgemerkt blijven,
maar haar plaaté was juist in de twee
de bank, dus dat zou niet gaan
Do van Berken had voor deze gele
genheid een fleurig japonnetje aange
trokken, wat haar nog jonger deed lij
ken.
Geert kon de oogen niet van haar af
houden.
Dc kinderen hadden afgesproken om
bij 't binnenkomen allen netjes achter
elkaar, langs de juffrouw heen te
trekken, haar geluk te wenschen en
haar een hand te geven. Lies en Betty
liepen natuurlijk voorop. In 't speel
kwartier zou dc eerste een paar woor
den zeggen en haar 't boek overhan
digen.
Geert's onrust nam van minuut tot
minuut toe. Ze deed haar best om
steeds te denken hoe blij of Lien was
met haar geschenk. Zij voelde wel, dat
zij anders geen volkomen vrede meer
had met wat zij gedaan had. Eindelijk
ging de bel voor t vrije kwartier. Par
mantig kwam Lies haar bank uit en
stapte met 't bock onder haar arm,
trotsch als een pauw in haar blauw
zijden jurk. naar Do, waar zij haar uit
't hoofd geleerde zinnetjes met een
hoogdravende stem opzeide.
Do moest er inwendig om lachen,
maar toch deed de genegenheid van de
kinderen, die uil dit alles sprak, haar
goed. Zij stond op om ieder kind per
soonlijk een hand te geven en te be
danken.
„Ik geloof, dat de kinderen wat gek
op u zijn. Wat zei u wel van dat
mandje met boschbessen, die Geert
Donker 's morgens op uw verjaardag al
vroeg kwam plukken?"
„Voor mij?" vroeg Do verrast.
„Ja natuurlijk, voor wie anders?"
lachte hij. „Zij \ertelde er bij, dat u
jarig was, dus al is 't wai laat, vvensch
ik u toch ook nog geluk."
„Dank je wel, van der Aa en ook
nog mijn dank voor de melk", zei Do,
terwijl zij op haar fiets sprong en vrien
delijk groetend weg reed.
Langzaam reed zij verder. Haar ge
dachten waren weer bij Geert. Hoe
zat dat nu toch? Was 't mandje, dat
zij aan Lien gegeven had, dan eigen
lijk voor haar bedoeld geweest en had
z't aan haar vriendinnetje gegeven,
toen zii merkte, dat deze 's morgens
zoo bedroefd was? Zii moest Geert eens
voorzichtig polsen, maar hoe zij dit
aan moest pakken, wist zij eigenlijk
zelf niet goed.
Den volgenden dag zeide zij tegen
Geert: „Ga je straks even met mij mee
naar mijn kamer? Je houdt zoo van
geschiedenis en ik heb een paar mooie
boeken met platen, die zal ik je dan
eens laten zien."
Verwonderd keek Geert haar aan.
„Graag", antwoordde zij verlegen.
Na schooltijd gingen zij samen op
weg. Do trachtte een gesprek met haar
aan te knoopen. maar Geert was te
weinig op haar gemak om dit te doen
lottcn.
Toen Do haar kamerdeur ontsloot,
om Geert binnen te laten, bleef deze
verrast 6taan. Wat was 't hier mooi,
dacht zij. Zooiets had zij nog nooit ge
zien.
„Je mag wel verder", lachte Do, ter
wijl zij voor haar uitliep en een groote
stoel bij 't ïaam schoof. „Maak 't je
hier nu maar eens gemakkelijk."
Voorzichtig ging Geert op dc punt
van haar stoel zitten en daar Do even
naar haar slaapkamer liep om zich wat
op te frisschen, had Geert tijd om
rond te kijken. Wat moest dc juffrouw
rijk zijn, om zulke mooie dingen le
hebben. Dat moesten Roel en Lien nu
eens kunnen zien. Vooral Lien zou 't
even hard bewonderen als zij. Zij pro
beerde zoo goecl mogelijk in zich op tc
nemen, wat er allemaal stond. Als zij
weer eens een sprookje aan Lien ver
telde over prinsen en prinsessen, clan
wist zij nu precies hoe zoo n prinsen-
kamer er uit moest zien.
Even liet zij haar vingertjes langs 't
fluw celen kleedje glijden, dat. over 't
tafeltje naast haar lag. Hoe zacht voel
de 't aan.
Do kwam binnen en liep bedrijvig
heen en weer om thee te zetten. Geert
durfde 't kopje, dat Do haar gaf, haast
niet aan te nemen. Het was zoo fijn.
Stel je voor, dat ze 't eens liet vallen!
Met bewondering keek zij toe, hoe Do
't hare vasthield. Wat hield de juf
frouw haar pink aardig in de hoogte.
Dat moest zij thuis ook eens probee-
ren. Daar dronk zij altijd uit een kom
metje. In de winter, als 't koud vvjis,
hield zij de kom in heide handen, dat
was zoo heerlijk warm.
Na 't tweede kopje kwam Do met de
hoekon aandragen. Zij ging dicht naast
Geert zitten, liet haar de platen zien
en vertelde er zóó mooi van, dat 't kind
geboeid bleef luisteren.
Toen Do na een uurtje het laatste
hoek dicht sloeg, slaak'e Geert een
dieoe zucht. „Wat was dat prachtig",
zeide zij met een dankbare blik naar
Do.
„Nu, je komt maar eens dikwijls
aan; mijn boekenvoorraad is nog lang
niet Uitgeput," zei deze.
Geert stond op om weg te gaan. „Nu
Geert, blijf nog e\en zitten. Ik wilde
je tegelijk bedanken voor hetgeen je
mij op mijn verjaardag gegeven hebt?"
Pijnlijk getroffen keek Geert haar
aan. Wat was dat nu, stak de juf
vrouw de gok met haar? „Hoe bedoelt
u dat?" vroeg zij haperend. „Ik heb u
toch niets gegeven?"
„Ik bedoel, dat ie juist op dien dag
aan die arme Lientje iets gegeven licht,
waar je zelf heel erg aan gehecht was.
En als ik zoo iets van mijn lcerlin-
getjes hoor, doen zii mij nog meer ge
noegen clan met 't mooiste boek."
Verlegen keek Geert voor zich.
„En kan 't ook zijn. dat 't mandje
eigenlijk eerst een andere bestemming
had en dat de boschhessen eigenlijk
eerst voor een ander geplukt waren?"
vervolgde Do. terwiil zij Geert's ee-
zichtje ophief en haar in de zachte,
bruine oogen keek.
Geert sloeg haar oogen neer en met
een hoog roode kleur zedie zij: „Ik
vond 't zoo vreeselijk, dat ik niets
go\en kon. Ik wilde niet met loegp
handen kómen cn thuis konden zij 't
niet missen. Maar hoe weet u dat
eigenlijk allemaal?"
„Dat komt er niet op aan. Maar nu
begrijp je misschien beter waarom ik
jou daarvoor bedanken moest", zei Do,
terwijl zij haar een hartelijke -kus gaf.
Toen Geert 's avonds in haar kamer
tje kwam, keek zij zooals gewoonlijk
naar 't plankje boven haar bed. De
leege plaats hinderde haar nu niet
meer, evenmin als haar ledige handen.
Nu had z;i er volkomen vrede mee.
Daar had je 't nu, dacht Geert. Erger
kon 't niet. Als de juffrouw nu bij haar
kwam, dan was zij genoodzaakt te zeg
gen, dat zij niet mee hacl gedaan. Zij
zag bleek van narigheid. Ilaar handen
waren kil en klam, terwijl zij 't verder
puffend warm had. Zij had 't gevoel of
zij in tranen uit zou barsten, toen Do
bij haar stond.
Voordat deze nog iets had kunnen
zeggen, zei Geert met een stem, die
haar zelf vreemd in de ooren klonk en
die scherp en hard was door haar po
ging om zich te beheerschen: „U hoeft
mij niet te bedanken, ik heb niet mee
gedaan."
Verwonderd keek Do haar aan. Hoe
had zij 't nu met dit kind? Zij kon toch,
moeilijk vragen, waarom zij niet mee
had gedaan. „Maar ik mag je toch ze
ker wel een hand geven, is 't niet?"
vroeg ze vriendelijk.
„Niet noodig. al6 ik toch niets gege
ven heb," zei Geert stug.
Ging ze nu maar gauw naar de vol
gende bank, dacht zij anders zou zij
toch nog gaan huilen.
Met een licht schouderophalen ging
Do verder. Nee, nu begreep zij heele
maal niets van Geert. Zou zij zich dan
toch in 't kind vergist hebben?
Even later liep zij naar een kast in
een hoek van 't lokaal en haalde er een
groote doos mot gebakjes uit. Toen zij
de deksel oplichte, ging er een kreet
van verrukking op Geert zat met groo
te oogen te kijken. Wat een heerlijke
roomhorens Zulke groote had zij nog
nooit gezien cn zeker nog nooit ge
geten. Oplettend keek zij toe hóe Do
voorzichtig de broze horentjes met de
goeie room op een groote schaal legde.
IIet water kwam er van in haar mond.
Toen de 6chaal bij haar kwam, zag
Geert hoe Lies en Botz elkaar aan
stootten cn hoorde zij Lies fluisteren:
„Te gierig om een dubbeltje 4c geven
maar de taartjes zal zij wel opeten
Geert hield haar handen stijf op haar
rug en zei kort: „Ik lust geen room
horens".
„He Geert, je bent vandaag geen aar
dige gast op mijn feest," zei Do en zon
der verder aan te dringen ging zij ver
der. Met moeite hield Geert haar tra
nen in. Die spoken mochten niet zien,
dat zij huilde, dal nooit! O hoe dank
baar was zij toen de bel eindelijk luid
de en zij naar huis kon gaan. Gelukkig
dat 't Woensdag was, nu hoofde zij
tenminste vanmiddag niet naar school.
Als er nu thuis maar niemand vroeg
hoe 't feest geweest was.
Vader en Roel waren niet aan tafel:
zij waren op 'i land aan 't werk en
grootmoeder had 't druk met de klein-
t|os. die door de warmte woelig en las
tig waren. Zo kon zij dus na 't eten on
opgemerkt weggaan. Zij had behoefte
0111 alléén te zijn, zelfs Lien kon haar nu
niet troosten.
In 't bosch zocht zij een stil plekje
op, ging met haar rug tegen een dikken
boomstam ztiten en met haar hoofdje
gebogen over haar knieën, snikte zij
haar kinderverdriet uit. 's Middags be
dacht Do zich, dat 't wel aardig zou
zijn, als zij een paar gebakjes naar Lien
tje Rengers bracht. Dan had 'l kind
toch ook nog wat van feest. Zij vond
Lien, zooals gewoonlijk op haar stoel,
terwijl haar moeder naast haar aard
appelen zat te schillen. Vrouw Rengers
droogde haar handen aan haar schort,
zoodra zjj Do aan zag komen en bood
haar een 6toel aan.
„Wel Lien," zei Do opgewekt, „je
moet toch ook weten, dat ik vandaag
jarig ben, daarom heb ik een paar ge
bakjes voor je meegebracht."
Het kind kleurde van blijdschap.
„Het heeft er veel van of Lien zelf
jarig is," zei haar moeder, „dat is wa
rempel al haar tweede cadeau vandaag.'
„Wat is dan je eerste Lien. Mag ik 't
eens zien?" vroeg Do.
Vol trots wees -Lientje op 't mandje
met dc boschbessen op 't tafeltje naast
haar.
„Hoe snoezig," zei Do, terwijl zij 't
voorzichtig in haar handen nam.
„Dat heeft zij vanmorgen van Geert
gekregen," vertelde vrouw Rengers.
Lien had 'n slechten ochtend en was erg
bedroefd. Nog vóór schooltijd kwam
Geert aanloopen cn bracht haar dit
mandje, waar zij zelf zoo erg aan ge
hecht is. Zij heeft 't op school met een
wedstrijd gewonnen, omdat zij 't beste
opstel had gemaakt. Het kind moet be
paald al heel vroeg zijn opgestaan 0111
die boschbessen nog voor schooltijd tc
plukken. Lien heeft er een lief vrien
dinnetje aan. Jammer, dat zij geen
moeder meer heeft en dat 't thuis zoo
zorgelijk is."
Even later stond Do op, De gedachte
aan Geert liet haar niet los. Hoe innig
lief was zij toch altijd voor dat gebrek
kige. ziekelijke Lientje en hoe stug en
onvriendelijk was zij op school.
De volgende dagen probeerde Do door
nog groot er vriendelijkheid Geert een
beetje nader te komen. Haar zachte
donkere oogen waren zoo in tegenstel
ling met haar korte, stugge antwoorden,
vond Do.
Twee weken later reed zij op een
zonnigen middag langs de boerderij van
hoer van der Aa. Deze stond aan 't hek
zijn pijpje te ronken. Hij riep haar een
vroolijke groet toe en vroeg of zij niet
even wilde rusten, clan zou zijn vrouw
voor een glas versche karnemelk zor
gen.
„Graag", antwoordde zij, „daar ben ik
voor te vinden."
Do had altijd schik in die eenvoudige
dorpsmenschen, die zich gaven, zooals
zij waren.
Vrouw van dor Aa legde een frisch
kleedje over 't tafeltje onder de kas
tanjeboom voor 't huis en haastte zich
om de karnemelk te halen. Nadat Do
een poosje gerust had. moest rij de
boerderij bewonderen, waar zij als stads
kind voel belangstelling voor had. Bij 't
weggaan zei de boer:
EINDE.
