AMERIKA IN DE
BRAND1NQ
dicwlA (plateaux
Schaduwen aan
de kust
Fortmann Hehenkamp
Gebrs. DIJKMAN
Markiezen
Zonschermen
Baltexgordijnen
KINDERHOEKJE
Uw Loodgieter
Uw Electro Techn. Inst.
Chili weigert Franco
I
J. Jefferson Farjeon.
Ie BLAD PAG. 2
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
JUNI 1939
Het vat van tegen
strijdigheden:
de Amerikaan
II
TWEE van de meest opmerkelijke din
gen in Amerika ziin voor den Euro
peaan wel de Amerikanen zelve en de
Amerikaansche politiek Onder den Ame
rikaan moet men dan niet alleen verstaan
de daar geborenen doch ook de buitenlan
ders die er een aantal laren zijn geweest,
want zü zijn integreercnde deelen van dit
heterogeen geheel en wanneer iemand uit
Europa ccnige jaren in dit groote en grooi-
sche land vertoefd heelt, gewerkt heelt
dan zet dit rijk op zijn .jiietigheid" een
Stempel, 't Amerikaansche stempel dut
er nooit meer afgewasschen kan worden
De doorsnee Amerikaan dan is ..lanky",
langachtig. taai gespierd dun. In zaken
ernstig, weinig spraakzaam, en heel kart
aangebonden. Hij houdt niet van nonsens,
's Avonds is dit anders Hü spoedt zich
dan naar huis of een restaurant voor ..din
ner". Hij houdt van een verzorgd huis
een verzorgde tafel hü is materieel inge
steld. Ha tafel zoekt hij recreatie en
geelt zich uitbundig over aan zün hobbies,
't zü zün kerk. de bioscoop de dancing,
zijn motorrijwiel ziin lacht Ie Hü tracht
zich doelbewust los te maken van den
..strain" van den harden dag. In den tüd
waarover ik spreek werd er in Amerika
ontzettend hard gewerkt en voor de rük-
ste longeling was 't toen nog een schande
niet te werken.
Een ..leisure class'' (een wufte groep)
bestond er toen nog niet in Amerika. De
Europeaan nu, die er eens voor een
reisje was in Amerika, ontmoette uit
den aard der zaak den .Amerikaan hoofd
zakelijk in zijn vrije uren, en meestal
den groote stads Amerikaan.-en de Euro
peanen in Europa zelve maakten alleen
kennis met Amerikanen op vacantie.
Dit vestigde natuurlijk een verkeerden
indruk aan dezen kant van hel water.
Menigeen die de Amerikaan voor een
gek versleet, omdat hij des Amerikaan s
eenvoudige en gezonde levensinstelling
niet begreep eerst hard werken en
dan volle recreatie - werd wel wijzer
door ervaring. Menig Europeaan die
dacht aan dien geks zak te kunnen ko
men, kreeg een zakelijke kaakslag die
hem zijn leven lang heugde. Dit geldt
niet alieen voor personen, doch ook
voor heele naties en Duitschland zou
wel doen zich de les van 1917—1918 nog
eens ter harte te nemen en vooral de
jaren 10131917 dienen wel grondig ver
geleken te worden met.de tijden van nu.
De Amerikaansche zakenman, dat is
de Amerikaansche natie, zal geen
Europeesche natie toestaan zijn belan
gen te land. te water. Oost noch West
noch in de „Atlantic" noch In de „Pa
cific" in de war te laten sturen. Dit on
dervonden Engeland, Spanje en Duitsch
land. Dezelfde goedmoedige „gek"' zal
kort aangebonden op zeker oogenblik
zich krommen, zijn grijze verstandige
oogon zullen hard kijken naar de
plaats waar hü vil s'san en dan komt
de flitssnelle kaakslag.
Vele Europeanen verslijten den Ame
rikaan voor een opsnijder, puttende dit
verstand uit moppentrommels of ha-
seerende dil op eenige kennismaking
met den Amerikaan in zijn vrijen tijd,
In den tijd waarin hij zich uitbundig en
dikwijls kinderlijk vermaakt. Alle be
wijzen in steen en staal zeggen vele
Europeanen niets en met dc geestelijke
producten van dit sprookjesland is men
in Europa dikwijls weinig op de hoogte.
Dit geldt niet voor allen, want dr. J.
Oudenbosch schreef kort geleden in „de
Groene":
„Meer en meer is het de laatste jaren
duidelijk geworden, dat Noord-Amerika
de Europeesche landen ook op weten
schappelijk gebied opzij gestreefd, zoo
niet gepasseerd is.
Waren het vroeger Franschen, Duit-
eehers. Engelschen. die nieuwe metho
des van onderzoek uitdachten, het we
tenschappelijk arsenaal met nieuwe
theorieën verrijkten. tegenwoordig
schijnt het of de Amerikanen vinding
rijker en origineeler zijn. Was het vroe
ger het ideaal der jonge Amerikaansche
geleerden, om eenige jaren in Parijs,
München, Heidelberg, colleges te volgen
en een assistents-plaats te vervullen, nu
is het tij gekeerd. Groot is het aantal
van hen, die den Atlantisehen Decaan in
omgekeerde richting oversteken, om in
de Nieuwe Wereld, in New-York. Bos
ton. Rochester en tal van andere steden
leering en ervaring op te doen
Men vnlte het bovenstaande niet zoo
op. dat in ons land en rle ons omrin
gende geen wetenschappelijk werk
van heleekenis meer wordt verricht, dat
de vele laboratoria, waar ook ons we
relddeel in den letterlijken zin des
woords rijk aan is. een kwijnend be
staan lijden of dat de professoren zich
tevreden stellen met college geven en
artikelen lezen Integendeel ook hier
wordt gewerkt, geëxperimenteerd, en
misschien is wel het geluk, het toeval
wiens invloed ook hij fundamenteele
ontdekkingen grooler is. dan men wel
meent •tegenwoordig den zonen van
Uncle Sam gunstiger gezind. Het feit
blijft echter bestaan, dat Amerika het
tempo bepaalt, een tempo, dat door
Europa slechts moeizaam en met in-
spannin-r van alle krachten hijgehouden
kan worden."
oor de techniek gold dit reeds in
1013 en nok on litterair gebied zag er.
naast veel uitschot, vooral de laatste
jaren, veel opmerkelijks het licht.
(Voor hen die zich hiervoor interes-
seeren deel ik hier mede dat men de
Atnerikaansclie literatuur gerangschikt
vindt onder de Engelschp). De Ameri
kaan is een samenstel van paradoxen.
Zijn drnkdoenerigheid verbergt een
ernnte bescheidenheid, naast zijn zake
lijke hehhnripiieid ligt een groote goed-
gpefschheid. zijn uitgesproken individua
lisme wordt meer dan gecompenseerd
door zijn wil zieh volkomen te geven
aan hef algemeen belang, als een toe
stand dit vraagt, ziin kimWliike ge
dragingen, zijn „practical jokes" en al
dat. doen ziin diepen ernst niet te niet
waar het ziin he'aug of 't belang van
anderen betreft. Naast zijn groote on
eerlijkheid (ik denk hier aan corruptie,
de z.g. ..graft") staat een verbluffende
eerlijkheid, naast een uitgesproken
egnïsmp duikt steeds weer on een hulp
vaardigheid zonder wedergade.
De Amerikaan is niettegenstaande zijn
individualisme, conventioneel, Scha-
blone rnensch, mode-mensch. „Looking
quite American, being in style" is essen
tieel om te slagen. De Amerikaansche
vrouw is eenige uren per dag hardwer
kende huisvrouw, en toovert u 's mid
dags voor de „lady of leisure", de dame
die bridge speelt en winkelt, haar tijd
verdoet. Het Amerikaansche kind is ge
bonden in groote ongebondenheid. Uit al
deze tegenstrijdigheden rijst dc vraag
of dit kind van uitersten niet een waar
produet is van dit verrassende land. een
klimatologisch product van een land,
waar in menige streek van dit uitge
strekte rijk, jaar in jaar uit, een felle
winter direct volgt op een zengenden
zomer, waar men een uitgesproken
landklimaat treft aan de kusten van
een grooten oceaan. Uit mijn eigen er
varingen kan veel u duidelijk worden
over al dit tegenstrijdige. Tn Amerika
gebeurt veel. is veel, wat de doorsnee
Europeaan gek vindt, als om eens een
voorbeeld te noemen een aantal snel
opgerichte kantpen in 1917 die binnen
3 maanden ruim 27000 officieren afle
verden. tot de rang van kolonel toe, ge-
inproviseerde officieren.
Over dit radicale doen schrijft de En
cyclopaedia Brittanica 1937: „The
second problem a quick method of
improvising additional officers was
met principally by three sets of reserve
officers' training camps. The first
series of 16, which began May 131917
enrolled some. 38000 qualified applicanls.
Aug. 11. 1917, at the conclusion of the
course, commissions in various- grades
up to colonel were awarded 27,341 gra
duates. Dit doet wel zeer on-Europeesch
aan, evenals 't feit dat bij de marine
het ..Congress" (de kamer) substi
tuted the method of promoting officers
bv seniority, by selection on merit cn
de E. B. noemt dit „a measure of far-
reaching efficiency." (1916).
Vergeet hierbij niet dat de Amerika
nen ongebonden door tradities, als wij,
de werkelijk groote problemen mis
schien veel zuiverder zien, en de oplos
sing daarvoor weet te vinden, dan de
Europeaan. En kan 't ook anders? Is de
Amerikaan eigenlijk niet 't kind van de
energiekste, de beste cn de slechtste
Europaan, van alle Europeanen? Is 't
eigenlijk een wonder dat de Amerikaan
veel meer kijk heeft op ons dan wij op
hem? Kan niet menig kind zijn ouders
veel zuiverder zien en taxeeren dan de
ouders het kind?
Economisch bezien vindt de Ameri
kaan ons een stelletje armoedzaaiers,
een stel domkoppen (ik spreek niet over
cie Nederlanders ik bedoel de Euro
peanen) dat steeds weer den boel in dc
war gooit, niettegenstaande al de boe
kenwijsheid hipr verzameld. Menig Euro
peaan lacht een beetje schamper over
Ford's vredesschip en Wilson's pogin
gen, die Tnen hier schipbreuk deed lij
den. Valt hier wat te lachen? Moesten
wij Europeanen ons niet diep en diep
schamen geboorte te hebben gegeven in
Europa en macht aan een stel wraak-
zuchtigen die van Europa een heksen
ketel maakten. IJ, Europeaan. U, ver
beeldt IJ maar niet dat Wilson U niet
doorzag. Ik zal 't U bewijzen. Wilson en
Ford waagden alleen eerlijke onbaat
zuchtige pogingen en ik weet wel dat
ecnigen uwer dit gaan tegenspreken.
„Eerlijk en onbaatzuchtig". Iionr ik
sommigen uwer schamperen, doch nu
is nog niet de tijd hierop Ie riposteeren.
Evenals de geschiedkundige beschou
wing van dr. Enno van Gelder is dit
alles slechts bedoeld om U in de ge
legenheid te stellen naar zuiverder
waarde meer mijn eigen ervaringen, dc
Amerikaan en Amerika te schatten,
waarover meer.
Alleen dit nog: Ford, old Henry, had
in de dagen van zijn poging seeds ge
noeg en Woodron Wilson stierf als een
„arm" en gebroken man, dat „arm" be
trekkelijker wijze gezien. Hij was im
mers 2 x president der Verecnigdc Sta
ten. Een rijk Amerikaan, als ik mij wel
herinner, stichtte een fonds voor „arme"
weduwen van presidenten, omdat hij
niet wilde dat de „first lady of the
country" in bekrompenheid 't einde
barer dagen opwachtte. Mevrouw Wil
son was de eerste die hiervan kon pro
fiteered En dat in het land waar de
dollar de god heet te zijn, in het land
waar tientallen van haar knapste zonen
hun diensten gaven aan het rijk voor de
somma van écn dollar per jaar. Ik
spreek over 19171918.
Alleen wil ik u nog bewijzen dat Wil
son 't Europeesche spelletje van een
Clemenceau en een Lloyd George^ wel
moest doorzien hebben, waar zijn idea
lisme wel moest ten gronde gaan in 't
gevecht met 't fanatieke nationalisme
van Engeland en Frankrijk. In die da
gen schreven de Amerikanen reeds
voorspellingen van wat er in Europa
zou gebeuren. Zij bleken waar. Veroor
loof mij een kleine aanhaling uit het
hoekje van H. L. Gant, „Organizing for
Work", copyright 1919: „The revolutions
which have occured in Europe and the
agitation which seems about to
create other revolutions far
more economic than political, and
hence can be offset only by economic
methods."
Korter en duidelijker en juister voor
speld kan 't niet. Gant zag in 1919 dui
delijk de felle Europeesche roerselen
komen, hij brengt hier naar voren,
Amerikaansrh-kort, de foutieve menging
van economie cn politiek in Europa en
raadt ons hier nu eindelijk eens gezond
verstand te gebruiken, d. w. z. bezie de
zaak alleen economisch. De Amerikaan
mengt geen religie met politiek en eco
nomie. Zijn politiek is economie en de
religie is een heilig iets apart. Over die
economische politiek krijgen we 't
straks wel en ik hoop niet dat dit aan
staande raadsleden teleurstelt. Ik wide
nu eerst weer een poosje varen, gezel
lig varen. Dit is immers slechts een
deel van het. stramien waarop we straks
verder borduren. Ik had toch ook nog
Woninginrichters sedert 1899
LANGESTRMT 63 TELEF. 88
752. Het Is kermis in rcuzenland en precies als bil ons. zün
overal tenten opgeslagen waar van alles te zien isCircus
sen. draaimolens, enz Ook de clowns ontbreken hier niet.
153. Er is ook een enorme glübaan. Jammer genoeg kan
Pam hier echter niet van prolitceren. Vergeleken met. deze
enorme gevaarten zouden onze glijbanen zeker in het niet
verzinken.
dat vaatje vol tegenstrijdigheden, de
Amerikaansche vrouw uitgebreider kun
nen behandelen en ik herinnerde U er
niet ann dat Amerika vele staten heeft
met vele soorten verschillende men
schep en dat ik slechts sprak en hoofd
zakelijk over den Amerikaan, dc Yankee1)
de New-Englander, de élite van Ameri
ka, de Noord Oost Amerikaan, de man
die de ruggegraat van Amerika is. Ge
duld. het gekleurde patroon komt gaan
deweg wel zichtbaar boven. Nu staan
we weer geleund tegen, hangende op de
railing van dc Holland-Amerika Line
die ons zachtkens binnenstoomt, wij,
dc jonge man uit de schoenen branche,
de Haarlemsche lady van de Middle
West cn wij staren zoekend in de verte
naar de ijle contouren van de reuzen-
stad New York, eenigszins angstig, in
nerlijk overwegend 't over 't schip ge
fluisterde, steeds weer gefluisterde
woord: „Paniek".
De Yankee is eigenlijk alleen de
naam van den bewoner van New Eng
land. een streek rondom de stad Boston.
De Yankces zijn de afstammelingen van
de Engclsche Pelgrims die ook van uit
Nederland zich onder zeer moeilijke
condities in New England vestigden. De
omstandigheden maakten uit dit volk
een hard volk en een zeer hulpvaardig
volk en een zeer beschaafd volk, ook al
merkt men dit niet altijd aan den bui
tenkant. 't Is een karaktervol volk en
hun kenmerkende eigenschappen wor
den m.i. sleeds overgedragen op 't Ame
rikaansche volk, deze honderdmillioon-
koppige massa, die steeds weer blijk
geeft (de historie bewijst 't), niettegen
staande het heterogene van het geheel,
ineens te kunnen crystalliseeren tot een
homogene masöa, één van wil, ener
giek, moedig en volkomen opoffe
ringsgezind. De Amerikaan mag men
niet meten naar de bevolking der groote
steden de Amerikaan moet gemeten
worden naar de het voorbeeld gevende
Yankee en met hem voor oogen schreef
ik het bovenstaande, wat natuurlijk
slechts een persoonlijke opvatting is. ge-
baseerd op een jarenlang verblijf in
Nieuw Engeland. Hoewel 't woord Yan
kee eenige malen in de geschiedenis ge
bruikt is als scheldnaam (denk aan
onze Geuzen) beschouwt de New-Eng
lander dit als een eerenaam en m.i. met
recht.
BUITENLAND
Nationaal-socialistèn op een
kerkhof gearresteérd
BOEDAPEST, 19 Juni. (Heuter).
Bij de begrafenis van een lid der Hon-
gaarsche nationaal-eocialietische partij
marcheerden 150 nationaal-socialistèn
over het kerkhof in uniform, hetgeen
verboden is. Het kwam tot een botsing
met de politie en 28 overtreders zijn ge
arresteerd.
GOUD UIT EEN GEZONKEN
BRITSCH SCHIP GEBORGEN
LONDEN, 19 Juni. (Reuter). Lloyds
deelt mede, dat het Italiaansche ber
gingsvaartuig „Artiglio" er in is ge
slaagd 750 ounce goud in baren, 550
souvereigns en vier baren zilver te ber
gen uit het Britsche schip „Egypte",
dat bij Ushant is gezonken.
DAG DER NOORDSCHE
DEMOCRATIE
De drie eerste ministers
voeren het woord
Tegen eiken vorm van
dictatuur
OSLO, 19 Juni. (Norsk Telegrambyraa)
Gisteren is te Hal den bij de Zweed-
sche grens de arbeidersbetooging „dag
der Noordsche democratie" gehouden,
waarbij de drie eerste ministers het
woord voerden. De bijeenkomst werd
gehouden in de sterkte Frederikstein,
waarvoor Karei XII tijdens een bele
gering den dood vond.
De Noorsche premier, Nygaarsvold,
zeide in zijn toespraak; „De Noordsche
volkeren, die in democratie leven, kee-
ren zich tegen lederen vorm van dicta
tuur". Hij voegde hieraan toe, dat „sa
menwerking tusschcn de Noordsche
staten niet alleen natuurlijk, maar
noodzakelijk is op grond van de hui
dige wereldtoestanden". Hij besloot:
„Deze eenheid is tegen niemand go-
richt en tracht niet op te treden met de
middelen van bruut geweld of macht
van de militaire bondgenootschappen.
Door hun eendracht willen de Noord
sche volken aan de naar een oorlog ge
dreven wereld toonen, dat geluk en
veiligheid slechts verkregen kunnen
worden door individueele vrijheid in
elk land en vreedzame samenwerking
tusschen de verschillende landen. Onze
politiek blijft de democratie en de neu
traliteit."
De Zweedsche premier, Hanson, prees
de politieke stabiliteit der Noordsche
landen, waarna de Deensche eerste mi
nister, Stauning, er op wees, dat de
volken van het Noorden zich ontwik
keld hebben onder een democratisch
regime en geen enkele buitcnlandsche
beweging willen, communistische even
min als andere. Zij wenschen geen dic
tatuur noch anarchie of wereldrevo
lutie.
„Deze volken vormer^ een neutrale
eenheid, die weigert geweld te gebrui
ken jegens andere landen, zoolang
deze de neutraliteit der leden van de
éénheid niet schenden... geen enkele
mogendheid, zoo besloot Stauning, kan
rekenen op bijstand van welk der
Noordsche landen ook, wanneer de
vrede mocht worden verbroken."
v.h. Pa. KRAAYENEST
BLOEMENDALSCHESTR. 9. TEL. 719
vluchtelingen uit te leveren
Beroep op het recht
van toevlucht
SANTIAGO DE CHILE, 19 Juni. (Reu
ter.) De Chileensche minister van
buitenlandsche zaken heeft den Brit-
scliqn ambassadeur en den Franschen,
gezant er van in kennis gesteld, dat de
regeering van Franco verzocht heeft de
republikeinsche vluchtelingen in de
Chileensche ambassade te Madrid uit
te leveren. De Chileensche minister van
buitcnlandsche zaken" noemde dit ver
zoek een veronachtzaming van het
recht van toevlucht, cn zeide. dat de
Chileensche regeering zieh daartegen
verzette. Welingelichte kringen geloo-
ven, dat de Chileensche these ten aan
zien van het recht van toevlucht ge
steund zal worden door alle Ameri
kaansche landen.
Matroos van de „Empress
of Britain" verdronken
NEW VORK, 19 Juni. (Uavas.) Aan
boord van de- „Empress of Britain" is
een matroos, die bezig was dekzeilen
over de reddingsbooten te spannen,
over boord geslagen en verdronken. Het
schip fetopte terstond, maar de naspo
ringen bleven vruchteloos, waarna het
vaartuig, dat het Britsche koningspaar
naar Engeland terugbrengt, zijn reis
vervolgde.
ZALIGVERKLARING VAN EMILIE
DE VIALAR
VATICAANSTAD, 19 Juni. (Havas.)
In de basiliek St. Pieter is de plech
tige zaligverklaring gevierd van de ge
lukzalige Emiïie de Vialar, stichtster
van het instituut St. Joseph, die in 1856
te Marseille is gestorven.
S
fcw }uw£Ab qwds tapdwijn
Per flesch fo.65 Per anker £25.—
j/. Sdwishman %n.
TAte&chtejdvitJjiaal 17 Jd. 145
FEUILLETON
Naar het Engelsch
van
S3)
„Konstabel!" riep hij plotseling uit
„Ja meneer," antwoordde deze.
„Ik zag daar iets bewegen"
Heuseh, meneer!"
„Ja. zeker. Kijk daar is het weer'
Nu is 't weer weg!"
„Ik zie nieis, meneer." zei de agent
en bleef staan.
Zij staarden de duisternis in. Niets
bewoog, en de hoornen schenen hun
wandeling gestaakt te hebben
„U zult het zich verbeeld hebben",
opperde de agent, zijn hoofd schud
dend.
„Ja. dat kan natuurlijk", stemde Na
poleon toe. „Maar aan den anderen
kant. ik geloof het niet. Is het niet ori-
ie plicht het te onderzoeken?"
..Ja, we kunnen eens gaan kijken"
stemde de agent in „Ofschoon ik niet
geloof, meneer dit tusschen ons,
hoor dat we hier Iets zullen van
gen, aan dezen kant van de kust.
Hoewel
Hij hield plotseling op. Er klonk een
schreeuw uit het bosch. Napoleon
grinnikte en huiverde,
j „Daar heb je het al!" mompelde hij
en aannemende dat het het beste was
in dergelijke omstandigheden om te
doen, wat je niet wilde, rende hij zoo
hard hij kon naar het woud.
De konstabel, een halve seconde
achter hein, rende mee. En zij bereik
ten den zoom van het bosch; opnieuw
klonk er een schreeuw uit de duister
nis een gehuil van iemand in
doodsangst én daarna een waan
zinnig geharrewar.
„Hé!" schreeuwde een stem. „Wer-
da! Stop!"
Het volgende moment vloog er iets
tegen Napoleon cn wierp hem op den
grond. Hij had een vaag visioen van
zwaaiende armen en beenen, waar
naar hij zonder succes greep. Toen
ging de gestalte, die op hem gespron
gen was, ineens weer weg en ging
met veel gekraak tusschen do boomen
door. En achter hem aan de agent.
Napoleon ging zitten. Nu was hij
alleen met zijn gevoelens en gedach
ten en die waren nu niet bepaald
prettig gezelschap. Puiten adem als
hii was. wns hij niet in staat opnieuw
aan de jacht deel te nemen en toen hij
eindelijk op adem gekomen was en
ontdekte, dat hij geen beenen gebro
ken had, was het woud eens zoo stil
en een groote. zwarte deur scheen
hem van de wereld te hebben afge
sloten.
„Wat nu?" dacht hij.
Hij kon opstaan en het spoor trach
ten te volgen, maar hij had geen idee
van de richting waarin zij waren ge
gaan en hij was een beetje suffig. Hij
meende, dat hij zijn hoofd gestoten
moest hebben tegen een boomtronk,
toen hij viel. Ja... daar was de tronk.
Hij voelde met zijn hand.
„Waarom verdraaid, koos je juist
deze plek om te groeien, akelige
hoorn tronk?'* mopperde hij. „Wist je
dat ik komen zou?"
Hij ging op zijn knieën zitten en daarna
stond li ij weer op beide beenen. Een
hevig verlangen naar huis overviel
hem. Thuis! Waar wns dat? Was het
niet een hotel, en een kop thee, en
iemand die hem vriendelijk de kop
overhandigde en hem vertelde, dat hij
een grapjas was? Dat visioen steunde
hem en opeens begon hij te lachen.
„Je hoofd ;s nog niet zoo slecht. Nap
py." zei hij tot zich zelf. „Sluit je
oogen een oogenblik, doe ze dan weer
open en ga Guy zoeken."
Hij sloot zijn oogen. opende ze. En
toen hij ze opende zag hij Guy, die
naar hem keek.
HOOFDSTUK XXIV
Guy's verhaal
„Neem me niet kwalijk, maar is uw
naam Guy Haines?" \roeg Napoleon
beleefd.
„Wis en waarachtig!" antwoordde
het individu. „Wat hoe kom je hier?
De verbazing is wederkeerig'mom
pelde Napolen. „Iloe ter wereld kom
jij hier?"
„Dat is een heele geschiedenis",
mopperde Guy, terwijl hij ongerust het
bosch in keek. „Ik weet niet of er wel
tijd is het te vertellen. Ik veronderstel,
dat je weet, wie het was, die zoo juist
tegen je is opgebotst?"
„Ik heb er geen notie van", ant
woordde Napoleon, „behalve dan dat
het iemand was met een heel puntig
hoofd. Maar als je dat heele voorval
hebt gezien, Guy, waarom heb je hem
dan niet tegengehouden?"
„Dat probeerde ik, domoor'* ant
woordde Guy. „Ik zat hem achterna,
toen jij en die agent aan kwamen slen
teren. Het. was Luigi.''
„Wat, dat ellendige kleine Italiaan-
tje?" riep Napoleon uit. „Ja. dat, ellen
dige, kleine Italiaantje", knikte Guy.
„Luister eens, Nappy
„Napoleon, als 't je belieft Nappy"
is strikt privé."
„Och, schiet op! Het is nu geen tijd
om nonsens te praten! Luister, Napo
leon Bonaparte, wat gebeurt er voor
den drommel? Waarom waart Luigi in
dat bosch rond, en waarom zit die po
litieagent hem na? En waarom ben jij
hier
„En, nog eens, waarom ben jij hier?"
onderbrak hem Napoleon. „Toen we
terug van de boot kwamen, merkten
we dat je nog steeds weg was
„Wat? Ben je heusch naar die boot
geweest?"
„Och lieve help! Guy. weet je dan
heelemaal niets?" steunde Napoleon. „Ja
we zijn naar de boot gegaan en er is
een heeleboel gebeurd doode men-
schcn en gekken en doorgesneden te
lefoondraden en Joost weet wat
nog meer en toen we zes absenten
bij elkaar telden, dachten we, dat het
tijd werd voor een kleine jacht. Sefton
ging dus de politie halen en we gin
gen op jacht. Jij en Luigi waren twee
van de zes, er zijn dus nu nog maar
vier over. Ik denk, dat ik mijn deel
wel gedaan heb. Ben je uit het hotel
gegaan om Luigi achterna te zitten?"
„Nee, dat niet", antwoordde Guy,
terwijl hij opnieuw in de richting van
het bosch keek. Zich omdraaiende keek
hij naar het Noorden, „Ik verliet het
hotel om jou achterna te gaan
„Mij?"
„Ja! Je bent geen slechte kerel. Na
poleon, maar je bent een beste ezel,
daar helpt niets aan. Ik bad nooit ge
dacht, dat je die idiote weddenschap
ernstig had genomen en je hebt me
werkelijk een schrik bezorgd."
„Prettig dat te hooren" antwoordde
Napoleon. „Ik heb ook werkelijk eeni
ge schrik-momenten doorleefd. Wat ik
zeggen wil, ik denk dat ik nog wat zit
ten ga. Weet je, ik heb mijn hoofd een
beetje gestooten".
Guy keek hem angstig aan.
„Voel jc je beroerd?" vroeg hij.
„Nee, maar een paar minuten rust
zullen mij weer op do been helpen
„Dan ben ik blij, dat. ik terugkwam
en den agent alleen de achtervolging
liet voortzetten", zei Guv, terwijl hij
zijn metgezel naar een grasrijk plekje
bracht. „Is dat heter? Goed. Ja. ik zag
je vallen, ofschoon ik niet wist wie
het was in de opgewondenheid, en
plotseling kreeg ik een ingeving die
me deed teruggaan. Goed werk. hè'?
Ik ik hoop, dat je je nu beter voelt
Ik ik heb hulp noodig."
En opnieuw dwaalden zijn oogen
naar het Noorden.
„Dan ben ik je man", antwoordde
Napoleon, „zoo gauw als dat. gegons in
mijn hoofd ophoudt, en dat gesuis
wordt al elke minuut minder. Wat zou
je er van zeggen, als je me intussclien
eens je geschiedenis vertelde. Je zei,
dat je liet hotel verliet om mij te zoe
ken. hè? Waarom deed je dat?"
„Ik had een visioen van je lijk, dat
met het getij kwam aandrijven", ant
woordde Guy. „En van mezelf, hoe ik
verder het leven doorging met het ge
voel, alsof ik een moordenaar was. Ik
ging naar je kamer om je te zeggen,
dat je je niet moest houden aan die
zotte weddenschap cn toen zag ik, dat
je weg was. Dus ging ik je achterna
eu ik was er kapot van. En dat het
goed was, dat ik ging, zul je dadelijk
hooren. Ik zocht de heele omgeving af,
ging naar het. strand en keek zelfs in
spelonken
„Jc doet mij verbaasd staan," mom
pelde Napoleon.
„Maar 't was vergeefs. Niks ge
daan. Tenslotte ging ik naar het hotel
terug, in de hoop, dat je misschien in-
tusschen terug gekomen zou zijn.
Maar je kamer was nog leeg en toen
gaf ik het op'.
„Aardig van je," zei Napoleon. „Ga
verder. Wat deed je daarna? Heb je
toen brandalarm geslagen?"
„Nee ik ging naar Sefton's kamer.
Hij was ook uit. Ik dacht werkelijk,
dat iedereen in den manenschijn was
gaan wandelen! In elk geval, jou kon
ik niet uit mijn gedachten bannen,
dus ging ik weer weg en zocht, een an
der deel van het strand af, en juist
wilde ik teruggaan en alles opgeven
toen er iets heel bijzonders gebeurde.
Wat ik zeggen wil, onderbrak hij zich
zelf angstig, „hoe voel je je nu? Als je
denkt op te kunnen staan, zou ik de
rest dan niet beter onder 't loopen kun
nen vertellen?"
Napoleon klopte op zijn hoofd
„De hij schijnt weg te gaan," rappor
teerde hij. „Ik geloof eigenlijk, dat hij
al weg is. Maar waar wil je dat we
heen wandelen?"
(Wordt vervolgd)
