Hitlers rede i
den Rijksdag
Oorlogsverklaring
aan Duitschland
DRUK BIJ SOLLOEM
HOUDT AAN
De Hoeve
PAGINA 2
AMER3FOORTSCH DAGBLAD
VRIJDAG 12 DECEMBER 1941
(Vervolg van pag. 1)
Engelschen ambassadeur mondeline in
kennis stelde. De Führer citeerde deze
voorstellen letterlijk Zooals men weet
culmineerden /ij in den terugkeer van
het Duitsche Dantzig tot het Rijk.cn
een referendum over het gebied van
den zoogenaamden Corridor, namelijk
of dit bij Duitscbland dan wel bij Polen
zou behooren onder toezicht van een in
ternationale commissie, waarhij de Pool-
sche haven Gdynia uitgezonderd zou
blijven. Deze stemminer zou eerst na
verloop van een jaar worden gehouden
Indien het getrokken gebied ten deel
zou vallen aan Polen, zou Duitscbland
een exteritoriale verkeerszóne door dit
gewest krjjgen. in' bet omgekeerde ge
val Polen eveneens. Indien de Corridor
weer bij Duitscbland zou komen, zou de
bevolking met Polen worden uitgewis
seld. Dantzig en Gdvnia zouden zuivel":
het karaktep van handelssteden krijgen.
Het schiereiland Hola zou in ieder ge
val gedemilitariseerd worden.
Als een zoo onbelangrijke staat als
Polen het kon wagen dergelijke voor-
stellen eenvoudig te ncgeeren. dan
heeff inzage in de documenten van het
ministerie van buitenlandsche zaken te
^Warschau de verrassende verklaring
daarvoor gegeven. Eén man was er, al-
'dus Hitler, die met duivelsche geweten
loosheid geheel zijp invloed in bet ge
ding bracht om Polen in zijn verzet te
stijven en iedere kans op verzoening uit
te schakelen.
De rapporten, die de toenmalige
Poolsche gezant te Washington,
graaf Potocki aan zijn regeering te
Warschau zond, zijn documenten,
waaruit angstwekkend duidelijk
blijkt in welke mate een enkele
man en de krachten, die hem
voortdreven, beladen zijn met de
verantwoordelijkheid van den
tweeden wereldoorlog.
Roosevelts rol
Tn de eerste plaats rijst de vraag, om
welke redenen deze man tot zoo fana
tieke vijandschap kon geraken tegen
over een land, dat tot dusver in zijn
geschiedenis noch aan Amerika noch
aan hemzelf eenig leed had berokkend.
Voor zoover het om de houding van
Duitscbland jegens ^merika gaat. valt
het volgende te zeggen,:
1) Duitschland is wellicht de eenige
groote mogendheid, die noch in Noord-
noch in Zuid-Anierika ooit een kolonie
heeft bezeten of politieke activiteit heeft
ontplooid, tenzij dan door de emigratie van
vele milliocncn Duitschcrs en hun mede
werking. waaruit Iwt Amerikaansche con
tinent en vooral de V.S. slechts voordeel
hebben getrokken.
2) Het Duitsche rijk heeft in de geheele
geschiedenis van het ontstaan ety bestaan
der V-S- nooit een politiek afwijzende vf
zelfsvijand fee houding' aangenomen, maar.
wel 'met het bloed van vele ziincr zonen
mcdegcholpen aan dc verdediging van de
VS.
3) Het Duitsche rijk heeft aan geen en
kelen oorlog tegen de V.S. zelve deelgeno
men, maar wel werd het in 1917 door de
V.S. den oorlog aangedaan.
4) Ook overigens bestaan er geen tegen
stellingen tusschcn liet Amerikaansche en
het Duitsche volk. Dc verscheidenheid van
staatsvorm was altijd al aanwezig. Zij kan
echter in het geheel niet ais reden voor
vijandelijkheden in het leven der volken
worden genoemd, zoolang niet een staats
vorm er naar streeft buiten het hem van
nature aangewezen gebied in ie grijpen in
andere gewesten- Tusschcn beide staten
ligt een oceaan. De divergenties tusschcn
het kapitalistische Amerika en het bolsje
wistische Rusland zouden, indien althans
deze begrippen iets waars bevatten, aan
zienlijk grooter moeten ziin, dan tusschcn
het door een president geleide Amerika en
het door den Fiihrer geleide Duitschland-
Het is evenwel een feit, dat de beide
historische conflicten tusschcn Duitsch
land eir de V. S.. zij het ook geïnspi
reerd door dezelfde kracht, uitsluitend
ontketend werden door twee mannen
uit de V. S., nl. president Wilson en
Franklin Roosevelt. De geschiedenis zelf
heeft vonnis geveld over Wilson. Zijn
naam blijft verbonden aan een der ge
meenste woordbreuken van alle tijden
De gevolgen van zijn woordbreuk waren
ontbinding van het leven der volken
niet slechts hij de zg. overwonnenen, doch
ook hij de overwinnaars zelf. Wij weten
thans, dat achter Wilson een gezelschap
belanghebbende financiers stond, die
zich bedienden van dezen professor, die
aan vallende ziekte leed, om Amerika
in den oorlog te storten, waarvan zij uit
breiding van zaken hoopten.
Wat is nu de reden, dat er na
zulke bittere ervaringen een presi
dent der V. S. te vinden is, die het
opnieuw zijn eenige taak acht oor
logen te laten ontstaan en vooral de
vijandschap tegen Duitschland tot
aan het uitbreken van een oorlog op
te voeren?
Om te beginnen, de persoonlijke kant:
ik begrijp maar al te goed, dat tusschen
de levensopvatting en -houding van pre
sident Roosevelt en mijzelf een einde
loos groote afstand bestaat. Toen de
wereldoorlog kwam, had Roosevelt op
een post in de schaduw van Wilson
dezen oorlog meebeleefd in het kamp
der verdieners. Als gewoon soldaat heb
ik mijn best gedaan om in deze vier jaar
tegenover den vijand mijn plicht te doen
en ik keerde natuurlijk even arm uit
den oorlog terug, als ik hem in den
herfst van 1911 ingegaan was.
Toen de heer Roosevelt de loopbaan
koos van een politicus met normale er
varing in zaken, een economische basis
en protectie dank zij zijn afkomst, streed
ik als naamlooze onbekende voor de
wedergeboorte van een volk, dat het
zwaarste onrecht in zijn geheele ge
schiedenis had ondergaan.
De krachten, die den heer Roosevelt
droegen, waren de krachten die ik op
grond van 'het lot. van mijn volk en van
mijn heiligste innerlijke overtuiging be
streed.
En toch hadden wij beiden iets ge
meen: de Ver. Staten hadden 13 mil-
lioen werkloozen, Duitschland 7 mil-
lioen en overigens nog 7 millioen ar
beiders, d'ie geen vollen werktijd had
den. In beide staten waren de openbare
geldmiddelen in verwarring en de ach
teruitgang van het algemeen economi
sche leven kon nauwelijks tegengehou
den worden, naar liet scheen.
Terwijl evenwel tihans in het Duit
sche rijk onder nationaal-socialistische
leiding binnen weinige jaren een ont
zaglijke vooruitgang in leven, bedrijf,
cultuur, kunst, enz. begon, zag presi
dent Roosevelt geen kans in zijn eigen
land ook slechts de geringste verbeter
ringen tot stand te brengen.
In nauwelijks vijf jaar waren in
Duitschland de economische proble
men opgelost en de werkloosheid
opgeheven. In dezelfde periode heeft
president Roosevelt de staatsschul
den van zijn land op de ontzaglijk-
ste wijze verhoogd, den dollar ge
devalueerd, het bedrijfsleven nog
meer ondermijnd en het aantal
werkloozen op peil gehouden.
Dit valt echter niet te verwonderen,
als men bedenkt, dat de geesten, die
deze man heeft opgeroepen tot zijn on
dersteuning of juister, die hem hadden
geroepen, behooren tot de elementen,
die als Joden slechts belang kunnen
hebben bij ondermijning en nooit hij
orde. De wetgeving van den man van de
new deal was verkeerd. In een Euro-
-peeschen staat zou hij stellig geëindigd
zijn voor een politiek gerechtshof we
gens opzettelijke verkwisting van het
nationale vermogen, voor een burger
lijke rechtbank de gevangenis niet zijn
on (gaan wegens fraude.
Een dreigende oppositie vormde zich
boven het hoofd van dezen man. Inte
ressant zijn in dit verband dc rappor
ten van den Poolsohen gezant Potocki
uit Washington, die er steeds weer op
wijst, dat Roosevelt het gevaar voor in
eenstorting van zijn geheele economi-
sohe kaartenhuis volkomen beseft, en
derhalve in ieder geval behoefte heeft
aan afleiding op het gebied der buifcen-
landsche politiek. Hij werd daarin ver
sterkt door den kring van Joden uit zijn
omgeving.
Streven naar conflicten
Zoo begint dan de invloed van den Ame-
rikaanschen president in toenemende mate
de strekking te krijgen tot het teweegbren
gen van conflicten of versterken van be
staande geschillen. In ieder geval poogt hij
te beletten, dat conflicten een vreedzame
oplossing vinden. Jarenlang koestert deze
man slechts den wcnsch, dat ergens ter we
reld strijd uitbreekt, het liefst in Europa,
waardoor hij gelegenheid krijgt door het
Amerikaansche bedrijfsleven met een der
strijdende partijen te verbinden een poli
tieke ineenstrengeUng van belangen tot
stand te brengen, die de gelegenheid bood
Amerika nader tot dit conflict te brengen
cn daardoor de aandacht van zijn kreupele,
economische politiek in het binnenland af
te leiden naar het buitenland.
Bijzonder uitdagend wordt zijn optre
den in dezen zin tegen het Duitsche rijk.
Van 1937 af kwam er een aantal rede
voeringen. waarin deze man stelsel
matig hegint het Amerikaansche pu
bliek tegen Duitschland op te hitsen.
Hij dreigt met invoering van een soort
quarantaine tegen de z.g. autoritaire
staten. Bij de uitvoering van deze poli
tiek van haat en ophitsing, die presi
dent Roosevelt nu voortdurend opvoert,
roept hij den Amerikaanschen ambas
sadeur uit Berlijn naar Washington om
rapport uit te brengen. Sindsdien zijn
de beide staten nog slechts door zaak
gelastigden vertegenwoordigd. In No
vember 1938 begint hij stelselmatig en
opzettelijk iedere kans op een politiek
van verzoening in Europa te sabotee-
ren. Hij dreigt eiken staat, die bereid
is een politiek van vreedzaam overleg
te voeren, met blokkeering van de mo
gelijkheid tot het sluiten van leeningen,
economische vergeldingsmaatregelen,
opzegging van leeningen enz. Hier ver
schaffen de rapporten der Poolsche am
bassadeurs te Washington, Londen,
Parijs en Brussel een ontstellend in
zicht.
In Januari 1939 dreigt deze man voor
het Congres met alle maatregelen, met
uitzondering van oorlog, tegen de auto
ritaire staten op te treden. In Maart
1939 begint hij mee te praten over de
interne Europeesohe aangelegenheden,
die den president der V. S. in het ge
heel niet raken. Ja, de heer Roosevelt
gaat nog verder. In strijd met alle be
palingen van het volkenrecht, verklaart
hij regceringen, die hem niet bevallen,
niet te erkennen. Ja, eindelijk gaat hij
zoover, dat hij onrechtmatig verdragen
sluit, die hem dan z.elfs het recht geven
vreemde gebieden eenvoudig te bezet
ten.
Op de plaats van Roosevelt, zat me
vrouw de echtgenoote. Zij weigerde te
leven in een wereld, zooals wij die be
zitten. Dat is tenminste begrijpelijk.
Want dit is een wereld van den arbeid,
niet een van bedrog en oplichterij. Na
een korte onderbreking echter zet de
man van deze dame daartegenover
4 Novembeh 1939 de wijziging van de
neutraliteitswet door op een wijze,
waardoor het verbod tot uitvoer van
wapenen wordt opgeheven en wel ton"
gunste van een eenzijdige leverantie
aan de tegenstanders van Duitschland
Reeds dezelfde maand erkent hij een
troep Poolsche emigranten als z.g. uit
geweken regeering, ofschoon hun eenige
politieke basis een paar millioen uit
Warschau meegenomen Poolsche goud
stukken was.
Reeds 9 April gaatJiij verder en kon
digt nu de blokkeeriirg van de Noorsche
cn Deensche saldi af, ofschoon hij pre
cies weet. dat b.v. de Deensche regee
ring in haar financieele beheer in het
geheel niet gadegeslagen, laat staan
clan gecontroleerd wordt, door Duitsch
land. Naast de verschillende uitgewe
ken regeeringen erkent hij nu ook nog
een Noorsche, een Nederlandsche en
een Belgische.
Maar dc ware gezindheid van dezen man
treedt pas aan den dag in een telegram
van 15 Juli 1940 aan den Franschcn pre
mier Reynaud. Hij deelt hem mee. dat de
Amerikaansche rcgcering dc hulpv'erlee-
ning aan Frankrijk zal verdubbeien, op
voorwaarde, dat Frankriik den strijd tegen
Duitschland voortzet. Want nu overvalt
hem dc angst, dat zijn bewapening, waar
mee miUiarden ziin verkwistbinnenkort
als puur bedrog wordt doorzien, voor het
geval in Europa de vrede tot stand komt,
aangezien niemand Amerika aanvalt, als
dit het zelf niet uitlokt.
Na Juli 1940 nemen de maatregelen
van Roosevelt om zelf den weg tot den
oorlog te vinden steeds meer toe. Reeds
in Augustus 1910 wordt een gemeen
schappelijk militair program voor de
V.S. en Canada opgesteld. In September
1940 nadert, hij den oorlog nog meer. Hij
staat aan de Engelsche vloot 50 torpedo
jagers van de Amerikaansche vloot af,
waarvoor hij overigens militaire steun-
nunten op de Britsche bezittingen van
Noord- en Midden-Amerika overneemt-
Eerst het nageslacht z.al ophelderen, in
hoeverre hij al dezen haat tegen het so
ciale Duit.schland ook nog de bedoeling
een rol speelt het Britsche rijk in het
uur van verval zoo veilig en ongevaar
lijk mogelijk te kunnen overnemen. Als
nu Engeland niet meer in staat is de
Amerikaansche leveranties contant te
betalen, dringt hij het Amerikaansche
volk de leen. en pachtwet op. In M£art
1941 gaat. dpze man weer een stap, ver
der. daar Duitschland in geen geval te
bewegen is tot reactie op zijn voortdu
rende onbeschoftheden.
Nieuwe agressie
Reeds 19 December 1939 hebben
Amerikaansche kruisers binnen de
veiligheidszóne de Columbus aan
Britsche oorlogsschepen in handen
gespeeld. Hij moest tot zinken wor
den gebracht. Denzelfden dag werk
ten Amerikaansche strijdkrachten
mee. hij de poging om het Duitsche
schip Arauca op te brengen. Op 27
Januari 1940 lichtte de Amerikaan
sche kruiser Trenton weer in strijd
met het volkenrecht de vijandelijke
strijdkrachten ter Zee in omtrent
bewegingen van de Duitsche koop
vaarder^. Arauca, La Plata en
Wangoni.
Volkomen in strijd met. het volken
recht vaardigde hij 27 Juni 1940 een be
perking in de vrijheid van beweging
voor buitenlandsche koopvaardijsche
pen in Amerikaansche havens uit. In
November 1940 Het hij de Duitsche sche
pen Phrygia. Idarwald en Rhein zoo
lang achtervolgen door Amerikaansche
oorlogsschepen, tot deze booten zich zelf
tot zinken moesten brengen om den vij
and niet in handèn te vallen. Op 13
April 1911 volgde de bepaling, waarbij
dc vaart door de Roode Zee aan Ameri
kaansche schepen werd geoorloofd om
de Britsche legers in het Nabije Oosten
te ravitailleeren. Tn Maart waren intus-
schen reeds alle Duitsche schepen door
de Amerikaansche autoriteiten in be
slag genomen. Dezelfde president ver
welkomt 27 Maart de Poejschistenkli/?k
van Simowitsj en consorten, die dctir
agressie te Belgrado aan het roer is
gekomen, nadat de wettige regeering
ten val was gebracht. President Roose
velt had reeds maanden te voren kolo
nel Donovan naar den Balkan gezonden
met de opdracht daar te probeeren te
Sofia en Belgrado een opstand tegen
Duitschland en Italië tot stand te bren
gen.
Van half April af, wordt -bovendien
het westelijk deel van den Atlantischen
Oceaan nog sterker bewaakj door Ame
rikaansche patrouilles, die berichten
aan F.ngelschen geven. Roosevelt levert
26 April 20 snelbooten aan Engeland en
tevens worden vooj-tdurend Britsche
oorlogsschepen in Amerikaansche ha
vens hersteld. Op 4 Juni komen Ameri
kaansche troepentransporten op Groen
land aan, en 9 Juni komt het eerste En
gelsche bericht, dat een Amerikaansch
oorlogsschip op bevel van president
Roosevelt een Duitsche onderzeeër hij
Groenland met dieptehommen heeft be
streden. Wederom in srt.ijd met het vol
kenrecht worden de Duitsche saldi in de
Ver. Staten 14 Juni geblokkeerd. Ame-
rikaansclv» strijdkrachten bezetten van
6 op 7 Juli IJsland, gelegen in het Duit
sche gevcchtsgebied. Roosevelt hoopt
daardoor beslist:
1. Duitschland eindelijk tot den oor
log te dwingen en
2. anders den Duitschen duikhooten-
oorlog waardeloos te maken, evenals in
1915—1916. Op hetzelfde tijdstip zendt
hij aan de Sovjet-Unie een belofte om
trent Amerikaansche hulp.
Plotseling maakt, de minister van ma
rine, Knox. 10 Juli bekend, dat de Ver.
Staten bevel hebben gegeven om op de
oorlogsschepen van de as te schieten.
Op 4 September opereert de Amerikaan
sche torpedojager Greer overeenkomstig
het hem gegeven bevel op den Atlanti
schen Oceaan met Engelsche vliegtui
gen op Duitsche duikboolcn. Vijf dagen
later merkt een Duitsche onderzeeër
Amerikaansche torpedojagers op als es-
cortevaartuigen voor een Engelsch con-
vooi. Tenslotte houdt Roosevelt ll Sep
tember de rede. waarin hij zelf het hevel
tot schieten op alle schepen van de as
bevestigt en opnieuw uitvaardigt. Ame-
rikaansclre bewakingsvaartuigen vallen
"29 September een Duitsche duikboot ten
Oosten van Groenland met dieptebom
men aan. Den 27sten October bevecht de
Amerikaansche torpedojager Kearney,
die als escorte voor Engeland vaart,
weer een Duitsche onderzeeër met diep
tehommen en eindelijk kapen Ameri
kaansche strijdkrachten 6 November'in
strijd met het volkenrecht het Duitsche
schip Odenwald.
De beleedigende aanyallen op en
onbeschoftheden jegens mij per
soonlijk van dezen z.g. president wil
ik hierbij als zonder bcteekenis over
het hoofd zien. Bovendien kan ik in
het geheel niet beleedigd worden
door den heer Roosevelt, want ik
acht hem geestesziek, evenals des
tijds Woodrow Wilson.
Dat deze man met zijn joodschen aan
hang sedert jaren met. dezelfde midde
len tegen Japan strijdt is ons bekend.
Ook hier zijn dezelfde methoden toege
past. Ik geloof, dat gij allen het als een
bevrijding hebt gevoeld, dat thans ein
delijk een staat het eerst is overgegaan
tot een protest tegen deze onbeschaamde
mishandeling van waarheid en recht,
die uniek is in de geschiedenis, en wel
tot een protest, dat deze man immers
heeft gewenscht en waarover hij zich
derhalve thans niet mag verbazen. Dat
de Japansche regeering er na jarenlan
ge onderhandelingen met dezen verval-
scher eindelijk genoeg van had zich nog
langer op zoo onwaardige wijze te laten
hoonen, vervult ons allen, het Duitsche
volk en ik geloof ook de overige fatsoen
lijke menschen op de geheele wereld,
met diepe voldoening
Wij weten welke kracht er achter
Roosevelt staat. Dat is de eeuwige jood,
die zijn tijd gekorpen acht om ook aan
ons te voltrekken, wat wij in Sovjet-
Rusland vol huivering moesten zien en
beleven. Ook als wij geen bondgenoot
schap met Japan hadden, zou het ons
duidelijk zijn, dat het de bedoeling van
de joden en hun Franklin Roosevelt is
den eenen staat na den anderen afzon
derlijk te vernietigen. Het is ons duide
lijk wat deze andere wereld met ons
voor heeft. Zij hebben het democrati
sche Duitschland van weleer doen ver
hongeren, zit zouden het nationaal-so
cialistische Duitschland van thans wil
len uitroeien. Als Roosevelt óf Churchill
verklaren, dat zij dan naderhand een
nieuwe maatschappelijke orde willen
opbouwen, dan is dat vrijwel zoo, alsof
een kaalhoofdige kapper een onfeilbaar
haargroeimiddel aanbeveelt
Geen aalmoes, maar recht
Wat het Duitsche volk betreft, dat heeft
geen behoefte aan aalmoezen van een
Churchill, een Roosevelt of een Eden. doch
het wit slechts zijn recht. En dit recht om
tc leven zal het zich waarborgen, ook als
duizend Churchills of Roosevelts daartegen
wilden complotteeren. Het Duitsche volk
heeft wellicht nog nimmer zulk een helder
inzicht en zooveel cerbewustzijn gehad als
thans. Ik heb derhalve vandaag den Ameri
kaanschen zaakgelastigde zijn tasch doen
overhandigen en hem het volgende laten
meedeelen:
Als uitvloeisel van de steeds verdere
uitbreiding van een politiek van presi
dent Roosevelt, gericht op onbegrensde
werelddictatuur, zijn de Ver. Staten van
Amerika in vereeniging met Engeland
voor geen enkel middel teruggedeinsd
om het Duitsche, Italiaanschè en ook
het Japansche volk de voorwaarden
voor de natuurlijke instandhouding van
hun leven te ontzeggen. De regeering
van Engeland en die van de Ver. Staten
van Amerika hebben zich op dezen
grond verzet tegen elke gerechtvaardig
de herziening, waardoor een betere
reorganisatie van de wereld tot stand
gebracht zou kunnen worden.
Sedert het begin van den oorlog heeft
de president van Amerika, Roosevëlt,
zijn geweten bezwaard met een reeks
van de zwaarste misdrijven in strijd
met het volkenrecht. Bandelooze ver
grijpen aan schepen en anderen eigen
dom van Duitsche en Italiaanschè
staatsburgers werden gecombineerd met
bedreiging van de persoonlijke vrijheid
der betrokkenen, die daarvan soms zelis
ook door interneering enz. op willekeu
rige wijze werden beroofd.
De aanvallen van den president der
Ver. Staten, Roosevelt, die ook anders
zins een feller karakter kregen, gingen
tenslotte zoover, dat hij de Amerikaan
sche marine beval in tegenstelling tot
alle bepalingen van het volkenrecht,
schepen van Duitsche en Italiaanschè
nationaliteit terstond overal aan te val
len, te beschieten cn tot zinken te bren
gen. Amerikaansche ministers beroem
den zich er ook op. dat zij op deze mis
dadige wijze Duitsche duikbooten had
den vernietigd. Duitsche en Italiaanschè
koopvaarders werden overvallen en ge-
kaaptr door Amerikaansche kruisers, en
hun vreemdzame bemanning werd over
gebracht naar gevangenissen. Daaren
boven werd evenwel in Amerika, zon
der dat de Amerikaansche regeering
eenige poging tot officieele weerlegging
deed, het plan van president Roosevelt
gepubliceerd, om uiterlijk in 1943
Duitschland en Italië met militaire
machtsmiddelen in Europa zelf aan te
vallen.
Daardoor is het oprechte streven van
Duitschland en Italië, dat getuigt van
weergalooze lankmoedigheid, om on
danks de ondragelijke provocaties van
president. Roosevelt, die reeds jaren lang
aanhouden, uitbreiding van den oorlog
te verhoeden en de betrekkingen met de
V^reenigde Staten te handhaven, tot
mislukking gebracht.
Duitschland en Italië hebben
zich met het oog hierop thans
eindelijk gedwongen gezien over
eenkomstig de bepalingen van het
driemogendhedcnpact van 27 Sep
tember 1940 schouder aan schou
der met Japan den strijd ter ver
dediging en daarmee handhaving
van de vrijheid en onafhankelijk
heid hunner volken en rijken te
gen de Ver. Staten en Engeland
gemeenschappelijk te voeren.
Deze drie mogendheden hebben
derhalve de volgende overeen
komst gesloten en op den dag van
heden te Berlijn onderteekend:
ïn het onwrikbaar besluit de wapens niet
neer te leggen, alvorens de gemeenschap-
BERLIJN, 11 Dec. (D.N.B.). -
De Engelsche nieuwsdienst meldt
dat de Amerikaansche senaat dt
oorlogsverklaring aan- Duitsch
land heeft goedgekeurd. Tevem
nam de senaat een wet aan, vol
gens welke Amerikaansche expe
ditiecorpsen naar elk deel der
wereld kunnen worden gestuurd
petijke oorlog tegen de Ver. Staten vu
Amerika en Engeland tot een supcesxi
einde is gebracht, ziin 'dc. Duitsche'reget
ring. de Italiaanschè regeering en de ja
panschc regeering het eens geworden ove
de volgende bepalingen.
Art. 1. Duitschland. Italië en Japan rul
len den hun door de Ver. Staten van Amt
rika en Engeland opgedrongen oorlog mi
alle machtsmiddelen te hunner beschikkini
gemeenschappelijk tot het victorieuze einii
voeren.
Art. 2. Duitschland, Italië en Japan ver
Plichten zich zonder volledige wedeniji
sche toestemming noch met de Ver. Stale,
van Amerika noch met Engeland een us
pensfilsiand of vrede te sluiten.
Art. 3. Duitschland. Italië en Japan zul
len ook na victorieuze beëindiging van de-
oorlog ten nauwste samenwerken met h<
doel, een rechtvaardige reorganisatie to
stand te brengen in den zin van het drit
mogendheden verdrag, door hen op 27 Sep
tember 1940 gesloten.
Artikel 4. Deze overeenkomst treedt Ie'
stond bij haar ondcrteckening in wërkk
en bliift even lang van kracht als het drli
mogendhedenpaet van 27 September 19i'>
Dc hooge contracteerende partijen zulle
tijdig voor afloop van dezen geldigheid
duur overleg plegen over de samenwei
king zooals bepaald bij art3.
Het Duitsche volk, aldus vervolgde d«
Führer, beseft, dit beslissend uur var
zijn bestaan. De Amerikaansche pres
dent en zijn plutocratische clique heir
hen ons gedoopt als de volken der hav*
loozen. Dat is juist. Maar de havelw
zen willen leven en zij zullen in ieder
geval bereiken, dat het weinige hetgeei
zij hebben om van te leven, hun nie
ook nog wordt ontroofd door de bezii
lenden.
Ik heb u in mijn eerste rede van
September 1939 verzekerd, dat in deze:
oorlog noch wapengeweld noch lij!
Duitschland zullen overweldigen. Ik wï
mijn tegenstanders ook verzekeren, dal
niet alleen geen wapengeweld of tijd od
zullen overweldigen, doch dat ook
innerlijke twijfel ons kan doen wankf
len bij onze plichtsvervulling.
Onze tegenstanders moeten zich ni?!
vergissen. In do tweeduizend jaar va?
de ons bekende Duitsche geschiedend
is ons volk nooit meer aaneen geslote
cr\ eensgezind geweest als thans. D?
Heer der wereld heeft de laatste jam
zooveel groots aan ons gewrocht, ds
wij ons dankbaar huigen voor een Voor
zienigheid, die ons Ijedaoht heeft mei
de eer leden van een zoo groot volk t(
mogen zijn.
ROME, 11 Dec. (Stefani). Het 55?s!i
communiqué van het Italiaanschè
hoofdkwartier luidt:
„De vijandelijke druk op onze etellift
gen aan het front van Solloem duurn?
gisteren voortJTen zuiden en ten zuid
westen van Tobroek plaatselijke geveefc
ten. waarbij de divisie Trento 25 vijan
delijke pantserwagens eti vele ande*
gemechaniseerde strijdmiddelen heef
vernietigd. Formaties van Itaüaansehi
en Duitsche duikbommenwerpers heb
ben aanvallen gedaan op de havenver
ken van Tobroek en op vijandelijk"
troepenconcentraties en strijdmiddels
in de zóne van Tobroek. Bij luchtgevech
ten hebhen Duitsche jagers 5 vijande
lijke vliegtuigen neergeschoten. In des
namiddag van 10 December heeft df
vijand een luchtaanval op Tripoli ge
daan, waardoor eenige branden werdea
veroorzaakt. Er waren geen slachtoffers
Vijandelijke oorlogsschepen hebben
iristeren Derna pebombardeerd en 6chs
de toeaebracht aan het hospitaal „Prin
cipe di Picmonfe", eenige gewonden en-
der het verplegende personeel. Eet
vijandelijke kruiser van middelbare ton.
nage, die aan deze actie deelnam, werd
betroffen door onze torpedovliegtuigen:
Een viiandelijk vliegtuig heeft in den a(-
vcloopen nacht eenige bommen laten
vallen op de haven van Catania, er b
geen schade aangericht* één gewonde
In d^n afgeloopen nacht is ae vlootbasis
La Valetta op Malta door onze luchtfor-
matics gebombardeerd."
FEUILLETON
DOOR N.K.
17.
„Ik zal de zaken schriftelijk met je
afwikkelen, Windman," zei dte oude
heer koel. „Goedendag!"
Hiermee schenen de toekomstplannen
van Louis in een bepaalde richting ge
dwongen te worden. Het was tijd ver
knoeien, nu nog een brief aan Nora te
schrijven, vond hij. en dus sprong hij
in zijn auto en vertrok naar Landveld
De machine snorde weg en de be
stuurder voelde zich zeer opgewekt
Tenslotte was de rechtsgeleerdheid een
vervelend heroen en hii was blij er van
af te zijn. Hii keek op den snelheids
meter voor zich en trok nog tien kilo
meter per uur meer uit den wagen.
„F.en half uur voor het pten kan ik
er zijn." zei hij toi zichzelf. ..Daarmee
heb ik genoeg tijd om haar een aan
zoek te doen en alles in orde te bren-
sen."
Ondertusschen ha'd Nora een onaan-
genamen ochtend. Aan het ontbijt lag
een brief vaA' haar oom, uit Amster
dam. Hö had een verontrustend schr.j-
ven van zijn bank gekregen, schreef hii.
en voegde er aan toe: „Om elf uur hen
ik hij je."
Nora was verontrust. Wat zou hij
doen? Ze snelde naar buiten en gelast
te Van Waveren om de veestallen ge
heel in orde te brengen en zich ervan
te overtuigen dat de kippenrennen net
jes waren.
„Mijn oom komt hier alles bekijken,"
zei ze hem. „en hii heeft oogenals een
havik!"
„Ik versta miin vak, juffrouw Brak
man," antwoordde de man. „Niemand
hoeft mij te leer.en, hoe ik met dieren
moet omgaan!"
De oude Jacob Brakman kwam pre
cics om elf uur en schonk haar 'n grim-
niigcn glimlach als antwoord op een
uitbundige begroeting.
„Hebt u hef naar den zin gehad,
oom?" vroeg zij.
„Dat wel. maar nu heb ik liet heelé-
maal niet naar den zin!" antwoordde
hii. „Laat mij je boeken eens zien."
Een enkele blik was voldoende. Hij
sloot ze weer.
„Je hebt beloofd h. rd te werken en
iets van de boerderij tg maken;" zei hii
„En 1o hebt geen woord gehóuden No
ra. Ik zal eens wat over het gped rond
loopeti, maar je behoeft niet mee te
gaan. Ik weet den weg!"
Nora bleef bevend van schrik ih de
ontvangkamer zitten. Zou haar droom
van grootheid verdwijnen? Ze trachtte
een verdedigingsmiddel te bedenken. Al
met al zouden tranen haar beste wa
pen zijn. besloot ze; en toen de oude
'heer, een half uurtje later, in huis te
rugkwam, had ze haar zakdoek gereed.
„Doe dat ding maar weg, Nora!" be
val hij. „Als ik het over zaken heb, ver
lang ik geen tranen. Als ik naar de stad
terug ben mag je huilen zooveel je wilt.
Je wordt bestolen door Je nieuwen
voorman, dien Van Waveren!"
..Hoe hoe weet u dat?"
„De nieuwe koeien zijn niet half zoo
veel waard als je ervoor betaald hebt-
.Waarschijnlijk heeft hij zijn eigen zak
gespekt. De opbrengst van de melk is
J,e weinig en ik zag dat drie of vier van
onze beste afnemers hun rekening heb
hen opgezegd. Dat wijst, op slechte voe
ding en knoeierij mei dc melk. Het
hoenderpark ziet er afschuwelijk uit
en ik hen ook eens naar den winkel
gaan kijken. Je nieuwe vrienden daar
zijn een stel ezels en on-ze klanten loo-
pen weg. En nu moet je eens naar me
luisteren, jonge dame!"
Nora schreide en haar tranen waren
echt. Haar oom had in een half uur
meer ontd.ekt dan zij in maanden.
„Je hefyt alle misslagen begaan, die
een vrouw maar doen kan," vertelde hij
haar. „Je hebt Maarten ontslagen en
mijn oude vrienden, de Trevers die
betrouwbaar en capabel waren en je
hebt je laten bedriegen. Je houdt je
boekhouding niet in orde en je bent
luit"
„Ik hen niet lui," snikte zij „Ik werk
van vroeg tot laat; maar in vijf minu
ten kan ik niet overal verstand van
krijgen. U hebt me een jaar beloofd."
„Dat deed ik ook! En je hebt beloofd
om je best te doen," antwoordde haar
oom. „Ik geef je nog drie maanden
Denk niet, dat ik je rustig mijn eigen
dom zal laten verspillen! Je moet orn
zeven uur ontbijten en vóór je gaat zit
ten, behoor je persoonlijk naar het
hoenderpark te gaan zien en je kon het
best de Balmans eruit pooien en Trever
cn zijn vrouw terugnemen. Dat is al
les! NuNzal ik open kaart met je spe
len."
Nora was verstandig genoeg om te
zwijgen.
„Je schijnt lui en dom te zijn en dat
stelt me teleur. Maar ik geef je nog
eenmaal de kans. Tenzij ie je In dp ka
mende drie maanden betert, zal ik je
naar Amstrdam terugsturen. Ik houd
van deze boerderij en ik ben niet van
plan om me door jou in het bankroet te
storten!"
„Zal ik zal ik Maarten vragen om
terucr te komen?"
„Dien kun je niet meer knjgenl Hij
heeft nu ander werk. Van Waveren ver
staat zijn vak. maar jij hebt hem niet
meer in de hand. Ik heb hem een duide
lijke wenk gegeven en hij zal, als je goed
oplet, niet veel kwaad meer doen. Ik g<«
nu naar de stad terug. Denk maar eens
over wat ik je heb gezegd. Nora. Je
bent mijn nicht, en ik hen bereid iets
door de vingers te zien; maar ik kan je
niet veel verder tegemoet komen
ftora was geheel ontdaan. De naakte
waarheid was haar voor de voeten ge
worpen en zij kon zich niet verdedigen.
Toch deed ze noe een laatste poging. Ze
verzocht haar oom te blijven eten. in de
hoop, dat zij zijn woede met praten cn
vleien wel zou kunnen verzachten. Maar
de oude man lachte.
„Ik heb je niets meer te zegcron. jonec
dame, en ik verlang geen verontschul
(ligingen. Drie maanden en dan naar
Amsterdam terug, tenzij je je betert. Je
weet het nu."
Nadat haar oom naar het station was
gegaan, stampvoette Nora van woede.
Zoo had nog niemand tegen haar ge
sproken en zij was niet verstandig ge
noeg orn in ie zien, dat de oude man
haar eigenlijk vriendelijk had behan
dcld. Wat moest zij doen?
Zij had nog steeds geen besluit ge
nomen. toen ze de claxon van de auto
van Louis Windman hoorde én zij
snelde naar boven om de sporen van
tranen van haar gezicht te verwijderen.
Dit was immers een uitweg! Zij ge
loofde, dat Louis rijk was en hij bewo"
derde haar. Zou ze hem tot een aahzoft
kunnen brengen? Indien ze zijn vrou*
werd. zouden al haar moeiliikljeden op
lost zijn dat meende zij althans.
Zij keek uit het venster en zag
auto den weg afkomen Louis wuifdt
haar toe. Zij wuifde terug. SpeelscJ
wierp hij haar een kushand toe; U
deed hetzelfde ten antwoord. Daarof
snelde zij de trap af om Janna te
lasten een bijzonderen maaltijd klaa?
te maken.
..Meneer Windman is er", verklaard»
zij opgewonden.
„Ja. maar ik weet werkelijk niet wa:
ik zou moeten'doen. juffrouw. U moe!
weten, dat ik
„O, wees toch niet zoo dom!" riep Non
op haar ruwe manier uit. „Verzin da*
maar iets."
Zii snelde naar de voordeur, waar d'
waeen reeds stond.
„Ik denk. dat hij vandaag een aan
zoek komt doen." z.e tot zichzelf. H*
ditmaal had zii gelijk!
(Wordt vervolgd)-
