VOOR HET KIND Het geheim vanferu De struisvoge is zo dom niet O, die onzekere toekomst! VERBODEN TOEGANG! RUBRIEK VAN OOM BOB Weerlegging Bommen vielen in Rotterdam r BRIEFWISSELING WILLY PÉTILLON schrijft voor onze lezeressen oven RECEPTEN van Britsch bericht over het vlaggen Vacantiekaarten en UIT EIGEN PEN RUILHANDEL 2e BLAD PAG. 3 AMERSFOORTSCH DAGBLAD VRIJDAG 28 JUNI 1940 Lp EN van de moeilijkste beproevingen voor de meeste menschen is het gevoel van ■*-' onzekerheid waarmee zü den dag beginnen, om hem met dezelfde onzekerheid te eindigen. Wij weten niet hoe en wij weten niet wat en wij weten niet waarheen. Het is geen prettige gewaarwording, toegegeven. Maar wij dienen er toch voor op te passen dat dit onzekerheidsgevoel niet wordt tot een obsessie, die al onze levens uitingen beheerscht I)an zouden we heel gauw zoo ver komen, dat we niets meer dur ven aanpakken, dat we maar lijdelijk zouden gaan zitten afwachten wat er nu weer over ons komen zal Om al wachtende nog angsfiger te worden voor die onzekere toekomst Op die manier draaien wij in een kringetje rond en wij worden er nóch beter nóch sterker door Wü zijn als kinderen, die bang zijn alleen in donker naar boven boven te gaan Want herinnert ge het u niet uit uw prille jeugd? Ik wel je weet toch maar niet. wat er om dén hoek van de trap op de loer zou kunnen liggen. Misschien wel een weerwolf.' ÏV/TET iederen dag, dien we verdoen ■LVJ- in angst en beven, verkorten wij ons levqn. laten wij misschien goede kansen ontglippen, gaat het geluk ons voorbij op ruischendc vleugels, zonder dat wij den moed hebben het te grijpen. Wat zal de toekomst mij brengen? Ik weet het niet. Zal ik durven verhuizen, wat om allerlei redenen wenschelijk zou zijn? Ik weet het niet, want op dat nieuwe huis zou best een bom kunnen vallen. Maar als ik niet verhuis, dan zou er op déze woning óók best een bom kunnen vallen Zal ik de mooie baan. die ik krijgen kan aannemen in een andere stad? Maar als die stad eens plat geschoten werd? En als ik het niet doe. wie zegt mij dan. dat ik niet mijn tegenwoordige baan zal verliezen, omdat déze stad plat geschoten wordt? Zal ik trouwen? Hoe zal het dan gaan? Waar gaan wij heen? Wat zal de toekomst brengen? Och, alles is'toch zoo onze ker En met die verlammende, alles neer slaande verzuchting en met het hoofd naar den grond en de schouders gebo gen. kruipen we van den eenen dag in den anderen in plaats van met opgehe ven hoofd te aanvaarden wat, niet de toekomst, maar iedere dag ons brengen zal aan goed of kwaad of beide. En het leven gaat voorbij Maar zoo komen we er niet. Wij moeten die angst afschudden, wij moeten niet blij ven mijmeren en blijven zeuren over die toekomst die zoo onzeker is. Het is waar. maar dat is nu eenmaal een inhaerente eigenschap van de Toekomst met een groo- te T. Wii hebben in onze waanwijsheid wel eens gedacht, dat wij het zelf voor het zeggen en zelf voor het kiezen hadden. Wij hebben de toekomst aan ons onderworpen willen maken, wij hebben willen regelen en bepalen en vastleggen voor jaren in het verschiet, voor tientallen jaren, tot aan. neen, tot over het graf. Daar zijn we een beetje waanwijs van geworden en een van de harde lessen van deze dagen is. dat we bitter moeten ervaren hoe onzeker de Toe komst is. Het mag dan honderdmaal waar we zen, dat wij niet weten waarheen we gaan. oat we niet weten wat het Lot nog voor ons in den schoot heeft, dat is geen reden om het leven niet meer aan te durven, geen reden om ons te laten leven, geen reden om nu maar al les uit handen te geven. Laten we rustig, zoo ruötig als moge lijk is althans, voortgaan met ons leven op te bouwen, te doen wat gedaan moet worden en wat we ons voorgenomen hadden om te doen. zoo lang niet de omstandigheden dat volslagen onmoge lijk maken. Al9 dan in de toekomst mis schien ons bouwsel omver wordt gewor pen, dan moeten we maar een voor- beeld nemen aan de mieren en de spin nen en tallooze kleine dieren, die tien maal-, twintig-, honderdmaal getroost opnieuw beginnen, als het verkeerd gaat en zij weer belanden op het punt waarvan zij uitgingen. Als wij doen wat onze hand vindt om te doen. als wij zorgen voor wie aan ons werden toever trouwd. als wij werkzaam zijn en dag op das: onzen naasten plidht aanvaar den, dan kunnen wij de toekomst wel min of meer voor zich zelf laten zorgen. Zeker, wij weten niet wat de dag van morgen ons brengen zal. Maar dat heb ben wij nooit geweten, ook al meenden wij soms van wel. En het kan even goed een groot geluk als een grootc ramp zijn. Mensch. durf te leven! COCOSGEBAK ((Ingezonden) Nu ook de bloem en het zelfrijzend bakmeel gedistribueerd zijn. is een co- coscake, dio voedzaam en zeer smake lijk is, een ware uitkomst. Benoodigdhcden: een half pond cocos- meel (gemalen cocos): 2 eieren; een hal ve beker melk; een snuifje zout; twee ons suiker of driekwart ons suiker ge mengd met zoetmiddel; twee flinke eet lepels zelfrijzend bakmeel. Bereiding: De eiren kloppen met de suiker en het zout. Hot bakmeel toevoe gen en glad roeren. Het cocosmeel bij kleine beetjes tegelijk bijvoegen en er tusschen door de melk tot een gladde dikke massa ontstat.. Een cakevorm in smeren met boter en bestrooien niet wat cocosmeel. De baktijd in het oven tje óp het gas of op petroleum is an derhalf uur. 's-GRAVENHAGE. 27 Juni. Het Brit- sche propagandaministerie beeft een be richt laten verspreiden, volgens hetwelk de Duit6che bezettingsautoriteitcn be paald zouden hebben, dat in de toe komst zoowel de Ilollandtche vlag als ook de kleuren van het Huis van Oran je niet rneer geheschen mogen worden. In verband hiermede deelt het Rijkscommissariaat voor de bezette Nederlandsche gebieden mede. dat het Londensche bericht iederen grondslag mist en op elk punt een bewuste verdraaiing der feiten vormt. Het hijschen van de Holland- sche, of juister, Nederlandsche vlag, alsmede de kleuren van het Huis van Oranje, is noch door de mili taire, noch door de burgerlijke Duit- öche autoriteiten in Nederland ver boden. Iedere neutrale waaftemcr kan zich zelf er van overtuigen, dat door talrijke hotels en in het bijzonder in de kust en badplaatsen, de Nederlandsche kleu ren zijn uitgestoken. De secretarissen-generaal der Neder landsche ministeries hebben aan de on der hen gestelde openbare diensten en autoriteiten een instructie gezonden, waarin o.a. gezegd wordt: oorloopig moet op geen enkel openbaar gebouw de nationale vlag, de Oranjevlag inbe grepen, geheschen worden. Ons volk treurt om dat, wat het verloren heeft, om do velen, die voor hun vaderland sneuvelden, in den strijd verminkt wer den of vermist worden. In deze omstan digheden past geen openbaar vreugde betoon. zomerretours bij de N.S. Een woon- en kantoorwijk getroffen; een bom explo deerde pas vele uren later EVENALS het vorig jaar zullen de Ned. Spoerwfgen oek nu weer de z.g. zomerretours \erkrijgbaar stellen. Deze retours, die een maand geldig zijn, hebben zich in het vorige seizoen bij het reizend publiek een groote po pulariteit verworven. Behalve hot mak ven hun langdurige geldigheid im mers, bieden zij nog een voordeel van bijna 30% op den prijs van de. twee en kele reizen, die anders zouden moeten worden gekocht. De zomerretour© worden verkrijgbaai gesteld van 20 Juni tot en met 2 Septem ber en zijn uiterlijk tot en met 3 Sep tember geldig. De gezinsretours, die nog goedkooper Rotterdam heeft een zeer onrustigen nacht doorgemaakt van Woensdag op Donderdag, meldt het Vaderland. Eerst heeft tusschen een uur en kwart ovci twee een zeer zwaar onweer de Rotter dammers uit den slaaji gehouden. I-clle lagen \olgdcn elkander snel op, maar deze onrust in de natuur was zeer wei te verdragen vergeleken bij wet volgde. Reeds was bij het aftrekken van de bui tusschen de donderslagen geronk van motoren te hooren van meer dan één vliegtuig en om halfdrie de rust in de aatuiir was nauwelijks teruggekeerd werd de bevolking opnieuw ver schrikt door zware slagen, maar dit maal van bommen. Vijf bommen voor zoover kon worden nagegaan vielen in een woonwijk, gelukkig op een breeden rijweg. Verscheidene huizen liepen veel 6chade op, vooral aan de rui ten. Ook schijnen er brandbommen te zijn geworpen, want op verschei dene plaatsen ontstond brand. Deze kleine branden werden spoedig ge- bluscht. Omstreeks halfvier werd op een an der stadsgedeelte waar vele kantoren zijn gevestigd een bom geworpen, die niet ontplofte. Het verkeer moest wor den verlegd De trams konden o.a. het Bolwerk niet passeeren en daardoor viel de tramverbinding tutschen de beide Maasoevers weer uit, die pas enkele da gen was hersteld. e Het gerucht wilde, dat de bom een tijdbom was. Wij kunnen dat niet controleeren, maar hoe dan ook, het projectiel ontplofte omstreeks half- elf s morgens Er wat natuurlijk voor een ruime afzetting gezorgd. Op vrij grooten afstand werd even wel toch een meisje licht gewond door een vallende scherf. In 1513 veroverden de Spanjaarden Peru. De bewoners werden overwon nen door het beter soort wapens \an de Spanjaarden en moesten zich zo doende onderwerpen. Maar zij kenden een geheim en de blanken die dat ge heim niet kenden, keerden nie.ölevcnd uit het land terug. Ze stierven de een na den ander. De veroveraars kregen ma laria, dat door de malariamug werd overgebracht. Ze konden daar niets te gen doen. De bewoners van Peru ken den het geneesmiddel tegen malaria, maar geen van hen mocht het verraden: hun geheim bleef het hunne. Het aantal veroveraars werd minder on minder, want de Peruanen bewaar den hun geheim lang. In 1630 kwam een Jezuit achter hun geheim. De eerste ma- lariazieke die genezen werd, was ie mand van koninklijke bloede. Deze was zo verrukt dat hij het aan al zijn vrien den vertelde. In het Andesgebergte groeit op een hoogte van 1000 tot 3400 meter, een boomsoort, die de Inca's „Quinaquina", noemden. Ze spraken het uit als „kina kina", wat zoveel als bast-bast, of goede bast betekent. De Spanjaarden noemden de boom, „Ghina'boom". De bast, levert, gedroogd en tot poeder gemaakt, het be kende geneesmiddel legen malaria, de .kinine". De geschiedenis van de kinine ie in jaartallen vastgelegd. In 1638 had de vrouw van den onderkoning van Peru, gravin Anna de Chinchon, malaria. Door kinine te slikken werd ze beter. Linné, de bekende man die zoveel plan ten een naam heeft gegeven, noemde de boom ter herinnering aan die gebeurte nis, Cinchona. Eigenlijk had het Cliin- chona, gespeld moeien worden, maar de schrijffout die hij maakte is door alle eeuwen heen gebleven. Toen de gravin beter was, werd het poeder in het hele lard aanbevolen. „Gravinnepocder" noemden de mensen het. In 1640 kwam zijn, hebben in dat tijdvak dezelfde gel digheid. Tenslotte worden van 29 Juni lot en ■met 3 September voor hen, die een lan ge reis moeten maken, enkele-reis en retour-\«cantiekaarten beschikbaar go stcld. Retourvacantiekaarten worden afgc geven op Maandag. Dinsdag. Woensdag en Donderdag en zijn voor de terugreis geldig op den dag van afgifte of den daarop volgenden dag. de kinine voor liet eerst naar Europa, ei wel naar Sevilla. Jezuiten handelden als verkopers en koper©. In Rome wer den hele voorraden bast opgestapeld, l ot 1S11 hield Spanje het monopolie van dit geneesmiddel. Icdeiv kapitein die uil Amerika kwam, moest in Spanje aan leggen. Geen wonder, dat kinine alleen maar door de rijken gebruikt kon wor den, omdat het zo duur was. Eén pond kostte ongeveer 250 gulden. Ook Maza rin, een Frans staatsman kreeg er een beetje van en genas daarmee Lode wijk XIV van de malaria. Zo groeiden de Kinabomen in het An desgebergte. Verzamelaars zochten ze op, velden ze, trokken de bast er af, droogde die en brachten hem naar op slagplaatsen. Men raadde de verzamel aars aan, om een ©tekje voor de gevelde boom tc planten, zodat hun kinderen en kleinkinderen er later van konden pro- fiteeren. Maar daar er geen politieagen ten in het oerwoud lopen, volden do mensen maar door, zodat de bomen hoe langer hoe zeldzamer werden. Een Duit ser, Wcdell, vestigde voor het eerst dc aandacht op dit verschijnsel en wees op het grote gevaar, dat er voor dc mensen schuilde, als ze hier niet gauw een stok je voor etaken. Toen probeerden ze de kinaboom in Algiers te planten, maar dat lukte niet. Nu nam Wcdell zeiden, die li ij in Parijs tot kiemen wist te bren gen. Maar dc jonge plantjes gingen dood. Toen kwam een Duitse plantkun dige, Miquel er aan 1e pas. In 1S52 werd de Duitser, Ilaszkarl naar Peru ge stuurd, om materiaal te verzamelen: In 1S54 'gingen do eerste jonge kinaplan- ten naar Java. De poging lukte. Intus sen kwam er ook zaad uit de planten tuinen van Parijs en Leiden. In het jaar 1876 stonden er al twee milliocn kina bomen op Java. Java levert nu 80 van de wereldproductie lan de kinabast, maar hot geboorteland van dc kinaboom is Amerika. Het rneer met de weiden er omheen was een w aar paradijs voor meneer Langbeen. In het midden was het meer diep, dan ging Wot water in vochtig wei deland over. en daarna kwam het bos. Het was nog vroeg in het voorjaar. Maar de weiden waren al groen. En de zonnestralen waren al warm. Meneer Langbeen was nog niet lang van zijn grote reis terug. Ilij had de buurt verkend cn scheen nogal tevreden te zijn. Toen gooide hij z'n kop verge noegd naar achteren cn deed zijn rode snavel, waarin even later een vis spar telde, open en dicht. Die had hij uit het meer gehaald. En nu ging hij naar z'n oude nest. Nee, de winter had er niet veel aan ver anderd. Hier en daar zag 't er wat slor dig uit en een nieuwe „voering" moest er ook hoognodig in. Maar het wagen wiel lag stevig op het dak van de schuur. Tegenover de schuur stond een hui6 en vandaar kon je in het nest van de ooievaar kijken. En het duurde ook niet lang of een moeder en haar zoontje hingen uit het raam. „De ooievaars zijn er weer!" zei moeder. „Ik heb zo giste ren al gezien." „Ja", zei het jongetje, „ik 2al nu elke dag kijken hoe ze het nest bouwen, schoonmaken, eieren leggen en later hoe de jongen gevoed worden cn leren vliegen. Dat moet een leuk ge zicht zijn!" „Maar waar is zijn vrouw?" zei moe der. „Die moet nog komen. Als er. maar niets met haar gebeurd is onderweg", zei het jongetje inet een ernstig gezicht. Elke dag wachtte hij en keek hij naar het ne6t. Maar van mevrouw Ooievaar was er nog niets te zien. Zo veel te vlij tiger was meneer Langbeen. Ilij sjouw de de hele dag rnet rijshout cn vlocht net zo lang, tot het nest mooi rond was. Toen kwam het mos cn gras aan de beurt. Het jongetje kon precies zien hoe het nest „gevoerd" werd. Op een goede dag scheen alle© klaar te zijn. De ooie vaar stond urenlang op één been in het nest. Van tijd tot tijd klapte hij tevreden met zijn vleugels, maar soms scheen hij ernstig gestemd tc zijn. Al regende en stormde het nog zo hard, hij Jileef op zijn post en wachtte. „Moeder, moeder, kom eens gauw kij ken!" riep het jongetje op zekere mor gen. Moeder kwam verschrikt aangelo pen. „Wat is er gebeurd, jongen?"' „De ooievaar, moeder! Om je dood te lachen! Dat moet je zien!" „Maar. wat moet ik dan zien?" zei moeder ongedul- digd. „Kom", zei de jongen. „Je zult je dood lachen." En moeder moest werkelijk vreeselijk lachen, toon ze in het nest keek. Midden in het nest stond een grote, ronde tak- kebos. „Verboden toegang", lachte moe der, „hij is zeker bang dat een ander ooievaarspaartje het nest wegneemt cn nu heeft bij die hos er in gezpt." Zou je niet zeggen dat de ooievaar verstand heeft? Zijn vrouw is er nog niet, maar het nest is klaar. En door die takkebos kan er geen vreemde inko men. Ze zeggen niet voor niets, dat ooievaar© slim zijn." Wat zou er nu gaan gebeuren. Het jongetje stond iedere dag urenlang voor het raam. Een hele tijd gebeurde er niets. De ooievaar vloog een beetje heen en weer, of rustte op z'n nest uit. Maar op een goede dag kreeg het jon getje iets anders te zien. Juist toen Inj 's morgens vroeg voor het raam was gaan staan, hoorde hij een luid vleugel geklap in de lucht. Twee ooievaars- kwa men aangevlogen en streken neer op het ne6t. Een van de ooievaars vloog een paar keer om het nest heen, pakte toen met z'n snavel de takkebos en smeet hem ver weg in de tuin van het huis. Toen ging hij tevreden op z'n nest zit ten. Zijn vrouw was teruggekomen. V. Beste nichten en neven. Er kwam zo waar weer eens een verhaal voor „Eigen Pen" binnen Dat is in lange tyd niet gebeurd. Ik denk, dat ik maar weer eens een opstellen wedstrijd ga uitschrijven. De volgende weck verneem Ik jullie mcc- ning daaromtrent wel. Hier volgt nu eerst het verhaal van Le lietje der Dalen. DE SLIMME KNECHT HANSJES vader was boer. Meneer Koops. zo heette Hans' \nder, bezat een grote boerderij, 24 koeien, 5 varkens en enige paarden cn wel 50 schapen. Nu had Hans voor zyn verjaardag 'n pony gekregen. Hij was er erg blij mcc- Ongeveer 'n maand later, liep Hans met zyn zusje Mientjc, naar dc paardenstal toe, om zijn pony te voeren. Toen hu echter bu de plaats aankwam vond hij hem niet. Zc riepen zijn naam, zochten overal, maar von den niets. Ondertussen was Jan, de knecht, ook binnen gekomen cn keek toevallig naar 't touw, waarmee 't paard had vastgezeten. „Dat is afgesneden" zei hu in zichzelf. HU ging met Hansje naar zijn vader. Vader ging ook eens kuken: „Gunst" schrok h'ü, ..dat is gestolen!" Hans begon te huilen cn liep naar z'un moeder in dc keuken, terwül hü riep: „Moeke, ze hebben Joepie (zo hcctto 't paardje) gestolen". „Maar jongcni" zei moeder. H\j huilde hartstochtelijk en mcikto niet eens dat vader zei: „Jan ga ju Vrüdag maar ccn nieuw paardje kopen". Toen h'u 'n beetje tot bedaren kwam zei moeder te gen hem: „Je mag overmorgen mee om 'n nieuw paardje tc kopen". Dat vond hu fiin. „Mee naar de stad om 'n nieuwe tc kopen!" Toen hu Vrudags met Jan op dc markt kwam, was het er druk. Zc gingen direct naar dc paarden toe- Plotseling voelt Jan zich aan zün mouw getrokken. „Jan, Jan. kuk daar eens, dAt is mijn paard" schreeuwt Hans- „Waarachtig" antwoordt Jan ver Hü dringt naar voren met Han3 aohtci zich aan. „Hè koopman, hoo kom je aan dat paard?" vraagt 'hu- ..Aan dat paard, man, wat bedoel je, ik heb 't beest al 'n jaar". „Dat kan niet", zegt Jan beslist, ,,'t Paard is niet ouder dan 'n maand of 9". „Je bazojt maar wat" hernam dc koopman. „Goed", antwoordt Jan. „welke hoef is dan scheef? De rechtervoorpoot of de linkcrvoorpoot?" De koopman schrok, want hü' had 't gestolen en er niet zo goed opgelet. Maar om wat to zeggen, antwoordt hij: „Dc rechter". „Mis" antwoordt Jan. „Ach, ik vergis mü, ik be. doelde dc linker". „Nu is 't klaar, dat jc do dief bent, want geen der hoeven is scheef". Pe toeschouwers lachten hartelük- Maar er was ook 'n veldwachter bu, die den man als 'n dief herkende en hu nam hem meo naar 't bureau, waar hü de diefstal bekende. Hans had Joep intussen losgemaakt cn hem meegenomen. Vader bedankte den slimmen knecht hartelük voor zün dienst en beloon, de hem goed LELIETJE DER DALEN. Buitenkind. Dat noem Ik nog eens sportief cn bovendien gezond Dc fietstoch ten, die ik verleden weck opgaf, zullen wel wat ver zün om te wandelen. Je boft maar, dat je zo veel van het mooie weer kunt gemeten. Fün, dat je mü weer bandjes zondt. Michael Strogoff. Jullie helpen mü allcmanl flink sparen, doch het beno- Nee, hij stopt z'n kop niet in 't zand, als tr een roofdier op hem af komt. Integendeel, z'n hals wordt zo lang als een vlaggestok en met z'n grote ogen ziet hij ieder gevaar. Inplaats van blind het noodlot tegemoet te gaan, vluchl de struis\ogel er van daan. Geen andere vogel loopt zo hard als hij. De wijduitstaandc poten zitten voor aan de romp en hebben geen ve ren. Twee sterke tenen aan z'n voet zijn den hardloper voldoende. De bekende Duitse geleerde Brchm noemde de struisvogel een van de domste vogels die er bestaan. Hierin zou het „kop-in-'t-zand-steken" goed passen. Dezo kop is in verhouding klein en voor veel hersenen is er geen plaats. Toch zeggen jagers op groot wild, dat het veel gemakkelijker is, een zebra of een antilope te raken, dan een struisvogel Want deze vogel blijft al tijd op een eerbiedige afstand en niets ontgaat zijn scherpen blik. Zebra's zoe ken het gezelschap van de struisvogel op,-omdat zo dan voel \eiliger voor de lc-cuwen zijn. De zebra's zijn op hun scherpe neus aangewezen en het hangt veel van de wind af, of zo gevaar rui ken of niet,. De struisvogel werkt daar entegen steeds met zijn oog. Zo dom is hij dus heus niet. De vogel past in do steppe. Ze hebben de struisvogel ook voor dom uitgescholden, omdat hij alles op eet, wat er voor zijn snavel komt. Zelfs eet hij onverteerbare stukken ijzer. Maar zijn maag heeft wel een soort „molenstenen" nodig, want het meeste voedsel in de woestijn is hard en taai. (Toch schijnt de maag van de struis vogel niet tc veel kunnen verdragen, want op z'n hok in de dierentuin hangt altijd een hordje met „verboden te voeren" er op). Omdat de struisvogel zo hard kan lopen, hoeft hij niet te kunnen vliegen. Daarom heeft bij alleen vleugels oru een beetje te „wuiven". De prachtige struisveren zijn altijd al gebruikt om dameshoeden tc versie ren. Na de wereldoorlog van 1914 raak-, len ze uit de mode en zodoende wer den de meeste struisvogel farms, die eerst zulke goede zaken maakten, op geheven. In du woestijnen en steppen van Afrika, lopen de struisvogels nu weer met lange veren tussen kudden zebra's en antilopen rond en kijken spiedend naar elk bosje en elke schaduw. Zo zijn voortdurend op hun hoede. Waar zo gelijk in hebbent digde petal heb ik nog niet b'u elkaar. Ik vind het aardig, dat jc dc fietstochtjes gaat maken, dan heb ik de moeite niet voor niets gehad. De eindexamens zün voor de lagero klassen een welkome gebeurtenis, de slacht offers zelf zullen er minder van genieten. Lelietje der Dalen. Het verhaal dat je nu gezonden hebt, vind ik erg aar dig cn dus plaats ik het direct. Het vorigo was minder geschikt Lelietje, daarom is het niet geplaatst. Ik vind het ook heerlük, dat wc steeds mooi weer hebben. Nichtje, Jo zoudt zo ontzettend schrikken, als jc m'n portret in de krant zag, ik wil je 'dat lie ver besparen. Niet weer zo lang wachten met schrüvon zeg, dat vind ik niet gezellig. Boefje. Jü hebt mdertü'd onbehoor- 1 \jk veel üsjes gegeten Boef, doch neef Mol- lcboon zal er nu profüt van trekken. Ik heb hom verleden weck juist gezegd, dat do Üsbecrtjes op waren Het zal een ware ver rassing voor hem zün. Dc laatste weken voor dc vacantic zün büna altyd een beetjo ongeregeld, dan kom jc vast in dc stem ming. Ik hoop, dat jc mü goodo resultaten kunt vertellen over het afgelopen school jaar. Deftig gezegd, nietwaar Boef? Poppcnmockc. Dat was me ook wat met de bosbessen. Ans en Lüs zün na- tuurlük de ondeugendste van het zestal. Jo hebt ze nu zeker manr opnieuw in een „sopje" gestopt. Jammer, dat het aardige buurmeisje weggaat. Speenkruid je. Van jou verwacht k nooit, dnt jc moeite hebt met de raad sels, omdat ik vermoed, dat je knappe oom die je nogal eens met het een cn ander helpt ook bü dc raadsels wel eens een woordje mee zal spreken Je hebt nu niet veel tud om van jc prüs tc genieten, ver moed ik. Bruinoogje. Waarom verwacht je een minder prettige vacantic 'dan andere ja ren? Als hot weer zo mooi bluft, kan jc er genoeg van genieten. Jy zult wel tot de nichtjes behoren, die van de opgegeven fietstochtjes gebruik zal maken, want je bent nog al een liefhebster van de ficts- sport nietwaar. Bruinoog? Pinguin hnd zeer nuttig werk te doen. geef hem m'n groeten. Wildzang. Het i9 aardig van je, dat je die bonnen voor do kinderkrant wilt ge ven, 'doch zü worden nooit gevraagd. Een lekke band, kan je ccn lclükc poets bakken. Jullie boften, dat er zo spoedig hulp kwam opdagen Woensdagmiddag was het inder daad wat koud om te zwemmen. S s j e. Toch vind ik het gezellig, dat je mü nog even ccn paar regeltjes schreef Sü». Ik verheug mü al weer op je brief van dc volgende week. Oranje pop Jou kan ik hetzelfde antwoorden als Sü'sjc. Het is slim, dat jul lie de raadsels instuurden, het is jammer die over tc slaan. Viooltje. Er valt voor mü dan niet veel terug te schrüvcn nichtje. Vertel mü do volgende weck eens, waarmee je het zo druk hebt gehad. Madeliefje. Vertel mü de volgen de week eens, op welke school je bent, want Madelief, dat ben ik glansrijk vergeten. De repetitie cÜfcs zün lang niet mis, ik wens jo met dc nog resterende repetitie evenveel succes. Lachen is gezond, dachten jullio zeker? Juffrouw Snip. Jammer, zo'n over hanstc vlucht, vooral als het zo'n heerlijke temperatuur is. De kleine man schrok zeker terug voor de grote wateroppervlakte, dat kan ik mü best voorstellen. Als je de hele dag in het zwembad toeft, is het geen kunst om nikkerbruin te worden. Leergraag Een buitengewoon goe de instelling vind ik het, waar je over schreef. Nu kan je nuttig zü'n, met de op leiding die jc genoten hebt. Ben je zelf ver huisd? Je schreef er niets over. Ik wens je veel succes met de repetities, ik twijfel er niet aan, want je hebt zoveel liefhebberü in de verschillende vakken, dat je zo wel goed moet maken. DE OPLOSSING i Het beste paard struikelt wel eens, mettf Strauss, Jfel, Thoiss, Wulp, rep, lat, bed, eikt thee. II R A R AAR S A A R STAAR STAART De goede oplossing van Michaël Strogoff wordt deze week beloond met de prü». DE RAADSELS Horizontaal 7 vragend voornaamwoord. 8 lidwoord 9 ligt tussen de bergen 10 de dorst lessen 11 voegwoord 12 waarmee kan worden geschoten 13 een vis. Verticaal 1 deel van een kist 2 ander woord voor equator 3 houdt ons warm 4 ander woord voor snelheid 5 gemakkelijker dan lopen 6 een meisjesnaam. II Verborgen jongens- en meisjesnamen. Wat zielig, dat het muisje in de knel liep. Ja. appels lust ik wel. maar peren niet. Wie heeft het sprookje van de drie talen gekend? (2) Is die regenton niet in de schuur gezet? Wel stoute meid, als jü je huiswerk niet maakt, roep 1k vader. Die oude vrouw was mank en kreupel Madeliefje v.j.igt bonnen „Apen en Hoefdieren". Bruinoogje kan op een paar Drost# bonnen rekenen. Boefje voor jou geldt hetzelfde. Leergraag help ik aan K. en G. bon nen. Na 3 uur Maandagmiddag kunnen de bon nen worden afgehaald. Hartelük gegroet OOM BOB

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1940 | | pagina 7