VOOR HET KIND
Het geheim vanferu
De struisvoge
is zo dom niet
O, die onzekere toekomst!
VERBODEN TOEGANG!
RUBRIEK VAN OOM BOB
Weerlegging
Bommen vielen
in Rotterdam
r
BRIEFWISSELING
WILLY PÉTILLON schrijft voor onze
lezeressen oven
RECEPTEN
van Britsch bericht
over het vlaggen
Vacantiekaarten en
UIT EIGEN PEN
RUILHANDEL
2e BLAD PAG. 3
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
VRIJDAG 28 JUNI 1940
Lp EN van de moeilijkste beproevingen voor de meeste menschen is het gevoel van
■*-' onzekerheid waarmee zü den dag beginnen, om hem met dezelfde onzekerheid
te eindigen. Wij weten niet hoe en wij weten niet wat en wij weten niet waarheen.
Het is geen prettige gewaarwording, toegegeven. Maar wij dienen er toch voor op te
passen dat dit onzekerheidsgevoel niet wordt tot een obsessie, die al onze levens
uitingen beheerscht I)an zouden we heel gauw zoo ver komen, dat we niets meer dur
ven aanpakken, dat we maar lijdelijk zouden gaan zitten afwachten wat er nu weer
over ons komen zal Om al wachtende nog angsfiger te worden voor die onzekere
toekomst
Op die manier draaien wij in een kringetje rond en wij worden er nóch beter nóch
sterker door Wü zijn als kinderen, die bang zijn alleen in donker naar boven boven
te gaan Want herinnert ge het u niet uit uw prille jeugd? Ik wel je weet toch
maar niet. wat er om dén hoek van de trap op de loer zou kunnen liggen. Misschien
wel een weerwolf.'
ÏV/TET iederen dag, dien we verdoen
■LVJ- in angst en beven, verkorten wij
ons levqn. laten wij misschien goede
kansen ontglippen, gaat het geluk ons
voorbij op ruischendc vleugels, zonder
dat wij den moed hebben het te grijpen.
Wat zal de toekomst mij brengen? Ik
weet het niet. Zal ik durven verhuizen,
wat om allerlei redenen wenschelijk zou
zijn? Ik weet het niet, want op dat
nieuwe huis zou best een bom kunnen
vallen. Maar als ik niet verhuis, dan
zou er op déze woning óók best een
bom kunnen vallen Zal ik de mooie
baan. die ik krijgen kan aannemen in
een andere stad? Maar als die stad eens
plat geschoten werd? En als ik het niet
doe. wie zegt mij dan. dat ik niet mijn
tegenwoordige baan zal verliezen, omdat
déze stad plat geschoten wordt? Zal ik
trouwen? Hoe zal het dan gaan? Waar
gaan wij heen? Wat zal de toekomst
brengen? Och, alles is'toch zoo onze
ker
En met die verlammende, alles neer
slaande verzuchting en met het hoofd
naar den grond en de schouders gebo
gen. kruipen we van den eenen dag in
den anderen in plaats van met opgehe
ven hoofd te aanvaarden wat, niet de
toekomst, maar iedere dag ons brengen
zal aan goed of kwaad of beide. En het
leven gaat voorbij
Maar zoo komen we er niet. Wij moeten
die angst afschudden, wij moeten niet blij
ven mijmeren en blijven zeuren over die
toekomst die zoo onzeker is. Het is waar.
maar dat is nu eenmaal een inhaerente
eigenschap van de Toekomst met een groo-
te T. Wii hebben in onze waanwijsheid wel
eens gedacht, dat wij het zelf voor het
zeggen en zelf voor het kiezen hadden. Wij
hebben de toekomst aan ons onderworpen
willen maken, wij hebben willen regelen en
bepalen en vastleggen voor jaren in het
verschiet, voor tientallen jaren, tot aan.
neen, tot over het graf. Daar zijn we een
beetje waanwijs van geworden en een van
de harde lessen van deze dagen is. dat we
bitter moeten ervaren hoe onzeker de Toe
komst is.
Het mag dan honderdmaal waar we
zen, dat wij niet weten waarheen we
gaan. oat we niet weten wat het Lot
nog voor ons in den schoot heeft, dat
is geen reden om het leven niet meer
aan te durven, geen reden om ons te
laten leven, geen reden om nu maar al
les uit handen te geven.
Laten we rustig, zoo ruötig als moge
lijk is althans, voortgaan met ons leven
op te bouwen, te doen wat gedaan moet
worden en wat we ons voorgenomen
hadden om te doen. zoo lang niet de
omstandigheden dat volslagen onmoge
lijk maken. Al9 dan in de toekomst mis
schien ons bouwsel omver wordt gewor
pen, dan moeten we maar een voor-
beeld nemen aan de mieren en de spin
nen en tallooze kleine dieren, die tien
maal-, twintig-, honderdmaal getroost
opnieuw beginnen, als het verkeerd
gaat en zij weer belanden op het punt
waarvan zij uitgingen. Als wij doen wat
onze hand vindt om te doen. als wij
zorgen voor wie aan ons werden toever
trouwd. als wij werkzaam zijn en dag
op das: onzen naasten plidht aanvaar
den, dan kunnen wij de toekomst wel
min of meer voor zich zelf laten zorgen.
Zeker, wij weten niet wat de dag van
morgen ons brengen zal. Maar dat heb
ben wij nooit geweten, ook al meenden
wij soms van wel. En het kan even
goed een groot geluk als een grootc
ramp zijn.
Mensch. durf te leven!
COCOSGEBAK
((Ingezonden)
Nu ook de bloem en het zelfrijzend
bakmeel gedistribueerd zijn. is een co-
coscake, dio voedzaam en zeer smake
lijk is, een ware uitkomst.
Benoodigdhcden: een half pond cocos-
meel (gemalen cocos): 2 eieren; een hal
ve beker melk; een snuifje zout; twee
ons suiker of driekwart ons suiker ge
mengd met zoetmiddel; twee flinke eet
lepels zelfrijzend bakmeel.
Bereiding: De eiren kloppen met de
suiker en het zout. Hot bakmeel toevoe
gen en glad roeren. Het cocosmeel bij
kleine beetjes tegelijk bijvoegen en er
tusschen door de melk tot een gladde
dikke massa ontstat.. Een cakevorm in
smeren met boter en bestrooien niet
wat cocosmeel. De baktijd in het oven
tje óp het gas of op petroleum is an
derhalf uur.
's-GRAVENHAGE. 27 Juni. Het Brit-
sche propagandaministerie beeft een be
richt laten verspreiden, volgens hetwelk
de Duit6che bezettingsautoriteitcn be
paald zouden hebben, dat in de toe
komst zoowel de Ilollandtche vlag als
ook de kleuren van het Huis van Oran
je niet rneer geheschen mogen worden.
In verband hiermede deelt het
Rijkscommissariaat voor de bezette
Nederlandsche gebieden mede. dat
het Londensche bericht iederen
grondslag mist en op elk punt een
bewuste verdraaiing der feiten
vormt. Het hijschen van de Holland-
sche, of juister, Nederlandsche vlag,
alsmede de kleuren van het Huis
van Oranje, is noch door de mili
taire, noch door de burgerlijke Duit-
öche autoriteiten in Nederland ver
boden.
Iedere neutrale waaftemcr kan zich
zelf er van overtuigen, dat door talrijke
hotels en in het bijzonder in de kust
en badplaatsen, de Nederlandsche kleu
ren zijn uitgestoken.
De secretarissen-generaal der Neder
landsche ministeries hebben aan de on
der hen gestelde openbare diensten en
autoriteiten een instructie gezonden,
waarin o.a. gezegd wordt: oorloopig
moet op geen enkel openbaar gebouw
de nationale vlag, de Oranjevlag inbe
grepen, geheschen worden. Ons volk
treurt om dat, wat het verloren heeft,
om do velen, die voor hun vaderland
sneuvelden, in den strijd verminkt wer
den of vermist worden. In deze omstan
digheden past geen openbaar vreugde
betoon.
zomerretours bij de N.S.
Een woon- en kantoorwijk
getroffen; een bom explo
deerde pas vele uren later
EVENALS het vorig jaar zullen de
Ned. Spoerwfgen oek nu weer de
z.g. zomerretours \erkrijgbaar stellen.
Deze retours, die een maand geldig
zijn, hebben zich in het vorige seizoen
bij het reizend publiek een groote po
pulariteit verworven. Behalve hot
mak ven hun langdurige geldigheid im
mers, bieden zij nog een voordeel van
bijna 30% op den prijs van de. twee en
kele reizen, die anders zouden moeten
worden gekocht.
De zomerretour© worden verkrijgbaai
gesteld van 20 Juni tot en met 2 Septem
ber en zijn uiterlijk tot en met 3 Sep
tember geldig.
De gezinsretours, die nog goedkooper
Rotterdam heeft een zeer onrustigen
nacht doorgemaakt van Woensdag op
Donderdag, meldt het Vaderland. Eerst
heeft tusschen een uur en kwart ovci
twee een zeer zwaar onweer de Rotter
dammers uit den slaaji gehouden. I-clle
lagen \olgdcn elkander snel op, maar
deze onrust in de natuur was zeer wei
te verdragen vergeleken bij wet volgde.
Reeds was bij het aftrekken van de bui
tusschen de donderslagen geronk van
motoren te hooren van meer dan één
vliegtuig en om halfdrie de rust in
de aatuiir was nauwelijks teruggekeerd
werd de bevolking opnieuw ver
schrikt door zware slagen, maar dit
maal van bommen.
Vijf bommen voor zoover kon
worden nagegaan vielen in een
woonwijk, gelukkig op een breeden
rijweg. Verscheidene huizen liepen
veel 6chade op, vooral aan de rui
ten. Ook schijnen er brandbommen
te zijn geworpen, want op verschei
dene plaatsen ontstond brand. Deze
kleine branden werden spoedig ge-
bluscht.
Omstreeks halfvier werd op een an
der stadsgedeelte waar vele kantoren
zijn gevestigd een bom geworpen, die
niet ontplofte. Het verkeer moest wor
den verlegd De trams konden o.a. het
Bolwerk niet passeeren en daardoor viel
de tramverbinding tutschen de beide
Maasoevers weer uit, die pas enkele da
gen was hersteld. e
Het gerucht wilde, dat de bom een
tijdbom was. Wij kunnen dat niet
controleeren, maar hoe dan ook, het
projectiel ontplofte omstreeks half-
elf s morgens Er wat natuurlijk
voor een ruime afzetting gezorgd.
Op vrij grooten afstand werd even
wel toch een meisje licht gewond
door een vallende scherf.
In 1513 veroverden de Spanjaarden
Peru. De bewoners werden overwon
nen door het beter soort wapens \an
de Spanjaarden en moesten zich zo
doende onderwerpen. Maar zij kenden
een geheim en de blanken die dat ge
heim niet kenden, keerden nie.ölevcnd
uit het land terug. Ze stierven de een na
den ander. De veroveraars kregen ma
laria, dat door de malariamug werd
overgebracht. Ze konden daar niets te
gen doen. De bewoners van Peru ken
den het geneesmiddel tegen malaria,
maar geen van hen mocht het verraden:
hun geheim bleef het hunne.
Het aantal veroveraars werd minder
on minder, want de Peruanen bewaar
den hun geheim lang. In 1630 kwam een
Jezuit achter hun geheim. De eerste ma-
lariazieke die genezen werd, was ie
mand van koninklijke bloede. Deze was
zo verrukt dat hij het aan al zijn vrien
den vertelde.
In het Andesgebergte groeit op een
hoogte van 1000 tot 3400 meter, een
boomsoort, die de Inca's „Quinaquina",
noemden. Ze spraken het uit als „kina
kina", wat zoveel als bast-bast, of goede
bast betekent. De Spanjaarden noemden
de boom, „Ghina'boom". De bast, levert,
gedroogd en tot poeder gemaakt, het be
kende geneesmiddel legen malaria, de
.kinine".
De geschiedenis van de kinine ie in
jaartallen vastgelegd. In 1638 had de
vrouw van den onderkoning van Peru,
gravin Anna de Chinchon, malaria.
Door kinine te slikken werd ze beter.
Linné, de bekende man die zoveel plan
ten een naam heeft gegeven, noemde de
boom ter herinnering aan die gebeurte
nis, Cinchona. Eigenlijk had het Cliin-
chona, gespeld moeien worden, maar de
schrijffout die hij maakte is door alle
eeuwen heen gebleven. Toen de gravin
beter was, werd het poeder in het hele
lard aanbevolen. „Gravinnepocder"
noemden de mensen het. In 1640 kwam
zijn, hebben in dat tijdvak dezelfde gel
digheid.
Tenslotte worden van 29 Juni lot en
■met 3 September voor hen, die een lan
ge reis moeten maken, enkele-reis en
retour-\«cantiekaarten beschikbaar go
stcld.
Retourvacantiekaarten worden afgc
geven op Maandag. Dinsdag. Woensdag
en Donderdag en zijn voor de terugreis
geldig op den dag van afgifte of den
daarop volgenden dag.
de kinine voor liet eerst naar Europa,
ei wel naar Sevilla. Jezuiten handelden
als verkopers en koper©. In Rome wer
den hele voorraden bast opgestapeld,
l ot 1S11 hield Spanje het monopolie van
dit geneesmiddel. Icdeiv kapitein die uil
Amerika kwam, moest in Spanje aan
leggen. Geen wonder, dat kinine alleen
maar door de rijken gebruikt kon wor
den, omdat het zo duur was. Eén pond
kostte ongeveer 250 gulden. Ook Maza
rin, een Frans staatsman kreeg er een
beetje van en genas daarmee Lode wijk
XIV van de malaria.
Zo groeiden de Kinabomen in het An
desgebergte. Verzamelaars zochten ze
op, velden ze, trokken de bast er af,
droogde die en brachten hem naar op
slagplaatsen. Men raadde de verzamel
aars aan, om een ©tekje voor de gevelde
boom tc planten, zodat hun kinderen en
kleinkinderen er later van konden pro-
fiteeren. Maar daar er geen politieagen
ten in het oerwoud lopen, volden do
mensen maar door, zodat de bomen hoe
langer hoe zeldzamer werden. Een Duit
ser, Wcdell, vestigde voor het eerst dc
aandacht op dit verschijnsel en wees op
het grote gevaar, dat er voor dc mensen
schuilde, als ze hier niet gauw een stok
je voor etaken. Toen probeerden ze de
kinaboom in Algiers te planten, maar
dat lukte niet. Nu nam Wcdell zeiden,
die li ij in Parijs tot kiemen wist te bren
gen. Maar dc jonge plantjes gingen
dood. Toen kwam een Duitse plantkun
dige, Miquel er aan 1e pas. In 1S52 werd
de Duitser, Ilaszkarl naar Peru ge
stuurd, om materiaal te verzamelen: In
1S54 'gingen do eerste jonge kinaplan-
ten naar Java. De poging lukte. Intus
sen kwam er ook zaad uit de planten
tuinen van Parijs en Leiden. In het jaar
1876 stonden er al twee milliocn kina
bomen op Java. Java levert nu 80 van
de wereldproductie lan de kinabast,
maar hot geboorteland van dc kinaboom
is Amerika.
Het rneer met de weiden er omheen
was een w aar paradijs voor meneer
Langbeen. In het midden was het meer
diep, dan ging Wot water in vochtig wei
deland over. en daarna kwam het bos.
Het was nog vroeg in het voorjaar.
Maar de weiden waren al groen. En de
zonnestralen waren al warm.
Meneer Langbeen was nog niet lang
van zijn grote reis terug. Ilij had de
buurt verkend cn scheen nogal tevreden
te zijn. Toen gooide hij z'n kop verge
noegd naar achteren cn deed zijn rode
snavel, waarin even later een vis spar
telde, open en dicht. Die had hij uit het
meer gehaald.
En nu ging hij naar z'n oude nest.
Nee, de winter had er niet veel aan ver
anderd. Hier en daar zag 't er wat slor
dig uit en een nieuwe „voering" moest
er ook hoognodig in. Maar het wagen
wiel lag stevig op het dak van de
schuur.
Tegenover de schuur stond een hui6
en vandaar kon je in het nest van de
ooievaar kijken. En het duurde ook niet
lang of een moeder en haar zoontje
hingen uit het raam. „De ooievaars zijn
er weer!" zei moeder. „Ik heb zo giste
ren al gezien." „Ja", zei het jongetje, „ik
2al nu elke dag kijken hoe ze het nest
bouwen, schoonmaken, eieren leggen
en later hoe de jongen gevoed worden
cn leren vliegen. Dat moet een leuk ge
zicht zijn!"
„Maar waar is zijn vrouw?" zei moe
der. „Die moet nog komen. Als er. maar
niets met haar gebeurd is onderweg",
zei het jongetje inet een ernstig gezicht.
Elke dag wachtte hij en keek hij naar
het ne6t. Maar van mevrouw Ooievaar
was er nog niets te zien. Zo veel te vlij
tiger was meneer Langbeen. Ilij sjouw
de de hele dag rnet rijshout cn vlocht
net zo lang, tot het nest mooi rond was.
Toen kwam het mos cn gras aan de
beurt. Het jongetje kon precies zien hoe
het nest „gevoerd" werd. Op een goede
dag scheen alle© klaar te zijn. De ooie
vaar stond urenlang op één been in het
nest. Van tijd tot tijd klapte hij tevreden
met zijn vleugels, maar soms scheen hij
ernstig gestemd tc zijn. Al regende en
stormde het nog zo hard, hij Jileef op
zijn post en wachtte.
„Moeder, moeder, kom eens gauw kij
ken!" riep het jongetje op zekere mor
gen. Moeder kwam verschrikt aangelo
pen. „Wat is er gebeurd, jongen?"'
„De ooievaar, moeder! Om je dood te
lachen! Dat moet je zien!" „Maar. wat
moet ik dan zien?" zei moeder ongedul-
digd. „Kom", zei de jongen. „Je zult je
dood lachen."
En moeder moest werkelijk vreeselijk
lachen, toon ze in het nest keek. Midden
in het nest stond een grote, ronde tak-
kebos. „Verboden toegang", lachte moe
der, „hij is zeker bang dat een ander
ooievaarspaartje het nest wegneemt cn
nu heeft bij die hos er in gezpt."
Zou je niet zeggen dat de ooievaar
verstand heeft? Zijn vrouw is er nog
niet, maar het nest is klaar. En door
die takkebos kan er geen vreemde inko
men. Ze zeggen niet voor niets, dat
ooievaar© slim zijn."
Wat zou er nu gaan gebeuren. Het
jongetje stond iedere dag urenlang voor
het raam. Een hele tijd gebeurde er
niets. De ooievaar vloog een beetje heen
en weer, of rustte op z'n nest uit.
Maar op een goede dag kreeg het jon
getje iets anders te zien. Juist toen Inj
's morgens vroeg voor het raam was
gaan staan, hoorde hij een luid vleugel
geklap in de lucht. Twee ooievaars- kwa
men aangevlogen en streken neer op
het ne6t. Een van de ooievaars vloog een
paar keer om het nest heen, pakte toen
met z'n snavel de takkebos en smeet
hem ver weg in de tuin van het huis.
Toen ging hij tevreden op z'n nest zit
ten. Zijn vrouw was teruggekomen.
V.
Beste nichten en neven.
Er kwam zo waar weer eens een verhaal
voor „Eigen Pen" binnen Dat is in lange
tyd niet gebeurd. Ik denk, dat ik maar weer
eens een opstellen wedstrijd ga uitschrijven.
De volgende weck verneem Ik jullie mcc-
ning daaromtrent wel.
Hier volgt nu eerst het verhaal van Le
lietje der Dalen.
DE SLIMME KNECHT
HANSJES vader was boer. Meneer Koops.
zo heette Hans' \nder, bezat een grote
boerderij, 24 koeien, 5 varkens en enige
paarden cn wel 50 schapen. Nu had Hans
voor zyn verjaardag 'n pony gekregen. Hij
was er erg blij mcc-
Ongeveer 'n maand later, liep Hans met
zyn zusje Mientjc, naar dc paardenstal toe,
om zijn pony te voeren. Toen hu echter bu
de plaats aankwam vond hij hem niet. Zc
riepen zijn naam, zochten overal, maar von
den niets. Ondertussen was Jan, de knecht,
ook binnen gekomen cn keek toevallig naar
't touw, waarmee 't paard had vastgezeten.
„Dat is afgesneden" zei hu in zichzelf. HU
ging met Hansje naar zijn vader. Vader ging
ook eens kuken: „Gunst" schrok h'ü, ..dat is
gestolen!" Hans begon te huilen cn liep
naar z'un moeder in dc keuken, terwül hü
riep: „Moeke, ze hebben Joepie (zo hcctto
't paardje) gestolen". „Maar jongcni" zei
moeder. H\j huilde hartstochtelijk en mcikto
niet eens dat vader zei: „Jan ga ju Vrüdag
maar ccn nieuw paardje kopen". Toen h'u
'n beetje tot bedaren kwam zei moeder te
gen hem: „Je mag overmorgen mee om 'n
nieuw paardje tc kopen". Dat vond hu fiin.
„Mee naar de stad om 'n nieuwe tc kopen!"
Toen hu Vrudags met Jan op dc markt
kwam, was het er druk. Zc gingen direct
naar dc paarden toe- Plotseling voelt Jan
zich aan zün mouw getrokken. „Jan, Jan.
kuk daar eens, dAt is mijn paard" schreeuwt
Hans- „Waarachtig" antwoordt Jan ver
Hü dringt naar voren met Han3 aohtci
zich aan. „Hè koopman, hoo kom je aan dat
paard?" vraagt 'hu- ..Aan dat paard, man,
wat bedoel je, ik heb 't beest al 'n jaar".
„Dat kan niet", zegt Jan beslist, ,,'t Paard
is niet ouder dan 'n maand of 9". „Je bazojt
maar wat" hernam dc koopman. „Goed",
antwoordt Jan. „welke hoef is dan scheef?
De rechtervoorpoot of de linkcrvoorpoot?"
De koopman schrok, want hü' had 't gestolen
en er niet zo goed opgelet. Maar om wat to
zeggen, antwoordt hij: „Dc rechter". „Mis"
antwoordt Jan. „Ach, ik vergis mü, ik be.
doelde dc linker". „Nu is 't klaar, dat jc do
dief bent, want geen der hoeven is scheef".
Pe toeschouwers lachten hartelük- Maar er
was ook 'n veldwachter bu, die den man
als 'n dief herkende en hu nam hem meo
naar 't bureau, waar hü de diefstal bekende.
Hans had Joep intussen losgemaakt cn hem
meegenomen. Vader bedankte den slimmen
knecht hartelük voor zün dienst en beloon,
de hem goed
LELIETJE DER DALEN.
Buitenkind. Dat noem Ik nog eens
sportief cn bovendien gezond Dc fietstoch
ten, die ik verleden weck opgaf, zullen wel
wat ver zün om te wandelen. Je boft maar,
dat je zo veel van het mooie weer kunt
gemeten. Fün, dat je mü weer bandjes
zondt.
Michael Strogoff. Jullie helpen
mü allcmanl flink sparen, doch het beno-
Nee, hij stopt z'n kop niet in 't zand,
als tr een roofdier op hem af komt.
Integendeel, z'n hals wordt zo lang
als een vlaggestok en met z'n grote
ogen ziet hij ieder gevaar. Inplaats
van blind het noodlot tegemoet te
gaan, vluchl de struis\ogel er van
daan. Geen andere vogel loopt zo hard
als hij. De wijduitstaandc poten zitten
voor aan de romp en hebben geen ve
ren. Twee sterke tenen aan z'n voet
zijn den hardloper voldoende.
De bekende Duitse geleerde Brchm
noemde de struisvogel een van de
domste vogels die er bestaan. Hierin
zou het „kop-in-'t-zand-steken" goed
passen. Dezo kop is in verhouding
klein en voor veel hersenen is er geen
plaats. Toch zeggen jagers op groot
wild, dat het veel gemakkelijker is, een
zebra of een antilope te raken, dan een
struisvogel Want deze vogel blijft al
tijd op een eerbiedige afstand en niets
ontgaat zijn scherpen blik. Zebra's zoe
ken het gezelschap van de struisvogel
op,-omdat zo dan voel \eiliger voor de
lc-cuwen zijn. De zebra's zijn op hun
scherpe neus aangewezen en het hangt
veel van de wind af, of zo gevaar rui
ken of niet,. De struisvogel werkt daar
entegen steeds met zijn oog. Zo dom is
hij dus heus niet. De vogel past in do
steppe.
Ze hebben de struisvogel ook voor
dom uitgescholden, omdat hij alles op
eet, wat er voor zijn snavel komt. Zelfs
eet hij onverteerbare stukken ijzer.
Maar zijn maag heeft wel een soort
„molenstenen" nodig, want het meeste
voedsel in de woestijn is hard en taai.
(Toch schijnt de maag van de struis
vogel niet tc veel kunnen verdragen,
want op z'n hok in de dierentuin
hangt altijd een hordje met „verboden
te voeren" er op).
Omdat de struisvogel zo hard kan
lopen, hoeft hij niet te kunnen vliegen.
Daarom heeft bij alleen vleugels oru
een beetje te „wuiven".
De prachtige struisveren zijn altijd
al gebruikt om dameshoeden tc versie
ren. Na de wereldoorlog van 1914 raak-,
len ze uit de mode en zodoende wer
den de meeste struisvogel farms, die
eerst zulke goede zaken maakten, op
geheven.
In du woestijnen en steppen van
Afrika, lopen de struisvogels nu weer
met lange veren tussen kudden zebra's
en antilopen rond en kijken spiedend
naar elk bosje en elke schaduw. Zo
zijn voortdurend op hun hoede. Waar
zo gelijk in hebbent
digde petal heb ik nog niet b'u elkaar. Ik
vind het aardig, dat jc dc fietstochtjes gaat
maken, dan heb ik de moeite niet voor niets
gehad. De eindexamens zün voor de lagero
klassen een welkome gebeurtenis, de slacht
offers zelf zullen er minder van genieten.
Lelietje der Dalen. Het verhaal
dat je nu gezonden hebt, vind ik erg aar
dig cn dus plaats ik het direct. Het vorigo
was minder geschikt Lelietje, daarom is het
niet geplaatst. Ik vind het ook heerlük, dat
wc steeds mooi weer hebben. Nichtje, Jo
zoudt zo ontzettend schrikken, als jc m'n
portret in de krant zag, ik wil je 'dat lie
ver besparen. Niet weer zo lang wachten
met schrüvon zeg, dat vind ik niet gezellig.
Boefje. Jü hebt mdertü'd onbehoor-
1 \jk veel üsjes gegeten Boef, doch neef Mol-
lcboon zal er nu profüt van trekken. Ik heb
hom verleden weck juist gezegd, dat do
Üsbecrtjes op waren Het zal een ware ver
rassing voor hem zün. Dc laatste weken
voor dc vacantic zün büna altyd een beetjo
ongeregeld, dan kom jc vast in dc stem
ming. Ik hoop, dat jc mü goodo resultaten
kunt vertellen over het afgelopen school
jaar. Deftig gezegd, nietwaar Boef?
Poppcnmockc. Dat was me ook
wat met de bosbessen. Ans en Lüs zün na-
tuurlük de ondeugendste van het zestal. Jo
hebt ze nu zeker manr opnieuw in een
„sopje" gestopt. Jammer, dat het aardige
buurmeisje weggaat.
Speenkruid je. Van jou verwacht
k nooit, dnt jc moeite hebt met de raad
sels, omdat ik vermoed, dat je knappe oom
die je nogal eens met het een cn ander
helpt ook bü dc raadsels wel eens een
woordje mee zal spreken Je hebt nu niet
veel tud om van jc prüs tc genieten, ver
moed ik.
Bruinoogje. Waarom verwacht je
een minder prettige vacantic 'dan andere ja
ren? Als hot weer zo mooi bluft, kan jc er
genoeg van genieten. Jy zult wel tot de
nichtjes behoren, die van de opgegeven
fietstochtjes gebruik zal maken, want je
bent nog al een liefhebster van de ficts-
sport nietwaar. Bruinoog? Pinguin hnd zeer
nuttig werk te doen. geef hem m'n groeten.
Wildzang. Het i9 aardig van je, dat
je die bonnen voor do kinderkrant wilt ge
ven, 'doch zü worden nooit gevraagd. Een
lekke band, kan je ccn lclükc poets bakken.
Jullie boften, dat er zo spoedig hulp kwam
opdagen Woensdagmiddag was het inder
daad wat koud om te zwemmen.
S s j e. Toch vind ik het gezellig, dat
je mü nog even ccn paar regeltjes schreef
Sü». Ik verheug mü al weer op je brief
van dc volgende week.
Oranje pop Jou kan ik hetzelfde
antwoorden als Sü'sjc. Het is slim, dat jul
lie de raadsels instuurden, het is jammer
die over tc slaan.
Viooltje. Er valt voor mü dan niet
veel terug te schrüvcn nichtje. Vertel mü do
volgende weck eens, waarmee je het zo
druk hebt gehad.
Madeliefje. Vertel mü de volgen
de week eens, op welke school je bent, want
Madelief, dat ben ik glansrijk vergeten. De
repetitie cÜfcs zün lang niet mis, ik wens
jo met dc nog resterende repetitie evenveel
succes. Lachen is gezond, dachten jullio
zeker?
Juffrouw Snip. Jammer, zo'n over
hanstc vlucht, vooral als het zo'n heerlijke
temperatuur is. De kleine man schrok zeker
terug voor de grote wateroppervlakte, dat
kan ik mü best voorstellen. Als je de hele
dag in het zwembad toeft, is het geen kunst
om nikkerbruin te worden.
Leergraag Een buitengewoon goe
de instelling vind ik het, waar je over
schreef. Nu kan je nuttig zü'n, met de op
leiding die jc genoten hebt. Ben je zelf ver
huisd? Je schreef er niets over. Ik wens je
veel succes met de repetities, ik twijfel er
niet aan, want je hebt zoveel liefhebberü
in de verschillende vakken, dat je zo wel
goed moet maken.
DE OPLOSSING
i
Het beste paard struikelt wel eens, mettf
Strauss, Jfel, Thoiss, Wulp, rep, lat, bed,
eikt thee.
II
R
A R
AAR
S A A R
STAAR
STAART
De goede oplossing van Michaël Strogoff
wordt deze week beloond met de prü».
DE RAADSELS
Horizontaal
7 vragend voornaamwoord.
8 lidwoord
9 ligt tussen de bergen
10 de dorst lessen
11 voegwoord
12 waarmee kan worden geschoten
13 een vis.
Verticaal
1 deel van een kist
2 ander woord voor equator
3 houdt ons warm
4 ander woord voor snelheid
5 gemakkelijker dan lopen
6 een meisjesnaam.
II
Verborgen jongens- en meisjesnamen.
Wat zielig, dat het muisje in de knel liep.
Ja. appels lust ik wel. maar peren niet.
Wie heeft het sprookje van de drie talen
gekend? (2)
Is die regenton niet in de schuur gezet?
Wel stoute meid, als jü je huiswerk niet
maakt, roep 1k vader.
Die oude vrouw was mank en kreupel
Madeliefje v.j.igt bonnen „Apen en
Hoefdieren".
Bruinoogje kan op een paar Drost#
bonnen rekenen.
Boefje voor jou geldt hetzelfde.
Leergraag help ik aan K. en G. bon
nen.
Na 3 uur Maandagmiddag kunnen de bon
nen worden afgehaald.
Hartelük gegroet
OOM BOB