f2.25 Commissaris Engelbrecht in Tivoli sprak De zuurkool - stamppot J.A. SCHOTERMAN Zn. VOOR DE HUISVROUW GRENADINE LIMONADE SIROOP Beker-wedstrij den Hockey-programma Competitie N.A.S.B. LftfynhahdVó De Hoeve 2e BLAD PAG. 2 AMERSFOORTSCH DAGBLAD ZATERDAG 29 NOVEMBER 1941 TT ET is u waarschijnlijk reeds be- kend, dat ik gedurende meer dan SO jaar ons land in den vreemde heb ge. diend. Ik heb zendingen gehad in Euro pa, Oost-Azië en in Zuid-Amerika en op (mijn vele reizen de gelegenheid gehad om menschenkennis te doen en poli tieke toestanden grondig te loeren ken nen". Aldus zeide de commissaris der provincie, den heer W B, Engelbrecht. in den aanhef der belangrijke rede, wel ke hij gisteravond in Tivoli op de door 'de N-SB. belegde groote bijeenkomst hield. „Terwijl ik in den consulairen dienst V.ooral tot taak had onze economische belangen te behartigen, zoo vervolgde de heer Engelbrecht en daarover te rappor teeren, heb ik aan de diplomatieke pos ten, waaraan ik verbonden ben geweest, mij ook in de buitenlandsche politiek moeten inwerken om daarover te kun nen berichten. Dat ik daardoor ook in de gelegenheid hen geweest om een groot aantal buitenlandsche staatslie den en diplomaten te leeren kennen, spreekt wel van zelf. Het zou te ver voeren, wilde ik u over mijn verschil lende zendingen het een en ander ver (tellen of een opsomming geven van de ïnenschen, die ik daar heb ontmoet en in de landen mijner vestiging een rol speelden. Maar ik wil in een oogenblik terugdenken aan mijn laatste zending Sn Polen, waar ik ons land gedurende een zestal jaren heb vertegenwoordigd. Zeer bevriend was ik te Warschau met den toennjaligen Duitschen gezant, V n Moltke, door wien ik in staat werd gesteld tal van bijzonderheden je verne men over de treurige en vaak schande lijke wijze, waarop de Dnitschers in dat land bejegend werden. De haat tegen al, wat Duitsch was, moest iederen vreemdeling opvallen. Het behoorde tot de regelmatig terugkeerende verschijn selen. dat voor het Duitsche gezant schap werd gedemonstreerd, zoodat de politie moest ingrijpen om erger te voorkomen. Zelfs was het voor ons Ne derlanders gevaarlijk op straat of in de theaters H^landsch te spreken, aange zien men dan vaak dacht met Duit- schers te doen te hebben. In diplomatieke kringen was men het er in die jaren reeds algemeen over eens, dat de Poolsche buitenlandsche politiek uitein delijk tot een oorlomet Duitschland zou leiden, tenzij Polen zijn vijandige houding ien opzichte van zijn grooten buurstaat tij dig zou herzienVerandering moest even eens komen in het voor Duitschland kren kende vraagstuk van den zoogenaamden „Corridor" en in het statuut van Danzig, een anomalie' van het verdrag van Ver sailles. Voor ons was Warschau niet alleen een belangrijke observatiepost, doch te vens op economisch terrein interessant, aangezien wij aldaar groote handelsbe langen hadden. Het was voor mij dan ook een groote teleurstelling, toen aan mijn zending een plotseling einde kwam. De economische crisis namelijk, die ook in ons land sterk gevoeld werd. was de oorzaak, dat de regeering in het najaar van 1932 besloot om tot versobe ring van den staatsdienst over te gaan en in tal van diensttakken ambtenaren te ontslaan. Op den buitenlandschen dienst meende men te moeten bezuini gen door een aantal gezanten en con suls-generaal te ontslaan en op wacht geld te stellen. Zoo werden om de. ge- 7antenposten te Athene. Cairo. Ankara, Lissabon. Weenen. Budapest, Mexico en Warschau opgeheven. Enkele groote Nederlandsche firma's en fabrieken, die van mijn diensten ge regeld gebruik plachten te maken en mij ongaarne zagen vertrekken, hebben toen aan bet departement van Buiten landsche Zaken het voorstel gedaan, dat zij de gelden ter beschikking zou den stellen om in de kosten van mijn zending bij te draeen indien ik te War schau gehandhaafd kon blijven. Ik heb pas later goed begrepen, dat bet de toenmalige chef der afdeeling diploma tieke zaken, van Kleffens. geweest is. die er op aangedrongen heeft om dat aanbod van de hand te wijzen. Het tweede ontslag Van Kleffens is ook de man geweest, die later, toen er weer mogelijkheid tot her plaatsing bestond, steeds er voor heeft ge waakt, dat ik niet opnieuw benoemd werd. Nu moest aan de op wachtgeldstelling ont slag uit den diplomatiekcn dienst vooraf gaan, hetgeen óns allen met ingang van l Januari 19A3 werd verleend. Tot mijn niet geringe verbazing heb ik dan ook van officicele Duitsche zijde ver nomen. dat Van Kleffens door den Engel- schen radiodienst heeft laten berichten, dat mii met ingang van 15 November j l. nog maals ontslag uit den diplomaticken dienst is verleendVoorwaar een novum, dat aan het gezonde verstand van den naar Londen gcvluchten ex-minister doet twijfelen. Maar indien het niet zoo tragisch was zou men er tevens om kunnen lachen dat de aanleiding tot dat malle besluit blijkens hetzelfdp radiobericht het feit is. dat ik van den heer Biiks- commissaris voor het bezette Neder landsche gebied de benoeming tot com missaris der provincie Utrecht heb aan genomen. Nu was ik inderdaad verrast toen mij het ambt van commissaris in dit gewest werd aangeboden en slechts mijn overtuiging, dat ik krachtens mijn langdurige ervaring als ambtenaar ons land en ons volk nog kan dienen, beeft mij er toe doen besluiten om mijn dien sten andermaal ter beschikking te stel len. Mijn politieke overtuiging is het ook, dat de eenige mogelijkheid voor het Nederlandsche volk om vrij en zelfbewust mede te werken aan de nieuwe Europeesche orde ning, pas geboden wordt wanneer het evenals zoo vele andere vol keren van het Europeesche conti nent definitief wil breken met het verleden. Indien ik niet vast overtuigd was. dat Mussert met zijn jarenlangen strijd gelijk heeft ge had en dat Hitier de leider van de nieuwe Europeesche orde zal wor den, dan had ik dit ambt niet aan vaard. Maar juist daarom heb ik geen oogen blik geaarzeld deze taak op mij te ne men, te meer, daar het mijns inziens de plicht van eiken nationaal-denkenden volksgenoot i6 om in deze voor ons land moeilijke tijdsomstandigheden mede te werken, wanneer hem de gelegenheid daartoe wordt geboden. Het is veel ge makkelijker om in tijden als deze, niets te doen en rustig af te wachten, maar daarmede helpt men ons volk niet. Ons volk z«al niet geholpen worden door mannen als Van Kleffens. die naar En geland zijn gevlucht en het in den steek gelaten hebben. De hoogste plicht van een zich van zijn verantwoordelijkheid bewust ambtenaar i<? juist om in tijden van gevaar op zijn post te blijven en met alle krachten, waarover hij kan be schikken, mede te werken aan een be tere toekomst van het volk. IJit eigen ervaring weten wij, d-at op Engclsche hulp nimmer te rekenen valt en dat hadden ook van Kleffens c.s. kunnen welen toen zij naar Londen de wijk na men, vanwaar zij nog trachten door den «aether hPt Nederlandsche volk op te hitsen tegen de bezettende overheid. De houding der regeering te Londen I S het niet treurig, dat onze zeelieden 1 gedwongen worden in Britsche con- vooien mede te varen met den dood voor oogen en moeten wij het niet beklagen, dat onze vliegers andere door Duitsch land bezette gebieden met bommen moe ten bestoken? En wat moeten wij den ken van het door de naar Londen uit geweken voormalige regeering gepubli ceerde communiqué, woaruit blijkt, dat de bauxiet-mijnen in Suriname onder de bescherming van de Vereenigde Sta ten worden gesteld en dat Amerikaan- sche troepen daarheen gezonden zullen worden? Voor ons volk zijn deze dingen geen vragen meer. De woorden die Mussert over deze kwestie over de radio heeft gesproken en geschreven in „Volk en Vaderhand" zijn ieder waarachtig Ne derlander uit het hart. gegrepen. De on verantwoordelijke handelwijze ten aan zien van onze overzee6che gebiedsdee- len door de emigranten-ministers moet de verontwaardiging wekken van ons g«an6che volk. Bedreigingen van de zijde dier ex- ministers tegen Nederlanders, die hier in het vaderland hun plicht je gens het volk doen, verliezen dan ook aan waarde en zijn van geener lei beteekenis voor de betrokkenen. Invloed op het wereldgebeuren kun nen de handelingen onzer gevlucht© 1Yf U de winter nadert. •L breekt de tijd van de stamppotten weer aan. De bereiding van den stamppot kan in me nig huisgezin nog wel eenige verandering on dergaan zoo schrijft de Voedingsraad wil men tenminste zooveel mogelijk van de voedende bestanddeeien profiteeren. Een stamppot, welke zeer gezond is. maar door ver keerde bereiding dikwijls veel aan voedingswaarde inboet, is de zuurkool stamppot. Zuurkool is een van de weinige ingemaak te groenten, welke een be langrijke hoeveelheid vi tamine C. bevat. Daar in den winter de levensmid delen, waaruit men deze voedingsstof voornamelijk put. nl. groente en fruit niet overvloedig te krij gen ziin, moet men zor gen, dat deze stof tijdens de bereiding van dc groente zeker niet in waarde achteruit gaat. Een groote fout, welke men bij de bereiding van zuurkool wel begaat, is dat men haar veel te lang kookt. Sommige huis vrouwen laten dit gerecht uren lang stoven, omdat zij menen, dat het daar door bijzonder smakelijk wordt. Door zoo een lan ge verhitting wordt de zuurkool wel zacht, maar het vitamine C- gaat sterk in waarde achteruit. Een kooktijd van ruim uur mag men gerust voldoen de noemen voor de zuur kool. Een dergelijke be reiding bespaart brand stof en voorkomt vernie tiging van vitaminen. Kookt men de groente en aardappelen voor den zuurkoolstamppot in één pan. dan heeft het zuur een remmende invloed op het gaar worden van de aardappelen, zoodat men den kooktijd iets langer (in liet geheel Vk uur) dient te rekenen. De aard appelen worden daarom ook op de zuurkool ge legd. zoodat zij zoo wei nig mogelijk met de zuur kool in aanraking komen. Vindt men het geen be zwaar wanneer de stamp pot niet in één pan klaar gemaakt wordt, dan is het beter zuurkool en aardappelen afzonderlijk te koken. De zuurkool wordt eerst opgezet en daarna de aardappelen. Zijn deze gaar (na 20 min.), dan worden ze even fijngestampt en on der kort roeren door de zuurkool, welke inmiddels ook gaar geworden is. ge mengd. Minder bekend, maar zeer smakelijk en erg eenvoudig van bereiding is de stamppot met rauwe zuurkool. Deze is boven dien gezonder, daar de zuurkool maar even ver warmd wordt, zoodot de voedingsstoffen, welke niet tegen verhitting be stand zijn. geen schade odervinden Daar de zuurkool rauw gebruikt wordt, kan met minder kool volstaan. Men rekent nl. 125 g per persoon aan rauwe zuurkoolte gen 250 g aan gekookte. Sommigen houden echter meer van den stamppot van gaar gekookte zuur kool. De voedingswaarde van dezen stamppot wordt verhoogd, wanneer men er vlak voor het op dienen. wat rauwe zuur kool aan toevoegt, zoo slaat men twee vliegen in één klap. RECEPTEN VOOR 4 PERSONEN Stamppot van zuurkool 1 kg zuurkool. 2 kg. aardappelen. 4 dl. tapte melk. 300 g bloedworst (2 rantsoenen), boter ot vet. zout. Indien de zuur kool niet zelf ingemaakt is, deze wasschen- De zuurkool opzetten met een bodempje water en zout. vlug aan de kook brengen en met het dek sel op de pan zachtjes gaar koken. Kooktijd 30 minDe aardappelen schoon boenen, in stukken snijden en met een bo dempje water en zout. vlug aan de kook bren gen en met het deksel op de pan in 20 min. gaar koken. De -aardappelen fijn stampen en met de kokende taptemelk en de zuurkool vermengen De stamppot zoo kort mogelijk doorroeren. De bloedworst in wat boter of vet bakken en bij de stamppot geven. De over gebleven vet of de boter aan de stamppot toevoe gen. Stamppot van rauwe zuurkool. Va kg. zuur kool. 2 kg- aardappelen. 4 dL. taptemelk, boter of vet. zoutDe aardappe len schoon boenen, in stukken sniiden en met een bodempje kokend wa ter gaar koken,kooktijd 20 min. De aardappelen fijn stampen, de zoo noo- dig gewasschen en fijn gesneden zuurkool, de gekookte taptemelk en de boter of het vet er door roeren en alles even door en door heet laten wor den* Bij deze vleeschloo- ze stamppot een melkge- recht als toespijs geven. PER LITERKRUIK WIJNHANDEL UTR.STR. 17 TEL. 3450 regeering niet meer hebben, althans niet in voor ons gunstigen zin. Wat weten zij nog van ons volk en van de toestanden, die hier 6edert hun vlucht hcerschcn? Het dagelijksche con tact met ons volk hebben zij verloren. Het is hun onbekend, dal onder mijn ambtsvoorganger reeds een goede ver houding is ontstaan tusschen het pro vinciaal bestuur en de burgemeesters en dat zijn heengaan, als burgemeester van Rotterdam door voor- zoowel als tegen standers is betreurd. Zij beseffen even min, dat de N.S.B, reeds meer dan 100-000 leden telt, die den door Mussert ingeslagen koers volgen tot heil van ons land en ons volk. In dezen gunstigen loop der ge beurtenissen in ons land zullen zij niet bij machte zijn wijziging te brengen. Mij persoonlijk kan het derhalve niet deren, dat ik nogmaals uit den diplo- matieken dienst ben ontslagen op voor tel van een man, wiens rol reeds lang is uitgespeeld. Van meer beteekenis is het voor mij om weer in de gelegenheid te zijn gesteld mijn vaderland en ons volk als ambtenaar te kunnen dienen. Als ambteloos burger was ik bovendien vrij om de mij aangeboden betrekking te aanvaarden, terwijl ik daarbij slechts rekening had te houden met mijn eer en geweten. De groote Duitsche diplomaat en staatsman Bismarck heeft terecht ge zegd: „Meine Ehre liegt nur in meiner eigenén Hand und wird nicht von an deren Menschen bestimmt werden kön- nenl". Aangenaam is het mii tevens te kunnen verklaren, dat ik in den korten tijd van mijn verblijf alhier reeds vele bewijzen van sympathie uit alle krin gen der bevolking van dit gewest heb mogen ontvangen. Ook heeft de samen werking met. Gedeputeerden, provincia le ambtenaren en burgemeesters mij voldoening geschonken, zoodat ik vvol vertrouwen een betere toekomst tege moet. zie. Dat alle burgemeesters mij bij mijn ambtsaanvaarding ziin komen be groeten en ter receptie in Paushuize zijn verschenen, heb ik hoogelijk ge waardeerd. De radiokretyi uit Londen zijn voor mij dan ook slechts het bewijs, dat de door mij ingeslagen weg de juiste is, zoodat ik mij door laffe beleedigingen van een Van Klef fens niet uit het veld zal laten slaan. Het is mijn stellige overtuiging, dat ons volk het oude zal afzweren en het nieuwe aanvaar den. Ik eindig daarom met den roep: Voor volk en vaderland. Houzee. De heer C. van Geelkerken zeide, dat toen in 1931 de N.S.B. haar werk begon, men haar vooral één ding kwalijk nam: zij verstoorde de rust. Men zei: het nat, socialisme past niet bij onzen volksaard, ons volk moet niets hebben van bruine uniformen, zwarte laarzen, en wat daar nneer bij hoort. Wij leefden in een afgesloten tuin, met. de eigen vertrouwde paden, en als Colijn met. zijn kalme stem de menschen aanraadde, rustig te gaan slapen, dan voelde men zich pas prettig Thans, in 1941, gaat het gelukkig heel wat stormachtiger toe! De N.S.B., in hartstochtelijke liefde voor ons land, gpstuwd door de gebeur tenissen in Duitschland en Italië, heeft in deze 10 jaar krampachtig vastgehou den aan haar beginselen en haar leider, zelfs in de Meidagen van 1940. En toen kwam de 16e MeiTerug uit kerkers en gevangenissen stonden de N.S.B.-ers weer midden in ons volk. Wraakzuch tig zijn zij niet, maar de behandeling gedurende de Meidagen zullen wij niet vergeten. En zij, die er verantwoorde lijk voor zijn, zullen die verantwoorde lijkheid ook moeten dragen. Intusschen trachtte de pers ook na 16 Mei ons volk nog in de rust te houden. Maar ons land wordt niet meer het land van vóór 10 Mei 1940, daar zullen wij voor waken! Er is een afgrond tusschen ons en Londen, en die wordt niet gedempt. Aan ons, nat. socialisten, de taak, ons volk voor ons te winnen. Laat ons bedenken, dat wij hebben een ideaal en een geloof in de toekomst, maar zij die buiten onze rijen staan, wat blijft er voor hen over? Zij wachten op de En gelsehen, nu al anderhalf jaar. en zii beseffen niet, dat de Engelschen nooit zullen komen, want geen enkele En- gelschman zal zijn bloed voor zijn bondgenooten geven. Daarom, zegt niet, dat onze taak zwaar is. Het is een grootsche tijd, dien wij beleven. Niet één generatie heeft iets dergelijks meegemaakt. Wij vechten voor de toekomst van ons volk, tegen bolsjewisme en kapitalisme, omdat wij weten, dat als het nationaal-socialisme heerscht in Europa, er zal zijn arbeids recht en arbeidsvreugde, arbeidseer en arheidswil! En daarbij aanvaarden wij gaarne den steun van onze Duitsche ka meraden. die hun leven hebben ingezet in den strijd tegen het bolsjewisme. Zij. die in Londen den heer Engel breeht uit den diplomatieken dienst ontsloegen, beseffen zij iets van hetgeen er thans in ons land geschiedt? Hh die thans tot commissaris is benoemd, heeft zich opnieuw ingezet voor volk en va derland. Maar iemand als de Geer. die verantwoordelijk is voor de jongens die thans voor eeuwig op den Grehbeberg slapen, zoo iemand komt terug uit Lon. den, en geeft te kennen dat hij nog maar één wensch heeft. nl. als een ver geten burger zijn laatste levensdagen te slijten! Nota bene iemand die ver antwoordelijk is voor een oorlog! Wat Suriname betreft, dat ver kwanseld is aan het Amerikaan- sche kapitalisme, het bloed van onze volksgenooten dat in de koloniën vergoten werd, zal ons sterk maken om het geroofde gebied tot den laat- sten meter terug te veroveren, met den steun van het nieuwe Europa." (Applaus). De groote zaal van Tivoli, die een feestelijk aanzien had door een frissche versiering van palmen en dundoeken, was zoowel beneden als boven tot de laatste plaats bezet. In ziin openings woord begroette de districtsleider, de heer Tj. v. d We i d e, den Beauftragte van den Rijkscommissaris voor de pro vincie Utrecht. ReichsTiauptstellenleiter Sommer, den Kreisinspektor der N-S. D.A.P., Prof. Dr. Nieschulz. den plv. leider der N.SB., den heer C. van Geel kerken, den commissaris der provincie den heer W. B. Engelbrecht en diens voorganger, den tegenwoordigen burge meester van Botterdam. Ing. F. F. Mul Ier. Spreker bracht in herinnering de jongste regeeringscrisis. en uitte er zijn verbazing over. dat men een Neder lander als nieuwen minister van ko loniën heeft benoemd. Als men toch van pldn is. onze koloniën aan Amerika te verkwanselen, dan had men beter een Amerikaan kunnen kiezen! De re geering te Londen heeft voorts don heer Engelbrecht ontslag uit den diplomatie ken dienst verleend, op grond van het feit. dat deze de benoeming tot com missaris der provincie heeft aan vaard. Spreker wenscht den heer Engel brecht daarmee geluk! Want indien Londen zijn benoeming tot commissaris zou hebben bekrachtigd, dan z°u spreker met de W.A naar Paushuiz.e zijn getrokken, om den commissaris buiten de provincie te zetten. Want vrienden van Londen kunnen wij hier niet gebruiken. Snreker verzekerde ten slotte den heer Engelbrecht dat hoe meer hij door de Engelsche zenders zal worden uitgescholden, de-s te honger hij in de achting der nationaal-socialisten zal stijgen. HOCKF.V De tweede ronde voor den Treslin?. beker brengt voor Utrecht en omge\in$ de volgende wedstrijden: Baarn 2Hilversum 2, S.CH.C Gro ningen, AmersfoortP.W. 2, winnaar Hilversum 7Schaerweyde 2Kame leon. Deze wedstrijden worden 14 December gespeeld. Voor de eftrste ronde om den Amster dam-beker wordt o.m. gespeeld: KampongArnhem, Hilversum 2- Groningen, P.W.Amersfoort. S C.H C. Deventer, BaarnT.H.C, *25. Gooi 2- S.C.H C. 2, Laarn—Baarn 2. Laren 2- Voordaan. Deze wedstrijden vinden 7 December plaats. Door het bondsbestuur zijn twee wis- selbekers beschikbaar gesteld om te doen verspelen door elftallen, spelende in d? onder-afdeelingen Zuid-Holland Noord- Holland, GooiUtrecht en Zuid-Neder land. Eén beker is bestemd voor dames-el(- tallen en een voor heeren-elftallen. Ieder dpr genoemde onder-afdeelingen organiseert een beker-competitie, zoowel voor heeren- als voor dames-elftallei (Gooi/Utrecht uitsluitend een voor he>. ren-elftallen). De vier (voor de damei drie) winnaars dezer competities spelen onder elkaar nog een heker-competim om het bezit van den beker. Voor iederen beker kan worden inge schreven door elftallen, spejende in d» le en 2e klasse der onderafdeelineen, doch met een maximum van twee elflal len per vereeniging (dus eventueel twa dames- en twee heeren-elftallen). SPORT EN SPEL KORFBALPROGRAMMA Drie twaalftallen van de kolfbalver- eeniging Het Soesterkwartier moeten morgen in het sportpark Birkhoven strijd leveren. Het eerste twaalftal speelt tegen Excelsior 3 en zal er waar schijnlijk wel in slagen één der punten in Amersfoort te houden. Soesterkwar tier 2 komt tegen Rhenen 4 in het veld. De adspiranten zullen wel weten te winnen van de jeugd van Samos. Voor de korftbalvereeniging Amers foort is een uitwedstrijd tegen Zwalu wen 2 vastgesteld. Programma van wedstrijden van den Ni derlandschen Hockeybond voor Zondag 5 November. HEEREN Westen Eerste klasse: HilversumBMHC, HDM- Gooi, AmsterdamTogo. Promotieklasse B: Be FairAmsterdam Gooi 2SCHC, AlkmaarBaarn. Tweede klasse D: AmersfoortBe Fair Laren 2Kameleon, SCHC 2Kampotf Baarn 2Schaerweyde. Derde klasse F: Kampong 2SCHC I SCHC 4Voordaan, Schaerweyde 2Hilvei sum 4, Hilversum 5Amersfoort 2. Vierde klasse K: SCHC 5Kampong t Baarn 3Schaerweyde 3, Amersfoort 3—B Fair 4, Hilversum 6Hilversum 7. Oosten Eerste klasse A: UnionArnhem, Upif*' —Nijmegen. Wageningen—Apeldoorn. Eerste klasse B: Deventer 1Deventer Deventer 2DKS, ZutfenHengelo. Zuiden Eerste klasse: VenloZwart Wit, Push- HTCC, EMHC—Tilburg. Amsterdam-Beker: HHIJCHOC. DAMES Westen Eerste klasse: GooiHilversum. Amsto dam—HHIJC, HDM—RW. HOC— BDHC. Overgangsklasse B: BDHC 2Be Fair, 8 HC—Amersfoort. RW 2—BHV. Derde klasse F: SCHC 3Voordaan, Schil weyde 2Amersfoort 2. Amsterdam-beker: Hilversum 4SCHC! Vierde klasse H: Laren 3Kameleon Kampong 4Amersfoort 3. SCHF.RSIE In de schermzaal Van Hulssen Utrecht, werd de competitie van de N A.S.B. voortgezet op floret. Al wei kwam de damesploeg van d'Artagns onvolledig op, terwijl van ploeg slechts één schermer was opgekomf De damesploeg van de S.V. Utrecl kreeg daardoor een papieren 90 over winning, terwijl de S.V. Utrecht heer® begon met 3 gewonnen partijen. De match van dien avond was S. Utrecht met .T. K. F. van Hulssen. Strengers en W. Beekman tegen d'A tagnan A met H. Reede, H. van Zuilt en J. J. Desta, geleid door jhr. mr. van Sasse van Ysselt als jury-presiden d'Artagnan A won met 6 gew. partije 22 ontv. en 31 gegeven treffers. Des bleef ongeslagen. S.V. Utrecht, die R. J. Castendijk a zette voor Van Hulssen, won van damesploeg van d'Artagnan met gew. part., 20 ontv. en 28 gegeven tre fers. De dames S.V. Utrecht boekten ei papieren overwinning op d'Artagnan met 9 gew. partijen, 0 ontv. en 36 geg ven treffers. Zenuwtabletten koker 75 ce< Maagtabletten koker 75 ce? Hoofdpijntabletten koker 60 c«' Laxeertabletten doos 60 cc Alleen echt met den naam Mijnhard! FEUILLETON DOOR N.K. B) „Ik denk dat juffrouw Nora al bin nen is," zei hij tegen Eva. „Zij wil een overzicht krijgen van haar eigendom." „Kun je het nogal met haar vinden?" vroeg het meisje. „O ia! Zii schijnt in het werk belang te stellen, maar met den winkel heb ik natuurlijk niets te maken." Nora betrad den winkel op dit oogen blik, gevolgd door juffrouw Trever. die er bezorgd uitzag. „Nooit!" zei Nora. „Nooit van mijn leven heb ik een zoo slordig bestuurden winkel gezien. Deze twee menschen zijn absoluut ongeschikt. En heerscht hier xoo'n wanorde, dat zij niet eens weten waar alles geborgen is." Nora bedwong zich om Eva vriend schappelijk een hand te geven en haar met een glimlach te begroeten. „Hoe maakt u het. juffrouw Scheper? Ik zou graag uw meening hooren. Er moet hier dadelijk iets gebeuren om orde te scheppen." E\a was niet van plan partij te trek ken tegen de twee oude mcnschjes, die de gebruiken van het dorp kenden en veel beter werkten dan men oppervlak kig gezien zou denken. „De Trevers werken hard en kennen alle klanten persoonlijk en weten wat' /.e. noodig hebben," zei ze zacht. „Ik vrees, dat wij in Langeveld niet erg vlug zijn, maar we vinden steeds alles in den winkel wat we noodig hebben, nietwaar, meneer Trever?" „Wij doen ons best, juffrouw Eva antwoordde de oude vrouw, bijna in tranen uitbarstend. „Ik geef toe, dat we niet zoo jong meer zijn als toen we kwamen, maar de patroon was altijd tevreden." „Op het oogenblik, wensch ik er niet verder over te spreken," merkte Nora op. „Later zal ik bepalen wat er ge beuren moet." Hiermede stapte zii. zonder een blik op Maarten te werpen, den winkel uit Na wat vriendelijke woorden tegen he1 echtpaar Trever liepen Maarten en Eva naast elkaar de dorpsstraat uit. Nadat zij aljen waren weggegaan, steunde juffrouw Trever haar hand op de toon bank. alsof ze steun zocht, en keek angstig tot baar echtgenoot op- „Tan!" riep ze uit. „Wat beteekent dit? Juffrouw Brakman zei iets iets over ons ontslaan. Dat zal ze toch niet doen. denk je?" „Wel neen!" De oude Trever was een kleine man met een 'groote snor en een geboren optimist. Hij was opgegroeid in bet kruideniersbedrijf en kende zijn vak. Hij behoorde tot de menschen. die het goed willen doen. maar dit soms op de verkeerde wijze trachten. Eens had hij een eigen zaak gehad; het ging mis. Misschien was zijn optimisme ee.i van de redenen voor het mislukken. Hij was altijd op een verbetering blijven wachten. Jacob Brakman en hij waren samen op school geweest en toen de oude boer vernam, dat Trever zonder werk was. nam hij zich voor het loven voor hem en zijn vrouw wat aangena mer te maken. De dorpswinkel een armzalige ver waarloosde zaak was in vijf jaar tijds vier maal van beheerder verwisseld. Ja- rob Brakman bad hem gekocht en zijn ouden vriend Trever en zijn vrouw met het toezicht belast. Zii bewoonden pret tige kamers boven den winkel en had den daar hun oude meubels geplaatst De regeling had alle partijen voldaan. Jan Trever was eerlijk als goud. Boven dien was hij een harde werker en ver- eoedde met zh'n energie wat er aan zijn methodisch inzicht ontbrak. De dorpe lingen hadden hen beiden leeren ken nen en vertrouwen. Iedereen in de streek deed zijn inkoopen in eten winkel en vermeed de lange tocht naar Hon- tersberg. Een deel van het welslagen kwam aan Marie Trever toe. Jan had ijzer waren, gereedschappen en den verkoop van olie aan de zaak toegevoegd. Marie had zich toegelegd op truien-, hemden, kousen en schoenen. Zij was onbekend met den handel in manufacturen, maar had er geleidelijk inzicht in gekregen. „Een nieuweling zou zich hier voelen als een kat in een vreemd pakhuis, lief ste," zei hij tot Marie. „En je weet hoe het dorp hier is. Het kostte ons vier jaar om met hen bevriend te geraken, al zijn we zelf ook van bet land." „Ik ben bang, dat juffrouw Brakman een beetje kwaad is „Geen sprake van, dat is haar manier van spreken," viel de optimist in. „En nu zal ik eens.naar den overkant gaan naar juffrouw Moesman voor onzen postwissel. Ik zou niet willen dat Cörrie dacht, dat wij haar hier vergeten!" Niemand in het dorp zelfs Jacob Brakman niet wist dat de Trevers een dochter hadden in Amerika, die het als weduwe met drie jonge kinderen zeer moeilijk had, zonder eenige andere hulp dan haar liefhebbende ouders, duizen den kilometers verwijderd. Elke week verzonden zij een postwissel van tien gulden bun halve inkomen en daardoor bleven de oude menschen arm. HOOFDSTUK VII In wanhoop Nora beschouwde zich geheel als de leidster van de boerderij, maar 's mor gens bleef ze laat in bed en treuzelde naar hartelust met haar ontbijt. Dezen morgen was er maar één brief, en dat was een lange. Hij was van oom Jacob, die nu in Egypte was, en de brief maak te haar boos. Jacob Brakman had nu niets te doen en hij schreef alles wat hem voor de pen kwam, waarbij hij Nora eenige hui selijke waarheden onthulde. „.te moeder was de ondergang van .ft vader. Als ze hem had bijgestaan in de zorg voor zijn boerderij, zou hij niet in schulden zijn gestorven," schreef hij, en: „met een knap gezichtje kun je den kost niet verdienen, en van uitgaan worden de koeien niet vet." Oom Jacob ging voort met te zeggen, dat hij, als hij bij zijn terugkomst een grooter bank-saldo vond dan bij zijn vertrek, en de boerderij in even goeden staat haar „Het Zwarte Paard" ten ge schenke zou geven. Indien zij niet slaagde, zou zc naar Amsterdam terug moeten. „Het Zwarte Paard" zou niet in handen van een verkwister vallen Daarvoor hield hij teveel van de plaats. „Zoolang ie doet wat Maarten zegt, zal het je goed gaan. Het beste zou zijn dat je met hem trouwde indien je hem zoover kunt krijgen," besloot bij. Nora was woedend. „Indien je hem zoover kunt krijg® wel zeker!" riep z© uit. Ze was nu eenige weken op de boerd rij en begon zich in haar nieuw© posit thuis te voelen. Juffrouw Janna werk! nog steeds bij haar en Nora had bes' ten zich daarin te schikken in werk lijkheid was juffrouw Janna een on? evenaarde werkkracht. Nora, die de zorg voor het huishoudt geheel aan juffrouw Janna overliet, tr; een jas aan en ging weg. Maarten ht een partij roodbonte koeien verkocht door zwartbont ve© vervangen. „Waarom is zwartbont vee beter da roodbont?" vroeg zij. „Ik weet niet of ze dat zijn", antwoor de Maarten glimlachend, „maar koeien c'ie ik nu gekocht heb, geven vt tere melk." Ze zag hem bewonderend aan, do: zei niets. Was zii op hem verliefd? Waarschij lijk zou zij neen hebben gezegd, als nv: het haar gevraagd had, maar zij wl evenveel op Maarten verliefd, als zij fe op een man kon zijn, en zij streefde f naar om een nauwe yricndschapsvf houding aan te gaan, in de hoop dat menschen er over zouden praten. (Wordt vervolgd).

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1941 | | pagina 4