f2.25
Commissaris Engelbrecht
in Tivoli
sprak
De zuurkool - stamppot
J.A. SCHOTERMAN Zn.
VOOR DE HUISVROUW
GRENADINE
LIMONADE
SIROOP
Beker-wedstrij den
Hockey-programma
Competitie N.A.S.B.
LftfynhahdVó
De Hoeve
2e BLAD PAG. 2
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
ZATERDAG 29 NOVEMBER 1941
TT ET is u waarschijnlijk reeds be-
kend, dat ik gedurende meer dan
SO jaar ons land in den vreemde heb ge.
diend. Ik heb zendingen gehad in Euro
pa, Oost-Azië en in Zuid-Amerika en op
(mijn vele reizen de gelegenheid gehad
om menschenkennis te doen en poli
tieke toestanden grondig te loeren ken
nen". Aldus zeide de commissaris der
provincie, den heer W B, Engelbrecht.
in den aanhef der belangrijke rede, wel
ke hij gisteravond in Tivoli op de door
'de N-SB. belegde groote bijeenkomst
hield.
„Terwijl ik in den consulairen dienst
V.ooral tot taak had onze economische
belangen te behartigen, zoo vervolgde de
heer Engelbrecht en daarover te rappor
teeren, heb ik aan de diplomatieke pos
ten, waaraan ik verbonden ben geweest,
mij ook in de buitenlandsche politiek
moeten inwerken om daarover te kun
nen berichten. Dat ik daardoor ook in
de gelegenheid hen geweest om een
groot aantal buitenlandsche staatslie
den en diplomaten te leeren kennen,
spreekt wel van zelf. Het zou te ver
voeren, wilde ik u over mijn verschil
lende zendingen het een en ander ver
(tellen of een opsomming geven van de
ïnenschen, die ik daar heb ontmoet en
in de landen mijner vestiging een rol
speelden. Maar ik wil in een oogenblik
terugdenken aan mijn laatste zending
Sn Polen, waar ik ons land gedurende
een zestal jaren heb vertegenwoordigd.
Zeer bevriend was ik te Warschau
met den toennjaligen Duitschen gezant,
V n Moltke, door wien ik in staat werd
gesteld tal van bijzonderheden je verne
men over de treurige en vaak schande
lijke wijze, waarop de Dnitschers in dat
land bejegend werden. De haat tegen
al, wat Duitsch was, moest iederen
vreemdeling opvallen. Het behoorde tot
de regelmatig terugkeerende verschijn
selen. dat voor het Duitsche gezant
schap werd gedemonstreerd, zoodat de
politie moest ingrijpen om erger te
voorkomen. Zelfs was het voor ons Ne
derlanders gevaarlijk op straat of in de
theaters H^landsch te spreken, aange
zien men dan vaak dacht met Duit-
schers te doen te hebben.
In diplomatieke kringen was men het er
in die jaren reeds algemeen over eens, dat
de Poolsche buitenlandsche politiek uitein
delijk tot een oorlomet Duitschland zou
leiden, tenzij Polen zijn vijandige houding
ien opzichte van zijn grooten buurstaat tij
dig zou herzienVerandering moest even
eens komen in het voor Duitschland kren
kende vraagstuk van den zoogenaamden
„Corridor" en in het statuut van Danzig,
een anomalie' van het verdrag van Ver
sailles.
Voor ons was Warschau niet alleen
een belangrijke observatiepost, doch te
vens op economisch terrein interessant,
aangezien wij aldaar groote handelsbe
langen hadden. Het was voor mij dan
ook een groote teleurstelling, toen aan
mijn zending een plotseling einde
kwam. De economische crisis namelijk,
die ook in ons land sterk gevoeld werd.
was de oorzaak, dat de regeering in het
najaar van 1932 besloot om tot versobe
ring van den staatsdienst over te gaan
en in tal van diensttakken ambtenaren
te ontslaan. Op den buitenlandschen
dienst meende men te moeten bezuini
gen door een aantal gezanten en con
suls-generaal te ontslaan en op wacht
geld te stellen. Zoo werden om de. ge-
7antenposten te Athene. Cairo. Ankara,
Lissabon. Weenen. Budapest, Mexico en
Warschau opgeheven.
Enkele groote Nederlandsche firma's
en fabrieken, die van mijn diensten ge
regeld gebruik plachten te maken en
mij ongaarne zagen vertrekken, hebben
toen aan bet departement van Buiten
landsche Zaken het voorstel gedaan,
dat zij de gelden ter beschikking zou
den stellen om in de kosten van mijn
zending bij te draeen indien ik te War
schau gehandhaafd kon blijven. Ik heb
pas later goed begrepen, dat bet de
toenmalige chef der afdeeling diploma
tieke zaken, van Kleffens. geweest is.
die er op aangedrongen heeft om dat
aanbod van de hand te wijzen.
Het tweede ontslag
Van Kleffens is ook de man geweest, die
later, toen er weer mogelijkheid tot her
plaatsing bestond, steeds er voor heeft ge
waakt, dat ik niet opnieuw benoemd werd.
Nu moest aan de op wachtgeldstelling ont
slag uit den diplomatiekcn dienst vooraf
gaan, hetgeen óns allen met ingang van
l Januari 19A3 werd verleend.
Tot mijn niet geringe verbazing heb ik
dan ook van officicele Duitsche zijde ver
nomen. dat Van Kleffens door den Engel-
schen radiodienst heeft laten berichten, dat
mii met ingang van 15 November j l. nog
maals ontslag uit den diplomaticken dienst
is verleendVoorwaar een novum, dat aan
het gezonde verstand van den naar Londen
gcvluchten ex-minister doet twijfelen.
Maar indien het niet zoo tragisch
was zou men er tevens om kunnen
lachen dat de aanleiding tot dat malle
besluit blijkens hetzelfdp radiobericht
het feit is. dat ik van den heer Biiks-
commissaris voor het bezette Neder
landsche gebied de benoeming tot com
missaris der provincie Utrecht heb aan
genomen. Nu was ik inderdaad verrast
toen mij het ambt van commissaris in
dit gewest werd aangeboden en slechts
mijn overtuiging, dat ik krachtens mijn
langdurige ervaring als ambtenaar ons
land en ons volk nog kan dienen, beeft
mij er toe doen besluiten om mijn dien
sten andermaal ter beschikking te stel
len.
Mijn politieke overtuiging is het
ook, dat de eenige mogelijkheid
voor het Nederlandsche volk om
vrij en zelfbewust mede te werken
aan de nieuwe Europeesche orde
ning, pas geboden wordt wanneer
het evenals zoo vele andere vol
keren van het Europeesche conti
nent definitief wil breken met
het verleden. Indien ik niet vast
overtuigd was. dat Mussert met zijn
jarenlangen strijd gelijk heeft ge
had en dat Hitier de leider van de
nieuwe Europeesche orde zal wor
den, dan had ik dit ambt niet aan
vaard.
Maar juist daarom heb ik geen oogen
blik geaarzeld deze taak op mij te ne
men, te meer, daar het mijns inziens de
plicht van eiken nationaal-denkenden
volksgenoot i6 om in deze voor ons land
moeilijke tijdsomstandigheden mede te
werken, wanneer hem de gelegenheid
daartoe wordt geboden. Het is veel ge
makkelijker om in tijden als deze, niets
te doen en rustig af te wachten, maar
daarmede helpt men ons volk niet. Ons
volk z«al niet geholpen worden door
mannen als Van Kleffens. die naar En
geland zijn gevlucht en het in den steek
gelaten hebben. De hoogste plicht van
een zich van zijn verantwoordelijkheid
bewust ambtenaar i<? juist om in tijden
van gevaar op zijn post te blijven en
met alle krachten, waarover hij kan be
schikken, mede te werken aan een be
tere toekomst van het volk. IJit eigen
ervaring weten wij, d-at op Engclsche
hulp nimmer te rekenen valt en dat
hadden ook van Kleffens c.s. kunnen
welen toen zij naar Londen de wijk na
men, vanwaar zij nog trachten door den
«aether hPt Nederlandsche volk op te
hitsen tegen de bezettende overheid.
De houding der regeering
te Londen
I S het niet treurig, dat onze zeelieden
1 gedwongen worden in Britsche con-
vooien mede te varen met den dood voor
oogen en moeten wij het niet beklagen,
dat onze vliegers andere door Duitsch
land bezette gebieden met bommen moe
ten bestoken? En wat moeten wij den
ken van het door de naar Londen uit
geweken voormalige regeering gepubli
ceerde communiqué, woaruit blijkt, dat
de bauxiet-mijnen in Suriname onder
de bescherming van de Vereenigde Sta
ten worden gesteld en dat Amerikaan-
sche troepen daarheen gezonden zullen
worden?
Voor ons volk zijn deze dingen geen
vragen meer. De woorden die Mussert
over deze kwestie over de radio heeft
gesproken en geschreven in „Volk en
Vaderhand" zijn ieder waarachtig Ne
derlander uit het hart. gegrepen. De on
verantwoordelijke handelwijze ten aan
zien van onze overzee6che gebiedsdee-
len door de emigranten-ministers moet
de verontwaardiging wekken van ons
g«an6che volk.
Bedreigingen van de zijde dier ex-
ministers tegen Nederlanders, die
hier in het vaderland hun plicht je
gens het volk doen, verliezen dan
ook aan waarde en zijn van geener
lei beteekenis voor de betrokkenen.
Invloed op het wereldgebeuren kun
nen de handelingen onzer gevlucht©
1Yf U de winter nadert.
•L breekt de tijd van
de stamppotten weer
aan. De bereiding van
den stamppot kan in me
nig huisgezin nog wel
eenige verandering on
dergaan zoo schrijft
de Voedingsraad wil
men tenminste zooveel
mogelijk van de voedende
bestanddeeien profiteeren.
Een stamppot, welke zeer
gezond is. maar door ver
keerde bereiding dikwijls
veel aan voedingswaarde
inboet, is de zuurkool
stamppot. Zuurkool is een
van de weinige ingemaak
te groenten, welke een be
langrijke hoeveelheid vi
tamine C. bevat. Daar in
den winter de levensmid
delen, waaruit men deze
voedingsstof voornamelijk
put. nl. groente en fruit
niet overvloedig te krij
gen ziin, moet men zor
gen, dat deze stof tijdens
de bereiding van dc
groente zeker niet in
waarde achteruit gaat.
Een groote fout, welke
men bij de bereiding van
zuurkool wel begaat, is
dat men haar veel te lang
kookt. Sommige huis
vrouwen laten dit gerecht
uren lang stoven, omdat
zij menen, dat het daar
door bijzonder smakelijk
wordt. Door zoo een lan
ge verhitting wordt de
zuurkool wel zacht, maar
het vitamine C- gaat sterk
in waarde achteruit. Een
kooktijd van ruim uur
mag men gerust voldoen
de noemen voor de zuur
kool. Een dergelijke be
reiding bespaart brand
stof en voorkomt vernie
tiging van vitaminen.
Kookt men de groente
en aardappelen voor den
zuurkoolstamppot in één
pan. dan heeft het zuur
een remmende invloed op
het gaar worden van de
aardappelen, zoodat men
den kooktijd iets langer
(in liet geheel Vk uur)
dient te rekenen. De aard
appelen worden daarom
ook op de zuurkool ge
legd. zoodat zij zoo wei
nig mogelijk met de zuur
kool in aanraking komen.
Vindt men het geen be
zwaar wanneer de stamp
pot niet in één pan klaar
gemaakt wordt, dan is
het beter zuurkool en
aardappelen afzonderlijk
te koken. De zuurkool
wordt eerst opgezet en
daarna de aardappelen.
Zijn deze gaar (na 20
min.), dan worden ze
even fijngestampt en on
der kort roeren door de
zuurkool, welke inmiddels
ook gaar geworden is. ge
mengd.
Minder bekend, maar
zeer smakelijk en erg
eenvoudig van bereiding
is de stamppot met rauwe
zuurkool. Deze is boven
dien gezonder, daar de
zuurkool maar even ver
warmd wordt, zoodot de
voedingsstoffen, welke
niet tegen verhitting be
stand zijn. geen schade
odervinden Daar de
zuurkool rauw gebruikt
wordt, kan met minder
kool volstaan. Men rekent
nl. 125 g per persoon
aan rauwe zuurkoolte
gen 250 g aan gekookte.
Sommigen houden echter
meer van den stamppot
van gaar gekookte zuur
kool. De voedingswaarde
van dezen stamppot
wordt verhoogd, wanneer
men er vlak voor het op
dienen. wat rauwe zuur
kool aan toevoegt, zoo
slaat men twee vliegen in
één klap.
RECEPTEN VOOR
4 PERSONEN
Stamppot van zuurkool
1 kg zuurkool. 2 kg.
aardappelen. 4 dl. tapte
melk. 300 g bloedworst
(2 rantsoenen), boter ot
vet. zout. Indien de zuur
kool niet zelf ingemaakt
is, deze wasschen- De
zuurkool opzetten met
een bodempje water en
zout. vlug aan de kook
brengen en met het dek
sel op de pan zachtjes
gaar koken. Kooktijd 30
minDe aardappelen
schoon boenen, in stukken
snijden en met een bo
dempje water en zout.
vlug aan de kook bren
gen en met het deksel op
de pan in 20 min. gaar
koken. De -aardappelen
fijn stampen en met de
kokende taptemelk en
de zuurkool vermengen
De stamppot zoo kort
mogelijk doorroeren. De
bloedworst in wat boter
of vet bakken en bij de
stamppot geven. De over
gebleven vet of de boter
aan de stamppot toevoe
gen.
Stamppot van rauwe
zuurkool. Va kg. zuur
kool. 2 kg- aardappelen. 4
dL. taptemelk, boter of
vet. zoutDe aardappe
len schoon boenen, in
stukken sniiden en met
een bodempje kokend wa
ter gaar koken,kooktijd
20 min. De aardappelen
fijn stampen, de zoo noo-
dig gewasschen en fijn
gesneden zuurkool, de
gekookte taptemelk en de
boter of het vet er door
roeren en alles even door
en door heet laten wor
den* Bij deze vleeschloo-
ze stamppot een melkge-
recht als toespijs geven.
PER LITERKRUIK
WIJNHANDEL
UTR.STR. 17 TEL. 3450
regeering niet meer hebben, althans
niet in voor ons gunstigen zin.
Wat weten zij nog van ons volk en
van de toestanden, die hier 6edert hun
vlucht hcerschcn? Het dagelijksche con
tact met ons volk hebben zij verloren.
Het is hun onbekend, dal onder mijn
ambtsvoorganger reeds een goede ver
houding is ontstaan tusschen het pro
vinciaal bestuur en de burgemeesters en
dat zijn heengaan, als burgemeester van
Rotterdam door voor- zoowel als tegen
standers is betreurd. Zij beseffen even
min, dat de N.S.B, reeds meer dan
100-000 leden telt, die den door Mussert
ingeslagen koers volgen tot heil van ons
land en ons volk.
In dezen gunstigen loop der ge
beurtenissen in ons land zullen zij
niet bij machte zijn wijziging te
brengen.
Mij persoonlijk kan het derhalve niet
deren, dat ik nogmaals uit den diplo-
matieken dienst ben ontslagen op voor
tel van een man, wiens rol reeds lang
is uitgespeeld. Van meer beteekenis is
het voor mij om weer in de gelegenheid
te zijn gesteld mijn vaderland en ons
volk als ambtenaar te kunnen dienen.
Als ambteloos burger was ik bovendien
vrij om de mij aangeboden betrekking
te aanvaarden, terwijl ik daarbij slechts
rekening had te houden met mijn eer en
geweten. De groote Duitsche diplomaat
en staatsman Bismarck heeft terecht ge
zegd: „Meine Ehre liegt nur in meiner
eigenén Hand und wird nicht von an
deren Menschen bestimmt werden kön-
nenl". Aangenaam is het mii tevens te
kunnen verklaren, dat ik in den korten
tijd van mijn verblijf alhier reeds vele
bewijzen van sympathie uit alle krin
gen der bevolking van dit gewest heb
mogen ontvangen. Ook heeft de samen
werking met. Gedeputeerden, provincia
le ambtenaren en burgemeesters mij
voldoening geschonken, zoodat ik vvol
vertrouwen een betere toekomst tege
moet. zie. Dat alle burgemeesters mij bij
mijn ambtsaanvaarding ziin komen be
groeten en ter receptie in Paushuize
zijn verschenen, heb ik hoogelijk ge
waardeerd.
De radiokretyi uit Londen zijn voor mij
dan ook slechts het bewijs, dat de door mij
ingeslagen weg de juiste is, zoodat ik mij
door laffe beleedigingen van een Van Klef
fens niet uit het veld zal laten slaan. Het is
mijn stellige overtuiging, dat ons volk het
oude zal afzweren en het nieuwe aanvaar
den. Ik eindig daarom met den roep:
Voor volk en vaderland.
Houzee.
De heer C. van Geelkerken
zeide, dat toen in 1931 de N.S.B. haar
werk begon, men haar vooral één ding
kwalijk nam: zij verstoorde de rust.
Men zei: het nat, socialisme past niet
bij onzen volksaard, ons volk moet
niets hebben van bruine uniformen,
zwarte laarzen, en wat daar nneer bij
hoort. Wij leefden in een afgesloten
tuin, met. de eigen vertrouwde paden,
en als Colijn met. zijn kalme stem de
menschen aanraadde, rustig te gaan
slapen, dan voelde men zich pas prettig
Thans, in 1941, gaat het gelukkig heel
wat stormachtiger toe!
De N.S.B., in hartstochtelijke liefde
voor ons land, gpstuwd door de gebeur
tenissen in Duitschland en Italië, heeft
in deze 10 jaar krampachtig vastgehou
den aan haar beginselen en haar leider,
zelfs in de Meidagen van 1940. En toen
kwam de 16e MeiTerug uit kerkers
en gevangenissen stonden de N.S.B.-ers
weer midden in ons volk. Wraakzuch
tig zijn zij niet, maar de behandeling
gedurende de Meidagen zullen wij niet
vergeten. En zij, die er verantwoorde
lijk voor zijn, zullen die verantwoorde
lijkheid ook moeten dragen.
Intusschen trachtte de pers ook
na 16 Mei ons volk nog in de rust
te houden. Maar ons land wordt
niet meer het land van vóór 10 Mei
1940, daar zullen wij voor waken!
Er is een afgrond tusschen ons en
Londen, en die wordt niet gedempt.
Aan ons, nat. socialisten, de taak,
ons volk voor ons te winnen. Laat ons
bedenken, dat wij hebben een ideaal en
een geloof in de toekomst, maar zij die
buiten onze rijen staan, wat blijft er
voor hen over? Zij wachten op de En
gelsehen, nu al anderhalf jaar. en zii
beseffen niet, dat de Engelschen nooit
zullen komen, want geen enkele En-
gelschman zal zijn bloed voor zijn
bondgenooten geven.
Daarom, zegt niet, dat onze taak
zwaar is. Het is een grootsche tijd, dien
wij beleven. Niet één generatie heeft
iets dergelijks meegemaakt. Wij vechten
voor de toekomst van ons volk, tegen
bolsjewisme en kapitalisme, omdat wij
weten, dat als het nationaal-socialisme
heerscht in Europa, er zal zijn arbeids
recht en arbeidsvreugde, arbeidseer en
arheidswil! En daarbij aanvaarden wij
gaarne den steun van onze Duitsche ka
meraden. die hun leven hebben ingezet
in den strijd tegen het bolsjewisme.
Zij. die in Londen den heer Engel
breeht uit den diplomatieken dienst
ontsloegen, beseffen zij iets van hetgeen
er thans in ons land geschiedt? Hh die
thans tot commissaris is benoemd, heeft
zich opnieuw ingezet voor volk en va
derland. Maar iemand als de Geer. die
verantwoordelijk is voor de jongens die
thans voor eeuwig op den Grehbeberg
slapen, zoo iemand komt terug uit Lon.
den, en geeft te kennen dat hij nog
maar één wensch heeft. nl. als een ver
geten burger zijn laatste levensdagen
te slijten! Nota bene iemand die ver
antwoordelijk is voor een oorlog!
Wat Suriname betreft, dat ver
kwanseld is aan het Amerikaan-
sche kapitalisme, het bloed van onze
volksgenooten dat in de koloniën
vergoten werd, zal ons sterk maken
om het geroofde gebied tot den laat-
sten meter terug te veroveren, met
den steun van het nieuwe Europa."
(Applaus).
De groote zaal van Tivoli, die een
feestelijk aanzien had door een frissche
versiering van palmen en dundoeken,
was zoowel beneden als boven tot de
laatste plaats bezet. In ziin openings
woord begroette de districtsleider, de
heer Tj. v. d We i d e, den Beauftragte
van den Rijkscommissaris voor de pro
vincie Utrecht. ReichsTiauptstellenleiter
Sommer, den Kreisinspektor der N-S.
D.A.P., Prof. Dr. Nieschulz. den plv.
leider der N.SB., den heer C. van Geel
kerken, den commissaris der provincie
den heer W. B. Engelbrecht en diens
voorganger, den tegenwoordigen burge
meester van Botterdam. Ing. F. F. Mul
Ier. Spreker bracht in herinnering de
jongste regeeringscrisis. en uitte er zijn
verbazing over. dat men een Neder
lander als nieuwen minister van ko
loniën heeft benoemd. Als men toch van
pldn is. onze koloniën aan Amerika te
verkwanselen, dan had men beter een
Amerikaan kunnen kiezen! De re
geering te Londen heeft voorts don heer
Engelbrecht ontslag uit den diplomatie
ken dienst verleend, op grond van het
feit. dat deze de benoeming tot com
missaris der provincie heeft aan
vaard. Spreker wenscht den heer Engel
brecht daarmee geluk! Want indien
Londen zijn benoeming tot commissaris
zou hebben bekrachtigd, dan z°u
spreker met de W.A naar Paushuiz.e
zijn getrokken, om den commissaris
buiten de provincie te zetten. Want
vrienden van Londen kunnen wij hier
niet gebruiken. Snreker verzekerde ten
slotte den heer Engelbrecht dat hoe
meer hij door de Engelsche zenders zal
worden uitgescholden, de-s te honger hij
in de achting der nationaal-socialisten
zal stijgen.
HOCKF.V
De tweede ronde voor den Treslin?.
beker brengt voor Utrecht en omge\in$
de volgende wedstrijden:
Baarn 2Hilversum 2, S.CH.C Gro
ningen, AmersfoortP.W. 2, winnaar
Hilversum 7Schaerweyde 2Kame
leon.
Deze wedstrijden worden 14 December
gespeeld.
Voor de eftrste ronde om den Amster
dam-beker wordt o.m. gespeeld:
KampongArnhem, Hilversum 2-
Groningen, P.W.Amersfoort. S C.H C.
Deventer, BaarnT.H.C, *25. Gooi 2-
S.C.H C. 2, Laarn—Baarn 2. Laren 2-
Voordaan.
Deze wedstrijden vinden 7 December
plaats.
Door het bondsbestuur zijn twee wis-
selbekers beschikbaar gesteld om te doen
verspelen door elftallen, spelende in d?
onder-afdeelingen Zuid-Holland Noord-
Holland, GooiUtrecht en Zuid-Neder
land.
Eén beker is bestemd voor dames-el(-
tallen en een voor heeren-elftallen.
Ieder dpr genoemde onder-afdeelingen
organiseert een beker-competitie, zoowel
voor heeren- als voor dames-elftallei
(Gooi/Utrecht uitsluitend een voor he>.
ren-elftallen). De vier (voor de damei
drie) winnaars dezer competities spelen
onder elkaar nog een heker-competim
om het bezit van den beker.
Voor iederen beker kan worden inge
schreven door elftallen, spejende in d»
le en 2e klasse der onderafdeelineen,
doch met een maximum van twee elflal
len per vereeniging (dus eventueel twa
dames- en twee heeren-elftallen).
SPORT EN SPEL
KORFBALPROGRAMMA
Drie twaalftallen van de kolfbalver-
eeniging Het Soesterkwartier moeten
morgen in het sportpark Birkhoven
strijd leveren. Het eerste twaalftal
speelt tegen Excelsior 3 en zal er waar
schijnlijk wel in slagen één der punten
in Amersfoort te houden. Soesterkwar
tier 2 komt tegen Rhenen 4 in het veld.
De adspiranten zullen wel weten te
winnen van de jeugd van Samos.
Voor de korftbalvereeniging Amers
foort is een uitwedstrijd tegen Zwalu
wen 2 vastgesteld.
Programma van wedstrijden van den Ni
derlandschen Hockeybond voor Zondag 5
November.
HEEREN
Westen
Eerste klasse: HilversumBMHC, HDM-
Gooi, AmsterdamTogo.
Promotieklasse B: Be FairAmsterdam
Gooi 2SCHC, AlkmaarBaarn.
Tweede klasse D: AmersfoortBe Fair
Laren 2Kameleon, SCHC 2Kampotf
Baarn 2Schaerweyde.
Derde klasse F: Kampong 2SCHC I
SCHC 4Voordaan, Schaerweyde 2Hilvei
sum 4, Hilversum 5Amersfoort 2.
Vierde klasse K: SCHC 5Kampong t
Baarn 3Schaerweyde 3, Amersfoort 3—B
Fair 4, Hilversum 6Hilversum 7.
Oosten
Eerste klasse A: UnionArnhem, Upif*'
—Nijmegen. Wageningen—Apeldoorn.
Eerste klasse B: Deventer 1Deventer
Deventer 2DKS, ZutfenHengelo.
Zuiden
Eerste klasse: VenloZwart Wit, Push-
HTCC, EMHC—Tilburg.
Amsterdam-Beker: HHIJCHOC.
DAMES
Westen
Eerste klasse: GooiHilversum. Amsto
dam—HHIJC, HDM—RW. HOC— BDHC.
Overgangsklasse B: BDHC 2Be Fair, 8
HC—Amersfoort. RW 2—BHV.
Derde klasse F: SCHC 3Voordaan, Schil
weyde 2Amersfoort 2.
Amsterdam-beker: Hilversum 4SCHC!
Vierde klasse H: Laren 3Kameleon
Kampong 4Amersfoort 3.
SCHF.RSIE
In de schermzaal Van Hulssen
Utrecht, werd de competitie van de
N A.S.B. voortgezet op floret. Al wei
kwam de damesploeg van d'Artagns
onvolledig op, terwijl van ploeg
slechts één schermer was opgekomf
De damesploeg van de S.V. Utrecl
kreeg daardoor een papieren 90 over
winning, terwijl de S.V. Utrecht heer®
begon met 3 gewonnen partijen.
De match van dien avond was S.
Utrecht met .T. K. F. van Hulssen.
Strengers en W. Beekman tegen d'A
tagnan A met H. Reede, H. van Zuilt
en J. J. Desta, geleid door jhr. mr.
van Sasse van Ysselt als jury-presiden
d'Artagnan A won met 6 gew. partije
22 ontv. en 31 gegeven treffers. Des
bleef ongeslagen.
S.V. Utrecht, die R. J. Castendijk a
zette voor Van Hulssen, won van
damesploeg van d'Artagnan met
gew. part., 20 ontv. en 28 gegeven tre
fers.
De dames S.V. Utrecht boekten ei
papieren overwinning op d'Artagnan
met 9 gew. partijen, 0 ontv. en 36 geg
ven treffers.
Zenuwtabletten koker 75 ce<
Maagtabletten koker 75 ce?
Hoofdpijntabletten koker 60 c«'
Laxeertabletten doos 60 cc
Alleen echt met den naam Mijnhard!
FEUILLETON
DOOR N.K.
B)
„Ik denk dat juffrouw Nora al bin
nen is," zei hij tegen Eva. „Zij wil een
overzicht krijgen van haar eigendom."
„Kun je het nogal met haar vinden?"
vroeg het meisje.
„O ia! Zii schijnt in het werk belang
te stellen, maar met den winkel heb ik
natuurlijk niets te maken."
Nora betrad den winkel op dit oogen
blik, gevolgd door juffrouw Trever. die
er bezorgd uitzag.
„Nooit!" zei Nora. „Nooit van mijn
leven heb ik een zoo slordig bestuurden
winkel gezien. Deze twee menschen zijn
absoluut ongeschikt. En heerscht hier
xoo'n wanorde, dat zij niet eens weten
waar alles geborgen is."
Nora bedwong zich om Eva vriend
schappelijk een hand te geven en haar
met een glimlach te begroeten.
„Hoe maakt u het. juffrouw Scheper?
Ik zou graag uw meening hooren. Er
moet hier dadelijk iets gebeuren om
orde te scheppen."
E\a was niet van plan partij te trek
ken tegen de twee oude mcnschjes, die
de gebruiken van het dorp kenden en
veel beter werkten dan men oppervlak
kig gezien zou denken.
„De Trevers werken hard en kennen
alle klanten persoonlijk en weten wat'
/.e. noodig hebben," zei ze zacht. „Ik
vrees, dat wij in Langeveld niet erg
vlug zijn, maar we vinden steeds alles
in den winkel wat we noodig hebben,
nietwaar, meneer Trever?"
„Wij doen ons best, juffrouw Eva
antwoordde de oude vrouw, bijna in
tranen uitbarstend. „Ik geef toe, dat we
niet zoo jong meer zijn als toen we
kwamen, maar de patroon was altijd
tevreden."
„Op het oogenblik, wensch ik er niet
verder over te spreken," merkte Nora
op. „Later zal ik bepalen wat er ge
beuren moet."
Hiermede stapte zii. zonder een blik
op Maarten te werpen, den winkel uit
Na wat vriendelijke woorden tegen he1
echtpaar Trever liepen Maarten en Eva
naast elkaar de dorpsstraat uit. Nadat
zij aljen waren weggegaan, steunde
juffrouw Trever haar hand op de toon
bank. alsof ze steun zocht, en keek
angstig tot baar echtgenoot op-
„Tan!" riep ze uit. „Wat beteekent
dit? Juffrouw Brakman zei iets iets
over ons ontslaan. Dat zal ze toch niet
doen. denk je?"
„Wel neen!" De oude Trever was een
kleine man met een 'groote snor en een
geboren optimist. Hij was opgegroeid
in bet kruideniersbedrijf en kende zijn
vak. Hij behoorde tot de menschen. die
het goed willen doen. maar dit soms op
de verkeerde wijze trachten. Eens had
hij een eigen zaak gehad; het ging mis.
Misschien was zijn optimisme ee.i van
de redenen voor het mislukken. Hij
was altijd op een verbetering blijven
wachten. Jacob Brakman en hij waren
samen op school geweest en toen de
oude boer vernam, dat Trever zonder
werk was. nam hij zich voor het loven
voor hem en zijn vrouw wat aangena
mer te maken.
De dorpswinkel een armzalige ver
waarloosde zaak was in vijf jaar tijds
vier maal van beheerder verwisseld. Ja-
rob Brakman bad hem gekocht en zijn
ouden vriend Trever en zijn vrouw met
het toezicht belast. Zii bewoonden pret
tige kamers boven den winkel en had
den daar hun oude meubels geplaatst
De regeling had alle partijen voldaan.
Jan Trever was eerlijk als goud. Boven
dien was hij een harde werker en ver-
eoedde met zh'n energie wat er aan zijn
methodisch inzicht ontbrak. De dorpe
lingen hadden hen beiden leeren ken
nen en vertrouwen. Iedereen in de
streek deed zijn inkoopen in eten winkel
en vermeed de lange tocht naar Hon-
tersberg.
Een deel van het welslagen kwam
aan Marie Trever toe. Jan had ijzer
waren, gereedschappen en den verkoop
van olie aan de zaak toegevoegd. Marie
had zich toegelegd op truien-, hemden,
kousen en schoenen. Zij was onbekend
met den handel in manufacturen, maar
had er geleidelijk inzicht in gekregen.
„Een nieuweling zou zich hier voelen
als een kat in een vreemd pakhuis, lief
ste," zei hij tot Marie. „En je weet hoe
het dorp hier is. Het kostte ons vier
jaar om met hen bevriend te geraken,
al zijn we zelf ook van bet land."
„Ik ben bang, dat juffrouw Brakman
een beetje kwaad is
„Geen sprake van, dat is haar manier
van spreken," viel de optimist in. „En
nu zal ik eens.naar den overkant gaan
naar juffrouw Moesman voor onzen
postwissel. Ik zou niet willen dat Cörrie
dacht, dat wij haar hier vergeten!"
Niemand in het dorp zelfs Jacob
Brakman niet wist dat de Trevers een
dochter hadden in Amerika, die het als
weduwe met drie jonge kinderen zeer
moeilijk had, zonder eenige andere hulp
dan haar liefhebbende ouders, duizen
den kilometers verwijderd. Elke week
verzonden zij een postwissel van tien
gulden bun halve inkomen en
daardoor bleven de oude menschen
arm.
HOOFDSTUK VII
In wanhoop
Nora beschouwde zich geheel als de
leidster van de boerderij, maar 's mor
gens bleef ze laat in bed en treuzelde
naar hartelust met haar ontbijt. Dezen
morgen was er maar één brief, en dat
was een lange. Hij was van oom Jacob,
die nu in Egypte was, en de brief maak
te haar boos.
Jacob Brakman had nu niets te doen
en hij schreef alles wat hem voor de
pen kwam, waarbij hij Nora eenige hui
selijke waarheden onthulde.
„.te moeder was de ondergang van .ft
vader. Als ze hem had bijgestaan in de
zorg voor zijn boerderij, zou hij niet in
schulden zijn gestorven," schreef hij,
en: „met een knap gezichtje kun je den
kost niet verdienen, en van uitgaan
worden de koeien niet vet."
Oom Jacob ging voort met te zeggen,
dat hij, als hij bij zijn terugkomst een
grooter bank-saldo vond dan bij zijn
vertrek, en de boerderij in even goeden
staat haar „Het Zwarte Paard" ten ge
schenke zou geven. Indien zij niet
slaagde, zou zc naar Amsterdam terug
moeten. „Het Zwarte Paard" zou niet in
handen van een verkwister vallen
Daarvoor hield hij teveel van de plaats.
„Zoolang ie doet wat Maarten zegt,
zal het je goed gaan. Het beste zou zijn
dat je met hem trouwde indien je
hem zoover kunt krijgen," besloot bij.
Nora was woedend.
„Indien je hem zoover kunt krijg®
wel zeker!" riep z© uit.
Ze was nu eenige weken op de boerd
rij en begon zich in haar nieuw© posit
thuis te voelen. Juffrouw Janna werk!
nog steeds bij haar en Nora had bes'
ten zich daarin te schikken in werk
lijkheid was juffrouw Janna een on?
evenaarde werkkracht.
Nora, die de zorg voor het huishoudt
geheel aan juffrouw Janna overliet, tr;
een jas aan en ging weg. Maarten ht
een partij roodbonte koeien verkocht
door zwartbont ve© vervangen.
„Waarom is zwartbont vee beter da
roodbont?" vroeg zij.
„Ik weet niet of ze dat zijn", antwoor
de Maarten glimlachend, „maar
koeien c'ie ik nu gekocht heb, geven vt
tere melk."
Ze zag hem bewonderend aan, do:
zei niets.
Was zii op hem verliefd? Waarschij
lijk zou zij neen hebben gezegd, als nv:
het haar gevraagd had, maar zij wl
evenveel op Maarten verliefd, als zij fe
op een man kon zijn, en zij streefde f
naar om een nauwe yricndschapsvf
houding aan te gaan, in de hoop dat
menschen er over zouden praten.
(Wordt vervolgd).