Nederlandsch officier
beleedigde den
Fiihrer
De Laatste Bus
Een kwetsende
rede
Visschersbootop
mijn geloopen
OUD-STRIJDERS
VAN 8 R.I.
Verdacht van
berooving
RESTITUTIE
2e BLAD PAG. 3
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
ZATERDAG 7 SEPTEMBER 1940
KRIEGSGERICHT VEROORDEELT HEM TOT
ANDERHALF JAAR GEVANGENISSTRAF
Anderhalf jaar gevangenisstraf
heeft het Duitsche Kriegsgericht
gisteren opgelegd aan een Neder-
landschen beroepsofficier, wegens
beleediging van den Führer van
het Duitsche Rijk.
Als kapitein der 4e afdeeling
van het 54e corps Opbouwdienst
hield hij op 15 Juli van dit jaar een
rede voor zijn manschappen, on
geveer 45 in getal. Het was de
tweede toespraak in korten tijd
welke hij meende te moeten hou
den om het moreel der manschap
pen te versterken na de deprimee-
rende gevolgen der capitulatie.
Een drietal minderen die deze toe
spraak uiteraard ook hadden aange
hoord. meenden dat deze hen allen in
gevaar bracht omdat zij beleedigende
woorden zou inhouden aan het adres
van het Duitsche Rijk en zijn Führer.
Een dier manschappen is Duitscher van
geboorte, doch uit Nederlandsche ouders
en dus in Nederland militair dienst
plichtig. Vandaar ook dat hij tijdens den
oorlog in Nederland soldaat was en na
de capitulatie bij den Opbouwdienst te
recht kwam. De heide andere soldaten
die met, hem naar de Deutsche Staats-
polizei waren gegaan om den kapitein
aan te klagen, waren Nederlanders van
geboorte.
Den kapitein nu, was ten laste
gelegd, dat hij over Adolf Hitler
op kwetsende wijze had gespro
ken. Voorts zou hij gezegd heb
ben: „Ik wil niet zeggen dat de
Duitsche soldaten minderwaardig
zijn, maar ik wil ook niet zeggen
dat zij dat niet zijn", en tenslotte
zou hij er zijn ontstemming en ver
bazing over hebben uitgesproken
dat Nederlanders luisteren naar
de muziekuitvoeringen der Duit
sche militaire kapellen.
De beschuldigde kapitein, die reeds
zes weken in voorloopige hechtenis zit.
kreeg bij den aanvang der zitting, het
eerst het woord voor het houden zijner
verdediging. Hij ^.eide, dat hij gevoeld
had dat zijn soldaten zeer gedeprimeerd
waren na den oorlog en twijfelden aan
de toekomst. Ze kwamen bovendien in
weken niet huis en hij wilde nu zijn
manschappen moreel opbeuren en daar
toe een toespraak houden van hart tot
hart.
Ik ben zoo zeide hij ai sedert 1914
officier en voel me een goed vaderlan
der. Ik was door mijn chef voorgedragen
voor de Militaire Willemsorde. In mijn
rede sprak ik over de historie van ons
Vorstenhuis en ik wilde de jongens wij
zen op de Koningin die voor Haar volk
veel geleden heeft. Ik dacht daarbij niet
aan de verordeningen van den Rijks
commissaris en toen ik zei dat woorden
van onze Koningin op een Nederlander
uiteraard grooter indruk maken dan de
woorden van den Führer. heb ik geens
zins de bedoeling gehad, den Führer
van het Duitsche Rijk te beleedigen.
De kapitein zeide voorts, dat hij zijn
toespraak had geïmproviseerd en het
daardoor dus mogelijk is. dat hij zich
wat onduidelijk of verkeerd heeft uitge
drukt. Hij zou echter in ziin toespraak-
den Führer als voorbeeld hebben gesteld
van orde en discipline daar hij hewon-
dering heeft vbor hetgeen een man. uit
het volk voortgekomen, to^ stand heeft
welen te brengen.
Het getuigenverhoor
Hierna werd het getuigenverhoor aan
gevangen. Eerste getuige was de in
Dnitschland geboren soldaat. Deze ver
telde ter illustratie, hetgeen kort voor de
bewuste redevoeringen was voorgeval
len. Getuige diende op zekeren dag hij
den. kapitein een verzoek in ter verkrij
ging van een visum voor DuitschlanrJ.
Dit. verzoek echter, was in de Duitsche
taal gesteld. Hierover was de kapitein
kwaad geworden en had den soldaat ge
straft met 6 dagen zwaar arrest. Getui
ge. die wel Nederlandsch leest en
spreekt, zii het met Duitsch accent, zegt
geen Nederlandsch te kunnen schrijven,
omdat hii dit nooit geleeerd heeft. In de
redevoeringen van den kapitein had hij
zich geërgerd aan de hierboven reeds
geschetste diskwalificaties van den
Fjlhrer en de Weermacht en met twee
kameraden was hii het gebeurde gaan
aangeven hii de Duitsdne Staatspolizie.
Volgens deze getuige, heeft minstens
twee derde dei* manschappen zich aan
de rede geërgerd.
Hierna werd een soldaat gehoord,
koopman van beroep, thans bij den
Opbouwdienst. die bevestigde dat de
kapitein twee redevoeringen heeft
gehouden waarin hii de historie van
het Oranjehuis had behandeld en de
Koningin had geschetst als een vro
me. hoogstaande vrouw. Ook de ge
wraakte woorden over den Führer
heeft hij gehoord, maar niet den in
druk gekregen dat de kapitein daar
mee had willen beleedigen. doch ze
meer bedoeld had in den zin van
..bij wijze van spreken". Bovendien
had deze getuige den indruk gekre
gen. dat de zenuwen van beklaagde
in den loop van den tijd, geschokt
waren.
Manschappen in gevaar?
Een sergeant van den Opbouwdienst'
werd als derde getuige gehoord. Deze
man wist zich alles niet zoo precies
meer te herineren. Hij was althans zeer
vaag en onnauwkeurig in zijn verklarin
gen. De geïncrimineerde woorden, die
door den kapitein zouden zijn gespro
ken. werden door hem bevestigd. Hij
voegde daar nog aan toe. dat de kapi
tein zijn manschappen had aangeraden
zich tegenover de Duitsche soldaten cor-
Talrijke Nederlandsche arbeiders, die in Duitschland tewerk gesteld kunnen wor
den, vertrekken dagelijks uit verschillende sleden naar hun plaats van bestem
ming. Een hartelijk afscheid op het station te Amsterdam.
Foto Pax-Holland).
reet en voorbeeldig te gedragen. Maar
wel had deze getuige sterk den indruk
gekregen, dat, als de kapitein met dit
soort redevoeringen doorging, hit de
manschappen tezamen wel eens in ge
vaar zou kunnen brengen. Daarom werd
de zaak aangegeven.
Een waardevol betoog
Waardevol voor den beschuldigden
kapitein was hetgeen een majoor
van de vroegere Militaire Lucht
macht verklaarde. Deze schetste do
groote verdiensten van den beklaag
de. die hij heeft leeren kennen als
een voortreffelijk officier, buitenge
woon innemend Voor ziin minderen.
Beschuldigde heeft drie jaar onder
hem gediend en hij weet wat hij
waard is. De kapitein heeft zich o.m.
toegelegd op de studie der vroegere
landsverdediging, de vroegere plaat
selijke omgeving van 's Hertogen
bosch, om daarbii na te gaan in hoe-
vere deze nog van strategisch belang
was voor dezen tijd. Bij de herden
kingsfeesten van Willem den Zwij
ger werd hem opgedragen een groo
te rede te houden in aanwezigheid
van tal van militaire-, burgerlijke
en kerkelijke autoriteiten.
Bovendien heeft spr. den kapitein
meegemaakt als oorlogskameraad. Hij
was toen commandant van een afzonder
lijke staf in Dordrecht. Daarbii muntte
hij uit in corectheid, was hii vlot en hel
der van geest. Daarna is ook hij, als
zoovele anderen, diep geschokt geweest
door de capitulatie. Ten overvloede zei-
Oe opening van de Wiener Messe. Rijksminister Funk en Rijksstadhouder
Baldur von Schiraeh tijdens een rondgang door het tentoonstellingsgebouw
(Foto Weltbild)
de getuige nog. dat het niet beklaagde's
gewoonte was. in het officierscorps den
Führer te beleedigen.
Het requisitoir
De openbare aanklager hield vervol
gens zijn requisitoir. Hii noemde de
rede, welke de kapitein gehouden heeft
onverantwoordelijk; hij verzuimde, de
verplichting na te komen, de Duitsche
Weermacht te respecteeren cn heeft bo
vendien don Fü'hrcr en in hem het ge-
heele Duitsche volk beleedigd. Daarvoor
past een zeer hooge straf, al wil spr. ei
rekening mpe houden, dat verdachte im
pulsief gesproken heeft en wellicht ner
veus was. De openbare aanklager eisch-
te een gevangenisstraf van drie jaar.
Hierna was het woord aan den verde
diger, die den kapitein schetste als een
officier in hart en nieren, als een recht
schapen mensch die niemand wilde
kwetsen of beleedigen.
Nadat, ook de kapitein zelf nog het een
en ander ter zijner verdediging had aan
gevoerd, ging het Gericht in raadska
mer. Na geruimen tijd kwam het terug
en werd het vonnis uitgebracht, dit luid
de: anderhalf jaar gevangenis
straf met aftrek van 2 maal 3 weken
voorarrest.
UIT DE STAATSCOURANT
Bij besluit van den secretaris-generaal,
wnd. hoofd van het departement van
justitie van 2 September 1940 is aan
mr. H. J. Kist in verband met het he
reiken van de"n pensioengerechtigden
leeftijd met ingang van 16 September
1940 eervol ontslag verleend als griffier
van den Hoogen Raad der Nederlanden
onder dankbetuiging voor dc in rechter
lijke betrekkingen bewezen diensten.-
Na achtereenvolgens als griffier van
de kan ton gerechten-'te Bergen op Zoom
en te Gouda in de rechterlijke macht te.
hebben gediend, werd mr. Kist 15 Jan.
1915 tot, substituut-griffier hij den Hoo
gen Raad aangesteld, waarna 2 Augus
tus 1927 zijn benoeming tot griffier volg
de.
Mr. Kist is dus meer dan een kwart
eeuw bij den Hoogen Raad werkzaam
geweest.
Bij besluit van den secretaris-gene
raal, wnd. hoofd van het departement
van justitie van 7 September 1940 is met
ingang van 1 October 1940 aan A. Faber
op zijn verzoek eervol ontslag verleend
als directeur van het eerste gesticht van-
de rijkswerkinrichtingen Veenhuizen on
der dankbetuiging voor de bewezen
diensten.
TIJDENS DE JACHT GESTORVEN
LOSSER, 6 Sept. Vanmiddag is
pastoor Ch. E. Ossc van de parochie te
Bekkum, toen hij met zijn jongsten broer
in het Lossersche zand jaagde, door een
beroerte getroffen en kort daarop over
leden. Pastoor Osse werd te Losser ge-
horen en bereikte den leeftijd van 72
jaar.
Vier dooden
Donderdagmiddag is in het Brou-
wershavenschegat de motorbotfer
Dolfijn. Brouwershaven 9. schipper
W. van Reeden. bij het garnalen-
visschen op een mijn geloopen en
vergaan. De vier opvarenden zijn
omgekomen. Men hééft reeds twee
lijken kunnen bergen.
Een vereeniging in
oprichting
Plannen zijn in een gevorderd sta
dium om te komen tot oprichting
van een „Vereeniging van Oud-strij
ders 8 R.I.", Aan de opstelling der
statuten tot verkrijging van de goed
keuring van den Procureur-Generaal
wordt gewerkt.
De vereeniging. waarvan allendie
in de oorlogsdagen tot 8 R.I. (stamre-
giment en daaruit voortgekomen onder
deden) hebben behoord, zouden kunnen
deel uilmaken (dus zoowel officieren,
onderofficieren, korporaals als man
schappen), stelt zich o.a. ten doel, le.
eenmaal per jaar. in beginsel op den
2en Pinksterdag, in Rhenen bij elkaar
te komen, ter herdenking van de geval
lenen; 2e. eventueele hulpverleening aan
diegenen van 8 R.I., verminkten en an
deren. die als slachtoffers van den oor
log zijn te beschouwen.
Adhaesiebetuigingen voor de op te
richten oudstrijdersvereeniging gelieve
men te richten aan den res.-kapitein 'A.
Zwarts (Joh. de Wittlaan 2, Arnhem,
telcf. 26594). die zich wel met het secre
tariaat heeft willen belasten.
De Commissie bestaat uit: Res.-maj.
mr. B. G. A. Smeets, voorzitter; res.-kap.
A, Zwarts, secretaris; res.-kap. A. Wier-
si nga, res.-kap. J. Hulleman, res.-paar-
denarts le kl. F. J. M. Roelvink. res.-
off. v. gez. le kl. C. H. Paris, 2e luit.
der mil. adm. L. H. M. Verhoef, penning
meester; A.O.O. A. Assies. A.O.O. F. A.
Pieper, S.M.I. S. Pas, S.M.A. W. Th. Tol-
huiscn, serg. le kl. B. P. Grisol, sergt.
H. Buijs. sergt.. F. H. E. Joosse. korpl.
L. Koerntjes, korpl. B. G. Hottinga, sold.
H Willemsen, sold. F, L. de Keyser,
sold. K. Th. Scholten.
A.R. EN C.H.-VERGADERINGEN TE
'S GRAVENHAGE GAAN WEL DOOR
•s-GRAVENHAGE, 6 Sept. Het
bericht, dat de tegen morgen in het
Kurhaus te Scheveningen belegde
vergaderingen, uitgaande van de
A.R. kieskringcentrale „Nederland
en Oranje" te 's-Gravenhage en de
kamerkringvereeniging 's-Gravenha
ge der Chr. Hist. Unie, niet zouden
doorgaan, berust op een misver
stand. Deze bijeenkomsten gaan
w e 1 door.
EEN RIJK BEUKENJAAR OP DE
VELUWE
Naar het zich laat aanzien, zal de
oogst van beukennootjes op de Veluwe
dit najaar bijzonder groot ziin. De krui
nen der meeste hoornen zijn bruin van
de duizenden stekelige napjes, waaruit
straks de glimmende, driekantige vrucht
jes zullen neerregenen.
De handel in beukennootjes zal dit
jaar. evenmin als die van eikels en kas
tanjes. vrij zijn, omdat men van plan is
deze boomvruchten op groote schaal in
te zamelen. In verschillende centra van
ons land zijn daartoe oficieele opkoopers
van overheidswege aangewezen.
De eikels en kastanjes zijn voorname
lijk bestemd voor veevoeder; uit de beu-
kenootjes wordt de olie geperst, welke
geschikt is voor en gebruikt zal worden
bij de voedselvoorziening.
Tc verwachten valt, dat de jeugd hij
de inzameling een groot aandeel zal heb
ben en wellicht zal deze campagne voor
vele gezinnen nog een extra-bijverdien
ste kunnen worden.
(N.R.Ct.).
AMSTERDAM. 0 Sept. - De oil-
cier van justitie, mr. J. W. Bo*c.h.
vorderde vrijspraak tegen den 36-
jarigèn Hilversumschën handelsrei
ziger, die voor de rechtbank terecht
stond, verdacht van berooving van
een dronken man, dien hij in een
auto thuis gebracht had.
Op 12 April, tegen sluitingstijd, zat de
bejaarde Bussunimcr H. in een café te
Hilyersum. Hij had veel meer gedronken
dan goed voor hem was en de caféhou
der vond het niet verantwoord, dat hij
alleen huiswaarts toog. Een Hilversum-
sche handelsreiziger, die ook niet meer
geheel brandschoon was. doch die toch
nog wel wist wat hij deed. bood zich als
geleider aan.
Weldra stond een taxi voor, doch de
chauffeur vertrouwde het naar alcohol
riekende gezelschap, dat zijn diensten
inriep, niet bijster, zoodat hij vooruitbe
taling verlangde. De Bussuramer ver
trouwde zijn portemonnaie een oogen*
blik aan zijn „oppasser" toe en deze
maakte voor de start de zaak met den
chauffeur in orde.
De Bussummer werd uitgeladen in de
buurt van zijn woning en in een plant»,
soentje genoot hij nog eenige rust vóór
hij zich hij zijn echtgenoote aanmeldde.
Den volgenden dag miste hij vijf bank
biljetten van tien gulden.
De handelsreiziger had met den chauf
feur nog een kop koffie gedronken om
wat bij te komen, voor ook hij zich weer
onder het huisvrouwelijk gezag stelde.
Den volgenden dag kwam*de Bussum
mer opdagen, om zijn geld terug te vra
gen.
Maar de handelsreiziger ontkende ook
maar een cent meer uit de portemonnaie
te hebben genomen, dan hij noodig had
gehad om de taxi te betalen. Wel wer
den in zijn woning eenige bankbiljetten
van 10 gevonden en ook de met den
chauffeur gedronken koffie had hij met
een tientje voldaan.
Van het. in zijn woning gevonden geld
kon hij op een hetrekkelijk gering be
drag na de herkomst opgeven. Zijn
vrouw bevestigde zijn verklaringen.
Haar man was erg dronken thuisgeko
men. de chauffeur had hem tot de deuf
gebracht en zelf had zij hem zoo goed
als het ging naar zijn bed getranspor
teerd.
In de diverse verklaringen van den
caféhouder, den chauffeur en de vrouw
van verdachte zag de officier van justi
tie geen voldoende bewijsgronden.
De verdediger mr. H. Keune sloot zich
gaarne bij dit requisitoir tot vrijspraak
aan. maar bovendien was hij van oor
deel. dat zoo er al iets ten laste had
moeten worden gelegd, dit niet diefstal
was, doch verduistering. PI. is er van
overtuigd, dat zijn cliënt het slachtof
fer is van dronkemanspraatjes.
WEGENBELASTING
'g-GRAVENHAGE. 6 Sept. - De K. N.
A. C. deëlt het volgende mede:
De beschikking vanwege het Departe
ment van Financiën, waarbij het verkrij
gen van 60-dagen kaarten voor de motor
rijtuigenbelasting werd vergemakkelijkt,
gaf door haar redactie aanleiding tot
het feit, dat verschillende inspecteurs
der directe belastingen zich niet meer
gerechtigd achtten terugbetalingen te
doen geschieden op jaar- en kwartaal-
kaarten vnor motorrijtuigen, welke bui
ten gebruik moesten worden gesteld.
Naar aanleiding van een desbetref
fend verzoek van de K.N.A.C. werd thans
van het departement van financiën be
richt ontvangen, dat deze terugbetaling
toch kan geschieden, indien voor de des
betreffende motorrijtuigen een rijver
gunning door de rijksverkeersinspectie
is geweigerd.
Bovendien blijft de bepaling van
kracht dat hun, die kunnen aantoonen
op bepaalde dagen in de maanden Juni,
Juli, Augustus en/of September 1940,
niet met hun voertuig op den openharen
weg te hebben gereden, op verzoek terug
gave kan worden verleend over de des
betreffende dagen.
Op bon van uw dokter
FEUILLETON
door
Cecil Freeman Cregg
59)
Ik probeerde de anderen te hel
pen den inspecteur kwijt te raken.
Dat kon ik heel gemakkelijk
doen, want de anderen zouden er toch
de schuld van krijgen niet ik. Maar
Higgins schijnt onder een gelukkig ge
sternte geboren te zijn. Toen hij bijv.
dien ladder naar binnen haalde, liet
ik het ding plotseling schieten, maar
het ding miste hem. Toen probeerde
ik hem in den schoorsteen naar om
laag te werken, maar zonder succes.
Toen liet ik hem van het dak afglij
den, maar op het laatste moment greep
hii /»e goot. Het was onbegonnen werk.
In ieder geval moet hij later het Med-
burst huis nog eens nauwkeurig on
derzocht hebben. Vond daar waar
srhijnlijk ook eenige vingerafdrukken
van mij. Gord dat hij me daar gezien
had. Ik hoop. dat hij er geen een op
onwaarschijnlijke plekken vond. Dat
is wel niet mogelijk, want anders zou
een man mot Higgins' hersens dat wel
verder onderzocht hebben."
„En juffrouw Hick?"
„Mapell" antwoordde hij lakoniek.
„van ons wist ze niets".
„De auto stond op jouw naam is het
niet?"
„Ja", zei Hamper, fronsend. „Mapell
haalde me daartoe over. In de toekomst
moet ik dergelijke fouten vermijden,
hoewel ik me herinner, dat het destijds
mijn ijdelheid streelde."
Er volgde een korte stilte, welke ten
slotte verbroken werd door de vrouw die
inspecteur Higgins gekend had als Jill
Crawford.
„Weet je Tommy, dat ik je bijna ver
ried. toen ze me op Scotland Yard vast
hielden. Ik acteerde een beetje en ging
te ver. Een bijna echte flauwte redde
echter de situatie. Die ouwe tante op
Scotland Yard, was echter een goeie,
moederlijke ziel", voegde zij er cynisch
aan toe.
„Doet er niet, toe. Siss. Ik heb het
aan jou te danken, dat je mij uit een
groote moeilijkheid gered hebt. Higgins
moet zich wel verwonderd hebben afge
vraagd hoe ik op de hoogte was van het
bestaan van het groote huis in Med-
hurst.
Jij bracht me op het idee om me zelf
een brief te schrijven en het te doen
voorkomen alsof die van mijn vader
kwam. Ik geef toe, dat het idee om
den hrief een oud adres te geven, van
mij was. maarIn ieder geval was
jij het. Siss. die hem Higgins in handen
speelde,"
„Dat ls waar ook. Tommy. Heb je
het met je hospita in orde gemaakt?"
„Ja". Na een pauze vervolgde hij
koud en dreigend: „Het is voor haar
maar heter dat ze niet gaaf-piepen."
„Ren je er ooit achter gekomen, waar
om Mapell ons in dat huis in Horton
volgde?"
„Neen. Waarschijnlijk was het maar
toevallig, maar Mapell kan goed gissen
of liever kon goed gissen. Hij begreep
wel, dat Raymond van dat huis uit was
doodgeschoten en waarschijnlijk kwam
hij daar eens rondneuzen om te kijken
of hij mij niet verraden kon. Van San
derson kwam hij ook netjes af. Daar
maakte ik echter een leelijke fout."
„Hoe kwam je ertoe op Sanderson te
schieten?
„Ik handelde een beetje overhaast
Siss. Na den brand nam ik een geweer
en wat ammunitie mee uit de schiet
baan en begaf mij naar het landhuisje,
om me daar eenigen tijd schuil te hou
den. Ik kwam er net aan, toen er nie
mand anders uit te voorschijn kwam
dan Sanderson met een stelletje agen
ten. Natuurlijk dacht, ik. dat Sanderson
gepraat had en dat. de politic me daar
was komen zoeken. Ik bemerkte niet dat
hij geboeid was. Het was een kwestie
van zelfverdediging. F.n een mooie ge
legenheid om het plannetje, dat ik in
den zin had toen ik naar het huis in
Medhurst, ging, alsnog uit te voeren. Ik
moet. echter toegeven dat het een slecht
schot was. Niets vergeleken hij dat
waarmee ik Raymond naar de andere
wereld 'hielp. Maar ik ben altijd boter
met een bewegend doel. Inspecteur Hig
gins was heel dicht bij de waarheid met
zijn sprookje, zooals hij het noemde.
Ik had een buitengewoon ènaangpnaam
kwartiertje en het was allpen de ge
dachte dat jij daar buiten was met die
vrouw, welke me moed gaf. Ik had
slechts om hulp te roepen."
Een nieuwe pauze, waarin Hamper
zijn glas weer vulde, terwijl zijn zus
t"r een cigaret opstak. Toen vervolgde
hij:
„Het was verdraaid grappig, dat
Higgins mij naar dien advocaat stuur
de. Op den terugweg telefoneerde ik
hem met Mapei I's stem en deed net
alsof ik hem wilde omkonpen. Alsof
die onschuldige Higgins zijn „Ziel"
zou verkoopen. Ik wilde, dat die stem
goed tot hem zou doordringen. Ik ver
telde hem ook van die handschoenen
met Mapell'?. vingerafdrukken erop. Ik
wist, dat hij me' niet zou gclooven."
„Vertelde je hem dat?'' Verschrikt
kwam de vrouw overeind.
„Wat gaf het? Toen vader die hand
schoenen liet maken, wist hij wat hij
deed. Hij droeg ze altijd als hij aan
het werk was. Mapell wist. het natuur
lijk niet, want clan zou hij er wel een
stokje voor gestoken hebben."
„Toch hadden ze ons bijna verraden,
Tommy.''
„Ja, ik had een moeilijke vijf minu
ten, toon ik de douane moest wijsma
ken. dat ik veel met chemische stof
fen werkte en ze moest dragen om
mijn handen te beschermen.''
„Je had ze moeten vernietigen, Tom
my. Hoe kwam je er in vredesnaam
toe. om ze mee te nemen hier naar
toe?"
„Ze zijn heel wat waard. Siss. ik
kan ze hier prachtig aan een van de
linke jongens verkoopen."
„Ik was verschrikkelijk hang. toen
Higgins ons beiden op Scotland Yard
vasthield op die absurde beschuldigin
gen.
„Hij wilde ons tegen Mapell bescher
men. Ha, ha. Ik moet tot Mapell's eer
toegeven, dat hij dPn moed had als Tyn-
dall naar Scotland Yard te komen en
mij daar bij de identificatie aan te wij
zen."
„Waarom heb je hem toen niet ver
raden?"
„Dat was te gevaarlijk voor me, lieve.
Als ik hem verried, stond dit voor mij
gelijk met de bekentenis. Mapell kon ik
altijd krijgen. Ik had alle maatregelen
genomen. Ik had bij je onvolprezen hos
pita reeds een prachtigen brief achter
gelaten, geadresseerd nan den heer Hen
ry Adams^met volledige instructies be
treffende een advertentie in dc Times
al die noodzakelijk zou blijken. Inspec
teur Higgins had toch moeten weten,
dat geen zichzelf respecteerende misda
diger (excuseer me de uitdrukking) zulk
een fout zou maken als den brief naar
den heer Adams te zenden en die te la
ten volgen door een advertentie, waarin
hij zijn adres verraadt. Handley House
behoorde aan de bende en ik wist dat
Mapell en Heckcnstein zich daar eeni
gen tijd zouden ophouden. De brief aan
Adams was dus een ingenieuse manier
om hen te verraden. En het slaagde
terwijl ik veilig in de gevangenis zat".
„F.n die wijsgeerige speech over het
huwelijk tegen een broer en een zus
ter, Tommy, dat U'as me bijna te mach
tig".
„Ja, Siss. Wanneer zeiden we ook
weer, dat we zouden gaan trouwen? Dp
dertiende Juni. niet? Och. wat is die
man een sufferd!"
Een uitbarsting van vroolijkheid van
hen beiden volgde, totdat de vrouw ein
delijk weer wat kalmer werd.
„Toch. Tommy, moeten we dit alle
maal vergeten. Het is gevaarlijk om
aan deze dineen te denken laat staan
er over te sprpken."
„Gevaar? Wat is gevaar?" zei Tommy.
Je kunt in ons beroep alleen maar suc
ces hebben, indien je geen zenuwen
hebt geen geweten en goed tooneel
kunt spelen. Dat was een van de stel
regels van den ouden heer".
„Je bent een wonder. Tommy".
Hamper glimlachte een zelfvoldaan
lachje.
„Drommels, Siss, als dat ouwe wijf
van een Higgins ons nu eens hier kon
zien zitten!"
„Dat kan hij".
Bij het hooren van die stem draaide
het tweetal zich verschrikt om. In de
deuropening stond de stevige figuur
van den inspecteur, een revolver in
zijn rechterhand, terwijl er een paar
handboeien aan den wijsvinger van 7:'n
linkerhand bengelden. Achter den in
specteur waren verschillende figuren in
diversp uniformen zichtbaar.
Higgins wenkte met den wijsvinger
van zijn linkerhand. De handboeien
rammelden welluidend.
Hamper had die veelzeggende hand
schoenen moeten verwisselen, want de
douaneautoriteiten hadden de zaSk be
hoorlijk gerapporteerd en Higgins be
schikte toch nog over meer intelligentie,
dan Hamper hem toeschreef.
Het was een toevallige omstandigheid
dat Hamper op den dag, welke hij ge
noemd had als datum voor zijn huwe
lijk met Jill Crawford, het twijfelachti
ge privilegie genoot zijn verlangens
kenbaar te mogen maken betreffende
zijn laatste ontbijt.
