BIJ JAKOB NIEWEG OP T ATELIER Bally en andere be kende Wereldmerken JOH. BOTTINGA Gooisch Symphonie Orkest GESPREKKEN MET KUNSTENAARS GEVOELENS EN GEDACHTEN TA/ ANNEËR men zoo voor 't eerst kennis met hem maakt, lijkt de schilder Jakob Nieweg geen opvallen de figuur. Maar binnen de vier wan den van zijn werkvertrek wordt dat anders N.V. SALOMONS JUBILEERT IS GROOTER DAN OOIT TE VOREN Alléén bij TijdelijkUtrechtsche straat 14 Chr. Democratische Unie CONCERTEERDE IN AMICITIA Sint-Obstakels U BLAD PAG. f *"1 AMERSFOORTSCH DAGBLAD ZATERDAG 27 NOVEMBER 1937 Op den schilder Nieweg heeft Vincent van Gogh omstreeks 1918 een tot bewustheid gekomen invloed uitgeoefend Daar heerscht geordende rommelig heid alsof er voortdurend een vrou wehand, met iets van moederlijke toe gevendheid voor de eigenaardigheden van den bewoner, gezelligheid heeft willen brengen. Op de vensterbank staan cacteeën en vetplanten, zóó neergezet, dat men zou kunnen meenen, een onbescheiden blik te hebben geslagen in het huls van een rentenier enden plantenliefheb ber, zooals er immers duizenden zijn. Maar in hetzelfde vertrek staat een divan bohemien en achteloos mei kussens belegd, als in een vrijgezellen- kamer. Dat is de artist in Jakob Nie Weg. In de rustige bekendheid van zijn ate lier leert men hem kennen, zooals hij is: Een bescheiden, meditatieve per soonlijkheid, met een wonderlijken een voud in denken en gevoelen. Aanvan kelijk tast hij naar volzinnen en ge dachten, waakt angstvallig voor onzui vere formuleeringen. Ook in zijn woord keus blijkt hij de nauwgezette en tege lijkertijd zoo individueele beschouwer, die men in zijn schilderijen ontmoet. Er is een groote uiterlijke analogs en een geringere innerlijke overeen komst tusschen hem en Vincent van Gogh. Zag de schilder Nieweg niet het levenslicht in een gezin, waarvan va der, grootvader en overgrootvader het ambt van predikant vervulden? Kwam ook van Gogh niet uit een predikanten- familie? Beiden waren aanvankelijk in dezelf- 'de richting werkzaam, beiden werden tenslotte door eenzelfden machtigen im puls gedwongen, de kansel te verlaten voor den schildersezel, om in de rijke suggestie van lijn en kleur hun evan gelie tot de menschheid te brengen. Toegegeven, dat de werken van van Gogh in beklemmender, meer gespannen taai spreken voor wie het oor te luis teren legt, heeft ook Nieweg schoone verhalen. Het zijn eigenlijk niet altijd ver halen soms zijn het verstilde gedich ten, soms alleen maar klanken. Zoo'n slanke, dun omhoog-gegroeide pruimenboom, die hij schilderde, is als een speelsch, hlij-zinderend klankspatje Maar om het op te vangen, moet men de cacofonie van dezen aan valsehe ge luiden zoo rijken tijd, een wijle kun nen vergeten. En dit is voor menigeen heel moeilijk in onze dagen. Zoo rustig tegenover dezen zestigja rige zittende, heb ik hem eenige vragen gesteld. Wanneer hij geboren werd, hoe tijn opleiding was en wie zijn leermees ters waren. In de pastorie van Hogebeinlum, een schilderachtig plaatsje in Friesland, kwam Jakob Nieweg in 1877 ter wereld. „Van Adam af is er geen schilder in onze familie geweest". Hij maakte die opmerking, alsof hij er zichzelf reeds lang niet meer over verwondert. Maar vergiste ik mij, of sprak er in derdaad een geluksbesef uit een onge wild gebaar van zijn handen? Het is een gedachte, die slechts heel vaag doordringt en eerst later tot be wustheid komt. Werd zij verdrongen, omdat men zooiets bij een eerste bezoek eigenlijk niet vragen mag...? „Ik kan mij herinneren, hoe mijn an ders-zijn 6oms een gevoelige consterna tie in den familiekring teweeg kon bren gen", zegt Nieweg dan met een tinte ling van humor in zijn stem. „Toen ik tien jaar was, maakte ik eens ruzie met een tante, die beweerde, dat een roos mooier was dan een made liefje." „U teekende toen zeker veel?" ,.Heel veel zelfs, maar 't bleef voor eerst allemaal nog maar dilettanten werk. Ik kreeg wel een beetje les, bij voorbeeld op de Minerva-Academie to Groningen in mijn eerste gymnasium jaar, maar ik had zoo weinig tijd. He* huiswerk kwam in het gedrang, ook al omdat de stad Groningen een uur wan delen was van het dorp, waar ik woon de; het dagelijks gaan naar het gym nasium kostte dus veel tijd. Dientengevolge bleef Jakob Nieweg niet veel anders over, dan op eigen houtje te experimenteeren. Zooals er zoovelen doen en zooals er zoo velen ook voor goed blijven steken in het di lettantisme. Maar in 1900, toen hij derdejaars student was aan de universiteit te Gro ningen, kwam het keerpunt in zijn le ven, of liever gezegd: de aanleiding daartoe. In dat jaar kwam de criticus H. P Bremmer voor het eerst in Groninger om cursussen te geven over het zien van kunst. Hij caf onderricht in het zien van schoonheid, in het ontdek ken dus van het gevoel, dai leeft in de bewogenheid van een lijn. de hartstoc'.V van een kleur, de beelding van wat door den kunstenaar geschapen wordt Nieweg teekende toen reeds vrij aar dig, maar nog volmaakt ongeschoold Hij zag de natuur weliswaar niet met de oogen van den met zichzelf tevre den dilettant, maar zijn herscheppingen verrieden de technische onervarenheid van den leek', In 1908 ging hij naar Bremmer, toon" JAKOB NIEWEG. zelfportret de hem voor de eerste maal iets van zijn werk. Het feit, dat hij eerst nu. nadat zij elkaar reeds enkele jaren kenden, dit „waagstuk" ondernam, voor Bremmer misschien aanleiding ge weest, te gelooven in de schuchter heid van zijn leerling. Althans in 1914 verklaart hij in een artikel in een der eerste nummers van het tijdschrift „Beeldende Kunst" over den toentertijd reeds veel verder gevor derden Nieweg: „Juist die schuchter heid bewijst, dat er iets in zoo iemand zit, dat hij iets bevroedt, dat hij een diepte achter de dingen vermoedt. In zoo'n gestemdheid kan hij niet licht een zwaai en een zwier van een ander over nemen, wil zich eenigszins realiseeren, wat hij doet, en geeft zich met manier niet af." „Bremmer zag, dat ik er plezier in had", zegt Nieweg. Maar: „als er iets in je zit, moet je eerst stuiperen om het ei uit te halen." „Ik ging studeeren. De eerste jaren werkte ik uitsluitend met een zeer hard potlood. Dit stelde bijzondere eischen en dwong tot precieze aandacht voor het détail. Eenige jaren bepaalde ik mij bijna uitsluitend tot zeer beperkte on derwerpen. Ik teekende een doosje, een stukje van een plant, een plank. Kortom: ik wilde leeren zien, hoe een lijn of een ding geboren wordt en ver. der groeit." „Ondertusschen nam de kunst mij stced6 meer in beslag. Tenslotte om dat men nu eenmaal zich niet aan twee dingen volkomen kan geven nam ik in 1914 mijn emeritaat als pre dikant en wijdde mij geheel aan het vak, dat reeds in zoo hooge mate mijn aandacht had opgeëischt. Als Jakob Nieweg eenmaal zoover is gevorderd met zijn verhaal, komen er andere problemen in het gesprek naar voren. Vraagstukken, die in direct ver band staan met zijn leven al6 schep pend kunstenaar. Zoo'n leven is eigenlijk een voortdu rende strijd. Men moet vechten tegen gevoelens en gedachten, die uit eigen wezen ontspruiten. Maar ook niemand anders tot oplossing kan brengen. Op den schilder Nieweg heeft Vin cent van Gogh omstreeks 1918 eenige jaren een tot bewustheid gekomen in vloed uitgeoefend. Nochtans waren hier geen hevige zielsconflicten het ge volg van. Wèl en ongeveer gelijktijdig en ook telkens daarna had hij met een groote moeilijkheid te strijden. Hij zag zich geplaatst voor dit probleem: hoe ver is het geoorloofd op het vlak een derde dimensie af te beelden; zoo niet, hoe is hiervoor dan een oplossing te geven en op welke wijze is dit beeldend om te scheppen. Bij de oplossing van deze vraagstukken kwam hij soms eenigszins onder invloed van van der Leek. En het is hem niet gelukt voor deze problemen een eigen wijze van verbeelding te vinden, m.a.w. deze ge voelens en intellectueele overwegingen in kunst om te zetten. Langzamerhand zijn deze problemen dan ook op den achtergrond geraakt ei Kon hij weer doorgaan op den weg, die hij vanaf 1908 had gevolgd en waardooi hel hem mogelijk was te trachten om tot uiting te brengen wat in hem zelf leefde als diepste aandoening. Na ons gesprek heeft Jakob Nieweg mij iets van zijn werk laten zien. Wonder-zonnige appelboomen schilder de hij, zoo vol bloei en zoo vol atmos pherisch licht, dat het is, alsof de lente er noc doorheen danst. Uit zijn portretten ziet men, wat een fijn psycholoog deze man kan zijn. indien hij sympathie voor zijn model gevoelt. Dan stijgt hij vaak boven hel speciaal-psychologisehe van het geval uit. Dan is Jakob Nieweg da maat Vijftig jaar geleden werd de grondslag gelegd Op 1 Augustus 1887 kwam de heer W. Salomons uit Oosterbeek naar Amers foort en nam daar een aan de Spijk- straat 77 gevestigd timmerbedrijf over. Den eersten December trad hij in het huwelijk rnet mejuffrouw E. M. Enge len. Van de eerste jaren valt niet veel te vertellen. Het timmerbedrijf werd een aannemersbedrijf, met al zijn „ups en downs," in dit geval meer „downs" dan „ups". Vanzelfsprekend werden er ook wel kleine hoeveelheden bouwmateria len verkocht, zooals in ieder aanne mersbedrijf. Toch begon dit langzamer hand van meer helang te worden. Ten minste op een zekeren dag begon men behoefte te voelen de verkoopen in een apart boek in te schrijven. De eerste post kwam hierin 16 Juli 1895. De naam van dezen eersten cliënt was de heer G. ten Broek Sr. te Scher- penzeel. Dien dag. 16 Juli 1895, neemt men aan als de dag van oprichting van den bouwmaterialenhandcl Salomons Van dien dag af heeft de langzame, ge stadige vooruitgang plaats gehad. In het begin een dun stammetje, is het uitgegroeid tot een forsche boom. Niet ieder jaar was de groei gelijk, maar toch steeds weer: groei. Hard hebben de heer en mevrouw Sa- lomons gewerkt. Want bemoeide de heer Salomons zich den eersten tijd nog met zijn timmerbedrijf en later met zijn architectschap, het was mevr. Salomons die den dagelijkschen gang van zaken leidde in den houwmatpriaienhandel, en dp bpsnrekingpn voerde. In 1917, den tijd van schaarschte in den houwmaterialenhandel, bpgon het werk mevrouw Salomons torh zwaar te vallen. De nieuwe voorschriften voor den cementhandel. de nieuwe voor schriften van de belastingadministra tie maakten, dat geheel andere eischen aan de administratie werden gesteld De tegenwoordige hoofddirecteur kwam toen in de zaak, welke deze taak kreeg toebedeeld. In de naoorlogsjaren met de hooge prijzen werd de omzet, zoowel in hoeveelheden als in geld, grooter en breidde de omvang van de zaak zich uit. In 1919 werd een schelpkalkbrande rij te Apeldoorn aangekocht en een fili aal opgericht aldaar, onder directie van een schoonzoon den heer A. C. Leur, ter wijl tevoren in 1917 in Amersfoort reeds een afdeeling voor cementwarenfabri catie aan den Kleinen Koppel te Amers foort werd gevestigd. In 1919 werd de N.V. opgericht. Uit de N V. W- Salomons' Bouwhandel en Industrie zijn verschillende andere za ken voortgekomen, die nu allen een meer of minder zelfstandig bestaan lei den. Uit de afdeeling Cementwarenfa- briek kwam voort de N.V. Amersfoort- sclie Beton Maatschappij, waarvan de heer G. Salomons en E. J. van Lente directeuren zijn; de afdeeling Groot handel werd omgezet in de N.V. Hol- landsche Bouwstoffen Groothandel te Amersfoort, waarvan de heer C. Pries, directeur is. Met den N.V-Soester Bouw- materialenliandel v.h. G. v. d. Burg werd een gemeenschap aangegaan onder den naam Salomons-Soester Bouwmate- rialenhandel N.V. terwijl voor den dé- lailhandel in Bouwmaterialen op de Noord-Veluwe werd opgericht de Salo- mons-Cherveluwe N.V. gevestigd te Xunspeet. Met medewerking van de N.V. werd opgericht de Asbestcementindustrie „Asbestona" te Harderwijk, waarvan de hoofddirecteur de heer D. Salomons, directeur werd. Deze N.V. exploiteert een fabriek van Asbestcement-golfpla ten, vlakke platen en buizen te Harder wijk, waar op het oogenblik 53 arbeiders werken. Het kantoor is gevestigd Stati onsstraat 39 te dezer stede. Zooals gezegd, voeren al deze N.V.'s een zelfstandig beslaan, riiaar de N.V. \V. Salomons heeft deel genomen in het kapitaal en de hoofddirecteur neemt, hetzij als directeur, hetzij als commis saris deel aan het bestuur van de zaken Al deze bedrijven hebben evenwel uit eindelijk hun ontstaan te danken aan hef taaie vasthouden en het harde wer ken \an den heer cn mevrouw W. Salo mons. Zonder dat, zou het niet moge lijk zijn geweest de zaak zoo uit te bou ..en, dat thans ra. 100 personen op kantoor, expeditie of fabriek, werkzaam zijn. Hedenmiddag werd ten huize van de N.V., in verband met dit jubileum «en receptie gehouden* ONZE VOORRAAD schappelijke evangelist, zonder dat hij dit wil. Zijn portret van een werkloozc, met de verbeten aanklacht rond do lippen, de gloeiende oogen en met do fierheid van den opgeheven kaak, is er zoo een. Wij hebben ook zijn stillevens gezien. „Van 6ommige critici krijg ik er dikwijls van lang6. zei Jacob Nieweg, omdat zij zich ergeren aan de „gé- wilde" opstelling. Maar in werkelijk heid „wil" ik hot heelemaal niet zoo. Het is alleen maar gevoel, waaraan ik niet kan ontkomen. Trouwens: was het niet Van Gogh, die zei „het wat komt er niet op aan, maar het hoe Maar. ondanks de critici is Jacob Nieweg in zijn stillevens vaak hel grootst. Dc stofuitdrukking van een ge batikte doek wordt onder zijn penseel meer dan een festijn van weelderige kleurverfijning. U moet zien, hoe hii kweeperen schil dert. F.r trilt iets in van broeiend leven. Organen, die een groeiproces doormaak ten. En, ook terwijl hij ze schildert, schijnen ze te groeien. Een vergeestelijkte en verstilde we reld, waarin éénzelfde adem alle din gen hpzielt; dat brengt ons Jakob Nie weg in zijn werk. Hoe teer ziel deze zestiger de dingen om zich heen En ook. hoe kinderlijk verdroomd In verband hiermee be merkt men een zekere primitiviteit in hef waarnemen- Een neiging tot globali- ^eeren. zooals b.v. primitieven en kin- leren Maar het is alles fijnzinniger en - paradoxaal dieper doordacht. En zon ook die vreemde drang die hem stor-flg dwingt weer tot die tvpisrhe op- sffUipj? van ziin stillevens, niet uit pen vorm van primitiviteit verklaard kun •ip" worden? waf doet dat er toe", zou Ja- i.-o', v;-m>orr 70ggen. ..Men schildert zoo. nnvh' men u,et zoo moet". v. d. KRAAN Jr. De heer Nokman sprak over „Onze gecompliceerde wereld in den nacht" Men schrijft ons: Gieteravond hield de afdeeling Amers foort van de C.D.U. een gezellige avond in Eben Haëzer, welke druk was be zocht. De bijeenkomst werd aangevangen met samenzang van Ps. 121 1, waarna de voorzitter, de heer Nakman, voor ging in gebed. De heer J. F. van Haselen droeg een fragment voor uit „Het heerlijke Am bacht," terwijl de heer H. Boerwinkel het muzikale gedeelte der vergadering tevreden stelde met het spelen van een sonate van Beethoven, voor piano. De luimige noot werd gespeeld door den heer Hoekstra, die met enkele voor drachten de lachers op zijn hand wist te krijgen. Na de pauze voerde de heer Nakman het woord over het onderwerp „Onze ge compliceerde wereld in den nacht." Spreker begon met zijn gehoor te wij zen op de duisterheid van dezen tijd. en stelde de vraag of dit nu altijd zoo is geweest. Er is toch welvaart ge weest, en men spreekt toch van een ko mende opleving? Volgens spreker is het verschijnsel van deze verlichte twintig ste eeuw slechts een phase in de we reldgeschiedenis. Wij zijn gegroeid van enkeling tot staalgemeenschap, en de lijn van de climax, welke is begonnen in den oer tijd bij den primitieven enkelen mensch eindigt niet bij onze geperfectionneerde samenleving. De lijn gaat door, en trouw aan de climax, gaat deze wellicht naar een volkerengemeenschap. De heer Nakman betoogde verder, dat de C.D.IJ. in dezen tijd een uitzonder lijke taak heeft. Het christendom is te hard van stapel geloopcn en heeft de wereld voor Christus willen winnen, zonder den Christus. Aan de C.D.U. is de taak opgedragen te wijzen op het Licht der Lichten, en meer dan voor politieke winst te strijden, te getuigen voor het Eeuwige Licht, dat de duisternis van dezen glansloozen tijd zal kunnen ver anderen in het licht van het Paradijs, dat den enkelen mensch in den oertijd heeft gekend. Het verdere deel van den avond werd gewijd aan voordracht en muziek en tot slot werd nog gezongen: „Daar is uit 's werelds duistre wolken" uit Gezang 77 JUBILEUM IN „DE WITTE" Zaterdag 4 December wordt een be langrijke dag voor hotel „De Witte". De heer C. H. ter Wolbeek, kcllner in „De Witte" en in die hoedanigheid meer be kend als „Chris," herdenkt op dien dag het feit, dat hij VZVz iaar in het hotel werkzaam is. Ter gelegenheid van dit koperen jubileum zal Zaterdagmiddag een receptie plaats vinden. Wij zijn er van overtuigd, dat het „Chris", die zoo menig jubileum-festijn op een wijze mocht verzorgen, waarvan hij het „al leenrecht" heeft, aan belangstelling niet zal ontbreken* Weinig belangstelling voor dezen avond van 't Nut Er zijn de laatste tientallen jaren heel wat pennen in beweging gekomen, om de oorzaken op te sporen, waardoor cie muziek, vroeger het geestelijk bezit van het volk en als zoodanig hecht verbon den met het dagelnksche leven, lang zamerhand haar eigen weg is gegaan, het verband mot de volksgemeenschap heelt verloren en meer en meer is ver bijzonderd in een ver doorgevoerd solis me, met alle nadeelen daaraan verbon den. Met de erkenning van deze feiten, heeft men tevens naar mogelijkheden gezocht, om tot de zoo noodzakeliike overbrugging van de klove: musici eenerzijcls maatschappij anderzijds tc geraken. Jeugd- en schoolmuziek, mu ziek in de samenleviner. het volkslied en haar beoefening, het zijn allemaal onderwerpen, die in het middelpunt van de belangstelling staan. Nóg waarde voller, dan theoretische uiteenzettingen, is echter het practische herstel en wel tweeledig. In de eerste plaats: de actie ve muziekbeoefening die, hoe be langrijk ook, hior verder buiten be schouwing kan blijven) cn in de tweede plaats: het. óók actieve, muziek hooien. Het luisteren naar muziek is een kunst, die men leeren moet en door drongen van dit feit organiseerde het Departement Amersfoort van de Maat schappij tot Nut van 't Algemeen gis teravond een paedagogisch concert, ge geven door het Gooische Symphonie or kest onder leiding van Kees Hartvelt. De eerste helft van bet programma was hoofdzakelijk aan de instrumenten van het orkest gewijd: twee Oud-Neder- landsche dansen voor vijf-stemmig strijkorkest waren aanleiding tot een nadere kennismaking met het verschil in ligginqr en timbre der strijkinstru menten. Hierna werden de houten blaas instrumenten en de hoorn stuk voor stuk gedemonstreerd, waardoor het mo gelijk was, te luisteren, hoe Mozart de klankkleur der verschillende instru menten in het wondermooie Adagio uit het concertante kwartet voor hobo, kla rinet, fagot en hoorn met orkestbege leiding heeft gebruikt. Twee deelen: Andante en Andantino uit dc Balletmuziek „Rosamunde" van Schubert, waarin ook weer de houten blaasinstrumenten duidelijk tc herken nen zijn, besloten het eerste deel van het programma. Na de pauze werd één van de Londen- sche symphonieên van Havdn gespeeld. Kort vertelde Kees Hartvelt iets over de bouw van het werk en liet enkele van de voornaamste muzikale gedachten hooren. Het zou niet in overeenstemming zijn met da bedoeling van dit paegogische concert do uitvoeringen van de verschillende werken critisch te be schouwen. Een enkele opmerking moge dus genoeg zijn. Het verblijdende en svmpbatieke van het eeheele concert was, dat dit orkest (dat voor een groot deel uit werklooze musici bestaat) en baar leider maar één doel hebben: n.l. de muziek te dienen en deze nader tot haar toehoorders te brengen. „Niet de persoon van de dirigent staat in het rniddelpuit; naar de muziek moet u luisteren" aldus Kees Hartvelt. Er wordt door dit orkest met groote toewijding gemusiceerd; de leider weet ziin enthou siasme en liefde voor de muziek op de musici over te brengen en daardoor gaat er iets frisch en levendigs van dit spelen uit. De eischen die Mozart over 't algemeen, maar wel bijzonder in bo vengenoemd Adagio aan zijn spelers stelt, zijn buitengewoon groot, vooral voor de blazers en stellig te groot voor het Gooisch Svmphonie Orkest, doch in Havdn's Symphonic kon het orkest zich geheel geven en hoorden we een vertol king dip deze blijde muziek alle eer aan deed. Met een hartelijk applaus bedankte de kleine schare toehoorders de groo te zaal van Amicitia was nog niet half gevuld Kees Hartvelt. die het orkest in de hulde liet deelen. Wij hopen, dat bij een volgend paeda gogisch concert, de ledpn van 't Nut de waarde, van een dergeliiken avond zul len inzien, door in grooter getale op te komen. R. N. WIELRIJDER TE WATER Hedenmorgen omstreeks kwart over zes is een wielrijder, G. B. uit de Teut alhier, met zijn rijwiel ter hoogte van perceel 40 in de gracht aan den Zuid- singel gereden De man is door kran tenbezorgers en passecrende militairen op het droge geholpen. Op medisch arl vies is hii, na binnengebracht te zijn in het Pensionnaatsgebouw, overge bracht naar het R.K. Ziekenhuis. Zijn toestand was van dien aard. dat hij niet door do politie gehoord kon wor den omtrent dc reden van dit ongeval STAAT U óók weer zoo te kijken Bij de komst van Sinterklaas? Zit U óók weer zoo in zorgen Als diverse Ma's en Pa's? Staat U óók voor spiegelruiten Zonder een bepaald idee? Bracht hot U óók ieder jaar weer Nieuwe grijze hare mee? Wordt U óók door huisgonooten Weinig vrijen tijd gegund? Voelt U óók, dat U des avonds Haast geen krantje lezen kunt? Schuift U óók weer dezer dagen In Uw ééntje langs de straat? Wordt U óók door 't Sint-schenk- vraagstuk Min of meer weer obstinaat? Loopt U óók van kast tot muurtje En van muurtje tot de kast? Weet U óok niet hoe U Vrouwlief, Piet, Wim, Toos, Truus, Kees „verrast" En wanneer U dan geslaagd zijt Met een lumineus idéé, Wat U opgelucht deed zeggen: Geeft U dat maar! Da's O.K.! Doch U hoort op „pakjes-avond": Kèbtallang! Je keus was slecht! Hebt U nóóit dan binnensiVionds nog Een., nee, 'k zeg 't niet., gezegd..?! PHILIA. (Nadruk verboden). Uw 7onil\A/Pn worden gekalmeerd UW LGilU Ti Gil Pn gesterkt en Uw slaap wordt weer rustig door het ge bruik van Mfjnhardt's Zenuwtabletten Glazen Buisje 75 ct. Bij Apoth. en Drog. BEDRIJFSLEVEN Elcctrische en Radio-apparaten De heer G. v. d. Biezcnbos, Electr. Techn. Bureau, Aldegondestraat 103a, vermeldde in hot blad van gisteren, dat zijn zaak in Elcctrische- en Radio-appa raten, lampekappen, enz. is verplaatst naar dc Fredcrik van Blankenheym- straat 21, hoek Beekensteinschelnan, tel. 429. Dc heropening had hedenmiddag plaats. Het is nu ongoveer tien jaar ge leden, dat de heer v. d. Biezcnbos zich in zijn vorig pand vestigde. Deze ver plaatsing getuigt dus wel van onderne mingsgeest. De zaak is nu nog gunsti ger gelegen en Iaat zich goed aanzien. Velen getuigden hedenmiddag van hun belangstelling, terwijl de gebruikelijke bloemen niet ontbraken. FRUIT- EN GROENTEN VEILING Prijsnoteering 26 Novembor Druiven 1013 ct.. Bellefleur 58 ct., Goudreinet 713 ct.. Present v. Enge land 714 ct., Campagnczoet 46 ct., Bramlev Seedling 57 ct., Comtesse de Paris 11—18 ct.. Sterappel 1213 ct., .To denperen 1316 et., Groninger Kroon 6 7 ct., Brederodc 6—7 ct., Winterjan 7 8 ct., Giessen Wildeman 78 ct., Schor- seneeren 89 ctSpinazie 67 ct., Spruiten 69 ct.. Uien 9295 ct.. Rapen IS20 ct.. Bieten li36 ct.. Bloemkool 9 10 ct. Groene kool 1521 ct., Boeren kool 20—23 ct.. Chin, kool 10—15 ct., Roode kool 2135 ct.. Gelfkool 2022 ct- Wortelen 27—33 ct.. Prei 15—30 ct.. Knol selderij 2047 ct.. Radijs 1013 ct.. An dijvie 612 ct., Sla 629 ct.. Wortelen 57 ct., Selderij 57 ct., Peterslie 5 9 cent. SCHOORSTEENBRANDJE Met behulp van de minimax hebben gisteren eenige politieagenten in een perceel aan den Soesterweg een schoor- steenbrandje gebluscht. De oorzaak was natuurlijk een vuile schoorsteen. GOUDEN MEDAILLE Donr de Internationale Jury is in de afdeeling Grafische Kunsten van de tentoonstelling te Parijs de gouden me daille toegekend aan de N.V. Drukkerij v.h. G. J. van Amerongen en Co. alhier. Een prachtige bekroning! EIEREN VEILING Prijsnoteering 25 November Aanvoer pl.m. 15.500 stuks. Heneieren 3.60 tot f 4.Witte Eieren 4.60 tot 5.50, Eendeieren 3.25. HULPPREDIKER De nieuw beroepen hulpprediker Canrl. t. d. H. Dienst P L. Schoonheim zal morgenavond in de St. Joriskerk in geleid worden door den voorzitter van den Kerkeraad, ds. Gerritsen. In de Nieuwe en Emmakerk is 's avonds geen dienst* a

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1937 | | pagina 5