GERRIT VAN DEN BURG
VERTELT
ALLE KINDEREN
DIK TROM
MILITAIRE COLONNE OP
AFGESLOTEN WEG
Uitzonderings
positie?
DE PAPENHOFSTEDE EN DE
MONTADE
MUSICUS EN
KOOPMAN
WERELDVLAG VAN
N.P.G.
NAAR
KERST-TOONEELVOORSTELUNG
DONDERDAGMIDDAG HALF DRIE
IN HET GRAND-THÉATRE
ZIE DE REDUCTIE-BON IN DIT BLAD
SCHAAKDUELS
AAN HET
SCHOOLLAANTJE
WAT ER VROEGER
GEBEURDE
Oude stijl blijft
AFSCHEID VAN
P. VAN MINNEN
Particuliere nacht
veiligheidsdienst te
Huizen
2e(JLAD PAG. I
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
WOENSDAG 29 DECEMBER 1937
STADSNIEUWS
„Muziek geeft fleur
aan mijn leven"
TEGENOVER ons> zit Gerrit van den
Burg en hij vertelt.
Waarover
Natuurlijk over muziek. „Zij geeft
fleur aan mijn leven", zegt hij.
„Ik ben zakenman, dat moet ik nu
eenmaal zijn en dat stelt eischen...
Maar als ik thuis ben... muziek...
muziekmuziek
Met een geroutineer.d-vlugge bewe
ging zoo beweegt zich een zakenman
6taat hij op. Ergens aan den wand
van zijn kamer hangt „Der Virtuos"
een meesterstukje! Wilhelm Busch wist
ook muziek te „teekenen". Kijkt u maar
eens naar „Der Virtuos". Hij trof de
uiterlijkheid der muziek in het hart.
Of het jammer is. dat hij zich zoo cari-
caturaal uitdrukte? In de caricatuur is
alles geoorloofd dus was het zijn
goed recht!
„Nu u toch met mijn interieur gecon
fronteerd wordt", lacht Gerrit van den
Burg, „hoe vindt u deze boekenkast?
Een oude piano, die ik omgebouwd heb.
Weet u, dat ik eigenlijk meubelmaker
van mijn vak benEn dan is hij
weer in zijn gemakkclijken 6toel geze
ten en verdiept hij zich in herinnerin
gen.
„Ongeveer vijftig jaar. geleden vestig
de zich in onze stad een muziekleeraar,
Van den Burg geheeten. Dat was mijn
vader. Ik geloof, dat ik gerust mag zeg
gen, dat de muziek mij in 't bloed zit.
Trouwens, een broer van mijn vader
gaf daar ook blijk van. Die studeerde
ettelijke jaren aan het Muziekconserva
torium te Keulen en heeft zich later als
musicus in Zuid-Afrika gevestigd."
MB
G. VAN DEN BURG
(Foto Fortgens)
„Ik heb het altijd prettig gevonden,
dat mijn vader zoo goed begreep, wat
de muziek voor mij beteekende. I-Iij was
het ook, die mij steeds ruimschoots ge
legenheid gaf. mijn hart te volgen. Zoo
kreeg ik reeds op achtjarigen leeftijd
pianoles, terwijl mijn oom mij twee
jaar later viool leerde spelen."
„Toen ik dertien was, stuurde mijn
vader, die als stelregel had „wat je
doet, doe dat goed", niij naar de plaat
selijke muziekschool, waar ik les kreeg
van Willem Petri. Onder, zijn leiding
zette ik toen mijn pianostudies voort.
De directeur van die muziekschool was
M. W. Petri, een broer van eerstge
noemde. Deze gaf mij theorielessen."
Wilde u toen uitsluitend in de
muziek verder gaan?
„Dat is tenminste eenigen tijd mijn
grootste wensch geweest. En om
eerlijk te zijn..., het heeft er soms wel
om gespannen ook. Maar in die dagen
werd het nog als vaststaand aangeno
men, dat ik als oudste zoon mijn va
der in den muziekhandel zou opvolgen.
Daarom volgde ik in denzelfden tijd,
dat ik de muziekschool bezocht, ook de
ambachtsschool. Vandaar dat ik kon zeg
gen „ik ben eigenlijk meubelmaker van
mijn vak". Dit deed ik eveneens op
wensch van mijn vader en ook daar
ben ik hem dankbaar voor, want in ons
bedrijf heeft men technische kennis
hard noodig."
De heer Van den Burg legt zijn vin
gertoppen tegen elkaar en concentreert
zijn gedachten: „ik zal u eerst mijn
levensloop in sroote trekken vertellen,
dat is makkelijker."
„Menschen, die de vingertoppen tegen
elkaar leggen en „eerst in groote trek
ken" vertellen, hebben liefde voor het
systematische".
Gerrit van den Burg glimlacht. „Dat
heb ik misschien ook wel laat mij
daarom mijn vertel-systeem maar eens
uitwerken."
„Op zestienjarigen leeftijd werd ik
volontair in een pianozaak te Utrecht.
In aansluiting daarop voerde mijn weg
naar Duitschland, waar ik het vak ver
der leerde. Deze jaren zijn van grooten
invloed op mijn leven geweest. Hier
kwam Ik in zeer muzikale milieus te
verkeeren, hetgeen uiteraard mijn stu-
dielust prikkelde."
Of hij toen nog niet de lust gevoelde,
zich geheel aan de muziek te wijden
„Eenigszins wel. maar wat men een
„felle begeerte" zou kunnen noemen,
kwam eerst later, toen ik weer in Hol
land was. Dat zal u dadelijk duidelijk
worden"
Wanneer ging- u weer naar ons
land terug?
„Ik ben maar betrekkelijk kort in
Duitschland geweest: op negentienja-
riKen leeftijd was ik alweer in Amers
foort. En toen. in 1912
Zoo moet ik het ook
leeren
„Ja, een kleine aanleiding kan soms
groote gevolgen hebben. In 1912 mocht
ik Louis Robert assisteeren, toen hij
een orgelconcert in de Groote Kerk gaf.
De „kleine aanleiding" was in dit ge
val dus, dat ik de bladen van het mu
ziekboek moest omslaan... Maar toen
ik Louis Robert hoorde spelen, was ik
zoo enthousiast, dat ik dacht: Zoo
moet ik het ook leeren..."
„Maar ik begreep, dat ik alleen maar
in die richting iets bereiken kon, als
ik mij geheel aan de muziek ging wij
den. Ik heb u al gezegd, dat mijn vader
mijn wenschen begreep en boven
dien weet u, hoe prettig hij het vond,
dat ik mij zoo intens voor muziek in
teresseerde."
Dus
„lk nam les bij Louis Robert. Een
maal in de veertien dagen reisde mijn
leeraar van Haarlem naar Amsterdam,
waar ik in het Paleis voor Volksvlijt
hem ontmoette".
„Er i6 een aardige herinnering aan
mijn studie in Amsterdam verbonden.
Ik kreeg namelijk mijn lessen op het
beroemde „Cavaillé-Coir'-orgel, dat
toentertijd nog in het Paleis voor Volks
vlijt stond. Later is het naar Haarlem
verplaatst. Het is toen verbouwd en
ik kan niet zeggen, dat dit een verbe
tering is geweest. Maar ik maakte het
instrument, dat in 1880 nog op de we
reldtentoonstelling was geëxposeerd,
in zijn oude glorie mee."
Op een vraag vernemen wij, dat er
nog een bekende naam aan zijn studie
te Amsterdam is verbonden. „Joh. Wa
genaar, de nestor der Nederlandscl/i
musici, gaf mij theorielessen. Hij was
degeen, die in zijn gesprekken door
drong tot het wezen der dingen, die mij
nader bracht tot de kern der zaak. Juist
in die dagen was ik wat teveel op het
virtuose ingesteld. Maar de omgang
met Wagenaar was oorzaak, dat ik
mij' meer met partituren dan met vir
tuozen ging bemoeien. Aan zijn kwali
teiten als mensch en paedagoog zal ik
sfêeds dankbare herinneringen bewa-
~in".
Toch in 'den handel
„Wat 16 eigenlijk de reden geweest,
waarom u uw studies opgaf?
„Ik deed een ontdekking".
Een
„De kwestie, waar 'het om ging was
deze: Ik was rauziekleeraar geworden
met het aldus verdiende geld voor
zag ik in rnijn studiebehoeften. Het was
nu niet direct het ergste, dat niet al
mijn leerlingen virtuosen waren, maar.
het lesgeven zèlf beviel mij niet zoo
goed
„Dit is eigenlijk de reden geweest,
waarom ik, net als mijn vader, koop
man ben geworden. Onze zaak had juist
in die dagen behoefte aan personeel-
uitbreiding. Ik praatte er eens met Joh.
Wagenaar over. Hij gaf mij den raad,
de gelegenheid waar te nemen. En mijn
vader, die om u de waarheid te zeg
gen daar heelemaal niet rouwig om
was. maakte mij tot zijn opvolger."
„Sinds dien tijd combineer ik dus als
het ware «.een artisten- en een zakenle
ven. Of dit nooit tot conflicten aanlei
ding heeft gegeven? Och overal ko
men wel eens haperingen voormaar
over 't algemeen heb ik er toch geen
spijt van. Het een weegt tegen het an
der op en ik zou niet graag beweren,
dat ik liever pianoleeraar dan piano
handelaar zou zijn geworden!"
De dirigent aan 't woord
Hierna gaat het gesprek een andere
richting uit.
Uw leven als koordirigent?
„Ik werkte graag mee, als men mij
daar om vroeg", zegt hij. En hij laat
een zorgvuldig saamgebonden map zien.
Programma's a convocaties Bijna
altijd vermelden zij de namen Bach en
Franck: „het zijn mijn lievelingscom
ponisten".
„Voor ik aan een vast koor verbon
den werd, was ik reeds verscheidene
malen als dirigent en medewerker op
getreden. In 't jaar 1922 nam ik de lei
ding van „Jubal" op mij. En toen in '27
Piet Tiggers afscheid nam van het
„Amersfoort's Mannenkoor" werd mij
tijdelijk het leiderschap opgedragen.
Later werd mij een vaste aanstelling
aangeboden".
„Deze vereeniging, aldus Gerrit van
den Burg, vind ik organisatorisch iets
geweldigs. Bovendien is het zoo prettig,
dat er iets goeds mee valt te bereiken".
Ook het leiderschap van het plaatse
lijk Toonkunstkoor, drie jaar geleden
door mij aanvaard, biedt véél artistieke
mogelijkheden.
Zoo gaat het gesprek verder... uit
voeringen concerten er passeert
veel de revue. En ineens is er een
nieuw thema: de moderne muziek. Hoe
Gerrit van den Burg daarover denkt?
„Dat is niet in een paar woorden ge
zegd. Zij, die niets dan afschuw voor
deze strooming hebben, doen goed zich
aan de historie te spiegelen: Wagner
werd uitgefloten. Debussv onderging
hetzelfde lot. Maar nu worden ze ge-
eerd als de grootsten onder de groo
ten
„Weet U wat de modernen ons ge
leerd hebben?"
„De nieuwe mogelijkheden! Het
rhythme... de pluri-tonaliteiteen
ontdekking, waarover het laatste woord
nog niet is gesproken
„Nu moet U niet denken, dat ik alle
moderne muziek over een kam zou wil
len scheren. Cab Calloway bijvoorbeeld
acht ik persoonlijk een degeneratiever-
schijnsel hoewelhet lijkt mij niet
uitgesloten, dat dergelijke muziek
toch nog bestaansrecht heeft, dank zij
haar fenomenale rhythme."
Over de radio is Gerrit van den Burg
slecht te spreken. „Men zegt, dat zij het
kind de muziek heeft geschonken, maar
het tegendeel is waar: Zij heeft het
kind de muziek ontnomen. Waar luis
tert men nog werkelijk naar de ra
dio? Waarschijnlijk zijn het uitzonde
ringen, die te tellen zijn!"
„Er zou een paedagogische invloed
van kunnen uitgaan, zeker! Maar dat
is in dezen gemechaniseerden tijd voor
wat de „surrogaat-muziek" betreft een
lastige puzzle. De school zou een goede
stimulans kunnen leveren. Kunnen
maar of hot inderdaad ook gebeurt?
Nu zijn we al zoo ver, dat ook bet tee-
kenonclerwijs geminiseerd wordt.Dit be-
teekent, dat vooralsnog de intellectueele
overbelasting niet van de baan is,
maar... is het eigenlijk niet noodza
kelijk, dat de school iets doet, waardoor
de vervlakkende invloed van „onze mo
derne gemakken" tenminste eenigszins
gecompenseerd wordt?"
Van den Burg haat vervlakking,
vooral wanneer het muziek betreft! F.n
wie hem kent, zal begrijpen, waarom
het hem heiligschennis toeschijnt, wan
neer de grenzen tusschen kunstgenot
en iets, dat hoogstens amusement kan
heeten, vervagen.
v. d. Kr. Jr.
Komt Zondag a.s. in onze
stad aan
Naar wij vernemen, zal de we
reldvlag van het Ned. Padvindsters
Gilde a.s. Maandag vanuit Baarn in
onze 6tad aankomen en dan loo-
pende naar Zeist worden gebracht.
Eerste luitenant uit Amersfoort
voor het Hoog Militair
Gerechtshof
Een geval dat eenigszins aan het
Bloemendaalsche incident op den Jam
boree-wandeltocht deed denken, doch
waarbij een conflict achterwege is ge
bleven. werd gisterochtend voor het
Hoog Militair Gerechtshof behandeld.
Op 23 Juli van dit pint kwam 1p lui
orinr»' D R van «'e tirai" "r cr-'.-nagme
van het 5e reg. infanterie te dezer ste
de met een colonne wielrijders onder
•Ie gemeente Barneveld op den rijksweg
Hoevelaken—Apeldoorn— Deventer De/4
weg was evenwel voor het rijwielver
keer gesloten. Niettemin maakten Ie
militaire wielriidpr« toch van den wee
eehruik. en een veldwachter maakte
leswege proces-al op.
Beklaagdp's verweer was nu. evenals
in eerste instantie, dat de veldwachter
ngendiinkelijk het eehruik der openbare
wegen aan het krijgsvolk of de militaire
'ransporten eewpizerd heeft (art. 41 sub.
der inkwartierinsswet).
President. „Waarom eigendunkelijk0"
Beklaagde: „Omdat ik dacht, dat de
weenMuiting niet gold voor militair"
colonnes".
Voorts deelde heklaacrde mede. dat zij
dikwijls met mitrailleurs reden over
wegen, welke voor handwagens verbo
den zijn.
„Dat is een ander geval," merkte de
president op.
Het bleek, dat de weg niet voor voet
gangers afgesloten was. Wanneer du*
alle wielrijders afgestapt zouden zijn ei.
het voor het verkeer gesloten gedeelte,
dat ongeveer K.M. lang was, met de
fiets aan de hand gewandeld zouden
hphhen. zou er geen overtreding began'
zijn.
Generaal van Munnekrede- ITnd u op
dracht om op een bepaalden tijd op de
nlaats van bestemming te zijn?"
Beklaagde zeide van niet.
Generaal van Munnekrede: „Dat i5
jammer, want dan had u zich op noo J
toestand kunnen beroepen.
Overigens is het een belachelijke toe
stand. dat een militaire colonne van
den weg geen gehriik kan maken. He:
wordt tijd. dat de garnizoensrnmman
dant in Amersfoort eens stappen doei
om daan verandering in te brengen.'
De advocaat fiscaal mr A Rombach
zeide in z.iin requisitoir dat de materie
in de motor en riiwielwet en de daar
aan ontleendp reglementen is gcrege'.d
Wil een militaire colonne gebruik
maken van een voor het verkeer afge
sloten weg dan kan daarvan bij mi
nisterieole bpschikkine ontheffing wor
den verleend. Anders wordt een milï
taire colonne gelijkgesteld met het ge
wone verkeer.
Tndien daar 'er plaatse de toestand
onhoudbaar is. dan moet van de zijde
van hpt departement van defensie eens
de aandacht van den minister van w-i
terstaat daarop worden gevestigd Sor
achtte hpklaagdp schuldig en vorderde
bevestiging van het vonnis van den
kriicsraad i 1 boete, subsidiair één d-g
hechtenisV
Het Hof zal nader sententie wijzen.
Enthousiasme van de
jeugd
t Dit teeken dat in het leven der ri oo
te menschen spreekt van droefenis,
heeft in het tournooi dat onze school
jeugd in een tweedaagsche moment cel
uitvecht een geheel andere betcckcnis.
f, dit kruis beteekent in de schaak-
taal, uw koning staat schaak. Hoeveel
maal zagen wij deze aanteekening niet
bij de 126 deelnemers. Dit i kan betee-
kenen dat de S.O.S.-toestand is ingetre
den en spoedig het befaamde schaak
mat kan volgen.
t, dan gaan meestal de handen van
de dappere verdedigers van 12 tot 19
jaar in het haar en blijft er weinig van
de ochtendcoiffure over.
De jeugdige kampers kennen geen
pardon tegenover elkaar. Eenmaal een
stuk aühgernakt dan ermee spelen. Dus
eerst goed denken en anders handen
thuis.
Gespeeld wordt volgens afvalsvstecm.
Heeft iemand 3 verliespuntcn dan kan
hij in het Schoollaant jc gaan glijden.
De derde ronde bracht reeds elf afval
lers. Nu zitten wij in de vierde en ont
moeten de.groote krachten elkaar meer.
De hoofdleiders van dit tournooi, de
heeren Bijl en van Lee slaan zich mei
prettig optimisme door alle moeilijkhe
den heen. Meer nog, zij brengen het
Een kijkje bij het feugdschauktournooi
in het Schoollaant je, waar gisteren en
vandaag enthousiast op het geruite
bord gestreden is
Foto Wars)
voor elkaar dat zooveel mogelijk jon
gens van dezelfde leeftijd tegen elkaar
spelen.
Wie er mee doen? Jongens van de
U.L.O., Ambachtsschool, R.O.G., Nor
maalschóol, H.B.S. en Gymnasium.
U begrijpt het de school speelt ook
een rol!
Grappige gevallen bij hopen. Het
schaken kent immers ook remise en
pad. Twee knapen hadden hard gevoch
ten. U weet het nog van de radio. Edu-
aid twee naar Eduard vier. Bernhard
acht naar Cornelis zes. Maar aan hel
einde had wit sterk de overhand. Zwart
had slechts de Koning overgehouden,
terwijl wit naast, zijn Koning nog een
Toren en een Paard had. Bij groote
menschen had zwart al lang gewonnen
gegeven. I-Io, maar, hier niet!
Wit valt aan, wanhopig en te snel.
Plotseling ontstaat de padloestand. Die
duvelsche knaap had zijn Koning zoo
opgesteld, dat geen directe schaak ge
geven kon worden en hij toch zijn Ko
ning niet meer verplaatsen kon. Uitslag
remise! Dus een half punt en fijn geen
verlies.
Vanmiddag komt het einde, dan zijn
er 25 jongens, die de fraaie medaille
der jubileerende schaakvereeniging
Amersfoort al6 [herinnering mee naar
huis nemen.
Het 7e Lustrum der Schaakvereeni
ging Amersfoort zal lang bij de jeugd
voortleven.
Een van de oude huizen van
het kapittel wordt nu
pakhuis
SCHUIN tegenover de Windsiecg
ligt een straatje, dat op de Ap
pelmarkt begint en naar het einde van
het Havik voert. Door dat straatje
gaat men langs de Oostelijke zijde
van de Papenhofstcde. De Westelijke
zijde is de Lavendclstraat. In vroeger
dagen, omstreeks 1400, was deze Pa
penhofstede de woonplaats van het
kapittel, alwaar de geestelijken woon
den, die. aan den dienst der kerk ver
bonden, meermalen daags in de kerk
de voorgeschreven gebeden moesten
verrichten.
In 1520 werd de geheele Papenhof
stede, ook wel het mandaat gehetien,
een prooi der vlammen en moesten de
huizen weer opgebouwd worden.
Een en ander i6 van belang met het
oog op de verbouwing, welke momen
teel ter plaatse geschiedt. Vanouds was
daar de grocntenwmkei van Praag en
daarvoor een smidse. Bij de verbouwing
heeft men nog twee groote kelders aan
getroffen, welke nu dicht zijn gegooid,
terwijl ook de restanten van de oude
smidse afgebroken zijn. Het gebouw
moet in den ouden stijl met oude steen
soort opgetrokken worden en zal in de
toekomst gebruikt worden als pakhuis
voor Hartog en de Vries.
Van Rootselaar schrijft over de bepa
lingen, die na den brand in 1520 getrof
fen werden, bet volgende:
„Als één der kanunniken een hui6
bouwde of verbeterde, dan zou hij daar
in zelf wonen, zonder -iels aan iemand
schuldig te ziin. Na zijn dood zou zijn
erfgenaam het 'huis verkrijgen voor een
jaarlijkschc pacht op voorwaarde, dat
na den dood van dien kanunnik of
diens erfgenamen, liet Kapittel binnen
zes weken vergaderen zou met de erf
genamen in die Weem of Weer. Als
dan zou dat huis le koop worden gebo-
ien en wat liet meer opbracht, dan de
pacht, zou men voor dien prijs aan de
erfgenamen, indien zij het huis niet
hebben wilden, ter hand stellen. Bo
vendien zou het Kapittel steeds den
voorkoop hebben, als iemand geduren
de zijn leven zoo'n huis wilde ver-
koopen.
Op die wijze werd de Papenhofstede
spoedig herbouwd. Ilcel eigenaardig is
de bouwtrant van de weinige huizen,
welke zijn overgebleven, met de ronde
vensterbogen en kleine raampjes.
In de verklaring van Philips van
Bourgondië, 57ste Bisschop van Utrecht
opistreeks 1523, wordt melding gemaakt
van een montade.
Deze montade of wel „Domus Imrnu-
nitatis" was een vrije plaats, dertig
schreden in hpt rond. welke met de
huizen, die er op stonden en alles wat
er was. het kapittel loebehoorde. Be
hahe dat de schout niemand in de ker
ken of kloosters mocht gevangen ne
men, had hij ook de macht niet, om
iemand te vervolgen, te grijpen of ge
vangen te nemen binnen deze montade.
Dit had niet alleen plaats te Utrecht,
maar doorgaans in alle kapittelen en
kerken.
Het asylrecht, dat van de heiligdom
men der Joden en heidenen reeds in de
vierde eeuw op die der Christenheid
was overgegaan en de kerken en kerk
hoven tot vrijplaatsen verhief, waarop
vluchtenden voor de wraakgierigheid
hunner vervolgers bescherming vonden,
totdat hoogere machten optraden om
een onderzoek in te stellen, dit asyl
recht werd waarschijnlijk met het chris
tendom naar ons land overgebracht, om
daar evenals elders beurtelings nuttig
aangewend of schromelijk misbruikt te
worden.
Dat onze bisschoppen en geestelijken
het recht van den>vrijdhof of de mon
tade zoo noemde men de plaat6,
waarover het asylrecht zich uitstrekte
ten hoogste waardeerden, valt niet
to betwijfelen.
Uit de woorden van Philips van Bour
gondië blijkt, dat ook het kapittel te
Amersfoort in het bezit is geweest van
een montade. Zoo stond in 1120 de Raad
van de stad toe, dat de Kanunniken een
plaats hebben mochten, om de rebellige
priesters en heeren in te zetten en te
„corrigeeren." Er is echter vrijwel niets
bekend omtrent de plaats, waar zich
deze gevangenis bevonden heeft.
Vermeldenswaard is nog, dat de in
komsten van het Kapittel zeer groot wa
ren, te veel om hier op te noemen.
Toentertijd heerschto geen geloofsver
deeldheid, maar geloofsoenheid. Er be
stond tusschen de tijdelijke en de gees
telijke macht de meest gewenschte eens
gezindheid, dc Raad maakte zelfs ver
ordeningen en bepalingen, die wij in on
zen tijd bepaald machtsoverschrijdingen
zouden noemen.
Een enkelen keer werd de goede vre
de wel eens verbroken, maar dat duur
de slechts kort.
De kanunniken betoonden steeds de
grootste, belangstelling in den voor
spoed van de stad en leefden zelf door
hun vrijwillige offers in armoede.
FANCY FAIR „DE ELLEBOOG"
In „De Valk" werd gisteravond een
Fancy Fair geopend ten bate van „De
Elleboog", de volksnaam van de R.K.
Kerk O.L. Vrouwe Hemelvaart aan de
Langegracht.
Na een welkom van den comité-voor
zitter, den heer L. A. A. van Hamers-
vel dr knipte pastoor Spitzen het lint
door, dat de beide zalen scheidde.
Er is een Oud Hollandsch marktplein
met een. Raedthuys en vele gelegenhe
den om een penningske te offeren, het
zij bij schieten of visschen, touwtrekken
of poffertjes eten. Er is een rad van
avontuur en men kan zich laten waar
zeggen en om stemming te brengen
speelt er een klein-orchest van „Wils
kracht".
OP STAP
Een tienjarig jongetje uit de Tien
straat te Utrecht is gisteren door de
politie hier naar de ouderlijke woning
teruggebracht. De jongen was als blin
de passagier met een auto meegereden,
ntaar onderweg afgezet, waarna een
brievenbesteller hem bij omwonenden
binnenbracht, die op hun beurt de poli
tie in kennis stelden van een en ander.
Men schrijft ons:
Vorige week kwamen de bij de Infan-
t3i*iekorpsen werkzaam zijnde burger»
werklieden in de Ilendrikkazerne bij
een, om van hun collega P. van Minnen,
die wegens het bereiken van den pen
sioengerechtigden leeftijd don dienst
gaat verlaten, afscheid te nemen.
Door een commissie was een en ander
voorbereid en de familie met autos van
huis gehaald, waarna den heer Van
Minnen namens de collega's, enkele on
derofficieren en zijn chefs door den ka
pitein Chivat van Speciale Diensten van
16 R.I. met een toepasselijk woord een
koekoeksklok als aandenken werd ge
schonken.
Hierna sprak de heer ten Ham na-
mens de commissie en als collega en ka
meraad eenige welgekozen woorden van
afscheid, waarbij hij den wensch uit
sprak. dat de vertrekkende vriend nog
vele jaren van zijn welverdiend pen
sioen zal kunnen genieten. Aan de echt-
genoote en de heide dochters werden
bloemen aangeboden.
Een familielid dankte voor de mooie
geste, waarna met het wisselen van een
handdruk met de aanwezige officieren,
w.o. de kapitein-adjudant Weber van
18 R. I., de onderofficieren w.o. de s.ma.
van Oosten, de sergeanten le kl. Gijse
en Stakenburg, alsmede do talrijke col
lega's van Van Minnen, deze oude ge
trouwe was uitgeluid.
In de vacature is reeds voorzien door
de overplaatsing van den heer G. van
Malesteyn uit Den Helder.
EXAMENS
Donderdag 23 Dac. j.l. slaagden te Rot
terdam voor het diploma leerares van
de Vereeniging van Modevakscholen in
Nederland de dames G. J. v. d. Wete
ring en J. v. d. Brink alhier.
VEILING IN CONCORDIA
De nit6lag van de veiling van vaste
goederen gisteravond ten overstaan van
notaris Jobs, Knoppers in „Concordia"
gehouden, luidt als volgt:
Pare. 1 landbouwerswoning m. grond
La ge weg 63, aan Th. J. Ruys voor 6100.
Perc. 2 heerenhuis van Perseijnstraafc
12. aan A. Takken, voor ƒ5100.
Perc. 3, 4 en 5 drie woningen Soes-
terweg Nos. 63, 65 en 67 aan J. Veenen-
daal voor ƒ6100.
Perceel 6 grond achter 3, 4 en 5 aan
het bouwbedrijf „de Samenwerking",
voor 1400.
Perc. 7, woonhuis van Bemmeletraat
61, niet geveild.
BURGERLIJKE STAND
29 December 1937
GEBOREN: Lorrune, zoon van P. Vis»
6er en R. v. d. Veer; Jacob Lourentius,
zoon van L. Gro6 en J. Kremer.
OVERLEDEN: H. F. J. Metzger, 64
ongehuwd; P. F. Spierings, 69 j., echt-
genoote van P. Cransberg; J. J. Bloum,
65 jaar, ongehuwd; J. Baan, 52 jaar, on
gehuwd.
GEHUWD: N. van Empelen en W. F.
van Dijk; H. J. J. v. d, Eshof en M. J. .T.
Snijders; J. van Veenendaal en J. A.
Seffelaar; H. Morren en M. van Essen;
G. Merkenij en C. van Putten.
BINNENLAND
's-GRAVENHAGE, 23 December. In
de gemeente Huizen zijn bij verordening
particuliere nachtveiligheidsdiensten
verboden. Toen de heer K., die zich uit
geeft als directeur van een nachtveilig-»
heidsdienst, dan ook betrapt werd, toen
hij bezig was met het belichten van
vensters, werd wegens overtreding van
die verordening een vervolging inge
steld. waarvoor hij zich door den kan-»
tonrechter te Hilversum een boete van
f 15,— zag opgelegd Dit vonnis, waar
bij het verweer van K., dat de veror
dening in strijd zou zijn met artikel 168
van de gemeentewet, was verworpen,
werd in hooger beroep door de recht-»
bank bevestigd, en heden concludeerde
de advocaat-generaal bij den Hoogen
Raad, mr. Berger, tot verwerping van
het door K. ten deze ingestelde cassatie*
beroep.
De Hooge Raad zal op 3 Januari a.8<
arrest wijzen.
TAXEGEDEELTE CONSUMPTIE-
MELK
's-GRAVENHAGE, 28 December.
Nederlandsche Zuivelcentrafë. 2 tl m
8 Januari 1938. Consumptiemelk regee-
ringcontract, taxegedeelte 725 cent,
eventueel verhoogd met premie of ver
minderd met kwaliteitsafdracht. Over-
melk regeerings-minimumprijs 6 40 ct.
Afdracht bij levering in consumptie
van andere dan taxemelk 2.50 cent.
GEEN OVERTREDING UNIFORM
VERBOD
AMSTERDAM, 28 Dec. Conform
den eisch van den officier van justitie
bevestigde de rechtbank het vrijspre
kend vonnis van den kantonrechter, ge
wezen in een strafzaak tegen den vlag-
gedraner van het muziekgezelschap P.
J. Troelstra, die terecht heeft gestaan,
verdacht van overtreding van het uni
formverbod
C. H. WILBRENNINCK f
Te Voorst is in den ouderdom van 86
jaar overleden de heer C. H. Wilbren-
ninck, oud-notaris aldaar. Hij werd ge
boren in 1851 te Brummen. Na gestu
deerd te hebben voor het notariaat werd
hij in 1874 benoemd tot candidaat-no-
taris en in 188i tot notaris te Beekber
gen. In 1886 volgde zijn benoeming tot
notaris te Voorst. In 1935 nam hij ont
slag.
De heer Wilbrenninck was een zeer
geziene figuur. Te Voorst bekleedde hij
bijna 50 jaar de functie van president-
kerkvoogd der Ned. Herv. gemeente en
ook was hij vele jaren voorzitter van de
wijkverpleging. In October 1931, bij zijn
80en verjaardag, werd hij op spontane
wijze gehuldigd.