Gezond verstand
of Stuka's?
HITLER'S RIJKSDAG
REDE
Hitler's appèl
aan Londen
HET ANTWOORD IS AAN
GROOT RRITTANNIE
IV0R0L De Nederlandsche Tandpasta
De verbreking der
Britsch-Fransche
betrekkingen
„Afrekening kan
verschrikkelijk
worden"
Fransche bladen
zijn critisch jegens
Pétain's regeering
VREDE OF VERWOESTING?
De rede van den Fuehrer maakt overal
diepen indruk
Ie BLAD PAG. 2
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
(Vervol e van pas. l)
De Führer noemde onder degenen, die
„zicli hoogst verdienstelijk hebben ge
maakt in het streven naar de mogelijk
heid, in een nieuw Duitschland weder
overwinningen Ie kunnen voeren", rijks
minister IIcss, den stafchef der S.A.
Lutze, den organisator van de gehople
veiligheidsorganisatie en van de eenhe
den der gewapende S.S., Himmler,
voorts Hiérl als grondlegger en leider
van den rijksarbeidsdienst, Todt als or
ganisator \an de wapen- en muniliefa-
bricage en als bouwmeester van het
strategische wegennet alsmede van het
vestingfront in het Westen, voorts dr
Goebbels als den leider van een propa
ganda, „welker peil het duidelijkst tot
uiting komt hij vergelijking met die van
den Wereldoorlog." Na nog Hilgenfeldt
genoemd te hebben als leider van tal
rijke organisaties van het binncnland-
sche front en generaal von Schroeder
als leider van den rijkshond voor dc
luchtbescherming vervolgde dc Führer:
„ïk kan deze lofrede niet heslui
ten zonder daarbij tenslotte den
man te danken, die sedert jaren
mijn buitenlandsch-politieke richt
lijnen in trouwen, moeizamen en
afmattenden arbeid verwezenlijkt.
De naam van partijgenoot von Rib-
bentrop zal met. de politieke ver
heffing van de Duitsche natie als
rijksminister van buitenlandsche za
ken voor altijd verbonden zijn".
Dc Führer deed hierop mededeeling
van de onderscheidingen, die aan de
generaals, die zich het meest verdien
stelijk hebben gemaakt, verleend wor
den. „Ik moet, zeide hij o.a., in de eer
ste plaats den man noemen, hij wien
het mij zwraar valt, den voldoenden
dank te vinden voor de verdiensten, die
zijn naam verbinden met de beweging,
den staat en bovenal het Duitsche
luchtwapcn.
Sedert het tijdstip van de oprich
ting der S.A. is partijgenoot Goering
met de ontwikeling en den bloei
van de bew-eging verbonden. Sedert
den wederopbouw van de Duitsche
weermacht werd hij tot schepper
van de Duitsche luchtmacht. Hij
heeft daarmede als ecnige de hoog
ste bijdrage voor den wederopbouw
van de Duitsche weermacht gele
verd.
Hij heeft als leider van de Duitsche
luchtmacht in het achter ons liggende
verloop van den oorlog bijgedragen tot
het scheppen van de voorwaarden voor
de overwinning. Zijn verdiensten zijn
uniek. Ik benoem hem derhalve tot
Rijksmaarschalk van het Groot-Duit-
sche Rijk en begiftig hem met het groot
Kruis van het IJzeren Kruis.
Bevorderingen van
opper-officieren
Voor verdiensten om de overwining
van de Duitsche wapens in den strijd
voor de vrijheid en de toekomst van het
Groot-Duitsche Rijk werden verder,
naar de Führer mededeelde, bevor
derd tot generaa 1-v e 1 d-
maarschalk: de opperbevelhebber
van het leger, von Brauchitsch, de opper
bevelhebber van de legergroep A, von
Rundstedt, de opperbevelhebber van de
legergroep C, Ritter von Leeb, de opper
bevelhebber van de legergroep B, von
Bock, de opperbevelhebber van het
twaalfde leger, List, de opperbevelheb
ber van het vierde leger, von Kluge, dc
opperbevelhebber van het eerste leger,
von Witzlcben, en de opperbevelhebber
var. het zesde leger, von Reichenau.
Tot kolonel-generaal zijn be
vorderd: de chef van den generalen
staf van het leger, Halder, de operbevel-
hebber van het zevende leger, Doll-
mann, de opperbevelhebber van het
tweede leger, Freiherr von Weichs, de
opperbevelhebber van het achttiende le
ger, von Kuechler, do opperbevelhebber
van het zestiende leger, Busch, de op
perbevelhebber van het negende leger,
Strauss, de militaire bevelhebber in
Noorwegen, von Falkenhorst, de bevel
voerende generaal van het 22e le
gercorps, von Ivleist, de bevelvoerende
generaal van het zevende legercorps,
von Schobert, dc bevelvoerende gene
raal van het negentiende a.k., Guderian,
de bevelvoerende generaal van het vijf
tiende a.k., Hoth, de bevelvoerende ge
neraal van het derde a.k., Haase, de be
velvoerende generaal van het zestiende
a.k., Hoeppner.
Gezien de verdiensten hij een enkel
optreden, zijn verder bevorderd luite
nant-generaal Diet], bevelvoerend gene
raal van het corps bergjagers in Noor
wegen, tot generaal der infanterie. Hem
werd als eerste officier van de Duitsche
weermacht het bp het ridderkruis van
het IJzeren Kruis behoorende eiken
loof verleend.
Onder voorbehoud van een latere ge
zamenlijke waardeering van den leider
en officieren der rijksoorlogsmarine
heeft de Fuehrer admiraal Carls, hevel
voerend admiraal \an het marine-station
Oostzee, bevorderd tot gencraal-admi-
raal.
Als gevolg van de unieke prestaties
van het Duitsche luchtwapen zijn dooi
den Fuehrer verder bevorderd tot
generaa 1-v eldraaarschalk: de
kolonel-generaal Milch. de generaal dei
vliegers. Sperrle. cn de generaal dei-
vliegers, Kesselring.
tot kolonels-generaal, ziin bevorderd:
de generaals der vliegers Stumpff.
Grauert cn Keiler, alsmede de generaa!
der luchtdoelartillerie. Weise.
Tot generaals der vliegers ziin door
•den Fuehrer bevorderd: de luitenant-ge
neraal Geissler. gcneraal-rnajoor Jes
chonnek, luitenant-generaal Locrzer, lui
■tenant-generaal Ritter von Groim en ge
neraal-maioor freiherr van Riehthofen.
In het opperbevel van de weermacht
heeft de Fuehrer kolonel-generaal Kei
tel tot generaal-veldmaarschalk en ge
neraal-majoor Jodl tot generaal der ar
tillerie bevorderd.
De verhouding tot Italië
en Engeland
„Ik kan, zoo ging de Fuehrer
voort, de beschouwing over dezen
strijd niet besluiten, zonder 1 rbii
diroo» onzen bondgenoot te geden
ken. Sedert er een nationaal-socialis-
tisch regime beslaat stonden op ziin
programma van de buitenlandsche
politiek twee doelen, ten eerste: hel
totstand brengen van een ware over
eenkomst en een vriendschap met
Italië en ten tweede: het totstaml-
brengen van eenzelfde verhouding
tot Engeland.
Gij weet. dat ik deze opvattingen reeds
twintig jaar geleden precies zoo heb vei
kondigd als later. Ik heb deze gedachte
in woord en geschrift ontelbare malen
behandeld e verdedigd, toen ik zelf nog
tot de r^—isitie behoorde. Ik heb. toen
bet Duitsche volk mij met ziin leiding
belastte, onmiddellijk getracht, deze
oudste doelstelling der nationaal-socia
listische huitenlandsch politiek prac
tisch te verwezenlijken.
Ik betreur het ook thans nog,
dat het mij ondanks al mijn pogin
gen met Engeland niet gelukt is
tot die vriendschap te geraken,
die, naar ik geloof, voor beide vol
ken een zegen geweest zou zijn.
En vooral, dat mij dit ondanks on
ophoudelijke oprechte pogingen
niet gelukt is.
Ik ben echter des te gelukkiger, dal
tenminste het eerste programmapunt
van mijn buitenlandsche politieke doel
stelling verwezenlijkt kon worden. Ik
heb dit voor alles te danken aan M u s-
s o 1 i n i, liet genie, dat thans -*an het
hoofd van het Italiaansche volk staat
want alleen dank zii ziin seculaire ai
beid werd liet mogelijk, de beide geeste
lijk zoo verwante revoluties samen tc
voegen, om nu aan het einde door het
gemeenschappelijk vergoten bloed een
bond te bezegelen, die voorbestemd is
voor Europa een nieuw leven te ont
sluiten. Dat ik persoonlijk de eer heb de
vriend van dezen man te kunnen zijn.
stemt mii gelukkig, in aanmerking ge
nomen het karakler van een levenslot,
dat juist zooveel uunten van overeen
komst met het mijne vertoont als onze
beide revoluties, ia daarenboven de ge
geschiedenis der eenwording cn dc bloei
van onze beide volken gemeen heeft.
Toen aan liet Duitsche Rijk verleden
jaar tegen mijn vvensch cn wil deze
oorlog werd opgedrongen, hebben Mus
solini cn ik ons beraden over het ver
dere optreden der beide staten. Uitvoe
rig beschreef' Hitler het groote nut, dat
dc houding van Italië voor het Duitsche
Rijk opleverde. „Onze samenwerking op
politiek en militair gebied is een volko
men samenwerking, aldus dc Fuehrer,
zij zal het onrecht teniet doen, dat door
de eeuwen heen het Duitsche en het Ita
liaansche volk is aangedaan. Want aan
het einde van alles staat de gemeen
schappelijke overwinning. (Luide toe
juichingen').
De toekomstige ontwikkeling
WANNEER ik thans, zoo vervolgde de
Fuehrer, over de toekomst spreek,
geschiedt dit niet om te pralen. Ik wil
zonder eenige overdrijving een beeld
geven van den toestand, zooals ik die
zie. Het verloop van dc achter ons lig
gende tien maanden van dezen oorlog
heeft mijn opvatting in het gelijk ge
steld en dc mecningen van onze tegen
standers in het ongelijk. Wanneer zoo
genaamde Engelsche staatslieden verze
keren, dat hun land uit iedere neder
laag en iedere mislukking sterker
te voorschijn treedt, dan is het zeker
geen grootspraak, wanneer ik thans zeg,
dat wij uit de successen eveneens ster
ker te voorschijn zijn gekomen.
De hand geweigerd
IK heb in mijn rode van den zesden
October de verdere ontwikkeling van
dezen oorlog wel juist-voorspeld. Wan
neer men tbans niet juist in de neder
lagen de teekenen en waarborgen van
de eindoverwinning ziet, dan geloof ik,
dat de ontwikkeling mij tot dusver wel
in liet gelijk heeft gesteld. Niettegen
staande ik \an deze ontwikkeling over
tuigd was, heb ik destijds Frankrijk en
Engeland de hand toegestoken om tot
overeenstemming te komen. Het ant
woord. dat ik daarop ont\ing, zult gij
I" nog herinneren. Ik geloof echter wel,
dat reeds thans Frankrijk natuur
lijk minder dc schuldige staatslieden
als het volk over dezen zesden Octo
ber anders zal denken.
Welk een onnoemelijke ellende is
sindsdien over dit groote land en volk
gekomen. Ik wil bet er nog niet eens
over hebben, wat een leed deze oorlog
den soldaten heeft gebracht. Want bijna
hier bovenuit gaat nog het leed, dat
ontstaan is door de gewetenloosheid van
hen, die milliocnen menschen zonder
eenigen grond van hun haardsteden
hebben verdreven, slechts met de ge
dachte. hierdoor wellicht de Duitsche
oorlogsvoering moeilijkheden te kunnen
bereiden
Wat de heeren Churchill en Rev-
naud met hun adviezen en instruc
ties milliocnen menschen aan leed
berokkend hebben, kunnen zij noch
bii hun leven, noch in het hierna
maals verantwoorden. Ik hoor thans
uit Londen slechts één schreeuwen
het is niet het schreeuwen der
massa's, doch der politici dat de
strijd moet worden voortgezet. Ik
weet niet, of deze politici reeds de
juiste voorstelling van de komende
voortzetting van dezen sjriid heb
ben. Ik geloof nauwelijks, dat het
Engelsche volk naar Canada gaat,
doch het zullen toch wel alleen de
heeren belanghebbenden bij de be
wapeningsindustrie zijn, die zich
naar Canada terugtrekken. Het volk
zal, naar ik ineen, toch wrel in En
geland moeten blijven.
Gelooft mij vrij, ik gevoel een inner-
1 ijken afkeer van dit soort gcwetenloo-
ze parlementaire volks- en statenver-
nietigers. Het doel mij bijna pijn, wan
neer bet lot mij er 'toe uitverkoren
beeft, datgene te sluiten, wat door de/.e
menschen ten val gebracht wordt, want
bet was niet mijn oogmerk oorlog ie
\oeren, doch een nieuwen socialen staat
van zeer hooge cultuur op te bomven.
Elk jaar van dezen oorlog berooft mij
van dezen arbeid. En dc oorzaken van
dezen roof zijn belachelijke nullen, die
men hoogstens als politieke fabrieks
waar der natuur kan betitelen.
De lieer Churchill heeft zoojuist weer
verklaard, dat hij den oorlog wil. Hij
is thans ongeveer zes weken geleden be
gonnen met den oorlog op bet terrein,
waar lui schijnbaar gelooft, wel bijzon
der sterk te zijn, namelijk den lucht
oorlog tegen de burgerbevolking, zij het
ook onder liet op den voorgrond gescho
ven motto tegen zoogenaamde oorlogs
doelen. Ik heb hierop tot nu toe nauwe
lijks laten antwoorden. Doch dit moet
nu niet b.eteekenen, dat dit het eenige
antwoord is of zal blijven
De beer Churchill zal mii ditmaal wel
licht bij wijze van uitzondering: willen
geloovcn, wanneer ik als profeet thans
hel volgende zeg: er zal daardoor een
groot wereldrijk vernietigd worden. Eon
wereldrijk, dat ik nooit het voornemen
heb gehad te vernietigen of ook maar
te benadeelen. Alleen ben ik mij er van
bewust, dat de voortzetting van dezen
strijd slechts zal eindigen met de al-
gehccle vernietiging van een van beide
strijdenden. De lieer Churchill kan gc
loöven, dat dit Duitschland is. Ik weet.
dat bet Engeland zal ziin.
In dit uur voel ik mij verplicht,
voor mijn geweten nog eenmaal
een beroep te doen op het ver
stand, ook in Engeland. Ik meen,
dit te kunnen doen, omdat ik im
mers niet als overwonnene iets
vraag, doch als overwinnaar een
beroep doe op het gezonde ver
stand. Ik zie geen reden, die tot
voortzetting van dezen strijd zou
kunnen dwingen. Ik betreur de
slachtoffers, die hij zal eischen.
Ook mijn eigen volk zou ik ze wil
len besparen.
Ik weet, dat milliocnen Duitsche
mannen en jongelingen in vuur ge
raken bn de gedachte, eindelijk den
strijd te kunnen aanbinden met den
vijand, die ons zonder eenigen grond
voor de tweede maal den oorlog ver
klaarde. Alleen weet ik, dat ook
thuis vele vrouwen cn moeders zijn.
die ondanks de grootste bereidwillig
heid. ook bet laatste te offeren, toch
met baar hart aan dit laatste han
gen. Dc heer Churchill mag nu deze
verklaring weer afdoen door te
schreeuwen, dat dit slechts het pro
duct is van mijn angst en vart miin
twijfel aan de eindoverwinning. Ik
heb dan in elk geval mijn geweten
tegenover de komende dingen ont
last.
De Fuehrer besloot: Terugblikkende
pp de achter ons liggende tien maanden
worden wij wel alle overmeesterd dooi
de genade van de Voorzienigheid, die
ons dit groote werk liet gelukken. Ik
zelf ben geroerd door het bewustzijn van
bet mii door haar toebedeelde lot. miin
volk de vrijheid en eer hergeven te heb
ben. De schande, die 22 jaar geleden in
bet bösch van Compiègne baar ontstaan
vond, is op dezelfde plaats voor altijd tc
niet gedaan.
GENEVE, 19 Juli (D.N.B..) De
minister van buitenlandsche zaken,
Baudoin, heeft voor dc journalisten,
die zich te ichv bevinden, een ver
klaring afgelegd over het afbreken
van de diplomatieke betrekkingen
met Engeland cn over het vraagstuk
van een Engelsche schadevergoe
ding voor de aanvallen on Oran. Dc
Eransche minister was tot deze ver
klaring genoodzaakt als gevolg van
bepaalde berichten, welke door de
Engelsche radio' waren uitgezonden.
In antwoord op de bewering van de
Engelsche radio, dat men te Yichy noch
in bevestigenden, noch in afwijkenden
zin op dit vraagstuk is ingegaan, ver
klaarde Baudoin. dat dc Engelschen van
de situatie, waarin de Fransche regee
ring zich bevond, gebruik hadden ge
maakt om de dingen in een voor de Brit
ten gunstig licht tc stellen
Baudoin verklaarde, dat dc Britsche
minister van buitenlandsche zaken ei
met mee bad volstaan, het besluit van
de Frans c regeering over het afbreken
van de diplomatieke betrekkingen lei
kennis te nemen, maar dat Lord Halifax
een voorstel bad gedaan om de betrek
kingen weder aan te knoopen. De Fran
sche regeering had hierop onmiddellijk
geantwoord, dat op dit verzoek slechts
kon worden ingegaan, indien aan be
paalde voorwaarden was voldaan.
Onder deze voorwaarden moest in dc
eerste plaats worden genoemd de terug
gave van do schepen, die in de havci
van Alexandria en in Engelsche havens
op onrechtmatige wijze in beslag zijn ge
nomen, of die onrechtmatig zijn opse
legd. Een andere voorwaarde was een
volledige schadevergoeding voor dc
slachtoffers van den Britschen aan va
en voor de daarbij aangerichte schade
-Baudoin merkte op. dat dc berichten
die uit Londen Vichy hadden bereikt,
aantoonden, dat de Britsche regeering
niet is genpflren toe te stemmen in he.
vrijlaten van de Fransche schepen.
Volgens een officieelc Britsche mede
deeling aldus meldt het D.N.B. nade;
zullen thans alle Fransche oorlogs
schepen, die in Engelsche en Schotschr
havens liggen, in dienst van dc Britsche
marine worden gesteld. Den bemannin
gen wordt toegestaan, onder Engelsche
vlag te blijven vechten.
T-T ITLER's Rijksdagrede
-®- A bevatte ook ditmaal
weer een verrassend element. Want als
zoodanig mac men het appèl, dat de
Duitsche Rijkskanselier deed aan het
gezond verstand der Britsche staatslie
den zeker bestempelen. Er was dan ook
vrijwel niemand, die de rede van den
Rijkskanselier beluisterde, voor wien
dit appèl en het hierin besloten liggen
de vredesaanbod niet kwam als een
groote verrassing. Steeds, aldus ver
klaarde Hitier. heb ik gestreefd naar
eene vriendschappelijke verstandhou
ding tusschen de Duitsche en Britsche
Rijken. Vóór de veldtocht in Polen
begon en ook nog nadien, den 6en Oc
tober 1939, heeft de Führer gepoogd
om de Britsch-Duitsche betrekkingen in
redelijkheid te regelen. Inderdaad
wij hebben het vóór den oorlog uitbrak
vrijwel dagelijks betoogd ware eene
vriendschappelijke verhouding tus
schen Engeland en Duitschland een
zegen voor Europa en een garantie voor
den vrede in ons werelddeel. Zal zulk
eene vriendschappelijke verhouding te
elfder ure nog bereikbaar zijn? Adolf
Hitler komt de eer toe, hiertoe door zijn
rede van gisteravond alsnog eene mo
gelijkheid te hebben geschapen. Zal
Londen de toegestoken hand aanvaar
den? Zullen de Britsche heeren bereid
zijn om het continent aan Duitsch-
land's leiding over te laten en genoegen
te nemen, wat henzelven betreft, met de
leiding van het Britsche wereldrijk? Het
ware haast een te schoon einde voor
dezen verschrikkelijken Europeeschen
broederoorlog.
\A/EDEROM heeft Berlijn het ini-
tiatief genomen. Ditmaal niet op
de slagvelden, doch ten behoeve van
een snellen vrede. Weliswaar heeft de
Duitsche Rijkskanselier de voorwaar
den van zulk een Britsch-Duitschen
vrede niet nadrukkelijk opgesomd, doch
zoowel uit vroegere redevoeringen van
Adolf Hitler als, naar wij vertrouwen,
via diplomatieke kanalen kan de Brit
sche regeering geacht worden, die
voorwaarden te kennen. Het wachten
is thans op Londen's beslissing. Zullen
de Britsche heeren bereid zijn om veel
water in hun Europeeschen wijn te
doen. ter wille van den vrede in ons
werelddeel en ter wille van het onver
sneden behouden hunner imperiale fus
ten? Het antwoord op deze vraag zal
IJ CT ligt voor de hand, dal de rede
van Hitler haar stempel drukt* op
de Duitsche kranten van vandaag, die
alle uitvoerige commentaren geven. De
Berliner Boersenzeitung schrijft, dat hel
door Adolf I-Iitler geleide Grootduitschc
Rijk, zij aan zij strijdende met Italië en
levend in vriendschappelijke betrekkin
gen met bet machtige Russische rijk.
thans gereed slant voor de laatste afre
kening met Engeland, grooter en sterker
dan ooit op alle gebieden cn in staat om
op ieder oogenblik den vernietigenden
slag te slaan. Het getuigt.van een onver-
bepalend zijn voor den loop der wereld
geschiedenis in de komende decennia.
Het zal tevens beslissen over het leven
van tienduizenden menschen en over
het levensgeluk en het welzijn van mil-
lioenen Europeanen. Zwaar en groot
is de verantwoordelijkheid, die door
Hitler's woorden is gelegd op de schou
ders van het Britsche Kabinet en te
vens op de schouders van alle verant
woordelijke Britten. Zal Londen de
toegestoken hand grijpen? Zal de we
reld getuige mogen zijn van eene
Britsch-Duitsche verzoening vóór de
hel boven en op de Britsche eilanden
losbreekt? Wij hopen het innig.
PNIEUW leeft Europa tusschen
hoop en vrees. Hoop op een spoe-
digen vrede en op een spoedig begin
van den grooten wederopbouw; vrees
voor de verschrikking, die een onbe
perkte Britsch-Duitsche oorlog voor
vele millioenen menschen met zich zal
brengen. Adolf Hitler liet geen twijfel
bestaan. Wijst Londen deze laatste toe
naderingspoging af. dan zal de strijd
onherroepelijk tot het bittere einde
worden gevoerd. Dan zal de Duitsche
weermacht als dood en verderf zaaiend
instrument met volle kracht en met
inzet van alle middelen tegen Enge
land worden gebruikt. Wie. dit lezen
de, het beeld van steden als Warschau
en Rotterdam voor oogen neemt, wordt
het bang te moede bij de gedachte aan
het beeld, dat tal van Britsche steden
en dorpen zullen vertoonen in de zeer
nabije toekomst, als Londen voortzet
ting van den oorlog verkiest boven de
conferentiezaal. Alsnog, wat zal Lon
den doen?
ORLOG of vrede? Hoe vaak heb-
ben wij in de afgeloopen jaren
deze vraag te dezer plaatse reeds ge
steld, hoe vaak hebben wij dit pro
bleem niet behandeld? Of men terug
gaat naar de dagen, voorafgaande aan
de conferentie van München, of naar
de maanden, die op deze conferentie
volgden, steeds keerde die cardinale
vraag terug. Gelijk de vraag ook giste
ren weer op den voorgrond der wereld-'
belangstelling is komen te staan. Het
antwoord ligt thans in Londen. In de
Britsche hoofdstad moet dezer dagen
de beslissing vallen: Oorlog of vrede,
ten kwade of ten goede. Moge het den
oorlogspremier Churchill gegeven zijn,
als vredesminister te eindigen! Moge
hij den moed vinden om de realiteit te
zien, zooals zij is. en door dit inzicht
zijn volk en geheel Europa de ver
schrikkingen van den laatsten slag
besparen. Zal het laatste woord zijn
aan het gezond verstand of aan de
Stuka's?
gelijkelijk verantwoordelijkheidsgevoel,
dat toch nog een laatste beroep op het
verstand werd gedaan, terwijl de macht
van het Duitsche Rijk het zeker maakt,
dat do afrekening met Engeland vreese-
lijk zal worden voor de betrokkenen. De
Führer heeft den Engelschen nog een
laatste kans gegeven om tot bezinning
:e komen.
De Deutsche AUgemeine Zeitung schrijft
over dc verdiensten van den rijksminister
van buitenlandsche zaken, von Ribbcntrop,
zeggende, dat de Duitsche buitenlandsche
politiek er zorg voor gedragen heeft, dat
er voor Engeland geen ontkomen meer is,
in het bijzonder, dat er geen hoop blijft
np een verstoring van dc Duitsch-Russischc
betrekkingen. De bclangengrenzen zijn af
gebakend en nergens heeft een van beide
landen deze grenzen overschreden. Zij ziin
definitief. Den Engelschen blijft aldus niets
anders over dan hun bedreigde eiland en
ZATERDAG 20 JULI 1940
het perspectief hun groote wereldrijk moe-i.
willig te vernielen, wanneer het beroep op
het verstand met gehoord wordt.
Het Hamburger Fremdenblatt schrijft
o.m., dat de militaire macht van
Duitschland een toppunt heeft bereikt
Het antwoord, dat het zal kunnen geven
op een voortzetting van de Engelsche
provocaties zal neerkomen op het eiland
als een hamerslag van het jongste Re-
richt. De zuilen van een wereldrijk zul
Ion daarbij scheuren, een wereldrijk,
welks bestaan van Duitsche zijde noon
is bestreden. Wanneer het nihilisme van
Winston Churchill de overhand rnoclii
bc-houden.. zal dc wereldgeschiedenis
eens het vonnis er over-kunnen uitspre
ken, wie het Britsche imperium heeft
vernield, de onverbeterlijke amokmaker,
die zijn volk met blinde oogen in he:
verderf stort, of de vernieuwer van he
Duitsche volk, die op het hoogtepunt
van zijn overwinning de groote wijsheid
der gematigdheid toont en die vóór dca
eindstrijd met een wildgewordcn tegen
stander de woorden uitspreekt: ik zij
geen reden voor de voortzetting van det
strijd". Engeland is voor een vreeseliik?
keuze gesteld.
Italiaansche indrukken
De historische rijksdagrede van
den Führer wordt in Italië zonder
voorbehoud algemeen goedgekeurd.
ooral de passages over de buiten
gewone beteekenis van de houding
\an Italië voor de oorlogvoering van
Duitschland en de gemeenschappe
lijke overwinning trekken zeer de
aandacht en wekten de geestdrift
der bevolking.
Reeds een uur na het einde der Rijks-
dagzitting publiceerden de dagbladen
een zeer uitvoerig uittreksel uit de rede.
De Giornale dTtalia plaatste over de ge-
heele breedte van zijn editie de volgende
opschriften: „Laatste beroep op het ver
stand. De groote rede van den Führer
in tegenwoordigheid van graaf Ciano in
den Rijksdag. Dank aan den Duce en
het fascistische Italië". Het blad wijst
verder op de volstrekte zekerheid van
de overwinning, die Adolf Hitler toont
De, Lavoro Fascista spreekt in zijn op
schriften van het „Front der spil tegen
Engeland", van de „Loyale cn hartelijke
erkenning van de bijdrage van liet fas
cistische Italië voor de gemeenschappe
lijke overwinning" cn schrijft in een
ander opschrift: „Nog kan Engeland de
Ontzetting van den Yernictigingsoorloz
Vermijden".
In Italiaansche politieke kringen wijst
men op het feit. dat Hitier de volledige
solidariteit en de constructieve kracht
van de spil tot uitdrukking heeft ge-
bracht. Zijn woorden bevestigen tevens
het belang, dat Duitschland hecht aan
dc deelneming van Italië aan den oorlog
Bijzonder sympathiek vindt men, dal
ook dc Italiaansche gesneuvelden zijd
herdacht, waarbij vooral de heldhaftige
dood van luchtmaarschalk Balho ver
meld werd.
Zonder voorbehoud valt men ook de
conclusie bij ten aanzien van de verder;
ontwikkeling van den toestand, ook hei
geen Hitier gezegd heeft over de samen
werking met Rusland. In Italiaanscln
politieke kringen zegt men, dat in deze
woorden een groote stoatsmansvisie tot
uitdrukking komt, welke het zekerste
onderpand vormt voor de gemeenschap
pelijkc slotovervvinning en het bereiken
van alle constructieve doeleinden de:
heide revoluties.
Zweedsche opinit
In politieke kringen der Zweedsche
hoofdstad heeft de rede van Hitier eer.
zeer diepen indruk gemaakt. Vooral
wijst men op het volstrekte vertrouwen
in de overwinning. De grootste belang
stelling is in Zweden gewekt door de uit
eenzettingen van Hitler over de betrek
kingen met Rusland. In het bijzonder
juicht men de woorden toe over de sta
bilisatie der betrekkingen tusschen de
staten in het Oost-Europeesche gebied
De door den Führer aan Engeland
gerichte woorden noemt men een
hartstochtelijk beroep op de mensche-
.lijkheid en men spreekt dpn wensch uit.
dat Engeland van deze kans gebruik zal
maken.
PARIJS, 19 Juli. (D.N.B.Ver-
schillende Parijsche bladen nemen
tegenover de regeering te Vichy een
afwijzende houding aan, waarbij
slechts voor maarschalk Pétain een
uitzondering wordt gemaakt. Deze
bladen eischen, dat het Fransche
volk, in het hijzonder het arbeidende
volk, bij den heropbouw van Frank
rijk wordt betrokken.
„La Vie Nationale" vraagt zich af ho?
men een nieuw Frankrijk kan opbouwen
zoolang de vroegere voorzitter van den
Senaat. Jcanneney, en de vroegere voor
zitter van de Kamer, Herriot, daaraan
meewerken. Weliswaar zijn er onder (k
parlementsleden enkelen die nog rc-cht
van spreken hebben, maar deze beiden
moeten zwijgen. De „dikke Eduard" (be
doeld wordt Herriot), deze demagoog en
-voor tweehonderd procent anti-fascist,
heeft de onbeschaamdheid thans op tf
roepen tot een herstel des lands. In den
naam van de moeders en weduwen van
Frankrijk kan niet worden geduld, dat
lieden als liij deel hebben aan den her
opbouw van Frankrijk.
Het blad „La France au Travail'
schrijft: De nieuwe regecring te Vichy
denkt niet aan de arbeidersklasse
Maar het is de arbeidersklasse, die Itf
dons den oorlog in dc eerste linies heeft
gestaan en die haar bloed voor Frank
rijk heeft gestort. De beslissingen, di?
te Vichy worden genomen, zijn waarde
loos.
BELGISCHE KRIJGSGEVANGENEN
WORDEN VRIJGELATEN
BERLIJN, 19 Juli (D.N.B.). P'
Führer heeft bepaald, dat alle Belgische
krijgsgevangenen, met uitzondering van
officieren en onderofficieren, worden
vrijgelaten. De terugkeer der vóór df
capitulatie naar Duitschland gebracht
krijgsgevangenen zal geschieden naar
gelang van de beschikbare v'ervöermid*
delen. Er is reeds een begin gemaakt.
NEW YORK, 20 Juli. (D.N.B.). De rijksdagrede van den Führer
met haar laatste beroep op het verstand van Engeland, wekt het
grootste opzien in de Vereenigde Staten. Vol spanning kijkt het
geheele Amerikaansche publiek naar Londen, welks antwoord van
fatale beteekenis zal zijn voor de ontwikkeling der wereldgeschiede
nis, zooals men ook in de Vereenigde Staten duidelijk inziet.
De redevoering van Hitler is door talrijke Amerikaansche stations
uitgezonden en door milliocnen Amerikanen gehoord, ondanks den
korten termijn, waarop zij was aangekondigd.
Onder geweldige opschriften, die het alternatief van Engeland:
vrede of verwoesting, ondubbelzinnig tot uitdrukking brengen,
publiceercn de late edities van de New Yorksche kranten Vrijdag
de gedenkwaardige redevoering uitvoerig. Daarbij worden uiteraard
de tot Engeland gerichte passages op den voorgrond geplaatst. De
Associated Press, die den volledigen tekst van de rede heeft gepubli
ceerd, legt den nadruk op Hitiers waarschuwing voor de verwoesting
van een wereldrijk, wanneer Engeland vasthoudt aan voortzetting
van den strijd.
