Miiiionnairs onder de steden RUBRIEK VAN OOM BOB Ik heb geen regents nod ig Het klinkt al goed EEN TREIN UIT EEN STUK r 1 door JAN VAN LEEUWEN BEROEMDE ECHO's UIT EIGEN PEN' HBI BRIEFWISSEL RUILHANDEL S KINDERCOURANT ff „Hans, heb je vanmiddag iets te doen?'' vroeg moeder, toen Hans thuis kwam uit school. „Nee moeder, ik ga misschien met Ruut spelen Is er dan iets?" ,.Ja, ik zou graag willen, dat je een paar dingen bij Oma bracht. Het is een mooie wandeling en Oma zal het leuk vinden, als je weer eens komt Ik heb zelf geen tijd. Wil ie het voor me doen?" Hans aarzelde even Als hij naar Oma ging. kostte hem dat de help middag en dan kon hij dus helemaal niet meer spelen. Want Oma woonde een heel eind weg. Hij moest eerst door het hos dan de lange weg tusspn de korenvelden door, dan nog over het weiland van hoer Harms pd dan was hii er. Geluk kig, dat hij altijd over het weiland mocht, want daarmep kon hij een groot stuk afsnijden. Maar het was een mooie wandeling en het was altijd leuk om bij Oma te, komen Bovendien kon hij dan meteen eens zien, hoe het met het kalf van hoer Harms was. dat de vorige week geboren was. „Goed moeder," zei hij dan ook. „Ik zal wel gaan." Moeder pakte alles voor Oma in een rugzak en zei toen: „Hier iongen. ga dan maar gauw en doe haar maar veel eroe- ten van me! Ik zal gauw weer naar haar toegaan. O, en Hans, vergeet je regenjas niet!" „Maar moeder, het is prachtig weer, ik heb toch geen regenjas nodig! De zon schijnt en er is geen wolkje aan de lucht!" „Toch zou er best regen kunnen ko men en het is een flinke wandeling. Het is nu wel Mei, maar dat wil niet zeggen, dat het weer niet ineens kan omslaan. Doe me een plezier. Hans. en trek je jas aan. Neem hem in ieder geval mee." Hans mopperde nog wat, maar nam de regenjas toch maar mee. Hans gaaf op weg Maar toen hii buiten was en achter langs het huis liep, zag hij, dat het raam van zijn kamer openstond. „Waar om zou ik met die jas lopen," dacht hij „Het gaat toch niet regenen! Weet je .wat... ik laat hem toch thuis!" En met een gooide hij de jas door het open raam. Vrolijk fluitend liep hij even later over het bospad. Het was al echt warm. Je kon echt merken, dat het nu bijna zomer was. Mei, dat wés eigenlijk al zomer. In April gebeurde het nog vaak, dat het ineens koud werd en begon te regenen maar in MeiNee. het was maar ver standig, dat hij zijn jas had thuisgela- ten. Stel je voor, dat hij al die tijd met een zware regenjas had moeten sjou wen. Hans was echt tevreden over zichzelf. Toen hij een tijdje later op het wegge tje tussen de korenvelden kwam. zag hij heel in de verte een paar wolken aan de hemel. Hij zag er duidelijk een leeuw in, met lange manen en even later leek het meer op een hohd. Hij was zo ver diept in de wolken in de verte, dat hij op een heuveltje ging staan om te zien, wat voor figuren hij er nog meer in kon ontdekken. Daardoor viel het hem niet eens op. dat de wolken steeds dikker werden en er ook niet meer zo onschul dig uitzagen. Eindelijk liep hij zingend weer ver der. Wat was het toch fijn buiten. Hij keek naar een prachtige vlinder, die met kleine rukjes nu eens hoog en dan weer laag vloog. .Hoe kan iemand nu zo'n mooie vlinder vangen en opprik ken," dacht hij. „Hij hoort echt hier tus- •en het koren en bij dit mooie weer" Toen trok er opeens een groote don kere schaduw over het zonnige pad. Hans keek verbaasd op om te zien, waar die schaduw vandaan kwam. Het was niets bijzonders, alleen maar een grote wolk, die langs de zon trok. „Zou het toch nog slecht weer worden? dacht Hans nu. Maar nee, er waren toch niet veel wolken aan de lucht. Die paar zouden nog wel overdrijven. Hij gaf bij Oma alles af en bleef een tijdje met haar praten. Hij vertelde van school en van de voetbalclub. Oma vond het altijd zo leuk als hij veel vertelde Ze vroeg hoe het thuis was en of moe der het nog zo druk had en voor ze er op letten, werd het laat- Hans keek eens op de klok en toen hij zag. dat het al 5 uur was, sprong hij verschrikt op en zei: „Nu moet ik weer vlug gaan, Oma. Het is al laat en anders kom ik niet meer op tijd met het eten! Ik kom wel weer eens gauw terug!" De terugweg Vlug liep hij terug door het weiland. Er was geen tijd meer om naar het kalf van boer Harms te gaan. Dat zou hij een andere keer nog wel eens zien. De zon was nu helemaal achter dikke wol ken verdwenen. Hans begon hard t© 1°- Pen en plotseling voelde hij een paar dikke druppels op zijn gezicht. Wat moest hij nu doen! Hii kon nergens schuilen. Het beste was maar om hard door te lopen. Het begon nu 6teeds har der te regenen en opeens góót het, alsof het water met bakken uit de hemel kwam vallen. In een paar minuten tijds was Hans door en door nat. Hij had het gevoel, alsof er geen droge vezel meer aan zijn kleren zat Hij voelde zich rillerig en koud wor den, maar hij wilde er niet aan denken en liep zo hard hij kon door. In hpt bos was het iets beter. Gelukkig, dat de meeste bomen alweer zoveel bladeren hadden! Nog nooit had Hans de weg van Oma naar huis zo 6nel gelopen! Zijn haar hing in sliertjes langs zijn gezicht en hij zag eruit, alsof hij zo uit het wa ter was gehaald. Hij sloop meteen naar zijn eigen kamer, toen hij thuiskwam, maar moeder had hem al gezien. Ze kwam naar heni toe. bracht een paar stevige handdoeken en zei niets. Hans durfde haar bijna niet aan te kijken. Hij rilde en klappertandde en toen zei moeder rustig: „Je kunt in Mei toch al echt merken, dat het zomer wordt, vind je niet Han6?" Hans kreeg een kleur van schaamte en antwoordde niets. Moeder begon te lachen, ze begreep wel, dat Hans voort aan wel zou doen, wat zij hem aan raadde. Dat nam Hans zich ook vast voor: Hij voelde zich nu helemaal niet prettig en h-ij begreep nu opeens heel goed, wat het spreekwoord betekende, dat ze laatst op school hadden behan deld: Door schade en schande wordt men wijs.... Al heel vroeger ontdekte men, dat op sommige plaatsen „het geluid terug kwam" al* men iets zei of als men floot of zong. Eerst dachten de mensen, dat er een wonder was of dat er ergens iemand verborgen zat. die precies na zei, wat een ander eerst had gezegd. Veel sagen over echo's bestaan in alle landen. Later ontdekte men al gauw, dat er niets geheimzinnigs of griezeligs aan een echo was. maar dat een be paalde plaats zo gelegen was, dat het geluid tegen muren of rotsen terug stootte en op die manier weer „terug kwam". Meestal is het geluid van de echo minder sterk dan het oorspronke lijk geluid. Sommige echo's zijn zo zwak. dat ze alleen de laatste toon weerkaatsen. Er zijn overal in ons land echo's. Sommige hekend en andere weer min der hekend. Er zullen ook nog genoeg echo's zijn, die nog niet „ontdekt" zijn Op een goede dag staat iemand mis schien juist op die plaats en roept iets naar iemand anders. Dan komt het ge luid terug en heeft hij een nieuwe echo ontdekt. Dat is iets. dat ons allemaal wel kan gebeuren. Maar er zijn een paar beroemde echo- plaatsen, waar de mensen apart heen gaan om het weerkaatsen van hetgeen ze zeggen of roepen te kunnen horen. Een van die beroemde plaatsen is de echo aan de Konipsee in Beieren. Dat is een z.g. melodische, die pas ant woordt als de laatste toon van een melodietje is weggestorven. Een andere, die niet minder hekend is, is de echo van Simonette bij Milaan. Deze heeft het record wat betreft het dikwijls herhalen. De knal van een pistoolschot wordt hier 40 maal weer kaatst! Daarentegen bestaat bij Oxford de echo van Woodslock, die een woord van één of twee lettergrepen 20 keer herhaalt. Heel bijzonder is ook de echo van Rosneath in Schotland. Als men bij deze echo een wijsje blaast op een trompet, wordt dat wijsje niet alleen een paar keer herhaald, maar boven dien is het elke keer iets lager van toon dan de vorige keer! We weten allemaal, wat we onder een millionnair verstaan. Dat is iemand, die minstens 1.000.000 gulden heeft. Dat is een heel groot bedrag en er zijn dan ook niet zo erg veel miiiionnairs op de wereld. Weten jullie ook, wat we onder een millionnair verstaan, als we het over een stad hebben? Dat is een stad, die minstens 1.000.000 inwoners heeft. Ook dat is geweldig groot. In ons land is niet één stad millionnair. Er zijn op de hele aarde maar 3S steden, die million nair zijn en in die 38 steden wonen alles baj elkaar 77.000.000 mensen. Lon den is met zijn ong. 8.000.000 inwoners de grootste millionnair en Melbourne in Australië is de kleinste, want deze stad heeft maar rond 18.000 inwoners meer dan een millioen. Toch moet je bij deze millioenensteden niet denken aan grote steenwoestijnen, zoals ze soms genoemd worden. Het hangt er helemaal van af of er veel parken zijn aangelegd, want overal waar parken en tuinen zijn is het prettig en heb je niet het gevoel of je alleen maar tussen huizen en stenen muren zit. Na Londen is New-York de grootste stad. Daarna Tokio, hier wonen 5.870.000 mensen en degenen, die denken, dat deze stad niet erg groot is en met Am sterdam of Den Haag te vergelijken is hebben het dus heelemaal mis. De vier de stad op het rnillionnairslijstje Parijs, waar op het ogenblik ongeveer 5.000 000 millioen mensen wonen. Daarna volgt Berlijn met 4.140.000 inwoners. In de drie Duitse millioenensteden Berlijn, Wenen en Hamburg wonen samen even veel mensen als in New-York, maar New- York heeft een betrekkelijk kleine op pervlakte, zodat de mensen daar alle maal erg op elkaar wonen. Op een vier kante km. wonen in New-York gemid deld 10.000 mensen, terwijl bijvoorbeeld I in een stad als Wenen op 1 vierkante km. maar 1730 mensen wonen. Rome neemt een aparte plaats in. I Deze stad, die op zeven heuvels is ge bouwd, heeft een oppervlakte van 2058 vierkante km. en is wat oppervlakte betreft dan ook cle grootste van alle wereldsteden. Op 1 vierkante wm. wonen maar 603 mensen. Het zal dan ook heel wat prettiger zijn om in Rome te wonen dan bijvoorbeeld in Calcutta, die de kleinste opnervlakte heeft. Op 1 vierkante km. wonen daar 60.000 men sen, dus ze zitten allemaal vlak op elkaar gedrongen. In het geheel is Calcutta 21 vierkante km. groot en er is ook bijna geen plaats voor grasvelden en tuinen. Deze stad is werkelijk een „steenwoestijn" en het is dan ook wel te begrijpen, dat mensen, die van plan ten en bomen houden, het in deze stad bijna niet kunnen uithouden! Daarmee vergeleken is Berlijn een prachtige stad. waar de gedeelten met hossen en parken even groot zijn als de bebouwde gedeelten. Het was een regenachtige middag en de kinderen zaten bij de tafel te spelen Ze hadden al een paar spelletjes gedaan en nu deden ze een wedstrijd, wie do mooiste tekening kon maken in weinig tijd. Dat was eng spannend. Soms waren de tekeningen werkelijk erg leuk. maar soms leek het ook niet veel bijzonders. Het. nieuwste, dat ze nu hadden uitge dacht, was om een tekening uit één stuk te maken. Dat was weer eens iets anders en het was erg moeilijk. Ze zet ten hun potlood op het papier en moch ten het er dan niet meer afhalen, na dat ze een mooie tekening hadden ge maakt. Natuurlijk mochten ze nu geen onduidelijke tekeningen maken, want dat gebeurt heel gauw, als je uit één stuk moet tekenen. Dan trek je zó dik wijls met je potlood langs bepaalde lij non, dat de tekening er erg onduidelijk van wordt. Ze hadden er 20 minuten de tijd voor genomen en toen die 20 minuten om waren, gaven ze allemaal hun papier aan Joop en vergeleken de tekeningen. En ze waren het er toen allemaal over eens. dat de tekening van Rita de mooiste van allemaal was. Ze had een trein getekend en was begonnen met de rook. Daar, waar de rook uit de schoorsteen komt, We hebben de tekening hier afge drukt. Proberen jullie eens of je deze trein na kunt tekenen. Dus je moet bij de rookwolk beginnen, vlak boven schoorsteen en dan zonder je potlood van het papier te halen dóórtekenen, tot de hele trein af is! V. Zou hij zo'n honger hebben of.... Zou hij dc mensen zo vervelend vinden? Beste nichten en neven. GELUKKIG zijn wij weer veilig in onze eigen stad teruggekeerd na een week vol angst en onrust. Voor jullie zal het een avontuur geweest zijn, zoals je nog nooit hebt meegemaakt, voor mij trouwens ook, en ik hoop het nooit meer mee te maken ook. Toch heeft het ons wel iets geleerd en wel waardering voor ons eigen huis. Vooral degenen, die in de kleine dorpje* zijn ondergebracht geweest, zullen wel gemerkt hebben, dat al die hardwer kende mensen maar heel eenvoudig lexen en er ook tevreden mee zijn. Ik was bij een kleinen tuinder, die erg hard voor zijn huishouden moest werken. Hij werd geholpen door een flinken, aar- digen zoon en zijn dochtertje a an zes jaar hielp haar moeder met kleine huis houdelijke werkjes. Een echt zonnetje was dat kleine ding, een leuke hlonde krullehol en ze was bijdehand ook. We hadden juist afgesproken, dat ik mee zou werken op het land en toen gingen we weer naar huis. Ik hen ook nog een paar dagen in Alkmaar ge weest, daar was het gezellig druk. Degenen onder jullie, die ook in dat aardige stadje geweest zijn niet haar gastvrije, hartelijke bewoners, zullen van de gelegenheid gebruik gemaakt hebben naar de kaasmarkt te caan. Intussen hoop ik, dat jullie het brief schrijven niet hebt. verleerd. Aan stof tot schrijven is dunkt mij geen gebrek, dus denk ik. dat het aantal brieven wel vijfmaal zo groot zal zijn als deze week. Tot de volgende week jongelui, dan vertellen jullie je wedervaren. Afge- gesproken? tt EEN NAT PAK T_T E. wat een warme vacantie is het dit jaar," pufte Tineke, terwijl ze lui in de ligstoel lag, „gelukkig, dat we vanmiddag gaan zeilen, zalig," en ze klakte mei haar tong. Toch fijn als je een Tante en 2 grote neven in Lootdrecht had wonen. Dan kon je de hele dag gaan zwemmen zei len of met de kano er op uit trekken en nu gingen ze vanmiddag alweer. Na de koffie trokken ze er op uit, binnen vijf minuten waren ze al bij het begin van de eerste plas en gingen ze naar een verhuurder van zeilboten toe om te vragen, of hij ook nog een zeil boot voor hen had en ja hoor, hij had er nog een. Na het zeil gehesen te heb ben, gingen ze de plassen op, eerst de eerste plas langs en de Kal verst raat door. (Dit is een gedeelte van de pla<> waar veel weekend-huisjes langs staan). Toen de tweede plas op. Op de derrie mochten ze niet van Oom en Tante, want daar kw amen weinig boten en dan konden z.c niet „opgevist" worden, als de boot omgeslagen was. Gelukkig maar, dat ze het ook niet gedaan had den want na een half uur kwam er een flinke wind opzetten, waardoor de gol ven over het dek sloegen en steeds meer donkere wolken pakten zich bo ven hun hoofden samen, tot op het iaatst de lucht inktzwart werd, daar door leek alles even somber. Gelukkig dat Tineke's neven, Wim en Piet, goed konden zeilen. Plotseling kwam er een flinke wind- naar huis. j Bin PO vlaag en de boot sloeg om. konden ze allemaal goed maar hoe nu de boot bi| den' huurder te krijgen? Ze W steeds op de tweede plas. d'1 gelukkig hulp opdagen. fv| boot, die juist zijn passage,! wal ging brengen. En deze i en de boot naar de wal. Door het bad en door de j, men ze doornat thuis. Nadat kleren hadden aangetrokken, zon alweer te voorschijn en door de flinke bui heerlijk or; Na nog gezellige weken v- 6chijn te hebben doorgehrm-v neke, al^ een neger zo hr. Spring in 't Velt Juffrouw S n i p. Het t merken dat het 's morgens zo4J ger is, maar ik vind het wel- met het oog op de verduister^' nog niet zo gek, je hebt er nu der last van. ^Je moet je wel „verboden terrein" houden, 1 is erg gevaarlijk natuurlijk. lil Hensbroek geweest, 't was er i.jj naar, maar ik was natuurlijk blij toen ik mijn eigen huis ',riï H a r 1 e k ij n t j e. Je brinjj voor de oorlog geschreven, L*1 intussen heel wat meegemaalll dat je ook weer behouden in !?j bent aangekomen. Waar ben i "1 Harlekijn? Je gaal nu zeker v. "1 meed/ren aan de kinderkrant!® B u i t e n k i n d. Ook ik gelukkig in uitstekende wels'jfl je het verhaal nog afgemaakim1 sedert je de brief schreef zou;® zodat ik bang hen, dat het slcli verhaal er bij ingeschoten is.» mij goed met de sigarenban.® beetjes (helpen moet je maar Molleboon. Je schril brief nog over „Hemelvaart j lijkt heel erg lang geleden v we Ik begrijp dat je trots was or hVi In oorlogstijd kunnen cte iJ zich ook verdienstelijk maker dei ook een taak? ing Viooltje. Onverwacji VO( ook nog bollenvelden gezien, oorzaak was minder mooi. In v vei land worden n.l. bijna overa! Op kweekt en de vorige week \ujl, wel in d^e gelegenheid gesteld "e ken. I.k hoop dat je ook weer Or bent teruggekomen en dat de week weer een brief van |'J Boefje. Waarom zou d'jtl krant niet gewoon verschijnen^® Alles gaat weer z'n gang gelut^H is zo als je zegt, wc hebben meegemaakt in de afgelopen d was in Hensbroek en bon laterd O maar gegaan waar ik familie i n ziet ik omzeil deze keer de gd klip niet. Je moet denken dal genoten niet veel te doen harldi verveling sla je ook wel aan pen. DE OPLOSSING DE I. De plaatsnaam luidt: KLiM veen, gevormd door de woord® putter, Aerdenhout, Zuiderzee, il ernstig, narcis, Aalst, vast. e*® Het spreekwoord is: Zo als h:® thuis tikt, tikt het nergens. Je kan het vinden met. behtil® woorden: oor, Zierikzee, Atlas, hit, jas, neger, zitten, otter, on? De gelukkige prijswinnaar i.; boon." DE RAADSELS I. ?t geheel is een spreekwoord® rs. In 10, 7, 21, 9 woont rr" Het letters. 3, 2, 20, 5 gaat men er binm: schrijft er dan met. 1, 17, 18, 14 r. In de kamer is niet niemand. tl9 21, 4, 3, 4. 19 die men kent. En' neemt men dan 11, 12. 17 bad men zich weer 13, 19, 8, 22 voel Ol wel'ke woorden moeten de cijfer- (bovenstaande vervangen worde: op II. lai Di Bi St; i M x E X g X i X I X X i X X Op de kruislijn komt de na: een plaats in de provincie Fn< 1. Pluimvee 2. Verblijf. 3. Vergrootglas 4. Een dans. 5. Vogel (water). 6. Zwarte stof 7. Bergplaats 8. Een persoon die een grote t de ten tijde der Spaanse overhe^ Een onbekende, die onfva bonnen zond danken wij d:-'ve vriendelijk. m M e v r. T. danken wij pT' er vriendelijk. m Johann Strauss heeft no?"£'f Hil!e-bons op haar lijstje staan Zl' voor de belangstelling, ik best. Jjc II a r 1 e k ij n spaart „Apen sl dieren." re Molleboon voor „Ijsheet1!' er liet denk ik niet warm genoep or de voorraad is nog niet aanzc"1; te Boefje kan een paar Boekend halen. Dj Als van ouds kunnen de bonn?n*l< aan het 'bureau worden al; O Maandag na 3 uur. Hartelijk gepote OOM BOB.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1940 | | pagina 10