DANZIGERS WENSCHEN
REGELING
zonder bloedvergieten
Dooltocht door
het grens
gebied
Ook Washington
geinformeerd
BRITSCH KABINET
BIJEEN
Duitsche toezegging
aan Denemarken
en Litauen
Ongerustheid
in Italië
neemt toe
Dames Confectie
VAN ROSSUM
KLEEDING
NAAR MAAT
Geen record van
Brasser te
Londen?
Rie van Veen
verbetert
twee records
DE AMATEUR
DETECTIVE
Ie BLAD PAG. 3
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
WOENSDAG 30 AUGUSTUS 1939
(Van onzen correspondent)
DANZIG, Maandag.
MET razende snelheid volgen
elkander de geruchten het
heeft geen nut ze alle te memoree-
ren. Zij zijn voor telegram of tele
foon naar Nederland niet gewich
tig genoeg. Van telegrammen
gesproken, een collega van mij
vertelegrafeerde voor een stevig
bedrag, achteraf bleek hem dat de
depêche niet eens was verzon
den Het is nu eenmaal niet an
ders men moet het er op wagen.
HET zou mij niets verwonderen, al
dus zei mij vanmorgen een Duit
scher, wanneer wij Dinsdag iets
beleefden, en hij bleek niet zeer opti
mistisch gestemd te zijn en meende, dat
van onderhandelingen geen sprake zou
itzijn. Daartegenover hoort men tal van
;andere stemmen zij beschouwen het
uitstellen van Tannenberg en Neuren
berg als een gunstig teekcn en spreken
als hun hoop uit, dat bij de Polen het
gezond verstand terugkeeren moge!!;
Over het eigen verstand zwijgen zij
kieschheidshalve
Zondagmiddag waren wij in de na
burige badplaats Zoppot vrijwel door
iederen vreemdeling verlaten, op een
kleine anderhalve kilometer liggend van
de Poolsche grens. Ik maakte daar met
een collega een kleine inspectietocht,
daarbij op de meest welwillende wijze
geholpen door de vele soldaten, die hiei
in dit gebied dat vooral 's nachts
zeer gevaarlijk is de wacht hebben
betrokken. Men ziet weermacht en men
ziet de S.A., men ziet draadversperrin
gen en men ontdekt loopgraven, van-
waaruit men den voor zich liggenden
weg bestrijken kan. Het terrein leent
■zich hier bijzonder voor overvallen,
daar het ter linkerzijde door een bosch
wordt begrensd, £cn bosch vanwaaruit
al meer dan eens schoten zijn gevallen,
schoten die doodon hebben gcöischf.
Na de noodige moeilijkheden slaagden
Iwij er in vanaf een hoogte de Poolsche
verdedigingsposten te zien, door onzen
kijker zagen wij de Paolscho soldaten
patrouilleeren en wij liepen over een
weggetje, dat door een nog geen meter
breed stroompje van bet Poolsche ge
bied gescheiden was. Het was zonder
eenigen twijfel een interessante tocht,
een tocht waarop wij van den ons be
geleidenden sergeant bevel kregen in dek
king te gaan. daar nog geen honderd
meter van ons vandaan een Poolsch
soldaat zijn kijker op de Duitsche stel-
ilingcn richtte.
TOEN wij zoo af en toe eens
een praatje met de Duitsche
soldaten maakten allemaal zon
der onderscheid jonge kerels, die
zeer wel weten dat zij hier op een
buitengemeen belangrijken post
staan toen bleek ons duidelijk,
hoe weinig populair (om het zoo
imaar eens uit te drukken) de oor
log bij hen was. Dat moet toch
Igeregeld kunnen worden, luidde
'het antwoord, en ook hier in Dan-
Izig hoor ik met name van de
Iouderen den wensch dat dit
alles zonder bloedvergieten opge
lost moge worden. Maar hoe en op
welke wijze?
Zeer vele Duitschers heb ik
gesproken, die mij niet verzwegen
dat het niet van gevaar ontbloot
moet worden genoemd altijd maar
méér te nemen. En mij werd het
beeld van den zeepbel genoemd. Ik
geloof dat daar inderdaad véél van
waar is, het bekende „Qui trop em-
brasse; mal étreint" is een expres
sie, die voor de hand ligt.
En om nu nog 'eens even op onzen
tocht naar Zoppot. terug te komen. D.o
weg daarheen gaat door het Vorort
Langfuhr en daar zagen wij verschillen
de prikkeldraadversperringen aange
bracht. Dikwijls nog zeer primitief, een
over den weg gegooide boerenkar, wat
planken en andere dingen, die in een
oogenblik uit den weg kunnen worden
geruimd.
Aan den kant van den weg was men
bezig loopgraven te maken, men zag
schuilplaatsen van waaruit een soldaat
met een machinegeweer den weg kon be
strijken, maar eerst werkelijke verdedi
gingswerken ontdekte men in het prach
tige Nordpark in Zoppot, waar stevige
prikkeldraad-versperringen waren aan
gebracht en de vele wandelaars zich ver
gaapten aan den niet altedaagschen aan
blik van anti-tankgcschut.
Ook hier ontdekte men machinegeweer-
nesten en op het weggetje dat mijn col
lega en ik dank zij onze perskaart moch
ten volgen, wcmcide het van posten. Ik
zei U al dat dit een gevaarlijke streek is,
immers, biedt het bosch, van waaruit
ook wij een paar maal werden aangeroe
pen, een uitnemende gelegenheid den
soldaten in het duister te besluipen. Do
Polen hebben dit dan ook meer dan eens
gedaan en men liet. ons de plek zien, waar
een S.A.-man op Duitsch gebied door een
Poolsch soldaat neergeschoten is.
Men zou allicht denken dat derge
lijke laffe aanvallen den haat bij de
Duitsche soldaten hebben vermeerderd,
maar dat is ons niet gebleken, wel is
ons gebleken dat men den Duitschen
soldaat onder zéér strenge discipline
heeft, wel wetend dat een wachtpost
hier vóór alles zijn zenuwen en geweer
in bedwang heeft te houden. Vele van
hen gaven ons te kennen dat zij van
harte hoopten dat het alles nog kon
worden geregeld, van eenige „Bcgeiste-
ruiig" was geen sprake en ook wan
neer U hier in Danzig met de men-
sclien spreekt, zal men altijd weer den
wensch hooren dat dit ailes zonder
bloedvergieten af moge loopen,
E EN jong Duitsch soldaat verteldg
mij;- hoe meer dan eens Poolsche
burgers en Poolsche soldaten van
hun tegenstanders een stuk brood kwa
men vragen wel zeer scherp belicht
een dergelijke mededeeling de waan
zin van een oorlog. „En hebben jelui
het gegeven?" vroegen wij. „Aber na-
türlich", luidde het antwoord „die
armen Kerle'könncn doch auch nicht
dafür!!"
Meer beelden komen iemand op een
tocht langs do grens als wij maakten voor
den geest. Men herinnert zich waar
schijnlijk ook nog wel het beroemde
boek van Pietcr Maritz, den Transvaal-
schen boerenjongen. In dat boek komt
een plaatje voor, waarop wij Pieter Ma
ritz te paard langs een rivier zien rij
den en hij opeens met zijn geoefend oor
een geluirl hoort alsof er iets door het
water glijdt. Hij tuurt in het duister, en
ontdekt dan een Zoeloe, die gewapend
met 6child en speer, bijna geruischloos
tracht de posten der Boeren te naderen.
Op dat moment wint Ihet hart het van
het- verstand bij den boerenzoon, hij
richt dreigend de loop van zijn geweer
op de hem grimmig aanstarende fi
guur en aan zijn lippen ontsnappen do
woorden: „Terug Zoeloe". Dankbaar
kijken de oogen van den zwarten te
genstander hem aan en even geruisch
loos als hij is gekomen, verdwijnt de
vijand weer in het ruister van den
nacht.
Zietdaar nog een beeld der m f n-
schelijkheid in dagen, waarin
menschelijk gevoel eigenlijk haast „zon
dig" schijnt
De vredespoging
Duitsche pers bepleit Britsch-
Duitsch toenadering
Uit Washington meldt Havas,
dat de onder-staatssecretaris van
buitenlandsche zaken, Sumner
Welles, de ambassadeurs van Bel
gië en Nederland heeft ontvangen.
Een politieke woordvoerder te Burlijn
heeft tegenover Beu ter verklaard: ..De
deur blijft open voor onderhandelingen.
Duitschland zal naar alle redelijke
voorstellen luisteren, maar vasthouden
aan de cischcn van Hitier betreffende
terugkeer van Danzig en den corridor.
Behalve dit. willen wij tot een accnord
komen met Polen, dat een toegang naar
zee moet hebben,
Reuter meldt, dat in de editie van
Woensdag van de National Zcitune te
Essen dc volgende commentaar op de
notawisseling tusschen Londen en Ber
lijn verschijnt: „Het feit, dat ('e Fuehrer
bereid is zelfs voorstellen, die slechts
ten decle dragelijk on redelijk zijn in
overweging te nemen en pogingen wil
doen om tot een noodzakelijke oplos
sing te komen, is een voorhee'd voo«"
iederen staatsman. Zelfs indien de di
plomatieke bespx-ekingen tusschen Ter-
lijn en Londen worden voortgezet blijft
de toestand uiterst, ernstig en. dit moet
er aan worden tocgevoecrd. hif zal ern
stig blijven, tot de rechtvaardige Duit
sche eischen zijn ingewilligd."
De mogelijkheid en wensche-
lijkheid van een wederzijdsch be
grip op breede basis tusschen En
geland en Duitschland worden
hiér plotseling naar voren ge
bracht. Zij worden algemeen in de
ochtendbladen besproken. In de
„Deutsche Allgemeine Zeitung"
bijvoorbeeld schrijft Silex, dat het
Hitiers doel is een grondslag te
scheppen voor een oprecht en blij -
vend wederzijdsch begrip tus
schen Duitschland en Engeland.
LONDEN, 29 Aug. (Reuter).
Gemeld wordt, dat het Britsche
kabinet Woensdagochtend zal bij
eenkomen. Halifax heeft met
Chamberlain gedurende een uur
en veertig minuten het antwoord
van Hitier bestudeerd. Hij vertrok
te kwart voor één in den nacht
van Downingstreet 10 naar het
Foreign Office, waar hij met Ca-
dogan en Sir Horace Wilson tot
halfdrie bleef.
BERLIJN, 29 Aug. (D.N.B.) De
staatssecretaris van het departe
ment vhn buitenlandsche zaken,
von Weizsaecker., heeft, naai' in
welingelichte lu-ingen wordt verno
men, heden de gezanten van Dene
marken en Lithauen ontvangen.
Naar voorts vcx'nomen wordt deelde
hij hun mede, dat Duitschland de
neutraliteit van deze landen in ge
val van een conflict zal respectee
ren.
KINDERHOEKJE
276. „Ga hier aan het werk longen," gebiedt de man. „Je
bent flink en je zal heel veel goud voor mij delven. Ik kom
een massa werkkrachten tekort, want nu die kleine men-
schcn weten, wpt hem te wachten staat, durven zij niet meer
in de nabijheid van den berg te komen."
277. Doch Pam antwoordt flink: „Ik denk er niet aan om
andcrman's goud voor u te gaan delven." „Dan maar in de
kerker," zegt de man en voegt de daad bü het woord.
Italiaansche bladen dringen aan
op het nemen van evacuatie
maatregelen
ROME, 29 Aug. (Reuter-). De on
gerustheid in Italië ten aanzien van
de vraag ooi-log of vx-ede is na do
rede van Chamberlain ongewijzigd
gebleven. Men put echter hoop uit
het feit, dat de ondei'handelingen
nog voortdui-en. Buitenlandsche
waaxmemers waren getroffen door
het bijna algeheel ontbreken van
iederen voorzorgsmaatregel tegen
luchtaanvallen in Italië, hetgeen al
leen verklaard kon worden door het
verti'ouwen, dat Italië niet in een
oorlog betrokken zal gei-aken.
De Italiaansche bladen verzoeken
thans dc bewoners van de steden, die
niet in de absolute noodzakelijkheid ver-
kecren in de steden te blijven, deze te
verlaten, meldt Stefani. Dit heeft vooral
betrekking op de vrouwen, grijsaards en
kinderen. De bladen merken op, dat het
Italiaansche volk een bewonderenswaar
dige discipline bewaart en dat maatrege
len genomen worden voor de algemeene
veiligheid, teneinde op alle gebeurlijkhe
den tc zijn voorbereid.
Met ingang van Woensdag zal in de
Ttaliaansche restaurants niet meer dan
één vlecsch- of vischschotel mogen wor
den geserveerd. Met ingang van Zondag
zullen geen particuliere auto's meer mo
gen rijden. De militaire autox'itciten
kunnen bij uitzondei'ing verlof tot rijden
geven, doch alleen aan hen, die bewijzen
kunnen overleggen, dat zij de auto drin
gend noodig hebben.
Dinsdagavond is een verduisterings
oefening in Rome gehouden.
Het Duitsche Nieuwsbureau meldt uit
Rome, dat maarschalk Balbo. de gou
verneur-generaal van Libye, het geheele
levensmiddélenbeheer en de prijzencon-
tróle in Libye gesteld heeft onder zijn
secretaris-generaal. Het nieuwe levens-
middelenbeheerbureau heeft tot taak het
opslaan en de rationeele verdeeling van
alle levensnoodzakelijke levensmiddelen.
3 KORTE BERGSTR.
TELEFOON 3830
SPORT EN SPEL
Een puzzle voor de record
commissie van de
K.N.A.U.
AMSTERDAM, 29 Aug. Men her
innert zich, dat Brasser tijdens de wed
strijden in het White City Stadion te
Londen op 7 Augustus j.l. in het num
mer 120 yards porden als dei'de aan
kwam, waarbij als tijd 14,6 sec. werd
opgegeven.
Enkele Nederlandsche dagbladen pu
bliceerden evenwel, dat de tijd van den
A.A.C.'er 14,5 sec. was geweest, hetgeen
dus een nieuw NcderJandsch record be-
teekenen op de 110 meter horden (120
yards is juist iets meer dan 110 meter).
Het leek ons dienstig deze aangele
genheid te onderzoeken, omdat in het
eene geval, 14,5 sec., wel een record, in
het andex-c geval, 11,6 sec., geen record
zou zijn gemaakt.
Van de British Amateur. Athletic
Board ontvingen wij een officieel
schrijven, waaruit, zonder dat wij
op de beslissing van de recordcom
missie van de Koninklijke Neder-
landsche Athletiek Unie zouden
wenschen vooruit te loopen, de con
clusie mag worden getrokken, dat
het op zijn minst genomen twijfel-
achtig.is, dat Brasser te Londen een
nieuw Nederlandsch record heeft
gevestigd.
De B.A.A.B. deelde ons verder mede,
dat de heer Turner, die speciaal belast
was met opnemen van den tijd van nr.
3, 14,6 sec. had genoteerd. Maar er wa
ren nog drie andere tijdopnemers, n.l.
de heer Ruddock met 14,6 sec. en de
heeren Taylor en Findlay, beiden met
14,5 sec.
Objectief beschouwd zijn er dus vier
tijden van Brasser, twee van 14,6 sec. en
twee van 14,5 sec.
Van tijdopnemen van Nederlandse
officials te Londen is ons niet6 bekend.
De recordcommissie van de K.N.A.U.
zal deze aangelegenheid binnenkort
krijgen tc beoordeclen. De reglementen
geven op deze puzzle geen direct ant
woord. Wij willen niet van tevoren be
weren, dat. de recoi-dcommissie de even-
tueële aantrage zal afwijzen, maar men
zal aan den anderen kant moeten toe
geven, dat de berichten, welke onver-
waardelijk spraken van een recordver
betering van 14,5 sec., wel aan eenigen
twijfel onderhevig waren.
NOORSCHE BANK LAAT POND LOS
OSLO, 29 Aug. (Reuter). Officieel
wordt medegedeeld, dat de Bank van
Noorwegen voor den wisselkoers niet
langer gebruik zal maken van het pond
sterling als basis.
ZWEMMEN
Het Nederlandsch record over
800 Meter en over 1000 Meter
SCHIEDAM, 29 Augustus. In do
Gemeentelijke zweminrichting heeft
Rie van Veen een poging gedaan de
Nederlandsche records op de 800 en
1000 meter borstcrawl op haar naam
te brengen.
Hierin is de R.D.Z.-zwemster prach
tig geslaagd. Het record op de 800
meter verbeterde zij niet ruim 22
sec. door dezen afstand in 12 min.
7 sec. af te leggen. Het oude record
stond op naam van Teuna Burg
graaf (Inter Nos). die het met 12
min. 29.2 sec. op 19 Augustus 1939
te Westzaan vestigde.
Rie van Veen verbeterdo het re
cord op de 1000 meter met bijna 25
sec. Op dezen afstand maakte zij een
tijd van 15 min. 2.2 sec. Het oude re-
cord was met 15 min. 27 sec. in be
zit van Tini Wagner (Het Y). ge
vestigd op 18 September 1936 te
Haarlem.
Rie van Veen heeft tijdens haar re
cordpoging buitengewoon rustig en re
gelmatig gezwommen. Zij legde do eer
ste 100 meter af in den tijd van 1 min.
15 sec. Vervolgens maakte dc R.D.Z.-
zwemster op elke volgende 100 meter
vrij constante tijden van ongeveer 1
min. 33 sec. tegen het einde versnelde
zij het tempo, zoodat voor de-laatste 100
meter een tijd van 1 min. 27.2 sec. werd
genoteerd.
Rie van Veen maakte de volgende of
ficieuze tusschentijden: -
Op de 100 meter 1 min. 15 sec., 200 me
ter 2 min. 44 sec., 300 meter 4 min. 15
sec., 400 meter 5 min. 49 sec.. 500 meter
7 min. 22 sec., 600 meter S min. 57 sec.,
700 meter 10 min. 32 sec.. 800 meter 12
min. 7 sec.. 900 meter 13 min. 35 sec..
1000 meter 15 min. 2.2 sec.
MOTORSPOK'
TERREINKAMPIOENSCIIAP-
PEN VAN NEDERLAND
In overleg met hot Provinciaal Be
stuur van Utrecht flieeft de K.X.M.V.-
Sportcommissie besloten hot, Nationale
Terreinkatnpioenschap te doen verrijden
op 10 September en wel op een nader
bekend te maken terrein in de provincie
Utrecht. Aan de samenstelling van het
reglement wordt reeds gewerkt, terwijl
wij binnenkort in staat hopen te zijn
nadere gegevens omtrent de plaats enz.
te kunnen verstrekken.
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
ANTHONY BERKELEY
Nu is niets moeilijker dan je oogen
niet een verboden kam uit te doen
draaien en Chitterwick streed er man
haftig tegfen, zeker een minuut lang en
een minuut is eon eeuwigheid in der
gelijke gevallen. Toen zwichtte'hij. Hij
kéék heel even naar den roodharigen
man.
Als Chitterwick een kip geweest was,
zou hij geklokt hebben, want de blik
van den roodharige was nog steeds op
hem gevestigd, nog veel venijniger dan
eerst.
Chitterwick deed al het mogelijke om
het niet uit te schreeuwen, I-Iet was ook
eigenlijk idioot. Het mocht dan van
hem ongemaniex'd zijn geweest om hem
zoo op tc nemen, maar zeker verdiénde
zijn onschuldig aanstaren niet dien ge-
concentreerden haat, die de roodharige
in bijna tastibare golven op hem af
stuurde.
In de volgende minuten speelden de
oogen van Chitterwick' en die van den
roodharige op een belachelijke manier
kat en muis. Ieder oogenblik werd hij
tegen zijn wil gedwongen nog even te
kijken of de xoode nog keek en telkens
was dit zoo. Chitterwick zou graag een
belangrijke som golds geofferd hebben,
als hij ongemerkt had kunnen verdwij
nen. maar hij had zijn koffie en bene
dictine nog niet. betaald en er was na-
tuurlijk geen bedidnster in de buurt om
op zijn waarschuwing te komen om af
te rekenen.
Na een tijdlang met heel veel moeite
een anderen kant te hebben opgekeken,
bemerkte hij. dat de roodharige man
hem niet. meer aanstaarde. Hij luisterde
nu blijkbaar met aandacht naai- de
woorden van zijn gezellin.
Heel voorzichtig nam Chitterwick
hem waar en hij was er op bedacht om
ieder moment als de roodharige
maar even het hoofd in zijn richting
zou keei'cn met een onschuldig ge
zicht ergens anders naar te kijken.
Klaarblijkelijk was zijn eerste indruk
juist geweest: de man moest een bloed
verwant van dc oude dame zijn en nog
wel een van zeer nabij, want het
in het, oogloopcnde kenmerk van haar
arendsaehtige, bijna snavelvórmige
neus. kon men bij haar partner terug
vinden. „Beslist een familietrek," dacht
Chitterwick. en bestempelde hen hoewel
aarzelend, als (ante en neef. 't M as wel
jammer, maar hoogstwaarschijnlijk was
zij dan toch een tante.
Zij deed nu ook veel tante-achtiger
dan eerst. Niet alleen, dat. zii het klaar
blijkelijk heelemaal oneens was, neen,
zij deed het op een toornige, bijna woe
dende manier.
De jongeman antwoordde haar op
precies dezelfde wijze, in plaats van
haar. zooals het een neef betaamt, met
verschuldigden eerbied aan te hooren.
Oogenschijnlijk was dit het begin van
een klein meeningsverschil. „Verdraaid"
dacht hij bij zichzelf, „dat wordt bittere
ernst. Ik vind, dat hij wel een beetje
brutaal tegen haar is. De arme oude
dame is heelemaal wit van kwaadheid.
Waarover zouden zij het toch hebben?
't Is wel merkwaardig, dat zij, ondanks
hun opwinding, nog zoo zacht praten.
Goede help!" Hij kromp in elkaar. De
roodharige had zijn hoofd bewogen, ech
ter niet in de richting van Chitterwick.
I-lij vestigde do aandacht van de dame,
zeer vriendschappelijk op iets, dat, aan
den anderen kant van de zaal gebeurde.
Om te zien, wat dat was, moest zij hot
tafeltje, waarop de koffie stond, die de
man direct na zijn binnenkomen had
besteld, den rug toekeoren. Terwijl zij
dit deed zag Chitterwick hoe de hand
van haar metgezel een oogenblikje bo
ven haar kopje was; maar dit kleine
voorval liet toch een indruk in zijn on
derbewustzijn achter.
Beiden keerden zich weer tot elkaar
en Chitterwick ving weer een door woe
de verteerden blik van den roodharige
op. Als wij bet kijken van dien man
eerst boosaardig noemden, dan zijn er
geen woorden om uit te drukken of om
bij benadering te omschrijven, hoe bet
nu was. liet was zoo klaar als een klon
tje, dat de roodharige grenzeloos woe
dend was op Chitterwick.
Verschrikt koek Chitterwick met
schuldbewuste hans} ecu anderen kant
uit en zag toen, dat een bedienster naar
hem toekwam.
„Neemt u mij niet kwalijk," zei ze, „er
is telefoon voor u."
„Dank je, dank je," zei Chitterwick
opgelucht en maakte dat hij wegkwam.
Hij was al de hall uit, toen het eindelijk
tot hem doordrong dat het zeer vreemd
was, dat iemand zou vcten. dat hij in
Piccadilly was. Zijn tante zeker niet en
practisch gesproken, kwam er verder
niemand meer in aanmex-king.
Tamelijk onthutst vroeg hij dan ook
waar de telefooncel was. De telefoon
cellen in Piccadilly-hotel zijn voor
vreemden niet zoo gemakkelijk te vin
den. Zi.i zijn op een soox-t tusschen-étage
en Chitterwick had dan ook een paar
minuten noodig. voor hij er was,
toen bleek, dat de jonge dame van de
centrale.niets afwist van een telefoontje
voor hem.
Zij zeide hem, dat hij maar eens op
kantoor moest informeeren. Ook hier
was er niets bekend. De juffrouw daar
stuurde hem weer naar een andere af-
deeling, evenwel zonder resultaat. Ook
dc portier in de hall wist van niets,
evenmin als ander personeel dat ernaar
gevraagd werd.
Juist toen hij de hall weer binnen
kwam. zag bij de juffrouw, die hem
gezegd had. dat er telefoon voor hem
was.
„En heeft u gesproken." vroeg zij
vriendelijk. Zij had hem direct herkend.
„Niemand weet er iets van," zei Chit
terwick.
„Hebt u clan niet kamer 473?" vroeg
zij met een onverstoorbaar gezicht.
„Mijnheer Chitterwick verzekerde
haar. dat hij kamér 473 niet bewoonde.
„Wat typisch." zei de juffrouw; „dan
lijkt u zeker als twee druppels water
op dongene die er wel woont."
Chitterwick moest deze verontschuldi
ging maar accepteeren en ging naar de
garderobe.
..Neemt, u mij niet kwalijk, maar hebt
u al afgerekend?" vroeg de dienster.
Mijnheer Chitterwick kreeg een kleur
en vroeg wat hij schuldig was.
„Dat weet ik niet,"' zei ze, „dat moet
u aan mijn collega vragen, die u be
diend heeft."
Verward en verlegen sloop Chitter
wick naar zijn plaats terujj. Zijn dien
ster was natuurlijk in geen velden of
wegen te zien.
Chitterwick was nog zoo in de war,
dat hij nauwelijks bemerkte, dat dc
roodharige tijdens zijn afwezigheid ver
dwenen was. Na een vluggen blik op
dc klok stelde hij vast. dat er bijna een
kwartier verstreken was. Intusschen
waren veel menschen al opgestapt en
zat er niemahd meer aan de twee of
drie tafeltjes, die Clüttgrwick van de
oude dame, die nog gebleven was,
scheidden.
Zij leunde achterover in haar stoel
met het hoofd tegen dc zuil aan. Het
leek wel of zij sliep. Ilaar nxond stond
een beetje open en zag eruit alsof zij
op pen gegeven oogenblik zou beginnen
te snorken.
Chitterwick was werkelijk ontdaan.
Het zien van een vreemde, die in het
openbaar slaapt, is altijd een beetje
stootend, maar deze dame hier, was
toch wel de laatste van wie men een
dergelijk vergrijn tegen de goede zeden
verwacht zou hebben. Dat liet geen twij
fel. Slechts e<?n paar meter was zij ver
wijderd van den hoer Chitterwick, die
thans haar snorken duidelijk kon hoo
ren. Het was werkelijk uiterst veront
rustend en storend.
Wat Chitterwick nog het meest plaag
de was de gedachte aan de schaamte,
die de oude dame zou voelen, zoqdra zij
bemerken zou, wat zij gedaan had.
Reeds keken een paar menschen, die in
haar buurt zaten nieuwsgierig in haar
richting. Mijnheer Chitterwick hoorde
ze gichelen en fluisteren en dat vond
hij pijnlijk. Eigenlijk zou het heter zijn
als iemand haar wakker maakte, zoo
dat zij zich niet langer belachelijk zou
maken. Maar >vie moest dat doen? Goed
beschouwd kwam alleen Chitterwick
hiervoor in aanmerking. Hij liet een
paar minuten voortxij gaan on pijnigde
intusschen zijn hersenen met dc vraag,
hoe hij dit het beste aan zou leggen.
Eindelijk besloot hij de oude dame
zachtjes op den schouder te tikken en
haar dan haar tasch tc geven, met de
opmerking erbij, dat die op den grond
was gevallen. Dat was een aannemelijk
voorwendsel en niet erg gezocht.
Toen Chitterwick opstond, meende hij,
dat het snorken- van do oude dame al
een beetje zachter geworden was. Ter
wijl hij naar haar toe ging, was hij er
van overtuigd, en op hot moment, dat
hij naast haar stond, snorkte ze heele
maal niet meer. Maar volgens haar hou
ding was zij nog in diepen slaap ver
zonken. Zij lag eenvoudig in haar stool;
inderdaad, zij lag, daar was geen ander
woord voor.
Chitterwick fikte haar nerveus op den
schouder, terwijl hij een groot aantal
oogen op zich gerirht voelde. Er gebeur
de niets. Hij probeerde het nog eens;
weer kreeg hij, geen antwoord en nu
verloor Ambrose Chitterwick, niet om
dat hij zich het middelpunt voelde van
de algemeene belangstelling, zijn geduld.
Hij pakte de oude dame stevig vast en
schudde hfcar.
(Wordt vervolgd).
