'sW er elds
-draaiboek
Het theater van Stanislafski
is geestelijk dood
Vorst Cobra
Teleurstelling
in Parijs
GEEN GELOOP MEER AAN DE DEUR
fa. M. R. N. OOSTERVEEN
U heeft er geen omkijken naar
Besparing, want incasso-kosten vervallen
K.K.K.
Radio-programma's
Dameshoeden
Langestraat 42 - Iel-11
WA TETEN WIJ MORGEN?
Ie BLAD PAG. 2
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
DONDERDAG 23 SEPTEMBER 1937
TOONEEl
Gevolg van de bolsjewis
tische aanpassing?
Geen deemoed der ziel
De Fransche dwepers met Rus
land hebben weer een illusie ver*
loren: Het „Moskousche Artistie
ke Theater" is dood. tenminste dat
theater, hetwelk men twintig jaar
geleden voor 't laatst in Europa
heeft gezien en bewonderd. Toen
werd aangekondigd, dat het „Mos
kousche Artistieke Theater" op de
Parijsche wereldtentoonstelling een
gastspel zou geven, waren alle
vrienden der dramatische kunst
vol belangstelling en de Russische
emigranten zagen de voorstellingen
met koortsachtige spanning tege
moet. Het ging immers om een
weerzien van Stanislafski en Nemi-
rowitsj-Dantsjenko, de oprichters,
die nog altijd aan het hoofd staan
en verder van Katsjalof, Moskwin.
Lconidof, Knipper-Tsjechowa, met
wier namen rle herinnering aan de
edelste tooneelkunst van vóór den
oorlog is verhonden.
„Tsaar Fedor Ivanowitsj", „Een
vijand des Volks", „Nachtasyl", „Voer
man Henschel", Peer Gynt", „Oom
Wanja", „De Kersenboomgaard"
lachen en weenen zijn misschien nooit
sterker opeewekt, dan door het spel
van dit gezelschap. En dat het Stanis-
lafskitooneel. dat in het eerste tijdperk
der bolsjewistische proefnemingen
o\er boord werd geworpen, nu in Mos
kou weer in eere is hersteld, dat het
door de steeds op propaganda-cffecten
bedachte Sovjet-regeering naar Parijs
werd gezonden om de grootheid der
Sovjet-kunst te laten zien, scheen er
voor te spreken, dat het zijn hoog peil
in de laatste twintig jaar bewaard had.
De Moskouers zijn nu eekomen, men
heeft ze gezien en ze hebben, naar een
toonaangevend tooneelcriticus verklaart
over een puhliek, dat toch zoo ontvan
kelijk mogelijk was, niet meer de zege
behaald Het oude „Artistieke Theater"
Is het „met de Lenin-orde onderschei
den Academische Gorki-Theater" ge
worden, niet alleen uiterlijk, maar ook
innerlijk. ITet heeft zich vérgaand aan
de bolsjewistische propaganda-kunst
moeten aanpassen, niet enkel in de
keuze der stukken, maar ook in de
taal, de mimiek en daardoor schijni
het 't beste van zijn wezen te hebben
ingeboet. Er wordt ook nu hier en daar
nog steeds uitstekend gespeeld, maar
de betoovering, die er eens van uit
straalde, is vervlogen.
Het meesterschap van den regis
seur, Nemirowitsj-Dantsjenko, die
het Parij6che gastspel leidde.
Stanislafski was wegeri6 ziekte
in Moskou gebleven zet zich ook
nu nog in technische ensceneerin-
gen door, maar reeds in de toonee-
len der massa'6 merkt men duide
lijk. hoe zeer alles gemechaniseerd
is en zich zonder het oude bezeten
enthousiasme afspeelt.
Men had gevreesd, dat het „realisme"
der Moskouers kon blijken, overleefd te
zijn. Aan dit gastspel heeft men echter
begrepen, dat het heelemaal niet het
realisme is geweest, wat hun beste deel
was, maar een muzikaliteit, die vroeger
aan de werkelijkheid verhoogde betee-
kenis heeft gegeven en die tegenwoordig
verloren is gegaan. Als Katsjalof of
Knipper-Tsjechowa optreden (trouwens
niet in domineerende rollen) dan stroomt
dat fluidum wel weer van 't tooneel uit,
dat vroeger zoo zeer bekoorde. De nieu
we tooneelspelers-generatie, waarmee
men kennis maakte, bezit echter van
dit expressionisme in den besten zin
van het woord zoo goed als niets.
Ze kunnen niet spreken, deze too-
neelspelers, ze kunnen niets doen
voelen of voorvoelen, ze spelen luid,
en opzettelijk naar de toeschouwers
gericht, ze zijn plebejisch, ook in het
gewaad der oude aristocratie en
vooral: ze bezitten niet meer den
deemoed der ziel, waarmee de kun
stenaars van het oude Stanislaföki-
Theater eens hun diepsten indruk
maakten. Aldus de Parijsche kritiek.
Er waren drie stukken te zien: Gor
ki's „Vijanden", „Ljoebof Jarowaja"
van den jongen dichter Trenjef en een
bewerking van Leo Tolstoi's „Anna
Karenina." Gorki's stuk speelt vóór
den oorlog en schildert, zonder ooit den
diepen indruk van zijn „Nachtasyl" te
bereiken, den heginnenden klassenstrijd
tusschen grondeigenaars en de naar
vrijheid strevende arbeiders. In „Ljoe
bof Jarowaja" bevindt men zich in den
Russischen burgeroorlog: roode militie
en witte cificieren worden tegenover
elkaar gesteld, schandalen en liefde
worden op een primitieve manier ver
mengd met de socialistische heilsleer
en aan het slot triomfeert het revolutio
naire ideaal, zooals hot reeds in Gorki's
stuk prophetisch over de uiterlijk nog
overwinnende politie-willekeur triom
feert. Plet stuk van Trenjef is zeer laag
bij den grond en dat het Stanislafski
wanneer U de abonnementsgelden op het A m e r a-
foortsch Dagblad automatisch gireert,
Op aanvraag aan onze administratie (Tel. 513) zenden
w(j aan kwartaal-abonnés een machtiging ter teekening
en de girodienst zorgt voor de rest.
Indien U thans aanvraagt, kunnen de abonnements
gelden voor het vierde kwartaal 1937 reeds automa
tisch overgeschreven worden.
Adm. AMERSFOORTSCH DAGBLAD.
f dlajulA {pLcdbmux
£w iujlüqM qmds tafalivijn
Per flesch f 0,65 III Per anker f 25.—
->w III
I j?. Schahuimwt %n.
WjwrftiAchMi/umi 17 JuI. 1fy5
tooneel gedwongen ie, zulk waardeloos
werk te spelen, is feitelijk al treurig
genoeg.
De meeste interesse concentreerde zich
op „Anna Karenina", waarin Anna's
liefde voor Wronski in 23 tooneelen
wordt getoond. Al moest het „Artistie
ke Theater" aan den tegenwoordigen
Russischen tijdgeest ook hier een offer
brengen, al moest ook de schuld en het
lot van Anna Karenina aan de sociale
verdorvenheid van het ancien régime
ten laste worden gelegd, toch beloofden
de oude Moskousche kunstenaars aan
het genie van Tolstoi nog boven alle
politieke hatelijkheden uit te kunnen
groeien en menschelijke conflicten en
boete zuiver te kunnen uitbeelden.
Niets of maar weinig van dit al: er
zijn geen opvolgers van de oude kun
stenaars. De titelheldin. Alia Taras60-
va, die Knipper, Lilina en Germanowa
opgevolgd, weet niets van de teerheid
eener beminnende vrouw, vindt nauwe
lijks het hart van een moeder, is on
handig in de smartelijkste oogenblik-
ken, nooit dame, nooit door het lot neer
geworpen. Wronski is geen tsaristisch
garde-officier, maar een sergeant,
kleurloos, zielloos, oninteressant, zoodat
hij (door Proedkin gespeeld) naast den
uitbeelder van den bedrogen echtgenoot
geheel op den achtergrond raakt
Sjmeljof is de eenige in dit nieu
we ensemble, die den correct-koelen
Karen in een trek van grootheid weet
te verleenen, maar hij is een witte
raaf in een, tot een caricatuur ge
maakte, aristoeratenwereld. Gevoels-
uitbarstingen gelukken ook hem
niet, en wat diepste zielenood moest
zijn, wordt slechts vervelend.
Het is karakteristiek, dat de matige
bijval van het publiek, dat het Théatre
des Champs Elvsées maar half vulde,
meer den aanblik van de prachtige, uit
Moskou meegebrachte, cmpire-meubels
gold, dan de prestaties der tooneelspe-
lers.
Was dat het oude, heerlijke Moskou
sche Artistieke Theater? Het was het
„Academische Gorki Theater", dat met
oude en nieuwe ensceneerings-effecten
het innerlijke leven wilde voorspiegelen,
waardoor het eens uitmuntte boven alle
tooneelkunst. Het beweegt zich nog, het
heeft nog herinneringen aan den Tsjc-
chof-tijd, het copieert ziöh zelf nu en
dan, maar het kan zich niet meer vrij
ontplooien, het ziet geen toekomst voor
zich. Niettegenstaande sommige bekoor
lijke bijzonderheden, zeggen Parijsche
critici, welk een smartelijke ervaring
over het algemeen! Men moet het wel
erkennen: Het Moskousche Artistieke
Theater is dood.
„Hegt IJ de brieven van Mevrouw
de Sévigné?"
„Neen, tot mijn spijt niet!"
„Hebt U dan misschien een brief
kaart voor me?"
(„Tid ens Tegn")
OOST-1ND1E
jriEA/ late kroegbezoeker op weg naar
ZL huis of een vroege trekker tusschen
de dorpen in Georgia of Illinois. Ame
rika kan soms op de akkers van het land
fantastische witte figuren zien ronddolen,
in wijde witte mantels met griezelige punt
mutsen n\ct op hun schouders groote vlam
mende kruisen, in olie gedrenkt. Het zijn
leden van het geheime genootschap de Ku
Klux Klan, die dood en verschrikking bren
gen onder de negers en de pro-negro blan
ken. Laat den onschuldigen voorbijganger
zijn oogen bedekken en zijn rug naar hen toe
draaien, want zij handelen meedoogcnloos
met al wie hun bij hun werk van wraak
in den weg komt. Want dit geheim ver
bond. dat niet terugschrikt voor brandstich
ting en doodslag en dat in zijn annalen de
gruwelijkste wraaknemingen te boek heeft
staan, heeft een felle haat gezworen tegen
de negers. Het is hun eerste levensdoel
den neger te houden op de plaats, waar zij
denken dat hij hoort, dat is aan hun voeten,
als een slaaf.
Ook nu weer spoken de drie beruchte
lettertjes K.K.K. door de kolommen der
wereldpers. Er is in Amerika weer eens
een politiek stormpje opgestoken, dat
als een speelsch windje in een Pittsbur-
ger blad begon, overstak naar Londen
en nu in het Kapitool te Washington
en in de antichambres van het Witte
Huis aardig wat stof doet opwaaien.
Een rechter van het Hoogste Amerikaan-
sche gerechtshof, Senator Black, een
protégé van President Roosevelt, is er
door zijn politieke tegenstanders van
beschuldigd een lid van den beruchten
bond te zijn. Als het waar is, dan is dit
een zware prestigeklap voor Roosevelt,
vandaar dat de pers van Londen, waar
Senator Black nu is. en de Amerikaan-
sche pers er fel op zijn achter de waar
heid te komen.
Over de transatlantische telefoon heeft
daarom een Daily Express-reporter met
het hoofd der Clan, dr. Hiram Evans,
van Atalanta, Georgia, gesproken en
hem gevraagd wat er van al deze bewe
ringen nu eigenlijk waar is. „De groote
toovenaar", zooals dit opperhoofd heet,
hield vol dat Senator Black geen lid
was van zijn genootschap, alle fotografi
sche bewijzen van de Pittsburg Post ten
spijt. Het „gouden pasj-oort" van het
lidmaatschap voor het leven was aan
Senator Black nooit verleend. Over het
werk van het genootschap, dat anti-
Joodsch, anti-Katholiek cn anti alle
niet-Amerikaansche elementen is en
voor het zoogenaamde 100 Amerika
nisme 6taat, had de groote toovenaar
het volgende te zeggen: „Wij zijn Ame-
rikaansch geboren blanke Protestanten.
Blanken. En we zijn niet van plan
ons door de nikkers op den kop te laten
zitten.no sir. Natuurlijk wordt er gelyncht
maar wie kan zeggen, wie de schuldi
gen zijn? Wij nemen onze maatregelen.
Onze taal en ons ritueel zijn honderden
jaren oud. Ook vrouwen kunnen lid
zijn. We hebben over de millioen vrou
welijke leden en de kap staat hun aller-
'charmantst. De rest is geheim. Ik kan
alleen zeggen wie er geen lid zijn, en
mr. Black is geen lid. „That's all."
Het genootschap stamt nog uit de da
gen van de blanke Zuiderlingen, die
zich na den burgeroorlog verbonden te
gen de pas bevrijde negers. De naam zou
een nabootsing zijn van het laden van
een geweer. Een andere uitleg is. dat het
een afleiding is van het Griekse he woord
ERNSTIG AUTO-ONGELUK
MALANG, 23 Sept. (Aneta-A.N.P.)
Zuster van der Kalle uit La wang, die een
splinternieuwe Ford-acht bestuurde,
waarin mevrouw Brouwer en de heer
Pinchetti gezeten waren, is te Singosari
bij Ma lang, waar zij met een te groote
snelheid reed, van den weg geraakt en
tegen een boom gebotst. Alle drie per
sonen eerden vrij ernstig gewond. Zij
zijn naar een ziekenhuis overgebracht
UITVOERING WATERSTAATS.
WERKEN
SEMARANG, 23 Sept. (Aneta-A.N.P.)
De afdeeling waterstaat ontving auto
risatie tot uitvoering van een vierde
deel van de z.g. Oost-Semarang-wer-
ken tot een totaal bedrag van f 127.400,
het werk omvat betonwerken tot een be
drag van f 29.000; het restant wordt
verwerkt in grondverzet.
Hiermede is de afwatering van de
Kali Sajoeng en de Galcman verzorgd.
Dc verbetering van den wateraanvoer
zal het volgend jaar aanvangen.
REIS VAN ZWEEDSCH MILLIONAIR
IN INDIE
BATAVIA, 23 Sept. (Aneta-A.N.P.)
De Zweedsche multi-millionair Wenner-
gren, die een dezer dagen met zijn luxe
jacht voor een zakenreis om de wereld
is vertrokken, zal ook een langdurig
bezoek aan Ned.-Indië brengen. Hij is
voornemens een auto-tocht van verschei
dene weken over Java te maken.
„Och, waren afle menschen wijs..**
(Dat is heelemaal niet noodig, als
ze achter het stuur maar 'n klein
beetje beter wilden opletten, dan
konden we al héél tevreden zijn l)
HILVERSUM I, 1S75 M. VARA 8.00
Gram.muziek VPRO 15.00 Morgenwij
ding VARA 1G.20 Declamatie 10.40
Gram.muziek 11.10 Vervolg declamatie
11.30 Orgelspe] AVPwO 12.00 Gram.
muziek 12.30 Eddy Oliver's Band 1.00
Kovaes Laios' Orkest en soliste 1.40
Pianoauetten 2.00 Het Kovaes Lajos-or-
kest en soliste 2.30 Pianoduetten 3,00
AVRO-Dansorkest VARA 4.00 Gram.
muziek 6.05 Kinderuurtje 6.30 Orgel
spel 6.00 „The Lucky Birds" cn solist
6.30 Politick radiojournaal 6.50 Gram.
muziek 7.00 „Vakbowegingswerk in de
crisis", causerie 7.20 Gram.muziek
7.25 Berichten ANP. VPRO 7.30 Be
richten V.G.P 7.35 .Lezen in den Bijbel",
causerie 8.00 Viool en piano 8.30 Cau
serie over de Frans Hals-tentoonstelling
VARA -- 9.00 Gram.muziek 9.30 VARA-
Maandrevuc, m.m.v. VARA-Orkest en solis
ten 10.00 „Fantasia" 10.30 Berichten
ANP. VPRO 10.40 Avondwijding
VARA 11.00 Jazzmuziek (gr.pl.) 11.30
12.00 Gram.muziek.
HILVERSUM II, 301 M. Algemeen pro
gramma. NCRV 8.00 Schriftlezing,
meditatie, gewijde muziek (gr.pl.) 8.30
Gram.muziek 9.30 Gclukwenschcn 9.45
Gram.muziek 10.30 Morgendienst
11.00 Fluit en piano 12.00 Berichten
12.15 Ensemble v. d. Horst 2.00 Vondel
herdenking 3.45 Gramjnuziek 4.00 Or
gelconcert 5.00 Gram.muziek 5.15 Alt,
piano en cello 6.30 Tuinbouwpraatje
7.00 Berichten 7.15 Boekbespreking 7.45
DAMES.'
Wilt U goed slagen, koopt dan bij
WUuMnvonfcqdsiM
West singel 21Amersfoort
Het beste adres om Uw hoed te
laten vervormen
kyklos (cirkel, gesloten) cn het Engel-
sche woord clan (bond). Meer valt er
niet over te zeggen, anders was het ge
nootschap niet geheim. De groote toove
naar, evenals zijn zeven draken, fulmi
neert tegen de negers en zwijgt. Zoo is
er voor elke revolutie een contrarevo
lutie, voor de kat i6 er de hond, voor
den dood het leven, voor een bevrijd
negro-Liberia is er de Ku Klux Klan-
Amerika hoeft er niet trotsch op te zijn
AMANDEL- en RUYTERspecuIaas
van VERKADE
VOOR DE KOFFIETAFEL
Pikante aardappelschelp.
Bereiding: Maak op de gewone wijze
aardappelpuree, voldoende hoeveelheid
voor 4 schelpjes. Hak 100 gr. ham fijn
en 1 eetlepel peterselie. Roer dit door
de puree, doe er 2 eidooiers door en 2
stijf geklopte eiwitten met wat Maggi-
aroma cn zot de schelpjes even in een
goed heeten oven tot ze bruin zijn.
VOOR DE MIDDAGTAFEL
Varkenscarbonade.
Gestoofde savoye kool.
Aardappelen.
Gebraden appels.
Bereiding: Besmeer een vuurvaste
schotel dik met boter, wasch vier groote
goudrcinetten zorgvuldig af en boor Z8<
Stop in de holte een flink stukje boter
en wat gemengde suiker en kaneel. Zet
den schotel in een niet te warmen oven,
laat de appels er in c.a. lVt uur heel
langzaam gaar braden, bedruip ze af en
toe even en pas op voor branden.
DE BENOODIGDE VISCH even bestellen
GLASTRA'S VISCHHANDEL
ALLEEN gevesfigdUtr.str.40,Tel.92
Reportage 8.00 Berichten ANP. Herha
ling SOS-Berichten 8.15 NCRV-Orkest
9.00 „Menschen met vacantie", causerio
9.30 Vervolg concert. (Om 10.00 Berichten
ANP.) 10.45 Sportpraatjc 11.0012.00
Gram.muziek. Hierna Schriftlezing.
DROITWICH, 1500 M. 11.40—11.50
Pianovoordracht 12.10 Alt cn orgel
12.50 Henry Hall's Band 1.352.20 Trio
concert 4.20 „Lionel and Clarissa", ope
rette 6.10 Gram.muziek 6.20 Zang
5.40 Reg. King's orkest 6.20 Berichten
6.15 BBC-Northern-orkest 7.30 „In your
garden", causerie 7.50 Relais uit Ameri
ka 8.20 BBC-Theaterorkest cn solisten
9.25 Orgelconcert 10,00 Berichten
10.20 .Autumn variety", causerie 10.35
Turner Strijkkwartet en soliste 11.30
Ambrose's Band en solisten 11.5012.20
Dansmuziek (gr.pl.).
RADIO-PARIS, 1648 M. 7.10, 8.20 en
10.35 Gram.muziek 12.50 Ibos-orkest en
zang 4.20 Trioconcert 5.50 Pianovoor
dracht 6.05 Zang 7.20 Pianovoordracht
7.50 Viool en piano 8.50. Zang 9.20
Gevarieerd concert 10.50 Gram.muziek
11.2012.50 Omroeporkest.
KEULEN, 456 M. 6.50 Militair concert
8.50 Omroepschrammclensemble 12.20
Verzockconccrt 1.35 Omroeporkest 2.35
Gevarieerd coniert 4.20 Omroep-Amuse-
mentsorkest 5.35 Zang en piano 6.35
Omroeporkest en solisten 8.30 Madrigaal-
verccniging Aken, een kamerorkest en so
listen 9.35 Reportage 10.5012.20 Her-
bert Fröhlich cn Charlie Albrecht met hun
orkesten.
BRUSSEL, 322 en 484 M. 322 M.ï 12.20
Gram.platen 12.50 Kleinorkest 1.30 Sa
lonorkest 1.502.20 Gram.platen 5.20
Populair concert 6.20 Salonorkest 7.20
Vioolvoordracht 8.20 Nationaal orkest
10.3011.20 Omroopdansorkest,
484 M.: 12.20 Gram.muziek 12.50 Salon
orkest 1.30 Kleinorkest 1.50 Zang
2.002.20 Gram.muziek 5.20 Omroeporkest
6.35 Gram.muziek 6.50 Brahms-concert
7.35 Klarinetmuziek 8.20 Voor oud-
strjjders 9.4010.20 en 10.3011.20 gra-
mofoonmuzick.
DEUTSCHLANDSENDER. 1571 M. 8.30
Omroeporkest 9.20 Berichten 9.35 Pia
noduo cn solisten 10.20 Berichten
10.5012.20 Herbert Fröhlich en Charlie Al
brecht met hun orkesten. (Om 11.05 Weer
bericht).
FEUILLETON
Door MARK CHANNING
Ned. bewerking door
MARIE DE BELMONTE
13)
Aan de binnenzijde werd de deur
geopend en een gedaante, die aan een
aap deed denken, doemde uit het duis
ter op. om terstond er weer in te ver
dwijnen.
Een afschuwelijke stank van dierlijke
uitwerpselen deed Gray walgen Een
dof gebrom en gebrul in de verte ver
vulden de bedorven atmosfeer.
Met groote tusschenruimten zaten in
den muur van de met tegels bevloerde
gang kleine petroleumlampjes vast; de
vettige walm klom in dichte spiralen
omhoog, die een loofwerk van zwart
roet op plafond en richels teekenden
Ten laatste belandden gevangene en
escorte in een klein rond zaaltje, onge
veer 15 vop» middellijn. Van daar uit
liepen, als de spaken van een wiel. zes
gangen, gelijk aan die. welke ze juist
doorgegaan waren.
„Welken kant op?" informeerde Gray.
Jtilstaande achter den cipier en zonder
acht te slaan op de beide op hem ge
richte eeweerlooppn
De man met de fakkel keerde zich
wel om. maar bleef zwijgen.
„Beleefd zijn kost niets, waarde
vriend", zei streng Gray. „Spreek, waar
gaan we heen?"
„Hoe moet iemand, die geen tong
heeft, spreken", was 't onvriendelijke
bescheid van een der bewakers. „Voor
uit!"
Op eenige meters afstand ontwaarde
Gray in het dansende roode lioht van
de fakkel een keldergat, ongeveer twee
voet in het vierkant, voorzien van dik
ke tralies.
Toen ze op de hoogte ervan gekomen
waren, scheurde een rauwe kreet,
voortgebracht door een beverige stem,
door de lucht. Achter de tralies staar
den twee doffe oogen, zonder oogappels
in een vaal gezicht, omlijst door een
vuile klis van geplakte grauwe haren
De man was blind.
Gray bleef stokstijf staan. De aangrij
pende afschuw vnn het lijkkleurige ge
zicht deed hem besluiten niet verder te
gaan
„Ik verzet geen voet meer", verklaar
de hij Terwijl de Engelschman de uit
daging. die sombere echo's opriep, weg
slingerde. waren al zijn spieren gespan
nen voor een oogenblikkelijk gevecht.
„Dat is ook niet noodig", repliceerde
hrutaal de langste der bewakers, die
intusschen een soortgelijk keldergat
had opengeduwd. „Dit is je nieuw ver
blijf"
„Vriendelijke groet aan mijn buur
man!" krijschle de blinde met hooge
overslaande stem.
Een hand gelijk aan een klauw kwam
tusschen de tralies door, om die van
dpn Britschen officier te drukken-
Een koude rilling liep Gray over den
rug dat wezen sprak Engelsoh
„Wie is u?" vroeg hij beklemd.
„Een krankzinnige fakir", viel de be
waker in de rede ,Ga binnen En lij
stil". tPgen den ongelukkige-
Opnieuw verhief zich de verontwaar
digde stem van Grav, luid weergal
mend in het onderaardsch gewelf. En
zijn overwicht op de mannen was groot
genoeg om ze te doen zwijgen.
Dc fakkel schudde.
„Simla heeft nooit geschreven", mom
pelde de blinde na een waanzinnigen
lach.
Gray werd in allerijl in het cachot
geduwd en het deurtje dicht geklapt.
Grendels werden verschoven, een sleu
tel knarste in een roestig hangslot en
de stappen van cipier en escorte ver
wijderden zich.
Thanfe herhaalde de krankzinnige in
het oneindige het woord „Simla". Ook
enkele andere verstaanbare woorden
wist hij uit te brengen. Maar over ]t ge
heel was het brabbeltaal zonder zin of
beteekenis. Gray had zijn kaken zoo
vast op elkaar geklemd, dat ze er pijn
van deden: dóór vlak naast hem zat
kapitein George Ian Galbraith bijge
naamd Gigs die eenmaal behoord
had tot het X regiment en later tot den
„Geheimen Dienst", de achtste, die ge
zonden was om den „Man met den
Sluier" te vinden, cn hij zelf. majoor
Colin Gray, ridder van het Victoria-
krui6. was de negende.
HOOFDSTUK XIII.
De List.
Na het vertrek van Jaffir, den bewa
ker van den harem, bleven Chirine en
Diana nog een oogenblik zwijgend naast
elkaar zitten, zonder acht te slaan op
Gulbundun, die als gewoonlijk vroolijk
babbelde.
De Perzische, die haar prille jeugd
had doorgebracht temidden van vrou
wen. voor wie intrigeeren een eerste le
vensbehoefte is, bedacht, nu ze de eer
ste vlaag van jaloezie te boven was,
de onzinnigste plannetjes, om het on
derhoud van Diana met Alam Khan
uit te stellen.
Haar donkere oogen zagen nog don
kerder: haar smalle handen rustten
werkeloos op haar schoot.
Fen gouden kistje met kristallen fla
cons. die reukwerken bevatten, welke
zij als tijdverdrijf het één na het ander
op den top van één harer koele vin
gers geprobeerd had, stond versmaad
op een tabouret naast haar. Drie der
stoppen waren verwijderd en een druk
kende geur van narcis, roos cn jasmijn
vervulde de lucht.
Diana Lindsay overlegde in stilte hoe
lang 't zou duren voor ze stierf, nadat
ze het vergif, dat Chirine haar beloofd
had, had ingenomen.
„Chirine, de koopman in zijden stof
fen is er weer", merkte Gulbundun op,
terwijl ze de lievelingshinde van de Per
zische naar zich toe trok en suikergoed
voerde. „Hij heeft een rol zijde bij zich
van perzikenkleur en van zoo'n mooi?
kwaliteit en zoo soepel, als ik ze nooit
gezien heb Geef je me die?"
Chirine staarde het meisje peinzend
aap. De koopman in zijden stoffen'?
Zou die ook kunnen helpen? Ze kende
hem wel: een man met slimme oogen,
die dikwijls in den harem van den
Cobra zijn stoffen kwam verkoopen.
„Ik wil wel een zijden karpet van
hem koopen, altijd als hij er één bij
zich heeft", zei ze bedaard.
De klassieke manier om uit een ha
rem te ontsnappen of er zich in te
smokkelen, gerold in een tapijt kwam
haar in den zin.
Gulbundun schudde ontkennend haar
hoofdje.
„Hij heeft alleen maar zijden stoffen
Zijde van allerlei kleur. Koop je voor
mij die rol van de perziken-kleur, ja
Chirine?"
„Ja, ja dat is goed", antwoordde Chi
rine afgetrokken.
Gulbundun maakte haar slanke vin
gers los uit de omstrengeling van den
hals van het hertje, dat ze wegduwde.
„En het Engelsche meisje moet een
jurk hebben van rose gaas..."
Het gulden kopje voorover gebogen,
keek ze schuin met kritischen blik naar
de welgevormde gestalte van Diana.
Maar het kleedingsvraagstuk liet ze al
gauw varen om uit te vinden, waarom
de heide anderen toch zoo stilzwijgend
waren.
„Vertel 's waaraan jullie denkt?"
vorderde ze met kinderlijke heersch-
zucht-
Diana glimlachte even, doch ant
woordde niet; Chirine keek naar Gul
bundun, intusschen een nul vormend
van haar purperen lippen. Soms hoort
men de wijsheid uit den mond der kin
deren, bedacht ze. Misschien weet dit
kind er iets op
„Antwoordt dan toch!" hield Gulbun
dun aan „Waarover denken jullie toch
aldoor?"
„Ik denk aan haar", zei Chirine, een
ongerusten blik werpend op het bleeke
gezichtje van Diana. „Zij heeft geen
lust om mijn heer te ontmoeten."
„En waarom niet?" vroeg Gulbundun
verbaasd, haar blauwe oogen wijd open
gesperd.
„Vrouwen van het sahib-log eten niet
„en tête-a-tète" met mannen van ons
ra6". Ondanks haar zelf kwam een
harde trek in de oogen der Perzische
bij het uitspreken van deze woorden.
„Diana vreest, dat mijn heer met haar
wil trouwen 't Is mogelijk Veron
derstel eens Gulbundun, dat een man
jou zou vragen bij hem te komen eten
en dat je er geen zin in had wat zou
je dan doen?"
„Als de Khan het me voorstelde, zou
ik het heerlijk vinden!" Het kind was
bezip een rozenblaadje om den met
henné rood gemaakten nagel van haar
pink te winden. „Misschien verandert
hij van opinie en wil hij haar niet meer
hebben."
„Mijn heer verandert nooit van opi
nie, wanneer een vrouw hem aanstaat",
zei Chirine bitter. „Bovendien heeft
Jaffir hem al. veel te veel over het En
gelsche meisje gepraat." Het mondje,
dat op een rozenknop leek, vertrok heel
gedecideerd en Chirine zweeg.
Gulbundun trok haar neusje op.
„Ik haat Jaffir", zei ze met nadruk,
terwijl ze een lange goyden 6peld op
raapte en op een kussen prikte, alsof ze
den verfoeiden eunuch doorstak „Zou
den we haar niet kunnen verstoppen?"
opperde ze ten laatste, een beetje uit
't veld geslagen.
„Dwaze praat", repliceerde Chirine on
geduldig. „Niemand kan zich verbergen
voor mijn heer."
De o\ertuiging in den toon van d0
Perzische onttrok Diana aan haar ver
starring.
,.Ik heb een besluit genomen", begon
ze bedaard.
Chirine keek haar aan.
„Je moet me het vergif geven, Cni'
rine, het vergif, dat je me beloofd hebt
en terstond."
De Perzische nam de koude handen
van het Engelsche meisje in de hare.
„Noen, Di. Open nooit de poort naar
de Eeuwigheid, zoolftng hoop uw gast
is Je herinnert je dit gedicht toc^;,
Wanneer er geen hoop meer is, dan. -
„Indien ze zich eens In den tuin ver
stopte", opperde Gulbundun optimte'
tisch. ..Tk weet wel plekjes..."
Chirine fronste haar voorhoofd.
(Wordt vervolgd).
