STEMMING IN ENGELAND WORDT
DAGELIJKS ZENUWACHTIGER
De Laatste Bus
De Lonclenaars weten, dat eiken
de Duitsche aanval
kan beginnen
dag
„Revolutie in Frank rij!
reeds lang voorbereid
iv was
Konoje zoekt samenwerking
met Japan's weermacht
Verontwaardiging
over standrecht
voor burgers
Het partijcongres
der democraten
te Chicago
EEN NIEUWE
POLITIEKE
STRUCTUUR
Italiaansche twijfel aan de echtheid der
Fransche zelf herziening
BAUDOUIN:
„Wij apen onzen
overwinnaar
niet na"
Londen en Tokio
komen tot een
vergelijk
Ie BLAD PAG. 2
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
DONDERDAG 18 JULI 1940
T TIT Londen wordt van Zweedsche zijde gemeld, dat de stemming
der bevolking in de Britsche hoofdstad tusschen hoogmoed en
angst zweeft. Eerst thans hebben vele Londenaars begrepen, dat de
minister-president de grootste stad ter wereld het lot van Warschau
wil doen ondergaan. De kranten trachten de bevolking vertrouwen
te geven door middel van de methode-Coué. Als men de Engelsche
bladen moet gelooven, wordt Engeland van dag tot dag sterker. Doch
het wantrouwen jegens deze methode van zelfsuggestie is ontwaakt.
Hoewel Londen tot dusverre nog geen luchtaanval heeft meegemaakt
en dus nog niet den angst voor den dood kent, weten de Londenaars,
dat de aanval eiken dag kan komen, en al ontkennen zij het zij
weten, dat men niet met mestvorken tegen.de Duitsche soldaten kan
optreden. Het lot van Rotterdam en dat van Parijs spreekt 'n te dui
delijke taal. Het gevolg van de onzekerheid is een toenemende zenuw
achtigheid, waarbij Duff Cooper met zijn zwijgcampagne nog meer
ongerustheid heeft gevoegd.
NAAR Aftonbladet uit Londen
meldt, heeft het wetsontwerp
tot invoering van het standrecht
en tot het invoeren der doodstraf
voor zekere delicten, dat door den
Britschen minister voor de binnen-
landsche veiligheid, Anderson, is
ingediend, in het Lagerhuis een
storm van verontwaardiging ont
ketend. De correspondent van het
Zweedsche blad ziet hierin een
treffend bewijs voor het wantrou
wen in eigen land jegens de Brit
sche regeering.
De News Chronicle richt een open
brief tot Anderson, waarin het blad Re-
vallen opsomt, waarin Roede burRp.rs
met RevanRenisstraf bestraft ziin, omdat
zii verteld hadden, dat binnen twee
maanden de hakenkruisvlae van het
parlement zou waaien. Verder schrijft
het blad: „Indien liet een misdaad is
zulke voorspellinRen te doen. moet men
onmiddellijk de helft van de militaire
rechters, de meeste journalisten en zon
der twijfel ook vele parlementsleden in
de RevanRenis werpen."
De mislukte kinder-eva-
cuatie naar Canada
DE Duitsche bladen Reeselen onder
koppen als „Teeken van Britsche
onmacht" en „Schandaal rondom de
kindcr-evacuatie" de bekentenis, die de
Britsche loid-grootzegelbcwaarder. Att-
Ice, in het LaRcrhuis heeft moeten afleg-
pen. Lord Attlce heeft toepeRcven. dat
het proote plan voor het overbrengen van
kinderen naar overzeeschc landen uitpe-
sleld is. De Nachtausgabe schrijft:
„Deze medcdeclinp heeft bii een deel
der Laperhuisledcn de krachtipste pro
testen uitpelokt. Vooral de afgevaardig-
den der arbeiderspartij protesteerden te-
pen de benadcelinp der minder pepoede
bevolkinp. Attlec had echter nop een an
dere verontschuldiging. Hii zeide. dat
het. sedert het plan oppekomen is. he
laas niet moeeliik pewcest is. voldoende
escorteschepen voor de transportschepen
waarmede de kinderen vervoerd zouden
worden, beschikbaar te stellen.
Attlee heeft echter verzwepen. dat het
geheele plan der evacuatie naar over-
zeesch pebied een reusachtig bedrop is
geweest. Toen men dit plan liet opdui
ken, heeft men alleen maar cezocht naar
een verontschuldipinp voor het feit. dat
de Britsche plutocratie en de repeerinp
haar kinderen en kleinkinderen op de
„Washinpton" naar New York deden in
schepen.
Men wilde zijn cipen kinderen bijtijds
uit het land brenpen, doch heeft er
nooit aan pedacht. de kinderen der ar
beidersklasse of zelfs die uit de „betere
krinpen" naar elders te vervoeren. Te-
pen een derpeliike organisatie zou de
Britsche repeerinp niet oppewassen pe
weest zijn. Thans ziet het Engelsche
volk, dat het grootste bedrop. dat ooit
door een regeerine tegen het volk ge
pleegd wordt, is onthuld.
Nachtclubs in Londen
worden verboden.
Aftonbladet meldt uit de Engelsche
hoofdstad, dat krachtens een bepaling
van het parlement, practisch genomen
de Londensche nachtclubs verboden zul
leri worden. Het motief hiervoor is. dat
Engelsche soldaten met hun vrouwelijk
gezelschap zich op een derpeliike wijze
hebben gedragen, dat hieruit een groot
schandaal is ontstaan. Overtredingen
van de verscherpte bepalingen op nacht
clubs zullen zelfs met tuchthuis kunnen
worden bestraft.
CHICAGO, 17 Juli (D.N.B.). Op den
democratischen partijdag riep senator
Byrnes, dio de voornaamste agitator is
voor een derden ambtstermijn van Roo
sevelt, onder bijval uit, dat de partijdag
zich van zijn voornaamste taak zou
kwijten en Roosevelt zou aanwijzen als
candidaat ten derden male voor
het presidentschap. Leidende persoon
lijkheden op den partijdag gaven over
het algemeen als hun meening te ken
nen, dat Roosevelt eenvoudig zal aan
gewezen worden en dat hij, de eenstem
migheid van de democratische afge
vaardigden in aanmerking nemend, de
candidatuur zal aannemen.
De programmatische redevoering, die
Bank head op het democratische partij
congres in Chicago heeft uitgesproken,
heeft een polemiek doen ontstaan in de
dagbladen en in politieke kringen al
hier De oorspronkelijke tekst, zooals
die 24 uur tevoren aan de pers was
overhandigd, bevatte den volgenden zin:
„Wanneer de stemming der meerder
heid van de Amerikaansche bevolking
tot uitdrukking moet worden gebracht,
zanden zij moeten zeggen, dat wij de
rffepste svmpathie behhen voor de Brit
sche familie van volken in hun strijd
om leven en dood en dat wij alle slechts
denkbare hulp behoorden te bieden mol
uitzondering van deelneming aan den
oorlog zelf".
Tn de lezing, welke Bankhcad in wer
kelijkheid voorlas, was deze zin wegge
laten en vervangen door de volgende
verklaring: „Ik weet, dat het het stand
punt is van het Amerikaansche volk,
dat wij ons tot het uiterste te weer zou
den stellen Iepen iedere poging om iets
af te dingen op onze democratische be
ginselen." De New York Times spreekt
zijn verbazing uit over deze wijziging
op het laatste oogenblik, te meer daar
het blad het zeker acht, dat Bankheads
toespraak door Roosevelt van te voren
was goedgekeurd.
VENEZUELA UIT DEN VOLKENBOND
GETREDEN
GENEVE, 17 Juli (D.N.B.). De mi
nister van ITuitenlandsche zaken van
Venezuela heeft tot den secretaris-ge
neraal van den Volkenbond een schrij
ven gericht, waarin gewezen wordt op
het afloopen van den termijn van twee
jaar voor het verlaten van den bond.
Venezuela heeft op 11 Juli 1938 zijn uit
treden aangekondigd. Na een laatste be
taling van 55.000 Zwitsersche franken
is de uittreding geldig.
EERSTE VERLIESLIJST DER
ITALIAANSCHE MARINE
ERGENS IN ITALIË. 17 Juli (Stefani)
Het Italiaansche hoofdkwartier pu
bliceert de eerste verlieslijst van de Ita
liaansche marine bij den strijd tegen
Frankrijk en Engeland. De lijst bevat de
namen \an 149 gewonden en 322 dooden.
waarbij 3 leden van het burgerperso
neel moeten worden opgeteld. Verdwe
nen zijn 283 militairen en een lid vart
het burgerpersoneel.
DE BETREKKINGEN TUSSCHEN
ENGELAND EN MEXICO
LONDEN. 17 7Juli (Reuter). In het
Lagerhuis is de kwestie besproken, of
de diplomatieke betrekkingen met Mexi
co weer hersteld konden worden. But lei-
verklaarde. dat Groot-Brittannië door
Mexico zelf tot het verbreken der be
trekkingen was gedwongen en dat Enge
land thans een passend antwoord over
weegt.
11
Millioenen Franschc granaten zijn aan de Duitsche troepen als oorlogsbuit in
handen gevallen. Bovenstaande foto werd genomen in een granatcnverzamel-
plaats te Mirecourt.
TOKIO, 17 Juli. (D.N.B.) -
Prins Konoje heeft tegenover Ja-
pansche journalisten verklaard,
dat een samenwerking tusschen
den minister-president en de weer
macht absoluut noodzakelijk is.
Hij zal daarom, zoo zeide hij ver
der, voor de definitieve samenstel
ling van het kabinet een uitvoerige
bespreking hebben met de minis
ters van oorlog, marine en buiten-
landsche zaken over vraagstukken
betreffende de buitenlandsche po
litiek en de weermacht, teneinde
een vastomlijnd programma op te
stellen en alle meeningsverschillcn
reeds bij voorbaat uit te schakelen.
Het kabinet-Yonai is als gevolg van de
tegenstelling tusschen de weermacht en
het ministerie van buitenlandsche zaken
afgetreden. Hij zal daarom een conferen
tie beleggen met de ministers van oorlog
marine en buitenlandsche zaken. Het
resultaat van deze conferentie zal van
beslissenden invloed ziin on de nieuwe
politieke richtlijnen, voornamelijk echter
op eventueel© veranderingen in de bui
tenlandsche politiek. Voorwaarde hier
toe is echter de absolute overeenstem
ming tusschen leger, marine en buiten
landsche politiek, want anders is iedere
staatsleiding onmogelijk, die hij. Konoje,
een onafhankelijk karakter.wil geven.
Luitenant-generaal Tojoe en admiraal
Oikawa zijn voorloopig belast met de
portefeuilles van oorlog en marine.
Domei verneemt in goed ingelichte
kringen, dat de vroegere president van
de Zuid-Mandsjoeriische spoorwegmaat
schappij. Matsoeoka. de portefeuille van
buitenlandsche zaken op zich zal ne
men.
In verband met het aftreden van het
kabinet-Yonai wordt,in Japan veel aan
dacht geschonken aan een brief van den
minister van oorlog, Plata, die deze op
li dezer aan admiraal Yonai heeft g(
richt en die thans wordt gepubliceerd
In dezen brief zegt Hata:
„De wereld maakt tegenwoordig een
fundamenteele verandering door. Daar
om moet alle aandacht worden geschon
ken aan de maatregelen, die noodig zijn
voor liet voeren van den oorlog en vooi
de vernieuwing van dc buitenlandsche
politiek. De repeerinp echter blijft wol
keloos en maakt den indruk, alsof zij dc
hij uitstek geschikte gelegenheid om de
Chineesclie kwestie op te lossen onge
bruikt voorbij laat gaan. Zou het daarom
niet raadzaam zijn, dat de eerste minis
ter aftreedt, om de invoering van een
nieuwe politieke structuur mogelijk te
maken?"
Yonai zou een nieuwe politieke struc
tuur als niet noodzakeliik gekenmerkt
hebben en de eischen van Hata hebben
aJgewezen. Deze heeft hierop ziin on
slag aangeboden en dit weer heeft ten
slotte eeleid tot het aftreden der goheele
regeering.
GENEVE, 17 Juli (D.N.B.)Het
Journal de Genève publiceert een inter
view met den Franschen minister van
buitenlandsche zaken Baudouin. „De
totale revolutie, aldus Baudouin, die
Frankrijk thans doormaakt, is door
twintig jaren ontevredenheid, onzeker
heid, afkeer en heimelijke opstanden
voorbereid. De oorlog hoeft het abces
doen openspringen. De revolutie heeft
zich in vrijheid voltrokken. „Wij apen
onzen overwinnaar niet na," zoo ver
volgde Baudouin. Wij zullen de vraag
stukken Fransche oplossingen geven,
oplossingen die met ons karakter, onze
behoefte, onze tradities overeenstem
men".
Overgaande tot de buitenlandsche po
litiek, verklaarde Baudouin o.a „Wij
hebben onze diplomatieke betrekkingen
met Engeland verbroken. Op Oran volg
den dageliiks andere en evenzeer niet te
qualificeeren aanslagen. Frankrijk zal
niet kalmte en vastbeslotenheid op
icderen van deze aanslagen van Enge
land antwoorden. De laatste band, die
ons nog aan Engeland hond, is doorge
sneden. Wij aan deze zijde zijn vrij in
onze besluiten. Wij zullen voortgaan
met aan de Vcreenigde Stalen onze
traditioneele vriendschap te betuigen".
Over het onderwerp economie ver
klaarde Baudouin: „Economische en fi-
nancieele vraagstukken zullen in het
Europa van morgen een groote rol spe
len. Wij moeten arbeiden en rnet
Duitschland en met Italië handel drij
ven, alsook met Engeland, wanneer het
weer tot een rechtvaardige waardeering
van Frankrijk komt. Het verarmde en
overbevolkte Europa moet een verstan
dige economische structuur, een sy
steem van productie en verdeeling
hebben, waardoor het weer kan leven
en zelf zijn welvaart kan waarborgen"
Italiaansche scepsis
ITet Milaneesche dagblad tie Popoio
d'ltalia schrijft over den toestand in
Frankrijk en stelt vast, dat de as het.
Europeesche vasteland volgens nieuwe
politieke en economische beginselen or
dent, waarbij de andere volkeren door
hun belangen zijn gedwongen zich aan
aan den nieuwen tijd aan te passen, in
dien zij bij de ontwikkeling niet willen
achterblijven.
Tegenover het gejammer van de vier
de republiek blijft de as koel en gere
serveerd. Berlijn en Rome hebben een
zekere achlting voor de grijze figuur van
maarschalk Pétain en zij hebben dit ge
toond door hem zijn taak te vergemak
kelijken en den wajienstilstand te ver
lichten. Meer kan en wil de as echter
niet doen. Frankrijk blijft een overwon
nen vijand.-
Indien het Frankrijk bij het sluiten
van den vrede zal zijn gelukt politiek
en geestelijk in overeenstemming te ko
men niet den nieuwen tijd. zal het een
kans hebben zich in de nieuwe F.uro-
.peesche orde te voegen. De pogingen
van de Fransche pers om op de poli
tieke hervorming van Pótain een natio-
naal-revolutionnaire stempel te druk
ken, kunnen de as niet overtuigen. De
mogendheden' van de as weten wat een
werkelijke revolutie is.
Vooreerst is de Fransche grondwets
herziening eerder een reactie van Frank
rijk uit zelfbehoud tegenover de ont
binding van de derde republiek, die
voor den nederlaag verantwoordelijk is.
In werkelijkheid is de „vierde repu
bliek" ontstaan uit de traagheid en de
persoonlijke lafheid van het parlement
der „derde republiek".
TOKIO, 17 Juli. De woord
voerder van het Japansche minis
terie van buitenlandsche zaken
heeft aan Reuter verklaard: „De
onderhandcliigen over de route
via Birma zijn zoo goed als beëin
digd." Hij voegde hieraan toe, dat
de Japansche regeering alleen nog
wacht op het antwoord van Lon
den aan den Britschen ambassa
deur te Tokio. Craigie, over enke
le afzonderlijke kwesties.
De Japansche woordvoerder sprak de
hoop uit. dat de onderhandelingen noz
door het demissionnaire kabinet zouden
kunnen worden Besloten. Dit kabinet
blijft tot het vormen van een nieuw ka
binet. dus waarschijnlijk tot Donderdak,
ziin functies uitoefenen. Indien de onder,
handelingen a.s. Donderdae niet beëin
digd zpn. wordt de kwestie uitgesteld.
Verklaringen in het Brit
sche parlement
De Britsche onderstaatssecretaris But
ler heeft in het Lagerhuis verklaard, dat
de Japansche regeering onlangs ver
schillende vragen betreffende het passeo-
ren van goederenleveranties voor China
tot de Britsche regeering heeft gericht.
De regeering heeft deze vragen bestu
deerd en thans zijn vorderingen ge
maakt op den weg naar een overeen
komst met Japan, die voor een bepaal
den tijd zou gelden. Men kan elk oogen
blik bericht krijgen van het sluiten de
zer overeenkomst.
In het Hoogerhuis heeft Lord Halifax
een overeenkomstige verklaring afge
legd. Hij voegde hieraan toe. dat hii ten
gevolge van het aftreden der Japansche
regeering nog geen officieele mededee-
ling over het tot stand komen der over
eenkomst had. Hij kon daardoor geen
volledige verklaring afleggen.
Verklaring van Tsjang
Kai Tsjek
Maarschalk Tsiang Kai Tsiek heeft in
een verklaring zijn opvatting weergege
ven over de Britsch-Japansche onder
handelingen over de oorlogstransporten
via Birma en over het vraagstuk van
het sluiten van een vrede tusschen Chi
na en Japan.
Do houding van Groot-Briltannië, al
dus verklaarde de Chineesche maar
schalk. beteekent in de praktijk een on
dersteuning van Japan. Hierdoor zal
Groot-Brittannië niet alleen ziin vriend
schap met China doen verdwijnen, doch
ook zijn eigen positie in het Verre Oos
ten prijsgeven. Indien Groot Brittannic
hoopt door het sluiten van den weg via
Birma den oorlog in het Verre Oosten te
kunnen bekorten, dan zal het slechts
het tegendeel bereiken. Zoolang China
zijn doel, het behoud van zijn souverei-
niteit en de ongeschondenheid van ziin
grondgebied, niet heeft bereikt, zal het
de wapens niet neerleggen.
DEENSCH-NOORSCH TELEFOON
VERKEER HERSTELD
KOPENHAGEN, 17 Juli (D.N.B.).
Tusschen Denemarken en Oslo is de
rechtstreeksche telefonische verbinding
hersteld. Vooreerst mag alleen voor za
kelijke gesprekken van de verbinding ge
bruik word'en gemaakt.
feuilleton
door
Cecil Freeman Cregg
15)
Zijn hoofd werkte nop niet. al te
helder, maar hij had een vaag vermoe-
den, dat de man boven en de man, die
bijna de deur geopend had \an de ka
mer, waarin hij verborgen had gezeten,
één en dezelfde persoon waren. Nu hij
dp zaak nog eens overdacht, drong het
tot hem door, dat.cr een hecle tijd ver
loopen was tusschen het hooren van dc
voetstappen hoven zijn hoofd en het ge
luid van do voetstappen, die do trap op
kwamen. Hot was heel goed mogelijk,
dat de man boven, in dien tussehenfijd,
geruischloos naar beneden was gekomen
en daarop even slil weer naar boven
was geklommen. Maar waarom zou hij
rlat doen? Op het eerste gezicht scheen
daarvoor geen verklaring te vinden.
Inspecteur Higgins bleef voor een
open raam staan en uit de sporen in het
stof op de vensterbank, goed zichtbaar
In het maanlicht, was duidelijk te zien.
dat een van de kerels (zoo niet beiden)
langs een zware afvoerpijp, die langs
Hen muur liep, ontsnapt was Higgins
twijfelde eerst aan de soliditei1 van de
pijp, gezien den toestand, waarin de rest
van het huis verkeerde, maar bij een
nader onderzoek bleek hem, dat de pijp
later versterkt was met ijzeren banden,
welke, op geregelde afstanden geplaatst,
tevens heel gemakkelijke voetsteunen
opleverden. Een handige nooduitgang,
en sedert kort ingericht ook. Het huis
bleek werkelijk een ontdekking! Mor
genochtend zou hij het eens van boven
tot onder onderzoeken, maar voor het
oogenblik
Hij bereikte de bovenste trede van de
trap en liet zijn zaklantaarn door de
gang schijnen. Ah! Dit was de kamer!
Deze lag \lak boven het vertrek, waarin
hij zich verborgen had gehouden. Het
was in deze kamer, dat het geluid, van
voetstappen weerklonken had, hetwelk
hij beneden gehoord had.
De deur was dicht en de inspecteur
ging er naar toe. Hii probeerde don knop
om te d.raaien.
Verdraaid! Gesloten! Er was dus
iemand hinnen! Hij drukte tegen do
deur en was verrast te ontdekken, dat
deze een beetje meegaf. Uit de kamer
klonk het geluid \an een kreet van
schrik, welke terstond onderdrukt
werd.
De inspecteur zette een schouder tegen
het paneel van de deur en duwde. De
deur gaf gemakkelijk mee. een beetje te
gemakkelijk, want Higgins kon alleen
maar door zich als een wanhopige aan
de deurstijl vast te klemmen, voorko
men, dat hij naar binnen tuimelde.
„Hela. jij binnen! Kom er eens uit!"
Er volgde geen antwoord.
„Ik geef je drie secondpn om verstan
dig te worden. Dan begin ik door de
deur te schieten. Ik heb benéden een
hecle patrouille (beide agenten zouden
verguld zijn geweest, indien ze deze om
schrijving gehoord hadden!), zoodat het
spelletje uit is."
Stilte.
„Zooals je wilt dan Een twee
„N-n-niet schieten, meneer!"
Inspecteur I-Iiggins schrok enorm,
want het was een meisjesstem welke de
stilte verbroken had. Vlug opende hij
de deur, waarna hij de kamer binnen
trad, de deur weer snel achter zich slui
tend. Met zijn rug ertegen leunend, om
een aanval van dien kant onmogelijk
te maken, liet hij het licht van zijn lan
taarn in bet rond spelen.
In den versten hock van de kamer
stond een meisje van een jaar of zeven
tien, doodsbleek en bevend, terwijl haar
heele houding angst uitdrukte niet
slechts schrik, maar angst. Het speet
Higgins, dat hij het meisje had doën
schrikken door zijn bedreiging, dat hij
zou gaan schieten, want het moest al
zenuwsloopend genoeg voor haar ge
weest zijn, zich op dit onmenschelijke
uur alleen in de kamer te bevinden. Hij
had een zwak plekje in zijn hart voor
kinderen, en dit mei6je was nog weinig
meer dan een kind.
„Nu dan, juffie. Er is niets, waarvoor
je bang hoeft te zijn. Wat doe je hier?"
N-n-niets, mijnheer."
„H'm. Niets, hè?" Plotseling schoot
hem een mogelijke verklaring te binnen.
Misschien had het Kind geen tehuis en
had zij hier slechts beschutting gezocht
voor don nacht. Hij opperde het denk
beeld.
„Juist, meneer. Zoo is het".
Het prompte antwoord had een beetje
tè haastig-opgelucht geklonken om den
inspecteur te bevredigen.
„Dat zijn nu al twee leugens, die je
me verteld hebt, liefje. En ik heb je nog
pas twee vragen gesteld. Tjonec, jonge!
Nu, vooruit' De waarheid alsjeblieft",
vermaande Higgins, thans met een ern
stige klank in zijn stem.
„Ik ik zoek naar mijn T-Tommy,
meneer."
„En wie is Tommy?"
„Mijn jongen." Ze zei het niet trots.
Inspecteur Higgins grinnikte vroolijk in
de duisternis
„En verwachtte je hem in een leeg
huis te vinden?"
Het meisje staarde in zijn richting,
mot een vreemde uitdrukking op haar
gelaat, en 'hoewel zij hem niet zien kon,
scheen de vriendelijke klank van zijn
stem haar moecl te geven.
„Natuurlijk deed ik dat. En u en uw
bende weten wel. wat er met hem ge
beurd is! Waarom kunnen jullie mijn
jongen niet met rust laten?" Een oogen
blik wond zij zich op als een boos katje,
maar direct daarop kreeg haar vrees
weer de overhand. Zij beet zich op de
lippen als om verdere uitbarstingen te
voorkomen.
„Ik en mijn bcncle, hè? Dat is inder
daad wat nieuws! Voor wien houd je
mij eigenlijk?"
Het meisje gaf geen antwoord. 7ij
schoen reeds spijt te hebben van het
geen zij gezegd, had en de inspecteur
wist niet, hoe hij moest verder gaan.
Een steeds lichter worden van het raam
achter haar herinnerde hem aan het
feit dat de ochtendschemering reeds
w-as aangebroken, en daarom stelde hij
haar voor, met hem mée te gaan om
wat te ontbijten.
„Zal niet gaan."
„Tlè?"
„Zal niet gaan. Je hebt mijn jongen
hier ergens en
„Heel goed, mijn kind. We zullen sa
men eens verder gaan zoeken, of we
hem kunnen vinden."
„U zult hem laten gaan, niet waar?"
„Ik hoop het. Vertel me nu eens, hoe
je er toe kwam, ie hier te verbergen."
Het meisje dacht even na en zei dan:
„Ik denk. dat ik het maar beter kan
vertellen. Ik volgde u naar binnen."
„Wel verdraaid!"
„Ja, ik deed de deur achter u dicht.
U had die niet achter u moeten laten
open staan, weet u", zei ze naief.
Inspecteur Higgins glimlachte. Dit
verklaarde liet absolute ontbreken van
belangstelling bij den agent buiten,
toen die den beschadigden hoed vond.
„Heel dapper, dat moet ik zeggen.
Maar waarom hier?"
„Gisteravond ging mijn jongen een
man achterna, die hier naar binnen
ging, en sedert dien heb ik hem niet
weer gezien."
Inspecteur Higgins schrok op. Gister
avond! Gisteravond was er een man op
een bus doodgeschoten van een huis
uit als dit!
„En nu denk je, dat ik een lid van
de bende ben. hè? Waarom?"
„Wel. u vroeg, of er iemand thuis
was. Ik hoorde u."
Lieve help! Higgins glimlachte,
toen hij zich zijn vergeefsche pogingen
van daar straks herinnerde.
„U bent toch geen stille, wel?"
Higgins. draaide zijn lantaarn zoo,
dat het meisje zijn gelaat kon zien, en
glimlachte toen zijn liefste lachje.
„Nu. vertel pi ij eens eerlijk. L'jk ik
daar op?"
Het meisje bestudeerde hem aandach
tig en zei dan niet de meeste beslist
heid:
„Jazeker."
Dit antwoord veroorzaakte een uit
barsting van gelach bij den inspecteur
Het meisje moest eens weten, dat zii
een feeder gekoesterde illusie verstoord
had, dat hij er niet als een politieman
uitzag.
„H'm. Wat doet het er ook toe9 Laten
wij nu eens probeeren dien jongen van
je te vinden. Hij is niet beneden, dat
kan ik je verzekeren en hier is hij ook
niet. Heb je al verder gezocht?"
„Neen, mijnheer. Toen die andere
man u volgde, heb ik mij hier verbor
gen en daarna dorst ik mij niet meer
te bewegen."
„Je Tommy kan dus boven zijn. Nu
we zullen eens kijken." Inspecteur Hig
gins liep naar de trap en zich over de
wankele leuning buigend riep hij:
„Goldfinch!"
„Meneer?'" klonk het onmiddellijk
van heneden.
„Probeer een taxi voor rno te krijgen.
Ik heb hier pen iongcidama gevonden,
die ik naar huis wil brengen."
„Heel goed, mijnbeer."
,Nu dan, juff'v hoe heet je tus
schen twee haakten'"
„Jill."
„Wat aardig. Jill wat?"
„Jill Crawford."
Higgins prentte dien naam goed in
zijn gehpueen en besloot de noodige in
formaties in te winnen. Vroolijk klom
hij naai- hoven, terwijl het meisje hem
volgde. Dpze trap was veel smaller dan
de vorige en dat w ees er op, dat zij den
zoliUJr naderden. Boven aan de trap
was een dour Deze was gesloten en er
zat geen sleutel op.
„Denk je, dat liet huis in elkaar zal
vallen, ais ik die deur intrap?" vroeg
de inspecteur ernstig, toen het meisj»»
naast hem kwam staan.
„Ik ik hoop het niet. Tommy is
daar binnen."
„O!" antwoordde Higgins verbaasd
Dan liet hij rustig volgen: „Hoe wee'
Ie dat?"
„Ik ik weet liet niet- maar ik voel
het."
(Wordt vervolgd).
