POPPENKLEEDERDRACHT RUBRIEK VAN OOM BOB HET VERHAAL VAN DE APACHEN OP WELKE DAG BEN JE GEBOREN te xxxxxxxxx frjPfr KINDERCOURANT door Maja van Heymen Door do rotsachtige dalen van het Dragoon-gebergte langs de Zuidelijke grens van den staat Arizona reed een troepje Amerikaanse verkenners. Voor op hun paarden hadden ze de geladen karabijnen liggen, want het was een gevaarlijke weg door de eenzame wou den. De Apachenstam, die in deze Blreken woonde, wilde geen gehoor ge .ven aan de verzoeken der blanken om 'de krijgsbijl te begraven en de bewo ners van de blokhutten langs de rand van de bossen hadden iedere week ze ker een overval van de Roodhuiden te iduchten. Alfred Sieber, de aanvoerder van de Verkenners, reed met zijn jongen vriend Edward Benton voorop. De beide man nen spraken op gedempte toon, zoals ze dat gewoon waren in de wildernis, (terwijl hun ogen oplettend langs de Bteile hellingen en rotspunten zwierven. „Natuurlijk geen spoor van de Apachen te zien", bromde Sieber. „Hun spionnen hebben ons allang gezien en de Rood huiden zitten in de wouden te wachten, tot wij voorbij zijn. Tk zal blij zijn als we dit gedeelte veilig achter de rug hebben". „En ik had nog wel zin om hier een paar weken te blijven!" lachte Edward Benton. „Als je me eens een poosje ver lof gaf?" „Och, praat toch geen onzin, jongen" De aanvoerder keek den jongen man verbaasd aan. Wil je hier je vacantie 'doorbrengen? Denk je hier een rust kuur te doen misschien?" spotte hij. Maar Benton kwam dicht bij hem rij - 'den en keek om zich heen voor hij be gon te spreken. „Luister, ik zal je mijn geheim vertellen. Toen ik een poosje -geleden op verkenning was bij de Mexicaanse eren9, vond ik een ouden Anarhe Hü wa« srewund door eon *rho| fvan een der blokhutbewoners en lag hulpeloos in het bos. Ik verbond zijn |wond en gaf hem wat te eten en te 'drinken en uit dankbaarheid vertelde de Indiaan mij een eieenaardig ver haal. Daarginds namelijk, tussen die spitstoelDpende rotspunt en die brede bergketen moet ongeveer twintig jaar geleden een blanke zijn geweest, die daar zijn blokhut had. En die man zou daar een diepe groeve sremnakt hebben, waaruit hij zilver haalde. Helaas heeft hij niet veel aan zijn ontdekking ge had, want de Apachen deden een over val op hem, ze namen hem trevanzen en hebben hem gescalpeerd. Zie je Al fred, daar zou ik wel eens heen wil len, om te zien. of dat verhaal waar is Alfred Sieber schudde eerst zijn hoofd. „Nee. Edward, daar zou ik maar niet aan beginnen. .Te Ifent daarboven zonder enige bescherming. De dichtst- bij wonende blanken zijn nog mijlen ver van je af en wat dat zilver betreft, ik vrees dat die Apache maar wat heeft verzonnen of dat het een sprook je is". Maar Benton gaf het niet op en eindelijk kreeg hij zijn zin: Sieber gaf hem verlof. „Goed dan", zei hij. „wat mij betreft kun je gaan, maar dit voor spel ik je: alles wat je daar in de ber gen vindt, is je eigen grafsteen!" Toen Edward Benton de volgende 'dag alleen op weg ging. moest hii wel aan die sombere voorspelling denken Geen mens kwam hij tegen in de een zame ravijnen, waar het pad doorheen yoerde. Met grote moeite en onder veel ontberingen bereikte hij werkelijk de plaats die de Apache hem had aange duid. Het was een ketelvormig dal rondom door hoge bergen ingesloten. Na een tijdje gezocht te hebben, ont dekte de verkenner tusschen de rotsen, bijna geheel begroeid met doornstrui ken, een blokhut. Daarnaast zag hij de afgebrokkelde rand van de groeve, die de geheimzinnige blanke daar alleen had gegraven. Edward ging onmiddel lijk aan het werk. Spaden en houwelen had hij meegenomen en zijn eerste werk was de halfingestorte schacht weer uit te graven en wijder te maken. Zijn karabijn lag naast hem op de grond, voor gebruik gereed. Aan het eind van de derde dag, waarin hij met onvermoeide ijver het zware werk had verricht, zag Edward voor het eerst iets glinsteren tussen het zand. Hij greep een handvol aarde en daartussen vond hij een vrij zwaar brokje zilver. Een zachte kreet van vreugde liet hij horen. Het verhaal van den ouden Indiaan was dus toch waar heid geweest! Nu sleepte hij grote ste nen aan. die hij boven op de schacht opstapelde, om de plaat-s gemakkelijk te herkennen. Daarna reed hij naar het Noorden om in de dichtst bijzijnde stad Tucson zijn ontdekking te melden en een bewijs van inbezitneming aan te vragen. Maar deze weg liep dwars door het gebied van de oorlogszuchtige Apachen. De tweede dag kwam Edward met hen in aanraking en beleefde hii een Re- vaarlijk avontuur. Toen hij door het dichte woud reed, hoorde hij plotselinc hun oorlogskreet vlak bij zich in het kreupelhout en een regen van pijlen suisde om zijn hoofd Gelukkig werd hij zelf niet geraakt, maar zijn paard kreeg twee dodelijke wonden van vergiftige piilen en zakte in elkaar. Onmiddellijk vuurde Edward zijn karahijn af in de richting van de aanvallers en bereikte daarmee, dat zij zich terugtrokken met een paar gewonden. Nu moest hij zich snel verstoppen en hii baande zich te voet een weg tussen struiken en rot sen door Dagen en nachten durfde hij niet verder te trekken en moest bij in een holle boomstam blijven. Proviand bad hij niet meer. en hii moest honger lijden, totdat het hem eindelijk gelukte een wilde eend te schieten. Die moest hij wel rauw opeten, want hij waagde het nog niet een vuur aan te leggen. Eindelijk meende hij, dat het wel vei lig was om verder te gaan en lancs grote omwegen vervolgde hij zijn weg naar Tucson. Veertien dagen nadat hij van de zilvergroeve was weggegaan, bereikte hij de stad, verzwakt, have loos en verwilderd, hongerig en dood moe. Maar zodra hij weer wat op krach ten was gekomen, verzamelde Edward Benton een troep flinke dappere man nen en nam hen mee, naar zijn vondst. Al gauw volgden allerlei avonturiers en gelukzoekers om hun brood te verdie nen in het „zilverparadijs" van Benton. In de omtrek van het keteldal groeide een hele nederzetting en gedachtig aan de voorspelling van zijn vriend Alfred Sieber noemde Edward de plaats ..Tombstone", dat betekent: „Grafsteen". Enige jaren later verkocht Edward Ben ton zijn zilvergroeve voor een reusach tige som geld en leefde verder als een rijk man in zijn stad. Toen hij stierf, werd hij volgens zijn laatste wil begra ven op een heuvel vlak bij de stad. onder een pvramide van ruwe stenen. Beste Nichten en Neven! Jullie wilt me zeker wel geloven, wan neer ik zeg, dat ik ditmaal omzettend veel over St. Nicolaas en zijn cadeaux gehoord heb. De ene brief stond er nog Een jongen uit Elzas-Lotharingen We gaan weer naar een ander land ien ook een andere kant, want nu ia liet naar het Zuiden. Je weet, Elza9- Lctharingen ligt op de grens van Frankrijk en Duitsland. Vroeger was het van Frankrijk, toen is het een poos Duits geweest, nu heeft Frankrijk het weer. De costuums wordpn er niet erg jveel meer gedragen en meer door de meisjes dan door de jongens. Maar op feestdasen zie je ze heide toch nog wel en het is een heel aardig gezicht. Deze jongen heeft een donkerblauw of zwart jasje aan en net zo'n broek, beide met metalen knopen, dus geel of wit. Zijn vestje is rood en zijn sokken hebben gekleurde dwarsstreepjes. Het korte losse buisje, dat hii allpen draagt bij heel grote feestelijkheden, is helder blauw met een witte rand. die gebor duurd is. Gewoonlijk draagt hij het ronde hoedie erbij, maar als het 's win ters koud is, zie je ze ook wel lopen met die dikke berenmuts. voller van dan de ander. Het leek wel of de winkels voor en door jullie leeg- gckoc.ht waren! In de meeste brieven sneeuwde het ook flink. Op het ogenblik, dat ik dit schrijf, is het huiten een witte vlokkenweicld en zie ik in gedachten mijn familie al sleeën en sneeuwballen gooien. Wat dat laatste betreft, doen jullie me een groot pleizier wanneer 'ullie elkaar al leen onderling eens in de sneeuw zet, maar vooral niet op voorbijgangers of wielrijders gooit. De kranten schreven reeds over ongelukken op dat gebied. Daar reken ik dus op. Verder zal ik maar niet over dc sneeuw praten want vandaag is het Zaterdag en dan kan het wel regenen of iets anders. Het klimaat in ons landje is nu ecnmp-1 grillig. Ik heb verder nog een verzoek. Me vrouw P., die al jaren lang 7.0 trouw aan onze krant medewerkt, zou erg graag van een van tul lie een album voor Vetplanten overnemen. Wie van Jullie wil daarvoor zorgen of kent iemand, die zo'n album ter overname heeft. Dat hoor ik dan nog wel! De cijfers voor het opstel waren dit maal aan de hoge kant. Het gemiddelde cijfer werd bijna een acht. En nu het familienieuws. De groeten doen; Zonnetje aan de hele familie; Paardebloem aan Houtvester en Raden-Powell; De Wolf aan Boefje en Pinguin: Klaproos aan Leergraag en Madeliefje; Radio Spook aan de hele familie; Pinksterbloem doet hetzelfde; Vooriaarsbloempje aan Paardebloem en Pinksterbloem; Speelgraag aan Bruin vis. Bruinoogje en Pinguin. GESPIEKT Het is Maandag, en heel stil in de klas van meester Reynders. De jongens zitten doodstil te schrijven, want ze hebben repetitie aardrijkskunde. Af en toe hoort men in het stille dorpje een motor ronken, of een hond keffen. Henk Breema zit achteraan, met een kleur als vuur, wanthij zit te spie ken, met zijn boek op de knieën. Een paar jongens in zijn buurt kijken ver ontwaardigd naar Henk en beginnen te fluisteren. „Stilte daar," roept mijnheer, „want jullie weet, wie praat, krijgt een nul." Het wordt weer doodstil in de klas. „Henk," roept mijnheer na een goede drie kwartier, „ga eens bellen." Henk schrikt op en kijkt den meester verward aan. „Je moet bellen, jö," port de jongen, die naast hem zit, hem in de rug. Gauw moffelt Henk het boekje in z'n lessenaar en staat op, om te gaan bellen. Op de gang gekomen, trilt hij nog op z'n benen van schrik. Hij had gedacht, dat mijnheer gezien had, dat hij spiek te. Maar dat was gelukkig niet zo. Als Henk terugkomt, roept mijnheer: „Schriften inleveren, jongens." De jon gens vloeien hun werk af. klappen hun schrift dicht en leggen het op de tafel. Ze mogen een half uurtje naar buiten, en onderwijl kijkt de meester de schrif ten na. Op de speelplaats wordt druk over Henk gepraat, want de hele klas weet natuurlijk, dat Henk heeft gespiekt. Nie mand bemoeit zich met Henk, alleen wordt hem af en toe toegeroepen: „Val serik," maar verder kijkt niemand naar hem om. Zelfs Jan niet. de beste vriend van Henk. Na een half uurtje, het leek Henk wel een uur, kwam de meester de jon gens roepen. De jongens gaan naar binnen, en, op hun plaats gezeten, zegt meester: „Jon gens, het spijt me, dat ik het zeggen moet, maar die repetitie is me erg tegen gevallen. Zó verschrikkelijk moeilijk was ze niet." Meester Reynders las de cijfers op. Doodse stilte is er in de klas. Allemaal tweeën en drieën, alleen Gerard Bran ders heeft een vijf. Opeens klinkt mees ters stem: „Het l.este werk is gemaakt door Henk Breema. Hij heeft een negen." Henk werd om de beurt rood en wit. Hè. wat akelig toch, dat meester hem zo aankeek. De hele verdere morgen zit Henk on rustig te schuifelen in z'n bank. en hii kan maar niet opletten. Zal hij het zeg gen tegen den meester van dat spieken, of niet? Eindelijk besluit Henk het toch maar te zeggen en als de bel om twaalf uur gaat en bijna alle jongens uit de klas zijn, behalve Jan en nog een paar jon gens, gaat Henk schoorvoetend naar den meester en vertelt hem alles. „Het spijt me erg. jongen," zegt de meester, „maar ik ben erg blij, dat je het zelf hebt gezegd. Je begrijpt natuur lijk wel, dat je inplaats van die negen een nul krijgt." Henk knikt van ja. Hij gaat naar de gang. neemt z'n pet van de kapstok en gaat naar huis. Maar vlak bij huis komt hij Jan tegen, die tegen Henk zegt: „Kom je me vanmiddag halen, als je naar school gaat? Henk knikt van ja en opeens rent hij. met een hart vol blijdschap, naar huis. Wat vond hij het toch fijn, dat hii het tegen den meester gezegd had. Welis waar, had hij het mooie cijfer verloren, maar de goede verstandhouding met de kameraden was gelukkig weer hersteld. (Ik ben 12 jaar). BRIEFWISSELING Zonnetje heeft mij weer eens met een fijne brief bedacht. Ik wist, dat je me binnenkort zou schrijven, anders zou ik je brief toegeschreven hebben aan het vele postpapier, dat ie gekregen hebt en dus ook moet gebruikt worden. Maar dat is gelukkig niet het geval. Aan alles merk ik. dat je een huiselijk nichtje bent. Vandaar ook. dat je zo enthousiast bent over de wijze, waarop jullie allemaal tezamen St. Nicolaasfeest gevierd hebt. Dat is een goede eigen schap. die lang niet hii iedereen op de voorgrond treedt Mag ik ie nog wel bedanken voor dc zegels, daar vind ik wel klanten voor. Gegroet Zonnetje en tot wederschrijven. Wanneer jij nog eens bonnen noodig hebt, hoor ik het wel hè? Stephanie brengt uitvoerig ver slag uit over de goedgeefsheid van St. Nicolaas. Je hebt daar ook heel niet over te klagen gehad. Ik mag ook tevreden ziin hoor! Zeg. ie hebt de ruilhandel ge weldig met sigarenbandjes verrijkt, zo langzamerhand kan ik er nu mijn kamer wel mee behangen! Wie weet, doe ik het nog eens. Fijn, dat het op school goed gaat. Waarom mag jij heel alleen ach ter in de klas zitten? Die ouderdoms- kwestie laat ik rusten, met opzet, be grijp je! Is dat maandblad leuk, Stephanie? Paardebloem heeft het er met de sportoefeningen van de padvinders goed afgebracht. En voetballen kan hij na tuurlijk ook. Die sport staat bij al onze neven hoog aangeschreven, tenminste ik hoor er vaak grote verhalen over. Je had een foutje in je oplossingen, want merel schrijf je met vijf letters en niet met vier! De Wolf heeft niet zulk belangrijk nieuws voor me. Dat kan ook niet al tijd, dat is waar. De raadsels heb je goed opgelost, rover! Schooiertje is niet zo slim als ik dacht. Je schreef me de vorige keer iets met het verzoek daarop in mijn antwoord niet in te gaan. Het ging over school en het was een werkwoord, dat speciaal bij repetities toegepast wordt. Ik antwoordde toen alleen maar, dat ik dat ook wel eens gedaan had. Dat was alles. Eenvoudig hè. of is het je nog niet duidelijk? Dat hoor ik dan nog wel. Ik hol» vast niet zo\eel gekregen als jij met St. Nicolaas! Baden Powell vindt zelf, dat hij al te zeer verwend is met cadeaux. Het was meer dan bar, schrijft Nu. het zijn nuttige geschenken geweest, die je altijd kunt gebruiken, terwijl ie de rest kon opeten! Met de opstellen schieten we al aardig op. maar er gaan nog wel een paar maanden mee heen, voordat k er door ben! Gegroet. Leergraag is wel bijzonder in de geschenkenwcreld gezet, want zij vier de haar verjaardag en kreeg later van St. Nicolaas ook nog presentjes. Wat hof je in zo'n geval, wanneer je veel vriendinnetjes en vriendjes hebt, hè? Van allemaal iets maakt een hele stapel samen! En nu krijg je van r- ij nog een paar ruilbonnen. omdat je het vraagt en de raadsels keurig hebt opgelost. Klaproos, voor jou geldt het laat ste ook. Wel, het jongste familielid is ongeveer zeven jaar jon~— dan jij en liet oudste ruim drie jaar ouder dan jij. Dat had je niet gedacht hè? Nu kun je meteen nagaan, welk een uiteenlo pende brieven ik krijg, naar inhoud, stijl, lengte etc. En toch is dat juist zo reuze leuk Klaproos. Kwikzilver heeft een goede St. Nicolaas gehad en houdt er nu een ge zellige poppenkamer met poppenfornuis- je op na. Zeven grote poppen, een heel huishouden hoor met dagelijkse beslom meringen! Heeft je vriendinnetje er ook zoveel? Poppen moeke heeft te veel ge kregen om allemaal te vertellen. Ik heb nog geen brief van een familielid ge had, of ik hoorde van cadeau-stapels. St. Nicolaas is dit jaar wel erg tevreden geweest over onze familie. Dat vind ik fijn en jij ook, hè moeke? Speenkruid.fe heeft gedacht, Oom Bob krijgt zoveel grote brieven, laat ik mijn briefje maar kort maken. Dat is wel vriendelijk bedoeld, maar nu kan ik je ook maar weinig terugschrijven! Babbeltje, ja, wat mijn antwoord op jouw brieven betreft, de moeilijkheid is daarin gelegen, dat jij de dagelijkse gebeurtenissen schrijft. Dat zijn feiten waaraan niets te veranderen valt en waarover ik moeilijk weer eens kan gaan schrijven. Dat zou te oude kost voor je worden, zie je. Dus moet ik uit je pret tige brieven het meest bijzondere halen en dat valt niet mee! Bovenstaande is nu een voorbeeld van iets bijzonders, Babbeltje. Wat zit ik weer op mijn praatstoel hè. Volgende keer hoor ik van je, dat je er niets van gesnapt hebt. Met de ruilhandel zal ik ie niet verge ten, nu jij niet vergeten bent om bon nen te vragen Hartelijk gegroet Waterrat, ik ben wat blij, dat het met de bonnen nog zo fijn in orde ge komen is. want een toornig nichtje en een dito tante heb ik niet graag, al is het dan ook op een afstand! Je bent al vlug met ie vacantieverlangens. daar moet je nog een tijdje mc: wachten. Hoe is het gegaan met het sleeën en hoe vond je de wintersportavond? Boefje bofte Woensdag niet. buiten lag de heerlijke sneeuw en binnen wachtte een grote repetitie. Niets aan te doen natuurlijk, maar in de vacantie kun ie misschien de schade inhalen met een sneeuw of ijsballet! Tennis ie veel 's zomers en doe je het al lang? Verder, succes met je repetities hoorl Trekvogel heeft nu al drie boe ken met de raadsels gewonnen. Vrouwe Fortuna houdt zeker veel van zwerven de vogel6, anders begrijp ik 'het niet. Blijkbaar reken je op nog meer binnen kort, want St. Nicolaas bedacht ie met liefst twee portemonnaies! Heb je van de week nog slee gereden? Wildzang had een half vel papier nodig om mij al haar geschenken op te sommen. Dat zegt voldoende.^ hoe aar dig St. Nicolaas je vindt! Ben je al weer helemaal de oude Wildzang of is je ongesteldheid nog niet over? „Radio Spook" heeft goed nieuws voor me, ook al werd dat geschreven door verkleumde vingers. Het valt in deze winterdagen niet mee, in een on verwarmde kamer te werken, ofschoon spoken ook niet te veel warmte kunnen verdragen! Dat werkt storend op de her senen temidden van die zee van repe tities. Maak je ze goed neef? Daar reken ik op hoor! F a m k e heeft het grootste pleizier gehad over de snoeplust van haar broer, waaraan hoge en minder prettige eisen gesteld zijn. Let maar op, hij zal ook nog wel eens iets voor jou beden ken Famke! Robinson Crusoë werd van ziin schrijftafel en zijn brief aan mij weg gelokt door de sneeuw. Dat begri: - ik nppf! Voor sneeuw liet ik vroeger ook mijn huiswerk en zelfs mijn eten staan. Nu niet meer! Pinguin heeft voor verjaardag en St. Nicolaas tegelijk een fiets gekregen. F.pn prachtradeau zeg. waar ie zuinig mee moet ziin hoor! Niet door plassen rijden of tegen trottoirbanden. En denk aan de goede verkeersregels Pinguin! Bruinoogje, ik reken er heus op. dat je volgende week meer zult schrij ven. Dat spreken we dus af. jaren 1901-1999 Jan. Febr. haanden Mrt. Apr 111 Mel Jum| Jun |Auc.|sept.|oct. |nov.| Dec. AS S3 9(1 1 0 Ó- 3 5 y 3 6 A 1- O Z i6 SI 81 5 1 V y- 6 A 1 0 3 5 y 3 Z7 55 83 6 A A 5 0 9 5 y y 6 A 1 A9 Si 99 0 9 1 0 A 5 0 3 6 y 1 6 01 57 85 A 5 f 1 3 6 Y l 0 A O 0A 3o SS 86 1 6 6 A 1 0 A f 1 3 6 1 03 31 59 87 1 0 O 3 5 1 3 6 A 1 o- A 01 SO 88 5 1 A 5 0 3 y y 6 A 05 33 61 85 o- 3 3 6 1 1 6 A 5 <r 3 5 06 31 6Z 90 y 1 1 0 A 5 0 3 6 y 1- 6 35 63 91 A S 5 1 3 6> 1 y 0 A 0 08 36 61 93. 3 6 O 3 5 1 3 6 Jt 1 O' A 09 37 65 93 5 V 1 1 6 A 1 0 3 5 y 3 10 33 66 99- 6 A A 5 0 3 5 1 1 6 A 1 1-i 39 67 95 0 3 3 6 1 a 6 A S O 3 5 Va lO 99 96 y 1 5 1 3 6 1 y 0 A 5 0 13 69 97 3 6 6 A 1 0 A 5 1 3 6 y yy ÏO 98 1 0 0 3 5 1 3 6 A 1 0 A 10 13 71 99 5 1 1 a 6 A 1 0 3 5 1 3 16 IV- 7Z 6 ft- 3 1 1 6 A 5 O 3 17 IS 73 1 1 0 A 0 3 y 1 6Ï 18 16 79 A 5 5 1 3 6 1 1 0- A 5r 0 19 17 75 3 6 6 A 1 0- A 5 1 3 6 Y AO 13 7*> 1 0 1 1 6 A 1 0 3 5 y 3 Al 19 77 6 A Z 5 0 3 S 1 1 6 A 1 it 50 79 0 3 3 6 O- 6 A 5 0- 3 5 Z3 51 7? 1 1 y 0 A 3 6 y 1 6 Al Si 80 A 5 6 A 1 0 A 5 1 3 6> 1 I WEEKDAGEN Y 8 IS At A9 36 3L 9 16 A3 30 37 3 10 17 Al 31 Y YY 18 AS 32 5 «L 19 AG 33 6 13 AO 17 31 7 11 Z1 AS 3S Zondag Maandag Dinsdag Woensdag Donderdag Vrijdag Zaterdag De meesten van jullie zullen v\el weten op wat voor dag of je bent ge- horen, dat. zullen je vader en moeder je wel hebben verteld. Maar als je het niet weet, kun je het met deze tabel gemak kelijk uitrekenen en ook kun je nagaan op welke dag je in een bepaald ja; jarig zult zijn. Uit een voorbeeld kun|i[ het best begrijpen, hoe het in zijn werïf gaat: Laten we eens opzoeken wat di 31ste Maart voor een dag is geweest 1901. Dan zoeken we onder de kolos] „jaren" het eindcijfer 01, langs diezelbl rij gaan we naar rechts tot we bij maanden komen aan Maart. In dij vakje staat het getal 5. Dit tel je opM de gezochte datum, dus in dit geval en 5 geeft 36 Als je nu in de kolo:td weekdagen het getal 36 opzoekt, zie dat het in de rij van de Zondag staaj 31 Maart 1901 was dus een Zondag, die manier kun je elke dag uifrekei die je maar wilt, van 1901 tot 1999. e H Pinksterbloem heeft het erg druk met de repetities. Daar heb ik nooit veel medelijden mee, want binnen twee weken hebben jullie alweer va cantie en tijd genoeg om uit te rusten van de vermoeienissen... Is het eigenlijk niet zo of vind je me nu een hardvochtige en boosaardige Oom, Pinksterbloem? Nufje, ik heb goed nieuwe voor je, want ik heb Standaardbonnen gekregen en ik geloof, dat jij daar erg op gesteld bent. Ik zal je bedenken hoor! Madeliefje heeft me een gezellige brief geschreven met een aardig verslag over het St. Nicolaasfeest van de school. Dat is bij meer familieleden in goede aarde gevallen, heb ik wel gemerkt. Ge lukkig. dat het op school zo goed gaat. Laat het zo blijven, kleine Madelief. Met mooie rapporten doe ie wonderen en heb ie een reuze vacantie. Zo was het met mij tenminste altijd vroeger. Piccolo heeft weinig beleefd, dus ook weinig te schrijven. Dat raadsel van jou kon ik helaas bij nader inzien niet gebruiken. Wel jammer hè? A i n e heeft zich uitgesloofd om het tuintje naast het huis van Waterrat om te ploegen. Haar voeten stelden de hoe ven van St. Nicolaas' paard voor. Toch heb ik mijn hoofd niet geschud, Ainée. Ik hoor zulke rare dingen van mijn familieleden, dat ik aan hoofdschudden niet beginnen kan! Trouwens, wat zou dat helpen, alleen zou ik hoofdpijn krij gen! Leuk, dat de correspondentie met je buitenlandse vriendin doorgegaan is. Wat schrijf jij haar nu zo ongeveer? Vooriaarsbloempje heeft een paar keer niet geschreven, maar had daar een geldige reden voor. Op het ogenblik, dat ik dit schrijf, sneeuwt het hard en daarom moet ik wel een beetje lachen, dat ik nu met een vooriaars bloempje in gesprek ben. Hoe gaat het met de repetities! Zorg, dat je mooie cij fers haalt hoor! Sp e e 1 g r a a g heeft me met haar nieuwe vulpen een net briefje geschre ven. Met die timmerdoos kun je ie naam goed eer aandoen, Zeg. Je vindt het eigenlijk geen meisjeswerk, dat is misschien wel waar, maar daarom kun je het best leuk vinden en ook willen leeren. De raadsels waren in orde Spéél- Kraag. Bruinvis heeft ook al zoo'n boel gehad. Och, och, wat is mijn familie weer verwend door St. Nicolaas. Je wilt graag weten, wat ik gekregen heb hè? Nou. dat zal ik maar niet vertellen, maar wel geloof ik, dat de Sint niet over mii te vreden was! Jij hebt zo langzamerhand zeker al heel veel Paula-bonnen hè? DE OPLOSSINGEN De oplossing van het eerste raadsel was „Kameel" met de woorden: koekoek, arend, mees, ekster, eend en leeuwerik Het geheel van het tweede raadsel was een knecht, die in een stal werkzaam is. De woorden waren: last, kat, nek kan, acht en kast. Ik kreeg liefst 21 goede oplossin gen. Ditmaal werd de prijs gewon nen door onzen neef de Wolf. Dus Wolf, moet je in deze sneeuwdagen maar tijd zoeken om te lezenl DE RAADSELS 1. (Ingezonden) Op de kruisjeslijnen komt een am bachtman van 9 letters. X X t 4 X t X a X a X a a X a X 1. 2. 3. 4. 5. medeklinker, schrijft men mee. keukengereedschap, deel van een kachel, ambachtsman. 6. Ned. eiland, 7. maand. 8. kledingstuk. 9. medeklinker. II (Ingezonden) Op de kruisjeslijnen komt de hocö stad van een land in Europa, X X X X X X X t X 0 a 1 X a a 0 X 4 a a X a X X 1. gevraagde stad. 2. doet men bij Oom Bob. 3. een vogel in het meervoud. 4. langdradig. 5. kledingstuk. 6. lekkernij. 7. medeklinker. RUILHANDEL Mevrouw P. kan Drostebonnen1 13 Verkadebonnen „Waar wij \von« komen halen. Voor het album ChD 1 wordt nooit iets gevraagd, harte-1; dank voor uw aanbod. Uw verzoek ik door. N. N. betuig ik mijn erkentelijk!^, voor de mooie gift. Johann Strauss, voor jou zijn D.E.punten en Klokzeepbonnen. De b'- geef ik door. Mijn dank voor je ftc* wenschen! De onbekende, die mii een mas-v postzegels stuurde, dank ik hartelijk De onbekende, die mij een enveloppe o.m. heel veel oude boe^ bonnen deed toekomen, wil wel grote dank aanvaarden. Stephanie help ik aan filmsten Paardebloem wil graag Verks- bonnen en postzegels hebben. D e W 0 1 f vraagt D.E.-punten en Pc zegels van .het kind. Baden Powell, ik zal zien of - postzegels van Ned. en Kolomen r Europa voor je zijn. Leergraag krijgt een paar VerÖ debonnen „Waar wij wonen." Klaproos, voor jou hetzelfde Leergraag. Kwikzilver vraagt Verkade- c] nieuwe boekenbonnen. Babbeltje krijgt Hillebonnen. Waterrat kan postzegels van bf'j en Koloniën komen halen. Boef je vraagt hetzelfde als W«'-' rat. Trekvogel wil graag Hag- en kadebonnen hebben. Robinson Crusoë houdt aanbevolen voor Verkadeplaatjes ..ll1 groote Rivieren" of filmsterren. D. V. voor jou zijn er 5 DrosteboM^ Pinguin help ik aan postzegels Nufje krijgt een Van Nellemerkf, Standaardbonnen. Piccolo vraagt Hille en D.E-P! ten. Speelgraag wil graag nie^f boeken en Oosterveenhonnen. Bruinvis kan Paulabonnen kon1 halen. Jullie kunnen Maandagmiddag nl., uur de ruilbonnen komen balen het bureau. Hartelijke groeten yan

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1937 | | pagina 12