GERRIT VAN DEN BURG VERTELT ALLE KINDEREN DIK TROM MILITAIRE COLONNE OP AFGESLOTEN WEG Uitzonderings positie? DE PAPENHOFSTEDE EN DE MONTADE MUSICUS EN KOOPMAN WERELDVLAG VAN N.P.G. NAAR KERST-TOONEELVOORSTELUNG DONDERDAGMIDDAG HALF DRIE IN HET GRAND-THÉATRE ZIE DE REDUCTIE-BON IN DIT BLAD SCHAAKDUELS AAN HET SCHOOLLAANTJE WAT ER VROEGER GEBEURDE Oude stijl blijft AFSCHEID VAN P. VAN MINNEN Particuliere nacht veiligheidsdienst te Huizen 2e(JLAD PAG. I AMERSFOORTSCH DAGBLAD WOENSDAG 29 DECEMBER 1937 STADSNIEUWS „Muziek geeft fleur aan mijn leven" TEGENOVER ons> zit Gerrit van den Burg en hij vertelt. Waarover Natuurlijk over muziek. „Zij geeft fleur aan mijn leven", zegt hij. „Ik ben zakenman, dat moet ik nu eenmaal zijn en dat stelt eischen... Maar als ik thuis ben... muziek... muziekmuziek Met een geroutineer.d-vlugge bewe ging zoo beweegt zich een zakenman 6taat hij op. Ergens aan den wand van zijn kamer hangt „Der Virtuos" een meesterstukje! Wilhelm Busch wist ook muziek te „teekenen". Kijkt u maar eens naar „Der Virtuos". Hij trof de uiterlijkheid der muziek in het hart. Of het jammer is. dat hij zich zoo cari- caturaal uitdrukte? In de caricatuur is alles geoorloofd dus was het zijn goed recht! „Nu u toch met mijn interieur gecon fronteerd wordt", lacht Gerrit van den Burg, „hoe vindt u deze boekenkast? Een oude piano, die ik omgebouwd heb. Weet u, dat ik eigenlijk meubelmaker van mijn vak benEn dan is hij weer in zijn gemakkclijken 6toel geze ten en verdiept hij zich in herinnerin gen. „Ongeveer vijftig jaar. geleden vestig de zich in onze stad een muziekleeraar, Van den Burg geheeten. Dat was mijn vader. Ik geloof, dat ik gerust mag zeg gen, dat de muziek mij in 't bloed zit. Trouwens, een broer van mijn vader gaf daar ook blijk van. Die studeerde ettelijke jaren aan het Muziekconserva torium te Keulen en heeft zich later als musicus in Zuid-Afrika gevestigd." MB G. VAN DEN BURG (Foto Fortgens) „Ik heb het altijd prettig gevonden, dat mijn vader zoo goed begreep, wat de muziek voor mij beteekende. I-Iij was het ook, die mij steeds ruimschoots ge legenheid gaf. mijn hart te volgen. Zoo kreeg ik reeds op achtjarigen leeftijd pianoles, terwijl mijn oom mij twee jaar later viool leerde spelen." „Toen ik dertien was, stuurde mijn vader, die als stelregel had „wat je doet, doe dat goed", niij naar de plaat selijke muziekschool, waar ik les kreeg van Willem Petri. Onder, zijn leiding zette ik toen mijn pianostudies voort. De directeur van die muziekschool was M. W. Petri, een broer van eerstge noemde. Deze gaf mij theorielessen." Wilde u toen uitsluitend in de muziek verder gaan? „Dat is tenminste eenigen tijd mijn grootste wensch geweest. En om eerlijk te zijn..., het heeft er soms wel om gespannen ook. Maar in die dagen werd het nog als vaststaand aangeno men, dat ik als oudste zoon mijn va der in den muziekhandel zou opvolgen. Daarom volgde ik in denzelfden tijd, dat ik de muziekschool bezocht, ook de ambachtsschool. Vandaar dat ik kon zeg gen „ik ben eigenlijk meubelmaker van mijn vak". Dit deed ik eveneens op wensch van mijn vader en ook daar ben ik hem dankbaar voor, want in ons bedrijf heeft men technische kennis hard noodig." De heer Van den Burg legt zijn vin gertoppen tegen elkaar en concentreert zijn gedachten: „ik zal u eerst mijn levensloop in sroote trekken vertellen, dat is makkelijker." „Menschen, die de vingertoppen tegen elkaar leggen en „eerst in groote trek ken" vertellen, hebben liefde voor het systematische". Gerrit van den Burg glimlacht. „Dat heb ik misschien ook wel laat mij daarom mijn vertel-systeem maar eens uitwerken." „Op zestienjarigen leeftijd werd ik volontair in een pianozaak te Utrecht. In aansluiting daarop voerde mijn weg naar Duitschland, waar ik het vak ver der leerde. Deze jaren zijn van grooten invloed op mijn leven geweest. Hier kwam Ik in zeer muzikale milieus te verkeeren, hetgeen uiteraard mijn stu- dielust prikkelde." Of hij toen nog niet de lust gevoelde, zich geheel aan de muziek te wijden „Eenigszins wel. maar wat men een „felle begeerte" zou kunnen noemen, kwam eerst later, toen ik weer in Hol land was. Dat zal u dadelijk duidelijk worden" Wanneer ging- u weer naar ons land terug? „Ik ben maar betrekkelijk kort in Duitschland geweest: op negentienja- riKen leeftijd was ik alweer in Amers foort. En toen. in 1912 Zoo moet ik het ook leeren „Ja, een kleine aanleiding kan soms groote gevolgen hebben. In 1912 mocht ik Louis Robert assisteeren, toen hij een orgelconcert in de Groote Kerk gaf. De „kleine aanleiding" was in dit ge val dus, dat ik de bladen van het mu ziekboek moest omslaan... Maar toen ik Louis Robert hoorde spelen, was ik zoo enthousiast, dat ik dacht: Zoo moet ik het ook leeren..." „Maar ik begreep, dat ik alleen maar in die richting iets bereiken kon, als ik mij geheel aan de muziek ging wij den. Ik heb u al gezegd, dat mijn vader mijn wenschen begreep en boven dien weet u, hoe prettig hij het vond, dat ik mij zoo intens voor muziek in teresseerde." Dus „lk nam les bij Louis Robert. Een maal in de veertien dagen reisde mijn leeraar van Haarlem naar Amsterdam, waar ik in het Paleis voor Volksvlijt hem ontmoette". „Er i6 een aardige herinnering aan mijn studie in Amsterdam verbonden. Ik kreeg namelijk mijn lessen op het beroemde „Cavaillé-Coir'-orgel, dat toentertijd nog in het Paleis voor Volks vlijt stond. Later is het naar Haarlem verplaatst. Het is toen verbouwd en ik kan niet zeggen, dat dit een verbe tering is geweest. Maar ik maakte het instrument, dat in 1880 nog op de we reldtentoonstelling was geëxposeerd, in zijn oude glorie mee." Op een vraag vernemen wij, dat er nog een bekende naam aan zijn studie te Amsterdam is verbonden. „Joh. Wa genaar, de nestor der Nederlandscl/i musici, gaf mij theorielessen. Hij was degeen, die in zijn gesprekken door drong tot het wezen der dingen, die mij nader bracht tot de kern der zaak. Juist in die dagen was ik wat teveel op het virtuose ingesteld. Maar de omgang met Wagenaar was oorzaak, dat ik mij' meer met partituren dan met vir tuozen ging bemoeien. Aan zijn kwali teiten als mensch en paedagoog zal ik sfêeds dankbare herinneringen bewa- ~in". Toch in 'den handel „Wat 16 eigenlijk de reden geweest, waarom u uw studies opgaf? „Ik deed een ontdekking". Een „De kwestie, waar 'het om ging was deze: Ik was rauziekleeraar geworden met het aldus verdiende geld voor zag ik in rnijn studiebehoeften. Het was nu niet direct het ergste, dat niet al mijn leerlingen virtuosen waren, maar. het lesgeven zèlf beviel mij niet zoo goed „Dit is eigenlijk de reden geweest, waarom ik, net als mijn vader, koop man ben geworden. Onze zaak had juist in die dagen behoefte aan personeel- uitbreiding. Ik praatte er eens met Joh. Wagenaar over. Hij gaf mij den raad, de gelegenheid waar te nemen. En mijn vader, die om u de waarheid te zeg gen daar heelemaal niet rouwig om was. maakte mij tot zijn opvolger." „Sinds dien tijd combineer ik dus als het ware «.een artisten- en een zakenle ven. Of dit nooit tot conflicten aanlei ding heeft gegeven? Och overal ko men wel eens haperingen voormaar over 't algemeen heb ik er toch geen spijt van. Het een weegt tegen het an der op en ik zou niet graag beweren, dat ik liever pianoleeraar dan piano handelaar zou zijn geworden!" De dirigent aan 't woord Hierna gaat het gesprek een andere richting uit. Uw leven als koordirigent? „Ik werkte graag mee, als men mij daar om vroeg", zegt hij. En hij laat een zorgvuldig saamgebonden map zien. Programma's a convocaties Bijna altijd vermelden zij de namen Bach en Franck: „het zijn mijn lievelingscom ponisten". „Voor ik aan een vast koor verbon den werd, was ik reeds verscheidene malen als dirigent en medewerker op getreden. In 't jaar 1922 nam ik de lei ding van „Jubal" op mij. En toen in '27 Piet Tiggers afscheid nam van het „Amersfoort's Mannenkoor" werd mij tijdelijk het leiderschap opgedragen. Later werd mij een vaste aanstelling aangeboden". „Deze vereeniging, aldus Gerrit van den Burg, vind ik organisatorisch iets geweldigs. Bovendien is het zoo prettig, dat er iets goeds mee valt te bereiken". Ook het leiderschap van het plaatse lijk Toonkunstkoor, drie jaar geleden door mij aanvaard, biedt véél artistieke mogelijkheden. Zoo gaat het gesprek verder... uit voeringen concerten er passeert veel de revue. En ineens is er een nieuw thema: de moderne muziek. Hoe Gerrit van den Burg daarover denkt? „Dat is niet in een paar woorden ge zegd. Zij, die niets dan afschuw voor deze strooming hebben, doen goed zich aan de historie te spiegelen: Wagner werd uitgefloten. Debussv onderging hetzelfde lot. Maar nu worden ze ge- eerd als de grootsten onder de groo ten „Weet U wat de modernen ons ge leerd hebben?" „De nieuwe mogelijkheden! Het rhythme... de pluri-tonaliteiteen ontdekking, waarover het laatste woord nog niet is gesproken „Nu moet U niet denken, dat ik alle moderne muziek over een kam zou wil len scheren. Cab Calloway bijvoorbeeld acht ik persoonlijk een degeneratiever- schijnsel hoewelhet lijkt mij niet uitgesloten, dat dergelijke muziek toch nog bestaansrecht heeft, dank zij haar fenomenale rhythme." Over de radio is Gerrit van den Burg slecht te spreken. „Men zegt, dat zij het kind de muziek heeft geschonken, maar het tegendeel is waar: Zij heeft het kind de muziek ontnomen. Waar luis tert men nog werkelijk naar de ra dio? Waarschijnlijk zijn het uitzonde ringen, die te tellen zijn!" „Er zou een paedagogische invloed van kunnen uitgaan, zeker! Maar dat is in dezen gemechaniseerden tijd voor wat de „surrogaat-muziek" betreft een lastige puzzle. De school zou een goede stimulans kunnen leveren. Kunnen maar of hot inderdaad ook gebeurt? Nu zijn we al zoo ver, dat ook bet tee- kenonclerwijs geminiseerd wordt.Dit be- teekent, dat vooralsnog de intellectueele overbelasting niet van de baan is, maar... is het eigenlijk niet noodza kelijk, dat de school iets doet, waardoor de vervlakkende invloed van „onze mo derne gemakken" tenminste eenigszins gecompenseerd wordt?" Van den Burg haat vervlakking, vooral wanneer het muziek betreft! F.n wie hem kent, zal begrijpen, waarom het hem heiligschennis toeschijnt, wan neer de grenzen tusschen kunstgenot en iets, dat hoogstens amusement kan heeten, vervagen. v. d. Kr. Jr. Komt Zondag a.s. in onze stad aan Naar wij vernemen, zal de we reldvlag van het Ned. Padvindsters Gilde a.s. Maandag vanuit Baarn in onze 6tad aankomen en dan loo- pende naar Zeist worden gebracht. Eerste luitenant uit Amersfoort voor het Hoog Militair Gerechtshof Een geval dat eenigszins aan het Bloemendaalsche incident op den Jam boree-wandeltocht deed denken, doch waarbij een conflict achterwege is ge bleven. werd gisterochtend voor het Hoog Militair Gerechtshof behandeld. Op 23 Juli van dit pint kwam 1p lui orinr»' D R van «'e tirai" "r cr-'.-nagme van het 5e reg. infanterie te dezer ste de met een colonne wielrijders onder •Ie gemeente Barneveld op den rijksweg Hoevelaken—Apeldoorn— Deventer De/4 weg was evenwel voor het rijwielver keer gesloten. Niettemin maakten Ie militaire wielriidpr« toch van den wee eehruik. en een veldwachter maakte leswege proces-al op. Beklaagdp's verweer was nu. evenals in eerste instantie, dat de veldwachter ngendiinkelijk het eehruik der openbare wegen aan het krijgsvolk of de militaire 'ransporten eewpizerd heeft (art. 41 sub. der inkwartierinsswet). President. „Waarom eigendunkelijk0" Beklaagde: „Omdat ik dacht, dat de weenMuiting niet gold voor militair" colonnes". Voorts deelde heklaacrde mede. dat zij dikwijls met mitrailleurs reden over wegen, welke voor handwagens verbo den zijn. „Dat is een ander geval," merkte de president op. Het bleek, dat de weg niet voor voet gangers afgesloten was. Wanneer du* alle wielrijders afgestapt zouden zijn ei. het voor het verkeer gesloten gedeelte, dat ongeveer K.M. lang was, met de fiets aan de hand gewandeld zouden hphhen. zou er geen overtreding began' zijn. Generaal van Munnekrede- ITnd u op dracht om op een bepaalden tijd op de nlaats van bestemming te zijn?" Beklaagde zeide van niet. Generaal van Munnekrede: „Dat i5 jammer, want dan had u zich op noo J toestand kunnen beroepen. Overigens is het een belachelijke toe stand. dat een militaire colonne van den weg geen gehriik kan maken. He: wordt tijd. dat de garnizoensrnmman dant in Amersfoort eens stappen doei om daan verandering in te brengen.' De advocaat fiscaal mr A Rombach zeide in z.iin requisitoir dat de materie in de motor en riiwielwet en de daar aan ontleendp reglementen is gcrege'.d Wil een militaire colonne gebruik maken van een voor het verkeer afge sloten weg dan kan daarvan bij mi nisterieole bpschikkine ontheffing wor den verleend. Anders wordt een milï taire colonne gelijkgesteld met het ge wone verkeer. Tndien daar 'er plaatse de toestand onhoudbaar is. dan moet van de zijde van hpt departement van defensie eens de aandacht van den minister van w-i terstaat daarop worden gevestigd Sor achtte hpklaagdp schuldig en vorderde bevestiging van het vonnis van den kriicsraad i 1 boete, subsidiair één d-g hechtenisV Het Hof zal nader sententie wijzen. Enthousiasme van de jeugd t Dit teeken dat in het leven der ri oo te menschen spreekt van droefenis, heeft in het tournooi dat onze school jeugd in een tweedaagsche moment cel uitvecht een geheel andere betcckcnis. f, dit kruis beteekent in de schaak- taal, uw koning staat schaak. Hoeveel maal zagen wij deze aanteekening niet bij de 126 deelnemers. Dit i kan betee- kenen dat de S.O.S.-toestand is ingetre den en spoedig het befaamde schaak mat kan volgen. t, dan gaan meestal de handen van de dappere verdedigers van 12 tot 19 jaar in het haar en blijft er weinig van de ochtendcoiffure over. De jeugdige kampers kennen geen pardon tegenover elkaar. Eenmaal een stuk aühgernakt dan ermee spelen. Dus eerst goed denken en anders handen thuis. Gespeeld wordt volgens afvalsvstecm. Heeft iemand 3 verliespuntcn dan kan hij in het Schoollaant jc gaan glijden. De derde ronde bracht reeds elf afval lers. Nu zitten wij in de vierde en ont moeten de.groote krachten elkaar meer. De hoofdleiders van dit tournooi, de heeren Bijl en van Lee slaan zich mei prettig optimisme door alle moeilijkhe den heen. Meer nog, zij brengen het Een kijkje bij het feugdschauktournooi in het Schoollaant je, waar gisteren en vandaag enthousiast op het geruite bord gestreden is Foto Wars) voor elkaar dat zooveel mogelijk jon gens van dezelfde leeftijd tegen elkaar spelen. Wie er mee doen? Jongens van de U.L.O., Ambachtsschool, R.O.G., Nor maalschóol, H.B.S. en Gymnasium. U begrijpt het de school speelt ook een rol! Grappige gevallen bij hopen. Het schaken kent immers ook remise en pad. Twee knapen hadden hard gevoch ten. U weet het nog van de radio. Edu- aid twee naar Eduard vier. Bernhard acht naar Cornelis zes. Maar aan hel einde had wit sterk de overhand. Zwart had slechts de Koning overgehouden, terwijl wit naast, zijn Koning nog een Toren en een Paard had. Bij groote menschen had zwart al lang gewonnen gegeven. I-Io, maar, hier niet! Wit valt aan, wanhopig en te snel. Plotseling ontstaat de padloestand. Die duvelsche knaap had zijn Koning zoo opgesteld, dat geen directe schaak ge geven kon worden en hij toch zijn Ko ning niet meer verplaatsen kon. Uitslag remise! Dus een half punt en fijn geen verlies. Vanmiddag komt het einde, dan zijn er 25 jongens, die de fraaie medaille der jubileerende schaakvereeniging Amersfoort al6 [herinnering mee naar huis nemen. Het 7e Lustrum der Schaakvereeni ging Amersfoort zal lang bij de jeugd voortleven. Een van de oude huizen van het kapittel wordt nu pakhuis SCHUIN tegenover de Windsiecg ligt een straatje, dat op de Ap pelmarkt begint en naar het einde van het Havik voert. Door dat straatje gaat men langs de Oostelijke zijde van de Papenhofstcde. De Westelijke zijde is de Lavendclstraat. In vroeger dagen, omstreeks 1400, was deze Pa penhofstede de woonplaats van het kapittel, alwaar de geestelijken woon den, die. aan den dienst der kerk ver bonden, meermalen daags in de kerk de voorgeschreven gebeden moesten verrichten. In 1520 werd de geheele Papenhof stede, ook wel het mandaat gehetien, een prooi der vlammen en moesten de huizen weer opgebouwd worden. Een en ander i6 van belang met het oog op de verbouwing, welke momen teel ter plaatse geschiedt. Vanouds was daar de grocntenwmkei van Praag en daarvoor een smidse. Bij de verbouwing heeft men nog twee groote kelders aan getroffen, welke nu dicht zijn gegooid, terwijl ook de restanten van de oude smidse afgebroken zijn. Het gebouw moet in den ouden stijl met oude steen soort opgetrokken worden en zal in de toekomst gebruikt worden als pakhuis voor Hartog en de Vries. Van Rootselaar schrijft over de bepa lingen, die na den brand in 1520 getrof fen werden, bet volgende: „Als één der kanunniken een hui6 bouwde of verbeterde, dan zou hij daar in zelf wonen, zonder -iels aan iemand schuldig te ziin. Na zijn dood zou zijn erfgenaam het 'huis verkrijgen voor een jaarlijkschc pacht op voorwaarde, dat na den dood van dien kanunnik of diens erfgenamen, liet Kapittel binnen zes weken vergaderen zou met de erf genamen in die Weem of Weer. Als dan zou dat huis le koop worden gebo- ien en wat liet meer opbracht, dan de pacht, zou men voor dien prijs aan de erfgenamen, indien zij het huis niet hebben wilden, ter hand stellen. Bo vendien zou het Kapittel steeds den voorkoop hebben, als iemand geduren de zijn leven zoo'n huis wilde ver- koopen. Op die wijze werd de Papenhofstede spoedig herbouwd. Ilcel eigenaardig is de bouwtrant van de weinige huizen, welke zijn overgebleven, met de ronde vensterbogen en kleine raampjes. In de verklaring van Philips van Bourgondië, 57ste Bisschop van Utrecht opistreeks 1523, wordt melding gemaakt van een montade. Deze montade of wel „Domus Imrnu- nitatis" was een vrije plaats, dertig schreden in hpt rond. welke met de huizen, die er op stonden en alles wat er was. het kapittel loebehoorde. Be hahe dat de schout niemand in de ker ken of kloosters mocht gevangen ne men, had hij ook de macht niet, om iemand te vervolgen, te grijpen of ge vangen te nemen binnen deze montade. Dit had niet alleen plaats te Utrecht, maar doorgaans in alle kapittelen en kerken. Het asylrecht, dat van de heiligdom men der Joden en heidenen reeds in de vierde eeuw op die der Christenheid was overgegaan en de kerken en kerk hoven tot vrijplaatsen verhief, waarop vluchtenden voor de wraakgierigheid hunner vervolgers bescherming vonden, totdat hoogere machten optraden om een onderzoek in te stellen, dit asyl recht werd waarschijnlijk met het chris tendom naar ons land overgebracht, om daar evenals elders beurtelings nuttig aangewend of schromelijk misbruikt te worden. Dat onze bisschoppen en geestelijken het recht van den>vrijdhof of de mon tade zoo noemde men de plaat6, waarover het asylrecht zich uitstrekte ten hoogste waardeerden, valt niet to betwijfelen. Uit de woorden van Philips van Bour gondië blijkt, dat ook het kapittel te Amersfoort in het bezit is geweest van een montade. Zoo stond in 1120 de Raad van de stad toe, dat de Kanunniken een plaats hebben mochten, om de rebellige priesters en heeren in te zetten en te „corrigeeren." Er is echter vrijwel niets bekend omtrent de plaats, waar zich deze gevangenis bevonden heeft. Vermeldenswaard is nog, dat de in komsten van het Kapittel zeer groot wa ren, te veel om hier op te noemen. Toentertijd heerschto geen geloofsver deeldheid, maar geloofsoenheid. Er be stond tusschen de tijdelijke en de gees telijke macht de meest gewenschte eens gezindheid, dc Raad maakte zelfs ver ordeningen en bepalingen, die wij in on zen tijd bepaald machtsoverschrijdingen zouden noemen. Een enkelen keer werd de goede vre de wel eens verbroken, maar dat duur de slechts kort. De kanunniken betoonden steeds de grootste, belangstelling in den voor spoed van de stad en leefden zelf door hun vrijwillige offers in armoede. FANCY FAIR „DE ELLEBOOG" In „De Valk" werd gisteravond een Fancy Fair geopend ten bate van „De Elleboog", de volksnaam van de R.K. Kerk O.L. Vrouwe Hemelvaart aan de Langegracht. Na een welkom van den comité-voor zitter, den heer L. A. A. van Hamers- vel dr knipte pastoor Spitzen het lint door, dat de beide zalen scheidde. Er is een Oud Hollandsch marktplein met een. Raedthuys en vele gelegenhe den om een penningske te offeren, het zij bij schieten of visschen, touwtrekken of poffertjes eten. Er is een rad van avontuur en men kan zich laten waar zeggen en om stemming te brengen speelt er een klein-orchest van „Wils kracht". OP STAP Een tienjarig jongetje uit de Tien straat te Utrecht is gisteren door de politie hier naar de ouderlijke woning teruggebracht. De jongen was als blin de passagier met een auto meegereden, ntaar onderweg afgezet, waarna een brievenbesteller hem bij omwonenden binnenbracht, die op hun beurt de poli tie in kennis stelden van een en ander. Men schrijft ons: Vorige week kwamen de bij de Infan- t3i*iekorpsen werkzaam zijnde burger» werklieden in de Ilendrikkazerne bij een, om van hun collega P. van Minnen, die wegens het bereiken van den pen sioengerechtigden leeftijd don dienst gaat verlaten, afscheid te nemen. Door een commissie was een en ander voorbereid en de familie met autos van huis gehaald, waarna den heer Van Minnen namens de collega's, enkele on derofficieren en zijn chefs door den ka pitein Chivat van Speciale Diensten van 16 R.I. met een toepasselijk woord een koekoeksklok als aandenken werd ge schonken. Hierna sprak de heer ten Ham na- mens de commissie en als collega en ka meraad eenige welgekozen woorden van afscheid, waarbij hij den wensch uit sprak. dat de vertrekkende vriend nog vele jaren van zijn welverdiend pen sioen zal kunnen genieten. Aan de echt- genoote en de heide dochters werden bloemen aangeboden. Een familielid dankte voor de mooie geste, waarna met het wisselen van een handdruk met de aanwezige officieren, w.o. de kapitein-adjudant Weber van 18 R. I., de onderofficieren w.o. de s.ma. van Oosten, de sergeanten le kl. Gijse en Stakenburg, alsmede do talrijke col lega's van Van Minnen, deze oude ge trouwe was uitgeluid. In de vacature is reeds voorzien door de overplaatsing van den heer G. van Malesteyn uit Den Helder. EXAMENS Donderdag 23 Dac. j.l. slaagden te Rot terdam voor het diploma leerares van de Vereeniging van Modevakscholen in Nederland de dames G. J. v. d. Wete ring en J. v. d. Brink alhier. VEILING IN CONCORDIA De nit6lag van de veiling van vaste goederen gisteravond ten overstaan van notaris Jobs, Knoppers in „Concordia" gehouden, luidt als volgt: Pare. 1 landbouwerswoning m. grond La ge weg 63, aan Th. J. Ruys voor 6100. Perc. 2 heerenhuis van Perseijnstraafc 12. aan A. Takken, voor ƒ5100. Perc. 3, 4 en 5 drie woningen Soes- terweg Nos. 63, 65 en 67 aan J. Veenen- daal voor ƒ6100. Perceel 6 grond achter 3, 4 en 5 aan het bouwbedrijf „de Samenwerking", voor 1400. Perc. 7, woonhuis van Bemmeletraat 61, niet geveild. BURGERLIJKE STAND 29 December 1937 GEBOREN: Lorrune, zoon van P. Vis» 6er en R. v. d. Veer; Jacob Lourentius, zoon van L. Gro6 en J. Kremer. OVERLEDEN: H. F. J. Metzger, 64 ongehuwd; P. F. Spierings, 69 j., echt- genoote van P. Cransberg; J. J. Bloum, 65 jaar, ongehuwd; J. Baan, 52 jaar, on gehuwd. GEHUWD: N. van Empelen en W. F. van Dijk; H. J. J. v. d, Eshof en M. J. .T. Snijders; J. van Veenendaal en J. A. Seffelaar; H. Morren en M. van Essen; G. Merkenij en C. van Putten. BINNENLAND 's-GRAVENHAGE, 23 December. In de gemeente Huizen zijn bij verordening particuliere nachtveiligheidsdiensten verboden. Toen de heer K., die zich uit geeft als directeur van een nachtveilig-» heidsdienst, dan ook betrapt werd, toen hij bezig was met het belichten van vensters, werd wegens overtreding van die verordening een vervolging inge steld. waarvoor hij zich door den kan-» tonrechter te Hilversum een boete van f 15,— zag opgelegd Dit vonnis, waar bij het verweer van K., dat de veror dening in strijd zou zijn met artikel 168 van de gemeentewet, was verworpen, werd in hooger beroep door de recht-» bank bevestigd, en heden concludeerde de advocaat-generaal bij den Hoogen Raad, mr. Berger, tot verwerping van het door K. ten deze ingestelde cassatie* beroep. De Hooge Raad zal op 3 Januari a.8< arrest wijzen. TAXEGEDEELTE CONSUMPTIE- MELK 's-GRAVENHAGE, 28 December. Nederlandsche Zuivelcentrafë. 2 tl m 8 Januari 1938. Consumptiemelk regee- ringcontract, taxegedeelte 725 cent, eventueel verhoogd met premie of ver minderd met kwaliteitsafdracht. Over- melk regeerings-minimumprijs 6 40 ct. Afdracht bij levering in consumptie van andere dan taxemelk 2.50 cent. GEEN OVERTREDING UNIFORM VERBOD AMSTERDAM, 28 Dec. Conform den eisch van den officier van justitie bevestigde de rechtbank het vrijspre kend vonnis van den kantonrechter, ge wezen in een strafzaak tegen den vlag- gedraner van het muziekgezelschap P. J. Troelstra, die terecht heeft gestaan, verdacht van overtreding van het uni formverbod C. H. WILBRENNINCK f Te Voorst is in den ouderdom van 86 jaar overleden de heer C. H. Wilbren- ninck, oud-notaris aldaar. Hij werd ge boren in 1851 te Brummen. Na gestu deerd te hebben voor het notariaat werd hij in 1874 benoemd tot candidaat-no- taris en in 188i tot notaris te Beekber gen. In 1886 volgde zijn benoeming tot notaris te Voorst. In 1935 nam hij ont slag. De heer Wilbrenninck was een zeer geziene figuur. Te Voorst bekleedde hij bijna 50 jaar de functie van president- kerkvoogd der Ned. Herv. gemeente en ook was hij vele jaren voorzitter van de wijkverpleging. In October 1931, bij zijn 80en verjaardag, werd hij op spontane wijze gehuldigd.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1937 | | pagina 5