Duitsche pers tegen een
conferentie
HITLER O VERLEGT MET
GOERING EN HIMMLER
Het voorstel
van Fish
Auto's zonder benzine in
Duitschland
Danzig en de corridor zijn niet anders dan
kwesties van Duitsche eer
Fransch douanier
door Duitscher
mishandeld
TANKSTELLEN"
STAAN DROOG
HET RAADSEL VAN
RIVERSIDE DRIVE
Ie BLAD PAG. 2
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
DONDERDAG 17 AUGUSTUS 1939
OSLO, 16 Aug. (Havas). Op de conferentie van de Interparle
mentaire Unie heeft Hamilton Fish officieel aangekondigd, dat hij
morgen de conferentie een ontwerp zou voorleggen betreffende een
resolutie, waarin de Europeanen uitgenoodigd worden een politieken
wapenstilstand te sluiten van 30 dagen teneinde de Europeesche
staten in de gelegenheid te stellen de geschilpunten op te lossen door
arbitrage of verzoening.
Uit hot interview dat do Republikein-
sche senator Hamilton Fish gegeven
heeft aan het Noorsche blad „Tidens
Tegn" blijkt.'dat Fish te Salzburg een
onderhoud heeft gehad met von Rib-
bentrnp op li Augustus.
..Dit onderhoud, zoo verklaart
Fish, duurde een half uur. Ik heb
von Ribbentrop gezegd, dat ik het
voornemen had een voorstel te doen
met het oog op vermindering der
internationale spanning door mid
del van een wapenstilstand vóór den
oorlog en niet daarna, zooals alga-
meen het geval is. Von Ribbentrop
gaf echter uitdrukking aan zijn
scepsis te dien aanzien. Wij hebben
ons onderhouden over zeer ernstige
problemen, maar ik kan daarover
niet meer mededcelen. want ons
gesprek was uiterst openhartig."
Fish besloot met te zeggen, dat hij
den huidigcrr toestand, in Europa „zeer
deprimeerend" vond.
De geheele Duitsche pers keert zich
naar Hgvas meldt tegen het denkbeeld
van een internationale conferentie tot re
geling van het yraogstub-Dunzig. De bla
den verklaren eenstemmig, dat er geen
sprake vah een compromis kan zijn, ten
aanzien van Danzig-zoo min als voor den
corridor, omdat beide vraagstukken kwes
ties van Duitsche eer zijn. Er is slechts
één oplossing mogelijk: een oplossing in
den zin van de Duitsche eer.
De „Nachtausgabe" schrijft: „Een
compromis is niet mogelijk. Conferen
ties over deze vraagstukken hebben
geen enkelen, sin. Als.de democratische
staten naar een dergelijke conferentie
delegaties, zouden, zenden, die slechts
tot taak hadden zich tegen ric_Duit«che
eer te Verzet teA. 'zou het eertige resul
taat. zijn. dat de- toestand 'ernstiger
werd."
„Danzig is geen vraagstuk aldus
de „Lokai Anzèiger" maar een Duit
sche stad, die fot Duitschland behoort.
Dat is alles.T de corridor door Duitsch
gebied is geen vraagstuk maar een on
zin, die moet verdwijnen. Kunnen de
Polen voortgaan, naar goeddunken het
verkeer tusscheti het Duitsche rijk en
Osot-Pruisen af te snijden of in te slui
ten? Moeten-de Duitschers in deze Duit
sche gebieden nog langer zijn overge
leverd aan Poolsche haat en terreur.
Neen. Het gezonde verstand en de fei
ten gebieden een billijke en verstandige
oplossing en dat kan slechts de Duitsche
oplossing zijn. Er is geen plaats voor
compromis of conferentie."
De „Angriff" tenslotte schrijft: „Het
Duitsche volk gevoelt slechts afkeer en
walging van dergelijke conferenties.
Conferenties, compromissen en onder
handelingen hebben Europa geen vrede
gegeven, De corridor en Danzig zijn
Duitsche vraagstukken, die niemand
anders aangaan. Wij zullen hier recht
en vrede brengen zonder Engeland of
tegen Engeland."
Italiaansche pers voor
directe onderhandelingen
Reüter meldt uit Rome:
Dl Italiaansche pers pleit met een
eenstemmigheid, die officieels inspiratie,
doet vermoeden, voor directe Poolsch-
Duitsche onderhandelingen voor een
vreedzame regeling van het vraagstuk-
Danzig. De „Giornale d'Italia" schrijft:
„Polen heeft bij onderhandelingen met
Duitschland niets te verliezen: het kan
door oplossing van het vraagstuk-Danzig
tot vriendschappelijke betrekkingen met
den groofen buurstaat komen. Als het
echter oorlog prefereert, zal liét zijn ge
heele bestaan op hot spel zetten. Polen
moet er aan denken, dat Italic in een
algemeenen oorlog zijn plicht zal doen
en dat dc spil onverwoestbaar als staal
is. De democratische pers spreekt van
mogelijke conferenties en van compro
mis, doch er zijn rechten, voor welker
erkenning geen conferentie noodig is en
die geëerbiedigd moeten worden. Dat
zijn de Duitsche aanspraken op Danzig,
en de Italiaansche aspiraties in de Mid-
dellandsche zee en Afrika".
Dergelijke redeneeringen komen in
alls binden voor. De „Lavoro Fascista"
schrijft boven zijn artikel: ,.De eenige
mogelijkheid: onderhandelingen niet
Duitschland".
Het nieuwe grensincident
WARSCHAU, 16 Aug. (Reuter). Of
ficieel wordt medegedeeld, dat de Pool
sche grenswachter Rozanowski, terwijl
hij zijn dienst waarnam bij den grens
tusschen Polen en Danzig bij Milobedz,
door twee schoten, gelost door grens
wachters van Danzig, gedood is. 'De
Poolsche autoriteiten stellen eeh onder
zoek in.
DUITSCHE DEPUTATIE TE MOSKOU
BERLIJN, 16 Augustus. (Reuter).
Naar wordt medegedeeld; heeft" Duitsch
land op uitnoodiging der Russische re-
gcering een officieele deputatie naar
Moskou gezonden om er een bezoek te
brengen aan de landbouwténtoönStel*
ling.
GREENWOOD BIJ HALIFAX
LONDEN, 16 Aug. (Havas). Green
wood is door Halifax ontvangen, die
hem op de hoogte bracht van de laat
ste ontwikkelingen in den internatio
nalen toestand. Het onderhoud duurde
ruim een uur.
Een protest van Bonnet bij
de regeering te Berlijn
METZ. 16 Aug. (Havas). Van
middag tusschen vier en vijf uur
heeft zich aan de Fransch-Duitsche
grens bij de gemeente Heining een
incident voorgedaan, waarbij een
Franschc douanebeambte op
Fransch gebied door Duitschers
werd mishandeld.
De douanier Ricliard van den douane
post Schreckling bevond zich op den
weg van Heining naar Leiding. Hij zag
een Duitsche auto aankomen die bij
hem stopte. De douanier maakte den
automobilist er op opmerkzaam, dat
hij zich op Fransch -grondgebied be
vond. De drie inzittenden van de auto
de automobilist was in gezelschap
van twee militairen wierpen zich
hierna op den douanier en lieten dezen
versuft op den grond liggen na hem
zijn revolver, jas en kepi te hebben
afgenomen.
Toen de beambte weer tot zichzelf
kwam, was de auto verdwenen. Het
parket van Metz heeft een onderzoek
ingesteld. Dit geschiedt in samenwer
king met de Duitsche gendarmerie die
tracht de automobiel en de inzittenden
op te sporen.
Bonnet heeft bij de Duitsche re
geering geprotesteerd naar aanlei
ding van de mishandeling door
Duitschers van een Fransch dou
anebeambte. op Fransch gebied bij
de Fransch-Duitsche grens.
Een D.C.-3 naar
Swiss Air
A AN de vloot van de be-
*1 kende Zwitsersche lucht
vaart maatschappij Swiss-Air,
die dezen zomer ook een
dienst ZurichBazelAm
sterdam onderhoudt in sa
menwerking met de K.L.M.
en die reeds sedert jaren
Douglas D.C.-2 en D.C-3
vlïegtüfgeh in gebruik heeft,
is dezer dagen wederom een
Douglas D.C.-3 toegevoegd,
welk toestel door de N.V.Ne-
dèrlandsche Vliegtuigenfa-
briek Fokker in Antwerpen
werd afgeleverd.
Na het onderhoud met Greiser vertrok
Chodacki naar Warschau
BERLIJN, 16 Aug. (Reuter). Hitier heeft te Berchtesgaden
met Goering en Himmler gesproken over de laatste fasen in de ont
wikkeling van den Europeeschen toestand.
Greiser en Chodacki hebben het afgesproken onderhoud heden
morgen om 11 uur gehad in het gebouw van den Danzigschen senaat.
Na een korte gedachtenwisseling vertrok Chodacki naar Warschau.
Welingelichte kringen te Berlijn verklaren, dat de bespreking,
die Greiser en Chodacki hebben gehad, beperkt was tot technische
aangelegenheden en geen betrekking heeft gehad op de politieke
zijde van het vraagstuk van Danzig.
Er is geen bevestiging verkregen van de geruchten, dat Burck-
hardt een tweede bezoek aan Hitier zal brengen-
De dagelijksche vermelding in de bladen van beweerde wreed
heden tegenover Duitschers in de Poolsche corridor gaat nog voort.
KINDERHOEKJE
254. Een luidspreker roept: .Attentie! Uw uitrusting is
gereed, trek deze aan. Dan verschijnt een wagentje, waarop
alle onderdeeten van een metalen costuum zich bevinden.
255. Pam begint het eigenaardige kleedingstuk aan te trek
ken. Alles gaat gemakkelijk, want de onderdeelen sluiten
vanzelf. Hij voelt zich als een duiker op het droge en be
gint schik in het geval te krijgen.
Toen een tankwagen Garmisch
binnen reed, stroomden de
hotels leeg
„Gaat U maar per trein
verder"
Er heerscht benzinegebrek in Duitsch
land! „Het kan zijn aldus schrijft een
der redpeteuren van het Leidsch Dagblad
uit Garmisch dat er voldoende aanwe-
zeg is om in alle behoeften te voorzien,
maar regeeringsvoorschriften zorgden er
voor dat de practijk wel héél anders (en
héél ongewoon is geworden. Met het oog
op mogelijke gebeurtenissen in de naaste
toekomst, legde de overheid immers den
tankhouders de verplichting op minstens
1000 liter in reserve te houden (bij groote
tankstations noemde men mij zelfs getal
len van 4000 liter) en zoo kon het geval
zich voordoen dat in de afgeloopen week
honderden, ja wellicht duizenden benzine
stations gedwongen waren te sluiten. En
kele Hollandsche couranten hadden reeds
begin Augustus een berichtje gebracht dat
'rrtéh benzine tekort kwam in Duitschland.
maar prompt kwam het Duitsche Ver
keersbureau te Amsterdam met een perti
nente tegenspraak.
Donderdagmorgen j.l. in Koblenjt ont
dekte ik wat deze tegenspraak waard
was toen een garagehouder op Ehren-
breitstein verklaarde (teen benzine meer
te hebben.
„Hoe wij dan rijden moesten?" vroeg
ik.
„Ja, das weisz ich auch nicht" ant
woordde de Duitscher, die zich verder
op alle vragen bepaalde tot een licht
schouderophalen, maar tenslotte den
aandringenden Hollander toch 5 liter
Aral (een Duitsche soort benzine) ver-
koopen moest omdat zijn personeel in
middels tal van andere Duitsche auto
mobilisten van deze brandstof (en tel
kens in grootere hoeveelheden) voorzag!
Lang niet alle benzinepompen (hetzij
Shell, Standard. Aral, Leuna,
Olex, of wat dan ook) bleken daarna ge
sloten te zijn op de reis via Heidelberg,
Heilbronn. Stuttgart, Ulm.en Augsburg,
maar op den weg van Munchen naar
Garmisch-Partenkichen (waar dag en
nacht honderden arbeiders zwoegen om
nieuwe autobanen gereed te maken)
werd het een zeldzaamheid als men er
gens nog 5 of 10 liter kon krijgen. Vrij
wel iedere automobilist op deze druk
ke route van bijna 100 K.M., zag men
den blik nieuwsgierig w enden naar «en
naderende pomp en direct werd er ge
stopt als het bekende bordje met „Aus-
verkauft" er op ontbrak
Sensafie in Garmisch-
Partenkirchen
Was dit alles op zichzelf reeds vreemd
ongew oon en sensationeel, de klap op de
vuurpijl volgde ten slotte in Garmisch
zelf, waar alle tankstations gesloten
bleken te zijn. Vrijdag reeds was daar
geen benzine meer te krijgen en dien
dag. maar vooral Zaterdag, zag men
overal auto's rond rijden op zoek naar
benzine.
Van mijn hotel had ik het uitzicht op
een Leuna-pomp en zonder overdrijving
mag worden gezegd, dat daar op één
middag 200 auto's zijn voorgereden om
te trachten brandstof te krijgen, terwijl
véle tientallen automobilisten te voet
kwamen om eveneens te zien of er in
middels een tankwagen was gearriveerd
In de Werdenfelser-garage vertelde de
baas (die 4 jaar in België aan het front
heeft gestaan) den Hollandschen klant
in een grappig Vlaamsch. dat hij Zater
dagmiddag een nieuwen voorraad Aral
ontvangen zou. Nog in den vooravond
moest hij echter meedeelen, dat de tank
wagens halverwege München terugge
roepen waren én nu in geen geval vóór
Dinsdag komen zouden!
Dinsdag! Terwijl in het prachtige Gar
misch met zijn enorm groot aantal
ten .((zooveel dat. straten, pleinen en
grasvelden vol staan met parkeerende
auto's, die er dag en nacht blijven_ staan
omdat de garages bezet zijn!), tiental
len auto's waren met een volkomen of
bijna volkomen ledige benzinetank
Er kwam weer
Als een schok gine het dien avond
door Garmisch, dat de „Leuna-Tankstel-
le" (die onder mijn raam) nieuwen
voorraad ontvangen bad.
De krantenverkooper, die mij aan
het diner een „B Z am Mittag" be
zorgde, antwoordde op mijn lichte
lijk spottende vraag, of er ook in
stond waar wij benzine konden krij
gen", onverwacht met: „Jawel, mijn
heer, hier om den hoek is zoo juist
de Leuna-tankwagen aangekomen"
en dat nogal luid verkondigde
nieuwtje was oorzaak dat het gan-
sche diner in „Die drei Mohren"
plotseling in het honderd liep.
Niet in „Die drei Mohren" overigens al
leen. want ais een loopend vuurtje ging
deze tijding door Garmisch, waarop de
auto's in lange rijen naar het genoemde
tankstation reden: de meeste nog op eigen
kracht, vele echter ook door twee of
meer personen voortgeduwdEn in de
avonduren ontstond daar de meest dwaze
situatie, welke wij in het voor de rest zoo
uitstekend gedisciplineerde Duitschland
ooit hebben meegemaakt Een chaos van
wagens dromde van alle kanten tezamen
rondom dc pomp. men reed over de trot
toirs. bekommerde zich niet om deuken
of schrammen in de carosserie. en haalde
uit de hotels en de pensions emmers, kan
nen, gieters, enz., om op die wijze eerder
bij de pomp geholpen te kunnen worden
en aldus zijn tank weer eenigermate te
vullen. Twintig liter verschafte men in den
aanvang aan de automobilisten (40 liter
aan vrachtauto's, hotelwagens, enz.) maar
weldra daalde dit maximum tot 15 en
toen tot 10 liter.
Om half zeven was de run op de
Tankstelle begonnen en zij bleef met
onverminderde hevigheid in de avond
uren voortduren onder groote belang
stelling van het publiek. Automobilisten
die geholpen w-aren, sloten achter weer
ergens aan om zoo mogelijk nog een
tweede beurt te krijgen, en van alle zij
den reden maar weer nieuwe gegadig
den voor! In anderhalf uur was de voor
raad van 1500 liter uitgeput, doch juist
op tijd arriveerde een andere volle tank
wagen om nogmaals 1500 liter te bren-
gen. Precies anderhalf uur later was
ook deze in de tanks van Duitsch*».
Italiaansche en ook meerdere Holland
sche wagens verdwenen en nog altijd
duurde de benzinedorst voort.
Foor de Ieege pomp
Voor de leege pomp heeft men tot
middernacht in groote groepen staan
praten over den Duitschen benzinevoor
raad.
Ik sprak Hollanders, die hun wagen
tot voor het tankstation hadden gesch»»-
ven en juist voldoende gekregen hadden
om Innsbrück te kunnen bereiken.
Langs die route wilden zij trachten (zij
het dan langs een grooten omweg) door
Duitschland naar Nederland te komen
in de hoop aan den Oostenrijkschen
kant meer benzinevoorraad aan te tref
fen; ik sprak andere landgenooten, die
zich tevoren wijselijk een carnet ln
plaats van een triptiek hadden aange
schaft, en van plan waren zoo snel mo
gelijk naar Zwitserland, te verdwijnen.
Ik hoorde ook van Amsterdam
mers, die met zeer veel moeite Gar
misch bereikt hadden en zich onder
weg tot 'de politie hadden gewend
met de vraag, waar de vreemdelin-
'gen benzine konden krijgen. Zij
hadden als antwoord ontvangen*
„Dat weten we niet. Als u geen ben
zine meer hebt. laat u den wagen
maar staan en reist u maar per
trein verder
Deze landgenooten waren zoo geluk
kig zich nog te redden, maar er moet
snel verandering in komen of ongetwij
feld zullen vele automobilisten in
Duitschland spoedig gedwongen worden
bij gebrek aan benzine hun wagens er
gens langs den weg te laten staan..1
VIERING VAN DEN ST. STEPHANUS-
DAG
AMSTERDAM, 17 Augustus. In
verband met den St Stephanusdag op
20 Augustus a.s. zal voor de leden van
de Hungaria Club 1929 een Heilige
Mis gecelebreerd .worden in de kerk
van den Heiligen Franciscus Xaverius
(Krijtberg), Singel 48, alhier, de» mor
gens om tien uur.
Alle Hongaren, zonder onderscheid
van godsdienst, kunnen den dienst bij-
w-onen.
FEUILLETON
'Naar het Engelsch van
STANLEY HART PAGE
37
„Zou uw personeel er niet zijn?"
vroeg ik.
„Drommels, dat is waar ook" schrok
Garrison op. „Ze hadden hier gisteren
al moeten zijn."
„Ik denk. dat we niet beter kunnen
doen. dan niet een stelletje aan land
gaan en dat huis onderzoeken. Hoe kor
ter uitstel, hoe beter."
Toen- we het dek wilden verlaten,
hoorden we een kreet van het eiland.
Reiden keerden we ,ons snel om. Een
man kwam zoo hard mogelijk aange
hold naar een groot bootenhuis en een
steiger. Uii kwam óf uit. óf van achter
het huis. liet hujs stond op een kaal
stuk groiin. dat de.haai aan de coiie
zijde begrensde Onder het loonen
zwaaide hij met zijn armen en schreeuw
de nogmaals.
„Dat is Mnpes". riep Garrison. „Wei
zou pr aan de hand zijn? Waarom is hij
ons niet aan da bnai komen afhalen?
Waar is de motorboot?"
Ik keek nogmaals naar hef huls. Nie
mand te zien. Achter het huis rezen
hoogê pijnhoomen ten hemel. Ma pes
scheen de ernlee mensch op het eiland
,.T-aten we aan wal gaan en hem vra
gen, wat er aan de hand is", stelde ik
voor. toen Mapes op het einde van den
steiger bleef staan.
Garrison liep naar de brug en riep:
„Kapitein, laat dc motorsloep even te
water. We willen aan land."
De motorboot werd terstond te water
gelaten en we stapten, door Henry
King vergezeld, met twee matrozen in,
om aan wal te gaan. Toen we den stei
ger naderden, keck Garrison omhoog
naar het huis en riep opeens: „Drom
mels. daar hebben we Riley!" Ik Volgde
zijn blik. Op de stoep stond de butler
in vol ornaat te wachten.
„Dat is een opluchting", zei ik. „Mis
schien hebben we ons noodeloos onge
rust gemaakt."
Dc bont legde aan mef behulp van
Mapes. Hij was een stoere, kerel met
een hol. gemoedelijk gezichi.
„Ik hen blij. u te zien, mijnheer", zei
hij hartelijk. „We hebben hier heel wat
ondervonden."
„Hoe bedoel je dat?" vroeg Garrison,
aan wal springend.
Mapes haalde zijn breede schouders
op en keek vrij sloom. „Als u me twee
weken geleden gevraagd had. of ik aan
spoken geloofde, dan zou ik gezegd
hebben: Klets en onzin! Ja, mijnheer,
onzin! Maar nu ben ik daar zoo zeker
niet meer van!"
„Och". zei Garrison sarcastisch,
„spookt het werkelijk op ons eiland?"
Hel onzekere glimlachje verdween
van Mapes' gezieht. „Ik zeg niet. dat
het zoo is. maar ik zeg ook niet, dat
het niet zoo is" antwoordde hij. „Maar
er zijn dan torh maar heel vreemde
dingen voorgevallen. Onbegrijpelijk."
„Toch waar?" vroeg Garrison onge
duldig. „Al het personeel goed overge
komen?"
Mapes scheen verlegen. „Ja mijn:
heor". zei hij. „Goed overgekomen. Slaar
daarover kunt u beter met Riley pra
ten. Dat zijn mijn zaken niet."
Garrison keek den man doordrin
gend aan. „Dat is niets voor jou, Ma
pes", zei hij. „Je doet .zoo geheimzin
nig. Daar moet ik niets van hebben."
,Jk zal u alles over het eiland vertel
len", zei Mapes, „dan moet Rilev dat
maar over het. personeel doen. Het gaat
mij niet aan. wat die uitgevoerd heb
ben."
„Nou,, vertel ons. dan maar over het
eiland, terwijl we naar huis wandelen.
Ik zie Rilev daar al staan. Misschien
kan hij wel betere inlichtingen geven."
„Het zit zoo. mijnheer", zei Mapes op
ietwat gekrenkten toon. Anderhalve
week geleden hen ik hier gekomen.
Maar met die lui uit de buurt is beslist
niets aan te vangen. Ze willen hier
niet haar toe. dat is alles. Slechts een
jonge kreëftenvisscher, dié Fisher
Headacher genoemd wordt. Hij is niet
hang voor spoken, hoewel een ervan
zijn grootvader moet geweest zijn."
„Bedoel je, dat de geest van zijn
grootvader over het eiland rond
spookt?"
„Juist. Dat wil zeggen, dat denken
die lui, In elk geval, die Fishy bracht
me hierheen met zijn boot. Tk heb een
heclen dag. gewerkt, om de motorboot
op orde te krijgen en daarbij heeft hij
me geholpen. Daarna is hij. met achter
lating van nroviand. vertrokken. Dion
avond om tien uur. zoo.waar als ik
leef. heb ik ze gehoord!*
„Spoken gehoord? Ilm en wat
voerden ze uit?"
Zé huilden.*-Brulden iets afschuwe
lijks.
Hot was een hollo, vreeselijke stem.
Het leok moer op het looien van oen
koe. Het kwam van den kant van dat
wrak. Ik maak. geen grapje, mijnheer
Ik heb het zelf gfboord."
„Dat meen je toch'niet? Hebben ze
nog iets verstaanbaars gezegd ook?"
Mapes bleef plotseling langs den
rand van liet pad staan. Met hem de
anderen. Met de handen op de heupen
keek hij zijn meester verontwaardigd
aan.
„U moogt me gerust voor den gek
houden, mijnheer Garrison, maar ik
vertel niets dan de waarheidl Ik heb
hier heel wat meegemaakt!"
Garrison trachtte hem te sussen.
„Kom. Mapes, neem me niet kwalijk
Natuurlijk spreek je de waarheid.
Ga maar door. het interesseert me wer
kelijk."
„Nu. goed. U vroeg me, of ze iets ver
staanbaars gezegd hehben. Dat. is zoo.
Ze riepen: „Blijf bij die gebeenten weg!
Blijf bij dio gebeenten \sog!" En zooals
die stem uit het donker klonk, was het
iets afgrijselijks."
„Dat zal wel. En wat heb jij toen ge
daan?"
„Och, u denkt misschien, dat ik gek
geworden, bon. maar ik heb don heelen
nacht opgezeten met mijn revolver bij
me. Ze hebben het slechts vijfmaal ge
roepen. kort achter clknar; verder is
het den heelen nacht zoo stil geweest
als op een kerkhof. Den volgenden mor
gen, zoodra het licht werd, zijn we den
kant uitgegaan, waar die stem van
daan kwam. Ik hen het herle eiland
overgeloopen en kwam vlak bij het
wrak terecht"
„Zoo. heb je het wrak gevonden?"
„Ji, mijnjicer. U weet, waar het ligt,
in die kleine baai op de rotsen. Het is
vrijwel verrot, maar het was laag water,
zoodat het bijna geheel droog lag. Ik
ben er op gegaan, maar waf ik zag, deed
me gauw er vandoor gaan. Bent u er
ooit op geweest?"
„Neen. dat niet. Ik wist niet. dat je er
op kon komen: ik dacht, dat het heele-
niaal vermolmd was. Wat heb je daar
gezien?"
Mapes keek naar de baai. „Het is nu
laag water", zei hij. „Ik had liever dat u
zelf ging kijken."
„Kom, vertel het nu maar Mapes", zei
Garrison ongeduldig.
„Ik zou het toch wel goed vinden, als
we het zelf gingen kijken", meende ik.
„Nou, mij goed", stemde Garrison
brommerig toe. „En wat is er verder
voorgevallen, Mapes?"
„Den volgenden nacht is hetzelfde ge
beurd en daarna iederen nacht. Altijd
tegen tien uur. Den derden nacht ben
ik er heen getrokken en heb op wacht
gelegen."
„Kranig! En wat. heb je gezien?"
„Niets! Ik lag tusschen de rotsen ver
stopt en opeens begon dat gehuil. Het
leek vlak bij mijn ooren. Ik sprong op
en liet mijn licht naar alle kanten rond-
schijnen, maar er was geer. mensch te
zien. Vlak onder me lag het wrak, half
onder water, zwart en griezelig. De stem
klonk afschuwelijk! Griezelig. „Blijf van
de gebeenten vandaan!" Vijfmaal en
toen bleef liet stil. Ik heb overal in het
roiid gezocht. Niemand kunnen vinden!
Ik schaam me niet te zeggen, dat ik
bang was, mijnheer. Ik hoop, nooit meer
zoo angstig te ziin!"
„Ik neem het je niet kwalijk", zei Gar
rison. „En wat heb je toen gedaan?"
„Tk kom er gerust voor uit meneer,
dat ik het. voornemen maakte, er nooit
meer terug te komen. Ik keerde door het
bosch naar huis terug, voortdurend in
angst, dat me iels op mijn rug zou
springen. Het is onder de boomen zoo
pikdonker."
„Ben je dus niet meer terug geweest?"
Eigenlijk wel, mijnheer. Twee nachten
later, nadat het schreeuwen opgehouden
was, hoorde ik een soort gehamer. Het.
kwam uit de richting van het wrak/
Toen kwam ik op het idee met de motor
boot om het eiland heen te varen, maar
toen ik daar aankwam, was alles weer
doodstil. Ik waagde me zoo dicht moge
lijk bij het strand, maar toen ik daar
op de boot stond te kijken, begon dat
gehuil opnieuw. Ik kon niets zien.
Daarom keerde ik terug. Den volgenden
morgen was de motorboot verdwenen."
„Verdwenen? Bedoel je, dat ze gezon
ken is of zoo?"
„Ze is niet gezonken. Dat dacht ik
eerst ook, maar het was niet zoo. Ik nam
de roeiboot. Het was laag water en bij
laag water kun je den bodem van den
inham zien. De motorboot was nergens
te vinden. Ik heb haar niet teruggevon
den en van dat oogenblik af ben ik niet
meer van het eiland af geweest. Of ik
had moeten roeien, maar dat waagde ik
liever niet over de open zee." -
„Dat zou te gevaarlijk zijn. En is er
verder nog iets gebeurd?"
„Neen. Die stem schreeuwt iederen
nacht en ik heb nog eenmaal dat geha
mer gehoord. Dat is alles, wat ik weet
te vertellen. Naar de rest moet u Riley
maar vragen."
„Zoo weet Riley nog meer?" bromde
Garrison. „Laten wc dan verder gaan."
Ik zag, dat het verkeerd was geweest,
de twee matrozen bij het verhaal van
Mapes te laten blijven. Ze keken zenuw
achtig rond en waren blijkbaar angstig
geworden. Toen wc het huis bereikten,
was Riley bijna bevroren. Hij was van
het eerste oogenblik, dat hij ons gpzien
had, stokstijf naast de voordeur blijven
staan. Garrison nam hem gauw mee
naar binnen. De heide matrozen bleven
op de veranda. Binnen was het lekker
warm.
(Wordt vervolgd)
